F"™T
üraaqenJj-anbod
Schoonmaaktijd
DE VERLOREN ZOON
STER-TABAK
WEEKBLAD VOOR WALCHEREN
86e JAARGANG
r DRUKKERIJ
H. WEGELINQ
VLISSINGEN
VRIJDAG 11 APRIL 1930
No. 14
DRUKKERIJ
DE LANGE JAN
M1DDELB.
ADVERTENTIEPRIJS
20 CENT PER REGEL
INGEZ. MEDEDEEL. 40 CENT
CONTRACTEN SPEC. TARIEF
ABONNEMENTSPRIJS
40 CENT PER 3 MAANDEN
FRANCO PER POST 45 CENT
LOSSE NUMMERS 5 CENT
Uitgave H. Wegeling, Noordstr. 44, Telef. 130, Vlissingen. Bijkantoor: Drukk. De Lange Jan, Noordstr. C 34, Middelburg
DRUKKERIJ
DE LANGE JAN
MIDDELB. jL
Jn die pijp vanjou schuilt
tooverkracht Telkens als
jij een piip rookt, voel ik m\j
ongewekt en vroolijk."
„Dat ligt niet aan mijn pijp»
maar aan de tabak,die ik
rook. 't Is
Koop jij ook maar een pijp,
atop ate met Ster-tabak en
jouw rooken brengt an
deren onder de bekoring.'*)
Ook op het gebied
van Kantoor- en
Schrijf behoeften
zijn wij goed en
goedkoop
Wij zorgen voor
nette uitvoering
van uw Drukwerk
en zijn toch het
laagst In prijs I
UIT BOEK EN BLAD.
De „Kijkj es"-schrij ver van het „GeïlL Volks
blad" heeft het over de vervroegde winkelslui
ting en schrijft er het volgende over: Steeds
blijven er stemmen opgaan tegen wettelijke,
vervroegde winkelsluiting. Wij kunnen 't ons
zoo goed indenken, dat neringdoenden einde
lijk toch eens op een enkel punt naar eigen
inzicht en goedvinden zouden willen handelen,
zonder steeds maar aan banden gelegd en
bevoogd te worden door een wetgevende macht
en haar dienaresse, de bureaucratie, die ge
heel buiten het zakenleven staan, en de ei-
schen en behoeften zelfs niet bij name van
kennen. Tot allerlei buitensporigheden geven
sommige 'bemoeiingen van boven af aan
leiding. Dat kan 'wel niet anders. Te Amster
dam bijv. worden pogingen gedaan, om een
besluit uit te lokken tot het in voorraad: heb
ben van Versch klein brood des morgens bij
't ontbijt. De hotelhouders en restaurateurs
dringen er bij de stedelijke overheid op aan,
flat dit artikel: versch, klein brood, althans
verstrekt mag worden aan gasten, alleen aan
vreemdelingen desnoods. Stad- en landgenoo-
ten kunnen zich desnoods nog wel behelpen
met een boterham van den vorigen dag, maar
buitenlanders krijgen zoo'n raren indruk van
't hotel en Van ons land, als daar 's morgens
vroeg geen versch, knappend brood voorhanden
is. Een moeilijk geval. Gaat het eigenlijk wel
aan, den vreemdeling te doen genieten, Wa/[
den ingeborene verboden is? Waarom de Belg
bijv. een knappend broodje en de landgenoot
edii oudbakken? Zullen ér geen conflicten,
ontstaan en heeft de vrees geen grond, dat'
er, clandestien tóch een cadet je van 's morgens
vroeg zal voorgezet worden aan een niet
vreemdeling? In zeker opzicht stemt het nu
Weer tot gerustheid, dat een vrouw, door hu
welijk, dezelfde nationaliteit erlangt als haar
echtgenoot, anders zou dat versche brood een
strijdobject worden en ware er niet een groot
aantal politie-beambten „in burger" notodig,
om elke overtreding te oonstateeren?
