„Van den hak op den tak"
GRATIS
•dus m
2e BLAD
ONTVANGT U EEN MELKBEKER
door KRIS en KRAS
bij elke 2 pakken Rinso Zeeppoeder. Maar bedenk wel
dat deze aanbieding sluit, zodra de voorraad op is. En
deze begint al aardig te minderen, want duizenden huis
vrouwen maakten reeds gebruik
van deze welkome gelegenheid
om fraaie bekers van prima
Nederlands aardewerk gratis te
ontvangen. Dus gauw naar Uw
winkelier om 2 pakken Rinso, die
overal in huis te pas komen. Heeft
U Rinso al eens gebruikt voor vaten
wassen? Probeer het maar eens.
Verdrijf dien Hoest
\^Sóog3éwérkinq 75 cent
Verlaagde prijzen f\
is cUe rueutite HO N IG '5 KAL F SS O E P
IEEUWSCH NIEUWSBLAD VAN VRIJDAG 20 DECEMBER 1935. No. 50.
Kris. Als ik deze week de behandeling
der onderwijsbegrooting goed gevolge],
heb, dan wacht onze Middelburgsche
Ambachtschool straks ook een verre
van aangename plicht.
Kras: Je bedoelt het Ministers-voorstel om
de drie jarigen in een twee jarigen
cursus om te zetten.
Kris: Juist, behoudens dan enkele uitzon
deringen, zooais het officieel heet, maar
dat deze school nu bij de uitzonderin
gen zal behooren, daar ben ik nog niet
zoo gerust op.
Kras: Ik ook niet, vooral als men des
ministers motiveering leest. Z. Ex. acht
de omzetting z^r vereenigbaar als men
slechts let op het doel van Am bach! s-
onderwijs, dat geen eindonderwijs is.
De heer de Groot, destijds Inspecteur
Generaal zou voorstander van de 2 jr.
cursus geweest zijn.
Kris- Wanneer ik het goed begrijp, is
H.B.S., Gymnasiaal, Handels, Huishoud,
M.T.S. en dergelijk onderwijs ook geen
eindonderwijs, doch men zal zich wel
10 maal bedenken om er op te beknib
belen.
Bovendien bezit Ambachtsonderwijs een
belangrijk deel praktisch onderricht,
waarvan de vorming een jaar langer
of korter een aanmerkelijk verschil in
de praktijk kan opleveren.
Ieder jaar practisch onderricht meer
is voor de A.B.S. leerling van de aller
grootste beteekenis voor zijn verder
leven. En fnuikend is het den leerling
daarop te beknibbelen.
De heer de Groot wordt als voorstan
der aangemerkt, doch ik heb ook ver
nomen dat deze N. O. autoriteit er ook
een tegengestelde meening op na heeft
gehouden. Ik vind de ommekeer even
typisch als het feit dat er autoriteiten
zijn wier waardeering over deze maat
regel tot nul kan worden teruggebracht.
Mijn meening is dat die autoriteiten
het waarachtig belang van de leerlin
gen op het oog hebben, en niet door
bijbedoelingen, o.m. oplci'ingen ten
gunste van de industrie, worden geleid.
Voor den AB.S. leerling wordt hier
een levenskwestie behandeld, waaro
ver alleen de bevoegde leeraren en zij
die in de praktijk met dit probleem te
maken hebben een gezond oordeel
kunnen vellen.
Daarom betreur ik dubbel dat destijds
een actie voor het behoud der 3 jr.
cursus van hoogerhand, door het stel
len van een zeer consequente vraag,
zoo werd bemoeilijkt.
Ik zou op deze materie niet zoo diep
ingaan, ware het niet dat de gedachte
bezuiniging goeddeels op theorie neer
komt, en daarom hoop ik hartelijk dat
de Eerste Kamer haar goedkeuring
aan dit deel der begrooting, aldus op
gesteld, zal onthouden.
Hier ligt m.i. een taak voor de pers
om tegen te appeleerem, dat zij zich
niet door het aanvullend lapmiddel „a-
vond-onderwijs" van de wijs laten
brengen.
Kras: We zullen eens afwachten. Maar
een ander praatje, heb je van dal be
langrijke raadsvoorstel in de Gemeente
Zoutelande gehoord?
Kris: Wat bedoel je?
Kras: Wel het voorstel van de he eren
Verhage en Gabrielse om het pre entie-
geld voor de raadsleden tot 1 gulden
te verhoogen.
Kris: Wil je mij nu beetnemen?
Elke Edelachtbare, die zichzelf respec
teert ontvangt toch minstens een rijks
daalder per raadszitting?
