üraagen£anbod Belangrijk Bericht. DRUKKERIJ H. WEGELING [Visitekaarten DRUKKERIJ DE LANGE JAN Ie BLAD Bij gevatte Koude V I C E-V E R S A WEEKBLAD VOOR WALCHEREN Woensdag 24 December a.s. JAfoensdag 31 December a.s. Van Week tot Week Spierpijn* Kloosterbalsem 36e JAARGANG VRIJDAG 19 DECEMBER 1930 DRUKKERIJ H. WEGELING VLISSINGEN DRUKKERIJ DE LANGE JAN MIDDELB. ADVERTENTIEPRIJS 20 CENT RER REGEL INGEZ. MEDEDEEL. 40 CENT CONTRACTEN SPEC. TARIEF ABONNEMENTSPRIJS 40 CENT PER 3 MAANDEN FRANCO PER POST 45 CENT LOSSE NUMMERS 5 CENT No. 60 DRUKKERIJ H. WEGELING VLISSINGEN DRUKKERIJ DE LANGE JAN MIDDELB. Uitgave H. Wegeling, Noordstr. 44, Telef. 130, Vlissingen. BijkantoorDrukk. De Lange Jan, Noordstr. C 34, Middelburg Dit nummer bestaat uit 10 pagina's Zi] die zich met 1 JAN. 11^^^ op dit Blad wenschen te abonneeren, krijgen de vóór dien datum verschijnende nummers GRATIS. De Uitgever stijve spieren „Geen goud zoo goed" Noordstr. 34 Middelburg Ook op het gebied van Kantoor- an Schrijf behoeften zijn wij goed en goedkoop i Wege/ingsUieuwsb/ad Wij zorgen voor nette uitvoering van uw Drukwerk en zijn toch het laagst in prijs I De a.s. feestdagen, die voor onze uitgave nu juist niet zoo mooi vallen, noodzaken ons in de verschijndagen eenige verandering te bren gen. In de week van Kerstmis verschijnt Wege- ling's Nieuwsblad inplaats van op Vrijdag op dus juist vóór Kerstmis. Het Oudejaarsnummer van Wegeling's Nieuwsblad verschijnt met het oog op de Nieuwjaarsadvertenlies eu gelukwenschen op Wij verzoeken onzen adverteerders en onze Agenten met het toezenden der advertenties hier vooral rekening mede te houden. De advertenties voor beide nrs. moeten res pectievelijk op Dinsdagmiddag 23 December en 30 December in ons bezit zjjn. DE UITGEVER. BINNENLAND. Run op de Groningsche Nutsspaar- bank. De Amsterdam-Rijnverbinding. Fred. Marion. Hommeles iri de radio wereld. Poolonderzoek. Dr. WÜbaiut. Brusselsche suikerconferentie. Het vertrouwen der spaarders in de soliditeit der banken is, als gevolg van de vele bank schandalen, waarvan men in den laats ten tijd hoort, in niet geringe mate geschokt. In de af- geloopen week beleefden wij een run op de Nutsspaarbank te Groningen. Aan 100 angstige menschen Werd In een paar dagen niet minder dan één millioen gulden terugbetaald. Er schijnt thans aan den stormloop een einde 'te zijn gekomen en dat is maar gelukkig ook, want wanneer hij ,jh ad blijven aanhouden, dan zou tenslotte ook de Nutsspaarbank al ware zij de meest solide instelling hare betalingen hebben moeten s taken. De aan een bank toever trouwde gelden worden door deze immers weer belegd en veelal kan zoo'n belegging niet zonder soms aanzienlijke verliezen te lijden "worden gerealiseerd. Dat de Groningsche Nutsspaaroank er dan ook niet zonder kleer scheuren is afgekomen, is haast wel zeker. Op alle mogelijke wijzen heeft zij zich geld moeten versohaffen, en dat dit niet op voor- deelige voorwaarden kan plaats hebben is be grijpelijk. Hoe dit ook zij de Nutsspaarbank; heeft de krachtproef glansrijk doorstaan. En de getoonde soliditeit, maar vooral liquiditeit zal haar in de toekomst zeker vruchten .afwer pen. Wat een eindeloos geklets is dat tocih met die Amsterdam-Rijnverbinding. We gelooven, dat door de malaise in de binnenscheepvaart verbetering van den bestaanden vaarweg geen eisch van het oogenblik is. Anders zou een dergelijke Bureaucratie toch onmogelijk geduld kunnen worden. Het laatste nieuws over de kwestie is, dat de vaste commissie van wa terstaats-zaken zich eenstemmig voor het plan Wijk bij Duurstede heeft uitgesproken. Is daarmee de zaak nu afgedaan? We weten het niet. Wlellicht komt straks de tweede ka mer nog met