Aspsrin
DE VLOEK OER MISDAAD
FEUILLETON
E-
ZEEUWSCH NIEUWSBLAD VAN VRIJDAG 22 EMBER 1935. No. 43.
scheen ook niet het geval bjj het volgend
adres, het Meubelpaleis van den Heer A,
tl.v d. PAS. Niet alleen is de winkel Bel-
lamypark gesorteerd maar bovendien ook
de vele toonkamers aan de overzijde in het
pand Bellamypark 33.
De collectie Meubelen aldaar is een ont
dekking. Voor de St. Nicolaas-cadeaux is de
ze firma ook enorm gesorteerd met een
collectie aparte geschenken.
Hebt U bijv. wei eens gyer een moderne
bijzettafel, een Marocaansch Voetkussen, een
Courantenbak of een Haardbankje gedacht.
Ziehier enkele ongewone geschenken weer
iets bijzonders.
Doch niet minder bijzonder is hetgeen
op Schoenengebied de firma H. v. KAMPEN
Oude Markt 20 brengt. Dat is nu een speci
aalzaak waar men naast luxe ook degelijk
heid vindt. Op het gebied van Dames en Hee
ren steunschoenen heeft de heer v. Kam
pen, inzonderheid de laatste jaren, een rui
me bekendheid verworven. Vele dames en
heeren maken dan pok dankbaar gebruik
van de heerlijke Trocked steunschoenen.
Waren zij vroeger moeilijk ter been, het is
hun thans een genoegen om met deze schoe
nen te kunnen wandelen. De collectie pan
toffels bevatte een groote sorteerin/ in
allerhande prijzen.
Een prettige afwisseling op deze trip was
hierna een bezoek aan Bloemenmagazijn
Flora, de bekende winkel van den heer A.
F. BALJEU in de St. Jacobsstraat.
Nimmer raakt het oog verzadigd aan den
schat van bloemen en plantenweelde die
hier steeds in zoo'n rijke variatie steeds
versch voorradig is. Ook in de collectie pot
planten waren meerdere aardige geschen
ken te bestellen, waarna de Heer K. J.
MEULMEESTER, de bekende zaak in Ra
dio en Electriciteits-artikelen het gezelschap
op bezoek kreeg. Over nieuwtjes had men
daar niet te klagen.
Allereerst de nieuwe voorraad Philips
Radio artikelen, dan die moderne doch te
vens practische cadeaux uit den vooraad phi-
Jite producten, snoezige Schemerlampjes en
voor de jeugd de veel gevraagde Tris; jBouw-
doozen, een St. Nicolaasgeschenk bij uitne
mendheid.
Van hier stak men de straat over om ee-
nigen tijd door te brengen in Vlissingsch
Warenhuis, we bedoelen het overbekende
Magazijn „Hefa", van den heer H. FASTE-
NAU. De vele etalages, die telkens weer nieu
we tentoonstellingen in dit stadsdeel vor
men van het i*»)ote aantal artikelen die
deze winkel bevatten, waren ook ditmaal
weer met de grootste zorg in gereedheid
gebracht.
Natuurlijk tot groote voldoening van de
dames, wier inzichten en smaak onuitputte
lijk schenen.
Groote waardeering verkreeg de nieuwe
afdeeling luxe artikelen waarvan het sorti
ment de scherpe toets der critiek met glans
kon doorstaan. Een eenigszins juiste opsom
ming van de verscheidenheid daar te geven
is even onuitvoerbaar als om plotseling het
juiste aantal artikelen op te noemen wat
zich in Magazijn Hefa toebehooren bevindt.
Genoeg zij dat de gunstige reputatie van de
ze zaak sinds jaren over ons geheele eiland
vermaard is en men er steeds graag koopt
zoowel vanwege de goede artikelen, de pret
tige vlotte bediening als door de billijke
prijzen.
Van de St. Jacobstraat ging het nu naar
het Korte Groenewoud waar men in de
kleine winkel v. d. heer D. J. DE JONG,
een even ongedachte als onverwachte voor
raad fijne kleedjes voor iedere tafel vindt.
van zijn grondstoffen, de
voortdurende en zorgvul
dige analyse tijdens hef
fabricatie-proces door
eersteklas deskundigen,
garanderen een product
van naam.
