Ruwe Handen
m
.BLACKBIRD
Drogisterij Oost-Souburg
L. P. O L IJ S L A G E R
.1
f
BURGERLIJKE STAND
Het mooiste St. Nicol|as-Cadeau
VOLKSWARENHUIS.
VUUMNHOUBEIS
DE ECHTE ST. NICOLAAS.
HE*^ralCi\ IVfS
^^BWinrnïïTiiiiiiiïiiiiTTTnTïïulÜÉii^M^R
Ruwe Huid - Schrale Lippen
Hoogwater te Vlisslngen op
WIELRIJDERS,
LICHT OPi
Apotheken geopend te Vllsslngeni
KANAALSTRAAT B 144
VMLM DROPSOORTEN
LEVERTRAAN EMULSIE
8ANATOQEN
OVOMALTINE enz. enz.
EAU DE COLOGNE
TOILET-ZEEPEN
vindt U In het
Luxe doozen Zeep, Eau de Cologne,
Zijden Dassen, Heeren Zak- en Pols-Horloges
8lgaren- en Sigarettenkokers, Pijpen,
Portemonnales, Portefeuilles, Scheerapparaten
VOLKSWARENHUIS J. J. COSIJN
De beste na de >Swan'
E CD
<2
Wim Brcxns Was een jongen- van elf jaar en
hij Ui ad jusit sedert enkele dagen een groote
ontdekking gedaan. St. Nicolaas bestond niet!
Een paar oudere vriendjes op school, hadden
hem verteld, dat die goede en heilige men
al sinds een paar honderd jaren dood was en
dat je de cadeautjes van je vader en moeder
en kndere familieleden ontving.
Hoewel "Wüm iets vermoed had, was de ze
kerheid kiie hij nu kreeg, toch een plotselinge
en 'verdrietige schok voor hem. Het was net,
tof er !nu een heeleboel van het prachtige feest
verloren zou gaan. Met alle macht probeerde
hij ide gedachte aan de „gestorven Sinter
klaas" opzij te zetten. Maar de verhalen die
men jhem gedaan had waren zoo overtuigend
geweest, dat het niet lukte.
Het la keligste was, dat hij er niet eens met
vader over spreken kon, Want hij was bang,
dat er dan ook voor zijn ouders veel genoegen
weg zou zijn op St. Nicolaasavond. Zijn kleine
zusje ontliep hij dien middag zoo veel moge
lijk. Het zeven-jarig meisje, dat vol was van
de op handen zijnde feestdag, zou natuurlijk
met hem over den Sint gesproken hebben.
In gedachten verzonken zat Wim in het pri
eeltje in den tuin en dacht na over hetgeen
hij allemaal gehoord had van de oudere jon
gens.
Wat moet Ik nu doen? dacht Mm. Als
straks aan tafel over Sinterklaas gesproken
Wordt, moet ik natuurlijk net doen, of ik er
niets wu Weet. Maar Is dat wel eerlijk tegen
over Vader en Moeder?
Vergeet niet, dat alles nog too nieuw voor
Wim Was, dat hij er nog geen voldoende tijd
voor gehad had, er een anderen kijk op te
krijgen, anders zou hij' natuurlijk' tot de slot
som' {Rebben moeten komen, dat het juist
het aardige van het St. Nicolaasfeest Is, dat
iedereen weet dat de Sint er in persoon niet
meer is, maar dat alle menschen tegenover
elkaar net doen, of hij er wèl is. Vader en
moeder zouden hem deze „oneerlijkheid" na
tuurlijk graag en heel gauw vergeven hebben.
Maar zoo ver was Wlim nu eenmaal niet en
daarom maakte hij er een echte gewetens
zaak van.
Hij trachtte een oplossing te vinden., j
Zoo was hij in zijn gedachten verdiept, dat
hty niet eens het steentje voelde, dat met een
sierlijke boog tegen zijn rug aanpatste. Eerst
het t Wieede kiezeltje, dat iets grooter wus mis
schien en met Wat meer kracht gegooid kan
z^jin geweest, deed hem omzien. Hij' keek in
het lachende gezicht van Frans Bogaart, zijn
(buurjongen. HoeWel Frans ruim een jaar jon
ger was dan Wim en een klasse lager zat,
Waren de twee buurjongens groote vrienden.
Wlim's ernstige gezicht deed Frans met lachen
ophouden. Haastig kwam hij of er den schut
ting geklauterd en vroeg: Is er wat?
