Vraag en Jhrnbod
Ie BLAD
V I C E-V E R S A
Van Week tot Week
37e JAARGANG
VRIJDAG 9 OCTOBER 1931
DRUKKERIJ
H. WEGEL1NO
VLISSINGEN
DRUKKERIJ
DE LANGE JAN
MIDDELB.
ADVERTENTIEPRIJS
20 CENT RER REGEL
INGEZ. MEDEDEEL. 40 CENT
CONTRACTEN SPEC. TARIEF
WEEKBLAD VOOR WALCHEREN
ABONNEMENTSPRIJS
40 CENT PER 3 MAANDEN
FRANCO PER POST 45 CENT
LOSSE NUMMERS 5 CENT
No. 40
DRUKKERIJ
H. WEGELING
VLISSINGEN
DRUKKERIJ
DE LANGE JAN
MIDDELB.
Uitgave H. Wegellng, Noordstr. 44, Telef. 130, Vlisslngen. BijkantoorDrukk. De Lange Jan, Noordstr. C 34, Middelburg
Dit nummer bestaat uit
8 pagina's
51.
Ook op het gebied
van Kantoor- en
Schrijf behoeften
zijn wi] goed en
goedkoop I
WegelingslJieuwsblati
Wij zorgen voor
nette uitvoering
van uw Drukwerk
en zijn toch het
laagst in prijs i
/!,F>
BINNENLAND.
De depreciatie van het pond. Een moei
lijk vraagstuk. Gehuwde ambtenaressen.
Versch brood bij het ontbijt. Tragische
gebeurtenissen. Prof'. Piccard in ons
land. Congressen. Afschaffing der Poe
nale Sanctie
De depreciatie van het pond heeft, zooals te
verwachten was, voor alle Nederlandsche expor
teurs zeer onaangename gevolgen gehad. Niet
alleen' brachten de vorderingen in ponden veel
mipder op dan Waarop gerekend werd, ook zul
len en "wanneer geen bijzondere overeenkom
sten gesloten kunnen worden groote ver
liezen voortspruiten uit loopende contracten,
In een dezer dagen gehouden bijeenkomst van
belanghebbenden bfij den export op Engeland is
nu besloten om blij de uitvoering van loopende
contracten, waar mogelijk, eensgezind betaling
in goudponden te eischen en geen genoegen be
nemen met de gedeprecieerde valuta.
Het betreft hier een uiterst moeilijk! vraag
stuk. De schrijver van een ingezonden stuk in,
wij meenen, de N.R.C. redeneerde als volgt:
WSj hebben volgens het gesloten contract ons
verplicht tot de levering van b.v. boter en om
gekeerd de Emgelschen tot de levering van
ponden. Evenmin als nu de Nederlander in-
plaats van goede boter, margarine kan leveren,
mag de Engelschman inplaats van met goede
met slechte ponden betalen. Oppervlakkig' be
schouwd is tegen deze redeneering niet veel
in te brengen en toch leidt ze tot de onmoge
lijkste consequenties. In een blaadje van ge
pensioneerde rijksambtenaren vonden wij on
langs een artikel, in precies den zelfden geest
gesteld. Toen hij' gepensioneerd werd, aldus de
schrijver, garandeerde men hem een bepaalde
koopkracht
In den loop der jaren is de koopkracht van
den gulden sterk verminderd, goede guldens
Werden slecht, en dus vroeg hij om verhooging
van pensioen. Dat is nu één voorbeeld; "wan
neer men de zaak doordenkt komt men tot de
conclusie, dat "Wanneer men met. de waardever
andering der valuta's steeds rekening moest
houden, de geheele wereld op losse schroeven
kwam te staan. Nederlandsche exporteurs zul
len daarom het best doen te trachten met hun
Eng'elsche collega's tot eene minnelijke schik
king te komen. Gemakkelijk zal dit niet gaan,
waar het hoofdbestuur der Vereenigde Kamers
van Koophandel in Engeland haar leden reeds
heeft aangeraden, zich met alle wettelijke mid
delen te verzetten tegen buitenlandsche fir
ma's die zouden Weigeren gedeprecieerde pon
den aan te nemen of wegens de depreciatie
loopende contracten zouden willen verbreken.
