Vraagett rfanbod
De rustige plaats
Ie BLAD
WEEKBLAD VOOR WALCHEREN
mm
36e JAARGANG
VRIJDAG 22 AUGUSTUS 1930
DRUKKERIJ
DE LANGE JAN
MIDDELB.
ADVERTENTIEPRIJS
20 CENT RER REGEL
INGEZ. MEDEDEEL. 40 CENT
CONTRACTEN SPEC. TARIEF
ABONNEMENTSPRIJS
40 CENT PER 3 MAANDEN
FRANCO PER POST 45 CENT
LOSSE NUMMERS 5 CENT
No. 32
DRUKKERIJ
H. WEGELING
VLISSINGEN
DRUKKERIJ
DE LANGE JAN
MIDDELB.
UitgaveH. Wegeling, Noordstr. 44, Teief. 130, Vlissingen. BijkantoorDrukk. De Lange Jan, Noordstr. C 34, Middelburg
DRUKKERIJ
H. WEGELINO
VLISSINGEN
Ook op het gebied
van Kantoor- en
Schrijf behoeften
zijn wi] goed en
goedkoop I
WegelingsJïieuwsblad
Wij zorgen voor
nette uitvoering
van uw Drukwerk
en zijn toch het
laagst in prijs
In onze dagen van heerschende werkloos
heid, en bij het zoeken naar middelen en We
gen om deze weg te nemen, komt de „Amster
dammer" met het volgende artikel, dat zeker
lezenswaard en der overweging waard'is. Het
blad schrijlt:
DE WEG TOT ARBEID.
De maatschappelijke wereld, waarin wij le
ven, is ondanks al haar rijkdom aan sahoone
instellingen en schitterende organisaties, ©en
doolhof van problemen, waaruit zelfs de knap
ste kop den uitweg niet kan vinden.
Eerst scheen het of wij met ijl pas sen wan
delden langs een draad van ontwikkeling naar
een paradijsachtige toekomst van weinig zwoe
gen en veel geluk, maar op het oogenblik zit
deze evolutiedraad in de war en niemand blijkt
in staat te zijn da knoopen los te maken.
Wlat toch is de zaak?
De allerwege als een epidemische ziekte
heerschende en zich nog steeds uitbreidende
werkloosheid wordt niet zoozeer veroorzaakt
door een zoogenaamde malaise, door een tijde
lijke inzinking of verflauwing van het maat
schappelijk leven. Ware dit het geval, dan
zou men met de vaderen kunnen zegg)en: „Nu-
biculum est, transibit" (het is een wolkje,
het zal voorbijgaan).
Maar de oorzaak ligt, gelijk wij weten, voor
namelijk in de geaardheid van de fenomenale
cultuur, van de wonderbaarlijke techniek zélf.
Steeds weer bedenkt de mensch nieuw© mi
rakelen tot productie, maar de ijzeren won
deren maken steeds meer de levende krachten
overbodig.
Wanneer de beschaving zich op deze wijze
blijft ontwikkelen, staan er straks hier en
daar enkele reusachtige, tot de wolken rei
kende machines, die, door een paar ingenieurs
geleid al het Werk tot voortbrenging ver
richten en de maatschappij heeft het toekijken.
Wlat te doen?
Niemand weet welke geheimen de toekomst
verbergt, wij moeten ons dus houden aan het
tastbare heden, en dan nuchter en reëel de
werkelijkheid beoordeel en, niet fantaseer en en
idealiseeren, maar eerlijk en moedig de wer
kelijkheid onder de oogen zien.
Wanneer de tegenwoordige crisis van werk
loosheid niet zoozeer het gevolg is van de
verwoestende oorlogsinvloeden, maar van de
menschoverbodigmakende Werking der cultuur,
dan moet de oplossing der benauwende moei
lijkheid gezocht worden in een anderen dan
den gewoon economisclien weg.
Er zullen offers van liefde en ware maat
schap gebracht moeten worden.
