Vraag en Jhrnbod Ie BLAD V I C E-V E R S A Van Week tot Week 37e JAARGANG VRIJDAG 9 OCTOBER 1931 DRUKKERIJ H. WEGEL1NO VLISSINGEN DRUKKERIJ DE LANGE JAN MIDDELB. ADVERTENTIEPRIJS 20 CENT RER REGEL INGEZ. MEDEDEEL. 40 CENT CONTRACTEN SPEC. TARIEF WEEKBLAD VOOR WALCHEREN ABONNEMENTSPRIJS 40 CENT PER 3 MAANDEN FRANCO PER POST 45 CENT LOSSE NUMMERS 5 CENT No. 40 DRUKKERIJ H. WEGELING VLISSINGEN DRUKKERIJ DE LANGE JAN MIDDELB. Uitgave H. Wegellng, Noordstr. 44, Telef. 130, Vlisslngen. BijkantoorDrukk. De Lange Jan, Noordstr. C 34, Middelburg Dit nummer bestaat uit 8 pagina's 51. Ook op het gebied van Kantoor- en Schrijf behoeften zijn wi] goed en goedkoop I WegelingslJieuwsblati Wij zorgen voor nette uitvoering van uw Drukwerk en zijn toch het laagst in prijs i /!,F> BINNENLAND. De depreciatie van het pond. Een moei lijk vraagstuk. Gehuwde ambtenaressen. Versch brood bij het ontbijt. Tragische gebeurtenissen. Prof'. Piccard in ons land. Congressen. Afschaffing der Poe nale Sanctie De depreciatie van het pond heeft, zooals te verwachten was, voor alle Nederlandsche expor teurs zeer onaangename gevolgen gehad. Niet alleen' brachten de vorderingen in ponden veel mipder op dan Waarop gerekend werd, ook zul len en "wanneer geen bijzondere overeenkom sten gesloten kunnen worden groote ver liezen voortspruiten uit loopende contracten, In een dezer dagen gehouden bijeenkomst van belanghebbenden bfij den export op Engeland is nu besloten om blij de uitvoering van loopende contracten, waar mogelijk, eensgezind betaling in goudponden te eischen en geen genoegen be nemen met de gedeprecieerde valuta. Het betreft hier een uiterst moeilijk! vraag stuk. De schrijver van een ingezonden stuk in, wij meenen, de N.R.C. redeneerde als volgt: WSj hebben volgens het gesloten contract ons verplicht tot de levering van b.v. boter en om gekeerd de Emgelschen tot de levering van ponden. Evenmin als nu de Nederlander in- plaats van goede boter, margarine kan leveren, mag de Engelschman inplaats van met goede met slechte ponden betalen. Oppervlakkig' be schouwd is tegen deze redeneering niet veel in te brengen en toch leidt ze tot de onmoge lijkste consequenties. In een blaadje van ge pensioneerde rijksambtenaren vonden wij on langs een artikel, in precies den zelfden geest gesteld. Toen hij' gepensioneerd werd, aldus de schrijver, garandeerde men hem een bepaalde koopkracht In den loop der jaren is de koopkracht van den gulden sterk verminderd, goede guldens Werden slecht, en dus vroeg hij om verhooging van pensioen. Dat is nu één voorbeeld; "wan neer men de zaak doordenkt komt men tot de conclusie, dat "Wanneer men met. de waardever andering der valuta's steeds rekening moest houden, de geheele wereld op losse schroeven kwam te staan. Nederlandsche exporteurs zul len daarom het best doen te trachten met hun Eng'elsche collega's tot eene minnelijke schik king te komen. Gemakkelijk zal dit niet gaan, waar het hoofdbestuur der Vereenigde Kamers van Koophandel in Engeland haar leden reeds heeft aangeraden, zich met alle wettelijke mid delen te verzetten tegen buitenlandsche fir ma's die zouden Weigeren gedeprecieerde pon den aan te nemen of wegens de depreciatie loopende contracten zouden willen verbreken. Bovendien is reeds gebleken, dat van de En- gelsche regeering ook Weinig steun voor de Nederlanders te verwachten is. De gemeente Den Haag is van plan alle ge- thaiWde ambtenaressen be ontslaan en ont ving deswege van het nieuwe feministische secretariaat te