„Van den Irak op den tak"
we
iss
2e BLAD
Zenuwpijnen overal?
AKKERTJES
d<
van Edêl
*PriJ
door KRIS en KRAS
Hceï beste werkvrouw
voor 5 cent
IS
N.V.Zeepfabriek v/h. De Haas v.Brero, Apeldoorn
PUBLIEK.
K. J. MEULMEESTER
RIJWIELPAO WALCHEREN.
ZEEUWSCH NIEUWSBLAD VAN VRIJDAG 25 OCTOBER 1935. No. 43.
Kris: Dinsdag a.s. hoopt de bekende Kunst
schilder G. Jacobs te Vlissingen zijn
70sten geboortedag te herdenken Kras,
dan zal het hem wel niet aan belang
stelling ontbreken.
Kras: Dat zou ik denken, zeer terecht
heeft men voor hem een tentoonstel
ling van zijn werken gehouden. Natuur
lijk zullen zijn vele vrienden o.m. van
de Kunstkring „Het Zuiden", ook thans
weer acte de précense geven.
Kris: Dat kunstschildersvak is toch een
merkwaardig beroep, wat men uitoe
fent met zijn gansche persoonlijkheid
als inzet voor een dikwerf te opper
vlakkig denkend publiek en, met heel
veel risico.
Kras: Zoo is het. Onwillekeurig moet ik
denken aan dat opschrift wat Clinge
Doorenbos eens boven een Oudejaars
avond foto pagina plaatste in de vol
gende typeerende woorden.
„Zoo gaat het leven ras voorbij
als futuristisch schilderij".
Kris: Deze gedachten zullen ook wel eens
bij de 70 jarige opkomen wanneer hij
zich zou verdiepen in de memoires
van motieven en onderwerpen welke
in al die jaren aan zijn artistieke op
merkingsgave voorbijtrokken.
KrasIn ieder geval nog dezen zomer
bleek het dat hij trots de zeven kruis
jes nog over een groote vitaliteit en
geestkracht beschikte en zijn gevoel
voor humor niets geleden had zoodat,
behoudens onvoorziene gebeurtenissen
we de heer Jacobs nog vele malen in
de omgeving van „zijn kunst", hopen
te mogen aantreffen.
Kris: Van harte stem ik met je goede
wenschen voor dezen sympathieken
kunstschilder in, Kras.
Kras: Nu Kris, heb je je deze week nog
al kunnen vermaken in de Vlissingsche
Binnenstad? Walslraat, St. Jacobstraat
en Nieuwendijk, zien er feestelijk uit,
wel?
Kris: Ja, één deelnemer uit de nieuwe
stad zei me, als U wat van de Mica-
week wil zien moet U in de Walstraat
zijn, daar zit het kapitaal ziet U, voeg
de hij er eenigszins jaloersch aan toe.
Kras: Het schijnt de winkelstand nogal
goed te gaan verschillende firma's doe"
goedfl zaken, doch vreezen dit later
weel' te moeten bekoopen, door lagere
omzetten.
Kris: Dat weet ik nog niet.
Kras: Ook zïjn er die volgend jaar voor
jaar opnieuw een reclameweek wil
len organiseeren, doch dan speciaal in
de Walstraat?
Kris: Zoo gauw al? Waarom in de Wal
straat?
Kras: Ja ze 'beweren er daar een prach
tige origineele prijsvraag voor te heb
ben.
Kris: Welke dan?
Kras: Dat zeg ik nog niet.
Kris: Over samenwerking gesproken, heb
je die eenvoudig, duidelijke en smaak
volle circulaire gelezen van de geza
menlijke schilderspatroons?
Kris: Die heb ik gezien evenals hun
keurig verzorgde propagandawagen. Dat
vond ik nu eens 100 procent reclame
die getuigde van liefde voor het vak.
Ik ben van meening dat deze goed
gerichte propaganda de volle aandacht
van het publiek verdient. Alle waar
deering heb ik ook voor het zakelijke
en vakkundige zoo juiste advies wat
in de circulaire staat.
Kris: Wat bedoel je?
Kras: Wel, laat 's winters uw huis van
binnen schilderen, dan helpt U de
werkeloosheid in het schildersbedrijf
gedurende de wintermaanden bestrijden
en U bevoordeelt tevens U zelf, omdat
in het stille seizoen meer zorg aan
het werk kan worden besteedt dan in
het voorjaar en de drukke zomermaan
den. Werkelijk hier hebben onze verf-
smeerders eens spijkers met koppen
geslagen. Een goed gemeend advies, als
„MEN" het dan nu maar opvolgt ook.
