üraagendhinbod
Transpireerende
De rustige plaats
Ie BLAD
WEEKBLAD VOOR WALCHEREN
36e JAARGANG
VRIJDAG 8 AUGUSTUS 1930
DRUKKERIJ
H. WEGELING
VLISSINGEN
DRUKKERIJ
DE LANGE JAN
MIDDELB.
ADVERTENTIEPRIJS
20 CENT RER REGEL
INGEZ. MEDEDEEL. 40 CENT
CONTRACTEN SPEC. TARIEF
ABONNEMENTSPRIJS
40 CENT PER 3 MAANDEN
FRANCO PER POST 45 CENT
LOSSE NUMMERS 5 CENT
No. 30
DRUKKERIJ
H. WEGELING
VLISSINGEN
DRUKKERIJ
DE LANGE JAN
MIDDELB.
Uitgave H. Wegeling, Noordstr. 44, Telef. 130, Viisslngen. BijkantoorDrukk. De Lange Jan, Noordstr. C 34, Middelburg
oksels en voeten
7.
Ook op het gebied
van Kantoor- en
Schrijf behoeften
zQn wl] goed en
goedkoop I
Wegeling slïieuwsblai
Wij zorgen voor
nette uitvoering
van uw Drukwerk
en zijn toch het
laagst In prijs 1
Onder dön titel „De Bloedige Internationale
der Bewapenings-iiid us trie'is een boek ver-
scphenan van Alb. de Jong, dat een tipje op
licht van de funeste practijken, die er tijdens
den oorlog plaats hadden onder verschillende
wapenfabrikanten, Bn waarbij men tot de ont
dekking komt, dat de meest JSatanisohe mach
ten zijn bezig geweest, die het voorspel wa
ren van en tijdens de groote tragedie, dief zich
tusschen *1914—1918 afspeelde. Uit het Duit-
sche werk van Otto Lehmann-Russbüldt pu
bliceerde Prof. van Riel in „Het Volk" on
langs enkele feiten, waarin aan den dag treedt,
de niets ontziende immoraliteit van de interna?
tionale kartel, om oorlogstuig te leveren aan
alle landen, dLie met elkaar in bloedigen strijd
waren, terwijl de mannen aan het front 'totaal
onkundig waren van de werkwijze dezer inter
nationale helsche combinatie. Het oorlogstuig
van het eigen vaderland werd door den vijand
gebruikt bm de zonen van hen, die het ver
vaardigd hadden, een smadelijken dood te doen
sterven. Zoo was het niet onmogelijk, ja zelfs
vrijwel zeker, dat duizenden soldaten sneuvel
den, door de projectielen die hun eigen hand
of 'die der familie hadden vervaardigd. Het
boek beschrijft verder, hoe in 1915 de "Engel-
schen bij regimenten werden weggemaaid door
de scheepskanonnen, waarvan hun eigen land-
genooten de leveranciers en vervaardigers wa
ren. Duitsche soldaten crepeerden op Fran-
schen bodem in het prikkeldraad, waarvan him
eigen vaderland de leverancier bleek te zijn.
Fransche soldaten werden vaneengescheurd
door Duitsche granaten, wier onderdealen ge
leverd waren door Fransch-Engelsche fabri
kanten. Zoo gaat deze droeve lijst met ontstel
lende feiten van de meest weerzinwekkende
realiteit door, het beneden-beestelijke vierde
hoogtij en zop is het niet onmogelijk, dat een
maal Nederlandsche soldaten, hun vaders en
moeders Incluis, crepeeren in het stikgas, dat
op Nederlandschen bodem door Nederlanders
gemaakt is, zegt Van der Sluijs in het „Geïll.
Volksblad", en hij eindigt met een oproep aan
alle moeders van Europa, om dit boek te le
zen. Misschien zult gij vloeken van veront
waardiging cn ergernis, om zooveel dierlijkheid,
maar gij zult ook tegenover den blonden knaap,
die daar nog speelt aan uw voet, de heilige
belofte afleggen, dat hij 'aan die misdaad zich
niet zal schuldig maken".