Zaandam een telegram van den volgenden inhoud. „Talrijke moeders zien haar zoons zoeken naar werk. Talrijke moeders zien haar dochters oud worden in afwachting van een betrekking har er verloofden om te kunnen trouwen. Namens deze duizende mannen en vrouwen spreken wij onze, volle sympathie uit met voorstel ontslag der gehuwde ambtenares sen. De tegenstanders buiten hier het vrijheids beginsel op onheilzame wijze uit en vergeten, dat het vrijheidsprincipe niet steeds de eerste voorwaarde mag zijn, waaraan de weigever zich mag storen of het individu voor zich mag op- eischen als hoogste levensvoorwaarde. De ver dediging van de gehuwde ambtenares is pro paganda voor het ongezonde huwelijk, voor het kindersysteem, het kreupele gezinsleven, de vernietiging van onze volkskracht en volks waarheid". Wij kunnen ons voorstellen dat er in dezen tijd van malaise klanken als deze worden uit gebracht Eenige maanden geleden werd de directeur van een hotel in Amsterdam verbaliseerd We gens het niet hebben 'van een arbeidslijst, zooals voor een bakkerij voorgeschreven. De directeur werd toen vrij'gesproken op grond van de overweging dat een hotelkeuken geen bakkerij is in den zin der "wet. En dus kregen de hotelgasten des morgens versch brood bij hun ontbijt De arbeidsinspectie heeft er nu echter iets anders op gevonden en denzelfden directeur laten verbaliseeren wegens het verstrekken van versch brood vóór tien uur 's ochtends. Afwach ten, hoe nu de uitspraak van den kantonrech ter zal luiden. Twee builenremeen tragische gebeurtenissen hebben zich in de afgeloopen week in ons land afgespeeld. Daar was in de eerste plaats die brand in Rotterdam, waarbij man, vrouw en drie kinderen jammerlijk om het leven kwa men. De vader verkocht poetsdoeken langs de huizen en was bezig met het smelten van was. De vlam sloeg' in de gesmolten was en het huis vloog in brand. Oorspronkelijk meende men, dat de geheel© familie om het leven gekomen was. Latere berichten vermelden echter, da* er nog een vierde kind was, dat echter elders verpleegd Wordt, Door dit gelukkig toeval werd het van een Wissen dood giered. De andere tra- igjische gebeurtenis was die in Wlateringen, waar twee kinderen werden vermoord. Het komt ons voor na hetgeen Wij er van lazen, dat hier de moeder als de daderes moet wor den beschouwd. Het mensch schijnt niet steeds geheel normaal te zijn. In een vlaag van waan zin heeft zij waarschijnlijk het verschrikkelijke bedreven. De aan een ieder bekende prof. Picoard, die eenigen tijd geleden met een ballon naar de stratosfeer is gestegen en de grootste ooit door iemand bereikte hoogte n.l. 16.000 Meter bereik te, heeft ons land met een bezoek vereerd en pp eenige plaatsen lezingen gehouden. De heer Piccard schijnt een bijzonder geestig iemand te zijn. Zoo trof ons zijne opmerking, 'dat het wel bijzonder mooi moest zijn vanaf de aarde een ltuchtb allen op zoo'n groote hoogte te zien en dat hij daarom bij een volgende gelegenheid maar eens op den beganen grond zal blijven. De grappenmaker zal wel bedoeld hebben, dat nu een ander die gevaarlijke tocht maar eens moet ondernemen, hij hem tenminste niet zal herhalen. In Rotterdam werd door de S.D.A.P. en het N.V.V. een crisis-congres belegd. Er werd over niets anders gesproken dan over de crisis en over de middelen die moesten worden aange wend om haar te beperken en om hare funeste gevolgen te verzachten. Een ander congres was de jaarvergadering van de R. K. Volkspartij. Niet klagen, maar aanklagen, was het parool, dat door den partijvoorzitter Werd uitgegeven. Bij het Episcopaat zal er Worden op aangedron gen, dat aan de geestelijkheid verboden wordt in de kerk propaganda Ie maken voor de R.K. Staatspartij. „Als R.K.V.P.