Vraaaen Manbod
EEN WINTERNACHT
Ie BLAD
STER-TABAK
WEEKBLAD VOCR WALCHEREN
86a JAARGANG
VRIJDAG 14 FEBRUARI 1930
DRUKKERIJ
H. WEQELINQ
VLISSINOEN
Ook op het gebied
van Kantoor- en
SohrIJf behoeften
zijn wij goed en
goedkoop I
DRUKKERIJ
DE LANGE JAN
MIDDELB.
ADVERTENTIEPRIJS
20 CENT PER REGEL
INQEZ, MEDEDEEL 40 CENT
CONTRACTEN SPEC. TARIEF
ABONNEMENTSPRIJS
40 CENT PER 3 MAANDEN
FRANCO PER POST 45 CENT
LOSSE NUMMERS 5 CENT
Uitgave rH. Weaollng, Noordstr. 44, Telef. 130, Vilsslngen. BijkantoorDrukk. De Lange Jan, Noordstr. C 34, Middelburg
4-
No. 6
DRUKKERIJ
H. WEQELINQ
VLISSINOEN
Wij zorgen voor
nette uitvoering
van uw Drukwerk
en zijn toch het
laagst In prijs I
DRUKKERIJ
DE LANOE JAN
MIDDELB.
24.
Vele menschen vragen al
tijd weer „iets nieuws", om
dat het oude geen bevredi
ging schenkt. Dezerookers
denken hier anders over.
Zij blijven bij
omdat ze er van overtuigd
zijn, dat er niets beters
bestaat
Ruwe Huid Schrale LiDDen
Ruwe Huid Schrale Lippen
Winterhanden Wintervoeten
Weqeling sïïieuwsblad
«/IV
UIT BOEK EN BLAD.
In de rubriek „Oog en Oor" wordt onder het
opschrift: „De wereld wil bedrogen worden,
daarom wordt zij bedrogen" in het „Algemeen
Weekblad" het volgende gemeld: Zooals men
(weet, zijn „claqueurs" personen, die door
Schouwburgdirecties o.a. te Parijs worden ge
huurd om het sein te geven tot het applaus. In
1820 werd de claque te Parijs tot in onderdee-
len georganiseerd. Men maakte toen de vol
gende groepen
1. de tapageurs, die aan het einde van ieder
bedrijf in de handen moesten klappen;
2. de bisseurs. Deze moesten op bepaalde
oogenblikken „bis" roepen.
3. De rieurs, moesten het sein geven van la
chen, wanneer in het stuk een mop voorkwam.
4. de pleureurs, verrichtten de tegenoverge
stelde functie. Zij haalden bij drama's op het
vastgestelde moment hun zakdoek voor den
dag, om tranen- te storten.
5. de oonnaisseurs, de „fijnproevers", geven
door zacht gemompel of op andere „beschaaf
de" wijze van hun sympathie blijk.
6. de chatouilleurs (Kietelaars) spreken In de
pauze op ietwat luide wijze hun bewondering
over de opvoering uit
7. de chauffeurs verrichten hun taak als „op
warmers", door in de stad bijv. bij aanplakbil-
ejtten, waarop het stuk wordt aangekondigd, te
blijven staan en te vertellen, hoe goed het ge
speeld wordt
Boven deze allen staat de „chef de la cla
que", die de centrale organisatie in handen
heeft Of de beoefening der snassa-psychologie
ook voordeelig isl eindigt de schrijver en wij
vragen: is er niet veel meer comediespel in de
wereld, die bedrogen wil worden, dan alleen
In de schouwburgen? Wat laat de massa zich
vaak bedriegen. Hoe slikt ze menig groot
woord.
De „Kijkjes"-schrijver van het ,.GeIll. Volks
blad" besprak onlangs het z.g. vijf jaarplan der
Russische regeering. Binnen dit tijdsverloop
zegt hij, moest het gansche program van indu
strialisatie en socialisatie worden uitgevoerd.
Men merkte echter in Sovjetkringen, dat, onge
rekend zelfs de tegenstand der boeren, er nog
altijd een en ander aan dit ontwerp haperde.