Inderdaad, dat is ook een internationale,
maar van een bloedig soort. Kome spoedig de
tijd van de Internationale des Vredesl
Een verzuchting, maar die geen verzuchting
blijven mag. Of liever wij moeten het er
niet bij laten. Aan de komst dier internationale
moeten Wij medewerken. En dan niet zóó, dat
Vdj het van anderen verwachten, óók dat;
maar in de eerste plaats moeten wij zelve men-
schen des vredes zijn. Niet zóó, dat we alleen
maar den oorlog vervloeken, óók dat, maar in
eigen omgeving moeten wij allen doen, wat
mogelijk is, om den vrede tusschen de men-
schen onderling te bewerken. Er zijn Landen
en volken, er zijn ook families en huisgezin
nen. Hoe vaak leven die niet met elkander
op voet van oorlog? Het is voor de vredes-
vrienden wel eens om moedeloos te worden,
als zij hoor en, hoe ouders met hun kinderen
niet kunnen opschieten, als daar de een den
ander vermoordt, uit lage berekening van
winstbejag, of uit feilen haat tegen zijn per
soon, als daar zijn die onderlinge ruzietjes,
die geniepige daden, die speldeprikken, dat
booze oog, die scherpe tong, kortom dat alles,
waardoor de vrede verstoord is, eindeloos, ein
deloos. Is het wonder, dat de zelfzucht van
het menschelijk hart niet alleen uitkomt in
de kleine wereld der alledaagsche fcnenschen,
maar ook in de groote wereld der volken en
natiën? 't Gaat alles om het eigen belang
het draait alles om het eigen ik. Zoolang is
er de brandstof voor den oplaaienden oorlogs
vlam. Zoolang ook de internationale van den
krijg en de vrede staat van verre als een
engel, die zijn aangezicht bedekt met de vleu
gelen. Uit schaamte, uit smart, over die ego-
istische menschen.
De Internatonale des Vredes! ach, wat Is
er nog veel te doen, eer zij haar zachten schep-
ter voert. Wat is er nog veel te herzien in
allerlei kringen en groepen en bovenal in ons
eigen zelfzuchtig hart. Laat ons die herzie
ning aandurven, want het mag toch niet lan
ger zoo dat onvrede hoogtij viert en de
menschen van elkaar verwijdert, die elkaar
zoo bitter noodig hebben. En wier leven toch
al zoo kort is, om nog eikaars korte leven te
knoeien, te verbitteren, te verkorten zelfs. Laat
ons hebber verantwoordelijkheidsbesef, bij al
les, Wat wij denken, zeggen en doen. De op
bouw van de Internationale des Vredes is een
reuzen-Werk, zwaar en moeilijk óók een
behandele men met Purolpoeder. Dit ïshet
meest afdoende middel daarvoor. Het kost
45 en 60 ct. per bus, en Is evenals Purol,
verkrijgbaar bij Apoth. en Drogisten.
dankbaar werk, het zware en moeilijke wüürd.
Wie er zich aangèèf't, beginnend in eigen om
geving, zal de voldoening smaken medewerker
te zijn aan het grootsche gebouw. Zij ons
werk als de rollende sneeuwbal, die al groo-
ter wordt al grooter. Van persoon tot per
soon, van huis tot huis, van familie tot fa
milie tot familie, van volk tot volk.
Mogen do oogen voor dit ideaal worden ge
opend en de harten zich' ontsluiten en zetten
wij allen onze schouders er. onder. Terwille
van hen, die dicht bij ons zijn, terwille van
hen, die verre zijn, maar die ook, als wij,
menschen zijn. Laatstleden Zondag was het
Vredes-Zondag. Een dag, waarop deze en der
gelijke gedachten bijzonder tot ons spreken.
Laat iedere dag zulk een dag zijn en wij
„van goeden wille".
r
VLISSINGEN. Geslaagd voor eind-examen H.
B. S. 5-jarigen cursus onze plaatsgenoot de
heer C. J. van Tatenhove. Onze vroegere stad
genoot de heer J. M. Th. Hoste te Dongen,
slaagde voor de Fransche taal akte A (MO.),
Mej. D. J. van der Meer voor Engelsche
handelscorrespondentie.
