ONS JEUGDVERHAAL
DE AVONTUREN VAN RO
CR US O
WEGE LING'S NIEUWSBLAD VAN VW-JPAG 6 NOVEMBER 1931. No. 44.
DE WEDSTRIJD
(Vervolg vorige -week
HQ sloeg hst boekje toe en legde het haastig
trp de plek waar Lij het vandaan genomen had.
Toen vrouw Veldman een oogenblik La Ier
met de versche thee binnenkwam, eat haar
«oom over zijn schoolwerk gebogen en lag het
hoekje op dezelfde plaats, waar zij het achter
gelaten had.
f 10— dacht Piet, precies het geld dat toet
len VedsirQd te winnen was. O, als hij het
ipaarbankbockjo winnen kon, dan zou hij ln-
sens heel veel aorg en muizenissen weg kun-
len ruimen,...
Eindelijk Was de groote dag aangebroken.
Van hel nieuwe schoolgebouw wapperde-
moomk de vlag en hel breede hek en do zware
lubbele schooldeur Waren met bloemen ver-
rierd. De kinderen kwamen dien dag allen In
ïun Zondagsche kleeren op school, wat al da-
lelijk een feestelijk aanschijn gaf. Van uit de
oude school trok men in lange optocht
/an leerlingen en onderwijzers, met muziek
/oorop maar het nieuwe gebouw, waar de bur
gemeester en nog enkele andere heerén van
iet gemeentebestuur hen opwachtten. Keurig
narciieerde de lange rij het nieuwe schoolplein
ip. De muziek zweeg en de burgemeester be-
pia. rijn toespraak. Tóen hij uitgesproken had,
antwoordde mijnheer Bakker de hoofd «onder,
wijzer, hem met een paar korte en welgekozen
voorden. Daarna werden de schooldeuren door
ien burgppieesler opengestoten, waarmede de
slechtigheid voor zoover teneinde was.
He' was ^an vroolijke frissche zomer-morgen
sa de jongens en meisjes groep! en bij elkaar
p de ?>CA.<en vin die ruime «pedp'aala
Daarna IvegonaGii de kleinste leerlingen cm
'ledje le zingen, Waarbij de juffrouw de maat
sloeg. Het klonk allerliefst en een lang en
link applaus beloonde de kleutert voor hun
oijdrage tot de feestelijkheden. Dan volgden de
Tpelen voor meisjes en jon gent, Kaalsba!, touw-
rekken, Iiardloopen, bikkelen en Wat s&l niet.
Tegen elf uur zou de wielerweds rijd plaals
vinden. Men had er een mooie rechte laan
voor uitgezocht, Waar alleen aan het einde een
bocht liep tot aan het eindpunt
Hier hadden zich de verschillende deelnemers
reeds verzameld en met hen de anderen, de
jongere toeschouwers.
Piet Veldman had zich van de anderen at-
zijdig gehouden en stond alleen tegen een
jong berkeboompje geleund. Zijn gezicht stond
hiet erg vroolijk. Telkens moest hij denken
aan gisterenavond. Vreemd, dat het nooit
zoo'n indruk op hem gemaakt had, dat moeder
zoo verdrielig en zorgelijk geweest was. Zou
ze het ditmaal misschien extra geweest zijn?
Er stand immers tekort flO.—"f Ala hij...
Ineens voelde hij een fermen klap op zijn
schouder en toen hij verbaasd omkeek, zag
hij in het lachende gezicht van Jan ter Roach.
- Wat sta jij zoo te fiiosofeeren? vroeg die
hem lachend. En toen hij het gezicht van zijn
vriendje zag, lie: hij er op vo'gen: Narigheid?
Welnee... ik... nlel, siotterde Piet die
zoo gauw niet wist wat hij zeggen moest.
Jij niet? Wie dan wel vroeg Jan verbaasd.
Ach niemand, bi!sta Piet kort en hij
keerde zich met een ruk om en liep weg.