Stalin meent nu den steen der wijzen gevonden
te hebben in de electrificatie van het platte
land. Alle organische werkkrachten vervangen
Naar het Engelsch.
Zij huiverde over heel haar lichaam, maar
,jaf geen antwoord.
„U bent ziek geweest, juffrouw, en dan heeft
men soms vroeselijke droomen. Niet alleen
droomen, waar vaamooralri Enron. Ik heb U
gad"g"slagen er nacr U getuierd; soms moest
Ik bijna glimlacher., toen ik hoorde, welke
vreemde gedachten U had".
Zij deed de handen van haar gezicht en keek
hem aan. Hij legde zachtjes zijn hand op haar
schouder en vervolgde op denzelfden vriende-
lijken toon:
„Wilt U mij van uw droomen vertellen?
Soms, geloof ik, droomde U van uw vader, mijn
ouden vriend de Chevalier, is het niet? O,
maay dan moet U zich niet ongerust maken.
Soms. wanneer liefde zoo groot is als de uwe,
verricht zdj wonderen en brengt de dooden
terug".
Welke schaduw bewoog zich daar bij de deur
en luisterde? Blanche kon het niet zien, want
haar oogen waren door tranen verduisterd.
„Vader, vader", riep zij.
„Juffrouw, U moet niet schreien. Ik heb
nieuws vernomen, dat U troosten. zaL Uw vader
leeft en zendt U zijn zegeningen".
Zij1 ging met een wilde kreet rechtop zitten
en greep Huët's arm. „Leeft, leeft", riep zij.
„Neen, hij is dood. H ij heeft hem gedood.
Mijnheer, om 's hemels wil, vertel mij wat U
gehoord hebt".
Wis sloop daar zachtjes de kamer binnen.
oor mechanische en Rusland gaat zijn gouden
&euw tegemoet. Met één district wordt nu be-
annon. HierlrlJ zij opgemerkt, dat Lenln ln
November 1918 reeds met zulk een proet neming
begon, die echter schipbreuk leed.
Wij staren op die woorden „zijn gouden eeuw
tegemoet", en denken aan wat de Oog- en
Oorschrijver vertelt.
Nog een citaat van den „Kijkjes"-schrijver
Verontrustende berichten bei-eiken ons uil
Albanië, dat wondre rijkje, militant en avon
tuurlijk als haast geen ander in Europa. Nu
mcldl men weer, dat er een opstand is uil ge
broken tegen de regoering van Koning Zogoe,
en er reeds twintig bestuursambtenaren te
Dibra zijn gedood en meerdere gevangen geno
men. Wellicht staan deze geruchten ln verband
met wat onlangs verluidde, omtrent den ge
zondheidstoestand van Albanië's jonge vorst.
Deze scheen n.l. het slachtoffer te zijn van lang
zame verigftiging, waarbij personen uit zijn
naaste omgeving betrokken waren. Vergif en
dolk de gewone wapenen van den sluipmoor
denaar, waarop dan als straf de dood door
verdrinking of ophanging volgde. Toch nog
menschlievende vonnissen, wanneer men ze
vergelijkt met de gruwelen door Gepeoe en
Tsjeka in Rusland bedreven. Ja ook daar
is het: de wereld wil bedrogen zijn en wij be
grijpen niet, hoe in ons land nog menschen ge
vonden worden, die de Russische toestanden
als een '*eaal beschouwen. Met genoemden
schrijver zeggen wij: Scherp steekt tegen Rus
sische wreedheid en Oostersche misstanden het
nieuwe Deensche wetboek van strafrecht af,
waarin de doodstraf niet meer voorkomt. Een
bewijs van toenemende overtuiging bij de Over
heid, dat zij niet te beschikken heeft over het
leven van den onderdaan, zelfs niet dèn, als
hij tot misdaad verviel.
VLISSINGEN. Vorige week bluschte de po-
litie een schoorsteenbrandje in de Schelde-
straat, ontstaan door roetaanlading.
Ds. Gruppen, eerder predikant bij de Chr.
Geref. Kerk alhier, komt voor op het tweetal
te Harlingen.