Ach Welnee, zei Wim, maar op zoo'n
toon en toet zoo'n iesegrimmig gezicht, dat
hij evengoed had kunnen zeggen: Ach Well ja.
Frans keek zijn vriendje eens achterdochtig
en onderzoekend aan, doch hij herinnerde
zich ineens, dat hij over den schutting gekltom'.
men Was, om Wim iets bijzonders te vertellen
over een Indianenboek, dat hij zoo juist uit.
gelezen had. Hij begon dus met dadoHJk con
verhaal te doen van een hoofdstuk uit hot
prachtige boek,, dat ze misschien wel eens
WEGELING'S NIEWSBLAD VAN VRIJDAG 4 DECEMBER 1931 No. 48.
konden na-spelen van den Zomer, met de an
dere jongens. Hij had de rollen zelfs al ver.
deeld in gedachten. Hij zou Snel voet zijn en
Wim zou Arendsoog Worden, dan kon Piet ter
Wtouw spelen voor Don Jose de Bazan, een
Mexicaan en dan klon
Maar Wim hoorde nauwelijks wat Frans
allemaal te vertellen had. De zomer Was nog
zoo veraf. Nu Was het November en over
een Week zou het St. Nicol a as zijn.
Zeg, vroeg WÜm ineens aan zijn vriend,
aan Wie heb jij je verlanglijstje voor Sinter
klaas gegeven?
Aan vader, Zei Frans met een btoetje
verbazing in zijn stem, waarom?
Ja, zie-je, begon Wim moeilijk, dat is
het 'm juist. Waarom geven de kinderen him
verlanglijstjes altijd aan hun vader en moeder,
ïnplaats van dat zezelf voor een briefje en
een enveloppe en postzegel aan Sint NIcolaas
zorgen. Heb jij Weieens een brief voor den
Simt top de post gedaan? Ik' nog nooit en..k
Maar daar zorgen je ouders toch altijd
voor, riep Frams verbaasd uit, tenminste
bij oms is dat altijd zoo geWeest en ze hebben
het Inog nooit vergeten, want ik heb altijd een
van de cadeautjes gekregen, die op mijn lijstje
stonden
Natuurlijk, zei Wim met beteekenls in
zijn stem.
Wat bedoel je nu eigenlijk, vroeg Frans
een beetje licht.geraakt over het geheimzinnige
waas dat er over het gesprek lag.
Luister es, sprak Wim zachtjes, geloof
jij aan Sinterklaas?
WWwat hbedoel je? stotterde Frans en
bij liet er snel op volgen: Natuurlijk'..,,
en minder zeker kWam er achter: Tenmin
ste ik geloof van wel, dat ik aan hem geloof
Frans maakte zijn zin niet af, want hij zag
hoe Wlim verdrietig met zijn hoofd van „nee"
schudde.
Zou je denken? vreog Frans. Ze heb
ben mij op school ook zooiets verteld, dat
Sinterklaas gestorven Was en zoo en dat het
allemaal grapjes en verrassingen waren van de
m'dnschen onder elkaar enzoomaar dat
kan toch ook Wel heelemaal niet waar zijn
Wim! f
Frans, zei Wtm' resoluut, ik ga Sint
een brief schrijven. Ik koop zelf een postze
gel en ik zal hem zelf op de post doien.
Vol spanning Wachtte Frans op de terug,
komst van zijn vriend. Die verscheen spoedig
met een stukje postpapier en pen en inkt in
het prieeltje. De tWee jongenshoofden bogen
tesamen over het tafeltje dat midden In het
kleine huisje stond en als twee samenzweerders
fluisterden en overlegden zij met elkaar, hoe
en Wat zij aan Sinterklaas schrijven zouden.
Na een ernstig wikken en wegen schreef Wïm1
het volgende briefje, keurig netjes, terwijl
Frans toekeek of zijn vriend het goed deed.
Lieve en goede Sint-Niooïaas,
Frans en ik danken U heel erg voor al
de prachtige geschenken die wij van U ge
kregen hebben op de vorige keeren dat U
jarig was.
Deze keer bou Frans zoo graag een India
nenboek Willen hebben en ik, Sinterklaas,
bou, als U er misschien nog een over heeft,
heel erg blij zijn met een windbuks. Als
U de cadeaux te groot vindt, zouden Wij
ook al erg blij zijn met Wat anders, maar
zoudt U dan Willen sturen een chocolade
letter Z en een chocoladeletter Y, dan we
ten Wij dat U onze brief persoonlijk ont
vangen heeft. Misschien wilt u ons alleen
maar een briefje schrijven en dat zouden
wij het prettigste van alles vinden.