bezwaren en trekt men zidh van de uitspraak der vaste oommissie niets aan. Afwachten maarMisschien, dat de zaak nog voor Kerstmis door de Tweede Kamer behan deld wordt. In „Ceten" het bekende Zondagavondblad, vonden we vermeld eene schitterende prestatie van den helderziende Fred. Marion. Eene ver klaring van den Amsterdamschén Inspecteur v. politie de heer "Wijnberg bevestigde de waar heid van het bericht. Half Oct. verdween spoor loos een Amsterdamsche heer en alle opsporin gen hadden geen resultaten opgeleverd. Dies besloot de inspecteur zich met eenige kleeding- stukken 'en voorwerpen van den vermiste tot den h eer Marion te richten. Zondér iets van het geval te weten, heeft deze laatste daarop een nauwkeurig signalement van den vermiste gege ven, dat frappant was en zelfs den ouderdom bijna op het jaar af weergaf. Voorts zag de heer Marion, dat de verdwenene in groote nervositeit zijn woning verliet Hen, waarschijnlijk in een vlaag van waarzin, in de buurt van Amsterdam te water ging en daar nog was. „Leben tut der Mann nichtich habe das Gefühl der Leere" der Mensch is nicht daich habe immer das Gefühl von Wasser, verklaarde de helderziende. „Het heeft mij getroffen des heeren Marions beslistheid omtrent den dood van den verdwe nene", zegt inspecteur WijnbergDezer da gen werd de vermiste in de buurt van Zaandam in het water gevonden. Wie, zooals wij, gemeend had, dat het in ons vorig weekoverzicht in uittreksel gegeven ar tikel van den heer Oudegeest in goede aarde zou zijn gevallen, heeft buiten den waard buiten het bestuur van de V.A.R.A. gerekend. Een vinnige pennestrijd is er het gevolg van geweest. En bij de A.V.R.O. is het ook al hom meles. „In verband met zijne handelingen, in strijd met de belangen der Vereeniging", werd dadelijk wrijven met het eenige middel dat tot diep in Uw spieren doordringt en U snel weer lenig maaktAkkert Groote Inkoopen Stijgende Omzet UW VOORDEEL 1! in hoofd en ledematen, Rheumatische pijnen, Oriep en Influenza, Hoofdpijn, Kiespijn, Aan- gezichtspijn en vastzittende Hoest, zullen Mljnhardfs Poeders U spoedig helpen. Doos 45 ct. Bij Uw Drogist Mr. J. H. van Doorne als lid der A.V.R.O. ge royeerd. Bovendien sprak het bes!uur van de A.V.R.O. in eene resolutie uit, dat het blad *Vrij Nederland" moet worden geacht een blad te zijn, dat door den inhoud dein schijn blijft wekken een met de A.V.R.O. verwant or gaan te zijn en dat daardoor een gevaar voor de A.V.R.O. vormt. In de radiowereld is het dus ook al niet rustig Het jaar 1932 belooft voor het poolonderzoek een bijzonder jaar te worden. Nog steeds zijn de poolstreken zoowel op magnetisch als op meteorologisch gebied een weinig bekend ter rein, terwijl toch in beide opzichten verschijn selen, voor de geheele aarde van groot belang zich binnen deze gebieden afspelen. Vandaar dat .zich ook in Nederland een commissie heeft gevormd, die wil trachten gelden te ver zamelen om het Meteorologisch Instituut in staat te stellen tot de vestiging van een magne tisch s'ation in Angmagssalik in Oost-Groen land. Op. de stahlsbegrooting voor 1931 is daar toe reeds een bedrag van f 10.000 uilgetrokken. Speciaal Sovjet-Rusland heeft grootsche plan nen. In de „N. R. Ct." lezen we dat Prof. Sa- moilovitsj, de redder der expeditie Nobilé, met zijn „Krassin" tot 85 gr. N, B. wil door dringen, om daar vandaan groote vluchten naar de Pool te ondernemen. Voor de eerste maal zullen daar onderzoekingen van langeren duur worden uitgevoerd; wat men tot nu toe heeft gedaan was te vluchtig; men beperkte zich tot enkele dagen of zelfs maar tot enkele uren. Prof. Samoilovitsj denkt aan een studie van eenige maanden en neemt aan, dat zijn expeditie in het geheel