üraagenrfanbcd
Ie BLADpH
V I C E-V E R S A
WEEKBLAD VOOR WALCHEREN
Uw Zenuwen
36e JAARGANG
VRIJDAG 31 OCTOBER 1930
No. 42
DRUKKERIJ
H. WEGELINQ
VLISSINGEN
DRUKKERIJ
DE LANGE JAN
MIDDELB.
ADVERTENTIEPRIJS
20 CENT RER REGEL
INGEZ. MEDEDEEL. 40 CENT
CONTRACTEN SPEC. TARIEF
DRUKKERIJ
DE LANGE JAN
MIDDELB.
eling, Noordstr. 44, Telef. 130, Vlisslngen. BijkantoorDrukk. De Lange Jan, Noordstr. C 34, Middelburg lik.
ABONNEMENTSPRIJS
40 CENT PER 3 MAANDEN
DRUKKERIJ
H. WEGELINQ
VLISSINGEN
FRANCO PER POST 45 CENT
LOSSE NUMMERS 5 CENT
Ook op het gebied
van Kantoor- en
Schrijf behoeften
zijn wij goed en
goedkoop i
WegelingsTJieuwsblad
Wij zorgen voor
nette uitvoering
van uw Drukwerk
en zijn toch het
laagst in prijs I
Rubie Conn schrijft in het „Geïll. Volks
blad" over Typen.
Sommige mensohen houden vol, dat ze aan
iemands gelaatstrekken, aan den vorm van
Zijn kin, den stand zijner oogen, den groei zijner
wenkbrauwen, het karakter kunnen opmaken,
dat sommige eigenschappen en hoedanigheden
een bepaalden stempel drukken op het gezicht.
Vooral de mond schijnt bij velen expressief
te zijn: als de hoeken naar omlaag trekken, ver
raadt dat een neerslachtig, geme ijk karakter,
wippen de mondhoeken een weinig op, dan
is de gelukkige 'bezitter een optimist.
Schedelkundigen daarentegen maken den
fiüïikg en het karakter van hun objecten op
uit de ontwikkeling van bepaalde knobbels,
zichtbaar söms en voelbaar altijd onder de
st liedelhuid. Zelfs voorliefde en geschiktheid
voor een of andere studie blijkt uit deze knob
bels
We laten de beoordeeling der waarde, die
men aan zulke uitspraken hechten kan, even
in 't midden, waar het deskundigen geldt, doch
als wij leeken, ons er aan wagen, tasten we
heel vaak mis.
Dat bleek nog onlangs op treffende wijze
In een ^..lustrherd blad kwamen twee foto's
voor, beide vau jongelieden, nog geen twintig
jaar oud.
De céne was 't portret van een knaap, die
reeds drie malen een menschenleven uit hel
water lnd gered, de ander dat van een jeugdig
inhr'l<er, die zelfs voor moord niet terugge
deinsd was.
Naam, 'ouderdom en verdere bijzonderheden
vormden het onderschrift 't Waren géén Ne
derlanders.
Met aandacht en belangstelling bekeek men
de foto's. Mijn huisgenooten bijv. waren 't roe
rend met elkaar eens, dat nobele karakterei
genschappen zich op 't gezicht weerspiegelen
eu slechte hoedanigheden eveneens.
Wat een vrijen, moedigen oogopslag had die
jonge menschenredder. Kijk eens naar dat open
voorhoofd, breed en gewelfd! Naar dien rusti-
gen en toch vriendelijken mond! En dan de
inplanting van het haar!
Dat was nu juist het kenmerkend verschil
met den moordenaar-inbreker! 't Haar groeide
hem dicht op de oogen, die klein en sluiw1 on
der de zware wenkbrauwen gluurden1! Wie
moesten eens letten op de uil staande ooren, op
rle kin, die vooruit sprong en de wreede lijnen
om neus en mond. Een type, het type van
den misdadiger.
En als ik me zelf ook even in de beschou
wing verdiepte, moest 'ik toegeven, dal het on
derscheid gróót was. 't Onderscheid tuisschen
den boef en den menschenredder.
