ONS JEUGDVERHAAL
DE AVONTUREN VAN ROBBIE CRUSOE.
WEGELING'S NIEUWSBLAD VAN VRIJDAG 30 OCTOBER 1931 No. 43.
DE WEDSTRIJD
I v
Wat een drukte heerschte er op het plein
tje voor de school.
In groepjes van drie, vier en vijf stonden
de jongens bij elkaar en zij hielden drukke
en opgewonden gesprekken. Het onderwerp
waarover zij het hadden, was bij elk clubje
hetzelfde. De wedstrijd.
Dat kwam zoo. Het oude schoolgebouw was
langzamerhand geheel ongeschild geraakt on nu
had het bestuur van het stadje een ruime fris,,
sche nieuwe school laten bouwen. Nog een
week en dan zou men het nieuwe gebouw in ge.
bruik gaan nemen. De verhuizing was in vol
len gang. Het kleine aardige schoolmuseum,
dat de verschillende leer ingrn gaandeweg bij
elkaar verzameld hadden, was al overgebrachi.
Zoo ook de bibliotheek en de groote kasten met
schrijfbehoeften. De in gebruikname van he
nieuwe gebouw zou echter niet ongemerkt
voorbij gaan. De burgemeester zou een toe.
spraak houden en er zouden verschillende spe.
len worden gehouden. Het voornaamste num.
mer van het programma, tenminste, dat vonden
de jongens, was de wielerweds rijd. Dagen va
te voren hadden zij al geoefend. De hoofdprijs
bestond uit een spaarbankboekje met tien gul
den er op. Dal was geen kleinigheid en daarom
was hel vanzelfsprekend, dal een ieder die fiet
sen kon en over een karretje zou beschikken,
graag aan den Wedstrijd zou deelnemen. lede.
ren middag na school ijd kon men groepjes
deelnemers er op uit zien trekken, naar de een
of andere stille weg of laan, waar zij onder el'-
kaar oefenden. Deze oefenmiddagen waren al
een plezier op zichzelf. Aan toeschouwers na.
tuurlijk geen gebrek. Wlant er waren heel wat
joingens, die nog niet oud genoeg waren om mee
te mogen doen. Het waren voornamelijk de leer.
lingen uil de zesde en hoogs'e klasse' die aan
den wedstrijd zouden deelnemen. De lecflijds.
grens was bepaald op tien jaar. Wie ouder was
kon zich laten inschrijven, wie jonger was
moest onherroepelijk afvallen.
Maar al konden de jongeren nie' meedoen, zij
hadden voor den wielerwedstrijd bijna even
veel belangstelling als zij die wel van de partij
zouden zijn. De kansen werden dagelijks druk
besproken. Hel meerandeel der ingewijden wa
ren het er over eens, dat de eindbeslissing lig
gen zou in een kamp lusschen Jan Ier Bosch,
Peter Hooghe en Piel Veldman.
Van deze drie kampioenen, was Piet deeeni.
ge, die geen eigen rijwiel had. Maar zijn twee
grootste tegenstanders waren sportief genoeg,
hem om beurten hun fiets af te staan voor de
voor.oefening.
Het .scpreekt vanzelf, dat ook in huiselijke
kring dikwijls over de op handen zijnde t'esii.
viteiten gesproken werd.
Jan ter Bosch slaakte thuis de verzuchting,
waarbij hij een oolijk lachend gezicht zette:
Als ik den prijs win Vader, dan koop ik een. fa.
tografietoestel.
Dat is geen kleinigheid, had dokter ter Bosch
'geantwoord, doe dus je best maar. Overigens
had ik je al een kiekloestel beloofd als je over
een maand of wat naar de H.B.S. zou gaan. In
ieder geval, als je den prijs wint, kun je voor
je HB.S. cadeau wat anders uitzoeken.
Reuze! had Jan uitgeroepen en hij stormde de
1 rappen op naar zijn kamertje om aan zijn huisf.
Werk bezig te gaan.
Piet Veldman, de fietslooze, zat later op
den avond aan de huiskamertafel zijn sommen
te maken. Het vlotte dien avond niet zoo goed
als anders. Telkens dwaalde zijn gedachte af.
