Draag en Man bod
Als het weer lente wordt.
r
Ie BLAD
Nee, zegik weet wat,
Van Week tot Week
37e JAARGANG VRIJDAG 27 NOVEMBER 1931 No. 47
mm o,„
DRUKKERIJ
H. WEGELING
VLISSINGEN
DRUKKERIJ
H. WEGELING
VLISSINGEN
ADVERTENTIEPRIJS
20 CENT RER REGEL
INGEZ. MEDEDEEL. 40 CENT
CONTRACTEN SPEC. TARIEF
ABONNEMENTSPRIJS
40 CENT PER 3 MAANDEN
FRANCO PER POST 45 CENT j
LOSSE NUMMERS 5 CENT
DRUKKERIJ
DE LANGE JAN
1 MIDDELB.
WEEKBLAD VOOR WALCHEREN
I DRUKKERIJ
DE LANGE JAN
MIDDELB.
mtÊBÊÊammmmmÊÊÊÊÊKmmÊ
Uitgave H. Wegeling, Noordstr. 44, Teief. 130, Viissingen. BijkantoorDrukk. De Lange Jan, Noordstr. C 34, Middelburg j
Dit nummer bestaat jiit
16 pagina's
Volgende week een
St. Nicolaas-prijsvraag
met mooie en degelijke prijzen.
Daar deze prijsvraag in de ad
vertenties gezocht moet wor
den, voor de adverteerders een
verhoogde réclame.
We geven er nog 50 of 100 VISITEKAARTEN
bij. Dat is zeker een zeer nuttig St. Nicolaas-
cadeau, die komen altijd van pas. En weet je
wat nog, DRUKKER!) H. WEGELING of DE
LANGE jAN hebben een groote mooie^collectie,
prachtige lettersoorten, de afwerking is keurig
en als algemeen bekend toch het goedkoopst.
0
Wnnalina's Tlwumsblad
Ook op het gebied
van Kantoor- en
Schrijf behoeften
zijn wij goed en
goedkoop
Wij zorgen voor
nette uitvoering
van uw Drukwerk
en zijn toch het
laagst in prijs
BINNENLAND.
Radiorede van Prinses Juliana. De Ier-
sche Sweepstake. Vredesactie. De ge
beurtenissen te Paramaribo. Overlijden
Evert Cornelis. Raadselachtige dreu
ningen. Tariefmuren. Herziening van
Amtenaarssalaris. Drama te Breezand.
Zeldzaam brutaal staaltje. Duel in
Vaals...
Prinses Juliana heeft met eetne rede, welke
door de radio werd uitgezonden, het Nationaal
Crisis Comité geïnstalleerd. Helpt, helpt allen,
die 'nog iets te missen hebben, onze landge-
nooten die getroffen werden door kommer en
ellende, door materieelen en moreelen onder
gang worden gedreigd. Dat was de inhoud
zoo ongeveer van de woorden welke H.K.H.
aan ons allen te zeggen had. Bij de hulpverlee
ning ging H.M. de Koningin vooraan door een
gift van 10.000 gulden. Indien driekwart van
het Nederlandsche volk slechts één cent bij
draagt per week, dan heeft het Comité reeds
de beschikking over f60.000.— per week, een
bedrag waarmede heel wat nood kan gelenigd
worden.
Voor de groote Iersche Sweepstake werden
ook hier te lande loten verkocht. Een Am
sterdammer trok het paard Fire Away, een
'Rotterdammer het paard Lenoard, hetgeen
wil zeggen, dat deze landgenooten, indien een
dezer paarden tot de drie eersten behoort,
een der hoofdprijzen van onderscheidenlijk
30 duizend, 15 duizend of 10 duizend pond
zullen trekken, die iedereen krijgt, die een
vam de 56 paarden loot. Het is voor de heeren
voorwaar een meevallertje.
Uit alle deelen .van ons land was de jeugd
naar Utrecht toegestroomd om blijk te geven
van haar verlangen naar een Wereld-vrede door
ontwapening. Vereenigingen van allerlei rich
ting waren op het congres, dat gehouden werd,
vertegenwoordigd. Ten slotte werd eene reso
lutie aangenomen, Waarin de bewapening, zoo
als zij nog steeds voortschrijdt, veroordeeld
wordt, omdat deze op den huldigen grondslag
steeds tot tegenbewapening prikkelt en daar
door het gevaar van een aanvalsoorlog scherpt.
Voorts wordt van de ontwapeningsconferentie
verwacht le een zoo groot mogelijke verminde
ring van bewapening, tenminste van 25 pCt
als eerste stap tot algemeene ontwapening,
2e, een algeheel verbod voor voorbereiding tot
chemische en luchtoorlog, 3e„ het verleenen
uitgebreide bevoegdheden aan het te vormen
ontwapeningsinstituut.
