Wat millioenen eischen
Arbeid!
Terug naar het handwerk, naar het Gilde?
Een vreugdeloos
volk.
Donderend dreunen de voorhamers op aambeeld en wielband Vonken spat
ten omhoog Dn de meester leert de leerlingen en gezellen zijn kunst!
Arbeid! Arbeid! Arbeid De echo klinkt
in alle Hollandsche dreven... Tot in de
afgelegenste heidevelden van Drente, waar
arbeidersploegen den woesten grond ontgin
nen tot in de nieuwe polders rond het
IJsselmeer... óveral, óveral!
En in de bureaux werkt het intellect, dat
al die plannen ontwerpt, dat de zaken be
stuurt, regelt... Constructieteekeningen, dos
siers, archieven... stenogrammen, telefoons
Boekhouders, die getallen laten opmar-
cheeren; schrijfmachine's, die ratelen; di
recteuren, die dicteeren; ingenieurs, die
expérimenteeren, rekenen, construeeren,
bouwen
In de retorten borrelt en kookt het de
chemici distilleeren daar de levenssappen
van den Arbeid! De eene uitvinding ver
jaagt de andere. De mannen van het hoofd
staan niet werkloos naast die van de vuist!
De kamers der geleerden zijn de geboor
teplaatsen van de oplossing der wereld
schokkendste problemen: ziektedragers
worden ontdekt en meedoogenloos onscha
delijk gemaakt, bestrijdingsmethodes wor
den gezocht voor schadelijk gedierte...
Kunstwerken ontstaan, boeken... over land
en volk!
Schilders en beeldhouwers, dichters en
schrijvers, artiesten en acteurs. Met hun
talenten dragen zij levensvreugd' in den
grauwen alledag, vlechten zij hun melo
dieën in het Lied van den Arbeid!
Zóó moet 't zijn! Weer eer bewijzen aan
het gilde, aan het handwerk... Handwerk
blijft nu eenmaal héndwerk in ieder
stuk, dat de handwerker in zijn werkplaats
vervaardigt, legt hij een stuk van eigen
„Ik", een stuk, dat in vorm en plaats een
eigen taal spreekt! Als wij eens rondom
ons kijken, in onze keuken, in onze kamers,
in onze huizen en tuinen, dan komt als
wij dat bewust doen ondanks alle vorde
ringen der machine-industrie, pas goed tot
z'n recht, welk een voorname rol het
handwerk in het leven van élk individu
speelt! En als men zich dat goed voor
oogen gesteld heeft, kan men de béteeke-
rtis niet meer negeeren, die het handwerk
voor de volksgemeenschap heeft...
Bovendien: de terugkeer tot de Gilde
maakt geknoei van óndeskundigen en bui
tenstaanders onmogelijk, voert de kwali
teiten sterk op! Het Gilde-werk kan ieder
een volkomen vertrouwen! De gezellen-
brief, het meester-diploma d&t zijn de
garanties, de officiééle garanties voor eer
steklas-werk!
In enkele landen o.a. Duitschland, het
land, waar de „gilde" (Zunft) nog 't langst
in eere bleef (denk aan de schilderachtige
Hamburger timmerlieden in hun typische
kleeding), is het oude gebruik weer in eere
hersteld. Zoo worden in Duitschland de
leerlingen, na het maken van hun gezel
len-werkstuk, weer plechtig tot „gezel" be
vorderd, waarna zij op de „Wanderschaft"
gaan en door middel van een van regee-
ringswege ingesteld, georganiseerd uitwis
selingsstelsel aan tijdelijk werk geholpen
worden, noodig voor hun bevordering tot
„meester"De benoeming tot „gezel"
met al het uitgebreide ceremonieel, dat
daaraan van oudsher verbonden is, vormt
een plechtig oogenblik voor de jongelieden.
Zij voelen zich sterk, zij hebben den mees
tertitel nog voor oogen, hebben een doel
voor hun eerzucht
slaande toestanden en een terugkeer van
den ouden tijd. In theaters hebben alle
stukken, die in dezen „ouden tijd" spelen,
het grootste succes; overal worden de ou
de, prachtige volksliederen gezongen, ter*
wijl de nieuwe, de Communistische, ner
gens weerklank kunnen vinden! Het Rus
sische volk is zichzelf volmaakt trouw ge
bleven en heeft de liefde voor alles wat
schoon is, niet verloren.