Honderd en een gedachten spookten hem tege
lijk door hel hoofd Wat is het toch jammer,
dacht hij, dat ik niet op een eigen fiets mee zal
kunnen rijden. Nu zal ik er een moeten leenen,
en zuchtend dwaalden zijn oogen de kamer
rond. Op de schoorsteenmantel stond het por.
tret van zijn Vader. Piet bleef er naar kijken en
bedacht, hoe heel anders het geweest zou zijn.
als Vader nog geleefd had. Dan zou hij net als
verschillende van zijn makkers een eigen fiets
hebben gehad. Dan zou Moeder ook heel Wal
vroolijker zijn geweest, dan den laalsten tijd.
Wat kom zie er toch bedrukt uitzien soms.
Stilletjes zocht hij haar met de oogen en keek
haar onderzoekend aan. "Wat een verdrietig en
bezorgd gezicht had ze toch Zou er iets wezen.
Plotseling keek zijn Moeder, die zeker voelde
dat haar jongen haar zat op te nemen, op en
vroeg 't erwijl een mat lachje om haar mond
kwamWil het niet erg vanavond Piet?
O, jawel Moeder, ja.zeker, schrok Piet en
boog zich me'een weer over zijn werk.
Jaapje verleide, dal je mee zou rijden In de
wielerwedstrijd op school, hoe wou je dat doen
jongen? Je hebt toch geen fiets?
Neen, Moeder, maar ik mag meerijden op de
fiets van een vriendje van me uil de klas. Ja
cob Snoek heet_ie. Zijn fiets is wel een beetje
Ie laag voor me, maar dat kunnen we dan wel
verhelpen, door hel zadel Wal omhoog te zetten
Als je als.je-blieft maar oppast jongen, zucht
Ie zijn moeder. Een ongeluk ligt in een klein
hoekje.
Pie' wist maar al te goed, waar zij aan dacht
Als de zware ke i grit juf t op het oog-nb i
dat Vader onder de zware vracht doorgeloopen
was, kapot gegaan was, dan zou dat verschrikl
kelijke ongeluk niei gebeurd zijn.
PiePs vader werkte op een groote machine,
fabriek even bui en het stadje. Juist hing er
een groot en zwaar brok staal in de slinger
van de hijschmachine, loen hij aan den ande
ren kant van de Werkplaats iets meende te zien
gebeuren, waar hij bij moes' zijn. Snel wilde
Veldman er zich heen hegeven en liep, de
kortste Weg nemende, onder het zware stuk
imelaal door, dat aan een enorm en ketting in
116.
,,Een van de tweelingen süt ia
dezen ouden boom," riep Topey
uit.
,,Ja, je kunt zijn beenen eruit »en
steken," merkte Robbie op.
„Zijn hoofd, bedoel je," Bei de
zeeman.
„Neen, dat bedoel ik niet. Ik zie
zijn hoofd niet, maar zijn beenen
duidelijk," antwoordde Robbie.
„Wel, ik kan zijn hoofd zien, maar
zijn beenen niet," verklaarde de
zeeman.
„Ga mee, dan sul bet self
zienl"
Robbie en Topey Hopen om den
boom heen, en zagen aan den ande
ren kant, iets hooger, een hoofd uit
den boom steken.
Toen klonken opeens twee luide
stemmen.
„We zitten alle twee in den
boom," sohr-^euwden Loetje en
Loutje.
Freddy laohte.
„Dat hadden we wel kunnen den
ken," zei hij, „dat se allebei in
den boom souden zitten."
de lucht zweefde. Net op dat oogenblik b.a
de kei ling, het zware stuk staal viel en trof
hem doodelijk. De verslagenheid en verbijs a
ring in de werkplaats was groot. Zoo'n toe.
vallig en onvoorzien ongeluk had niemand
ooit verwacht. De gebroken ketting had wel
vrachten van tienmaal zoo zwaar verplaatst.
Tientallen van werklieden waren er meer
malen, hoeWel het eigenlijk verboden was,
onder door geloopen, zoo gering achtte men
de kans dat er ooit iets gevaarlijks gebeuren
kon
Daaraan dachten Piet en zijn moeder, toen
zij hel korte zinnetje uitgesproken had.
Vrouw Veldman had haar vers'elmand weg
gezet en zij had nu een klein boekje in de
hand genomen, waarin zij telkens, na eenig
jiadenken iets scheen uit te rekenen of op te
schrijven. Om niet nieuwsgierig te lijken, deed
Piet net of hij niets merkte. Toch kon hij uit
het zuchten van zijn moeder, waarmede zij
het boekske eindelijk dichldeod, opmaken, dat
zij zich ongerust maakte en zorgen had.
