F"™T üraaqenJj-anbod Schoonmaaktijd DE VERLOREN ZOON STER-TABAK WEEKBLAD VOOR WALCHEREN 86e JAARGANG r DRUKKERIJ H. WEGELINQ VLISSINGEN VRIJDAG 11 APRIL 1930 No. 14 DRUKKERIJ DE LANGE JAN M1DDELB. ADVERTENTIEPRIJS 20 CENT PER REGEL INGEZ. MEDEDEEL. 40 CENT CONTRACTEN SPEC. TARIEF ABONNEMENTSPRIJS 40 CENT PER 3 MAANDEN FRANCO PER POST 45 CENT LOSSE NUMMERS 5 CENT Uitgave H. Wegeling, Noordstr. 44, Telef. 130, Vlissingen. Bijkantoor: Drukk. De Lange Jan, Noordstr. C 34, Middelburg DRUKKERIJ DE LANGE JAN MIDDELB. jL Jn die pijp vanjou schuilt tooverkracht Telkens als jij een piip rookt, voel ik m\j ongewekt en vroolijk." „Dat ligt niet aan mijn pijp» maar aan de tabak,die ik rook. 't Is Koop jij ook maar een pijp, atop ate met Ster-tabak en jouw rooken brengt an deren onder de bekoring.'*) Ook op het gebied van Kantoor- en Schrijf behoeften zijn wij goed en goedkoop Wij zorgen voor nette uitvoering van uw Drukwerk en zijn toch het laagst In prijs I UIT BOEK EN BLAD. De „Kijkj es"-schrij ver van het „GeïlL Volks blad" heeft het over de vervroegde winkelslui ting en schrijft er het volgende over: Steeds blijven er stemmen opgaan tegen wettelijke, vervroegde winkelsluiting. Wij kunnen 't ons zoo goed indenken, dat neringdoenden einde lijk toch eens op een enkel punt naar eigen inzicht en goedvinden zouden willen handelen, zonder steeds maar aan banden gelegd en bevoogd te worden door een wetgevende macht en haar dienaresse, de bureaucratie, die ge heel buiten het zakenleven staan, en de ei- schen en behoeften zelfs niet bij name van kennen. Tot allerlei buitensporigheden geven sommige 'bemoeiingen van boven af aan leiding. Dat kan 'wel niet anders. Te Amster dam bijv. worden pogingen gedaan, om een besluit uit te lokken tot het in voorraad: heb ben van Versch klein brood des morgens bij 't ontbijt. De hotelhouders en restaurateurs dringen er bij de stedelijke overheid op aan, flat dit artikel: versch, klein brood, althans verstrekt mag worden aan gasten, alleen aan vreemdelingen desnoods. Stad- en landgenoo- ten kunnen zich desnoods nog wel behelpen met een boterham van den vorigen dag, maar buitenlanders krijgen zoo'n raren indruk van 't hotel en Van ons land, als daar 's morgens vroeg geen versch, knappend brood voorhanden is. Een moeilijk geval. Gaat het eigenlijk wel aan, den vreemdeling te doen genieten, Wa/[ den ingeborene verboden is? Waarom de Belg bijv. een knappend broodje en de landgenoot edii oudbakken? Zullen ér geen conflicten, ontstaan en heeft de vrees geen grond, dat' er, clandestien tóch een cadet je van 's morgens vroeg zal voorgezet worden aan een niet vreemdeling? In zeker opzicht stemt het nu Weer tot gerustheid, dat een vrouw, door hu welijk, dezelfde nationaliteit erlangt als haar echtgenoot, anders zou dat versche brood een strijdobject worden en ware er niet een groot aantal politie-beambten „in burger" notodig, om elke overtreding te oonstateeren? Niemand meene, dat wij schertsen, maar bij de geopperde, gedeeltelijke-versch-brood-dis tributie zullen conflicten rijzen, die zich niet gemakkelijk laten oplossen. Ons bezwaar is weer van anderen aard. Werklieden onder- Wijzers, kantoorpersoneel al de arbeiders met hoofd of hand, wier woning op te groote afstand van de „werkplaats" is gelegen, om „tusschen den middag" naar huis te gaan, moe ten zelfs hun „twaalfuurtje" nog met brood van den vorigen dag doen en nu lijkt het ons ver van billijk, dat alleen den zeer bevoorrech ten 't genot van een versch broodje aan ont bijt te beurt valt. Oud brood is gezonder, kan zeer smakelijk zijn schijnt beter voor zwakke magen ter wille van de afschaffing van 's bakkers nachtarbeid hebben wij ons, zonder eenig nadeel, misschien zelfs tot ons voor deel, onthouden van warm brood 's morgens vroeg „blijven we daarbij". En nu