Toen 't volgende nummer der 1 lustratie ver
scheen, trof een .Verbetering" op de fotopa
gina mijn aandacht.
De redactie moest een fout herstellen, zij
had den vorigen keer bij abuis de onderschrif
ten verwisseld: moordenaar was levensredder
en levensredder was moordenaar. We keken
vreemd op na onze stellige uitspraken: had
men ons er in laten loopen? Als de onderschrif
ten juist waren geweest, zouden we dan op 't
knappe gezicht van den inbreker zijn slechle
neigingen en öp 't onregelmatig ge'.aat van den
menschenvriend zijn goede inborst hebben ge
lezen?
Suggereert wat We weten, da'gene wat we
méénen op te merken en te zien? Moeten we
niet heel voorzichtig zijn met vorens 't uit
wendig voorkomen te besluiten tol het inner
lijk onzer medemenschem?
Zijn onze gelaatstrekken niet vaak familie
trekken, die we erfden van 't voorgeslacht,
zonder er eerngen invloed op te kunnen uit
oefenen?
Hoeveel is er in ons gezicht, in de uitdruk
king der oogen, in de welving van ons voor
hoofd nog over van 't Goddelijk Beeld, waar
naar we geschapen zijn?
Draagt de één zijn knap uiterlijk tot een
valstrik voor zichzelf en anderen, terwijl menig
rechtschapen, edelaardig karakter een men-
schenleeftijd lang gebukt gaat onder de we
tenschap, dat zijn gezicht afstootend is van lee-
lijkheid?
Eindigen We met een uitspraak, die door
ervaring wordt gesteund.
Op den duur zullen onze karakterhoeda-
nigheden hun kenmerk drukken op ons gelaat
en spreken uit onze houding. Als ons innerlijk
mooi is, kan voor die ons kennen, ons* uiter
lijk nooit weerzinwekkend zijn en 't mooiste
gezicht verveelt of staat tegen, wanneer ge
drag en inborst er steeds mee in strijd zijn.
En zoo beschouwd, kan het Framsche spreek
woord waarheid bevatten: „Le visage se rap-
porte au caractère", of, in goed Hollandsen:
„Er is verband tussahen 't uitwendige en 't
inwendige van den mensoh".
Geschapen naar Gods Beeld hoeveel is
er van over bij u? Bij mij? Bij den mensch in
't algemeen?
RUBIE CONN.
komen tot rust, kal-
meeren en worden
daarbij tekens gesterkt door het gebruik van
Mijnhardt's Zenuwtabletten
Glazen Buisje 75 ct. Bij Apoth. en Drogisten
VLISSINGEN. Door de Spuistraat bewoners
wend in de bovenzaal van het Beursgebouw een
vergadering gehouden, ter bespreking van de
havenfeesten. Het comité, dat gekozen werd,
bestaat uit de heeren M. F. vau Hijfe, voorz'.;
A. E. Goormachtig, 'secr.; J. Q. Brand, pen
ningmeester; A. HaneWinkel, A. Geelhoed en
C. Smit, Commissarissen.
In het Militair Tehuis werd vanwege de
afd. Vlissingen van den Ned. Chr. Vrouwen
bond, een vergadering gehouden, waarin als
spreker optrad de heer C. van Allen, met het
onderwerp „Hoe men in 't 'huilenland denkt
en schrijft over de Hollandsche vrouw''.
Door de Vlissingsche Ath 1 eiek-veneeniging
„Marathon", is aan de Kon. Ned. Alhletiek-
Unie toestemming gevraagd voor de organisatie
van een Internationale Marathonloop (42195
M.) welke Wedstrijd men wil houden Ier gele
genheid van de feestelijke opening der nieuwe
haven.
Geslaagd voor het examen hoofdonderwij
zeres Bewaarschool de dames N. J, Stroosnijder
en J. J. Lems.
Ook in de Wialstraat-Kleine Markt is een
buurtvereeniging opgericht met als besIuur:
A. J. van Ockenburg, voorz.A. R. Mülïer,
secr.; F. van de Velde Fz., penningm.; P. G.
Laernoes en D. A. Schrijver, commissarissen.
