„Van den Irak op den tak" we iss 2e BLAD Zenuwpijnen overal? AKKERTJES d< van Edêl *PriJ door KRIS en KRAS Hceï beste werkvrouw voor 5 cent IS N.V.Zeepfabriek v/h. De Haas v.Brero, Apeldoorn PUBLIEK. K. J. MEULMEESTER RIJWIELPAO WALCHEREN. ZEEUWSCH NIEUWSBLAD VAN VRIJDAG 25 OCTOBER 1935. No. 43. Kris: Dinsdag a.s. hoopt de bekende Kunst schilder G. Jacobs te Vlissingen zijn 70sten geboortedag te herdenken Kras, dan zal het hem wel niet aan belang stelling ontbreken. Kras: Dat zou ik denken, zeer terecht heeft men voor hem een tentoonstel ling van zijn werken gehouden. Natuur lijk zullen zijn vele vrienden o.m. van de Kunstkring „Het Zuiden", ook thans weer acte de précense geven. Kris: Dat kunstschildersvak is toch een merkwaardig beroep, wat men uitoe fent met zijn gansche persoonlijkheid als inzet voor een dikwerf te opper vlakkig denkend publiek en, met heel veel risico. Kras: Zoo is het. Onwillekeurig moet ik denken aan dat opschrift wat Clinge Doorenbos eens boven een Oudejaars avond foto pagina plaatste in de vol gende typeerende woorden. „Zoo gaat het leven ras voorbij als futuristisch schilderij". Kris: Deze gedachten zullen ook wel eens bij de 70 jarige opkomen wanneer hij zich zou verdiepen in de memoires van motieven en onderwerpen welke in al die jaren aan zijn artistieke op merkingsgave voorbijtrokken. KrasIn ieder geval nog dezen zomer bleek het dat hij trots de zeven kruis jes nog over een groote vitaliteit en geestkracht beschikte en zijn gevoel voor humor niets geleden had zoodat, behoudens onvoorziene gebeurtenissen we de heer Jacobs nog vele malen in de omgeving van „zijn kunst", hopen te mogen aantreffen. Kris: Van harte stem ik met je goede wenschen voor dezen sympathieken kunstschilder in, Kras. Kras: Nu Kris, heb je je deze week nog al kunnen vermaken in de Vlissingsche Binnenstad? Walslraat, St. Jacobstraat en Nieuwendijk, zien er feestelijk uit, wel? Kris: Ja, één deelnemer uit de nieuwe stad zei me, als U wat van de Mica- week wil zien moet U in de Walstraat zijn, daar zit het kapitaal ziet U, voeg de hij er eenigszins jaloersch aan toe. Kras: Het schijnt de winkelstand nogal goed te gaan verschillende firma's doe" goedfl zaken, doch vreezen dit later weel' te moeten bekoopen, door lagere omzetten. Kris: Dat weet ik nog niet. Kras: Ook zïjn er die volgend jaar voor jaar opnieuw een reclameweek wil len organiseeren, doch dan speciaal in de Walstraat? Kris: Zoo gauw al? Waarom in de Wal straat? Kras: Ja ze 'beweren er daar een prach tige origineele prijsvraag voor te heb ben. Kris: Welke dan? Kras: Dat zeg ik nog niet. Kris: Over samenwerking gesproken, heb je die eenvoudig, duidelijke en smaak volle circulaire gelezen van de geza menlijke schilderspatroons? Kris: Die heb ik gezien evenals hun keurig verzorgde propagandawagen. Dat vond ik nu eens 100 procent reclame die getuigde van liefde voor het vak. Ik ben van meening dat deze goed gerichte propaganda de volle aandacht van het publiek verdient. Alle waar deering heb ik ook voor het zakelijke en vakkundige zoo juiste advies wat in de circulaire staat. Kris: Wat bedoel je? Kras: Wel, laat 's winters uw huis van binnen schilderen, dan helpt U de werkeloosheid in het schildersbedrijf gedurende de wintermaanden bestrijden en U bevoordeelt tevens U zelf, omdat in het stille seizoen meer zorg aan het werk kan worden besteedt dan in het voorjaar en de drukke zomermaan den. Werkelijk hier hebben onze verf- smeerders eens spijkers met koppen geslagen. Een goed gemeend advies, als „MEN" het dan nu maar opvolgt ook. Kris: Heb je gehoord dat de veteranen voetbalclub „De ouwe Schoen", in Middelburg tegen een elftal negers zal gaan spelen? Kras: Als ze nog bestaat, ja. Alleen mo- Van die verschietende pijnen, dan hier, dan daar? Ze blijven weg met