Op het oogenblik is het vooral één deel van
de maatschappij, dat dm last en (in veler
oog!) de schande van de werkloosheid draagt.
Billijkheid eischt (wij zijn immers allen broe
ders, allen leden van één lichaam), dat het
werk meer gelijkmatig verdeeld wordt onder
degenen, die tot arbeiden in staat zijn.
Natuurlijk zal een verdeeling van betrekkelijk
weinige arbeidsuren over velen, groote moei
lijkheden medebrengen, maar wanneer het ge
voel van rechtvaardigheid en barmhartigheid
de overhand heeft, zijn alle dingen mogelijk.
Wanneer het schoone en Wijze Woord van
Jezus: ,,Alle dingen, die gij wilt, dat u de
menschen doen, doe gij hun ook aizoo",
weerklank vindt in de harten en fret beginsel
wordt van geheel onze maatschappelijke sa
menleving, dan kan alles.
De Wil vindt den weg.
In ieder gevalt komt er dan een eind© aan
den ondragelijk en toestand, dat tal van gezonde,
werkwillige arbeiders jarenlang in doodend
nietsdoen omzwerven.
Al vonden deze menschen, om te beginnen
slechts 8 of 10 urm werk in de week, die door
de andere arbeiders hun werden afgestaan, dan
zou er reeds veel gewonnen zijn.
Het verheffend gevoel: wij zijn niet geheel
als nuttelooz© wezens uitgeschakeld zou
hun troosteloos bestaan verlichten.
Dat er op dm duur voor iederen arbeider
acht uren werk per dag zal wezen, is moeilijk
meer te verwachten.
Maar dat, gelijk thans, een deel van de ar
beiders volop werk heeft en een ander deel
jarenlang van allen arbeid uitgesloten blijft,
is een toestand, waarin wij uit eerbied en liefde
voor den mensch, niet berusten mogen.
VLISSINGEN. Geslaagd examen Modevak
school Mej. A. Carré.
Benoemd tot algemeen procuratiehouder
bij de Rotterdamsche Bankvereeniging N. V.
de heer H. Kriegsman, thans te Assen. De heer
B. J. Schreuder is in gelijke functie benoemd
te Ter Neuzen.
Donderdagmorgen had er een storing
plaats in het electrisch bedrijf, welke een
half uur duurde. In de electrische centrale
was em stoomzeef verstopt geraakt
Het vreemdelingenbezoek bedroeg dien
dag 2500 passagiers met de Prov. booten. Er
werden 42 auto's overgezet
Op Zaterdag 6 September zal Mevr. Blum-
de Niet, des middags om 2 uur een gedenksteen
leggen aan den uitspringenden gevel van het
in aanbouw zijnde ziekenhuis „Bethesda". Na
mens het bestuur zal het Woord gevoerd wor
den door Ds. Hartjes en Ds. Wïersinga.
Voor den grond van de nieuwe kerk der
Ned.-Herv. gemeente, aldus werd in het „Vliss.
Predikbeurtenblad" meegedeeld, is reeds een
bedrag van f7704.48 in kas.
De opening van de nieuwe sluis zal Don
derdag 4 September plaats hebben door den
minister van waterstaat, dm heer Mr. P. J.
Reymer.
De Vlissingsche Vrij willige Brandweer her
denkt haar 10-jarig bestaan en hoopt dit vol
gende maand te vieren.
Aangekomen het Engelscthe stoomschip
^Tartary" van Boston met em lading me
lasse voor Bergen op Zoom.
Het Nederlandsche stoomschip „Merwe-
de" bekwam op de reede orders voor Vlaar-
dingen.
In de week van 9—15 Augustus werden
4340 baden genomen
Zaterdag werd het examen gehouden van
de V. R. B. Diploma A werd behaald door
de dames J. Steketee, N. Cast el, M. v. d. Heu
vel en de heeren S. Paul, P. Ventevogel, W.
Burgraeijer, P. Koolwijk, J. Stroo, C. Reidsma
en P. de Vries. De heer N. Verhoeff slaagde
Voor het technisch gedeelte, de heeren M
Stoenaard, F. W. v. d. Vlies en H. P. Verhago
voldedm medisch, terwijl de heeren M. v. d.