Enkele sub-oommissies werden benoemd.
In den avond van 17 dezer is de 22-jarige
matroos S. een Duitsoher, van het toen hier
liggende Duitsche zeemot ors chip „Albatros"
gaan passagieren. Hij keerde niet terug aan
boord. Bij ingesteld onderzoek bleek, dat hij
dien avond in meerdere café's is geweest. Circa
10 uur kwam hij op het terrein; van de Kon.
Maatsch. „de Schelde", waar hij toen is weg
gejaagd. Daar liet hij zijn jas met porlemonnaie
achter. Zaterdag is uit de Dokkade het lijk
van een onbekend man opgehaald. Men vraagt
zich af, of het identiek is met den vermisten
matroos.
In de bovenzaal van café Vermeesch had
een gezellige bijeenkomst plaats van de Ver
eniging tot bevordering der belangen van
Slechthoorenden. Belanglooze medewerking
werd verleend door de mandolineclub» „Apollo".
Het bestuur van de Buurt oom miss ie
Scbuitvaartgracht en omgeving beslaat uit de
heeren J. B. Danckaerts, voorz.; A. Overweel,
2e voorz.W'. Klopmeijer, secr.J. P. Kempe,
2e- secr.; M. Wbndergem, penningm.; Joh. J.
Kroon, 2e penningm. en J, Geertse, comm.
Door de stoomvaartmaatschappij „Neder
land" en de Rotterdamsche Lloyd zijn le Ant
werpen zeer mooie diorama's tentoongesteld,
o-.a. één, dat vanuit zee gezien, eeni zeer goed
gezicht geeft op Vlissingen met de Schelde.
Dit diorama is nu den burgemeester aange
boden, die het met veel dank voor het gemeen
telijk havenbedrijf heeft aanvaard.
Bij den brigade-commandant der Kon.
Marechaussée alhier, is bericht ingekomen uit
Oudenbosch, dat te Slandaardbui'en een auto
band is gevonden, afkomstig van een vracht
auto uil Missingen. Den eigenaar wordt ver
zocht zien met bovengenoemden commandant
in verbinding te stellen.
De Ned. motorschoener „Henderika" ko
mende van Antwerpen, is met motorschade op
de haven alhier aangekomen. Het Duitsche
zeilschip „Pamir" op weg van Gent naar Ham
burg, heeft' bij het uilgaan in het Oostgat een
anker verspeeld en is naar de reede alhier
teruggesleept door de Duitsche sleepboot
„Schutau".
De afd Vlissingen van Volksonderwijs
hield een huishoudelijke vergadering. Het le
dental steeg tot 122 Tot afgevaardigde naar
de algemeen© vergadering te recht werd be
noemd dé beer L. J. van Oorschot.
Men wil dezen winter een propaiganda-feestr
avond houden.
Op 11 Nov. wordt overgeplaatst van het
wachtschip te Willemsoord naar het wacht
schip alhier, de schipper A. J. de Boel'.
Ook de Noordstraatbewoners hebben ver
gaderd in verband met de Havenfeesten 1931.
De opkomst was evenals in andere buur!en niet
groot, de stemming onder de aanwezigen echter
zoo, dat de Noordstraat en omgeving ook dezen
keer zeker niet achleraan zullen komen. Als
bestuursleden werden gekozen de heeren De
Leeuw, voorzitetr; Grool, vicie-voorzitter; Santi-
fort, scjc{r.Veerkamp, 2e secr.; Wiegeling!,
penningm.; Peeman, 2e penningm.; tot commis-
sairssen de heeren Rnuijt, Mercy en Van Stee.
Het bestuur rekent er op dat de volgende ver
gadering veel drukker bezocht zal worden.
Waarschijnlijk kunnen dan de voorloopige plan
nen bekend gemaakt worden.
MIDDELBURG. Tot 1 Nov. zal de P. Z. E. M.
voor de verlichting bij de hulpbrug over 't
werk bij de Langeviele buitenbrug zoggen. Na
dien tijd zal dit moeten geschieden door het
gemeente- of polderbestuur.
Besloten is tot oprichting van een perma
nente buurtcommissie der Lajnge- en Korte
Delft.