Het product van vertrouwen.
Uitsluitend verkrijgbaar In de oranje-bandbulsjes van
20 tabi. 70 ets. en oranjezakjes van 2 tabl. 10 ets.
Terecht waren de dames vol bewondering
voor hetgeen de eigenaar hun toonde.
Voor het eerst waren Kris en Kras vrien
dinnen daar even van onder den indruk.
Het is een lieve lust om eens te neuzen, niet
alleen in de verrassende collectie zakdoe
ken, maar bovenal in de belangwekkende
sorteering fijne kleedjes. Voor iedere tafel
iets heel bijzonders, wat moeilijk of nooit
als handwerk door de dames is na te maken.
Wat de heer de Jong voor spotgoedkoope
prijzen als cadeaux kan laten zien, is
zonder eenige overdriving voor iedere
rechtgeaarde vrouw een ontdekking.
Met groote bewondering is die collectie
nagesnuffeld en natuurlijk volgde er een
flinke bestelling. Bijzonder aardig waren
ook de z.g. Hoilandsche doeken voor
achter de Spiegels, werkelijke kunstproduc
ten.
De verbazing was echter niet minder in
het Meubelmagazijn van den heer J. J. DE
VLIEGER op de Steenenbeer. Rijk gesor
teerd is daar de voorraad Ligstoelen, Di
vans, Bureaux, Ministré's etc.
De aanbieding die de heer de Vlieger
kan doen met vele artikelen in de nieuw
ste en degelijke uitvoeringen tegen scherpe
prijzen zal hem welverdiende St. Nicolaas
orders bezorgen. Men verzuime niet ook
bij hem eens te gaan speuren.
De heer De SMIDT in de Koudenhoek
kreeg een flinke order voor de veie arti
kelen die hij levert op het gebied der Dui
vensport.
Waarna een half uurtje werd doorge
bracht in het bekende Magazijn van de
FIRMA BISCHOFF Walstraat. Als men er
gens gemakkelijk koopt is het daar, niet al
leen door de billijke prijzen en de vlotte
bediening, maar vooral de goede sortee
ring, die steeds voldoet aan de smaak van
het publiek. Vooral ook in de sinds kort
geopende afdeeling Mantels en Japonnen
was dit weer gebleken. Iedere dame bewon
derde er de groote verscheidenheid tegen
de voordeelige prijzen en het juiste inzicht
omtrent smaak en afwerking.
Het bleek een uitkomst dat men thans
ook in Vlissingen eens een flinke keuze had
en het dus nog voordeeliger was geworden
nu men in eigen stad kon gaan koopen. De
groote omzet reeds in deze weken bewees
wel de instemming van het publick.
In feite is het dus zoo kwaad in de Schel-
destad nog niet vond Kris. Wat Kras be
aamde toen vrouwlief bij HAKKER op het
Kleine Marktje een stevige Meubileering
kocht voor de boterham. Je kunt daar altijd
zoo lekker en voordeelig terecht meende
ook Mevrouw Kris-Zweepje.
Nog even ging men aan bij de heer JIL-
LEBA, wiens Kantoor-boekhandel en Bibli
otheek in de Walstraat ook alle aanleiding
geeft tot het doen van veel voordeelige in-
koopen en toen naar huis.
Daar gekomen was juist de Melkboer
geweest, natuurlijk van de V.M.I. KOENA.
U weet wel uit de Verl. Glacisstraat.
Honderden Vjissingsche Huismoeders
staan met dit bedrijf op goeden voet want
het bedrijf van den heer A, J. VISSER geniet
terecht een reputat.c van Hygiënische melk-
leveranLe te bezorgen. Bovendien komt er
steeds een nieuwe verrassing uit die fabriek.
Was eerst de Koena Choco, als gel efde
huisdrank in gebruik genomen, later werd
zij afgewjsseld door de Koena Cacaodrank
en nu als nieuwste schlager werd ter ken
nismaking een flesch Anijsmelk gepresen
teerd.
Terecht vroeg Kras wat zullen ze daar
nu straks weer als nieuw Melkproduct fa-
br ceeren
Dat kan toch allemaal maar niet als ze
je de Melk rechtstreeks van onder de Koe
thuisbrengen, dan krijg je hoogstens mor
gen of avondmelk.