Heuvel, S. Paul en W. Burgmeijer de mooiste
cijfers bekwamen. Diploma B kon allen deél-
nemmden cum laude worden toegekend, n.l.
aan de dames C. v. d. Schaaf, E. Klaassen,
N. Dekker, en de heeren P. Stroosnijder en
B. van Anraad. De heer Ligthart Schenk had
het medisch gedeelte met goed gevolg afge
legd m onderwierp zioh met succes te Middel
burg aan het technisch deel. Door den heer
J. C. Geervliet Jr. uit Middelburg Werd op
uitstekende wijze aan het technische water
deel van diploma C voldaan.
Op het te Venlo gehouden internationaal
muziek- en zangconcours, behaalde de R.-Kath,
Dameszangvereeniging em eersten prijs in de
eerste afdeeling met 299 punten.
MIDDELBURG. Geslaagd leerares handwer
ken Mej. A. Roose.
De Australische vlieger Kingsford Smith
hééft het ziekenhuis verlaten en vertrok naar
Veere, om daar nog eenige "dagen rust te
riemen ten huize van Dr. WI. H. v;an Loon.
Uitslag van den in "St.-Joris Balans ge
houden jaarlijkschen brood- en bescliuitwed
strijd van de Vereeniging van Bakkerszonen in
Zeeland. Afdeeling I Waterbrood le prijs zil
veren wisselbeker, W. P. van de Vrede te Ier-
seke, 2e prijs zilveren medaille M. C. de Vis
ser te Amemuiden, 3e prijs verguld zilveren
medaille W. Boutens te Amemuiden. Afd. II
Hollandsche beschuit, le prijs zilveren lau
wertak K. J. Po uwer te Kort gene, 2e prijs
zilveren medaille B. C. van de Male te 's-Heer
Arendskerke, 3e prijs zilveren medaille W P.
van de Vrede te Ierseke.
De Raad der Gerei'. Kerk alhier diende
Ook de Oostersche vrouw weet
dat Purol de huid gaaf en gezond
maakt en bovendien fluweelzacht.
bij de a.s. Generale Synode het voorstel In,
de volgende synode te Middelburgs te houden.
Voor de in aanbouw zijnde Geref. Kerk
aan het Hofplein, is aan de orgelbouwers A.
S. J. Dekker te Goes em kerkorgel besteld
met twee klavieren m vrij pedaal en electri
sche wind voorziening, volgens pneumatisch sy
steem. Het zal 100 sprekende pijpen bevatten.
Onderklavier: Bourdon 16 voet, prestant octaaf
4 voet, octaaf 2 voet, comet 5 stera, troïnpet
8 voet. BovenklavierBourdon 8 voet, gamba
8 voet, concertfluit 8 voet, viool prestant 4
voet, openfluit 4 voet, tremulant. Het boven-
klavier wordt in zwelkast gebouwd. Pedaal:
Subbas 16 voet, zacht gedekt 16 voet, cello
8 voet^
Van half October—half Maart zal in de
burger-manége, rijkundig onderricht worden
gegeven aan onbereden beroeps- en reserve-
officieren.
Voor de arbeiders uit Middelburg, die
werken op het Wit te veen, was de aanvankelijk
getroffen regeling deze, dat zij plm. f 15.50 per
week zouden verdienen en daarboven f8 voor
kost- en zakgeld ontvangen en verder gedu
rende vier weken trainingstoelagen. Toen bleek
dat de meeste menschen het gemiddelde van
f 15.50 niet konden halen, door onvoldoende
lichaamskracht, werd de trainingsperiode met
wekm verlengd. Nu ook dit niet afdoende
bleek, is thans een definitieve toeslag van 15
procent toegestaan.
SOUBURG. Geslaagd voor de hoofdacte de
heecr W. van Soelen.
Een vrachtauto met melkbussen reéd in
den Ritthemschen weg in de sloot en moest
met een kraanwagen op het droge worden ge
bracht.