Geslaagd voor arts de heer J. de Graaf.
Naar de „Midd. Crt." verneemt, wordt de
toestand bij de Stalionsbrug werkelijk onhoud
baar. Verspheidene personen, die naar den
trein moesten, hebben tot hun ergernis voor
de brug moeten wachten De vereeniging „Han
delsbelang" heeft den Minister van Waterstaat
(Vrij naar het EngelSoh")'.
3.
„Barbara had het recht niet om zoo iets
te zeggen".
„Maar mag ik hem hebben? Het ^jiag hè?"
hield Dick vol.
„Helm hebben? Welnee, zeker niet. Wat
zou jij nu met zoo'n ding willen doen? Het
is belachelijk; geef hem mij n-aar".
Dick gaf hem tamelijk onwillig. Er was
niet veel aan te zien; een on bete e kenend1,
uitziend vierkante grijsgroene steen, aan één
hoek doorboord en aan beide kanten stonden
er geheimzinnige letters of symbolen op», die
de tijd had uitgesleten en dus niet meer ge
makkelijk te onderscheiden waren.
HOOFDSTUK II.
Daul Blind er $ton zette zijn bril op om
den steen te onderzoeken, want hel was al
©enigen tijd geleden, dat hij hem gezien of
er over gedacht had. Vervolgens keek hij op
en zei nog eens: „Wiat zou jij nu aam zoo'n ding
hebben?"
Diok zou het inderdaad als een zeer kostbaar
bezit beschouwd hebben, hij zou het aan be
wonderende vrienden getoond hebben na-
tuurlijk onder de les, wanneer het een alleraan
genaamst tijdverdrijf zou zijn, hij zou er mee
htbben kunnen spelen, verbazingwekkende ver
halen er bij verzonnen hebben van zijn macht;
en ten laatste, als hij er genoeg van gekregen
had het verruild hebben tegen een ander be-
geei enswaardig voorwerp. Hij dacht aan al die
voordeden, maar hjj kon noch moed noch
woonden vinden om ze te verlellen.
Dientengevolge zei hij verlegen: „Och, ik
weet zelf nie! waarom, maar ik zou hem graag
willen hebben".
„Nu, in elk geval", zei Paul krijg je hem
vast niet Wat het ook is, hij moet bewaard
worden, daar het het eenige ding is, dat je oom
ooit aan iemand heeft gegeven".
Duke Paradine, zijn zwager, was nu juist niet
iemand, die veel reden gegeven had om trotsoh
op te zijn Hij was, na eénige vruchtelooze
pogingen gedaan te hebben om bij het leger
te komen, naar Bombay gezonden als agent
voor een Manchestersche firma en in die hoe
danigheid was hij gemengd geworden in eenige
twijfelachtige handelszaken, die leidden tot 'n
oneervol ontslag.
Hij had dien steen uit Indië meegebracht
als een gedachtenis en hij was met vergeving
ontvangen en ging weer in den handel, totdal
zekere andere verdachte handelingen Paul ge
noodzaakt hadden hem den toegang tot zijn
huis te verbieden.
„Is het dus een talisman" zei Dick.
„Ik kan het je niet met zekerheid zeggen",
geeuwde Paul, „hoe bedoel je dat?"
„Ik weet niet, ook Duke vertelde er eens
iets van. Barbara hoorde het hem aan moeder
vertellen. Als U hem mij gaf, zou ik het mis
schien kunnen ontdekken, weet U"
„Dat zou je kunnen" zei zijn vader droogjes,
„maar je zult de gelegenheid er niet toe heb
ben. Als er een geheim is, wil ik het zelf ont
dekken (weinig wist hij nog, boe wal hij zeide,
zou gebeuren); daar is je rijtuig eindelijk".
Er klonk een geluid van wielen buiten en
toen Dick het hoorde, werd hij wanhopig, een
wensoh, die hij reeds heimelijk onuitgesproken
gekoesterd had, maar w'aarvoor hij nognooit
den moed had gehad ze uit te spreken, zei hij
nu aan zijn vader:
„Vader", zei hij „er is iets, wat ik U zoo
heel graag wilde zeggen, voordat ik wegga.