Bovendien is reeds gebleken, dat van de En-
gelsche regeering ook Weinig steun voor de
Nederlanders te verwachten is.
De gemeente Den Haag is van plan alle ge-
thaiWde ambtenaressen be ontslaan en ont
ving deswege van het nieuwe feministische
secretariaat te Zaandam een telegram van den
volgenden inhoud. „Talrijke moeders zien haar
zoons zoeken naar werk. Talrijke moeders zien
haar dochters oud worden in afwachting van
een betrekking har er verloofden om te kunnen
trouwen. Namens deze duizende mannen en
vrouwen spreken wij onze, volle sympathie uit
met voorstel ontslag der gehuwde ambtenares
sen. De tegenstanders buiten hier het vrijheids
beginsel op onheilzame wijze uit en vergeten,
dat het vrijheidsprincipe niet steeds de eerste
voorwaarde mag zijn, waaraan de weigever zich
mag storen of het individu voor zich mag op-
eischen als hoogste levensvoorwaarde. De ver
dediging van de gehuwde ambtenares is pro
paganda voor het ongezonde huwelijk, voor het
kindersysteem, het kreupele gezinsleven, de
vernietiging van onze volkskracht en volks
waarheid".
Wij kunnen ons voorstellen dat er in dezen
tijd van malaise klanken als deze worden uit
gebracht
Eenige maanden geleden werd de directeur
van een hotel in Amsterdam verbaliseerd We
gens het niet hebben 'van een arbeidslijst,
zooals voor een bakkerij voorgeschreven. De
directeur werd toen vrij'gesproken op grond
van de overweging dat een hotelkeuken geen
bakkerij is in den zin der "wet. En dus kregen
de hotelgasten des morgens versch brood bij
hun ontbijt
De arbeidsinspectie heeft er nu echter iets
anders op gevonden en denzelfden directeur
laten verbaliseeren wegens het verstrekken van
versch brood vóór tien uur 's ochtends. Afwach
ten, hoe nu de uitspraak van den kantonrech
ter zal luiden.
Twee builenremeen tragische gebeurtenissen
hebben zich in de afgeloopen week in ons land
afgespeeld. Daar was in de eerste plaats die
brand in Rotterdam, waarbij man, vrouw en
drie kinderen jammerlijk om het leven kwa
men. De vader verkocht poetsdoeken langs de
huizen en was bezig met het smelten van was.
De vlam sloeg' in de gesmolten was en het huis
vloog in brand. Oorspronkelijk meende men,
dat de geheel© familie om het leven gekomen
was. Latere berichten vermelden echter, da*
er nog een vierde kind was, dat echter elders
verpleegd Wordt, Door dit gelukkig toeval werd
het van een Wissen dood giered. De andere tra-
igjische gebeurtenis was die in Wlateringen,
waar twee kinderen werden vermoord. Het
komt ons voor na hetgeen Wij er van lazen,
dat hier de moeder als de daderes moet wor
den beschouwd. Het mensch schijnt niet steeds
geheel normaal te zijn. In een vlaag van waan
zin heeft zij waarschijnlijk het verschrikkelijke
bedreven.
De aan een ieder bekende prof. Picoard, die
eenigen tijd geleden met een ballon naar de
stratosfeer is gestegen en de grootste ooit door
iemand bereikte hoogte n.l. 16.000 Meter bereik
te, heeft ons land met een bezoek vereerd en
pp eenige plaatsen lezingen gehouden. De heer
Piccard schijnt een bijzonder geestig iemand te
zijn. Zoo trof ons zijne opmerking, 'dat het wel
bijzonder mooi moest zijn vanaf de aarde een
ltuchtb allen op zoo'n groote hoogte te zien
en dat hij daarom bij een volgende gelegenheid
maar eens op den beganen grond zal blijven. De
grappenmaker zal wel bedoeld hebben, dat
nu een ander die gevaarlijke tocht maar eens
moet ondernemen, hij hem tenminste niet zal
herhalen.
In Rotterdam werd door de S.D.A.P. en het
N.V.V. een crisis-congres belegd. Er werd over
niets anders gesproken dan over de crisis en
over de middelen die moesten worden aange
wend om haar te beperken en om hare funeste
gevolgen te verzachten. Een ander congres was
de jaarvergadering van de R. K. Volkspartij.