Niemand meene, dat wij schertsen, maar
bij de geopperde, gedeeltelijke-versch-brood-dis
tributie zullen conflicten rijzen, die zich niet
gemakkelijk laten oplossen. Ons bezwaar is
weer van anderen aard. Werklieden onder-
Wijzers, kantoorpersoneel al de arbeiders
met hoofd of hand, wier woning op te groote
afstand van de „werkplaats" is gelegen, om
„tusschen den middag" naar huis te gaan, moe
ten zelfs hun „twaalfuurtje" nog met brood
van den vorigen dag doen en nu lijkt het ons
ver van billijk, dat alleen den zeer bevoorrech
ten 't genot van een versch broodje aan ont
bijt te beurt valt. Oud brood is gezonder, kan
zeer smakelijk zijn schijnt beter voor zwakke
magen ter wille van de afschaffing van 's
bakkers nachtarbeid hebben wij ons, zonder
eenig nadeel, misschien zelfs tot ons voor
deel, onthouden van warm brood 's morgens
vroeg „blijven we daarbij". En nu zie niemand
in 't voorgaande eenige communistische of
zelfs socialistische ontevredenheid de aard-
sehe goederen zijn zóó ongelijk verdeeld, dat
menige bootwerker of opperman méér durft
uitgeven voor zijn ontbijt of middagrrfèal, dan
een intellectueel, die zich schamen zou, er rond
vooruit te komen, waarmee hij zich voedt.
Daar heb je bijv. Frederik van Beden. Den
derden April vierde hij zijn zeventigsten jaar
dag en, al tellen we hem niet onder onze
geestverwanten, niemand kan den grijzen au
teur meer dan gewoon talent ontzeggen. Eerst
heeft hij getracht een ideale maatschappij te
stichten. „Walden" verslond zijn middelen,
toen heeft hij gedicht en geschreven, onver
moeid, menige kostelijke pennevrucht heeft
Nederland hem te danken, tot dank voor zijn
geestesarbeid kampt Frederik van Eeden nu
met feitelijke armoede, met doorloopend geld
gebrek. Toch wel een tragisch levenseinde.
Aan versche broodjes bij 't ontbijt zal de scha
mele letterkundige wel niet denken.
Een andere klacht lazen we in het „Alg.
Weekblad". In het „Levende Heden" heeft de
schrijver het 'over Veere en schrijft in verband
met het Stadhuis het volgende: Terwijl te
Amsterdam, en ook wel elders, een zoo heete
strijd om het behoud van stadsmonumenten
gestreden wordt, staat het beroemde Stadhuis
van Veere, volgens herhaalde courantenbe
richten in ellendigen staat van verval, mis
schien op instorten. Het vorige jaar heeft het
pestuur van de kleine, verarmde gemeente
(die nog geen duizend inwoners telt) het ge
bouw in eigendom aan het Rijk aangeboden,
met het verzoek, het in eeuwigdurende bruik-
Jeen te mogen ontvangen. Dat was een uiter
ste middel om hulp te verkrijgen. "Maar een
antwoord is nog steeds niet gekomen wel
zielig, dat in het „levende heden" zoo weinig
tijd voor zulke dingen bij sommige regeerders is.
VLISSINGEN. In het Concertgebouw hield
de C. K. W. O. een feest vergadering, waarin
opgevoerd werd het fragment uit de „Camera
Obscura" „De Familie Kegge" in 5 afdeeiln-
gen.
De heer W. Bosselaar, besteller bij
Van Gend en Loos, herdacht den dag, waarop
hij voor 25 jaar in dienst trad bij deze expe
ditie-onderneming.
De Wet tot verbetering van de haven
is afgekondigd in Staatsblad no. 82.
Vrijdag ontstond brand aan de Buiten
haven, waar een opslagplaats, in gebruik bij
de Stoomvaart-Maatschappij „Zeeland" in brand
was geraakt. Door het personeel der daar lig
gende mailboot met hulp der marine, geraakte
men den brand meester. De loods was een op
slagplaats voor touw, teer en meer dergelijke
licht brandbare voorwerpen.
De politie arresteerde een 29-jarigen man,
die ten huize van zijn vader in dronkenschap
het huisraad had stukgeslagen. Daarbij had hij
zich aan gelaat en handen verwond.
De Zeereerw. heer L. Stolk, vroeger pas
toor alhier, herdacht den dag, waarop hij
vóór 25 jaar benoemd werd tot pastoor van
de Catharinakerk te Amsterdam.
Geslaagd voor het examen als derden
stuurman de heer G. C. Bril.
In de gehouden algemeene vergadering
van aandeelhouders der Vlissingsche Duinwa
terleiding-Maatschappij werd het dividend over
1929 vastgesteld op 160 per aandeel.
In een vergadering van abonné's der
Zuid-NederLandsche Radio Distributie-Maatsch.
is de volgende motie aangenomen:
De vergadering van abonné's der Z. N. R.
D. M„ bijeen op 4 April 1930 om 8.30 uur n.m.
in het Concertgebouw te Vlissingen, gehoord
de uiteenzetting bij monde van den heer P. C.
Oorschot, van de moeilijkheden, gerezen onder
directeur en commissarissen onderling, spreekt
hierover haar leedwezen Uit;
constateert, dat, indien deze mededeelingen
juist blijken te zijn, die moeilijkheden behoo-|
fen te blijven buiten het kader van de Z. N. R.
