Draag en Man bod Als het weer lente wordt. r Ie BLAD Nee, zegik weet wat, Van Week tot Week 37e JAARGANG VRIJDAG 27 NOVEMBER 1931 No. 47 mm o,„ DRUKKERIJ H. WEGELING VLISSINGEN DRUKKERIJ H. WEGELING VLISSINGEN ADVERTENTIEPRIJS 20 CENT RER REGEL INGEZ. MEDEDEEL. 40 CENT CONTRACTEN SPEC. TARIEF ABONNEMENTSPRIJS 40 CENT PER 3 MAANDEN FRANCO PER POST 45 CENT j LOSSE NUMMERS 5 CENT DRUKKERIJ DE LANGE JAN 1 MIDDELB. WEEKBLAD VOOR WALCHEREN I DRUKKERIJ DE LANGE JAN MIDDELB. mtÊBÊÊammmmmÊÊÊÊÊKmmÊ Uitgave H. Wegeling, Noordstr. 44, Teief. 130, Viissingen. BijkantoorDrukk. De Lange Jan, Noordstr. C 34, Middelburg j Dit nummer bestaat jiit 16 pagina's Volgende week een St. Nicolaas-prijsvraag met mooie en degelijke prijzen. Daar deze prijsvraag in de ad vertenties gezocht moet wor den, voor de adverteerders een verhoogde réclame. We geven er nog 50 of 100 VISITEKAARTEN bij. Dat is zeker een zeer nuttig St. Nicolaas- cadeau, die komen altijd van pas. En weet je wat nog, DRUKKER!) H. WEGELING of DE LANGE jAN hebben een groote mooie^collectie, prachtige lettersoorten, de afwerking is keurig en als algemeen bekend toch het goedkoopst. 0 Wnnalina's Tlwumsblad Ook op het gebied van Kantoor- en Schrijf behoeften zijn wij goed en goedkoop Wij zorgen voor nette uitvoering van uw Drukwerk en zijn toch het laagst in prijs BINNENLAND. Radiorede van Prinses Juliana. De Ier- sche Sweepstake. Vredesactie. De ge beurtenissen te Paramaribo. Overlijden Evert Cornelis. Raadselachtige dreu ningen. Tariefmuren. Herziening van Amtenaarssalaris. Drama te Breezand. Zeldzaam brutaal staaltje. Duel in Vaals... Prinses Juliana heeft met eetne rede, welke door de radio werd uitgezonden, het Nationaal Crisis Comité geïnstalleerd. Helpt, helpt allen, die 'nog iets te missen hebben, onze landge- nooten die getroffen werden door kommer en ellende, door materieelen en moreelen onder gang worden gedreigd. Dat was de inhoud zoo ongeveer van de woorden welke H.K.H. aan ons allen te zeggen had. Bij de hulpverlee ning ging H.M. de Koningin vooraan door een gift van 10.000 gulden. Indien driekwart van het Nederlandsche volk slechts één cent bij draagt per week, dan heeft het Comité reeds de beschikking over f60.000.— per week, een bedrag waarmede heel wat nood kan gelenigd worden. Voor de groote Iersche Sweepstake werden ook hier te lande loten verkocht. Een Am sterdammer trok het paard Fire Away, een 'Rotterdammer het paard Lenoard, hetgeen wil zeggen, dat deze landgenooten, indien een dezer paarden tot de drie eersten behoort, een der hoofdprijzen van onderscheidenlijk 30 duizend, 15 duizend of 10 duizend pond zullen trekken, die iedereen krijgt, die een vam de 56 paarden loot. Het is voor de heeren voorwaar een meevallertje. Uit alle deelen .van ons land was de jeugd naar Utrecht toegestroomd om blijk te geven van haar verlangen naar een Wereld-vrede door ontwapening. Vereenigingen van allerlei rich ting waren op het congres, dat gehouden werd, vertegenwoordigd. Ten slotte werd eene reso lutie aangenomen, Waarin de bewapening, zoo als zij nog steeds voortschrijdt, veroordeeld wordt, omdat deze op den huldigen grondslag steeds tot tegenbewapening prikkelt en daar door het gevaar van een aanvalsoorlog scherpt. Voorts wordt van de ontwapeningsconferentie verwacht le een zoo groot mogelijke verminde ring van bewapening, tenminste van 25 pCt als eerste stap tot algemeene ontwapening, 2e, een algeheel verbod voor voorbereiding tot chemische en luchtoorlog, 3e„ het verleenen uitgebreide bevoegdheden aan het te vormen ontwapeningsinstituut. Naar het schijnt hebben de gebeurtenissen der ld reuiningen was. Echter is ook deze ver onderstelling onjuist gbleken en men maakt thans wanstalten het geval onder de loupe te inemen. Alom Worden de tariefmuren hooger opge trokken en, wat dat betreft, blijft ons land ook al niet achter. In de Tweede Kamer werd een Wetsontwerp