Draag en tin bod in uw pup: ^.R©SSEMss TROOST Ie BLAD V I C E-V E R S A Van Week tot Week PUROL WEEKBLAD VOOR WALCHEREN 37e JAARGANG VRIJDAG 13 MAART 1931 DRUKKERIJ H. WEGEL1NG VLISSINGEN DRUKKERIJ DE LANGE JAN MiDDELB. ADVERTENTIEPRIJS 20 CENT RER REGEL INGEZ. MEDEDEEL. 40 CENT CONTRACTEN SPEC. TARIEF ABONNEMENTSPRIJS 40 CENT PER 3 MAANDEN FRANCO PER POST 45 CENT LOSSE NUMMERS 5 CENT No. 10 DRUKKERIJ H. WEGELING VLISSINGEN DRUKKERIJ DE LANGE JAN MIDDELB. Uitgave H. Wegcling, Noordstr. 44, Telef. 130, Vlissingen. BijkantoorDrukk. De Lange Jan, Noordstr. C 34, Middelburg Dit nummer bestaat uit 10 pagina's k" Ziï die zich met 1 April op dit Blad wenschen te abonneeren, krijgen de vóór dien datum verschijnende nummers GRATIS. De Uitgever Ook op hst gebied van Kantoor- on Schrijf behoeften zijn wij goed en goedkoop egelingsJïieuwsblad Wij zorgen voor nette uitvoering van uw Drukwerk en zijn toch het laagst in prijs I BINNENLAND. Begrafenis van de slachtoffers van den ramp der Noordpool Y.M. 32. Critiek op het gemeentebestuur van Rotlerdam. De Ford-fabriek te Am sterdam. Bezoek van den heer Van- derbilt. Leeft Toekoe Radja Tampo of niet? Het huwelijk van Julliana. Veroordeeling van den koloniaal die zijn beide kinderen vermoordde. Krij gen we weer versoh brood? m In ,.Der Weg zuruck" het boek van Remar- gue (schrijver van „lm Westen nich's Neues") dat thans in feuilleton-vorm in „Het Loven*' verschnijt, legt de auteur bijzondere nadruk op de desillusie, die zich van hem meester maakte, toen hij bemerkte, dat het einde van den oorlog tegelijk beteeken.de het einde van de hechte vriendschap, die zich aan het front gevormd had. Toen het gemeenschappelijk ge vaar verdwenen was, ging iedereen weer op, in de wat Remarque noemt, nietigheden dezer ♦wereld. De hand werd losser er. losser er, ging tenslotte geheel verloren. Maar wat weten wij eigenlijk van, wie verteld ons over de bindende krachten der zee? Zou het eigenlijk niet eens hoog tijd zijn dat iemand ons eens duidelijk maakte, liet zien, dat de ontembare krachten van de natuur van al de visschers als he' ware één familie hebben gemaakt. Hei ware deze gedachten, die wij hadden bij het lezen van het bericht dat duizende Schotsche vis schers ze vormden een stoet van een K.M. lengte hun Nederlandsche kameraden, ge vallen in den strijd Om het bestaan, uitgeleide hebben gedaan. Het gemeentebestuur van Rotterdam staat in de laatste dagen nogal aan critiek bloot. Men verwijt het gemis aan voortvarendheid, waardoor onlangs de overeenkomst betreffende de kali verschepingen niet gesloten werd en thans de Ford-fabrieken in Amsterdam zullen worden gebouwd. We beschikken niet over voldoende gegevens om te kunnen beoordeelen, of deze verwijten al dan niet gegrond zijn. Mocht dit inderdaad het geval zijn, dan is een flinke vermaning alleszins gerechtvaardigd. Het betreft hier zaken waarmede millioenen te verdienen zouden zijn geweest Ford heeft dus nu een overeenkomst met de gemeente Amstér- danis gesloten. Hij heeft 16 H.A. tegen ruim 8 ton in het nieuwe industrieterrein gekocht, onder de verplichting van Amsterdam het ter rein voor denzelfden prijs terug te koopen, als gedurende 5 jaar de fabriek niet meer aan de oorspronkelijke bestemming beantwoordt. Alles wijst er dus op, da! Nederland een filiaal van Ford zal krijgen. Wilde Ford ten slo'te de concurrentie mei de Europeesche producen ten kunnen volhouden, dan was het noodzake lijk de hooge invoerrechten op auto's en on derdeden te ontgaan. Waarvoor het noodig was in elk land een grooter deel van het materiaal te laten vervaardigen of aan te koopen. Nederland kreeg bezoek van den heer Van- derbilt, één der rijkste menscihen van de V. S. en dat wil heel wat zeggen. Want in Amerika worden heel wat geldkoningen gevonden. Spoorweg en de daarmede in de V. S. ten nauwste verbonden grond specula'ies hebben de familie Vanderbi't hunne groo'e rijkdommen gebracht. Het verblijf hier van don geld koning is slechts van kor en duur geweest en hij is reeds weer met zijn jaciht, waarvan de equipage uit niet minder dan vijftig man bestaat, naar le Havre vertrokken. Leeft Toekoe Radja Tampo nu of is het slechts cene legendarische figuur? Ziehier he' mysterie uit de Atjehsche rimboe, dat in de Indische pers druk besproken wordt. In hel orgaan van de N. Officiersvereeniging be wijst nu de voorzi ter der afdeeling Koetaradja, dat deze persoon werkelijk bes aat en dat men •daarom al1 es meet doen om d.