Met onze groeten, Sinterklaas,
WIM BRONS.
FRANS BOGAART.
Weet je heel zeker, vroeg de secure Wim,
dat je geen Indianenboek op je verlanglijstje
gezet hebt, dat jt aan Je vader gegeven hebt?
Heel wker, bevestigde Frans,
Goed boo, mompelde Wim, ik heb geen
windbuks gevraagd &n nu tullen wij eens tien
of de echte St. Nicolaas bestaat of niet
Op de enveloppe kWam te staan:
Den Goeden Heer St. Nicolaas,
Madrid in Spanje.
Samen brachten de beide vrienden de Waar.
de volle brief naar het postkantoor, waar een
postzegel gekocht Werd en waar de belangrijke
en geheimzinnige 'brief met kloppend hart in
de wijde brievenbus gestoken werd. Met welk
een spanning werden de daarop volgende dagen
de postbestellingen ten huize van de familie
Brons en Bogaart geinspecteerd. lederen avond
Was het eerste wat er in het prieeltje gefluis
terd Werd: Heb1 je iets ontvangen?
Niets! Was telkens en prompt het ant
woord.
De dagen gingen voorbij en zes December
schoof hoe langer hoe dichter aan.
De avond van vijf December Werd in beide
families met grooten luister gevierd. Geheim
zinnige en onverwachte paketten werden ont
vangen en opengedaan. Onzichtbare handen
Wierpen toet okkernoten en hazelnoten en ro
zijnen
Wlim en zijn zusje raakten hoe langer hoe
meer opgieWonden. De eene verrassing volgde
op de andere. Wiat een geschenken hadden zij
allen al niet gekregen!
Toen opeens klinkelde Weer daverend de bel
in de gang.
Vader en moeder schrokken er ook van op.
Ga eens gauw kijken Wlim, riep mijnheer
Broins,, Wat kan dat zijn!
Voordat zijn vader nog uitgesproken had,
*itomd Wim al in de voordeur, die hij snel open
gedaan had. Voor hem, op de stoep, lag een
klein Wit pakje. Wim bukte zich en raapte
het op. Nieuwsgierig betastte hij het, terwijl
hij er vlug mee naar binnen liep om te zien,
Welk adres ier op stoind. Vader en moeder en
Anne keken nieuwsgierig naar hem uit toen hij
de kamer binnenstapte.
Het is alWeer voor mijl, zei Wim met een
kleur van opwinding.
Laat es kijken, riep zijn vader, die net
deed of hij het zaakje niet bijster vertrouWde.
Heusch,, riep Wim lachend uit, Kijk
maar, daar staat het: Wlim Brons.
Heb je ooit, riep mijnheer Brons teleur
gesteld uit, het staat er Werkelijk'. Doe als.
je blieft gauw open, joh, ik knap bijna van
nie uwsgierigtoeid I
Met zenuwachtige vingers knoopte Wim hel
touwtje los, vouwde het pakje open en daar
'lag een chocoladeletter Y
Vol verbazing staarde Wïm naar zijn cadeau.
Toen riep hg" heel hard en luid: Dank je Wel
Sinterklaas1
Mijnheer ien mevrouw Brons keken elkaar
een oogenblikje vragend aan en zij begrepen
niet goed, Waar die groote blijdschap in Wïm's
stem aan toe te schrijven was. Zoo geweldig
Was bet cadeau toch niet. Zelfs bil zijn mooie
teekendoos had hij niet zoo hard en blij ge
schreeuwd.
Ongeveer hetzelfde tooneeltje deed zich voor
bij de familie Boogaart, Waar Frans' jongste
broertje van zes jaar een pakje In de gong
vond liggen met het opschrift: Frans Bognort.
Toen Frans het openmaakte lag op het witte
pnpier voor hem een chocoladeletter 11.'.
De grootste verrassing echter volgde den
zesden December!
Frans lag nog fijn wat na te soezen in zijn
oed, toen zijn kleine broer verrukt naar bo
ven kWam rennen tot vlak voor hem.
Frams„ kom gauW, riep de kleine baas
opgewonden, Sinterklaas heeft voor jou
nogeens gereden in de huiskamer 1
Met één sprong stond Frans naast zijln ledi
kant en snelde de trappenaf. Links van den
haard lag 'bij de cadeautjes voor züjln broertjes
een prachtig dik Indianenboek met gekleurde
platen en rechts van den schoorsteen stond
'n Windbuks 1 Op de kolf stond miet krijt de
naam van Wim Brons!