Naar het schijnt hebben de gebeurtenissen
der ld reuiningen was. Echter is ook deze ver
onderstelling onjuist gbleken en men maakt
thans wanstalten het geval onder de loupe
te inemen.
Alom Worden de tariefmuren hooger opge
trokken en, wat dat betreft, blijft ons land
ook al niet achter. In de Tweede Kamer werd
een Wetsontwerp aangenomen tot verhooging
van het tarief der invoerrechten van 8 tot
10 pCt., waaruit, zooals men verwacht, voor
het Rijk eene vermeerdering zal voortvloeien
van 11 millioen gulden.
We vermoeden dat de Indische ambtenaren
wel even geschrokken zijn bij het lezen van
dit bericht, dat de regeering een werkcomité
heeft geïnstalleerd, dat de opdracht heeft de
salarissen van alle burgelijke en militaire lands-
welke op 28 en 29 October j.l. in Paramaribo
hebben plaats gehad, een veel ernstiger karak
ter gehad dan oorspronkelijk gedacht werd.
Het gepeupel moet zelfs eenigen tijd volkomen
meester zijn geweest van de straat en de politie
versterkt door militairen, was onmachtig het
oproer binnen de 24 uur te dempen. Er werd
met steenen gegooid en zelfs de autoriteiten
Ontkwamen daar niet aan. Een auto, waar
zich de procureur .generaal, de commissaris
van politie en de luitenant-adjudant van den
gouverneur in bevonden, Werd bekogeld. Bal.
dadigheden en plundertochten waren schering
en inslag.
Het Nederlandsche muziekliefhebbend pu
bliek en meer in het bijzonder het Utrechtsche
Stedelijk Orkest leden, door het over'ijden van
den nog jeugdigen kunstenaar Evert Cornelis,
een gevoelig verlies. De overledene had te
veel van zijn krachten gevergd
In Den Haag en vooral aan de kust heeft
men raadselachtige dreuningen waargenomen.
Velen dachten aan een aardbeving, maar die
schijnt er niet geweest te zijn. Men heeft
daarop gemeend dat kanongebulder oorzaak
dienaren wederom in beschouwing te nemen
met het algemeen doel tot het bereiken van
een salarisreductie tot op het peil van
vóór den oorlog.
In Breezand is een vreeselijk ongeluk ge
beurd. Een Weduwe was even van huis gegaan
om aan buren een bezoek te brengen, toen,
tengevolge van kortsluiting, brand uitbrak in
haar Woining, Eén kind, heeft zich door uit
het venster te springen, kunnen redden, de
overige drie in huis slapende kinderen kwamen
jammerlijk in de vlammen om. Het is voor
een vrouw alleen niet gemakkelijk zeven kin
deren, Want de vrouw had er buiten de ge
noemde vier nog drie, door de wereld te hel
pen zonder ongelukken.
Steeds brutaler wordt het intreden der in
brekers. In Wijk aan Zee beikte de brutali
teit een maximum. Een pension aldaar is ge>-
durende de wintermaanden onbewoond en,
zonder dat politie of omwonenden iets van
het bezoek hebben gemerkt, hebben inbrekers
daar eenige dagen huisgehouden. Alles werd
overhoop gehaald en Wat voor hun gading was,
zilver en alpacca-lepels en vorken, linnengoed
enz., hebben de heeren mieegenomen en een
groot aantal voorwerpen stond ingepakt om
te Worden vervoerd, welk vervoer door de
thuiskomst van de pensionhouder werd ver
hinderd. De niet-betalende gasten hadden het
zich goed laten smaken; wat eetbaar was had
men verorberd en de Welvoorziene wijnkel
der Was duchtig aangesproken. In de slaap
kamers Waren drie ledikanten beslapen en
tenslotte had men voor tijdsontspanning
ook nog een partijtje gedamd.
Eenige studenten van de Technische Hooge-
school te Aken Wilden duelleer en. Alleen wil
den ze dat doen op Nederlandsch grondge-
beid, in Vaals. Even vóór het gevecht zou be
ginnen namen de marechaussee's de degens der
heeren in beslag. Toen' konden ze geen onge
lukken meer maken.
BUITENLAND.
Het bezoek van Grandi aan New-York.
Andaluziê. Rijnlond.'Wlestfa'en. Een ver
standige vraag. Mijnongeluk. Sarrasani
naar België. Een strop. Ontwapenings
conferentie 1932.