«' (geheimzinnige Atjehsche bendehoofd, dat onze t oe. en al lerlei poetsen levert, te pakken te krijgen. Het gebeele geval doet iemand denken aan den strijd van Don Quichot tegen de windmolens. Men herinnert zich mog wel, dat wij in ons vorig overzicht gewag maakten van een arti kel van een Amerikaanschem publicist over Prinses Juliana. Genoemde publicist schreef dan, dat Juliana uit liefde zou willen trou wen en dat haar keus best op den zoon eener aristocratische Nederlandsche famïie zou kun nen vallen. Het „Algemeen Handel b'ad" heeft deze mogelijkheid eens nader onder het oog g 'zien en schrijft o.m.: „Er zijn wel beden kingen te opperen tegen zulke huwelijken (van koningskinderen met een burgerlijk landgenoot). Men kan aanvoeren, dat het huis gecompromit teerd kan worden door misdragingen van leden uit de aangetrouwde familie. Maar dat kan ook wel gebeuren bij huwelijken, tussohen vor stelijke geslachten. Men kan ook vreezcin voor bevoorrechting van de aangetrouwde fami ie. Doch dit argument heeft toch weinig waarde meer in een tijd waarin de maciht der kroon zóó nauw aan banden is gelegd. Ons komt het voor dat dergelijke argumenten geen stand kun nen houden tegenover de voordeden van een huwelijk met een kind uit eigen stam en eigen land: geen „vreemde eend in de bijt", iemand die in het land, het volk en de taal niet eerst behoeft te leeren kennen en geen gédwongén huwelijken meer. Wij gelooven dat het geval- Lennart toont, dat het tijd wordt om geheel te breken met een traditie, die zin zou heb ben in een absolutis'isehen tijd maar die thans zinledig is en waarvan het voorthuldigen dwaas en schadelijk is geworden. Wlij mo ten in dit opzicht terug naar den tijd der geboorte van de monarchale idees. Naar de figuur, waarin de vorst niet boven, maar in zijn volk stond. Als „hoofd"-man, primus inti rpares. Hetgeen ook past in onzen democra.ischen tijd." Het Haagsche Gerechtshof heeft den ongo- lukkigen koloniaal, die in een vlaag van waan zin zijn beide kinderen van het leven beroofde, tot 5 jaar gevangenisstraf, door te brengen in een bijzondere strafgevangenis, is veroordeeld. Daarna wordt hij, zooals dat heet ter beschik king van de regeering gesteld, om van harent wege te worden verpleegd. Zooals men zich misschien nog herinnert, werd hij voor de Rotterdamsche rechtbank tot één jaar gevan genisstraf veroordeeld. In Augustus 1930 benoemde de gemeenteraad van Didam Mej. Stork lot onderwijzeres aan de openbare school aldaar. Mej. Stork s'ond even wel niet op de voordracht, welke door Burg!, en Weth. was opgemaakt. Weshalve de burge meester tegen de benoeming bij de Kroon in verzot kwam. En nu, zeven maagden na-lat de benoeming plaats had heeft de Kroon het be sluit dor benoeming nie ig verklaard. Waar door Mej. Stork haar taak moest ne'rleggen. Inderdaad een zonderling geval. En de betrok kene is door een en ander toch maai" leelijk gedupeerd. De Amsterdamsche Kantonrecht r deed uit spraak in de zaak tegen den direc eur van Hotel Suisse, die in zijn holelkeuken klein brood liet bakken, om bij het ontbijt versoh brood te kunnen verschaffen aan zijn gasten en tegen wien deswege procos-verhaal was op gemaakt wegens over reding der Arbeidswet. De directeur werd vrijgesproken, overwegende o.m. dat de oven, waarin de broodjes werden gebakken, ook gebruikt werd bij de bereiding van andere spijzen en dat er geen arbeidslijst Wintei handen Wintervoeten Winterteenen Doos 30 cent. Bij Apoth. en Drogist in de keuken was. Een hotel of koffiehuis ls geen fabriek of werkplaats in den zin der wet. We zullen nu maar afwachten, welke conse quenties deze