Daar begrijp ik nie s van, dacht Jan en
verbouwereerd keek hij Piel na. Toen kwam
het hem opeens in de gedachte dat hij Piet s
gezicht nog eens zoo gezien had, een jaar ge
leden ongeveer, toen met dat ongeluk in de
fabriek. Wat had Vader er ook weer van ver
teld? O-ja, iels van verschrikkelijk flinke ster.
ke kerel. Laat vrouw en drie kinderen achter.
Zal moeilijk worden voor haar
Toen kwam Fri s Buiger naar hem toe. Het
gesprek kwam natuurlijk dadelijk op den aan
staanden wedstrijd.
Nauwelijks had de klok elf uur geslagen, of
de eerste deelnemers vlogen het laantje af, dat
als Wielerbaan dienst deed. Een gejuich bij
den eindstreep gaf aan, waneer de eerste de
eindstreep gepasseerd was. Er waren telkens
twee rijders, waarvan de verliezer afviel' te-
wijl de winnaar weer tegen andere winnaars in
de baan uitkwam Zoo bleven natuurlijk de bes
te rijders over. Het werd daardoor hoe langer
hoe spannender en luider en opgewondener
werden de krelen en uilroepen en toejuichingen
bij den eindstreep. Tenslotte bleven, zoo als
voorspeld Was, drie deelnemers over. Jan ter
Bosch, Peter Hooghe en Piet Veldman. Het lot
besliste, dat Piet eerst tegen Peter Hooghe
rijden zou.
Daar gingen ze heen. Het Werd een woedende
kamp.. Piet trapte en trapte en onder een oor-
verdoovend lawaai vloog hij de einds'reep hel
eerst voorbij. Gewonnen. Met een wiellengte.
Hijgend slapte hij een heel eind vender van
zijn fiets. Nu Wérd er een half uurtje gerust,
in Welken tijd de verfrisschiogen werden rond
gediend. Toen kwam het hoogle-punt van den
dag, de eindwedstrijd in het wieierl santje tus-
schen Jan ter Bosch en Piet Veldman. Er beer
lek te een groote opwinding aan beide uitein
den van de baan en ook opzij daarvan hadden
zich vele nieuwsgierigen opgesteld.
Plotseling verstomde ieder rumoer. Vol span
ning keken allen naar het beginpunt, waar
Jan en Piet klaar stonden om af te rijden.
Het sein werd gegeven en rrrt, rrrt. daar gig
gen ze. In het begin bleven de beide kampioe
nen bijna vlak naast elkaar rijden, toen kwam
heel langzaam Piel voor. De toeschouwers biel
den den adem in. Pijlsnel bleven de trappers
op eri neer gaan... Jan ter Bosch haalde op,
kwam vooren zou zeker hel eerst den eLnd*.
streep hebben bereikt, als het niet was alsof
hij plotseling moe geraakt was en langzamer
Was gaan trappen. Piet spande /.Ich in tot
het uiterste. Langzaam haalde hij op en
onder een donderend gejuich sehoo hij hel
eerst over den eindstreep. Vlak na hem kwam
Jan en schoot hij het eerst over den eindstreop
Vlak na hem 'kwam Jan en mijnheer Bakker,
die de scheidsrechter was, verbaasde er zich
over, dal er een vroolijk slim lachje om Jan's
momd lag. toen hij voorbij hem heenschoot.
Ver voorbij den einds reep slapten Jan en Piet
van hun fietsen en Jan was de eers e die zijn
legenstander.de hand reikte en uitriep: Jij
hebt de tien gulden Joh. Gefeliciteerd.
Dank je, lachle Piel opgewonden en hij
drukte Jan's hand.
\V[at Was Piet gelukkig.
Maar niemand was zoo vroolijk ©n levreden
gestemd als Jan. Wlal had hij dat prachtig ge
daan. Niemand had er ie s van gemerkt, dat hij
Piet had 4aten" winnen.