zestien maanden van huis zal blijven. Een groot aantal landen zullen aan de plannen meewerken: Canada, Groot-Brittanië, Denemarken, Duitschland, Finland, Noorwe gen zullen zeker, de V. S., Frankrijk, en vele andere landen waarschijnlijk medewerken. De bekende wethouder van Amsterdam Dr. Wibaut zal er eerlang het bijltje bij neerleggen. Hier en daar vonden wij carricaturen, den heer Wibaut voorstellende als een rat, die het zin kende schip verlaat. Hoe de financieele toe stand van Amsterdam is? We moeten eerlijk bekennen er ons geen oordeel over te kunnen permitleeren. Zooals we evenmin kunnen be- oordeelen, welke gevolgen de afschaffing van de zakelijke bedrijfsbelasting in Amsterdam, waartoe deze week werd besloten, voor de financiën der gemeente met zich zal brengen. In Brussel is zooals bekend eene suikerooft- ferentie. De voornaamste rietsuikerproducienten, de V.I.S.P. en de Cuba-ciommissie, vormen daar één front en zijn met voorstellen aangaande productiebeperking gekomen. Tot heden zijn er nog geen resultaten bereikt, hetgeen voor namelijk is toe te schrijven aan de oppositio- I neele houding vam Duitschland, dat met het LI L —IJ11 1 11 1 'A i'i... JLU II li. dat h ij Wel wat anders was dan een onervaren jongen, zooals hij er uitzag. Hij had maar te spreken en ook te handelen, zooals hij anders altijd deed, zooveel mogelijk de verandering te vergeten, wat alles wel beschouwd toch zoo moeilijk niet was, en toch zonk zijn hart al dieper en dieper in zijn schoenen bij elke nieuwe telegraafpaal, die voorbij vloog. J5Ik zal hem eerst laten spreken", daaht hij, „dan weet ik, wat ik zeggen of doen moei". Maar er school meer vrees dan voorzichtigheid in dit besluit. Eindelijk legde de doctor zijn krant neer en na eens om zich heen gekeken te hebben, merkte hij op: „Wel jongens, jullie hebben deze keer een ongewoon lange vacantie gehad die Wij te danken hebben aan den buitenge woon strengen winter. We moeien trachten dien tijd door harde vlijt in te halen. Ik ben van plan de Paaschvacantie tol een week te rug te brengen". Dit bericht (dat de neerslachtige stemming onder de jongens niet bepaald verminderde) was goed nieuws voor Paul, en had zielfs de uitwerking, dal hij zijn positie heelemaal ver gat. „Ik ben b|ij, dit te hooren, Dr. Grimby", zei hij hartelijk, „een uitmuntende schikking. De jongens hebben tegenwoordig veel te .lange vacanties. Er bestaa., volgens mij, geen reden, waarom de ouders bij eiken sneeuwstorm de lijdCnde partij moeien znij. Ik verzeker U, het is geen grapje, een groolen luien jongen te hebben, die den heelen dag niets loopt te doen en je de ooren van het hoofd eet". (Wordt vervolgd). (Vrij naar het Engel soh). 10. „Ik hoop, dat je hem in goede gezondheid achtergelaten hebt? Zulk een liefhebbend va der, Richard, met zoo'n edel hart. Ik kreeg in de vacantie een lieven brief van hem, Richard, waarin uit iederen regel je vader's angst voor je welvaren sprak". Paul was een beetje verschrikt. Hij herin nerde zich te hebben geschreven, maar hij kon zijn brief niet als „lief" betitelen, daar hij niet meer had gedaan, dan een cheque in te sluiten om het schoolgeld te betalen. „Maar en dit is, wat ik je zeggen wilde, Blinderston zijn genegenheid is niet dwaas verblind. Hij heeft mij, voor je eigen bestwil gevraagd, dat als ik je weer van het pad der plicht zie afdwalen, mijn 'handen niet thuis te houden. En ik zal zijn bevelen niet vergeten. Enkele minuten geleden had het Paul zoo gemakkelijk en eenvoudig geleken den doctor alles te vertellen. Maar, hoe het zij, de woorden wilden nu niet te voorschijn komen. De gestalte van den lee- raar voor hem kwam hem zoo verschrikkelijk cn hoog verheven voor en