aangenomen tot verhooging van het tarief der invoerrechten van 8 tot 10 pCt., waaruit, zooals men verwacht, voor het Rijk eene vermeerdering zal voortvloeien van 11 millioen gulden. We vermoeden dat de Indische ambtenaren wel even geschrokken zijn bij het lezen van dit bericht, dat de regeering een werkcomité heeft geïnstalleerd, dat de opdracht heeft de salarissen van alle burgelijke en militaire lands- welke op 28 en 29 October j.l. in Paramaribo hebben plaats gehad, een veel ernstiger karak ter gehad dan oorspronkelijk gedacht werd. Het gepeupel moet zelfs eenigen tijd volkomen meester zijn geweest van de straat en de politie versterkt door militairen, was onmachtig het oproer binnen de 24 uur te dempen. Er werd met steenen gegooid en zelfs de autoriteiten Ontkwamen daar niet aan. Een auto, waar zich de procureur .generaal, de commissaris van politie en de luitenant-adjudant van den gouverneur in bevonden, Werd bekogeld. Bal. dadigheden en plundertochten waren schering en inslag. Het Nederlandsche muziekliefhebbend pu bliek en meer in het bijzonder het Utrechtsche Stedelijk Orkest leden, door het over'ijden van den nog jeugdigen kunstenaar Evert Cornelis, een gevoelig verlies. De overledene had te veel van zijn krachten gevergd In Den Haag en vooral aan de kust heeft men raadselachtige dreuningen waargenomen. Velen dachten aan een aardbeving, maar die schijnt er niet geweest te zijn. Men heeft daarop gemeend dat kanongebulder oorzaak dienaren wederom in beschouwing te nemen met het algemeen doel tot het bereiken van een salarisreductie tot op het peil van vóór den oorlog. In Breezand is een vreeselijk ongeluk ge beurd. Een Weduwe was even van huis gegaan om aan buren een bezoek te brengen, toen, tengevolge van kortsluiting, brand uitbrak in haar Woining, Eén kind, heeft zich door uit het venster te springen, kunnen redden, de overige drie in huis slapende kinderen kwamen jammerlijk in de vlammen om. Het is voor een vrouw alleen niet gemakkelijk zeven kin deren, Want de vrouw had er buiten de ge noemde vier nog drie, door de wereld te hel pen zonder ongelukken. Steeds brutaler wordt het intreden der in brekers. In Wijk aan Zee beikte de brutali teit een maximum. Een pension aldaar is ge>- durende de wintermaanden onbewoond en, zonder dat politie of omwonenden iets van het bezoek hebben gemerkt, hebben inbrekers daar eenige dagen huisgehouden. Alles werd overhoop gehaald en Wat voor hun gading was, zilver en alpacca-lepels en vorken, linnengoed enz., hebben de heeren mieegenomen en een groot aantal voorwerpen stond ingepakt om te Worden vervoerd, welk vervoer door de thuiskomst van de pensionhouder werd ver hinderd. De niet-betalende gasten hadden het zich goed laten smaken; wat eetbaar was had men verorberd en de Welvoorziene wijnkel der Was duchtig aangesproken. In de slaap kamers Waren drie ledikanten beslapen en tenslotte had men voor tijdsontspanning ook nog een partijtje gedamd. Eenige studenten van de Technische Hooge- school te Aken Wilden duelleer en. Alleen wil den ze dat doen op Nederlandsch grondge- beid, in Vaals. Even vóór het gevecht zou be ginnen namen de marechaussee's de degens der heeren in beslag. Toen' konden ze geen onge lukken meer maken. BUITENLAND. Het bezoek van Grandi aan New-York. Andaluziê. Rijnlond.'Wlestfa'en. Een ver standige vraag. Mijnongeluk. Sarrasani naar België. Een strop. Ontwapenings conferentie 1932. De vorige Week vertelden wij reeds dat de afgezant van Mussoliini in Amerika nu niet bepaald in Amerika met open armen ont vangen Werd. Een correspondent van de „Ti mes" verhaalt het volgende over dit bezoek: „Signer Grandi arriveerde om 9 uur 's mor gens. Hij Werd officieel op het stadhuis ont vangen en vertrok weer na een oponthoud van minder dan anderhalf uur. Men ziet het, zoo gauw mogelijk moest het afgeloopen zijn. Op het 'korte stuk tusschen Battery en City Hall