Draag en tin bod
in uw pup: ^.R©SSEMss TROOST
Ie BLAD
V I C E-V E R S A
Van Week tot Week
PUROL
WEEKBLAD VOOR WALCHEREN
37e JAARGANG
VRIJDAG 13 MAART 1931
DRUKKERIJ
H. WEGEL1NG
VLISSINGEN
DRUKKERIJ
DE LANGE JAN
MiDDELB.
ADVERTENTIEPRIJS
20 CENT RER REGEL
INGEZ. MEDEDEEL. 40 CENT
CONTRACTEN SPEC. TARIEF
ABONNEMENTSPRIJS
40 CENT PER 3 MAANDEN
FRANCO PER POST 45 CENT
LOSSE NUMMERS 5 CENT
No. 10
DRUKKERIJ
H. WEGELING
VLISSINGEN
DRUKKERIJ
DE LANGE JAN
MIDDELB.
Uitgave H. Wegcling, Noordstr. 44, Telef. 130, Vlissingen. BijkantoorDrukk. De Lange Jan, Noordstr. C 34, Middelburg
Dit nummer bestaat uit
10 pagina's k"
Ziï die zich met 1 April
op dit Blad wenschen te
abonneeren, krijgen de vóór dien
datum verschijnende nummers
GRATIS. De Uitgever
Ook op hst gebied
van Kantoor- on
Schrijf behoeften
zijn wij goed en
goedkoop
egelingsJïieuwsblad
Wij zorgen voor
nette uitvoering
van uw Drukwerk
en zijn toch het
laagst in prijs I
BINNENLAND.
Begrafenis van de slachtoffers van
den ramp der Noordpool Y.M. 32.
Critiek op het gemeentebestuur van
Rotlerdam. De Ford-fabriek te Am
sterdam. Bezoek van den heer Van-
derbilt. Leeft Toekoe Radja Tampo
of niet? Het huwelijk van Julliana.
Veroordeeling van den koloniaal die
zijn beide kinderen vermoordde. Krij
gen we weer versoh brood?
m In ,.Der Weg zuruck" het boek van Remar-
gue (schrijver van „lm Westen nich's Neues")
dat thans in feuilleton-vorm in „Het Loven*'
verschnijt, legt de auteur bijzondere nadruk
op de desillusie, die zich van hem meester
maakte, toen hij bemerkte, dat het einde van
den oorlog tegelijk beteeken.de het einde van
de hechte vriendschap, die zich aan het front
gevormd had. Toen het gemeenschappelijk ge
vaar verdwenen was, ging iedereen weer op,
in de wat Remarque noemt, nietigheden dezer
♦wereld. De hand werd losser er. losser er, ging
tenslotte geheel verloren. Maar wat weten wij
eigenlijk van, wie verteld ons over de bindende
krachten der zee? Zou het eigenlijk niet eens
hoog tijd zijn dat iemand ons eens duidelijk
maakte, liet zien, dat de ontembare krachten
van de natuur van al de visschers als he'
ware één familie hebben gemaakt. Hei ware
deze gedachten, die wij hadden bij het lezen
van het bericht dat duizende Schotsche vis
schers ze vormden een stoet van een K.M.
lengte hun Nederlandsche kameraden, ge
vallen in den strijd Om het bestaan, uitgeleide
hebben gedaan.
Het gemeentebestuur van Rotterdam staat
in de laatste dagen nogal aan critiek bloot.
Men verwijt het gemis aan voortvarendheid,
waardoor onlangs de overeenkomst betreffende
de kali verschepingen niet gesloten werd en
thans de Ford-fabrieken in Amsterdam zullen
worden gebouwd. We beschikken niet over
voldoende gegevens om te kunnen beoordeelen,
of deze verwijten al dan niet gegrond zijn.