Het spreekt vanzelf,, dat Frans zich In een
oogenblik aangekleed had om zijn vriend te
gaan halen. Die stond perplex te kijken natuur.
Jk naar de mooie Windbuks die in ten ander,
mans huis op hem wachtte.
Frans en Wim keken elkaar veelbeteekenend
aan. Van de echte Sinterklaas, zei Wim, ter.
wijl hij voorzichtig de windbuks uit zijn hoek
je tilde.
Ja, van de echte, zei Frans en klemde hel
Indianenboek nog steviger onder zijn linkerarm.
Eerst lange lange jaren daarna, Frans etx
Wim geloofden toen allang niet meer aan het
werkelijke bestaan van den goeden Sint, kwam
het voor hen zoo onbegrijpelijke antwoord op
hun brief uit.
Mijnheer Bogaart, die zijn zoon wilde roe
pen om aan tafel te komen, had heel toeval,
lig het gesprek der jongens gehoord. Hij kende
den directeur van het postkantoor en vroeg
hem of hij den brief voor Sint Nicolaas beant
woorden mocht. Gelukkig hadden de afzenders!
hun namen ook op de achterkant van de enve
loppe gezet, zoodat de postdirecteur, die
«makeflïjk lachen moest om het gebeurde^
mijnheer Bogaart den brief kon overhandigen.
Het is gelukkig niet onze laatste Sint.
Nioolaas-surprise geWeest, lachte de student
Wim Brons, maar zóó verrast als toen,
zullen wij toch niet gauw meer zijn.
Dat denk ik ook niet, beaamde de student
Frans Bogaart, het was een onverklaar
bare zaak voor ons allebei vader. Maar zeker
is, dat Wij er torn vrees elijk blij mee waren.
Tk heb de buks nog! vertelde Wlim.
En het Indianenboek staat in het boekend-
rekje op npjn kamer,, verklaarde Frans.
De Middelhurgsche Mondharmonica, Fanfare
en Tooneelvereeniging „Crescendo", directeur
de heer P. C. J, de Graaf, geeft Zaterdag 12
December 1931 een Propaganda Uitvoering in
het Schuttershof te Middelburg. Aanvang 8 uur.
SEROOSKERKE over November 1931,
Geboren: 7, Reinier Cornells, z. v. Cornelia
Jobse en Neeltje Pietemei la van der Wtelle
Wlillemina, -d. v. Willem Boogaard en Maria
de Visser 26, Johannes, x. v. Simon de La"
ter en Neeltje Wattel.
Ondertrouwd: 5, Adriaan GIdeonse, 22 j, jUi
en Jannetje de Keizer, 24 j., jd.
Getrouwd: 18, Adriaan GIdeonse, 22 j., jttt.
en Jannetje de Keizier, 24 j., jd.
DECEMBER
ZON
Op
Onder
Zaterdag 5 Deo.
7.54
3.47
Zondag 6
7.55
3.47
Maandag 7
7.56
3.46
Dinsdag 8
7.57
3.46
Woensdag 9
7.59
3.46
Donderd. 10
8.—
3.45
Vrijdag 11
8.01
3.45
Woensdag 9 Dec. Is
.M. v.m.
10.36
Zaterdag 5
Dec.
v.m
9.23
n.m 10.01
Zondag 6
ii
ii
10.21
10.54
Maandag 7
ii
ii
11.13
11.43
Dinsdag 8
ii
it
12.02
12—
Woensdag 9
ii
ti
12.29
12.48
Donderdag 10
ii
1,
1.13
1.38
Vrijdag 11
»i
♦i
2.02
2.26
Zaterdag
5 Dec.
te 4.17 uur
Zondag
6
te 4.17
Maandag
7
te 4.16 M
Dinsdag
8
te 4.16
Woensa.
9 H
te 4.16 M
Donderd.
10
te 4.15
Vrijdag
11 ,i
te 4.15
Zondag a.s, is geopend dt Apotheek van
OCKENBURG, Badhuisstraat,
Groote, kleine en luxe flacons.
in luxe verpakking, enz. enz. enz.
AANBEVELEND,
Wij hebben een reuzen sorteering zooala
Dames Paraplule's, Tasschen, Handschoenen,
Te veel om op te noemen. Maar neemt U eens een kijkje
In onze Etalage, er is wel iets voor U bij.
Alleen in het van ouds bekend
VL1SSINQSCHESTRAAT K 56 MIDDELBURQ
z S
a
c
d
ZWSulW moéd ««1/5.25
WW mofcl W/425
CL
0
