„Van den hak np den tak"
2e BLAD
AKKERTJES
door KRIS an KRAS
Nu komen de
rheumatische pijner.
TANDPIJN.
MEUBELEN EN ST0FFEERWERK
JOH. A. JULIANUS
KAMER VAN KOOPHANDEL
ZEEUWSCH NIEUWSBLAD VAN VRIJDAG l NOVEMBER lttö. No 43,
Kras: Wel Kris is de Mica week geslaagd?
Kris: Hm, 't gaat wel. Als ik 't goed weet
zijn er zoo ongeveer 150 000 Micaatjes
uitgegeven, door 150 deelnemende win
keliers, hetgeen dus wil zeggen, zoo'n
75,000 gulden omzet in 14 dagen.
K^as: Zoo, dat is een mooi resultaat, dan
zullen die winkeliers wel weer dik ver
diend hebben. Het publiek was ge
woonweg dol oj> die dingen. Heb je
zé aan de ruilbeurs die regen en wind
zien verduren?
Kris: 't Zou wat. Wat zeggen die cijfers
nou? Zooals altijd zijn er enkele Za-
kenmenschen goed met zoo'n campag
ne, geweest, maar om te brullen vind
ik het niet. Je let wel op de ontvangs
ten, maar tracht ook eens een onkos
ten berekening voor hen te maken. Be
drijf, onderhoud, inkoop goederen, so
ciale lasten, personeel, e tra reclame,
belastingen, crisismaatregelen etc. etc.
Het is al geen goud wat er blinkt.
Kras: Dus ze hebben weer verspeeld?
Kris: Allen natuurlijk niet, doch er zijn
er wel. Doch niettemin kunnen we o-
ver het verloop van de campagne te
vreden zijn.
Kras: Ik schat dat er zoo'n 9000 oplossin
gen alleen door het Vlissingsch publiek
werden ingezonden?
Kris: Dat is wel mogelijk, en wanneer
nu al die 9000 inzenders daarnaast vas
te trouwe klanten van onze winkeliers
bleven, en begrepen dat de Midden
standers voor de voordeelen van het
publiek steeds paraat blijven zou de
actie inderdaad geslaagd zijn.
Kras: Laten we aannemen, dat het pu
bliek hiertoe het verstandige inzicht
juist in deze dagen terug heeft gekre
gen, dan zal alles wel weer reg kom.
Kris: Dat hoop ik met jou, want koopen
bij den Middenstand brengt Volkswel
vaart in Nederland.
Kras. Zeg ga jij Maandagavond nog naar
die propagandaavond van de Chr. Blin-
denbond in Middelburg toe?
Kris: Nee die is uitgesteld toi Vrijdag 22
November, op de bovenzaal van de
soos de Vergenoeging op de Markt.
Kras: 't Is goed dat je het zegt want ik
had plan om met je daarheen te gaan.
Zeg, heb je die laatste bak van Hitier
en Colijn gehoord?
Kris: Ik nog niet, is het een nette?
Kras: Natuurlijk, je weet dat Minister Co-
lijn dezen zomer een deel van zijn va-
cantie in Duitschland doorbracht? Merk
waardig genoeg logeerde ook Hitier
in dat ontspanningsoord. Beiden gin
gen ze vaak visschen en op een mooie
middag stonden ze naast elkaar te hen
gelen in de vliet. Onze Minister pre
sident had keer op keer tuk maar bij
Adolf wilden ze niet bijten. Op zeker
moment bood onze Minister zijn plaats
aan Hitier aan, die daar gebruik van
maakte, terwijl Dr. Colijn op Hitiers
plaats ging staan. En zie wederom ga
ven de Duitsche visschen de voorkeur
aan het aas van de Hollandsche hen
gelaar en beeten niet in het nationale
deeg. Hierover verstoord gaf Hitier
zijn misnoegen te kennen met de op
merking „Daar begrijp ik niks van. Dr.