Mocht dit inderdaad het geval zijn, dan is een
flinke vermaning alleszins gerechtvaardigd. Het
betreft hier zaken waarmede millioenen te
verdienen zouden zijn geweest Ford heeft dus
nu een overeenkomst met de gemeente Amstér-
danis gesloten. Hij heeft 16 H.A. tegen ruim 8
ton in het nieuwe industrieterrein gekocht,
onder de verplichting van Amsterdam het ter
rein voor denzelfden prijs terug te koopen,
als gedurende 5 jaar de fabriek niet meer aan
de oorspronkelijke bestemming beantwoordt.
Alles wijst er dus op, da! Nederland een filiaal
van Ford zal krijgen. Wilde Ford ten slo'te
de concurrentie mei de Europeesche producen
ten kunnen volhouden, dan was het noodzake
lijk de hooge invoerrechten op auto's en on
derdeden te ontgaan. Waarvoor het noodig was
in elk land een grooter deel van het materiaal
te laten vervaardigen of aan te koopen.
Nederland kreeg bezoek van den heer Van-
derbilt, één der rijkste menscihen van de V. S.
en dat wil heel wat zeggen. Want in Amerika
worden heel wat geldkoningen gevonden.
Spoorweg en de daarmede in de V. S. ten
nauwste verbonden grond specula'ies hebben de
familie Vanderbi't hunne groo'e rijkdommen
gebracht. Het verblijf hier van don geld koning
is slechts van kor en duur geweest en hij is
reeds weer met zijn jaciht, waarvan de equipage
uit niet minder dan vijftig man bestaat, naar
le Havre vertrokken.
Leeft Toekoe Radja Tampo nu of is het
slechts cene legendarische figuur? Ziehier he'
mysterie uit de Atjehsche rimboe, dat in de
Indische pers druk besproken wordt. In hel
orgaan van de N. Officiersvereeniging be
wijst nu de voorzi ter der afdeeling Koetaradja,
dat deze persoon werkelijk bes aat en dat men
•daarom al1 es meet doen om d.«' (geheimzinnige
Atjehsche bendehoofd, dat onze t oe. en al
lerlei poetsen levert, te pakken te krijgen. Het
gebeele geval doet iemand denken aan den
strijd van Don Quichot tegen de windmolens.
Men herinnert zich mog wel, dat wij in ons
vorig overzicht gewag maakten van een arti
kel van een Amerikaanschem publicist over
Prinses Juliana. Genoemde publicist schreef
dan, dat Juliana uit liefde zou willen trou
wen en dat haar keus best op den zoon eener
aristocratische Nederlandsche famïie zou kun
nen vallen. Het „Algemeen Handel b'ad" heeft
deze mogelijkheid eens nader onder het oog
g 'zien en schrijft o.m.: „Er zijn wel beden
kingen te opperen tegen zulke huwelijken (van
koningskinderen met een burgerlijk landgenoot).
Men kan aanvoeren, dat het huis gecompromit
teerd kan worden door misdragingen van leden
uit de aangetrouwde familie. Maar dat kan
ook wel gebeuren bij huwelijken, tussohen vor
stelijke geslachten. Men kan ook vreezcin voor
bevoorrechting van de aangetrouwde fami ie.
Doch dit argument heeft toch weinig waarde
meer in een tijd waarin de maciht der kroon
zóó nauw aan banden is gelegd. Ons komt het
voor dat dergelijke argumenten geen stand kun
nen houden tegenover de voordeden van een
huwelijk met een kind uit eigen stam en eigen
land: geen „vreemde eend in de bijt", iemand
die in het land, het volk en de taal niet eerst
behoeft te leeren kennen en geen gédwongén
huwelijken meer. Wij gelooven dat het geval-
Lennart toont, dat het tijd wordt om geheel
te breken met een traditie, die zin zou heb
ben in een absolutis'isehen tijd maar die thans
zinledig is en waarvan het voorthuldigen dwaas
en schadelijk is geworden. Wlij mo ten in dit
opzicht terug naar den tijd der geboorte van
de monarchale idees. Naar de figuur, waarin
de vorst niet boven, maar in zijn volk stond.
