Het „Dak der WereYt Een expeditie naar 't Himalaya-gebergte. Driemaal microfoon De Filmcamera op de Bergen des Doods* Strijd tegen de machtige natuur en tegen berg-demonen ft Professor Dyrenfurth, een Duitsch geleerde, die reeds meerdere Him a laya-expeditie's geleid heeft, vertelt van zijn wedervaren. IN een oud Tibetaansch klooster hangt, temidden van honderd-armige goden afbeeldingen, een afschrikwekkend masker: het masker van den bergdemoon; een vreeselijk gezicht is het, met 3 oogen, en een krans van menschenschedels hangt er aan. De Lama's gelooven aan de Al macht van den demoon, die op de 8400 me ter hoogte berg, de „Gouden troon" huist en vandaar zijn vernielingslust op de bevol king botviert", zoo vertelt professor Dyren furth, die in 1930 een expeditie naar de Hi malaya ondernam en daar maandenlang gewerkt heeft onder de moeilijkste omstan digheden. De onderzoekingen konden toen niet beëindigd worden en daarom ging de geleerde vier jaren later met een interna tionale expeditie weer naar Centraal-Azië, om daar den bergreuzen hun geheimen te ontrukken. De Noord- en de Zuidpool zijn reeds ont daan van hun geheimzinnige sluier", meent de Professor. „Oceaanvluchten zijn het verkeer ten dienste gemaakt. Daar is nog één, uit wetenschappelijk zoowel als uit [sportief en filmisch oogpunt belangrijk robleem, en dat is de strijd om de Hima- aya, om de toppen der wereld. Nu kennen [Wij nog slechts 13 bergen, die hooger zijn idan 8000 meter, en ongeveer 200 hooger 'dan 7000 meter. Van de „zevenduizenders" zijn er met veel moeite 18 bestegen. Van de „achtduizenders", die men heel goed de ^Tronen der Goden" zou kunnen noemen, is er nog geen één bestegen! Ieder jaar trekken expeditie's er op uit, ontberingen [tegemoet; alles was tot nu toe tevergeefs. Of „tevergeefs" is misschien een te groot woord; in ieder geval lieten de „achtdui zenders" zich niet vermurwen, en geen er van kon beklommen worden, helaas. Volgens de Himalaya-volken wonen op deze hoogste toppen demonen, die een ieder dooden die het waagt, hen te bestij gen. De Mount-Everest-expedities hebben twaalf menschenlevens gekost. Bij de Kangchen-Djunga lieten elf er het leven. En zoo kan ik doorgaan. Wanneer iemand een tijd in de Himalaya geleefd heeft, dan wordt hem langzamerhand heel wat dui delijk, wat in het eerste oogenblik onge- loofelijk scheen. Men leert de gedachten- wereld der Centraal-Aziatische volken be grijpen, en men voelt het geheimzinnige, het onbegrijpelijke, het dreigende van deze grootsche natuur. De atmosfeer, die hier heerscht, en de stemming, die een mengsel zijn van het menschelijk geloof aan de demonen, en de machtige natuur; ach het was reeds lang mijn wensch om die als het ware vast te houden, Europa er mee bekend te maken. Woorden, boeken, zelfs afbeeldin gen zijn niet voldoende! We hoopten dat de geluidsfilm ons zou helpen om ons doel te bereiken." Het maken van die film heeft het over winnen van groote moeilijkheden geeischt. Ieder lid van de expeditie heeft zijn leven moeten inzetten om het beste wat hij ver mocht te geven, ook inderdaad te geven. Daarnaast heeft Professor Dyrenfurth nog andere onderzoekingen gedaan, die van groote waarde voor de wetenschap zijn. Door metingen, die maanden geduurd heb ben, is men tot de conclusie kunnen ko men dat het Himalayagebergte nog groeien en jaarlijks pl.m. tien centimeter hooger worden kan! Ook hierin is het „Dak der Wereld" eenig in zijn soort! In strijd met de ijsrotsen van de „achtdui zenders." De kleinste misstap beteekent den dood. Tibetaansche priesters draaien de gebeden molen. „Een scène gedurende de opnamen moet ik U toch vertellen", zegt Professor Dy renfurth. „Er zou een duel plaats vinden op 8000 meter hoogte. De tegenstanders waren ongelijk: aan de eenen kant stond een man van de wetenschap, wien het een levensopgave was geworden om in de ge heimen van de Himalaya door te dringen; zijn tegenstander was onzichtbaar, maar de uitingen van zijn' kracht waren des te waarneembaarder! Het was de Berg-de- moon, zoo genoemd door de Himalaya-be- volking. De Berg-demoon, wiens masker in het Tibetaansche klooster hangt, waar van ik U zooeven vertelde. Het duel zou ter wille van een misdaad plaats vinden; een misdaad, waarvan het wezen verschillend door de beide tegen standers opgevat werd. De man van de wetenschap eischte voor zich 't recht om de ban van het bijgeloof, van het geloof aan de Demoon, te breken en daardoor de „achtduizenders" te kunnen beklimmen; de Berg-demoon zou, volgens de Tibetanen, zijn woede botvieren op den ongeloovigen, onverstandigen Europeaan... Zij, die vreesden, dat de man van de we tenschap het onderspit zou moeten delven, waren zeker van dat feit toen een vreese- lijke sneeuwstorm begon te woeden en 't kamp bijna geheel bedolf. De levensmid delentoevoer kon niet meer doorgaan, daar de weg afgesneden was. Onder de koelies brak een opstand uit, maar de Europeaan deerde dat niet. Vast besloten was hij om de top en daarmee ook de Bergdemoon aan te vallen. Twee zijner begeleiders vonden den dood en de man van de we tenschap zag zich plotseling