uitspraak heeft. Maar zijn er intusschen wel erg benieuwd naar. BUITENLAND. De V S. krijgen een Volkslied. Franscih- Ttaliaanscihe toenadering. Musso i i op timistisch. Het succes der Labour rc- geering. Aardbeving in Macedonië. Val- sohe spelers in Nice; De Ver. Staten hebben iets gekregen, wat zij tot op heden nog niet hadden: een volkslied. De wijs van de „Sterrenbanier" sc'iijnt gecom poneerd te zijn door een zekeren Smith uit London in 1771 voor een eet- en drinligenoot'- schap, terwijl de woorden geleverd werden door een advocaat, la'er officier van justitie, Key. Key bracht in 1814 een bezoek aan de Engelsche vloot, die zich toen in de Chesa- peaek Baai bevond, en het Fort Ma Henry beschoot ('t was tijdens den oorlog van 1812- 1814 tussohen de V. S. en Engeland) om vrij lating van zijn gevangen vriend te verkrijgen. Key moest aan boord blijven; he' vuur op' het fort duurde den geheelen nacht, 's Mor gens wapperde van het front nog de sterren banier. Key heeft toen zijn gevoelens op pa pier gezet en zoo ontstond: „The Star Spang led Banner". Van ouds is Frankrijk het land der geld schieters. Hoewel het als credietgevende mo gendheid natuurlijk door de Yankees geheel overvleugeld is, speelt het toch nog altijd e n rol v3n beteekenis. Het 4s nu de vraag of de Franschen in staat zijn cene toenadering tus sohen Duitschland en Italië tot stand te bren gen. Italië verkeert in groote financieele moei lijkheden. Armoede is troef, terwijl de finan- tieele moeilijkheid van Dui schland niet ve i heter is. Frankrijk schijnt nu zijn geldmarkt voor beide landen te willen openen. Verze kerd wordt reeds, dat voor de Italiaansche oomsessies op het gebied der mari ieme bewa pening de Fransche regeering krachtig zal mee werken tot het doen slagen van de groote lee ning, welke Italië binnenkort in Frankrijk zal sluiten. Ten aanzien der Fransoh-Duilsche toe nadering beerscht grootere onzekerheid. Maar in ieder geval schijnt reeds een bres geschoten te zijn in liet Duitsch-Italiaansch-Russische blok. De politiek van den heer Briand heeft (Vrij naar het Engels ch). 22. Biddlecomp en eenige van de kleinere jon gens waren er reeds en Siggers was aan het vertellen van de danspartijen, waar hij in tie stad naar toe geweest was. Nu hoorde men op de trappen het geruisch van kleeren en twee magere kleine meisjes die er net ies uitzagen- traden binnen, met een oudere dame, die hun gouvernante was. Het waren de jongedames Mutlow, zusters van één van de dagleerlingen en die als bijzondere gunst de lessen bijwoon den, daar zij vriendinnen waren van Dulcie, die hen volgde met een glans van schroomheid in haar oogen. De jongedames Mutlow zaten stijf jes op een stoel, elk aan een kant van hun gouvernante en alle drie staarden plechtig naar de jongens, die hevig begonnen le blozen en hun handschoenen met groote zorg dicht en losknoopten én op een verlegen manier van het eene been op het andere gingen Staan. Dulcie koos al spoedig den armen Blinderston die aan de waarschuwing van Tipping den kend, erg zijn best deed om haar te vermijden. Doch zij liep recht op hem af en legde haar hand op zijn arm en keek hem vragend akn. „Dick" zei ze, „je bpnt toch niet uit je humeur, is het wél?" Mijnheer Blinderstoo. was niet erg weekhar tig van aard; hij duwde de kleine hand weg, tendeele geërgerd en ook een weinig ongerust „Ik wou dat je dat niet in het openbaar deed Je zoudt me in moeilijkheden brengen, weet j**, mi hij wcwtahti* Dulcde opende wijd haar .grijze oogen, en zij trok met een minachtend gebaar haar kin in de hoogte. „Ik dacht, dat je met mij dansen wou. Den laatsten keer wou jij graag. Maar het kan mij niets schelen, als je onaangenaam wilt zijn. Ga maar heen en dans met Mary Mutlow1, als je wilt; ofschoon je zei, dat ze danst als en en dat zal ik haar zeggen ook. En je weet wel, dat je zelf ook geen goeie danser^ bent. Ga je met Mary dansen?" Paul stampvoette „Ik zeg je, dat ik hooit dans", zei hij. „Ik kan niet beter dansen dan een lantaarnpaal. Je sdhijn' me geen onaardig meisje te