Colijn constateerde droogweg „Dat
komt omdat ze Weigeren voor U hun
bek open te doen.
Kris: Nou, die is raak zeg maar nu je
het toch over bakken hebt, ik denk
aan een ander soort bakken beter ge
zegd. Ik denk aan de openbare toilet
inrichting. Over het algemeen is Vlis-
singen dg^r wel ongerieflijk in. Geen
enkele in de onmiddelijke omgeving
van het Betje Wolfplein, op de Oude
Markt, langs de geheele Boulevard, de
singels ter hoogte van Tuindorp en
Tuinstad, ook niet nabij het stations
plein en het havencomple-, het Bella-
mypark ter hoogte Groole Markt; en
in Middelburg 1*' het Station, op de
Dam ter hoogte van het droogdok,
op sommige plaatsen langs de singels
en een enkele meer op de kaaien zou
den toch waarlijk geen overbodige
weelde beteekenen.
Kras: Inderdaad Kris, daar is al veel on
der het publiek over gesproken en
misschien doet zich wel eens een ge
legenheid voor waarbij de respectieve
lijke diensten van Gemeentewerken aan
dit noodzakelijk verlangen gevolg zul
len kunnen geven. De dubbeltjes spe
len ook een rol, natuurlijk.
Kris: Toch zou het van beteekenis zijn
als hierin, desnoods bij stukjes en beet
jes, beter werd voorzien.
Kras: Je hebt gelijk hoor, 't is goed dat
m'n vrouw der niet bij is, anders be
gon die een pleidooi voor de zwakke
zusteren van haar sekse.
Kris: Wij worden anders tegenwoordig wel
en dergelijke kwaaltjes, die het
gevolg zijn van kou en vochtigheid.
Neem daarvoor "AKKERTJES", die
snel en zeker Uw rheumatische pij
nen, Uw spierpijn of spit in den rug
zullen verarijven, maar bovendien
ook de oorzaak daarvan wegnemen.
Nedertandsch Ongeëvenaard bij gevatte kon
Griep, rheumatische pijnen,
Zenuwpijnen, Hoofdpijn, enz.
Per 12 si. 52 cl. Zakdoosje 20 cl.
Volgens recept van Apotheker Dumont
gezegend met menschen en bedrijven
die etisch-ideele belangen van ons voor
staan vindt je niet?
Kras: Wat bedoel je?
Kris: Wel dat ik dit jaar zeker al 6 bil
jetten in m'n bus gevonden heb die me
vertellen dat als ik dood ga en begra
ven moet worden dit nog voordeeliger
kan.
Kras: En wat zou dat?
Kris: Dat ik slagzinnen als: Het doode
menschenli haam en zijn begrafenis mo
gen nimmer een winstobject zijn, van
bedenkelijk en weinig smakelijk propa
gandistische waarde vind. Daarbij komt
dat de organiseerende personen toch
ook op hun voordeel zij het des
noods bescheidener uit zijn. Doch
bovendien verstoren ze de rustige gang
van zaken die tot voor hun komst
als weldadig gebruikelijke pleegde te
bestaan.
Kras: Nu ja, maar vond jij het dan niet
noodig dat er eens ingegrepen werd
tegen de ongemotiveerd hooge tarieven
en de koude zakelijke afzetterij met
als uiterlijk resultaat een duur betaald
opgesmukt spektakel?
Kris: Eerlijk gezegd nee. Want als dat
zoo was dan ware hier reeds eerder
ingegrepen geworden wat nog kan en
nu hoor en lees je van dingen die fei
telijk op zuiver persoonlijke concurren
tie neerkomen terwille van enkele gul
dens meer of minder kosten, die toch
ook weer ergens blijven.
Mij dunkt als je een kistenfabriek, een
lakfabriek of leveranciers van hengsels
en beslag onderhouden wilt doe dit dan
op een wijze buiten de publieke in
menging om. Wat wordt men van
**Uke dingen beter. Allerlei leveran
ciers worden tot op den graat uitgezo
gen.