Aan het departement van defensie is
goedkeuring verleend tot het oprichten van
een gaskamer op het vliegveld alhier.
Bij de Geref. Kerk is geroepen Ds. H. R,
Pel te Suawoude.
Vrijdagavond werd door den heer Sel-
lenraad, commercieel propagandist der N.V.
9.
„Nu, laten wij daarover zwijgen", zei de di
recteur, terwijl hij zijn schouders ophaalde.
's Avonds reisde de directeur met zijn vrouw
naar de stad terug. Hij kuste Paul. „Blijf ge
zond, jongen", zeide hij, „wordt sterk, leer
braaf. Je moet flink en krachtig worden, want
je bent een Duitscher en dat is nu een gevaar
lijke post". Zijn stem beefde bij deze woor
den en zijn oogen werden vochtig. Hierdoor
werd Paul verdrietig en begon te huilen en
hij verheugde zich, dat hij het deed, want hij
was bang geweest niet te kunnen huilen en hij
wist, dat het van hem verwacht werd.
Nu braken er stille zomerdagen aan, waarin
het leven onbewogen voortgleed onder het
piepen der veldkrekels en het wetten der zei
sen in de weiden.'Het verwonderde Paul, dati
er sedert den oorlog niets veranderd was. Éven
als anders werden de koeien naar de weide
gedreven en liepen de zomen-gasten met hun
lichte kleederen en stroohoeden op, door de
demnenlaaii. Door het geopende venster van
de villa klonk het luide zingen van mevrouw
Irene of zij zat met de vrouw van majoor Wel
ker in het vlierpriëel, zij aten uit een zak
kersen en Lachten zoo vroolijk, alsof er geen
oorlog was, Ja, het kwam Paul zoo nu en dan
voor, alsof de oorlog vergeten was, maar van
tijd tot tijd kwamen er berichten van overwin
ningen. Vlaggen wapperden dan van de huizen
en kinderen onder aanvoering van Loulou en
Anna trokken door de dorpsstraat, met hooge,
heesche stemmen de „Wacht am Rhein" en
„Deutschland, Deutschland über aJles" zingend.
Als Paul hen zag aankomen, had lüj slechts één
vurige wensch, n.l. mee te mogen gaan. Toen
het hem toegestaan Word en hij zich bij den
optocht aansloot, verklaarde Loulou dat Paul
niet marcheeren en zingen kon, bij stoorde
maar, „blijf bij je kindermeid,, wurm", eindigde
hij te zeggen. Benige kinderen lachten. Paul
liep uit den optocht, bleef aan den kant van
den weg staan en liet de anderen voorbijgaan.
Hij was erg bleek geworden, maar schreide
niet. Toen de stoet voorbij was, keerde hij
zich om en ging weer naar zijn tuin. Hij ging
flink rechtop staan, zwaaide zijn armen heen
en 'weer; hij deed alsof het hem niets kon
scheien, hij voelde het echter wel: dit was zijn
eerste groote verdriet, 's Avonds in bed huilde
hij, hij kon niet slapen, bevend van toorn en
opwinding staarde hij met wijdopen oogen
in de duisternis en dacht over het groote,
dat "hij zou doen en wraamede hij de bewonde
ring van Loulou en Anna zou afdwingen.
Sinds dien dag nam Paul zich voor niet over
den oorlog te denken. Maar de oorlog lief hem
niet los. 's Avonds bij de lamp las tante Dina,
de krant voor, zij las langzaam en met nadruk.