D. M., vreest, dat anders het bestaan der Z. N.
R. D. M. in gevaar wordt gebracht, brengt hul
de aan de leiding, zooals deze tot heden is
geschiedt, en keurt goed, dat verdere besprekin
gen worden gehouden, ten einde klaarheid te
helpen bevorderen onder de tegenwoordige
leiding.
Alhier is een vereeniging opgericht tot
instandhouding van het ziekenhuis in de Helle-
bardierstraat. Zij telt individueele leden en cor
poraties, met resp. f'0.20 en f 1.00 per jaar min
stens voor lidmaatschap. Er is een bestuur, uit
9 leden bestaande, gekozen.
Sleepboothulp vertrok naar het bij West-
ende gestrande Ned. stoomschip „Valk".
Verplaatst met ingang van 1 Juni de
Ruwe, roode of wel
schrijnende handen
weer gaaf, 'zacht/
mooi door Puroll
oommies bij den post- telegraaf- en telefoon
dienst E. Jansen van hel spoorwegpostkantoor
no. 2 alhier naar Hansweert en aldaar aan
gewezen als directeur van dat kantoor,,
- De op 2 April gehouden aanbestedinjg
voor den bouw van het ziekenhuis „Bethesda"
is niet gegund.
Hier en te Middelburg brak bij enkele
kleermakerspatroons een staking uit, omdat
deze niet bereid waren over te gaan tot invoe
ring van het landelijk contract in de kleerma
kers-industrie.
Wegens het overlijden van H. M. de Ko
ningin van Zweden wapperde de vlag van dit
rijk aan de woning van den vice-consul half
stok.
(Naar het Duitsch.)
8.
Deze nacht was nog onrustig, zoo ook de
volgende dag. Maar juist, zooals Valentijn
vooruit gezegd had, trad in den derden nacht
cein weldadige rust in en toen de morgen
daarop volgens mevrouw Helena haar gast
een bezoek bracht, zag hij haar met heldere
oogen aan en om haar te begroeten bewoog
hij zijn gewonde arm, die, hoewel hij hem nog
niet goed kon gebruiken, toch flink genas
Mevrouw knikte hem vriendelijk toe en zeide,
dat hij geen dwaasheden moest begaan en zich
niet te vroeg voor genezen moest beschouwen.
De jong. man, ofschoon hij weer vol frisschen
levensmoed was, beloofde, als een onmondig
kind, alles ernstig. Maar 's avonds toen moe
der en dochter bij kaarslicht zaten en Lize
aan het spinet een dansmelodie instudeerde,
die toen juist uit Italië gekomen was, werd
er zachtjes op de deur geklopt, en op het
verschrikte „binnen" van dc vrouwen, die an
ders zoo'n laat bezoek niet gewoon waren, trad
hun jonge gast de kamer binnen, geleund op
den arm van Valentijn, die met een. schouder
ophalen te verstaan gaf, dat hij den onge
hoorzame niet langer had kunnen vasthouden
en als het kwade gevolgen mocht hebben, dan
w&sohte hij zijn handen In onschuld. Koert ech
ter, wiens anders zoo bleeke wangen met 'n
vreugdeblos overdekt waren, daar hij zich uit
zijn gevangenschap verlost gevoelde, liet zijn
bewaker los en boog met vroolijke minzaam
heid een knie voor de strenge vrouw des hui-
nes au smeekte om genade daar hy, trots bet
verbod, opgestaan was. Hij wilde ook niet
.meer dan zijn beide redsters een goeden nacht
wenschen en de jonge dame, die hij sinds dien
verschrikkelijken nacht niet meer gezien had,
bedanken voor de moeite, die zij zich gemaakt
had met het maken van pluksel en het knip
pen van zwachtels. Het was niet mogelijk hem
zijn opgewekt en toch hartelijk optreden kwa
lijk te nemenen zelfs Lize, die door zijn
binnenkomen bijna nog erger egschrokken was
als in dien onweersnacht, vond spoedig haar
natuurlijke onbevangenheid terug en antwoord
de hem met schertsende woorden. Op een
wenk van haar moeder haalde zij een schotel
met vruchten en gebak, en de gast, die eenige
dagen gevast had, liet zich, nadat hij eerst toe
stemming van Valentijn gekregen had, niet
lang nooden om zijn tanden in een der sap
pige peren te zetten. s
„Edele vrouw", zeide hij, „ik kan U niet
zeggen, hoe goed het mij is aan deze tafel 'te
zitten. Toen ik het licht in den tuin zag schij
nen en mijn voortvluchtige schreden daar naar
toe richtte, kon ik niet droomen, dat ik nu
hier zoo vroolijk en veilig zou zitten en mij
zoo te goed zou doen. U moet weten, dat' ik
op reis hierheen, hoe zeer het mij de onge
bondenheid en het nieuwe aantrok, in de ar
moedige herbergen bij den lekkersten schotel
on den geurigsten wijn, naar het zindelijk tafel
laken terugverlangde, waarop onze dienstbode
het eenvoudige maal neerzette. Op mijn reis
heb ik op geen enkel bied gelegen, of ik heb
mijn mantel over bet linnen uitgespreid. Nu
vind ik alles bij U zooals bij mijn moeder,
maar kostbaarder en dat ik daar tegelijk zoon
en dochter moet zijn, terwijl ik hier slechts
tijdelijk ben, terwyl uw zoon, zooals mijn
oude vriend my verteld heeft, op reis is ea U.