-er uitgescholden te worden van de plaats af, waarvan Gods woord verkondigd moet Worden", aldus ©cm afgevaar digde, „is verre van s'ichtelijk. Met wrok en wrevel verlaat men het bedehuis". Onze Indische tabakmaatschappïjen hebben afstand gedaan van de poenale sanctie voor hare onderneming. Een der voornaams e rede2- nen voor het voortbestaan der poenale sanctie is zooals men weet de moeilijkheden tot het verkrijgen van arbeidskrach'en op onze bui— lfenbez;ittt(ingen. De wereldcrisis die zich ook zeer in onze koloniën doet gevoelen heeft gemaakt, dat er ter Opstkust van Sumatra blijkbaar geen nijpend gebrek aan arbeids krachten meer bestaat. De tabaksmaatschap pijen verklaren althans, dat de poenale sanctie, zonder al te groote schokken voor het bedrijf kan worden afgeschaft. Nu hebben de Ameri kanen ook geen grond meer voor hunne bewe ring, dat de tabak verkregen werd door ge dwongen arbeid. BUITENLAND. De toestand in Engeland. Burgemeester vraagt ontslag. Duitsche sociaal-demo cratische partij. Encycliek van den Paus Botsingen tusschen Walen en Vlamin gen. De 10 Geboden voor een Vrij Italië Joodsch (nonnenklooster. Tooneel en kerk. r De maatregelen der nationale regeering tot de saneering van het Engelsche bedrijfsleven stuiten hier en daar nogal op tegenkanting. Zoo moest b.v. de minister van handel en nijverheid er toe overgaan eene wet tegen de prijsopdrijvingen uit te vaardigen en het is aan gerechten twijfel onderhevig of men daar mede het euvel zal* kunnen verhelpen. Gevolg van de depreciatie der munt is altijd verhooging der goederenprijzen. Gaan deze prij zen eenmaal omhoog, dan is het zeer lastig aan die hausse een einde te maken, het Wordt een wilde speculatie. De ervaring in den oorlog heeft geleerd, dat scherpe Wettelijke maatre gelen tegen deze prijsopdrijviaigen slechts tot gevolg hebben het verdwijnen van de betrokken artikelen van de markt Zoo'n toestand wordt natuurlijk voor de arbeiders met hun vaste in komen onhoudbaar en in Glasgow hadden ze reeds groote onrustige betoogingen men zegt van werkeloozen wegens verlaging der uit- keeringen plaats. Ook in talrijke andere ste den Was het rumoerig. Wederom liepen er ge ruchten over aanstaande verkiezingen. Die zou den al op een heel ongunstig oogenblik komen. In de eerste plaats heeft Engeland nergens meer behoefte aan op het oogenblik dan rust, in de tweede plaats zou daarbij l abour wel eens de overwinning kunnen behalen en ten slotte is er altijd nog de belangrijk© Ronde Tafel Conferentie. Om al die r dmen verwach ten Wij, dat het Internationale Kabinet nog wel ©enigen lijd zal blijven voortmodderen. De jongste berichten melden dat de verkie zingen toch zullen plaats hebben. Evenals zoo menige andere regeering of s'ads- bestuur voortmoddert in afwachting op betere tijden. In de afgeloopen Week heeft evenwel de eer*'e-burgemeester van Rekl nghausen er den brui aan gegeven. De arbeid van een burge meester is maar ztijn idee in Duilschland niet meer mogelijk en tot vruchteloosheid gedoemd. De heer Hamm beweert, dat hij zijn uiterste best heeft gedaan, om de stad Recklinghausen zooveel mogetijk te steunen, doch hij is tot de overtuiging gekomen, dat de centrale instan ties te Berlijn den nood van de stad tot het uiterste hebben verhoogd. Zou de