Vooral op het gebied van de tooneel-
kunst treedt dat aan het licht de klas
sieke voorstellingen zijn het drukst be
zocht! Wat betreft de Russische films heb
ik moeten vaststellen, dat die met datge
ne, wat wij Kunst plegen te noemen, niets
uitstaande hebben. Het hoofdthema van
haast alle films is het „roode leger" en de
Kunst heeft zich geheel te richten naar de
lijnen, die de politiek aangeeft! Verder is
het mij ongevallen, dat men af en toe op
ééns weer eens heldere, witte kielen door
de bevolking ziet dragen. Zoo gelasten de
autoriteiten de burgers dikwijls 'n nieuwe
boord om te doen en zich te scheren. Vroe
ger behoorde het tot de „bon bon" om al
die dingen na te laten en in ieder opzicht
den „proletariër" te demonstreeren! In dat
opzicht heeft een soort verandering plaati
gehad, maar helaas hebben de meeste men-
schen geen geld om aan die nieuwe mo
de mee te doen. In Irkoetsk ontmoette
ik de eerste uit Mandsjoerije terugkeeren-
de Russen (de vroegere) beambten van den
Oosterspoorweg in China), die allesbehalve
in een goede luim waren! Behalve de per
sonen, die de leiding hebben gehad, is nie
mand Irkoetsk gepasseerd. En of de terug
keerenden hun bagage hebben mogen be
houden, lijkt mij zeer twijfelachtig, want
over het begrip particulier-eigendom zijn
de meeningen in Rusland zeer verdeeld".
Aan deze uitlatingen van den Japan-
schen acteur behoeven we niets meer toe
te voegen. Zij worden bevestigd door tal
van andere berichten, die vooral den laat-
sten tijd weer over de grens van Rusland
gedrongen zijn. De juistheid ervan wordt
tenslotte ook bewezen door de laatste rede
voering van Stalin, waarin de dictator van
het Bolsjewiekenland sprak van de nood
zakelijkheid het individu in de Sowjet-
Unie geheel weg te cijferen en te negeeren.
Waarmede ook de nooden van dat indivi
du, het gebrek en de ellende van dien
Mensch worden weggecijferd en genegeerd!
En inmiddels betoogt de Fransche minis
ter Herriot, om reclame te maken voor zijn
Ruslandpolitiek, dat het Russische volk
„zich in vrijheid stabiliseert!" Men wete
beter!
m
DE STAAT VAN DIENST VAN DEN
GRAF ZEPPELIN.
Het wereldbekende luchtschip de „Graf
Zeppelin" is thans reeds meer dan zes jaar
in het bedrijf en heeft in dezen tijd meer
dan een millioen kilometer gevlogen. Reeds
90 maal heeft de luchtreus in dezen tijd
den oceaan overgestoken en daarbij meer
dan 27.000 personen, 42.000 Kg. vracht en
5.5 millioen poststukken vervoerd. Geen
enkel ongeval heeft zich in al dien tijd
voorgedaan. Indien de passageprijs niet be
trekkelijk nog zoo hoog was, zou er onge
twijfeld nog veel drukker gebruik gemaakt
worden van deze wijze van transatlantisch
vervoer. Toch zijn de prijzen in den loop
der jaren al aanmerkelijk verlaagd. Zes
jaar geleden kostte de reis van Friedrichs-
hafen naar Rio de Janeiro nog meer dan
8000 Mark, thans betaalt men er slechts
1500 Mark voor .De zonderlingste passa
giers heeft de Graf Zeppelin reeds aan
boord gehad. Dieren van allerlei soort en
in grooten getale hebben de groote vlucht
over den oceaan meegemaakt. Kanaries,
postduiven, rashonden en... bijen zijn reeds
per Zeppelin naar Zuid-Amerika verzon
den. Den terugweg aanvaardden allerlei
exotische dieren, gorilla's chimpansé's, ko-
libri's en slangen.
m
De straat der 94 kinderen.