zie niemand in 't voorgaande eenige communistische of zelfs socialistische ontevredenheid de aard- sehe goederen zijn zóó ongelijk verdeeld, dat menige bootwerker of opperman méér durft uitgeven voor zijn ontbijt of middagrrfèal, dan een intellectueel, die zich schamen zou, er rond vooruit te komen, waarmee hij zich voedt. Daar heb je bijv. Frederik van Beden. Den derden April vierde hij zijn zeventigsten jaar dag en, al tellen we hem niet onder onze geestverwanten, niemand kan den grijzen au teur meer dan gewoon talent ontzeggen. Eerst heeft hij getracht een ideale maatschappij te stichten. „Walden" verslond zijn middelen, toen heeft hij gedicht en geschreven, onver moeid, menige kostelijke pennevrucht heeft Nederland hem te danken, tot dank voor zijn geestesarbeid kampt Frederik van Eeden nu met feitelijke armoede, met doorloopend geld gebrek. Toch wel een tragisch levenseinde. Aan versche broodjes bij 't ontbijt zal de scha mele letterkundige wel niet denken. Een andere klacht lazen we in het „Alg. Weekblad". In het „Levende Heden" heeft de schrijver het 'over Veere en schrijft in verband met het Stadhuis het volgende: Terwijl te Amsterdam, en ook wel elders, een zoo heete strijd om het behoud van stadsmonumenten gestreden wordt, staat het beroemde Stadhuis van Veere, volgens herhaalde courantenbe richten in ellendigen staat van verval, mis schien op instorten. Het vorige jaar heeft het pestuur van de kleine, verarmde gemeente (die nog geen duizend inwoners telt) het ge bouw in eigendom aan het Rijk aangeboden, met het verzoek, het in eeuwigdurende bruik- Jeen te mogen ontvangen. Dat was een uiter ste middel om hulp te verkrijgen. "Maar een antwoord is nog steeds niet gekomen wel zielig, dat in het „levende heden" zoo weinig tijd voor zulke dingen bij sommige regeerders is. VLISSINGEN. In het Concertgebouw hield de C. K. W. O. een feest vergadering, waarin opgevoerd werd het fragment uit de „Camera Obscura" „De Familie Kegge" in 5 afdeeiln- gen. De heer W. Bosselaar, besteller bij Van Gend en Loos, herdacht den dag, waarop hij voor 25 jaar in dienst trad bij deze expe ditie-onderneming. De Wet tot verbetering van de haven is afgekondigd in Staatsblad no. 82. Vrijdag ontstond brand aan de Buiten haven, waar een opslagplaats, in gebruik bij de Stoomvaart-Maatschappij „Zeeland" in brand was geraakt. Door het personeel der daar lig gende mailboot met hulp der marine, geraakte men den brand meester. De loods was een op slagplaats voor touw, teer en meer dergelijke licht brandbare voorwerpen. De politie arresteerde een 29-jarigen man, die ten huize van zijn vader in dronkenschap het huisraad had stukgeslagen. Daarbij had hij zich aan gelaat en handen verwond. De Zeereerw. heer L. Stolk, vroeger pas toor alhier, herdacht den dag, waarop hij vóór 25 jaar benoemd werd tot pastoor van de Catharinakerk te Amsterdam. Geslaagd voor het examen als derden stuurman de heer G. C. Bril. In de gehouden algemeene vergadering van aandeelhouders der Vlissingsche Duinwa terleiding-Maatschappij werd het dividend over 1929 vastgesteld op 160 per aandeel. In een vergadering van abonné's der Zuid-NederLandsche Radio Distributie-Maatsch. is de volgende motie aangenomen: De vergadering van abonné's der Z. N. R. D. M„ bijeen op 4 April 1930 om 8.30 uur n.m. in het Concertgebouw te Vlissingen, gehoord de uiteenzetting bij monde van den heer P. C. Oorschot, van de moeilijkheden, gerezen onder directeur en commissarissen onderling, spreekt hierover haar leedwezen Uit; constateert, dat, indien deze mededeelingen juist blijken te zijn, die moeilijkheden behoo-| fen te blijven buiten het kader van de Z. N. R. D. M., vreest, dat anders het bestaan der Z. N. R. D. M. in gevaar wordt gebracht, brengt hul de aan de leiding, zooals deze tot heden is geschiedt, en