Kras: Gaat dat er zoo naar toe?
Kris: Ik zou denken het kan niet anders,
want de kosten moeten toch ergens
vandaan komen en het vervelendste
vind ik wel dat gezanik aan de deur.
Als dat nog lang duurt voel ik er alles
voor om een oproep te doen en met
een vereeniging bijv.b. a.la Delft, mid
dels particulier initiatief zoo'n veree
niging te gaan stichten, precies als het
ziekenfonds of de ziekenhuisverzeke
ring werkt. Dan komt er tenminste
aan deze wansmakelijke propaganda
een eind en regelt het publiek haar ei
gen zaken.
Kras: Dat zou dan misschien nog het
beste zijn en het spreekwoord van de
2 honden die om een been vechten
opnieuw bewaarheid worden.
Kris: Zeg Kras voor 14 dagen vertelde je
dat ze op het Stadhuis de vlag uitsta
ken voor bereikte werkverruiming op
de werf de Schelde maar weet je dat
er verleden week aan ongeveer 25 man
personeel uit de machineloods, waar
juist de werkverruiming neer kwam, de
finitief ontslag is verleend?
Kras: Dat heb ik gehoord en zoo zie je
dat de gang van zaken op zoo'n fabriek
voor iedere leek ondoorgrondelijk is.
Intusschen is dat natuurlijk weer geen
voordeel voor ons bureau van sociale
zaken. Weer 25 man die gedwongen
op haar hulp aangewezen zijn.
Kris: We willen hopen dat het van niet
te langen duur zal moeten zijn, en dat
ook andere afdeelingen inzonderheid
de ketelmakerij en de Timmerloods
weer met flinke orders in bedrijf kun
nen komen.
Kras: De fabrieksleiding zet onvermoeid
haar pogingen voort en gezien haar
Ik had Kiespijn. Of duidelijker gezegd:
tandpijn. Kiezen bezit ik in het geheel niet
meer en tanden slechts zeer weinig. En een
van die weinige tanden is opstandig ge
worden. Ik vermoed, dat een zenuw in die
tand is blootgekomen, want telkens als ik
iets warins dronk of een scheut koude bui
tenlucht in mijn mond kreeg, dan voelde ik
een venijnige steek in mijn kaak. En telkens
als ik dat voelde dacht ik aan de duizen
den lotgenooten, die met mij aan mond
kwalen lijden. Heil, tandarts-vluchtelingen.
Een mede-lijder groet U.
Het belabberdste van zulk een tandpijn
is, dat ik er met mijn vrouw niet over kan
praten. Als ik het haar vertel, zegt ze koud-
nuchter: „Ga naar den tand-arts en laat 'm
trekken".
Jawel, ga naar den tand-arts. Laat 'm
trekken. Gemakkelijker gezegd dan gedaan.
Als ik bij den tand-arts aanbel is de pijn
natuurlijk over. Al zou ik kokende thee
drinken of Pool-lucht ademen, de tandze-
nuw geeft dan geen kik. En dan ga ik dus
weer naar huis, waar mijn vrouw minach
tend haar neus zal krullen over zooveel
lafhartigheid.
Op de soos kreeg ik recepten plenty.
„Spoele met ouwe-klare", dicteerde voor
zitter Klaassen, terwijl hij bij wijze van
voorbeeld de kop vap zijn glaasje hapte.
„Dan wordC de zenuw dronkeü" meende
ambtenaar Vlierhout met een effen gezicht.
„Dat piot ook" zei Klaassen. „Als een
Maleier. Een dronken zenuw doet geen
kwaad meer".
„Da's klets, larie, apekool" schetterde
kleermaker Prikkels. „Wie kan nou een ze
nuw dronken voeren? Neen Pleun, er is
niks zoo best as een pruim".
„Een pruim? Wat voor pruim?"