eene dochter overgebleven is, waarnaar mijn
moeder zoo tevergeefs verlangd heeft.
Bij deze uitspraak sloop de oude dienaar
wien de vermelding van den verren zoon ver
legen maakte, uit de kamer. Lize kwam haar
irjoeder echter te hulp, door schertsend te
zeggen, dat men vaak naar zijn eigen kruis
verlangde en als moeder eerlijk wilde zijn,
dan zou zij zich ook een ander gezelschap uit
zoeken dan zoo'n dom en onhandig dochter
tje, dat niets dan kwaad in haar hoofd had,
tfen halven dag verknoeide, het vleesch te
bruin en de soep te mager maakte en een
massa geld kostte aan kleeren en opschik.
Waarop moeder opmerkte, dat die afschildering
wel gelijkend, maar toch wel 'n beetje te zwart
gemaakt was, en bovendien, ieder moest het
nemen zooals de hemel hem voor zijn zonden
bestrafte. Toen zij dit zeide, werden haar ge
laatstrekken weer heel verdrietig, daar zij er
aan dacht, hoe dat maar al te ernstig aan haar
bewaarheid werd. De jongelui merkten het
echter nauwelijks op, maar praatten in een
vroolijken toon door: het leek hem toe, alsof
zij elkander al jaar en dag kenden en toen
Lize van het spinet opstond, nadat zij drie
volksdansen voor den jongen man gespeeld
had, sloeg het van den toren middernacht, zon
der dat één van hen gedacht had, dat zij meer
dan een uur bij elkaar geweest waren.
De volgende dagen en avonden gebeurde
er niet veel anders.; de tijd waarop de huisdeur
gesloten werd en zij, veilig voor ieder bezoek,
in de woonkamer bij eikaar zaten en den
halven nacht al pratende doorbrachten, scheen
den jongen lieden en ook de moeder steeds
langer te worden. Het was allen te moede,
alsof het altijd zoo geweest was en het nooit
anders zou kunnen worden eta dat zjj een
geheim te bewaren en een gevaar af te wen
den hadden, gaf hun onschuldig samenzijn
ook nog de bekoring van het verbodene, waar
aan ook de strenge vrouw zich niet heelemaal
kon onttrekken. Zij was verstandig genoeg om
in te zien, dat er nog een ander gevaar was^
n.l. dat haar heimelijke gast door den een Of
fntlercn muur bespied werd en de leugien,
waarmee zij hem in haar bescherming geno
men had, zou uitkomen. Lize, die tot nu toe
maar zelden en dan nog maar voor korten tijd
met jongelui had omgegaan, leefde nu met
dezen vreemdeling reeds elf dagen onder één
dak en daar de moeder hem graag mocht Uj-
jden, sedert hij alles aan haar verteld had,
was het van de dochter wel te veel verlangd,
dat zij zich voor al zijn goede hoedanigheden
en deugden zou blind houden. Hij echter, hoe
vertrouwelijk hij was, scheen zijn hart goed
en zorgvuldig gepantserd te hebben en in die
opgewekte stemming der lange avonden ont
glipte hem geen enkel woord tegeir Lize, dat
anders dan broederlijk genoemd kon worden.
Was het werkelijk zoo en dacht de trekvogel
er niet aan een nest te bouwen, dan was hij
des te gevaarlijker voor haar kind en was
het haar moederplicht zoo gauw mogelijk een
eind te maken aan zijn verblijf. Zij nam zich
haar zwakheid kwalijk, dat zij het niet over
haar hart kon verkrijgen, haar gast, die nu
weer geheel reisvaardig was, aan zijn weggaan
te herinneren, daar hij er zelf heelemaal niet
naar verlangde.
(Wordt vervolgd).