De vorige Week vertelden wij reeds dat de
afgezant van Mussoliini in Amerika nu niet
bepaald in Amerika met open armen ont
vangen Werd. Een correspondent van de „Ti
mes" verhaalt het volgende over dit bezoek:
„Signer Grandi arriveerde om 9 uur 's mor
gens. Hij Werd officieel op het stadhuis ont
vangen en vertrok weer na een oponthoud van
minder dan anderhalf uur. Men ziet het, zoo
gauw mogelijk moest het afgeloopen zijn. Op
het 'korte stuk tusschen Battery en City Hall
stonden 2000 politie-agenten opgesteld, niet
op geWone Wijze, doch (op speciaal en nog
nooit eerder voorgekomen bevel) met hun rug
naar de bezoeker, zoodat ze de menigte op de
trottoirs scherp in het oog konden houden,
(pm bij vijandige incidenten oogenblikkfelijk
te kunnen ingrijpen. Dat er groote spanning
heerschte, 'bleek wel, toen een fotograaf een
jouderwetsch magnesiumlicht ontstak en de
nolitie onmiddellijk een charge tegen de me
nigte uitvoerde. De bedreigingen die sinds
Grandi's aankomst geuit Waren, richten zich
tegen het huis Morogan wegens zijn finantiee-
len steun aaan Mussolini's regiem. Vrijwel a'le
detectives vain de bommenbrigade en de anar
chistenbrigade Waren in de buurt van Wall-
street gemobiliseerd en politieauto's met ma
chinegeweren reden onophoudelijk heen en
weer. Sterke extra-wachten waren den gehee.
len nacht en ook overdag in de kantoren van
Morgan opgesteld. Tijdens Grandi's bezoek
hebben slechts enkele kleine schermutselingen
(plaats gehad, maar de voornaamste uiting
van anti-fascistische gevoelens geschiedde in
den vorm van honderden kleine pla' katen, die
gedurende den nacht op de muren, ramen en
2.
„Alles gebeurde als in een storm", sprak' de
eenzame man boven op den berg en keek treu
rig over de door den wind bewogen dennen-
Itoppen heen. „En alles ging ook weer zoo
heen... vrede en geluk!"
Met verrukking en een levendige nieuwsgie
righeid had de jonge vrouw alles in haar
nieuwe werkkring opgenomen. Het ontwaken
'van het Woud in den vroegen morgen, het
werk in de stallen, van de bron, het prachtige
bosch, Waar zij haar man heel vaak op niet
te lange zwerftochten vergezelde; de heldere
sterrenhemel als uit het bosch het geschreeuw
van de uilen klonk of uit de dorpsherberg
door den Wind meegevoerde dansmuziek klonk
alles Was zoo nieuw, zoo heel anders, zoo
eigenaardig, zoodat zij vaak haar man om
den hals viel en hem teeder toefluisterde: „Zou
ik het beter hebben kunnen todWenscben?"
Waar ligt Berlijn ergens? Ik geloof Rudolf, dat
ik het heelemaal vergeten ben."
„O, gelukkige Wittebroodsweken!"
Langzaam, heel langzaam ontstond er een
Verandering in haar. Zij probeerde Weliswaar
deze inog tegen te gaan, maar ten slotte moest
zij toch onderdoen voor de lokkende voorstel
lingen. Haar ziel begon in de eenzaamheid
steeds meer te verlangen naar Wisselende in
drukken, naar het drukke en bonte stadsleven.
Als een lichtend fata morgana doemde Berlijn
Weder voor haar oogen op; met duizend stem
men scheen het haar te roepen en duizend ar
men werden naar haar uitgestrekt. En moest
zij nu hier, ver van dat leven in de groote stad
en ver van alle gezelligheid, de jaren zien ko-_
men en gaan? Was er een nevelsluier over het
berglandschap gevallen? Zij begon te zoeken;
steeds sterker Werd haar verlangen. Wat zag
zij haar man toch eigenlijk Weinig! Vaak kwam
hij doodmoe en vervult van ergernis thuis. De
dorpsbewoners waren goede menschen, dat
moest gezegd maar zeer eenvoudige zielen; aan
een eenigszins intiemeren omgang viel niet te
denken.
Wat bleef haar hier dan nog over? De kip
pen verzorgen en in de stallen toezicht hou
den, de moestuin, de melkerij, bakken en
braden, varkens slachten en nog meer van die
schoone zaken. En dat zij alles niet naar den
zin van haar man deed, had zij al lang ge
merkt. Eerst had hij haar er mede geplaagd,
toen begon hij haar zachtjes te berispen, daar
na onderhield hij haar ernstig over de achter
uitgang van de huishouding en tenslotte had
hij een tweede dienstbode genomen om haar
van Wat werk te ontlasten, zooals hij zich ver
ontschuldigend uitgedrukt had.
Toen Was zij al stiller en stiller geworden.
Haar gelach en gezang verstomde en het blosje
op haar Wlaingen verdween geheel. Als hij
vanuit het bosch of de naaste stad thuiskwam,
voind hij haar met behuilde oogen, Zwijgend en
afgetrokken.
