„Van den hak op den tak"
DE GENEESKRACHTDERKRUIDM
2e BLAD
zooals ondermeer Drosem enAconitum,
thans nog versterkt door toevoeging van Codeïnum
maken AKKER's Abdijsiroop
tot s werelds beste hoestsiroop»
AKKER's
\tegen Hoest. Griep. Bronchitis, Asthma
GEZONDHEID EN NOG WAT.
door KRIS en KRAS
ZEEUWSCH NIEUWSBLAD VAN VRIJDAG 10 JANUARI 1938. rto. 2.
Kris: Zoo Kras, ik heb je 10 dagen ge
mist Kerel, nog veel heil en zegen in
1936 hoor.
Kras: Dank je, van 't zelfde, maar dat
heb je 31 December ook al gezegd,
had me liever een kaartje gestuurd.
Kris: Waarvoor?
Kras: Voor m'n verzameling. Ik heb er
nu 35 ontvangen, precies 12 minder
dan verleden jaar. En je weet ik ben
een voorstander van werkverschaffing.
Ik houd graag die zetters en drukkers
aan den slag.
Kris: Och man, die traditie gaat er im
mers uit.
Kras: Ze vermindert wel, helaas, toch is
het nog niet zoolang geleden dat de
drukkers in December tienduizenden
kaartjes te verwerken kregen, doch
dat vermindert nu ook al.
Kris: Hoe heb je het met Oudejaarsa
vond gemaakt.
Kras: Gezellig maar droog, vanwege het
tapverbod.
Kris: Toch hoorde ik nog een aardige
mop tappen.
Kras: En die is?
Kris: Van een zoon van het oude volk
die in een belastingkantoor bij onze
naburen, het Duitsche land, als een
wilde door het gebouw rende, van
boven naar beneden en omgekeerd
Kras: Met welk doel?
Kris: Hij wilde belasting gaan betalen,
doch kon nergens in het heele gebouw
een bordje ontdekken waarop te le
zen stond: Joden hier niet welkom.
Kras: Nou die is in orde hoor. We gaan
anders een fijn jaar tegemoet maat.
Heb je de voorspellingen gelezen?
Kris: En of. Maar weet je wat ik het
merkwaardigste vind?
Kras: Nog niet.
Kris: Dat de kranten een jaar geleden
ongeveer hetzelfde hebben medege
deeld, zij het dan in andere woorden
of over andere onderwerpen.
Kras: Je bent een gruwelijke pessimist.
Waarom ontneem je de lezers nou
zoo'n heerlijke illusie als door de
waarzegsters beloofd. Einde van den
oorlog. De crisis en werkeloosheid
goeddeels verdwenen. Ontspanning en
rust op internationaal politiek gebied.
Man, wat wil je nog meer. Stel je
voor, een heel jaar geen schokkende
gebeurtenissen.
Kris: 't is de pracht. En de noodige rust
alsook herstel van de verstoorde ge
moederen en verhoudingen zou me
hoogst welkom en voor de zieke sa
menleving noodzakelijk schijnen. Maar
ik geef er geen cent voor dat we dit
jaar veel vooruit zullen komen.
Kras: Wlaarom zou dat niet waar kunnen
zijn.
Kris. Omdat het te veel in de lucht hangt
en met alssen, kunnen en maren te
maken heeft. Ik bezie de dingen liever
verstandelijk en controleer precies zoo
ver als een mensch peilen kan. 't is de
krant maar die het overbrengt.
Kras: Juist omdat het de kranten zijn,
die er ruimte voor afstaan, hecht ik er
meer waarde aan. Redacteuren en jour
nalisten zijn toch altijd heele verstan
dige menschen, die bij voorkeur alles
zullen weren wat voor de samenleving
onnuttig is?
Kris: Indien dat waar was bleven er da
gelijks kolommen vol onzin in de giet-
pot en werden nooit die millioenen
letters teveel gegoten.
Het is immers om de sensatie en ac
tualiteit te doen? Dat wil hert publiek
nu eenmaal, en dus...
Kras: Zou jij met Januari geen voorspel
lingen willen zien. voor het pasbegon-
nen jaar, voor het laatste deel van je
theorie voel ik meer dan voor het
eerste.