Kras: Je weet er niets van kerel. Voor
die beste betrekking werd in Zoute
lande gedurende de laatste 5 jaar ge
middeld 64 cent per lid en per verga
dering betaald.
Kris: Dat is curieus. Nou dan zullen de
raadsleden hun medeleden voorstel
lers wel bijgevallen zijn.
Kras: Niks hoor. Omdat het van de hee-
ren Verhage en Gabrie-se kwam is er
een tusschenvoorstel gedaan door Burg.
en Weth. van 80 cent per lid en per
vergadering.
Kris: Is dat dan niet verworpen.
Kras: Integendeel met 3 tegen 4 stemmen
aangenomen
Kris: Lust je nog peultjes? Wat een fijne
baan is dat. Daar ga ik ook vast wo
nen. Als zoo n vergadering 4 uur duurt
heelt men dus 20 cent per uur ver
dient?
Kras: Zoo is het. Hoewel de wet zegt dat
ieder Nederlander die tot Raadslid ge
kozen wordt in staat gesteld moet zijn
om deze functie te kunnen uitoefenen.
Nu doen we tegenwoordig volop aan
loonsverlaging, maar een dergelijk „kos
telijk maal hebben we nog niet be
leefd.
Kris: Toch is dat Gemeentebestuur nog
zoo onhandig niet en erg voor de be
zuiniging.
Kras: O, je bedoelt inzake die wegenaan
leg bij het Noorder vroon over de dui
nen.
KrisPrecies.
Kras: Ja, dat is goed bekeken. Je laat
eerst jaren aan een V.V.V. maar goed
je tanden zien, want je weet ze hebben
je toch noodig. En als je dan een goe
de bui heb, en die heb je natuurlijk al
tijd als het in het belang van de Ge
meente is, dan aanvaardt je heel net
jes een verzoek of je als 't u blieft zoo'n
pad wilt aanleggen, de steenen betalen
de particulieren dan wel. Nee, dat is
een kwestie van handig koopmansschap
en anders komt die weg er maar niet.
Kris:'t is toch koddig om dat gewriemel tus
schen menschen-kinderen eens te vol
gen.
Kras: Nee dan in Arnemuiden daar gaat
het heel wat degelijker naar toe.
Kris: Heb je verleden week van dat on
geval van die Vlissingsche visscher ge
hoord?
Kras: En of, dat is diep tragisch. Zoo be
zien wordt de visch wel duur betaald.
En als je dat leest hoe er in zoo'n
raad oprecht gewerkt wordt om de be
langen en de strijd der inwoners te
helpen dragen en schragen dan be
kruipt je een warm gevoel van waar-,
deering en medeleven.
Kris: Wat bedoel je?
Kras: De heer v. Belzen 'wilde weten
waarom de vrouwen van steuntrekkers
geen vischieursters meer mogen zijn.
Kris: Wat is daarvan de reden?
Kras: De regeering schrijft voor, dat om
voor steun in aanmerking te komen,
de inkomsten van dat gezin te conlro-
leerqn moeten zijn. Terecht drong d§
heer v. Belzen op verandering van dit
voorschrift aan.
Doch de voorzitter vertelde dat zulks
al meer dan eens gebeurde hoewel
tot nu toe zonder resultaat. Misschien
als de leursters het zelf eens vroegen?
Kris: Ze kunnen moeilijk den minister
een gebakken vischje of een portie
garnalen gaan brengen...
Kras: Nee, alle onzin op een stokje, doch
er is wellicht een vereeniging voor be
hartiging van belangen der bij de vis-
scherij betrokkenen. Zoo'n visschers-
vereeniging, en als ze daar nu eens
gingen vragen om een request te ver
zenden?
Kris: Dat zou te p'robeeren zijn, hielp
het niet, dan zouden er desnoods een
paar kalme, bezadigde, mannen met
flinke ervaring en bijgestaan door een
lid van het dag. bestuur der Gemeente
aan den minister om een onderhoud
kunnen vragen om daar deze belan
gen te kunnen bepleiten.
Kras. 't Is geen kwaad idee. Probeeren
kan men altijd. Het neen is er en het
ja, daarvoor valt te werken.
KrilsIn Vlissingen is anders de vlag
weer in top hé?
R(rc|i: Nou een pracht order van de
L]oyd. Vóór mijn portie nog zoo'n
knaap.
Kris: Je kunt nooit weten?
Kras: Naar men zegt hangt er sinds lang
een opdracht voor een Poolsche on
derzeeër in de lucht waarvan alleen
de dubbeltjes kwestie, wie er garant
voor zal zijn, de opdracht beheersclit.