Niet klagen, maar aanklagen, was het parool,
dat door den partijvoorzitter Werd uitgegeven.
Bij het Episcopaat zal er Worden op aangedron
gen, dat aan de geestelijkheid verboden wordt
in de kerk propaganda Ie maken voor de R.K.
Staatspartij. „Als R.K.V.P.-er uitgescholden te
worden van de plaats af, waarvan Gods woord
verkondigd moet Worden", aldus ©cm afgevaar
digde, „is verre van s'ichtelijk. Met wrok en
wrevel verlaat men het bedehuis".
Onze Indische tabakmaatschappïjen hebben
afstand gedaan van de poenale sanctie voor
hare onderneming. Een der voornaams e rede2-
nen voor het voortbestaan der poenale sanctie
is zooals men weet de moeilijkheden tot het
verkrijgen van arbeidskrach'en op onze bui—
lfenbez;ittt(ingen. De wereldcrisis die zich
ook zeer in onze koloniën doet gevoelen heeft
gemaakt, dat er ter Opstkust van Sumatra
blijkbaar geen nijpend gebrek aan arbeids
krachten meer bestaat. De tabaksmaatschap
pijen verklaren althans, dat de poenale sanctie,
zonder al te groote schokken voor het bedrijf
kan worden afgeschaft. Nu hebben de Ameri
kanen ook geen grond meer voor hunne bewe
ring, dat de tabak verkregen werd door ge
dwongen arbeid.
BUITENLAND.
De toestand in Engeland. Burgemeester
vraagt ontslag. Duitsche sociaal-demo
cratische partij. Encycliek van den Paus
Botsingen tusschen Walen en Vlamin
gen. De 10 Geboden voor een Vrij Italië
Joodsch (nonnenklooster. Tooneel en
kerk. r
De maatregelen der nationale regeering tot
de saneering van het Engelsche bedrijfsleven
stuiten hier en daar nogal op tegenkanting.
Zoo moest b.v. de minister van handel en
nijverheid er toe overgaan eene wet tegen
de prijsopdrijvingen uit te vaardigen en het is
aan gerechten twijfel onderhevig of men daar
mede het euvel zal* kunnen verhelpen.
Gevolg van de depreciatie der munt is altijd
verhooging der goederenprijzen. Gaan deze prij
zen eenmaal omhoog, dan is het zeer lastig
aan die hausse een einde te maken, het Wordt
een wilde speculatie. De ervaring in den oorlog
heeft geleerd, dat scherpe Wettelijke maatre
gelen tegen deze prijsopdrijviaigen slechts tot
gevolg hebben het verdwijnen van de betrokken
artikelen van de markt Zoo'n toestand wordt
natuurlijk voor de arbeiders met hun vaste in
komen onhoudbaar en in Glasgow hadden ze
reeds groote onrustige betoogingen men
zegt van werkeloozen wegens verlaging der uit-
keeringen plaats. Ook in talrijke andere ste
den Was het rumoerig. Wederom liepen er ge
ruchten over aanstaande verkiezingen. Die zou
den al op een heel ongunstig oogenblik komen.
In de eerste plaats heeft Engeland nergens
meer behoefte aan op het oogenblik dan rust,
in de tweede plaats zou daarbij l abour wel
eens de overwinning kunnen behalen en ten
slotte is er altijd nog de belangrijk© Ronde
Tafel Conferentie. Om al die r dmen verwach
ten Wij, dat het Internationale Kabinet nog
wel ©enigen lijd zal blijven voortmodderen.
De jongste berichten melden dat de verkie
zingen toch zullen plaats hebben.
Evenals zoo menige andere regeering of s'ads-
bestuur voortmoddert in afwachting op betere
tijden. In de afgeloopen Week heeft evenwel de
eer*'e-burgemeester van Rekl nghausen er den
brui aan gegeven. De arbeid van een burge
meester is maar ztijn idee in Duilschland niet
meer mogelijk en tot vruchteloosheid gedoemd.
De heer Hamm beweert, dat hij zijn uiterste
best heeft gedaan, om de stad Recklinghausen
zooveel mogetijk te steunen, doch hij is tot de
overtuiging gekomen, dat de centrale instan
ties te Berlijn den nood van de stad tot het
uiterste hebben verhoogd. Zou de burgemeêster
zich wel voldoende rekenschap hebben gegeven
van de vele moeilijkheden, Waarmede Berlijn
zelf te kampen heeft:?