Op een keer was er -een houtverkooping in
het bosch. Gabriëlle had tevergeefs met het
eten op hem gewacht. Zij had tijdens het kof
fiedrinken 'bezoek gekregen van een jongen
houtvester uit de stad. Daar klonken plotseling
de toinen van een rondtrekkend Boheemsch
muziekgezelschap door de stilte. Eerst keken
zij elkaar lachend aan. Vervolgens echter liet
hun beider jeugd zich gelden. Buiten voor
het huis draaiden zij lachend in een vroolïj-
ken Wals rond. Zoo vond de opperhoutvester
bij zijin thuiskomst den gast en zijn vrouw.
Toen man en vrouw 's avonds alleen met
elkaar Wiaren, kwam het tot een uitspraak.
(Hij bracht haar goed onder 't oog, dat zij
veel dingen in haar huishouden verwaarloosde
dat zij zoo heel anders geworden was. Maar
zij riep in 'blinden overmoed uit:
„Zeg het maar eerlijk, je 'bent jaloersch
geweest?"
Een lach Was zijn eenig antwoord en dat
verbitterde haar nog meer.
„Dat ik hier, evenals een vreemde plant,
zonder licht en lucht wegkwijn, dat zie je niol.
Dain zou het maar beter zijnZij vol
eindigde haar zin niet.
„Nu Wat? Dat je misschien liever niet hier
gekomen was? Ik ben geen egoïst, ik wil je
niet tegen je zin hier houden.''
Het woord was er uit. De heelen nacht
bad zij gehoopt, dat hij het den volgenden
morgen terug zou nemen. Doch met een
stommen groet ging hij het bosch in. Toen
hij thuis kwam was zij verdwenen. Een kort
briefje 'meldde hem, dat zij naar haar ouders
in Berlijn gegaan was. Het was nu vier maan
den geleden.
Had hij werkelijk niet voor een groot deel
schuld? Had hij zijn jonge, verwende vrouw
niet te zeer alleen gelaten? Eischen aanhaar
gesteld, die toch eerst langzaam aan haar
geleerd moesten worden? Hij zuchtte diep.
Het Was hem alsof hem een blinddoek werd
afgedaan. Een merel begon zacht te fluiten.
In de avondstilte kon hij duidelijk het juichen
van de naderende lente hooren. Hij liep
vlug inaar huis en met een kloppend hart
^vlroeg hij om weer zonneschijn te mogen
hebben in zijn stil en donker geworden huis.
Twee lange dagen van vergeefs wachten,
'geen brief, geen telegram ontving hij. En
vandaag Was het hun trouwdag. Wleer gaat de
zon onder achter de bergen in de verte. Hij
houdt het in huis niet meer uit, het is hem
alsof het dak hoven zijn hoofd zal instorten.
Hij gaat zijn gewone wandeling doen; zijn
boind vergezelt hem weer. Weer staart hij
over de bergweide beneden hem, in treurige
gedachten verzonken. Plotseling begint zijn
hond vroolijk te blaffen en holt met groote
sprongen naar beneden. Het komt den opper
houtvester voor, alsof bosch en bergen begin
nen te bewegen.
Daar beneden in een licht gewaad
daar staat zijn vrouw, die hem toelacht en
wenkt. Een schreeuw klinkt er uit het diepst
van zijn bart. Dan stormt hij naar beneden.
Vangt 'mijl" roept zij lachend en holt hem
vooruit. En terwijl de nachtvogels in het
bosch schreeuwen en ook de beekjes luid r
klateren .vervolgt hij nog eens ziijn levens
geluk. En eindelijk heeft hij het in zii narmen.
Ademloos, overgelukkig zien zij e'kaar aan,
alsof zij het nog steeds niet begrijpen kunnen,
wat hun weer opnieuw gegeven wordt. Ver
volgens loopen zij, dicht tegen elkaar aan ge-
drukt, arm in arm naar huis.
„Mijn bagage", fluistert zij, ,.,is nog aan het
station. Ik ben hier naar toe gehold.ik wist
toch. dat jij komen moest!"
„Gabriëlle! Jij... jij!."
„Ein boe lang zou je me hebben latcm wach
ten, voor ik Weer 'moest terugkomen! Het liefst
zou ik toen den volgenden dag al teruggekeerd
zijn
Daar staan zij voor de houtvesterswoning.
Hij doet de deur open. Dan tilt hij zijn vrouw
op en draagt haar op zijn armen naar binnen.
„Nu laat ik je nooit meer weggaan'stamelt
hij. „Het zal anders worden Gabriëlle."
„En ik blijf bij je tot aan mijn dood!"
„Wieet je wat het vandaag is?"
„Onze huwelijksdag", antwoordde zij met
stralende oogen,en verborg haar blond hoofd
aan zijn sterke borst.
EINDE.