keurt goed, dat verdere besprekin gen worden gehouden, ten einde klaarheid te helpen bevorderen onder de tegenwoordige leiding. Alhier is een vereeniging opgericht tot instandhouding van het ziekenhuis in de Helle- bardierstraat. Zij telt individueele leden en cor poraties, met resp. f'0.20 en f 1.00 per jaar min stens voor lidmaatschap. Er is een bestuur, uit 9 leden bestaande, gekozen. Sleepboothulp vertrok naar het bij West- ende gestrande Ned. stoomschip „Valk". Verplaatst met ingang van 1 Juni de Ruwe, roode of wel schrijnende handen weer gaaf, 'zacht/ mooi door Puroll oommies bij den post- telegraaf- en telefoon dienst E. Jansen van hel spoorwegpostkantoor no. 2 alhier naar Hansweert en aldaar aan gewezen als directeur van dat kantoor,, - De op 2 April gehouden aanbestedinjg voor den bouw van het ziekenhuis „Bethesda" is niet gegund. Hier en te Middelburg brak bij enkele kleermakerspatroons een staking uit, omdat deze niet bereid waren over te gaan tot invoe ring van het landelijk contract in de kleerma kers-industrie. Wegens het overlijden van H. M. de Ko ningin van Zweden wapperde de vlag van dit rijk aan de woning van den vice-consul half stok. (Naar het Duitsch.) 8. Deze nacht was nog onrustig, zoo ook de volgende dag. Maar juist, zooals Valentijn vooruit gezegd had, trad in den derden nacht cein weldadige rust in en toen de morgen daarop volgens mevrouw Helena haar gast een bezoek bracht, zag hij haar met heldere oogen aan en om haar te begroeten bewoog hij zijn gewonde arm, die, hoewel hij hem nog niet goed kon gebruiken, toch flink genas Mevrouw knikte hem vriendelijk toe en zeide, dat hij geen dwaasheden moest begaan en zich niet te vroeg voor genezen moest beschouwen. De jong. man, ofschoon hij weer vol frisschen levensmoed was, beloofde, als een onmondig kind, alles ernstig. Maar 's avonds toen moe der en dochter bij kaarslicht zaten en Lize aan het spinet een dansmelodie instudeerde, die toen juist uit Italië gekomen was, werd er zachtjes op de deur geklopt, en op het verschrikte „binnen" van dc vrouwen, die an ders zoo'n laat bezoek niet gewoon waren, trad hun jonge gast de kamer binnen, geleund op den arm van Valentijn, die met een. schouder ophalen te verstaan gaf, dat hij den onge hoorzame niet langer had kunnen vasthouden en als het kwade gevolgen mocht hebben, dan w&sohte hij zijn handen In onschuld. Koert ech ter, wiens anders zoo bleeke wangen met 'n vreugdeblos overdekt waren, daar hij zich uit zijn gevangenschap verlost gevoelde, liet zijn bewaker los en boog met vroolijke minzaam heid een knie voor de strenge vrouw des hui- nes au smeekte om genade daar hy, trots bet verbod, opgestaan was. Hij wilde ook niet .meer dan zijn beide redsters een goeden nacht wenschen en de jonge dame, die hij sinds dien verschrikkelijken nacht niet meer gezien had, bedanken voor de moeite, die zij zich gemaakt had met het maken van pluksel en het knip pen van zwachtels. Het was niet mogelijk hem zijn opgewekt en toch hartelijk optreden kwa lijk te nemenen zelfs Lize, die door zijn binnenkomen bijna nog erger egschrokken was als in dien onweersnacht, vond spoedig haar natuurlijke onbevangenheid terug en antwoord de hem met schertsende woorden. Op een wenk van haar moeder haalde zij een schotel met vruchten en gebak, en de gast, die eenige dagen gevast had, liet zich, nadat hij eerst toe stemming van Valentijn gekregen had, niet lang nooden om zijn tanden in een der sap pige peren te zetten. s „Edele vrouw", zeide hij, „ik kan U niet zeggen, hoe goed het mij is aan deze tafel 'te zitten. Toen ik het licht in den tuin zag schij nen en mijn voortvluchtige schreden daar naar toe richtte, kon ik niet droomen, dat ik nu hier zoo vroolijk en veilig zou zitten en mij zoo te goed zou doen. U moet weten, dat' ik op reis