Als „hoofd"-man, primus inti rpares. Hetgeen
ook past in onzen democra.ischen tijd."
Het Haagsche Gerechtshof heeft den ongo-
lukkigen koloniaal, die in een vlaag van waan
zin zijn beide kinderen van het leven beroofde,
tot 5 jaar gevangenisstraf, door te brengen in
een bijzondere strafgevangenis, is veroordeeld.
Daarna wordt hij, zooals dat heet ter beschik
king van de regeering gesteld, om van harent
wege te worden verpleegd. Zooals men zich
misschien nog herinnert, werd hij voor de
Rotterdamsche rechtbank tot één jaar gevan
genisstraf veroordeeld.
In Augustus 1930 benoemde de gemeenteraad
van Didam Mej. Stork lot onderwijzeres aan de
openbare school aldaar. Mej. Stork s'ond even
wel niet op de voordracht, welke door Burg!,
en Weth. was opgemaakt. Weshalve de burge
meester tegen de benoeming bij de Kroon in
verzot kwam. En nu, zeven maagden na-lat de
benoeming plaats had heeft de Kroon het be
sluit dor benoeming nie ig verklaard. Waar
door Mej. Stork haar taak moest ne'rleggen.
Inderdaad een zonderling geval. En de betrok
kene is door een en ander toch maai" leelijk
gedupeerd.
De Amsterdamsche Kantonrecht r deed uit
spraak in de zaak tegen den direc eur van
Hotel Suisse, die in zijn holelkeuken klein
brood liet bakken, om bij het ontbijt versoh
brood te kunnen verschaffen aan zijn gasten
en tegen wien deswege procos-verhaal was op
gemaakt wegens over reding der Arbeidswet.
De directeur werd vrijgesproken, overwegende
o.m. dat de oven, waarin de broodjes werden
gebakken, ook gebruikt werd bij de bereiding
van andere spijzen en dat er geen arbeidslijst
Wintei handen
Wintervoeten
Winterteenen
Doos 30 cent.
Bij Apoth. en Drogist
in de keuken was. Een hotel of koffiehuis ls
geen fabriek of werkplaats in den zin der wet.
We zullen nu maar afwachten, welke conse
quenties deze uitspraak heeft. Maar zijn er
intusschen wel erg benieuwd naar.
BUITENLAND.
De V S. krijgen een Volkslied. Franscih-
Ttaliaanscihe toenadering. Musso i i op
timistisch. Het succes der Labour rc-
geering. Aardbeving in Macedonië. Val-
sohe spelers in Nice;
De Ver. Staten hebben iets gekregen, wat zij
tot op heden nog niet hadden: een volkslied.
De wijs van de „Sterrenbanier" sc'iijnt gecom
poneerd te zijn door een zekeren Smith uit
London in 1771 voor een eet- en drinligenoot'-
schap, terwijl de woorden geleverd werden
door een advocaat, la'er officier van justitie,
Key. Key bracht in 1814 een bezoek aan de
Engelsche vloot, die zich toen in de Chesa-
peaek Baai bevond, en het Fort Ma Henry
beschoot ('t was tijdens den oorlog van 1812-
1814 tussohen de V. S. en Engeland) om vrij
lating van zijn gevangen vriend te verkrijgen.
Key moest aan boord blijven; he' vuur op'
het fort duurde den geheelen nacht, 's Mor
gens wapperde van het front nog de sterren
banier. Key heeft toen zijn gevoelens op pa
pier gezet en zoo ontstond: „The Star Spang
led Banner".