Overgeplaatst: sergeant-schrijver- J, P. van
de Walle van de onderzeedienstkazerne naar
wachtschip Vlissingen. Hr. Ms. mijnlegger
„Douwe Aukes" is op 's Rijks werf te Helle-
voetsluis in dienst gesteld met bestemming
voor Vlissingen. Het bevel over den bodem
kreeg luit. ter zee le kl. G. G. Bozuwa, afge
treden commandant van de „Van Meerlant".
De overige bemanning is eveneens op de „Dou
we Aukes" geplaatst. Hr. Ms. mijnlegger
„Van Meerlant", ls naar 'i Rijks werf tc Wil
lernsoord overgebracht, om bulten dienst gc
sleld tc worden,
In „De Metaalbewerker", orgaan van den
Chr. Melaalbewerkersbond, wordt door den
beer Sorel, voorzitter van de af;d. Vlissingen
medegedeeld, dal het ledental op Wal oh ere'
thans ruim 700 bedraagt, waarvan ongevee
400 alhier, 213 te Middelburg en 100 te Soubur;
Op het baanvak Vllsslngen-Roozendaal zijn
de locomotieven des nachis, behalve van two
brandende trontlanlaarns, bij wijze van proef.
Voorzien van een brandende koplantaarn, me
wit licht, naar voren geplaatst, aan de ironl
zlijde van de locomotief boven de frontlan
taarns.
In het voormalig kerkgebouw der Geref.
K*rk werd ten bate van de zangvereen. „Looft
den Heer" een bazar gehouden, waarvan de
opbrengst bestemd is, om de uitvoering van
de Johannes-passion van Bach mogelijk te ma
ken. Ds. J. S. Hartjes, ©ore-voorzitter opende
deze bazar. Het orkest Iïöfelein-Bekkcr gal'
muzikale talenten ten dienste.
In het „Alhambra"-theater gaf de afd
Vlissirgen van den Centr. Bond van Transport
arbeiders een filmvoorstelling. De heer Va
Dugteren, hoofdbestuurslid, hield een redt
Mej. Brandenburg zong propagandistische lit
deren. De heer Wilm. Keijn bespeelde de piano
Het bestuur van A. G. O. heeft in he
Concertgebouw een Cherniavsky-avond gegc
ven. Samenspel van piano, viool en cello. He
program was gewijd aan Haydn, Schubert e.
Tshaikowsky.
Tweetal bij de Chr. Geref. Kerk Dr. W
Kremer te Kornhorn en Ds. J. W. van Ree l<
Barendrecht.
De interlooale teleloongeleiding Middel
burg-Vlissingen is in dienst gesteld.
De afd. Vlissingen van den Alg. Ned. Me
taalbewerkersbond hield Zaterdagavond eene
feestvergadering in het Concertgebouw, bij ge
legenheid van het overschrijden der 1000 leden.
Het woord werd gevoerd door den heer Van
der Houven, lid der Tweede Kamer, die juist
25 jaar lid van den Bond was, wien bij deze
gelegenheid een gouden vulpotlood werd aange
boden. Daarna kwam de di oh ter-zanger Meijer
Hamel aan het woord. „De Volksstem" zong
enkele liederen.
MIDDELBURG. Woensdag 12 Febr. herdacht
Mej. F. de Fluiter den dag, waarop zij vöór 40
jaar in dienst trad bij de familie Ruitenbeek.
Dooien 30-60 #a 90 et. Tube 80 ct. Bij Apotb.ea Drogisten
Het behoeft niet gezegd, dat zij volkomen als
huisgenoote beschouwd wordt en dat zij vele
blijken van waardeering ontving.
Tot onderwijzeres aan een openb. school
te Rotterdam is benoemd Mej. M. B, Winkster
alhier.
De Kerkeraad der Ge:ef. Kerk gesloot, bij
den herbouw van de Hofpleinkerk, de zijgale
rijen te laten vervallen, terwijl de achlergalerij
grooter wordt gemaakt Hel geheel; aantal plaat
sen wordt daardoor 850.