Over moeilijkheden gesproken. Daarmede
heeft niet in de laatste p'aats ook de Duitsche
sociaal-democra ische partij op het oogenblik
te maken, en dal is voor de Duitsche politiek
van groot belang. Nog steeds is in Duitschland
de sociaal-democratische partij een machtig
steunpunt voor het behoud der democratie.
Mocht dam ook deze partij uit elkaar vallen en
hare aanhangers zoo zich gedeeltelijk bij de
fascisten maar, wat het meest waarschijnlijk*
is voor het overgroote deel bij' de communis
ten aansluiten, dan zou het leed werke'ijk niet
le overzien zijn. Schijnbaar is de thans uit de
partij gelreden oppositie niet bijzonder groot,
maar we staan ook pas aan het begin van
den winter.
Er kan nog veel gebeuren. Dat heeft de Paus
ook wel begrepen, in verband waarmede zijne
jongste encycliek „Nove Impemdet", geschre
ven Werd „Wij zien een groot aantal eerlijke
en dienstwillige arbeiders, die slechts wenschen
in het zweet huns aamsch'ijns voor eerlijken
arbeid hun dagelijksch brood te verdienen,
waarom ziij God dagelijks bidden en die thans
tot werkeloosheid afijn gedwongen en die met
hun gezinnen in groote behoeftigheid verkee-
ren. Het valt te vreezen, dat, wanneer de nood
niet gelenigd Wordt, vele iin ellende verkee-
Ten laatste kreeg hij een goeden inval. „Ik
zal naar een winkel gaan, daar geld vragen te
wisselen en dan meteen eventjes het spoor
boekje inzien, dan kan ik misschien dadelijk
een trein vinden en als dat niet zoo is in den
omtrek van het station blijven, totdat er een
komt. Met dit plan in ziijn hoofd liep hij naar
de stad, totdat hij een kleine rij winkels be
reikte. Hij ging de eerste de beste binnen. Het
was een winkel die schrijfpapier en kinderspeel
goed verkocht. De eigenaar, een kleine man met
eein dik bleek gezicht zat achter de toonbank.
Paul keek de winkel rond op zoek om iels
te koopen. Eindelijk zei hij zenuwachtig: „ik
zou een potloodhouder willen hebben, een die
op en neer geschoven kan Worden. Hij vond dat
een potloodhouder een omnoozel ding Was dat
geen achterdocht zou wekken. De man plaatste
een heele rij potloodhouders in alle vormen
en kleuren voor hem op de toonbank en toen
mijnheer Blinderston zijn keus had gedaan,
vroeg de Winkelier of hij nog iels anders noo-
dig had en of hij het hem mocht laten brengen.
„Je bent immers een van de jongeheeren van
de school van Dr. Grimbij?'" voegde hij er aan
toe. Angst voor ontdekking deed Paul dit oo-
genblikkelijk hevig ontkennen. „Neen, neen'",
zei hij,'" Ik heb geen betrekkingen tot dien
school, maar zou ik eventjes een spoorboekje
van u in mogen kijken?'"
„Welzeker, jongeheer, verwacht u misschien
iemand van avond of morgen? Laat eens kijken,
zei hij, een lijst raadplegende, die achter hem
hing!. „Er komt een trein uit Pancras om 6 uur
binnen; dan komt er nog een om 8.15 en de
laatste om half tien. Dan komen er van Liver-
pools treet
„Dank u", zei mijnheer Blinderston, ^maar
ik moet de treinen hebben, die naar Londen
gaain'.
„0", zei de man, ,Ik dacht dat uw vader en
moeder misschien hier kwamen. Weet Dr. Grim
bij niet wanneer de treinen vertrekken?"
„Ja", zei Paul wanhopig, zonder ech er goed
te weten wat hij zei, „ja hij heeft wel een
spoorboekje, maar niet van deze maand, hij
zond m'ij om er een te halen".
„Deed hij dat?" vroeg de boekhandelaar,
„en ik dacht dat u niet een van zijn jongehee
ren was?"