burgemeêster zich wel voldoende rekenschap hebben gegeven van de vele moeilijkheden, Waarmede Berlijn zelf te kampen heeft:? Over moeilijkheden gesproken. Daarmede heeft niet in de laatste p'aats ook de Duitsche sociaal-democra ische partij op het oogenblik te maken, en dal is voor de Duitsche politiek van groot belang. Nog steeds is in Duitschland de sociaal-democratische partij een machtig steunpunt voor het behoud der democratie. Mocht dam ook deze partij uit elkaar vallen en hare aanhangers zoo zich gedeeltelijk bij de fascisten maar, wat het meest waarschijnlijk* is voor het overgroote deel bij' de communis ten aansluiten, dan zou het leed werke'ijk niet le overzien zijn. Schijnbaar is de thans uit de partij gelreden oppositie niet bijzonder groot, maar we staan ook pas aan het begin van den winter. Er kan nog veel gebeuren. Dat heeft de Paus ook wel begrepen, in verband waarmede zijne jongste encycliek „Nove Impemdet", geschre ven Werd „Wij zien een groot aantal eerlijke en dienstwillige arbeiders, die slechts wenschen in het zweet huns aamsch'ijns voor eerlijken arbeid hun dagelijksch brood te verdienen, waarom ziij God dagelijks bidden en die thans tot werkeloosheid afijn gedwongen en die met hun gezinnen in groote behoeftigheid verkee- ren. Het valt te vreezen, dat, wanneer de nood niet gelenigd Wordt, vele iin ellende verkee- Ten laatste kreeg hij een goeden inval. „Ik zal naar een winkel gaan, daar geld vragen te wisselen en dan meteen eventjes het spoor boekje inzien, dan kan ik misschien dadelijk een trein vinden en als dat niet zoo is in den omtrek van het station blijven, totdat er een komt. Met dit plan in ziijn hoofd liep hij naar de stad, totdat hij een kleine rij winkels be reikte. Hij ging de eerste de beste binnen. Het was een winkel die schrijfpapier en kinderspeel goed verkocht. De eigenaar, een kleine man met eein dik bleek gezicht zat achter de toonbank. Paul keek de winkel rond op zoek om iels te koopen. Eindelijk zei hij zenuwachtig: „ik zou een potloodhouder willen hebben, een die op en neer geschoven kan Worden. Hij vond dat een potloodhouder een omnoozel ding Was dat geen achterdocht zou wekken. De man plaatste een heele rij potloodhouders in alle vormen en kleuren voor hem op de toonbank en toen mijnheer Blinderston zijn keus had gedaan, vroeg de Winkelier of hij nog iels anders noo- dig had en of hij het hem mocht laten brengen. „Je bent immers een van de jongeheeren van de school van Dr. Grimbij?'" voegde hij er aan toe. Angst voor ontdekking deed Paul dit oo- genblikkelijk hevig ontkennen. „Neen, neen'", zei hij,'" Ik heb geen betrekkingen tot dien school, maar zou ik eventjes een spoorboekje van u in mogen kijken?'" „Welzeker, jongeheer, verwacht u misschien iemand van avond of morgen? Laat eens kijken, zei hij, een lijst raadplegende, die achter hem hing!. „Er komt een trein uit Pancras om 6 uur binnen; dan komt er nog een om 8.15 en de laatste om half tien. Dan komen er van Liver- pools treet „Dank u", zei mijnheer Blinderston, ^maar ik moet de treinen hebben, die naar Londen gaain'. „0", zei de man, ,Ik dacht dat uw vader en moeder misschien hier kwamen. Weet Dr. Grim bij niet wanneer de treinen vertrekken?" „Ja", zei Paul wanhopig, zonder ech er goed te weten wat hij zei, „ja hij heeft wel een spoorboekje, maar niet van deze maand, hij zond m'ij om er een te halen". „Deed hij dat?" vroeg de boekhandelaar, „en ik dacht dat u niet een van zijn jongehee ren was?" Mijnheer Blinderston bemerkte in