hijzelf zoo zwak en machteloos, dat hij al gauw zichzelf bepraatte, dat een publieke plaats zooals het perron van een station geen plaats was voor verklaringen van zulk een pijnlijken aard. Hij gaf op het oogenblik elke gedachte aan weerstand op. „Misschien is het beter, dat ik hem in zijn dwaling laat, totdat wij in den trein gaan", dacht hij, „dan raken wij dien an deren jongen kwijt en kan ik hem het langza merhand in de coupé mededeelen, als ik meer aan hem gewend raak". „En nu", zei de doctor, naar de stationsklok kijkende, „moeten Wij er aan denken om te ver trekken. Maar vergeet niet, wat ik je gezegd heb". En fcij wandelden terug in de richting van de boekenstalletjes langs het buffet, naar ©en deel van het perron, waar zes jongens van ver schillende grootte op een hoopje onder het gaslicht van een lantaarn stonden. „Aha", zei Dr. Grimby, met iels in zijn toon van een reus, die jongens opeet, „nog meer van mijn leerlingen hé? We vormen een heel groepje. Hoe gaat het met jullie, jongens? Welkom weer op school". En de zes jongens traden naderbij, allen schijnbaar treurig gestemd en namen hun groote hoeden met een welbestudeerde be leefdheid af. „Hier zijn eenige oude vrienden, Blinderston" zei de doctor, den onwilligen Paul naar de groep duwende. „Je kent Tipping natuurlijk, Coker ook, die heb je al eerder ontmoet en Cog'gs. Hoe gaat het met je, Siggers? Je zïet er goed uit. Ha, frommels, ik zie een nieuw gezicht Kiffin, denk ik? Kiffin, dit is Blinderston, die je, naar ik hoop, bekend zal maken met onze manieren en gewoonten". Tipping, een lange roodharige jongen met vooruitstekende jukbeenderen, met mouwen en een broek, waar hij uitgegroeid was, groote schoenen aan, schudde Paul's hand krachtig. Coggs en Coker verwelkomden hem met open armen als hun gelijke, terwijl Siggers, een kleine, zwakke jongen qiet scherpe gelaats trekken op een zachten toon zei: „Hoe gaat het ouwe jongen?" De andere twee waren Biddlecomb, een jon gen met een frisch roode gelaatskleur en een butiengewoon zachte stem, en de nieuweling Kiffin, die zich ook niet thuis gevoelde in het gezelschap van andere jongens évenals mijn heer Blinderston, want hij bleef steeds een eind van hen verwijderd staan. Paul was er nu van overtuigd, dat indien hij zich niet zeer inspande om gewichtig Ie doen, de overeenstemming met zijn zoon nooil ia twij fel getrokken zou worden en dat gevaar maakte, dat hij een plotseling besluit nam. Wat het hem ook mocht kosten zijn vrees voor den doctor te overwinnen, hij zou zichzelf dwingen om zooveel mogedjk te handelen en te praten als hij gewoonlijk deed gedurende de reis naar Market Rodwell, om zoodoende den doctor alvast voor te beLeiden op de bekente nissen, die hij de eerste de beste gelegenhéid van plan was af te leggen. Hij begon in te zien, dat het spoorwegrij tuig .met al die jongens geen geschikte plaats was om een zoo kiesche en moeilijke zaak te bespreken. Toen de conducteur de passagiers gezegd had om in te stappen en Jolland, die al dien tijd niet te zien was geweest, terugkwam uil de richting van het buffel, terwijl hij heimelijk eenige verdachte kruimels tan zijn jas klopte, gingen ze allen in een eerste klasse ctoupé Paul met de overigen. HOOFDSTUK IV. Gedurende eenigen tijd, nadat zij ver rokken waren, las de doctor het avondblad van zijn krant en mijnheer Blinderston, die tegenover hem bij het raampje zat, voelde zich weer op nieuw bedeesd en verlegen.. Hij wist, dat, als hij weer vrij wilde zijn, hij dit gevoel moest bestrijden en overwinnen; dat, zoo ooit, het nu de tijd was te bewyzen,

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Nieuwsblad/Wegeling’s Nieuwsblad | 1930 | | pagina 1