De heer C. A. J. de Groot is benoemd
tot 1 eeraar aardrijkskunde en geschiedenis aan
het R. K. Gymnasium te Rolduc en de R.K.
H. B. S. 5-j. cursus te Heerlen.
Zondag nam Dr. J. EL Blase, predikant
bij de Evang. Luthersche gemeenten te Vlis-
singen en Middelburg, Wegens vertrek naar
Indië afscheid, des morgens alhier, des avonds
te Middelburg. Tot tekst had de leeraar ge
kozen 2 Cor. 13 13.
Geslaagd voor examen Nijverheidsonder
wijs de heer J. B. Grijff.
De hoofdinspecteur van politie de heer
J. F. Berkel, is tot commissaris van politie
te Culemborg benoemd.
Donderdag werd de proefvlucht onder
nomen van Ostende naar Vlissingen. Nog vóór
den vastgestelden tijd daalde een machine de
PH—ADO op het vliegveld heer. Er waren 6
passagiers.
Met de Prov. booten kwamen dien dag
2250 menschen en 46 auto's aan.
In den tuin der Willem Ill-lcazerne werd
de Chr. Geref. Zendirigsdag gehouden. Ds. Tol-
sma van Zaamslag opende, Ds. Gruppen van
Zwaagwesteinde sprak over:1 „Om één ziel";
Ds. H. Hoogendoorn van Zierikzee over: ,',Een
kracht Gods"; Ds. L. H. v. d. Meijden van
Den Haag over: „Onder alle heidenen Uw
heil"; Zendeling Geleinse over: „De zegen
der geslachten" en Ds. H. Jansen s>rak oen
slotwoord.
De Stoomvaartmaatschappij „Zeeland"
opende in Grand Hotel „Britannia" een infor
matie- en reisbureau, alwaar biljetten naar
Nederland, België en Duitscfaland verkrijgbaar
worden gesteld.
beste da^eliiksche
il !er opwekking
'enverfrissching. jê
Voor rekening van het badbedrij'f zijn 2
cano's vervaardigd, 1 eenpersoons en 1 twee
persoons.
Donderdagavond viel bij het oude Arse
naal een kleine jongen te Water. Een 13-jarige
jongen probeerde hem te redden. De schippers
zoon G. Rijkers van het motorschip „Veran
dering", had het geluk beide jongens behouden
op het droge te brengen.
Na een lading melasse gelost te hebben
vertrok het Engelsche stoomschip „Tantary"
Het bestuur van den Ned. Oudheidkun
digen Bond opende een inschrijving ten be
hoeve van het behoud van den gevel van .het
Beeldenhuis.
Zaterdag, na het beëindigen der werk
zaamheden, nam de heer K. Wever afscheid
van het personeel der afd. ketelmakerij der
Kon. Maatsch. „de Schelde". De hoofdbaas,
de heer C. vna den Berge, sprak hem toe en
overhandigde hem een gouden horloge en een
stoel.
Op den hoek SchuitvaartgrachtKerkhof-*
laan reden e>en fietser en een auto tegen elkaar
aan. De fietser viel en Werd licht gewond, de
fiets Werd vernield.
Het Ameorikaansche stoomschip „Man»
hourry" is, na alhier een lading petroleum te
hebben gelost, naar Antwerpen vertrokken.
In gecombineerde vergadering van het Be
stuur der S. D. A. P. en den Vlissingsohen Be
stuurd er sbond, is de plaatselijke raad voor par
tij en vakbeweging gesticht, waarvan de hee-
ren J. v,an der Peijl en F. van Spanning resp.
voorzitter en secretaris werden. Pogingen zul
len worden aangewend, om te komen tot op
richting van een afdeeling van den Arbeiders
Sportbond.
Het programma van het strandfeest, dat
gehouden wordt op Zaterdag 30 Augustus, is
als volgt vastgesteld:
aZandwerk voor kinderen, leeftijd 810,
1012 en 12—14 jaar.
b. Wedstrijd voor kinderen met vliegende
Hollanders (baanlengte plm. 30 meters), vier-
wielerss *en auto-steps.
a Voor jongens, leeftijd 14 jaar en ouder:
Hindernislóopen, baanlengte plm. 50 M.