stonden 2000 politie-agenten opgesteld, niet op geWone Wijze, doch (op speciaal en nog nooit eerder voorgekomen bevel) met hun rug naar de bezoeker, zoodat ze de menigte op de trottoirs scherp in het oog konden houden, (pm bij vijandige incidenten oogenblikkfelijk te kunnen ingrijpen. Dat er groote spanning heerschte, 'bleek wel, toen een fotograaf een jouderwetsch magnesiumlicht ontstak en de nolitie onmiddellijk een charge tegen de me nigte uitvoerde. De bedreigingen die sinds Grandi's aankomst geuit Waren, richten zich tegen het huis Morogan wegens zijn finantiee- len steun aaan Mussolini's regiem. Vrijwel a'le detectives vain de bommenbrigade en de anar chistenbrigade Waren in de buurt van Wall- street gemobiliseerd en politieauto's met ma chinegeweren reden onophoudelijk heen en weer. Sterke extra-wachten waren den gehee. len nacht en ook overdag in de kantoren van Morgan opgesteld. Tijdens Grandi's bezoek hebben slechts enkele kleine schermutselingen (plaats gehad, maar de voornaamste uiting van anti-fascistische gevoelens geschiedde in den vorm van honderden kleine pla' katen, die gedurende den nacht op de muren, ramen en 2. „Alles gebeurde als in een storm", sprak' de eenzame man boven op den berg en keek treu rig over de door den wind bewogen dennen- Itoppen heen. „En alles ging ook weer zoo heen... vrede en geluk!" Met verrukking en een levendige nieuwsgie righeid had de jonge vrouw alles in haar nieuwe werkkring opgenomen. Het ontwaken 'van het Woud in den vroegen morgen, het werk in de stallen, van de bron, het prachtige bosch, Waar zij haar man heel vaak op niet te lange zwerftochten vergezelde; de heldere sterrenhemel als uit het bosch het geschreeuw van de uilen klonk of uit de dorpsherberg door den Wind meegevoerde dansmuziek klonk alles Was zoo nieuw, zoo heel anders, zoo eigenaardig, zoodat zij vaak haar man om den hals viel en hem teeder toefluisterde: „Zou ik het beter hebben kunnen todWenscben?" Waar ligt Berlijn ergens? Ik geloof Rudolf, dat ik het heelemaal vergeten ben." „O, gelukkige Wittebroodsweken!" Langzaam, heel langzaam ontstond er een Verandering in haar. Zij probeerde Weliswaar deze inog tegen te gaan, maar ten slotte moest zij toch onderdoen voor de lokkende voorstel lingen. Haar ziel begon in de eenzaamheid steeds meer te verlangen naar Wisselende in drukken, naar het drukke en bonte stadsleven. Als een lichtend fata morgana doemde Berlijn Weder voor haar oogen op; met duizend stem men scheen het haar te roepen en duizend ar men werden naar haar uitgestrekt. En moest zij nu hier, ver van dat leven in de groote stad en ver van alle gezelligheid, de jaren zien ko-_ men en gaan? Was er een nevelsluier over het berglandschap gevallen? Zij begon te zoeken; steeds sterker Werd haar verlangen. Wat zag zij haar man toch eigenlijk Weinig! Vaak kwam hij doodmoe en vervult van ergernis thuis. De dorpsbewoners waren goede menschen, dat moest gezegd maar zeer eenvoudige zielen; aan een eenigszins intiemeren omgang viel niet te denken. Wat bleef haar hier dan nog over? De kip pen verzorgen en in de stallen toezicht hou den, de moestuin, de melkerij, bakken en braden, varkens slachten en nog meer van die schoone zaken. En dat zij alles niet naar den zin van haar man deed, had zij al lang ge merkt. Eerst had hij haar er mede geplaagd, toen begon hij haar zachtjes te berispen, daar na onderhield hij haar ernstig over de achter uitgang van de huishouding en tenslotte had hij een tweede dienstbode genomen om haar van Wat werk te ontlasten, zooals hij zich ver ontschuldigend uitgedrukt had. Toen Was zij al stiller en stiller geworden. Haar gelach en gezang verstomde en het blosje op haar Wlaingen verdween geheel. Als hij vanuit het bosch of de naaste stad thuiskwam, voind hij haar met behuilde oogen, Zwijgend en afgetrokken. Op een keer was er -een houtverkooping in het bosch. Gabriëlle had tevergeefs