Mijnheer Blinderston bemerkte in Welke ge
vaarlijke val hij gekomen was en s'ond sprake
loos. „Kom loop heen, zei het boekhandelaar-
tje met een niet onvriendelijke grijns. „Ik her
kende je gezicht dadelijk, toen je binnenkwam.
En me dan een verzonnen verhaal ie gaan ver
tellen. Je bent ©ten jeugjdige deugniet, dat ben
je." Mijnheer Blinderston liep met wankele pas
sen naar de deur. „Een deugniet?" protesteerde
hij in groote opwinding. „Neen, de hem-' weel
dat ik dat iniet ben. De man kreeg medelijden
met hem en vertelde hoe laat er een trein ging.
Hij was zelfs zoo vriendelijk hem le zeggen hoe
liij loopen moest om de kortste weg naar het
station te vinden.
Hij verliet het bedompte winkeltje, stak de
straat over en sloeg met snelle pas de hem aan
gewezen richting in. Hij liep voort en kwam
voorbij eenige villa's. Hierna passeerde hij
een kerk en eenige meiers verder boog die weg
zich om inaar de hoofdstraat
Hij was er zoo dichtbij dat hij het schrille ge
fluit van de locomolieven kon hooren. Einde
lijk was hij gered. Hierover zeer verheugd ging
hij nog harder loopen en toen hij zonder te
kijken den hoek omliep, bolste hij tegen drie
menschen aan die de tegenovergestelde richting
kwamen. Hij was juist van plan zijn veront
schuldiging aan le bieden, zooals men dat ge
woonlijk doet, toen hij tot zijn groote schrik be
merkte, dat het igeen vreemdelingen waren. De
drie Waren n.l. zijn oude kennissen. Coher,
Coggs en de deugdzame Cha'wner, dien hij
zeker het liefst van allemaal had gehoopt te
ontmoeten.
„Hallo", zei Goher, ,het is Blinderston",
„Waarom loop je tegen 'mij! aan? vroeg Coggs,
wat doe je hier?" „Dat kan ik jullie evengoed
Vragen", zei Paul die trachtte een verklaring
voor zijn aanwezigheid te bedenken.
„Wat doen jullie hier?"
„Wiel, zei Chawner, als je dal zoo graag wilt
weten", „Wij hebben de krant voor den doctor
gehaald, Hij zei, dal ik mocht, als ik er zin
iin had en ik vroeg of Coher .en Coggs meemoch
ten, omdat ik hun iets te vertellen had dat
zeer belangrijk 'was, dat heb ik hun gezegd
nietwaar Coggs?"
Coggs bromde ie's: Coher loosde een diepen
zucht en zei: „Het kan me niet schelen wan
neer je het vertelt, Chawner. Doe het vannacht
als je wilt. Laten we nu over iets anders pra
ten. Blinderston heeft nog niet vertelt, hoe hij
hier achter oins kwam".
Zijn laatste Woorden gaven Paul een voor
wendsel aan de hand, waarvan hij haastig ge
bruik maakte. „O", zei hij, ^ho© ik hier kwam?
Ik kwam jullie achterna om le zeggen, dat Dr.
Grimbij niet de „Gazette", maar de Globe"
wil hebben.
„Ja, wij hebben nu de andere gehaald" zei
Coher. Wte zullen teruggaan en die kerel in
het boekenstalletje vragen of hij dezen wil
ruilen. Kom mee jongens.
Dat Was tenminste een schrede in de goede
richting; want de drie liepen dadellijk heel hard
terug. Maar ongelukkig hadden al die verklarin
gen tijd gekost en voordat zij eenige Meters
afgelegd hadden, schrok mijnheer Blinderston,
loen hij de stationsklok hoorde slaan en onmid
dellijk daarna in een wolk van wi.le stoom de
trein naar Londen binnenkomen, die met een
schril geluid, veroorzaakt door het remmen,
tot stilstand Werd gebracht.
De anderen liepen zeer langzaam. Als Paul
ook zoo langzaam bleef loopen, zou het bijna
onmogelijk zijn den trein nog te halen.
,„Zou zouden wij niet wat harder loopen?"
vroeg hij.
„Harder loopen", zei Coggs. Ik ben niet van
plan om hard te loopen. Doe jij het als je er
lust iin hebt".
(Wbrdt vervolgd.)