Toen men kortgeleden in Compiègne
maar geen geschikte naam kon vinden
voor een nieuwen autoweg, kwam de voor
man der straatwerkers met het voorstel de
straat naar de vele kinderen te noemen,
die maandenlang brood hadden gehad door
cflt werk: de 94 kinderen der 60 arbeiders!
Dit origineels voorstel werd eerst afwij
zend ontvangen, doch naderhand zag men
in, dat het nog niet zoo dwaas was en ten
slotte noemde men de straat: „Van de 94
kinderen."
Papegaaien in het pandjeshuis!
In Parijs heeft een zonderling een Bank
van leening geopend, waar men levende
vogels kanbeleenen! De merkwaardige
vogelliefhebber verklaart daarmede de al
lerbeste zaken te maken, daar eenerzijds
tal van vogelliefhebbers tegenwoordig moe
ten scheiden van hun gevederde lievelin
gen, terwijl daartentegen de vogelmarkt
nog niet geleden heeft van de slechte con
junctuur, want zij, die een hond of een
kat te duur vinden in het onderhoud, ne
men thans allicht een vogeltje. Op den
openingsdag werden er niet minder dan
8 sprekende papegaaien en 14 verschillen
de zangvogels gebracht, waarvoor hij ruim
450 francs eraf.
Japansche acteurs over hun indrukken in
Bolsjewiekenland.
De Japansche filmacteur Soodin Kame-
jama, die dezer dagen van een in Moscou
gehouden filmwedstrijd is teruggekomen,
heeft zich in Charbin uitvoerig uitgelaten
over zijn indrukken in Sowjet-Rusland. Een
der vertegenwoordigers van de „Harbins-
koe Wremja" verklaarde Soodin woorde
lijk het volgende: „Ik was in vele steden
van Sowjet-Rusland, maar wat ik daar ge
zien en beleefd heb, tart alle beschrijving
en heeft mij met het diepste medelijden
vervuld. Als ik volmaakt objectief moet
oordeelen, moet ik zeggen, dat het Russi
sche volk een moeilijken en volkomen
vreugdeloozen tijd doormaakt. Het volk
wenscht dringend een wijziging van de be
TEMPO! TEMPO! Drijfriemen sis
sen over groote, wentelende rade
ren, metaal ratelt en dondert alom
tandraderen grijpen krakend in
elkaar, zuigerstangen schieten heen en
weer... overal draaien, schuiven, ratelen,
•tooten, bonken, glijden, trekken... en ach
ter iederen hefboom, bij élke machine...
#en man, die stééds maar, stééds maar ma
chinaal zooals zijn machine! hetzelf
de werk verricht... hefboom X omzetten,
kraan Y omdraaien, stroom uitschakelen...
hefboom X terugzetten, kraan Y terug
draaien, stroom inschakelen... enzoovoorts
tot in 't oneindige!
Tempo! Tempo... kloppen de hamers der
fmedenmeesters en gezellenDdar
•taan zij bij het aambeeld, aan de bank-
Schoenmakersleerlingen maken hun
gezellen-stuk.
De slager heeft weer ettelijke worsten
gestopt Heerlij k-versch verhuizen zij
naar de winkels!
•chroef, bij de draaibank, smeden en vij
len, zagen en boren, klinken en lasschen.
Vonken spatten op onder machtige moker
slagen... gloeiende staven sissen als zij in
het koele water gedompeld worden - in
de haard vlammen de kolen hoog op, wan
neer de stormwind van den blaasbalg er
over heen strijkt...
Ddt is het Lied van den Arbeid!
Krachtiger, lévender, meesleepender dan
de eerste is de tweede strophe van dat Lied
het Lied van het Handwerk!
Want is uiteindelijk de machine niet de
oorzaak van ons economisch leed? van de
overproductie? van de werkloosheid? Dan
denken wij met weemoed terug aan de
schoone tijden van de Gilde... het hand-
werkersgilde: leerling, gezel en meester!
Welk een trots, als men „meester" op zijn
deur mocht schilderen! En welk een weel
de, als men het diploma, de me ester-brief,
no ooi-omlijst in zijn kamer kon hangen.
Tempo! Tempo! Dat zingt en zoemt
overal in de zwarte schachten onzer mij
nen in de blanke hallen onzer weverijen
op de vette aarde onzer akkers...
In de brood- en banketbakkerij: hygiëne
en kokskunst