Athletiek: acirca 2 K.M. Boulevard-loop.
start en fïnis op het strand; b. touwtrekken,
ploegen van 4.
Zwemmen: a. hindernis zwemmen, start ge-
cos tumeerd. Als hindernissen worden gebruikt
evenWichtsboom naar glij toren, naar springto-
Paul meende, dat hij al langen tijd geslapen
had en dat het midden in den nacht moesfl zijn,
toen hij wakker werd. Buiten woedde het on
weer, door de kieren van de vensterluiken
kon hij het felle bliksemlicht zien; een harde
donderslag deed het huis beven en klonk grom
mend na in de bergen, evenals een hardje,
scheldende stem. En dan, Paul hoorde nog
iets, een stem. Paul luisterde. Ja, het was in
de kamer van zijn ouders, naast hem, het was
de stem van zijn vader. Hij sprak op luiden
toon en zeer snel en van tijd tot tijd werd
zijn stem zeer heesch en was het spreken hem
tnoeilijk. Nu, daar het geluid van den donder
zweeg, kon Paul de stem duidelijk hooren:
„Goed, goed ik zal het niet ontkennen, ik ben
gekomen, omdat ik wist, dat hij hier was. Je
vindt dat belachelijk misschien is het dat
oc(k wel maar aan wie de schuld, dat ik
Wat belachelijk doe? Jij, jij alleen. Het is
ongerijmd, dat een man als ik,"om zoo'n blaas
kaak ook maar één oogenblik zal Lijden of
iets belachelijks doen".
Nu hoorde men de stem van mevrouw Irene,
rustig en helder zeggen: „Arme man".
„Arme man" vloog de directeur op. „Ik
wil geen arme man zijn, dat is niet noodig. Als
ik een vrouw heb, moet zij zich zoo gedragen,
dat. mij zulke belachelijke dingen gespaard
blijven. Zij heeft zich zoo te gedragen, dat ik
niet belachelijk ben, dat ik geen „arme man"
ben. Ik wensch niet, dat men mij beklaagt. Je
lucfhtzinnigjieid, zeg ik je, je behaagzucht,
speelt hier een zeer gevaarlijk spel
Nu liet het onweer zich weer hooren, het
rolde en gromde en overstemde de krakende
en hoonende stem van den vader. Paul wik
kelde zich bevend in zijn dekens; de wereld
leek hem zeer donker en gevaarlijk toe en hij
verviel in zoo'n moedelooze stemming, zooals
een kind die soms hebben kan.
Den heelen middag had het geregend, tegen
den avond hield .het op, grauwe, laaghangende
wolken waren aan den hemel; de bergen had
den witte nevelmutsjes en de lucht was stil
en drukkend. Paul liep mismoedig in den tuin
rond, hij had geprobeerd weer eens de vlucht
van zijn moeder en hem te spelen, maar al
gauw wierp hjj alles weg en ging op de bank
zitten, terwijl hij voor zich uit staarde en met
zijn bennen schommelde. Waarom had hij zich
toch zoo op het buiten-zijn verheugd? Maar
zoo ging het hem altijd; hij verheugde zich heel
erg op iets, dat zou komen en als het gebeur
de, dan stelde het hem zoo bitter teleur, dat
hij best zou kunnen huilen. Daar zag hij ün
de dorpsstraat Fok, de jhond van den slager en
die aam de aandacht van Paul in beslag. Fok
liep langzaam, zijn kop een beetje opzij, van
tijd tot tijd stak hij dan hier dan daar zijn
neus vooruit, wendde zich dan weer verveeld
af, rekte zich en ging langzaam verder. „Zijn
honden ook treurig?" vroeg Paul zich af, „zijn
honden ook teleurgesteld?" Hij hield niet van
den hond van den slager, want hij was bang
voor hem, maar nu verbond een .soort kame
raadschap met den treurigen hond. Door het
raam van de villa klonk de stem van mevrouw
Irene, die zong. „Nu zingt zij weer", dacht!