Welke ge vaarlijke val hij gekomen was en s'ond sprake loos. „Kom loop heen, zei het boekhandelaar- tje met een niet onvriendelijke grijns. „Ik her kende je gezicht dadelijk, toen je binnenkwam. En me dan een verzonnen verhaal ie gaan ver tellen. Je bent ©ten jeugjdige deugniet, dat ben je." Mijnheer Blinderston liep met wankele pas sen naar de deur. „Een deugniet?" protesteerde hij in groote opwinding. „Neen, de hem-' weel dat ik dat iniet ben. De man kreeg medelijden met hem en vertelde hoe laat er een trein ging. Hij was zelfs zoo vriendelijk hem le zeggen hoe liij loopen moest om de kortste weg naar het station te vinden. Hij verliet het bedompte winkeltje, stak de straat over en sloeg met snelle pas de hem aan gewezen richting in. Hij liep voort en kwam voorbij eenige villa's. Hierna passeerde hij een kerk en eenige meiers verder boog die weg zich om inaar de hoofdstraat Hij was er zoo dichtbij dat hij het schrille ge fluit van de locomolieven kon hooren. Einde lijk was hij gered. Hierover zeer verheugd ging hij nog harder loopen en toen hij zonder te kijken den hoek omliep, bolste hij tegen drie menschen aan die de tegenovergestelde richting kwamen. Hij was juist van plan zijn veront schuldiging aan le bieden, zooals men dat ge woonlijk doet, toen hij tot zijn groote schrik be merkte, dat het igeen vreemdelingen waren. De drie Waren n.l. zijn oude kennissen. Coher, Coggs en de deugdzame Cha'wner, dien hij zeker het liefst van allemaal had gehoopt te ontmoeten. „Hallo", zei Goher, ,het is Blinderston", „Waarom loop je tegen 'mij! aan? vroeg Coggs, wat doe je hier?" „Dat kan ik jullie evengoed Vragen", zei Paul die trachtte een verklaring voor zijn aanwezigheid te bedenken. „Wat doen jullie hier?" „Wiel, zei Chawner, als je dal zoo graag wilt weten", „Wij hebben de krant voor den doctor gehaald, Hij zei, dal ik mocht, als ik er zin iin had en ik vroeg of Coher .en Coggs meemoch ten, omdat ik hun iets te vertellen had dat zeer belangrijk 'was, dat heb ik hun gezegd nietwaar Coggs?" Coggs bromde ie's: Coher loosde een diepen zucht en zei: „Het kan me niet schelen wan neer je het vertelt, Chawner. Doe het vannacht als je wilt. Laten we nu over iets anders pra ten. Blinderston heeft nog niet vertelt, hoe hij hier achter oins kwam". Zijn laatste Woorden gaven Paul een voor wendsel aan de hand, waarvan hij haastig ge bruik maakte. „O", zei hij, ^ho© ik hier kwam? Ik kwam jullie achterna om le zeggen, dat Dr. Grimbij niet de „Gazette", maar de Globe" wil hebben. „Ja, wij hebben nu de andere gehaald" zei Coher. Wte zullen teruggaan en die kerel in het boekenstalletje vragen of hij dezen wil ruilen. Kom mee jongens. Dat Was tenminste een schrede in de goede richting; want de drie liepen dadellijk heel hard terug. Maar ongelukkig hadden al die verklarin gen tijd gekost en voordat zij eenige Meters afgelegd hadden, schrok mijnheer Blinderston, loen hij de stationsklok hoorde slaan en onmid dellijk daarna in een wolk van wi.le stoom de trein naar Londen binnenkomen, die met een schril geluid, veroorzaakt door het remmen, tot stilstand Werd gebracht. De anderen liepen zeer langzaam. Als Paul ook zoo langzaam bleef loopen, zou het bijna onmogelijk zijn den trein nog te halen. ,„Zou zouden wij niet wat harder loopen?" vroeg hij. „Harder loopen", zei Coggs. Ik ben niet van plan om hard te loopen. Doe jij het als je er lust iin hebt". (Wbrdt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Nieuwsblad/Wegeling’s Nieuwsblad | 1931 | | pagina 1