Van ouds is Frankrijk het land der geld
schieters. Hoewel het als credietgevende mo
gendheid natuurlijk door de Yankees geheel
overvleugeld is, speelt het toch nog altijd e n
rol v3n beteekenis. Het 4s nu de vraag of de
Franschen in staat zijn cene toenadering tus
sohen Duitschland en Italië tot stand te bren
gen. Italië verkeert in groote financieele moei
lijkheden. Armoede is troef, terwijl de finan-
tieele moeilijkheid van Dui schland niet ve i
heter is. Frankrijk schijnt nu zijn geldmarkt
voor beide landen te willen openen. Verze
kerd wordt reeds, dat voor de Italiaansche
oomsessies op het gebied der mari ieme bewa
pening de Fransche regeering krachtig zal mee
werken tot het doen slagen van de groote lee
ning, welke Italië binnenkort in Frankrijk zal
sluiten. Ten aanzien der Fransoh-Duilsche toe
nadering beerscht grootere onzekerheid. Maar
in ieder geval schijnt reeds een bres geschoten
te zijn in liet Duitsch-Italiaansch-Russische
blok. De politiek van den heer Briand heeft
(Vrij naar het Engels ch).
22.
Biddlecomp en eenige van de kleinere jon
gens waren er reeds en Siggers was aan het
vertellen van de danspartijen, waar hij in tie
stad naar toe geweest was. Nu hoorde men op
de trappen het geruisch van kleeren en twee
magere kleine meisjes die er net ies uitzagen-
traden binnen, met een oudere dame, die hun
gouvernante was. Het waren de jongedames
Mutlow, zusters van één van de dagleerlingen
en die als bijzondere gunst de lessen bijwoon
den, daar zij vriendinnen waren van Dulcie, die
hen volgde met een glans van schroomheid in
haar oogen. De jongedames Mutlow zaten stijf
jes op een stoel, elk aan een kant van hun
gouvernante en alle drie staarden plechtig
naar de jongens, die hevig begonnen le blozen
en hun handschoenen met groote zorg dicht
en losknoopten én op een verlegen manier van
het eene been op het andere gingen Staan.
Dulcie koos al spoedig den armen Blinderston
die aan de waarschuwing van Tipping den
kend, erg zijn best deed om haar te vermijden.
Doch zij liep recht op hem af en legde haar
hand op zijn arm en keek hem vragend akn.
„Dick" zei ze, „je bpnt toch niet uit je
humeur, is het wél?"
Mijnheer Blinderstoo. was niet erg weekhar
tig van aard; hij duwde de kleine hand weg,
tendeele geërgerd en ook een weinig ongerust
„Ik wou dat je dat niet in het openbaar
deed Je zoudt me in moeilijkheden brengen,
weet j**, mi hij wcwtahti*
Dulcde opende wijd haar .grijze oogen, en
zij trok met een minachtend gebaar haar kin
in de hoogte.
„Ik dacht, dat je met mij dansen wou. Den
laatsten keer wou jij graag. Maar het kan mij
niets schelen, als je onaangenaam wilt zijn.
Ga maar heen en dans met Mary Mutlow1, als
je wilt; ofschoon je zei, dat ze danst als en
en dat zal ik haar zeggen ook. En je weet wel,
dat je zelf ook geen goeie danser^ bent. Ga je
met Mary dansen?"
Paul stampvoette „Ik zeg je, dat ik hooit
dans", zei hij. „Ik kan niet beter dansen dan
een lantaarnpaal. Je sdhijn' me geen onaardig
meisje te zijn, maar waarom kan je me niet
alleen laten?"
Dulcie's oogen flikkerden. „Je bent een ake
lige nare jongen", zei ze op een boozen fluis
tertoon. (Heel het gesprek werd natuurlijk
fluisterend gevoerd), „Ik zaT nooit meer met
je spreken of met je spelen of naar je kijken.
Je bent de akeligste jongen van de geheele
school en ook de leelijkste".
En zij keerde zich trotsch af, ofschoon elk
een die keek, kon zien, hoe treurig haar blik
was, toen zij wegging. Misschien zag Tipping
het, want hij keek met «en boozen blik uit
zijn hoekje naar haar. Men hoorde nu een. an
der geluid, alsof ei' op vioolsnaren getokkeld
werd en, toen de jongens zich haastig in het
midden van de kamer in twee rijen schaarden
en de jongedames Mutlow en Dulcie een bui
gingmaakten, kwam er een klein dik mannetje
binnen, met een bleek gezicht, waarop de
vaste overtuiging stond te lezen, dat zijn hou
ding en manieren de volmaaktheid zelf waren.