Alleen mijnheer Bakker keek hem zoo nu
en dan eens achierdochtig aan, maar dan lach-*-
le Jan maar eens voor zich uit en dacht:
Denk zooveel je wilt, mijnheer Bakker welen,
doe je niels en zeggen kun je zeker niets. Geef
Piet nou het spaarbankboekje maar mee voor
zijn moeder, dan is de zaak dik in orde.
EINDE.
RPIF
Freddy Vrijdag had raste gehad
rrrt een van de tepeiaan. Mortel
wilde haar aandeel afet nemen ia
het werk in de Artfe-keoken, en
Madge vertelde haas, wat ae daar
van dacht. Toen werd Mortel woe
deed en begon M&dge «te te maken
voor al wat leeiijk is, zoodot teo-
■lotte Preddy tesschenbekte moest
komen. Hij nam Martel mee naar
het itrand, en set tegen Robbie en
Topsy, dat ae mochten gaan ring-
werpen cm Mnrisfs snavel
„Ik mI haar dtó tebcMsft
afleereo," ssl bdtj „Met al cbe
ringen kan zij
open doen.*!
KLEURPLAAT.
Dit maal weer eens eed kieurp'aat inplaats
van een legplaaWie van julie L er wel eens
op een gekostumeerd bal ge wees'? Dan zul
je hier een mooi piaa je va i kunnen maken.
Zoek zelf de kleuren ui. voor de kostuums,
zooals je d.e kiezen zoudais hel je eigen
pakje 'was.
Veigcel de serpenlines en de lampions nJ
e e .ren. En lie rose biggetje niet.
Eerst opplak en, dan ui knippen en gv
la i drogen, voor je met kleuren begint.
Succes hoor.
LEGPLAAT
Deze legplaat za! een veirassing voor jullie
zijn als je hem afhebt. Een goede bekende,
waar je zeker dikwijls om heb. moe en lachen,
als je hem in prentenboeken of tijdschriften
tegenkwam,
Nee, naluurlijk zeg ik nlel wie het Is. Dat
moet je zelf maar uitvinden. Wéét je het nog?
Eers' uil kin lopen, dan opplakken en dan-xtrst
goed la en drogen voor je de kleinere yukje
uitknipt
Ik hoop, dal lk jullie vreeselijk nieuwsgierig
heb gemaakt
Wlie zou het zQin?
DOOLHOF
DOOLHOF
dot de ringen van rubber waren en
dus rekbaar. Toen Martel Óm ook
hoorde, wet de bedoeling ven bet
spel was, begon se te schreeuwen,
zoo hard se kon. Het ring werpen
waa natuurlijk meteen aft.
Freddy hield rijn vingen fa (te
ooren.
„Als Muriel scheldt, gaat hel nog
wat," sei hij, „maar als se gaat
schreeuweo, geloof ik, dat ringwer-
pen toch niet het ware middel fa*
De electricien die deze lichtinstallatie heeft
aangelegd, heef! vergelen bij de knoppen te
schilderen, welke lampen rij ui en aan draai,
en. Welke knop is nu voor he wilste lampje?
Welke voor het roode en welke voor hel
blauwe?
Zoek het eens even uit en schrijf het dan
netjes op het schakelbord. Je ziet, dat er
gedn plaats zal zijn om de "woorden voluit
neer te schrijven, maar dat is dan ook niet
noodig. Een letter R voor rood Is voldoende.
Bij de andere twee knoppen komen dan een
W en een B.
Zoek het even uit, want dit is vreeselQk
lastig Telkens draai je de verkeerde ïenop om.
Nel zoo goed als menschenkinderen eenmaal
>p eigen' beenen moeien slaan en moeten lee.
en zichzelf (e redden, zoo gaal het ook met
dierenlcinderen. Dal vond de boer ook en
daarom krach hij hel kalfje, dat langzamer
hand grool genoeg geworden was, om zelf te
i„i azen, naar ten a> dere weide, dan die waac
in zijn moeder s'ond.
Maar het kalfje was niet zoo dom als het
er wel ui zag. Hel wist toch 'bij rijn mordertje
te komen.
Wie is er net zoo slim als hij en wijst de
weg aan?