alléén staan tegenover den Bergdemoon'. Misschien was het slechts een halluci natie wat hij later daarover over dien strijd vertelde. Hij zag in de sneeuw wolken opeens een afgrijselijk masker, dat een vreeselijke hand naar hem uitstak. Den Europeaan deerde ook dat niet. Steeds verder ging hij, terwijl hij zijn krachten verdubbelde. Hij naderde de top. Heftiger ging de Demoon tegen zijn vijand, die hém wilde trotseeren, te keer. Tot de vreeselij ke verschijning zich opeens oploste. De geleerde verloor het bewustzijn, liep, viel, stortte in de diepte. Hij kwam eerst weer bij in het geheimzinnige, donkere Tibe taansche klooster, waar men hem zijn overwinning op den... Demoon vertelde..." EEN VLIEGEND FILMAPPARAAT. Niets is er veilig voor zijn alziend oog. Opnamen in alle richtingen. Dat in het buitenland de groote dagbla den reeds met eigen vliegtuigen werken ter verzorging van de fotoreportage, zal misschien niet iedereen bekend zijn. Toch heeft ook op dit gebied het vliegtuig zijn practisch nut reeds ten volle kunnen be wijzen. De Detroit News, die reeds 1r jaar lang voor dit soort werk een 1 ;- heed Vega in gebruik heeft, waarmc dien tijd 1097 vluchten werden uitgevo en ongeveer 200.000 K.M. afgelegd zo: r een enkel ongeval, heeft zich thans e-n nieuwe machine aangeschaft voor het;.. f- de doel. Het is een Lockheed Orion (S D. Wasp), die uitgerust is met drie Fairch !d camera's en opnamen kan maken vanuit nagenoeg eiken gezichtshoek. Op den voor- rand van de linkervleugel is de eerste camera gemonteerd, die door den piloot vanuit zijn cabine als een machinegeweer kan worden „afgeschoten". De piloot richt eenvoudig het vliegtuig op het onderwerp,, dat hij filmen wil en geeft „vuur". De ca^ mera maakt dan met tusschenpoozen van twee seconden opnamen en wel 110 opna-f men in een „vuurstoot". Een tweede came-; ra is zoo opgesteld, dat hij door de vloer; van het vliegtuig opnamen kan maken, terwijl een derde, aan de achterzijde opge steld, naar alle overblijvende kanten, links en rechts, omhoog en achterwaarts kan filmen. De nieuwe Orion is een monoplaan van het laagdekker-type met accomodatie voor drie passagiers en is voorzien van een Sperry automatische piloot. De machine heeft een intrekbaar landingsgestel, waar van de wielen vervangen kunnen worden door drijvers, zoodat eventueel ook op het water kan worden neergestreken. Film, gramofoon en radio. Wanneer men het woord microfoon hoort, dan denkt men automatisch aan de radio. Deze gedachten-associatie is heel begrijpelijk, en ook heelemaal niet fout, maar toch ook niet heelemaal zuiver. Want de microfoon speelt bij de spreken de film een heel voorname rol, evenals bij de moderne gramofoonplaten-productie. De microfoon in de studio van de spre kende film heeft zijn eigen personeel. Hét kleine doosje is bevestigd aan een lange metalen stang, die weer gemonteerd is aan een stellage, en wel zoodanig, dat de stang beweegbaar is. De microfoon van de spre kende film wordt vlak bij den spreker ge houden. De filmster mag dan niet te luid spreken of zingen. Zoo komt het ook dat vele filmstars, die gisteren nóg „stom" wa ren, reeds den volgenden dag hun zang stem konden ontdekken. Het geluid, dat door de microfoon bij de sprekende film opgevangen wordt, wordt in een ruimte geleid, waar het met be hulp van enkele instrumenten gereguleerd wordt. De geluidssterkte wordt daar nauw keurig nagegaan en zoo noodig veranderd. Van daar gaat hij naar de filmstrook, waarop hij als een smalle streep afgebeeld wordt. Deze geluidsstrook heeft niets te maken met de beeldstrook. Ze komen apart van elkaar tot stand en worden ook ver der gescheiden behandeld. Pas in de co- piëerafdeeling komen beeld en geluid sa men. De microfoon van de sprekende film on derscheidt zich in weinig van de micro foon van de radio. Dat onderscheid be staat uit de graad van gevoeligheid, en het is de radiomicrofoon die het gevoeligst is. Het maken van gramofoonplaten is, ver geleken bij de geluidsfilmopname in zoo verre eenvoudiger, daar het optische, even als bij de radio, geen rol speelt. In tegen stelling met een radio-uitzending moet een gramofoon-opname nauwkeurig afgestemd zijn. De opnameleider draagt de verant woording voor de bediening van de mi crofoon. Zijn voornaamste opgave is om den afstand van den zanger tot de microfoon te reguleeren. Deze afstand namelijk is ge durende de opname zeer aan veranderin gen onderhevig, vooral de veranderingen van piano en forto bij zang of spel. Zoo is de opname van een vocaal kwar tet zeer „bewegelijk". Hierbij moet er nauwkeurig op gelet worden dat de ver schillende stemmen-plastisch weerklinken, zoodat de stem, die in het middelpunt staat, zich scherp afteekent tegen den achtergrond. Het is buitengewoon interes- rant om de opnamen van een vocaal kwar-' tet bij te wonen. De zangers en zangeres sen zijn voortdurend in beweging. Op een teeken van de opnameleider moeten zij geruischjoos naar de microfoon gaan of een paar passen daar vandaan.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Nieuwsblad/Wegeling’s Nieuwsblad | 1935 | | pagina 6