Paul zat op de canapé tegen zijn moeder
geleund. Hij was moe van 'den langen dag; hij
kneep zijn oogleden dicht en zag, hoe er dan
gouden draden van het lamplicht uilgingen
en' de lange oorlogsberichten klonken verve
lend, brandende steden, kanongebulder, loop
graven en altijd gesneuvelden, steeds weetr doo-
den, in een eindelooze reeks trokken ze aan
hem1 voorbij. Tante Dina las de getallen met
een treurige kalmte. Soms vroeg Paul „Moeder
overwinnen wij?" En mevrouw Irene antwoord
de: „Ja, kind, wij overwinnen". En terwijl Paul
luisterde begon hij duidelijk een beeld te zien,
altijd hetzelfde: lange rijen gele soldaten, geel
en diep zwart zooals het grint bij het dorp
in de groote kuil, en er liep bloed naar be
neden Langs de wanden, helrood bloed. Daar
voor lagen dooden, die door de zon beschenen
werden, zoo ver men zien kon, dooden. Paul
had nog nooit doode menschen gezien, en toch,
hoe duidelijk zag hij ze daar liggen; de kleine
stijve soldaten met hun roode broeken, "blceke
gezichten en heldere oogen, d!e niets zien
konden; oogen zooals Paul ze in de keuken
gezien had van de hazen, die vader van de
jacht mee naar huis had gebracht.
Dit beeld had hij steeds voor oogen en ver
volgde hem tot in zijn droomen. Overdag ach
ter in den tuin maakte hij kleine grafheuvels
in het grint, beplantte ze met bloemen van het
leeuwenbekje, ging pp de bank zitten en gooide
met kleine steentjes er naar. Daarmede kon hij
uren doorbrengen, en als er zeer veel bloemen
getroffen waren, dan lachte hij zegevierend.
Op een ochtend had Paul zijn soldatengraven
heel dicht bij het vlierpriëel gemaakt. Sinds
zijn droom van dien bewusten nacht, trachtte
hij zooveel mogelijk in de nabijheid van zijn
moedfr te zijn. Het kwam hem voor, dat hij
haar niet verlaten moest en nu zat zij in hel
priëeltje te lezen. Door de takken van de vlier
struiken heen zag hij haar witte japon en hel
blonde hoofd, dat zich over het boek heen-
boog. De zon scheen Paul warm op zijn rug,
voor een poosje had hij zijn zorgen vergeten
en voelde hij zich rustig en tevreden. Ejus lig
en vol ijver schoot hij zijn steen en kogels af
en „doodde" alle leeuwenbekjes.
Plotseling hoorde Paul het grint knarsen on
der een lichten voetstap en bijna tegelijk hoor
de hij de stem v.an mevrouw Irene zeggen.:
„Mirden ben jij het? Wat kom je doen"' Ik
schreef je toch".
„Ja mevrouw", antwoordde Mirden, en zijn
stem had een hoogen en vroolijken klank. „U
schreef mij en •verbood mij hier te komen,
omdat hij het niet wil. Maar nu, dacht ik, is
wat anders".
„Neen Mirden", zei mevrouw Irene klagend,
„dat is niet goed. dat is oneerlijk. HJj is ten
oorlog getrokken".
„O, ik ga ook weg", zeide Mirden „en daar
om zou het onbillijk zijn mij te verbieden nog
éénmaal hier bij U te zijn".
„Ja, je gaat weg dat weet ik". De stem van
mevrouw Irene klonk dof en moedeloos. „Ik
wensch je veel goeds toe, dat God je moge
beschermen. Ik zal dikwijls aan je denken".
„Ach neen", zeide Mirden, „om dat te hoo-
ren, ben ik niet gekomen. Ik ga weg, goed,
daar verheug ik mij in. Nu zal er een tijd aan
breken waarin ik tenminste voor iels deug.
Tot nögtoe was ik een prul, een lichtzinnig
mensch, een windbuil, noemde hij me niet
zoo? Nu ja, ik leidde een leven, dat mij opge
drongen was geworden, waarin ik paste als
een rechterhand in een linkerschoen, dat kan
anders worden. Maar voordat iemand weggaat,
regelt "hij zijn zaken, behalve één, een enkele
Eji als ik die niet afdoe zal ik geen rust
hebben, ook niet in het graf. En deze zaak
is U le zeggen, dal ik van U hou, van U hou,
van U hou zoo dat is gezegd". Hij zuchtte
diep.
(Wordt vervolgd).