„B Z.K. Beatrice Zoekt Kibbelarij of Bet
zoekt* Kif", ratelde de kleine Kleermaker.
„Pruimtabak. Het tabakssap verdooft de
zenuwen".
„Ajakkes", zei ambtenaar Vlierhout met
een vies gezicht.
„Nou", grijnsde bakker Klaassen „as ta
bakssap de zenuwen verdooft mag jij wel
eens een paar kilo inslaan, Prikkels".
De naaldridder wipte van zijn stoel, rood
van drift.
„Wat bedoel je daarmee, gedropen edel
achtbare?"
Dit laatste slaat op het feit, dat bakker
Klaassen bij de laatste gemeenteraadsver
kiezingen niet als raadslid herkozen werd.
Het woord werkte als „Moskou" op mijn
achterneefje Sjokkie, die met N.S.B. krant-
jes vent. De praeses werd wild. Er ontstond
een debat, dat niet in de notulen kon wor.
den opgenomen. Toen Prikkels, na een
volledige opsomming van Klaassen's te
kortkomingen, krijschend van woede, den
bakker uitschold, voor „Mussolini", draai
de onze voorzitter echter om als een Duit
sche communist. Prikkels was zijn doel
voorbij geschoten. Instede van den legen-
stander zooals hij wenschte grof te
beleedigen, had hij den dictator-vereerendeu
bakker een schoone pluim op den hoed
gestoken.
Zelfvoldaan stak Klaassen de duimen iq
de mouwsholten van zijn vest en grinnikte.
„Beter een Mussolini dan zoo'n akelig
stukkie onderdeur, Prikkels".
Bedoel je mij soms?" stoof de kleerma
ker op.
„Neen", grijnslachte de dikke bakker, ze
ker van zijn meerderheid „jij bent geen
postuur voor een Mussolini. Net zoo min
als die Negenoog, die vrouwen en kinde
ren naar het front stuurt
Ambtenaar Vlierhout en ik keken el
kaar eens aan. Het Italiaansch-Abessijnsche
conflict was voor de zooveelste maal uit
gebroken. En waar vonden wij een Volken
bond met sancties? Prikkels was juist be
gonnen met het inblikken van het Somali-
landsche leger van „il Duce", toen een
scheutje Pils mijn tandzenuw een sprong
van schrik deed maken.
Dat was een idee! Met een verwrongen ge
zicht van pijn zei ik:
„Laat no die Italianen en negers rustig
vechten. Geef mij maar eens het middeltje
tegen tandpijn."
„O ja, da's waar ook!" riep Prikkels.
„Laat es kijken, die tand."
„Wat wou jij dan?" vroeg ik achter»
dochtig.
Maar de tand plaagde mij zóó, dat ik de
lange, dunne kleermakersvinger toeliet.
„Tjonge, dat ding zit heelem^al los!"
juichte Prikkels. „Wacht effies, Pleun, daar
helpen wij je zóó af. Kom hier Klaaassen!"
Voor ik kon vluchten had de broodbak-
kende Mussolini mijn hoofd in zijn ijzeren
greep geklemd. Prikkels wrong met zijn
eene hand mijn mond open en begon met de
andere aan de zeere tand te wrikken. Voor
uit achteruit heen en weer. Het was
niet prettig.
't Gaat niet." zei Prikkels ten langen
leste, ,,'t Ding zit nog te vast. Hij glijdt
telkens uit mijn vingers." Het aanbod vaq
Klaassen om zijn krachten eens op den tand
te beproeven heb ik, vreedzame ziel, be
antwoordt met een bedreiging tegen zijn
leven.
Nadat ik aldus door de soos aan de tand
was gevoeld heb ik 's avonds om elf uur
den tandarts uit zijn bed gebeld, die in een
wipje het ding trok. Intusschen heeft mijn
zieke tand den vrede tusschen Klaassen en
Prikkels hersteld. En dat is toch ook wel
wat waard.