één of twee van die Volgens recept van Apotheker Dumont Is Edelweiss zeeppoeder. Een hulp, die steeds voor U klaar staat. Kraakhelder zuinig en gemakkelijk. Edelweiss zeeppoeder per groot pak 5 cent. gen ze dat dan wel niet op een don keren winteravond doen, want zelfs bij een verlicht veld, zou de zwarte te genpartij dan in de duisternis worden opgelost. Kris: Ze kunnen hen witte shirts, broeken en schoenen aantrekken? Kras: Dat zou de uitkomst zijn, en dan zal het mirakel interessant worden. Kris: De Middelburgsche Wielrenners zul len dien avond in de pauze een rondje over het veld maken, doch die mogen dan wel voor witte achterspatborden zorgen, anders krijgen ze nog een bekeuring op den koop toe. Kras: Maar wat sta jij toch te rillen Kris. Heb je zoo koud geslapen vannacht? Kris: Nee dat niet, maar ik heb weer zoo lang in de kou op tante Bet je moe ten wachten. Kras: Op tante Betje? Ik wist niet eens dat jij een familiestuk bezat dat naar de schoone naam van tante Betje luis terde. Kris: Heb ik ook niet, maar je weet toch wel wie ik bedoel?-' Kras: Eerlijk gezegd nog niet. Kris: Wel natuurlijk die stationsbrug in Middelburg. Die was weer eens een keertje open, en vooral in het najaar sta je daar voor de hekken te vernik kelen. Kras: Is het anders niet? Dan heb ik een dubbele troost voor. Ten eerste ben je de eerste niet die zoo'n lot uit de loterij trekt en de laatste zul je voor- loopig ook nog niet zijn. Ten tweede komt er uitkomst hoor. Want in de warme bureaux zijn de bevoegde in stanties nog steeds druk bezig met moeilijkheden te constateeren, en dat is zoo'n geweldige karwei, dat in het jaar 19... als je er niet meer bent ons nakroost voor zulk een narigheid be spaard zal worden. Heusch, geloof me, er komt verbetering als die stapels moeilijkheden maar weg gewerkt, en een aantal warmgedraaide brugge- knechts versleten zijn. Kris: Intusschen zijn bij verschillende Ge meente besturen op ons eiland de be grootingen ook weer met vlag en wim pel door de Gemeenteraden aangeno men. Kras: Zeg dat wel, en het is een verdien ste voor de samenstellers dat ze dat krentenbrood zoodanig ter tafel wisten te brengen dat de vroede vaderen het met den meesten smaak en zonder veel gemor slikten. Kris: Je bent niet goed Kras, hoe kom je daarbij? Nee sinds het steeds scher per toezicht van de Regeering en Ged. Staten is de zelfstandigheid voor het nemen van maatregelen wel sterk voor de H. H. Raadsleden aan banden ge legd. Kras: Dat is niet heelemaal waar, doch het komt omdat je het niet snapt. De parteé om trots de beperking der au tonomie, toch een invloedrijke bestuur dersplaats te blijven bezetten snap jij niet en ook de meeste raadsleden van stad en dorp op Walcheren niet. Daar is maar een heel enkele uitzondering. Kris: Zoo dat is sterk, en waar meen jij die gelukkige dan ontdekt te heb ben? Kras: Wel in Grijpskerke. Kris: In het vreedzaam landelijke Grijps kerke? Kras: Ja luister maar. Ten eerste zagen daar de zelfstandige leiders kans een redelijk verzoek van een groot gezin Reeds in vorige krasjes had ik gelegen heid mijn lezers attent te maken op het mooi ste studie-object in dit aardsche tranendal: den Mensch. Verleden week heb ik weer een kostelij ke kans gehad om mij aan deze geliefkoosde studie te Wijden. Ik moest ettelijke malen voor een zaak per autobus naar de stad heen en weder hobbelen en nergens zie je de menschen in al hun doen en laten be ter dan in zoo'n vervoermiddel. Apropos: over autobus gesproken. Ik weet niet of het U gaat als mij, maar ik ben tot de grimmige conclusie gekomen, dat de man, die deze benauwde, hotsende, lawaaiende menschen- kooien op wielen heeft uitgevonden, veroor deeld moet worden om levenslang in zijn eigen uitvinding te verblijven. Van een au tobus kan ik nou geen goed woord