Zal ik het haar vragen? dacht Piet. In
de keuken floot de fl uiketel en haastig stond
vrouw Veldman op, om het licht onder den
ketel le gaan uitdoen.
Piet bleef alleen in de kamer achter en
tegenover hem lag het boekje. Hij rekte dei?
hals om iets te kunnen lezen. Huishoudboek,
stond er op geschreven. Voor hij precies wist,
'wat hij deed, had hij het boekje naar zich toe
gehaald en sloeg hel open.
Op de laatst beschreven bladzijde stond een
optelling en daaronder stond geschreven in
Moeder's hand: Tekort f 10.
•rdt vervolgd.)
COMPLET VOOR MEISJES.
Het manteltje is een eenvoudig „Raglan"-
wnpdel met smalle revers, die in de ronde
kraag uilloopen, welke gemaakt is van dezelf
de Schotsche slof waarvan het blouse van de
jurk vervaardigd is.
De rok bes aal uit twee stukken. Het voors'e
stuk hee£t aan iedere zijde een breede stolp
plooi
Het lijfje is in de rok geplooid en apgemaakt
met een ceintuur van dezelfde stof als het
rokje.
Knippatronen kan men aan onze bureaux
bestellen onder no. 458 voor den leeftijd van
1012 jaar. Kosten 60 cents.
TWO-PIECE VOOR ZWAARDERE FIGUREN.
Hier laten 'Wij een ideaal Two-piece" zien
voor de zwaardere vrouw, welke wij uit twee
•itstekende patronen samenstelden.
De jas is een eenvoudig Sacque-model, een
weinig getailleerd aan iedere kant van de rug.
Lange revers Loop en uit in da kraag; terwijl
de twcedeelige mouwen drie oprijgen hebben
tuiichan da pols an den fi'-sboog.
Da japoA U geknipt volgens da lactate mode,
met een vierdeeligie klokkende rok, die onder
de heupen aan het bovenstuk is vastgehecht,
dat aan de voorzijde in een punt uitloopt
De mouwen beslaan uit een stuk en een een
voudige halsgarneering en manchetten van
crepe de chine of georgette, Welke kmnt en
klaar in de 'winkels verkrijgbaar zijn.
Epn insnijding is aangebracht bij de heupen,
door de japon daar In te knippen, waardoor
het lijfje miiniof.meer komt te blousen. De
hechting gaat echter geheel schuil onder de
korte bandgarneering.
Knippatronen kan men aan onze bureaux
bestellen voor de malen 42, 44, 46 en 48 onder
no 459. Kosten 75 cents.
JAPON VOOR ZWAARDERE FIGUREN
In verband met de verschillende aanvragen
voor patronen voor meer geproportioneerde
figuren, hebben wij deze week daaraan onze
speciale aandacht eens gewijd. $edert deze
patronen gemodelleerd worden met het idee
van een slanke lfln te verkrijgen, zullen zij,
daarvan zijn wij zeker, spoedig populair bij
verschillende van u Worden. Wij kunnen u
speciaal ons palroon no. 457 aanbevelen. Het
is een namiddag-japon beslaande uit een, uit
vier deelen beslaande, geplooide rok die aan
een puntig heupsluk is vastgehecht. Dit heup-
stuk is weer vastgemaakt aan het bovenstuk.
Hel bovenstuk heeft een voorzijde die opengaat
over een lang vest, waarbij een' lange kraag
gevoegd is.
De mouwen bestaan uit eein ituk en zijn van
het gewone soort, met manchetten die Juist
onder de elleboog beginnen.
Wij adviseeren voor deze japon zijden volle,
zijden of katoenen chiffon, zijden of katoenen
georgette, of wanneer het een mooie japon
moet zijn crepe de chine.
Knippatronen kan men aan onze bureaux
bestellen onder «na 475 voor de maten 42, 44,
46 en 48. Kosten f 0.55.
OVER VATEN WASSCHEN.
Alvorens vette borden en vaatwerk te was-
schen, schrapt men alles goed schoon met
een houtje, borsteltje of vaatpoetsdoek en
wrijf het daarna af met een tot prop gemaakte
crant. Eerst daarna gaat men alles wasschen
Het voordeel van deze methode is, dat men
schoon water houdt, dat het wasschen relf
liet zoo lang duurt en men dus niet zoo lang
net de handen in het water hoeft te zijn en
nnslotte,, dat de waterleidingspljpon niet zoo
lankoeken met etensresten, zoodat dj minder
verstopt tuilen djn.