Mevrouw Kras-Angel stond over zooveel
wijsheid van haar wederhelft verstomd.
Intusschen kwam ook de bediende van
de Wasscherij S. B. v. d. LINDEN de schoo-
ne boorden die er als altijd kraakhelder
uitzagen thuis brengen, terwijl toen die
nauwelijks vertrokken was de auto van
Kruidenier Jozs. OVAA voorstond om de
bestelde boodschappen thuis te bezorgen.
Reeds aan Kras neus kon men zien dat
hem de geheelonthouding ten eenenmale
vreemd was gebleven. Niet overmatig, doch
wel op zijn tijd prefereerde hij een spiritua
listisch drankje, welke smaak de firma
Ovaa ten volle wist te bevredigen. Bij de
boodschappen waren dan ook de noodige
flesschen geestrijk vocht voor de komende
feestdagen in verscheidenheid aanwezig.
Na de maaltijd werd de rit door de stad
voortgezet waarbij toen eerst in het nieu
were stadsdeel.
In de Scheldestraat 55 was de bekende
IJzerzaak en Winkel voor Huishoudelijke
artikelen van den heer WISSE aan de
beurt. Een Radiotoestel eenige petroleum-
vergassers en een paar van die Rondo
pracht Waschmachines stonden spoedig op
de nota van St. Nicolaas. Daar kan hij niets
op tegen hebben meende Kras, want wat
Wisse levert is altijd goed, daar is het een
veel te nauwkeurige baas voor.
In de Verkuyl Quakkelaarstraat 66-68
werd de heer F. G. D. PRINS opgezocht.
Wat doe je nu bij een drogist, vroeg me
vrouw Kras-Angel.
Moppen koopen, gaf Kras ten antwoord.
Die is moppig zeg", was de tegenwerping
van de lichtgeraakte ega. Wees nu maar
kalm, zei Mevrouw Kris-Zweepje die be
nauwd was voor onaangename dingen, 't zal
wel meevallen.
En net viel werkelijk mee, want als een
mooie flacon heerlijke Eau de Cologne,
een fraaie doos luxe Toiletzeep of een
doelmatige gummi Warmwaterzak geen nut
tige en verrassende geschenken zijn weet ik
het niet meer.
Daaraan had ik uiet gedacht, erkeuue
Me\r, Kras volmondig.
Zie je nu wel Engel, meesmuilde Kras
zoetsappig dat eeD koe nooi» weet hoe ze
een haas \angt?
Nou jij bent een schrander dier moet ik
zeggen, 's nac hts na 12 uur als jc slaapt,
was het vriendelijk antwoord, intusschen
kun je bij deze drogist ook tcrcciil als je
verkouden bent, een vlek op je Manie! hei.t,
of je Keukendeur wil s: hildcren Me rouw,
leidde Kris de aandacht af.
Nu nog even naar Bakker KU IJ PERS m
de Walstraat. 88, die heeft altijd van die
lekkere Koekjes, terwijl ook zijn St. Nico-
laastafel als steeds weer ruim gesorteerd
is. En dan naar WEGELING in de Noordstr.
Wat wou je daar doen?
Wel een paar aardige lijstjes koopen
met mooie platen erin, een serie Schoolbe-
hoeften, Schrijfgan.ituren halen. Bovendien
heeft hij een heele collectie Vulpenhouders
en Vulpotlooden.
Dan zijn een aardige doos Post met be
drukte Briefhoofden en Enveloppen of eeni
ge doozen Visitekaarten ook steeds gevraag
de cadeaux. Daar kun je altijd, billijk, vak
kundig en snel terecht, zei Me\r. Kris.
Maar zé hebben daar geen tijd, want al
les werkt er toch om Zeeuwsch Nieuwsblad
gereed te maken? E tra druk is hel in de
ze St. Nicolaasdagen, dacht Mevr. Kras.
Geen bezwaar hoor, er zijn vele hulp
vaardige handen van geroutineerde men-
schen in de weer om zoo snel mogelijk aan
ieders verlangen te voldoen.
Dan naar de Noordstraat 41 zei Kras.
Dat vind ik ook zei Kris we komen dan
weer eens op bekend terrein terecht Da's
goed bekeken, dacht Meneer Wege i g de
klanten zullen er geen spijt van hebben.
