Onze Nationale Film-Productie
Een Paleis
Nederlands nieuwste film-ontdekking
M DOLLY MOLLINGER
schoot uit den grond!
Keizer Haile Séiassie tijdens een toespraak
bij de uitreiking van een nieuw vaandel*
In de omgeving van den keizer moet ieder*
een met ongedekten hooide verschijnen,
uitgezonderd enkele geprivilegieerde hoog*
waardigheidsbekleders,
terde men een expressechip! In Dzfiboe*
ti stonds reeds een expressetrein gereed,
die de overigens niet zoo dadelijk be-
noodigde-materialen naar Addis Abeba zou
voeren. De rest werd met expressvliegtui
gen gedaan, die in drie sprongen de woe
stijn overstaken, een afstand, waarvoor
men tegenwoordig per spoor ook nog drie
of vier dagen noodig heeft, daar op de
hoogte van 2500 meter boven den zeespie
gel Addis Abeba gelegen is en er nog geen
bliksemtreinen naar die stad loopen!
In Addis Abefea begop men echter te
bouwen, alsof hét erpm ging de Ark van
Noach" voor de zondvloed klaar te krijgen.
Inmiddels stonden op het goederenstation
van Addis Abeba de wagons met de
monsters, waarvan de Abessynische solda
ten zqo graag geweten hadden, wat het
was. Want zij moesten bij de wagons de
wacht houden en opletten, dat niemand
naderde, alsof er goud was, dat er in die
wagens zat! Het waren de meubelen voor
het paleis!
En wij moeten eerlijk bekennen: de Eu
ropeanen, die het nieuwe paleis mochten
bezichtigen, lieten zich van verbazing in
de dichtstbijzijnde zetel vallen, toen zij de
twee eerste kamers zagen. Dat was een
Abessynisch paleis, de woning van een
keizer! Het onderdak van een Engelsehen
Lord, een verschrikkelijk-voornamen En-
gelschman, ziet er niet anders uit! In dit
keizerlijk paleis, in de Afrikaansche woe
stijn, temidden der Abessynische bergen,
regeert de Engelsche woonstijl van de 17e
of 18de eeuw. Tot in de puntjes verzorgd!
Origineele meubelen zijn het, afkomstig uit
Engeland. Uitzonderingen vormen slechts
de feestzaal en twee slaapkamers voor gas
ten.
De echtgenoote van Haile Selassie heeft
weten door te zetten, dat in haar „boudoir"
de meubelen lichtblauw geverfd werden.
Dat is natuurlijk eenigszins tegen de stijl
maar het was de wensch van de kei
zerin en het ziet er niet slecht uit in
deze omgeving, als men zich niet laat sto
ren door de kronen, die de keizerin overal
op het lichte blauw liet schilderen!
Maar dat alles vergeet men weer in de
pronkzaal! Hier hervind men de groote tij
den van Ethiopië weer. Men heeft alle oude
paleizen bestudeerd en alle Egyptische ar
chieven doorsnuffeld, voordat men hier
overeenstemming bereikte omtrent de uit
voering! Tegenwoordig hangen groote pur
peren gordijnen voor de 12 meter hooge
vensters. De troon van den keizer en de
keizerin is evenals de zetels in de zaal ge
sneden uit prachtige houtsoorten en inge
legd met goud.
WAt wil men nog meer? Het nieuwe
huis heeft, meer dan ieder ander gebouw in
Abessynië, het allermodernste comfort. Er
is een prachtige badkamer met stroomend
warm en koud water naast iedere slaap
kamer. Een telefoon staat op tafel, er is
electrisch licht! En 's avonds is er in het
paleis een bioscoopvoorstelling in een spe
ciaal daartoe ingericht zaaltje thans
heeft men er ook een klankfilmapparaat!
Met veel gesteun en geschreeuw hebben
de Abessynische dragers de laatste meu
belen het paleis binnen gesleept, waarin
toen juist, terwijl men de andere vleugel
nog schilderde en moest behangen, een
hooge, buitenlandsche gast woonde.
Als zich nu op het dak de vredesduif
nog neerlaat en daar niet meer vandaan
vliegt, ontbreekt, er eigenlijk niets aan het
comfort en het geluk van Haile Selassie,
den Koning der Koningen.«
EEN HERLEVING?
Er ontbrak iets.
Théns echter: Volle kracht vooruit!
De Nederlandsche film struikelde tot op
heden vaak op het glibberige pad der
filmkunst tè vaak zelfs en het is te
verwonderen, dat het vertrouwen in „de"
Nederlandsche film, niet zoo merkbaar ach
teruitgegaan is, als men zou verwachten!
We denken slechts aan alle „malle geval
len", die we achtereenvolgens te zien kre
gen...
We zijn echter den glorietijd vergeten!
Ja, werkelijk we hebben een tijd ge
had, dat de aspecten hoopvol waren. De
eenlingen, de vergeten eenlingen, die
onafhankelijk van de film-ondernemingen
vochten voor de film in de meest eerlijke
vorm, moesten het helaas wegens gebrek
aan geld opgeven, of en dat is een schan
de voor ons land elders het gaan pro-
beeren. Terwijl hun pogen uiteindelijk toch
de film-ondernemingen en het artistieke
peil hunner prestaties ten goede zou zijn
gekomen...
Jorens Ivens..., Franken, dé cineasten.
Lou Lichtveld (Albert Helman), de com
ponist, die bij Ivens' „regen" zoo voortref
felijk het geluid verzorgde...