Kris: En dan een order voor den bouw
van één of meer motorschepen voor
de K.P.M.
Kras: Toe maar jongens, 't kan niet op.
Als ze maar komen, dan zijn we voor-
loopig weer uit den brand. 27 Decem
ber vertrekt de Nieuw Zeeland weer
van de fabriek.
Kris: Wat een pech met die „Schelde-
musch", hé? Hoe kan nou zoo iets
met een schroefverbindingsstuk ge- -
beuren?
Kras: Dat moet je aan de leverancier
van die schroef vragen.
Kris: Gelukkig dat de Schelde en haal1
vliegtechnisch personeel er part nog
deel aan heeft.
Kras: Ja, maar eer „men", dat begrijpt?
Voor den heer Slot is dit gelukkig af-
geloopen ongeval toch van een leer
zaam siot voorzien.
Kris: Dat is zoo.
Kras: Wat een gemeene overval in Kou-
dekerke hé, Zaterdagavond.
Kris: Ja, zoo'n enkeie keer schijnen zeke
re individuen hun lage hartstochten
nog niet te kunnen heheersclien.
Kras: Gelukkig komt zooiets hier hoogst
zelden voor, we hopen maar dat de
politie er spoedig in zal slagen de be
drijvers; van deze lugubere daad te
grijpen. De Middeiburgsche rechtbank
is ons dan wel een waarborg voor een
SASl-091 H
Stop vlug dien akeligen hoest, neem
Akker's Abdijsiroop. Op slag zult Gij
ondervinden, datGij hiereen hulp hebt
om den meest weerspannigen hoest
te verdrijven. Vanaf den eersten lepel
openbaart zich haar kalmeerende,
verzachtende, s!i|moplossende wer
king. De vastzittende slijm komt los en
Gij zult weer gemakKelijk kunnen
ademhalen. Abdijsiroop verschaft U
reeds vannacht een rustigen slaap en
binnen 24 uurzijt Gij dan dien benauw
den noe«t finaal vergeten. Neem bij
Hoest-Griep-Bronchitis-Asthma
AKKER'*
flinke siraf.
Kris: Daar ben ik van overtuigd, doch
intusschen is het voor die bejaarde
baas een ellendige Zaterdagavond ge
worden.
Kras: Dan ging het er in Biggekerke ver,
leden Zaterdag vroolijker naar toe.
Dat dorp schijnt in de gelukkige perio
de der jubilea te verke-eren.
Kris: O, je spreekt over Mej. Schaap die
trouwe assistente van de ooievaar, die
1 Januari haar praktijk gaat neerleg
gen na in vier gemeenten ruim 22
jaar zoo'n kleine 2160 maal hulp te
hebben verleend.
Kras: Precies. Ik kan me levendig voor
stellen dat de moeders van Biggeker
ke haar dankbaarheid hebben willen
uiten, want de goede hulp van zoo'n
juffrouw vooral op het platteland kan
nooit genoeg worden gewaardeerd.
Kris: Spreek je van ondervinding.
Kras: Precies en weet je waaroyer ik!
mij het meest bij deze huldiging ver
heugd heb?
Kris: Over dat waardevolle en mooie ca
deau?
Kras: Mis.
Kris: Dan weet ik het niet.
Kras: Wel, dat ze tijdens die huldiging
niet net de juffrouw „even" kwamen
halen. Die huldiging heeft dan wel op
het meest juiste moment plaats gehad
dat hebben die slimme moeders goed
uitgerekend.
Kris: En nu hebben we over een paar
dagen Kerstfeest. Het feest van vrede
op aarde. Erg veel lijkt het er nog
niet op, doch vele menschen zijn van
goeden wille, al begaan ze iederen dag
opnieuw fouten en komen ze telkens
weer tekort. Dit bijna achter ons liggen
de moeilijke jaar heeft wel niemand
buiten meer of mindere ernstige zor
gen, leed of moeilijkheden gelaten.
Velen zijn daardoor gebeukt en ge
kromd of voelen nog steeds de smart
en het leed in zich. Toch is het ook
voor hen Kerstfeest vredesfeest.
Dit feest raakt vooral het innerlijke
van den mensch, de ziel, het geweien,
Geen medemensch kan lezen wat daar
in omgaat.
Daarom is dit feest vooral lom zijn
geestelijke waarde van zoo groote be
teekenis. Het is ook het feest van het
licht dat door de duisternis tot ons
komt, zelfs in de grootste bewogenheid
van het leven.
Daarom hoop ik dat de stilte, die als
het ware in deze laatste dagen voel-
Vervolg le kolom pag. 3,