Onderweg werd afgesproken dat de vol
gende dag de serie inkoopen in de provin
ciale hoofdstad zou worden vervolgd.
In MIDDELBURG aangekomen begonnen
de inkoopen bij D. DE JAGERS Ijzerhandel
in de Lange Delft. Een aardige etalage op
het gebied van Gas- en Sanitair bewees hoe
deze firma steeds van de nieuwste construc
ties op de hoogte bleef. Dat is nou een echt
magazijn om den vakman eens van nieuw
gereedschap te voorzien meende Kris, of
aan te vullen zei Kras.
De dames waren reeds verdiept in de
voorraad Huishoudelijke artikelen en Staal
waren, terwijl de heeren bewonderend keken
naar de vernuftige dingen die men met de
Meccano bouwdoozen kan maken. Ook in
figuurzaag gereedsc happen bleek de collec
tie tot in alle onderdeelen zeer gevarieerd
aanwezig.
Wat zou je denken van zoo'n moderne
Ulster Kris, vroeg Mevrouw het gezelschap
toen het arriveerde in de zaak van de
FIRMA v.h. RABBERS CO., eveneens in
de Lange Delft.
Vol bewondering gleed haar blik over
de geëtaleerde modellen.
Daar krijg je nog een paar Nappa Hand
schoenen ook bij Cadeau voor zoo'n goed-
koope aanbieding zei Mevr. Kras. Net iets
voor de kleine man meende Kris zelf.
Kras zelf zei maar niets doch toen hij
de collectie sportieve Jongenspakken in cl®
gaten kreeg, dacht hij aan de vervlogen
Kinderjaren van weleer en neuriede zacht
voor zich dat schoone lied.
Ouwe Schoen, Ouwe Schoen, weet je
nog van toen.
Een berisping van zijn ega bracht hem
tot de werkelijkheid terug.
En nou een flinke bestelling Overhemden
Dassen, Hoeden en andere Heerenmode-ar-
likelen, droeg Mevr. Kras op. Laat er ook
door Ernst Wicbert.
No. 6.
Daar verscheen een oude vrouw in Lit-
hausche kleederdracht, het hoofd genuld in
een zwarten doek, die boven het voorhoofd
vastgehouden door een witte kap een soort
van dak vormde; achter haar een jong meis
je, bijna nog een kind, als een stadsdametje
gekleed. Kraupat hoorde het opklappen van
de klink en keek om. Hij zag die twee,
scheen echter nog iemand te zoeken. Eerst
toen hij er zich van overtuigd had, dat nie
mand volgde, groette hij met een knik eï
ging haar langzaam tegemoet.
„Goedendag, moeder zei hij, en het klonV
ongeveer alsof hij van een kort uitstapje ia
de buurt teruggekeerd was, „goedendag, Ma
re". Hij wenschte geen vertooning voor de
oogen der dorpsbewoners, die ai in schareij
opdrongen. Zijn moeder begreep hem, be-
heerschte zich en antwoordde met een vor
melijk: „Goeden dag, mijn zoon". Het mei;*
je echter liet zich zoo niet afschepen, sloop
onder den arm der oude heen naar voren,
viel hem om den hals en kuste hem.
„Ben je daar eindelijk, vader" riep ze
en begon te huilen. „Hebben we je nu te
rug? O God, o God".
aWat vajt nou te grienen", zei hq
brommend, maar bukte zich toch om haar
kus te beantwoorden.
„Waar is moeder?" vroeg hij zacht.
„Binnen".
„Waarom komt ze niet buiten?"
„Ze wil niet".
„Is ze ziek?"
„Ze is altijd ziek sedert den molenbrand".
Zijn oogleden en zijn mondhoeken tril
den. „Nou ja, ik weet het immers". Hij keek
weer op naar het venster, maar niemand
vertoonde zich achter de luiken.
„Met je vrouw zal je een harden dobber
hebben", fluisterde de oude hem toe, „dat is
niet anders".
„Dat is niet anders bevestigde hij som
ber, schoof Mare van zich en wendde zich
tot de goeie vrienden, die reeds in rij en ge
lid achter hèm stonden, met de petten zwaai
den en hem welkom toeriepen.