Mag ik het U nu vragen?"
„Goed, wat is het dan?" zei Paul. „Mug
wat, want je hebt niet veel tijd".
„Het is dit, dat ik zoo graag had, dat ik bij
Grimby weg mocht na afloop van deze termijn".
Paul staande hem boos en ongeloovig aan.
„Je bij Dr. Grimby Weg laten gaan (je zult
me een genoegen doen als je van hem spreekt
zijn titel te noemen) zei hij langzaam. „Wat be
doel je? Het is een uitstekende school, in mijn
heele leven zag ik nooit een bel ere. En mijn
oude vriend Bangle, mijnheer 'Benjamin Bang e
die lid is van de schoolcommissie, en iets om
trent scholen behoort le welen, raadde haar
sterk aan, zou zijn eigen zoon er heen gezon
den hebben, als hij hem niet naar Elon had
laten gaan. En ik belaal bovendien voor alle
extra dingen, zooals dansles, vleesch bij he!
ontbijt. Ik zou vast niet weten, wat je zoudt
willen hébben".
„Ik zou graag naar Marlborough of Harrow
gaan of ergens anders", huilde Diak. „Jolland
gaat met Paschen naar Harrow. Jol'and is een
van de jongens bij Grimby bij Dr. Grimby
beidoel ik. En wat weet die oude Bangle er
nu van af? Hij behoeft er zelf niet* heen le
gaan En en Grimby is aardig tegen jongens,
waarvan hij houdt, maar hij mag mij niet en ik
haat een paar van de jongens daar, en heele-
maal is het er afschuwelijk. Toe, laat mij
weggaan. Als U mij niet naar een andere school
wil doen, zou ik thuis kunnen blijven en een
privaat onderwijzer hebben nel als Joe Twil-
terley"
„Het is allemaal belachelijke onzin, dat zeg
ik je", zei Paul boos, „belachelijke onzin. En
eens en voor al, ik praat er niet meer over.
Ik vind volksscholen voor jongens zooals jij,
niet goed. En wat privaatonderwijzers betreft,
dat is becpottelijk. Dus denk er nog maar eens
over om te Chrichton House te blijven, zoo
lang als ik denk dat het goed voor je is em
daar komt een eind aan".
Met dit laatste gezegde was Dick's hoop to
taal vervlogen en begon hij op een wanhopige
manier te snikken; dit was meer dan zijn vader
kon verdragen. Om Paul recht te laten weder
varen, had hij niet bedoeld zoo streng te ifljn,
toen de jongen hem vertelde, dat hij graag van
school wilde. Zijn vader schaamde zich nu een
beetje over zijn geprikkeldheid en trachtte
zijn besluit te rechtvaardigen.
„Kom je moet niet zoo schreien", begon
hij. „Maar ik weet wel, dat is zoo de gewoonte
van schooljongens. Zij verbeelden zich onrecht
vaardig behandeld te worden en voe en zich
ellendig en wat er nog meer bij hoort, alsof
mensohen van mijn positie hun zoons opvoeden
om hen onaangenaam te zijn. Het is een van
die kleine verdrietelijkheden die alle jongens
ondervinden. En let op mijn woorden, jongen,
als zij de wereld ingaan en werkelijke beproe
vingen krijgen en mensohen van middelbaren
leeftijd zijn geworden, zooals ik, wel, dan. zien
zij, wat een dwazen zij geweest zijn Diok; alle
onnoozele spelletjes en vreugde van him jon
gensjaren en al die pretjes, die jij ook kent, ko
men dan in hun herinnering en dan zien zij
op die schooldagen terug als de meest geluk
kige tijd in hun leven".
„Nou", zei Dicfk, „dan hoop ik dat het de
gelukkigste lijd in mijn leven niet is. En U kan
het misschien pretlig gehad hebben op school,
waar U was, maar ik geloof toch niel, dat U
graag weer een jongen zou willen zijn zooals
ik, die weer naar Grimby moest, ik weet ze
ker, dat U het dan niet zou willen".
(Wordt vervolgd).