hierheen, hoe zeer het mij de onge bondenheid en het nieuwe aantrok, in de ar moedige herbergen bij den lekkersten schotel on den geurigsten wijn, naar het zindelijk tafel laken terugverlangde, waarop onze dienstbode het eenvoudige maal neerzette. Op mijn reis heb ik op geen enkel bied gelegen, of ik heb mijn mantel over bet linnen uitgespreid. Nu vind ik alles bij U zooals bij mijn moeder, maar kostbaarder en dat ik daar tegelijk zoon en dochter moet zijn, terwijl ik hier slechts tijdelijk ben, terwyl uw zoon, zooals mijn oude vriend my verteld heeft, op reis is ea U. eene dochter overgebleven is, waarnaar mijn moeder zoo tevergeefs verlangd heeft. Bij deze uitspraak sloop de oude dienaar wien de vermelding van den verren zoon ver legen maakte, uit de kamer. Lize kwam haar irjoeder echter te hulp, door schertsend te zeggen, dat men vaak naar zijn eigen kruis verlangde en als moeder eerlijk wilde zijn, dan zou zij zich ook een ander gezelschap uit zoeken dan zoo'n dom en onhandig dochter tje, dat niets dan kwaad in haar hoofd had, tfen halven dag verknoeide, het vleesch te bruin en de soep te mager maakte en een massa geld kostte aan kleeren en opschik. Waarop moeder opmerkte, dat die afschildering wel gelijkend, maar toch wel 'n beetje te zwart gemaakt was, en bovendien, ieder moest het nemen zooals de hemel hem voor zijn zonden bestrafte. Toen zij dit zeide, werden haar ge laatstrekken weer heel verdrietig, daar zij er aan dacht, hoe dat maar al te ernstig aan haar bewaarheid werd. De jongelui merkten het echter nauwelijks op, maar praatten in een vroolijken toon door: het leek hem toe, alsof zij elkander al jaar en dag kenden en toen Lize van het spinet opstond, nadat zij drie volksdansen voor den jongen man gespeeld had, sloeg het van den toren middernacht, zon der dat één van hen gedacht had, dat zij meer dan een uur bij elkaar geweest waren. De volgende dagen en avonden gebeurde er niet veel anders.; de tijd waarop de huisdeur gesloten werd en zij, veilig voor ieder bezoek, in de woonkamer bij eikaar zaten en den halven nacht al pratende doorbrachten, scheen den jongen lieden en ook de moeder steeds langer te worden. Het was allen te moede, alsof het altijd zoo geweest was en het nooit anders zou kunnen worden eta dat zjj een geheim te bewaren en een gevaar af te wen den hadden, gaf hun onschuldig samenzijn ook nog de bekoring van het verbodene, waar aan ook de strenge vrouw zich niet heelemaal kon onttrekken. Zij was verstandig genoeg om in te zien, dat er nog een ander gevaar was^ n.l. dat haar heimelijke gast door den een Of fntlercn muur bespied werd en de leugien, waarmee zij hem in haar bescherming geno men had, zou uitkomen. Lize, die tot nu toe maar zelden en dan nog maar voor korten tijd met jongelui had omgegaan, leefde nu met dezen vreemdeling reeds elf dagen onder één dak en daar de moeder hem graag mocht Uj- jden, sedert hij alles aan haar verteld had, was het van de dochter wel te veel verlangd, dat zij zich voor al zijn goede hoedanigheden en deugden zou blind houden. Hij echter, hoe vertrouwelijk hij was, scheen zijn hart goed en zorgvuldig gepantserd te hebben en in die opgewekte stemming der lange avonden ont glipte hem geen enkel woord tegeir Lize, dat anders dan broederlijk genoemd kon worden. Was het werkelijk zoo en dacht de trekvogel er niet aan een nest te bouwen, dan was hij des te gevaarlijker voor haar kind en was het haar moederplicht zoo gauw mogelijk een eind te maken aan zijn verblijf. Zij nam zich haar zwakheid kwalijk, dat zij het niet over haar hart kon verkrijgen, haar gast, die nu weer geheel reisvaardig was, aan zijn weggaan te herinneren, daar hij er zelf heelemaal niet naar verlangde. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Nieuwsblad/Wegeling’s Nieuwsblad | 1930 | | pagina 1