zeggen, of het zou moeten zijn, dat hij „niet goed" is. Een autobus doet voortdurend aanslagen op je leven. Zij pogen, je te vergiftigen met Vnzine en oliedampen, zij trachten, al botsende je ingewanden tot hutspot te stam pen en op de veel te nauwe bankjes wordt je saamgeperst, waarbij de Staatsperserij, die „belasting" heet nog maar een liefkozing is. Alle nieuwigheden zijn geen verbetering; geef mij dan maar liever de tram. Ik zou het hebben over menschen in de bus. Wel, ik zat op een mijner reizen vóór een dame, die trek had in olienootjes. Dus at zij olienootjes. Krakend vlogen de dop pen over den vloer. Zou die dame dat in haar huiskamer ook doen? Dan ben ik blij, dat zij niet mevrouw Zeeland heet. De dame vond de olienootjes blijkbaar erg lekker. Zij at hoorbaar. Ik kreeg er rillingen van. Smakkend en krakend werd het olienootje en mijn respect voor de dame vermorzeld. Tandenknarsend heb ik zitten bedenken wat ik zou doen als Don Juan.de Vargas, u kent hem wel, den edelaardigen voorzitter van Alva's Bloedraad, nog te consulteeren was over straffen aan den lijve. Toen de dame het grauw papieren zakje heelemaal had leeggesmakkerd was ik tot de slotsom gekomen, dat de Vargas en ik haar 't best konden „nemen" door haar op te sluiten en haar niets anders dan olienootjes te eten te geven. Na een paar weken zou reeds bij de gedachte aan olienootjes haar maag opgerold worden, maar zij zou ze moeten eten of wel doodhongeren. Hij die dit een schandelijke marteling noemt, moet eens 'n half uurtje bij een olienoten-smakkend lid der schoone sexe gaan zitten. Dan krijgt-ie vast en secuur een bekeuring omdat hij zonder vergunning van de Crisiszuivel Cen trale karnemelk heeft geproduceerd van zijn bloedeigen bloed namelijk. Dan is er de fluitist. Meestal een als heer gekleed persoon. Hij vermaakt zichzelf ten koste van de ooren en zenuwen van an deren door aanhoudend te fluiten. Steeds valsch natuurlijk en steeds straatdeunen. Ge- zellig, als iemand achter je zoo in je oor zit te toeteren. Wel, Don Juan de Vargas en ik hebben vastgesteld, dat wij hem zou den leeren. Hij krijgt een beugel om zijn mond, zoodat hij steeds moet fluiten. Ên als zijn lippen in fluithouding zijn vastge groeid, sturen wij hem naar zijn vrouw te rug. Dan kan hij naar haar liefde fluiten, want zij zal wel zorgen, dat de lippen weer normaal worden. Vervolgens komen de menschen, die een bus beschouwen als een goederenwagon met menschenvervoer. Groote koffers en pakken zeulen zij mee voor hun paar dub beltjes buskosten. Zij zetten hun huishouden zóó m het smalle gangetje, dat een ander er nood.wendig zijn hals over moet breken. Als ik ooit nog eens minister van Water staat wordt, stel ik de eisch, dat iedere tree plank van een autobus een weegschaal moet worden. Personen boven 200 pond tneestal dames moeten dubbel tarief betalen omdat zij minstens twee bankjes noo dig hebben. Natuurlijk krijgen zij dan ook recht op een dubbele plaats. Vorige week zat ik in een bus met leu-" ninkjes langs de banken. De twee plaatsen op de bank waren dus zuiver afgepast tus- schen het leuninkje aan de eene zijde en den buitenwand aan den anderen kant. Nu ben ik, wat omvang betreft, een normaal man, niet te dun, niet te dik. Ik had aan één plaats genoeg. Bij een halte kwam een dame binnen. De reeds volgeladen bus helde over toen. zij zich met moeite door den ingang perste. Zóó dik en zóó zwaar was die dame. Onge looflijk, dat een vrouw zulk een omvang kan krijgen. Zij was geen kamerolifantje meer, zij was een kamer-brontosaurusje, u kent ze wel, zoo'n groot beest uit den oer tijd. Er waren nog twee plaatsen in de bus, helaas niet naast elkaar. Een naast mi], een achter mij. Plaatsen voer normale ster velingen. Maar zelfs met halfblinde, schele oogen was in één oogopslag