PLEUN ZEELAND.
De grootste voldoening, het aan
genaamste comfort geniet U van
geleverd door
Langeviele K 211-216, Middelburg, Telef. 58
Kwaliteit en afwerking prima
Prijzen passende aan dezen tijd
werken verdient dat zeker een succes
vol verloop. Intusschen laten we niet
klagen want er zijn altijd nog 1200 man
die binnen de poorten arbeid kunnen
verrichten. Het zou gezien de om
standigheden nog gekker kunnen
zijn.
Kris: Je wensch omtrent verbetering van
het rijwielpad van Vlissingen langs den
ouden Vliss. weg naar Souburg schijnt
spoedig in vervulling te zullen gaan,
Kras.
Kras: Dat heb ik gezien. Ja die kerels van
de vereeniging Rijwielpad Walcheren
weten van aanpakken en doorzetten.
Kris: Dan mochten die 1600 leden dan
wel eens beter waardeeren, want hun
belangstelling gaat, een procent uitge
zonderd, op de vergaderingen, blijk
baar niet verder dan genoegelijk de
vruchten van de bestuurszorgen en
werkzaamheden smaken.
Kras: 't Is treurig maar waar. Ze moes
ten vrijwillig hun 50 cent contributie
verdubbelen. Dat was de beste waar
deering.
Vrijdagavond vergaderde de Kamer
van Koophandel en fabr. voor dit gewest in
Middelb rgs Raadszaal. De begrooting voor
1936 werd z.h.st. vastgesteld.
Het verzoek om adhesie te betuigen aan
de plannen tot indijking van het Zwin, dat
schijnbaar geen tegenkanting in de Kamer
zou ontmoeten, onder.ond onverwachts stag
neering door de zakelijke opmerkingen van
den heer Jeronimus die een lans brak voor
het behoud van het natuurmonument, waar
van hij de economische beteekenis niet wil
de onderschatten, vooral waar z.i. ook op
andere wijze de begeerde korte verbinding
mogelijk zou zijn.
Op zoo'n inslaande argumentatie was het
bureau blijkbaar niet berekend, weshalve het
voorstel voor nader onderzoek werd aan
gehouden.
Een breedvoerige discussie ontspon over
de aanvrage van f 100 subsidie ten behoeve
van het Mica comité te Vjissingen.
De meerderheid van het bureau voelde
in feite niets voor dit verzoek, de minder
heid wist te bereiken, dat nog f 50.— werd
voorgesteld, niet tegenstaande dat subsidie
aanvragen voor winkelweken etalage wed
strijden etc. voor 1 April van elk jaar moe
ten worden gedaan.
Vooral het afwijken van deze laatste be
paling vond geen genade in het oog van
den voorzitter en den heer Jeronimus.
De heer Stofkoper stelde echter in het
juiste licht dat dit feit buiten de schuld van
het plaatselijk comité lag omdat de drie
middenstandsbonden als feitelijke dragers
van de campagne, deze niet eerder aan de
afdeelingen had voorgelegd.
De Heer P. G. Laernoes, bij wien oude
liefde nog niet roest, bewees weer eens dat
de belangen der Middenstand bij hem in be
kwame handen zijn. Zonder in te gaan op
de locale besognes der Kamer, stelde hij
direct de vraag van het Comité om f 100
aan de orde, onder spijtbetuiging dat de
meerderheid van het bureau het nut van
deze zaak niet inziet.
De zeer groote moeilijkheden waarin de
Middenstand verkeert kunnen evengoed be
kend zijn als dat spr. ze weet
Hierop lettende, moet men rgspect heb
ben voor deze activiteit van de Middenstand
die zeker steun verdient van het terrein
waardat zij die bekomen kan, wat in dil
geval de K. v. K. is. Al is een aanvrage 1
April niet binnen doch komt bijv. 3 April
Vervolg le kolom pag. 3.