Kraupat ging in de houding staan, stram,
de schouders achterwaarts, als een soldaat,
de vingers aan de klep van zijn pet en zei
op vasten toon: „Goeden dag, allen tesamen.
Is 't vandaag Zondag in Kraupatischken? Of
is er feest? Gij schijnt de flesch al geducht
aangesproken te hebben".
„Dat hebben we", antwoordde de schout,
„en jou ter eere, Endrik, omdat je toch
't Sjot hoestte hij weg
„Och kom zei Kraupat, alsof hij nu
pas merkte waar liet om ging. „Nou,
maakt daar maar ni t zooveel ophef van.
Ik ben er weer en nu L het goed
„Nu is 't goed", riep de gebochelde schrij
ver, zijn vilthocd op zijn hoofd drukkend
en de hand van den molenaar grijpend.
„Zoo is 't goed en zoo moest het van rechts
wege zijn, en een schoft die er aan twij
felt, dat Endrik Kraupat onschuldig in het
tuchthuis gezeten heeft. Daarop hebben we
er eentje gepakt, en daarop zullen er
nog eentje pakken, en dat zal de politie
ons niet verbieden. Leve de molenaar, lang
zal hij leven".
Nu moest hij ieder de hand schudden en
zich door de meesten ook latên omhelzen
en kussen, hoe weinig hem dat oogenschijn-
lijk ook beviel. Zij verzekerden hem keer
op keer, dat hij bij hen weer evenzeer in
aanzien was als vóór den brand, en dat zi^
nooit werkelijk aan zijn schuld hadden
willen gelooven.
„Hoe dat ook zij", antwoordde Kraupat
daarop, „ik zal het niemand erg kwalijk
nemen, als hij destijds met de wolven mee
gehuild heeft. Maar nu is de geschiedenis
van de baan en ik zou niemand raden om
er, van morgen af aan, op terug te komen,
noch ten goede, noch ten kwade. Het moet
precies zijn alsof er niet gebeurd is". Daar
bij hief hij dreigend de hand op, en liet zijn
oogen rondgaan in den kring. Den gebochel
den schrijver bedacht hij nog eens extra
met een scherpen blik, die als een echt
noodschot werkte, want het mannetje trok
zijn hoofd nog dieper in de schouders dan
het van nature al gegroeid was, en onwille
keurig greep hij naar den rand van zijn
hoed, alsof hij groeten moest.
Gedurende deze verwelkoming werd in
een op een stal gelijkend bijgebouwtje van
lui molenaarshuisje zacht een uit planken
ineengeslagen deur geopend. Een oude man
trad naar buiten. Hij droeg een korte Lit-
hausche schapenpels zonder bekleeding, op
veel plaatsen gelapt en heel vuil. De blau
we linnen broek in de wollen sokken aan
de voeten klompen. Een dunne krans van
lang, wit haar hing om het bloote hoofd,
dat hij voorover boog om beter te kunnen
hooren, wat daar, op tien pas afstands, ge
beurde. Met de eene hand hield hij de deur
vast, de andere had hij als een scherm over
de oogen gelegd, die gespannen tuurden
naar de groep voor het huis. Den bijna tan-
deloozen mond hield hij open: over het
heele rimpelige gezicht gleed een verlegen
glimlach, en een paar maal schudde hij het
hoofd, alsof er nog te twijfelen viel aan de
werkelijkheid van het gebeurde en het ge
hoorde. De schrijver bemerkte hem en
balde de vuist. „Wal wil die schurftige
hond, die Ensikat?" De molenaar keek snel
om. Men verwachtte, dat hjj tegen den ou
de zou uitvaren, die hem door zijn valsche
getuigenis in het ongeluk had gestort. Eén
oogenblik leek het ook wel zoo, want zijn
voorhoofd trok in rimpels en op de*vaal-
bleeke wangen vertoonden zich roode plek
ken. Toen echter hief hij de kin op, keer
de zich om en fluisterde: „Een andermaal"
De goeie buren en vrienden bestormden
hem, hij moest met hen mee naar de her
berg. Wie vandaag nuchter naar bed ging
was een nare kerel. Krauipp(t zag er in 't
geheel niet naar uit, alsof het hem vroolijk
te moede was.
(Wordt vervolgd. J