Kris: Dan zal ik je eens iets vertellen
wat m'n bijzondere aandacht deter da
gen trok.
Aan de velen, die zoo vriendelijk waren,
mij bij de jaarwisseling via de redactie
hun kaartje te sturen of een briefje te schrij
ven met hunne goede wenschen mijn harte-
lijken dank. Ik stel zulke bewijzen van be
langstelling bijzonder op prijs, zooals de in
breker zei, toen hij door twee pofltie-agen-
ten bij zijn nachtelijke activiteit werd be
trapt. Die briefjes heb ik gelezen terwijl
ik onder de wol lag, natuurlijk vanwege
de griep. Als tegenwoordig iemand bij dag
licht onder de dekens ligt is lien tegem een
de griep de schuldige en er liggen er zeer
velen te bed. Misschien is het hen een lichte
troost, dat mijn sympathie naar hen uit
gaat en dat ik alle zieken van harte beter
schap wensch.
Ik ben niet van plan, zoo vroeg in het
jaar zwaarwichtig te gaan filosofeeren, dat
ligt een pas herstelde griep-patient trouwens
een beetje zwaar op de maag. Maar ik mag
mijn lezers wel eens even in gedachten
brengen, dat zij in hun gezondheid een groo-
te schat bezitten, een schat, waarvan men
de waarde eerst goed beseft, als men ziek
echt ziek is. Dat bezit van een goede
gezondheid mogen wij, crisis-lijdenaren ge
rust met een dikke streep op de gunstige
kant van onze levensbalans schrijven. Er is
tegenwoordig genoeg, waarover gepiekerd
moet worden; laten wij het dan een oogen-
blik echt waardeeren, dat wij goed gezond
zjjn. Dat geeft den burger moed om verder
te gaan.
Voor zoover er aanleiding is en ik tijd
heb zal ik degenen, die mij over verschillen
de zaken schreven, in het kort persoonlijk
antwoorden. Ik help de menschen graag uit
hun moeilijkheden, zooals de metselaar zei,
toen hij iemand de kalkbak op het hodfd
liet vallen. En wat de algemeene opmerkin
gen betreft zij medegedeeld, dat ik zal pro-
beeren bij mijn schrijverij in 1936 zooveel
mogelijk met alle wenschen rekening te
houden. Het is anders niet zoo makkelijk
om het alle menschen naar den zin te ma
ken; vraag dat maar eens aan onze minis
ters. De een wil dit. de ander dat, en wat
de een niet wil is juist de harlewensch van
den ander. Alleen mijn correspondent, die
vraagt als lid te worden voorgedragen van
de sociëteit „Amicitia" moet ik tot mijn
grooten spijt teleurstellen. Ik heb eerlijk
geprobeerd, aan zijn verlangen te voldoen,
maar de soosvoorzitter wou er niet van hoo-
ren.
„Geen vreemde eenden in onze bijt", be
sliste hij kort en bondig. „Wij hebben non
een gezellig duppie, maar als er vreemde
gezichten bij komen, gaat de aardigheid er
af"
De kleine kleermaker Prikkels was voor
stander van de open deur-politiek natuur
lijk alleen omdat de voorzitter er tegen was.
Prikkels wilde wel nieuwe leden toelaten.
„Dan stap ik d'r uit", zei Klaassen. Dus
de portefeuille-kwestie. Tegen dat macht
woord was de soos niet opgewassen. En mijn
lezer, hoewel teleurgesteld, zal begrijpen,
dat hij het clubleven uit dit hoekje van de
krant moet blijven volgen, hetgeen hij naar
ik vertrouw, met ambitie zal blijven doen.
Aan de klacht van de dames uit den le
zerskring van dit blad, dat ik veel te veel
ruimte voor mijzelf gebruik en Amelia Zee
land, geboren Korenstengel, niet meer aan
het woord wil laten komen, zal om het
k la ambtenaar Vlierhout te zeggen aan
dacht worden geschonken. Aandacht schen
ken kan men altijd; men belooft er niets
mee en stelt toch de menschen tevree. Dat
is volgens Vierhout de heele kneep van het
ambtenaren vak: stuur de menschen met een
kluitje in het riet, zonder dat zij het in de
gaten hebben. Dat laatste gedeelte is het
moeilijkste. Ik ben geen ambtenaar en zeg
daarom rondweg tegen mijn dames: Komt
in orde
PLEUN ZEELAND.