Kris: Heb je gehoord dat de veteranen
voetbalclub „De ouwe Schoen", in
Middelburg tegen een elftal negers zal
gaan spelen?
Kras: Als ze nog bestaat, ja. Alleen mo-
Van die verschietende pijnen,
dan hier, dan daar? Ze blijven
weg met één of twee van die
Volgens recept van Apotheker Dumont
Is Edelweiss zeeppoeder.
Een hulp, die steeds voor
U klaar staat. Kraakhelder
zuinig en gemakkelijk.
Edelweiss zeeppoeder per
groot pak 5 cent.
gen ze dat dan wel niet op een don
keren winteravond doen, want zelfs bij
een verlicht veld, zou de zwarte te
genpartij dan in de duisternis worden
opgelost.
Kris: Ze kunnen hen witte shirts, broeken
en schoenen aantrekken?
Kras: Dat zou de uitkomst zijn, en dan
zal het mirakel interessant worden.
Kris: De Middelburgsche Wielrenners zul
len dien avond in de pauze een rondje
over het veld maken, doch die mogen
dan wel voor witte achterspatborden
zorgen, anders krijgen ze nog een
bekeuring op den koop toe.
Kras: Maar wat sta jij toch te rillen Kris.
Heb je zoo koud geslapen vannacht?
Kris: Nee dat niet, maar ik heb weer
zoo lang in de kou op tante Bet je moe
ten wachten.
Kras: Op tante Betje? Ik wist niet eens
dat jij een familiestuk bezat dat naar
de schoone naam van tante Betje luis
terde.
Kris: Heb ik ook niet, maar je weet toch
wel wie ik bedoel?-'
Kras: Eerlijk gezegd nog niet.
Kris: Wel natuurlijk die stationsbrug in
Middelburg. Die was weer eens een
keertje open, en vooral in het najaar
sta je daar voor de hekken te vernik
kelen.
Kras: Is het anders niet? Dan heb ik een
dubbele troost voor. Ten eerste ben
je de eerste niet die zoo'n lot uit de
loterij trekt en de laatste zul je voor-
loopig ook nog niet zijn. Ten tweede
komt er uitkomst hoor. Want in de
warme bureaux zijn de bevoegde in
stanties nog steeds druk bezig met
moeilijkheden te constateeren, en dat
is zoo'n geweldige karwei, dat in het
jaar 19... als je er niet meer bent ons
nakroost voor zulk een narigheid be
spaard zal worden. Heusch, geloof me,
er komt verbetering als die stapels
moeilijkheden maar weg gewerkt,
en een aantal warmgedraaide brugge-
knechts versleten zijn.
Kris: Intusschen zijn bij verschillende Ge
meente besturen op ons eiland de be
grootingen ook weer met vlag en wim
pel door de Gemeenteraden aangeno
men.
Kras: Zeg dat wel, en het is een verdien
ste voor de samenstellers dat ze dat
krentenbrood zoodanig ter tafel wisten
te brengen dat de vroede vaderen het
met den meesten smaak en zonder
veel gemor slikten.
Kris: Je bent niet goed Kras, hoe kom
je daarbij? Nee sinds het steeds scher
per toezicht van de Regeering en Ged.
Staten is de zelfstandigheid voor het
nemen van maatregelen wel sterk voor
de H. H. Raadsleden aan banden ge
legd.
Kras: Dat is niet heelemaal waar, doch
het komt omdat je het niet snapt. De
parteé om trots de beperking der au
tonomie, toch een invloedrijke bestuur
dersplaats te blijven bezetten snap jij
niet en ook de meeste raadsleden van
stad en dorp op Walcheren niet. Daar
is maar een heel enkele uitzondering.
Kris: Zoo dat is sterk, en waar meen
jij die gelukkige dan ontdekt te heb
ben?
Kras: Wel in Grijpskerke.
Kris: In het vreedzaam landelijke Grijps
kerke?
Kras: Ja luister maar. Ten eerste zagen
daar de zelfstandige leiders kans een
redelijk verzoek van een groot gezin
Reeds in vorige krasjes had ik gelegen
heid mijn lezers attent te maken op het mooi
ste studie-object in dit aardsche tranendal:
den Mensch.