De twee rijen jongens maakten een diepe bui
ging en mijnheer Burdekin deed zijn compli
ment terug door nn statige bujjping
„Goeden avond, 'Mevrouw, Jongedames, ik
hoop dat U het goed maakt. De buiging een
beetje dieper juffrouw Mutlow "de rechtei"-
voet minder terug trekken. Mooi. Voeten dich
ter bij elkaar, alsJjJ weer in de gewone houding
staat. Prachtig".
Goeden avond, jongeheer en, gaat allen voor
onze beginoefening op uw gewone plaatsen
staan. Nu, de „chasse", de kamer in de rondte.
Wil jij de eerste zijn Dummer? De handen 4cht
op de schouders van eikaar. Het hoofd een
beetje achterover om hei lichaam in even
wicht te houden. De manier van loopen wa.'
los, maar niet achteloos. Nu".
En al dien tijd pratend, speelde hij op zijn
viool, terwijl Dummer den stoet leidde, die
plechtig de kamer in de rondte danste. Mijn
beer Blinderston schuifelde wat achter de
anderen aan, met eein opstandig 'hart en een
gei voel van een diepe verachting. „Als mijn
kantoorbedienden mij nu eens zagen", dacht hij.
Na eenige minuten liet de heer Burdekin
ze ophouden en liet hen groepen van vier
vormen voor de „Lancier".
„Blinderston", zei mijnheer Burdekin, „dans
jij met jongejuffrouw Mutlow alsjeblieft".
„Dank U", zei Paul, „ik *- ik kan niet
dansen".
„Onzin, onzin, mijnheer, je bent een van de
meest belovende leerlingen. Dat moet je me
niet zeggen. Geen woord meer. Kom, kiezen
jullie je partners".
Paul deed geen keus. Hij moest dansen met
de lange en zeer magere gemelde jonge damé,
terwijl Dulcie een lip trok en Tipping een.' sar
castisch antwoord gaf, die nederig vroeg hert
plezier te mogen hebben met haar te dansen,
door hem te zeggen, dat zij met Tom van plan
wou te dauwen.
De dans begon met een soort rhytmisdhe
begeleiding van den heer Burdekin, die met
een zangerigen toon zei: „De eerste paren ko
men vooruit, gaan terug en komen elkaar te
gen. Op de hoeken balanceeren. Heel aardig,
juffrouw Grimby".
„Licht de voeten meer van den grond, Chaw-
ner. Niet zoo hoog. O, dat laatste figuur doen
we nog eens over. En met de voeten schuiven,
glijden met de voeten. Blinderston, je slaat
alle passen over".
Paul werd onwillig, maar niet tegenstrib
belend door zijn partner meegesleept, dife hem
duwde en op zijn plaats terugbracht zonder
een woord te spreken, daar zij klaarblijkelijk
strikte orders had gekregen in geen enkel ge
val tegen de jongens te spreken.
Na den dans wandelden de paren op een
stijve, maar statige manier de kamer in het
rond op de maat van een begrafetnisacihtige
marseh, die op de viool gespeeld werd, terwijl
de jongens, die de rol van dames vervulden
op een zeer onladylijke manier van hun dan
sers wegliepen en de jongens, die belast waren
met het gezelschap van de jongste jongejuf
frouw Mutlow, liep in groote angst en schuch
terheid voort.
„Ik veronderstel", dacht Paul, terwijl hij
voortwandelde met Mary Mutlow, „als Dick
dit ooit te weten kwam, hij het grappig zou
vinden. Ik ben nieuwsgierig te weten, hoe lang
ik nog voor gek zal moeten spelen".
ve^vo^d).