Paul ja als vader, geweest was en zij woor
den gehad hadden, dan zong zij altijd veel en
luid. „Zingt zij omdat zij treurig is, of zingt
zjj, omdat ze niet meer treurig ia?" Paul kon
o
daar niet achter komen. Toen dacht hij plot
seling, wat zou mijnheer van Mirden toen op
de wandeling gezegd willen hebben, dat niet
mocht? Groote heeren huilen niet, maar toen
kiek het er veel op. Paul hield wel van
mijnheer van Mirden; ""in elk geval was het
gezelliger en veiliger, wanneer hij er was,
dan Wanneer vader thuis was. Paul dacht, dat
moeder dat ook zoo vond.
Nu kwam er leven in de dorpsstraat. Er liep
een jonge man langs de huizen, kinderen kei-
ken uit de ramen, de man riep hun wat toe
en ging verder. Hij liep tot aan het eind van
tie straat, daar bleef hij aan den kant van het
weiland staan, zette zijn handen als een
scheepsroeper aan zijn mond en riep de maai
ers op het Land wat toe. Men zag zomergasten,
dames met stroohoeden op, zij gingen haastig
Óiaar het postkantoor, als zij elkander ont
moetten bleven zij staan en begonnen druk te
praten. Die dame in het wit was de vrouw
van Majoor Welker en daar was tante Dina
ook, met fladderende keellinten vloog zij van
de post naar huis. En plotseling verschenen
ook Loulou en Anna: zij stonden in het mid
den van de straat en Loulou begon wonderlijk
te dansen; hij sprong in de hoogte en zwaaide
met zijn armen, of het molenwieken waren.
Daarbij riep hij voortdurend iets. Anna had
eerst toegekeken, maar toen begon zij ook
mede te huppelen en te springen en met haar
hooge heesohe stem begon zij ook wat te roe
pen. Zeer nieuwsgierig ging Paul bij het tuin
hek staan, maar hij verstond er niets van. Lou
lou en Anna haderden hem, al dansend en
springend; nu stonden zij verhit en ademloos
voor hem. „Wurm", riep Loulou, „er is oor
log".
„Oorlog", herhaalde Paul.
„Ja oorlog, en een erge oorlog ook, oorlog
met allemaal, met Russen, Franschen en Ser
viërs nou, en de anderen komen ook gauw,
dat zal je zien".
Paul dacht na. „Waar zijn ze?" vroeg hij.
Loulou maakte een beweging met zijn ar
men. „Overal".
„Zijn ze daar ook?" en Paul wees met rijn
vinger naar de bergen.
„Ja zeker, daar ook", verzekerde Loulou.
„En zullen zij hierheen komen?" vroeg Paul.
Loulou lachte. „Laat ze maar komen, ik
weet, wat ik te doen heb".
„Ja, dan moet je wat doen", zeide Paul na
denkend. Maar Loulou lachte hoonend: „Jij
wurm, wat wou jij doen? Je zou je achter
de' kindermeid verbergen, dèt zou je doen".
Nu begon 'Anna ook te l.achen, haar hooge,
schelle lach, die Paul niet verdragen kon.
„Ik zal wat doen", zei hij met bevende stem,
„Ja, in een muizengat kruipen", spotte Lou
lou weer.
Paul kreeg een kleur, zijn oogen werden
groot door opwinding, haast begon hij te hui
len. „Ik zal wat doen", riep hij; „jullie zult
allebei ervan opkijken.- Je gelooft zeker, om
dat ik niet als jullie op straat dans en steenen
maar honden gooi, ik ook niets kan doem.
Dansen en steenen gooiem kan iedereen, maar
jullie zult allebei er van opkijken, jullie
zult eens zien" Anna had opgehouden met
lachen en keek Paul nieuwsgierig aan. Loulou
htiaLde zijn schouders op en zei: „Wat een
groote woorden heeft dal wurm. „Kom", zei
hij tot Anna, keerde Paul den rug toe en, beiden
begonnen weer hun wonderlijken dans.
(Wordt vervolgd).