zijn, maar waarom kan je me niet alleen laten?" Dulcie's oogen flikkerden. „Je bent een ake lige nare jongen", zei ze op een boozen fluis tertoon. (Heel het gesprek werd natuurlijk fluisterend gevoerd), „Ik zaT nooit meer met je spreken of met je spelen of naar je kijken. Je bent de akeligste jongen van de geheele school en ook de leelijkste". En zij keerde zich trotsch af, ofschoon elk een die keek, kon zien, hoe treurig haar blik was, toen zij wegging. Misschien zag Tipping het, want hij keek met «en boozen blik uit zijn hoekje naar haar. Men hoorde nu een. an der geluid, alsof ei' op vioolsnaren getokkeld werd en, toen de jongens zich haastig in het midden van de kamer in twee rijen schaarden en de jongedames Mutlow en Dulcie een bui gingmaakten, kwam er een klein dik mannetje binnen, met een bleek gezicht, waarop de vaste overtuiging stond te lezen, dat zijn hou ding en manieren de volmaaktheid zelf waren. De twee rijen jongens maakten een diepe bui ging en mijnheer Burdekin deed zijn compli ment terug door nn statige bujjping „Goeden avond, 'Mevrouw, Jongedames, ik hoop dat U het goed maakt. De buiging een beetje dieper juffrouw Mutlow "de rechtei"- voet minder terug trekken. Mooi. Voeten dich ter bij elkaar, alsJjJ weer in de gewone houding staat. Prachtig". Goeden avond, jongeheer en, gaat allen voor onze beginoefening op uw gewone plaatsen staan. Nu, de „chasse", de kamer in de rondte. Wil jij de eerste zijn Dummer? De handen 4cht op de schouders van eikaar. Het hoofd een beetje achterover om hei lichaam in even wicht te houden. De manier van loopen wa.' los, maar niet achteloos. Nu". En al dien tijd pratend, speelde hij op zijn viool, terwijl Dummer den stoet leidde, die plechtig de kamer in de rondte danste. Mijn beer Blinderston schuifelde wat achter de anderen aan, met eein opstandig 'hart en een gei voel van een diepe verachting. „Als mijn kantoorbedienden mij nu eens zagen", dacht hij. Na eenige minuten liet de heer Burdekin ze ophouden en liet hen groepen van vier vormen voor de „Lancier". „Blinderston", zei mijnheer Burdekin, „dans jij met jongejuffrouw Mutlow alsjeblieft". „Dank U", zei Paul, „ik *- ik kan niet dansen". „Onzin, onzin, mijnheer, je bent een van de meest belovende leerlingen. Dat moet je me niet zeggen. Geen woord meer. Kom, kiezen jullie je partners". Paul deed geen keus. Hij moest dansen met de lange en zeer magere gemelde jonge damé, terwijl Dulcie een lip trok en Tipping een.' sar castisch antwoord gaf, die nederig vroeg hert plezier te mogen hebben met haar te dansen, door hem te zeggen, dat zij met Tom van plan wou te dauwen. De dans begon met een soort rhytmisdhe begeleiding van den heer Burdekin, die met een zangerigen toon zei: „De eerste paren ko men vooruit, gaan terug en komen elkaar te gen. Op de hoeken balanceeren. Heel aardig, juffrouw Grimby". „Licht de voeten meer van den grond, Chaw- ner. Niet zoo hoog. O, dat laatste figuur doen we nog eens over. En met de voeten schuiven, glijden met de voeten. Blinderston, je slaat alle passen over". Paul werd onwillig, maar niet tegenstrib belend door zijn partner meegesleept, dife hem duwde en op zijn plaats terugbracht zonder een woord te spreken, daar zij klaarblijkelijk strikte orders had gekregen in geen enkel ge val tegen de jongens te spreken. Na den dans wandelden de paren op een stijve, maar statige manier de kamer in het rond op de maat van een begrafetnisacihtige marseh, die op de viool gespeeld werd, terwijl de jongens, die de rol van dames vervulden op een zeer onladylijke manier van hun dan sers wegliepen en de jongens, die belast waren met het gezelschap van de jongste jongejuf frouw Mutlow, liep in groote angst en schuch terheid voort. „Ik veronderstel", dacht Paul, terwijl hij voortwandelde met Mary Mutlow, „als Dick dit ooit te weten kwam, hij het grappig zou vinden. Ik ben nieuwsgierig te weten, hoe lang ik nog voor gek zal moeten spelen". ve^vo^d).

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Nieuwsblad/Wegeling’s Nieuwsblad | 1931 | | pagina 1