met het eten op hem gewacht. Zij had tijdens het kof fiedrinken 'bezoek gekregen van een jongen houtvester uit de stad. Daar klonken plotseling de toinen van een rondtrekkend Boheemsch muziekgezelschap door de stilte. Eerst keken zij elkaar lachend aan. Vervolgens echter liet hun beider jeugd zich gelden. Buiten voor het huis draaiden zij lachend in een vroolïj- ken Wals rond. Zoo vond de opperhoutvester bij zijin thuiskomst den gast en zijn vrouw. Toen man en vrouw 's avonds alleen met elkaar Wiaren, kwam het tot een uitspraak. (Hij bracht haar goed onder 't oog, dat zij veel dingen in haar huishouden verwaarloosde dat zij zoo heel anders geworden was. Maar zij riep in 'blinden overmoed uit: „Zeg het maar eerlijk, je 'bent jaloersch geweest?" Een lach Was zijn eenig antwoord en dat verbitterde haar nog meer. „Dat ik hier, evenals een vreemde plant, zonder licht en lucht wegkwijn, dat zie je niol. Dain zou het maar beter zijnZij vol eindigde haar zin niet. „Nu Wat? Dat je misschien liever niet hier gekomen was? Ik ben geen egoïst, ik wil je niet tegen je zin hier houden.'' Het woord was er uit. De heelen nacht bad zij gehoopt, dat hij het den volgenden morgen terug zou nemen. Doch met een stommen groet ging hij het bosch in. Toen hij thuis kwam was zij verdwenen. Een kort briefje 'meldde hem, dat zij naar haar ouders in Berlijn gegaan was. Het was nu vier maan den geleden. Had hij werkelijk niet voor een groot deel schuld? Had hij zijn jonge, verwende vrouw niet te zeer alleen gelaten? Eischen aanhaar gesteld, die toch eerst langzaam aan haar geleerd moesten worden? Hij zuchtte diep. Het Was hem alsof hem een blinddoek werd afgedaan. Een merel begon zacht te fluiten. In de avondstilte kon hij duidelijk het juichen van de naderende lente hooren. Hij liep vlug inaar huis en met een kloppend hart ^vlroeg hij om weer zonneschijn te mogen hebben in zijn stil en donker geworden huis. Twee lange dagen van vergeefs wachten, 'geen brief, geen telegram ontving hij. En vandaag Was het hun trouwdag. Wleer gaat de zon onder achter de bergen in de verte. Hij houdt het in huis niet meer uit, het is hem alsof het dak hoven zijn hoofd zal instorten. Hij gaat zijn gewone wandeling doen; zijn boind vergezelt hem weer. Weer staart hij over de bergweide beneden hem, in treurige gedachten verzonken. Plotseling begint zijn hond vroolijk te blaffen en holt met groote sprongen naar beneden. Het komt den opper houtvester voor, alsof bosch en bergen begin nen te bewegen. Daar beneden in een licht gewaad daar staat zijn vrouw, die hem toelacht en wenkt. Een schreeuw klinkt er uit het diepst van zijn bart. Dan stormt hij naar beneden. Vangt 'mijl" roept zij lachend en holt hem vooruit. En terwijl de nachtvogels in het bosch schreeuwen en ook de beekjes luid r klateren .vervolgt hij nog eens ziijn levens geluk. En eindelijk heeft hij het in zii narmen. Ademloos, overgelukkig zien zij e'kaar aan, alsof zij het nog steeds niet begrijpen kunnen, wat hun weer opnieuw gegeven wordt. Ver volgens loopen zij, dicht tegen elkaar aan ge- drukt, arm in arm naar huis. „Mijn bagage", fluistert zij, ,.,is nog aan het station. Ik ben hier naar toe gehold.ik wist toch. dat jij komen moest!" „Gabriëlle! Jij... jij!." „Ein boe lang zou je me hebben latcm wach ten, voor ik Weer 'moest terugkomen! Het liefst zou ik toen den volgenden dag al teruggekeerd zijn Daar staan zij voor de houtvesterswoning. Hij doet de deur open. Dan tilt hij zijn vrouw op en draagt haar op zijn armen naar binnen. „Nu laat ik je nooit meer weggaan'stamelt hij. „Het zal anders worden Gabriëlle." „En ik blijf bij je tot aan mijn dood!" „Wieet je wat het vandaag is?" „Onze huwelijksdag", antwoordde zij met stralende oogen,en verborg haar blond hoofd aan zijn sterke borst. EINDE.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Nieuwsblad/Wegeling’s Nieuwsblad | 1931 | | pagina 1