Verleden week heb ik weer een kostelij
ke kans gehad om mij aan deze geliefkoosde
studie te Wijden. Ik moest ettelijke malen
voor een zaak per autobus naar de stad
heen en weder hobbelen en nergens zie je
de menschen in al hun doen en laten be
ter dan in zoo'n vervoermiddel. Apropos:
over autobus gesproken. Ik weet niet of het
U gaat als mij, maar ik ben tot de grimmige
conclusie gekomen, dat de man, die deze
benauwde, hotsende, lawaaiende menschen-
kooien op wielen heeft uitgevonden, veroor
deeld moet worden om levenslang in zijn
eigen uitvinding te verblijven. Van een au
tobus kan ik nou geen goed woord zeggen,
of het zou moeten zijn, dat hij „niet goed"
is. Een autobus doet voortdurend aanslagen
op je leven. Zij pogen, je te vergiftigen met
Vnzine en oliedampen, zij trachten, al
botsende je ingewanden tot hutspot te stam
pen en op de veel te nauwe bankjes wordt
je saamgeperst, waarbij de Staatsperserij,
die „belasting" heet nog maar een liefkozing
is. Alle nieuwigheden zijn geen verbetering;
geef mij dan maar liever de tram.
Ik zou het hebben over menschen in de
bus. Wel, ik zat op een mijner reizen vóór
een dame, die trek had in olienootjes. Dus
at zij olienootjes. Krakend vlogen de dop
pen over den vloer. Zou die dame dat in
haar huiskamer ook doen? Dan ben ik blij,
dat zij niet mevrouw Zeeland heet. De dame
vond de olienootjes blijkbaar erg lekker.
Zij at hoorbaar. Ik kreeg er rillingen van.
Smakkend en krakend werd het olienootje
en mijn respect voor de dame vermorzeld.
Tandenknarsend heb ik zitten bedenken
wat ik zou doen als Don Juan.de Vargas, u
kent hem wel, den edelaardigen voorzitter
van Alva's Bloedraad, nog te consulteeren
was over straffen aan den lijve. Toen de
dame het grauw papieren zakje heelemaal
had leeggesmakkerd was ik tot de slotsom
gekomen, dat de Vargas en ik haar 't best
konden „nemen" door haar op te sluiten
en haar niets anders dan olienootjes te
eten te geven. Na een paar weken zou reeds
bij de gedachte aan olienootjes haar maag
opgerold worden, maar zij zou ze moeten
eten of wel doodhongeren. Hij die dit een
schandelijke marteling noemt, moet eens
'n half uurtje bij een olienoten-smakkend lid
der schoone sexe gaan zitten. Dan krijgt-ie
vast en secuur een bekeuring omdat hij
zonder vergunning van de Crisiszuivel Cen
trale karnemelk heeft geproduceerd van
zijn bloedeigen bloed namelijk.
Dan is er de fluitist. Meestal een als
heer gekleed persoon. Hij vermaakt zichzelf
ten koste van de ooren en zenuwen van an
deren door aanhoudend te fluiten. Steeds
valsch natuurlijk en steeds straatdeunen. Ge-
zellig, als iemand achter je zoo in je oor
zit te toeteren. Wel, Don Juan de Vargas
en ik hebben vastgesteld, dat wij hem zou
den leeren. Hij krijgt een beugel om zijn
mond, zoodat hij steeds moet fluiten. Ên
als zijn lippen in fluithouding zijn vastge
groeid, sturen wij hem naar zijn vrouw te
rug. Dan kan hij naar haar liefde fluiten,
want zij zal wel zorgen, dat de lippen weer
normaal worden.
Vervolgens komen de menschen, die een
bus beschouwen als een goederenwagon
met menschenvervoer. Groote koffers en
pakken zeulen zij mee voor hun paar dub
beltjes buskosten. Zij zetten hun huishouden
zóó m het smalle gangetje, dat een ander
er nood.wendig zijn hals over moet breken.
Als ik ooit nog eens minister van Water
staat wordt, stel ik de eisch, dat iedere tree
plank van een autobus een weegschaal
moet worden. Personen boven 200 pond
tneestal dames moeten dubbel tarief
betalen omdat zij minstens twee bankjes noo
dig hebben. Natuurlijk krijgen zij dan ook
recht op een dubbele plaats.
Vorige week zat ik in een bus met leu-"
ninkjes langs de banken. De twee plaatsen
op de bank waren dus zuiver afgepast tus-
schen het leuninkje aan de eene zijde en
den buitenwand aan den anderen kant. Nu
ben ik, wat omvang betreft, een normaal
man, niet te dun, niet te dik. Ik had aan
één plaats genoeg.
Bij een halte kwam een dame binnen.
De reeds volgeladen bus helde over toen.
zij zich met moeite door den ingang perste.
Zóó dik en zóó zwaar was die dame. Onge
looflijk, dat een vrouw zulk een omvang
kan krijgen. Zij was geen kamerolifantje
meer, zij was een kamer-brontosaurusje, u
kent ze wel, zoo'n groot beest uit den oer
tijd.