In een bekend hoogstaand weekblad
las ik dat William Hearst, de Ameri-
kaansche krantenmagnaal ergens in A-
merika een magnifiek landgoed bezit
waar jaarlijks duizenden personen hem
bezoeken. Van alles kan men daar ge
nieten, doch er is één stre;-- verbod
dat onverkort wordt gehandhaafd.
Kras: En dat is?
Kris: Niemand mag met dezen grootbe-
zitter over den dood pralen, die naam
mag daar nooit worden genoemd.
Toch is de dood buiten geen enkele
muur te houden al is de wetenschap
dikwijls in staat 10 a 15 .jaar aan een
menschenleven te verlengen.
Terecht teekent de Redactie van het
blad aan: Wonderlijk dat een mensch
zoo rijk kan zijn en tegelijk zoo intens
arm.
Kras; Ja, dat is merkwaardig.
Kris: Doch het merkwaardigste vind ik
dat het hier een krantenmagnaat be
treft die dergelijke onzin in de wereld
brengt.
Kras: Waarmee je wil zeggen?
Kris: Dat dergelijke sensatie niet door het
publiek in de samenleving komt. Ze
er zelfs niet over denkt om te vragen^
Het is dus zuiver kranten magnaat
fabrikaat. En waar de eene uitgever de
ze gril bezit en de andere weer een an
der
Kras: Wordt het publiek veelal onver
diend „sensatiezucht" aangewreven, nou
snap ik je.
Kris: Zoo is het toch?
Kras: Zeker in dit geval heb je gelijk,
maar wanneer er iets gebeurt is „men'*
toch altijd nieuwsgierig en wil het naad
je uit de kous weten.
Kris: Dat is waar maar de snor-nalisteü
zijn niet minder met die kwaal behept,
zij het dan achter het mom „voor de
lezers". En daarom vind ik dat de
toestand van krant en publiek nog
verre van ideaal geregeld is. Een of
soms enkele personen bepalen wat „de
stem des volks", is. Maar ik ben van
meening dat ze uit het dikke boek de
persgids maar eens een geduchte op
ruiming moesten houden.
KrasMag niet.
Kris: "Wat nou?
Kras: 't moet een balans, halfjaarlijkse!»
of iets dergelijks zijn. Maar opruiming
of uitverkoop zonder meer is bij de wet
verboden.
Kris: Die is goed zeg.
Kras: En of. 't Heeft de politie al han
den vol werk gegeven. In de stad lijkt
het wel een razia. Bijna Iedere winkel
is met schreeuwende opschriften ge
tooid.
Kris: Toch is er veel voor regeling van
die concurrentie-vorm te zeggen.
Vervolg le kolom pag. 3.
Dros era
Acq niturn
Het geheim der verrassende werking
van Abdijsiroop berust voor een groot
deel op de vele daarin verwerkte „ge
neeskruiden", waarvan de bijzondere
genezende eigenschappen reeds in de
oudheid bekend waren. Deze kruiden,
bevatten geneeskrachtige stoffen ir\
hun natuurlijke samenstelling, waar
door zij gemakkelijk door hel lichaam
kunnen worden opgenomen. Daar
door is hun werking snel en veel
zijdig, zij schaden het gestel niet,
daar ze geen sporen in het lichaam
achter laten, in tegenstelling met de
z.g. nieuwere „chemische" middelen.
De schitterende werking van deze
kruiden-siroop, die Abdijsiroop is,
wordt thans nog krachtig versterkt,
nu Apotheker Dumont op bijzondere
wijze daaraan heeft toegevoegd de
krachtig „hoest-bedwingende" stof
„codeïne", zonder dat de natuurlijke
werking der kruiden wordt vermin
derd. Integendeel, door deze gelukkige
combinatie wordt zij nog doeltreffen
der. 'n Betere samenstelling tegen aan
doeningen der ademhalings-organen,
de ondervinding zal het U bewijzen, is
ondenkbaar. Grijp dus vol vertrouwen
naar „'s werelds bèstB" boest-siroop.
Thans per flacon slechts 75 cent, L L25, f. 2.- ep i 3.50. Oreral verkrijgbaar!
ABDIJSIROOP