Heel den tijd, dat de Filmliga het werk
der jongeren propageerde, leek het er op,
dat er iets te doen viel voor de toekomst
en de meest-geslaagde poging daartoe, n.l.
om het scenario een éigen plaats te doen
innemen, was wel de Liga-prijsvraag 1933.
Het bekroonde filmgedicht „Illusie" van
Rjco Bulthuis was tevens het einde van
het optimisme...
Daar dorst de industrie niet aan en
zelfs de cineasten lieten het werk in den
steek.
Lou Lichtveld verdween uit de filmwe
reld.
Franken maakte nog een énkele, kleine
film om dén te gaan rusten.
Ivens vertrok naar elders...
Rico Bulthuis
Zóó kunnen we doorgaan... niet alleen
«U. doch o.a. ook Menno ter Braak keerden
sich van het linnen venster.
Er ontbrak iets, er ontbrak zelfs te veel!
De Oranje-film van Teunissen was een
duidelijk beeld van verstarring en gebrek
aan alles, wat denkbaar was gebrek aan
artisticiteit, aan regie, aan scenario, aan
«pelers... o, die spelers!
...en érger dan dat alles...
de sterren. De filmsterren!
Laten we geen namen noemen, de mees
ten gaan een korten tijd hun schitterenden
weg en vallen hArd.
De laatste maanden hebben de film-pro
ducenten echter niet ongebruikt voorbij la
ten gaan... Ze hadden veel geleerd vap
hetgeen zij in den beginne geschapen had
den...
Den laatsten tijd zijn er enkele films op
stapel gezet, die weer nieuwe hoop geven
op een opleving! Want géénszins hebben
ws het denkbeeld van de nationale pro
ductie uit het oog verloren!
Verschillende bekwame jongeren, hebben
de hun toekomende plaatsen verkregen...
én de krachten zijn veel verbeterd!
Eén der hoopvolste lichtpunten aan het
filmfirnament is de nieuw-ontdekte film
ster „Dolly Mollinger, die reeds de hoofd
rol gespeeld heeft in de door de Neder
landsche filmonderneming „De HOLFI-
Film" te Amsterdam gedraaide film „De
Kribbebijter", waarin Cor Ruijs en Louis
de Bree, ondanks de angst, die regisseurs
vaak voor plankenmenschen hebben, zéér
verdienstelijk, fijn-beheerscht spel ten bes
te geven.
Het feit, dat hier voor het eerst voor een
Koof drol iemand gekozen is, die even-
Haile Selassie verhuisde...
Zoo ging het niet langer! De paleizen
op het groote Marktplein van Addis Abe
ba waren weliswaar historisch nog van
beteekenis, maar een modernen heerscher
toch niet meer waardig! Men moet im
mers met zijn tijd weten mee te gaan!
Zelfs... als 500 passen van de markt ver
wijderd reeds de ronde „toekoels" van de
inboorlingen staan, en hier de voorstad
reeds begint!
Het was slechte bijzaak, dat men in Ad
dis Alam, 60 kilometer van Abeba verwij
derd (dus een klein uur met de auto), in
het oude, boschrijke residentie-gebied, een
moderne villa bouwde! In Addis Abeba
was dagelijks markt, in Addis Abeba
woonden de vertegenwoordigers van Euro
pa, in Addis Abeba was het eindpunt van
den Ethiopischen spoorweg van Dzjiboeti.
Daarom liet Haile Selassie tenslotte,
thans reeds twee jaar geleden plannen ont
werpen voor een nieuw, groot paleis. En
gewapend met groote teekeningen en ca
talogi zag men hem door het oude paleis
wandelen. Totdat hij eindelijk zijn besluit
nam en met bekwamen spoed opdracht tot
houwen gaf! Alles moest uiterst snel, be
slist uiterst snel in zijn werk gaan, voegde
hij eraan toe!...
Het voornaamste bouwmateriaal moest
per schip uit Europa gehaald worden. Er
ging juist geen enkel schip, dat de kortste
overvaart kon garandeeren. F.reo char-
OPGEPAST! CLOSE-UP! Dolly Mollinger, de nieuw-ontdekte Nederland
sche filmster, voor het monster, dat haar voortaan zal vereeuwigen op cellu-
loidband en foto....
min op de planken heeft gestaan, als voor
de filmcamera, laat het beste hopen. Zij
kent de charge van het tooneelspel nog
niet, iets, dat van groot belang is voor de
filmcamera, die elke overdrijving onbarm
hartig vastlegt. Dolly Mollinger is door de
speurende oogen van een van Peski uit het
fewone leven gebracht, en terwijl zij bij
em als secretaresse werkzaam was hij
wilde haar naderhand in een film lancee-
ren en hij op reis was, werd zij door de
HOLFI uitgenoodigd in „De Kribbebijter"
een hoofdrol te vervullen. Ze heeft alles
mee: een mooi gezichtje, een volmaakt fi
guurtje, een natuurlijk talent, dat ieder
verbaast, ze is fotogenique in hooge mate
en bezit een haast volmaakte microfoon-
stem. Kosterlitz, haar regisseur en van Al
sem, haar cameraman waren zeer tevre
den over haar. En te oordeelen naar de
aanbiedingen, die haar o.a. uit Weenen
reeds bereikten, heeft men ook in het bui
tenland reeds over haar gesproken. De bui
tenlandsche deskundigen, die enkele opna
men van „De Kribbebijter" bijwoonden,
hebben haar onmiddellijk naar waarde ge
taxeerd. Nu is het slechts de kunst Dolly
voor Nederland te behouden!