Er waren nog twee plaatsen in de bus,
helaas niet naast elkaar. Een naast mi],
een achter mij. Plaatsen voer normale ster
velingen. Maar zelfs met halfblinde, schele
oogen was in één oogopslag te zien, dat de
ze dame rqyaal twee plaatsen voor lOOo/»
vullen moest. Terwijl zij de bus inwaggelde
stond ik doodsangsten uit. Als deze vleesch-
berg op mijn bank kwam, bleef er niets
van mij over. En de buspassagierrs, akelige
lieden, zouden grinniken van leedvermaak
om het mannetje, bedolven onder dien
vloedgolf van vrouwelijk schoon.
Lezer, gij zult niet grijnzen ten koste van
Pleun Zeeland. Deze beproeving ging mijn
lippen voorbij. Ik hoorde een plof, de bus
schudde, een zacht gekreun. Achter mij
fwerd een man gekraakt omdat hij geen
kans zag het vraagstuk op te lossen, hoe
een kwantum van 3,3/4 op te bergen in een
ruimte van 2.
Don Juan de Vargas zal het betreuren,
dat er in zijn tijd geen autobussen waren.
PLEUN ZEELAND
St. Jacobstr. 13 Tel. 47 Vlissingen
PHILIPS RADIO
Stofzuigers en Electr. Apparaten
Aanleg van Electrische Installaties
Reparatie-Inrichting
om ontheffing van schoolgeld te ver
krijgen, trots een gunstig advies van
Burg. en Wethouders, af te poeieren.
Voorts handhaafde men de onredelij
ke en onjuiste toestand om de Gemeen
te secretaris, die het werk reeds voor
drie man personeel doet, de daarbij
benoodigde hulp uit eigen portemon-
naie te laten betalen. Daar mag zelfp
200 gulden per jaar voor worden uit
getrokken, ook al duurt dezen toe
stand reeds jaren, en zelfs durft men
daar een volontair sinds 1932, gratis,
voor niks, voor niemendal, te laten
werken in het belang(?) der Gemeen
te. Natuurlijk tegen de wensch van
den Burgemeester. Dat heet recht
vaardig en billijk een Gemeente be
sturen, er is wel een aanbeveling
voor het wijze beleid dat inzonder
heid door enkele volksvertegenwoordi- I
gers wordt voorgestaan.
Kris. Ja zooiets is treurig en ik kan
mij dan goed begrijpen dat er voor
standers komen die mede uit een
oogpunt van bezuiniging zijn voor
opheffing van Gemeentebesturen en
samenvoegen met andere.
Kras: Ik ook.
In de fraaie hall van Hotel Britannia
vergaderde Dinsdagavond de aftleeling Vlis
singen van de vereeniging het Rijwielpad
Walcheren.
De voorzitter, de Heer J. P. v. Krieken
deelde mede dat het Gemeentebestuur van
Koudekerke voornemens was een rijweg te
doen aanleggen naar de duinen.
Ter hoogte van Kaapduin zou deze rij
weg het rijwielpad der vereeniging op twee
gevaarlijke plaatsen, uit verkeersveiligheid
snijden.
Na ampele bespreking waren de leden
het unaniem eens dat op deze ongewenschte
toestand bij het Hoofdbestuur de aandacht
moest worden gevestigd, teneinde dit go-
vaar afgewend te krijgen.
Voorts gingen, de leden er mede accoord
dat aan het Gemeentebestuur van Koude
kerke 600 M2 grond ter hoogte van de Wie-
lemakersbaan in gebruik zou worden afge
staan voor het aanleggen van een plantsoen
aldaar.
Eventueel kan dit stuk grond ook aan
gegadigden worden verkocht.
Als tweede belangrijke kwestie kwam het
verzoek om machtiging tot het.overgaan van
den aanleg van een rijwielpad Vlissingen,
Souburg en Abeele langs den Ouden Vlissing-
schen weg.
De heer Louwerse, lid v.h. Hoofdbestuur,
gaf een overzicht van de geschiedenis die
daaraan verbonden was.
Het pad zou in drie etappes worden ge
maakt. Ten eerste van Vlissingen Prins Hen-
drikweg tot wachthuis der Ned. Spoorwe
gen 66. Dan vanaf den Keermuur tot de
bebouwde kom nabij het Centrum der Ge
meente Souburg en vervolgens vanuit het
centrum tot aan de Abeele. De kosten be
draden f 4000. f 2200 zou voor werkver
schaffing worden verkregen van het Rijk,
f 1100 brachten de inwoners van Souburg
bijeen, terwijl het restant van f 400 van par
ticulier»1 zijde in Vlissingen worden getracht
te verkrijgen. Hiertoe worden binnenkort
eire^laires verzonden.
Dan resteert nog de aanleg van het ge
deelte Abeele-Middelburg doch verwacht