te zien, dat de ze dame rqyaal twee plaatsen voor lOOo/» vullen moest. Terwijl zij de bus inwaggelde stond ik doodsangsten uit. Als deze vleesch- berg op mijn bank kwam, bleef er niets van mij over. En de buspassagierrs, akelige lieden, zouden grinniken van leedvermaak om het mannetje, bedolven onder dien vloedgolf van vrouwelijk schoon. Lezer, gij zult niet grijnzen ten koste van Pleun Zeeland. Deze beproeving ging mijn lippen voorbij. Ik hoorde een plof, de bus schudde, een zacht gekreun. Achter mij fwerd een man gekraakt omdat hij geen kans zag het vraagstuk op te lossen, hoe een kwantum van 3,3/4 op te bergen in een ruimte van 2. Don Juan de Vargas zal het betreuren, dat er in zijn tijd geen autobussen waren. PLEUN ZEELAND St. Jacobstr. 13 Tel. 47 Vlissingen PHILIPS RADIO Stofzuigers en Electr. Apparaten Aanleg van Electrische Installaties Reparatie-Inrichting om ontheffing van schoolgeld te ver krijgen, trots een gunstig advies van Burg. en Wethouders, af te poeieren. Voorts handhaafde men de onredelij ke en onjuiste toestand om de Gemeen te secretaris, die het werk reeds voor drie man personeel doet, de daarbij benoodigde hulp uit eigen portemon- naie te laten betalen. Daar mag zelfp 200 gulden per jaar voor worden uit getrokken, ook al duurt dezen toe stand reeds jaren, en zelfs durft men daar een volontair sinds 1932, gratis, voor niks, voor niemendal, te laten werken in het belang(?) der Gemeen te. Natuurlijk tegen de wensch van den Burgemeester. Dat heet recht vaardig en billijk een Gemeente be sturen, er is wel een aanbeveling voor het wijze beleid dat inzonder heid door enkele volksvertegenwoordi- I gers wordt voorgestaan. Kris. Ja zooiets is treurig en ik kan mij dan goed begrijpen dat er voor standers komen die mede uit een oogpunt van bezuiniging zijn voor opheffing van Gemeentebesturen en samenvoegen met andere. Kras: Ik ook. In de fraaie hall van Hotel Britannia vergaderde Dinsdagavond de aftleeling Vlis singen van de vereeniging het Rijwielpad Walcheren. De voorzitter, de Heer J. P. v. Krieken deelde mede dat het Gemeentebestuur van Koudekerke voornemens was een rijweg te doen aanleggen naar de duinen. Ter hoogte van Kaapduin zou deze rij weg het rijwielpad der vereeniging op twee gevaarlijke plaatsen, uit verkeersveiligheid snijden. Na ampele bespreking waren de leden het unaniem eens dat op deze ongewenschte toestand bij het Hoofdbestuur de aandacht moest worden gevestigd, teneinde dit go- vaar afgewend te krijgen. Voorts gingen, de leden er mede accoord dat aan het Gemeentebestuur van Koude kerke 600 M2 grond ter hoogte van de Wie- lemakersbaan in gebruik zou worden afge staan voor het aanleggen van een plantsoen aldaar. Eventueel kan dit stuk grond ook aan gegadigden worden verkocht. Als tweede belangrijke kwestie kwam het verzoek om machtiging tot het.overgaan van den aanleg van een rijwielpad Vlissingen, Souburg en Abeele langs den Ouden Vlissing- schen weg. De heer Louwerse, lid v.h. Hoofdbestuur, gaf een overzicht van de geschiedenis die daaraan verbonden was. Het pad zou in drie etappes worden ge maakt. Ten eerste van Vlissingen Prins Hen- drikweg tot wachthuis der Ned. Spoorwe gen 66. Dan vanaf den Keermuur tot de bebouwde kom nabij het Centrum der Ge meente Souburg en vervolgens vanuit het centrum tot aan de Abeele. De kosten be draden f 4000. f 2200 zou voor werkver schaffing worden verkregen van het Rijk, f 1100 brachten de inwoners van Souburg bijeen, terwijl het restant van f 400 van par ticulier»1 zijde in Vlissingen worden getracht te verkrijgen. Hiertoe worden binnenkort eire^laires verzonden. Dan resteert nog de aanleg van het ge deelte Abeele-Middelburg doch verwacht

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Nieuwsblad/Wegeling’s Nieuwsblad | 1935 | | pagina 5