Een goudsmid alhier is opgelicht voor
c-tn paai- zilveren broekstukken. Aan de rijks
veldwachters van Biggekerke en Souburg is
het gelukt den dader te vinden, een 20-jarige
landbouwersknecht, wonend onder Middelburg.
Hij is ter beschikking van .den commissaris v.
politie gesteld.
een lange, grijze man, met een gezicht vol
van liefde en verrukking en met de oogen vol
van tranen?
Droomde zij nog of was het de go est van haar
vader? Neen, zij droomde niet en liet was geen
geest. Hij kwam dicht bij haar en boog zich
over haar heen.
„Blanche, lieveling. Ken je mij niet? Ik
ben het, je vader".
„Vader", riep zij, en terwijl zij haar armen
uitstrekte, viel zij in zwijm aan zijn borst.
„Mljr kind, mijn kind. sajkte hij. „Ik hrb
hnr.r gtxlrpd''.
„Neer., ouwe vriend", de goc'e dokter,
terwijl hij de tranen van zijn wangen veegde.
„Van vreugde sterft men niet zoo gauw, zij
zal beter worden".
HOOFDSTUK XVL
In denzelfden tijd, waarop dit alles in het
kasteel voorviel, had Houzcl, de jach'opziener
zich gedragen als een krankzinnige. Een groole
woede, vermengd met vrees, vervolgde hem.
Gedurende de lange nachten keek hij naar de
vensters van het kasteel, waar hij wist, dat de
gewonde officier lag; vervolgens, als het dag
werd, zwierf hij door de bosschen en langs de
zee, een slachtoffer van zijn eigen wilde ge
dachten.
Het was echter gelukkig, dat hij geen ver
moeden had van wat er werkelijk in het kasteel
gebeurd was. want, als hij ook maar iets van
de waarheid vernomen zou hebben, zou hij
naar het kasteel gegaan zijn en het werk beëin
digd hebben, dat hij begonnen was. Zooals de
lezers alreeds gedacht hebben was hij inder
daad een moordenaar. Woedend door jalouzie
en achterdocht, had hij het verraderlijke schot
gelost, dat bijna een seeds gewonden man het
leven gekost zou hebben.
Toen de vijand dichterbij kwam, het district
overrompelende, was Houzel een van de eer
sten onder hen, die tegenstand boden en op
denzelfdeu dag van de terugkeer van den Che
valier, werd hij gevangen genomen, toen hij
zich verborgen had in de bosschen bij 't dorp
na juist vanuil het krcupelhou op eenige offi
cieren van den vijand gescholen le hebben. Uit
zijn schuilplaats te voorschijn gehaald, tegen-
spartelend als een wild bcesl cn luide zijn
ri fld.-i 'ljkc d; n uHr.eh'.veuve de. werden rr
k-rU? *ts«1vro #t«» ank Dij r o d o-
ritsel e;. toen hij vie, was zijn Uuuxte woord
de aam an zijn jonge ine si res.
Het verhaal van den groot en oorlog, van
het beleg en de treurige gebeurtenissen, die
volgden, slaat in de geschiedboeken vermeld.
Doch eindelijk werd het weer vrede. Twee ja
ren waren voorbij gegaan toen, op den eers'.en
dag van het nieuwe jaar er een fees maal was
in het kasteel van Grandpré. Aan het hoofd
van de tafel zal de Chevalier de Gavrolles, ge
deeltelijk verlamd, maar overigens gezond. Te
genover hem zat zijn dochter B.anche, iets blce-
ker en treuriger dan vroeger, maar mooi
altijd. Aan zijn linkerhand zaten Dr. Huët en
de kleine pastoor, en aan zijn rechterzijde,
met zijn oogen in eerbied en teedere liefde op
Blanche gericht, de Duilsche officier der Uhla-
nen.
De Chevalier had zijn glas gevuld en sprak
een toast uit:
„Het oude jaar is in vrede geëindigd; moge
het nieuwe jaar verdere vergeving en eensge
zindheid brengen. Vrede voor Frankrijk. Vrede
voor de heele wereld".
„Dat het zoo moge zijn", zeide Hartmann.
„De oude landgrenzen veranderen", ging de
Chevalier glimlachend verder. „Wie zou ooit
voorspeld hebben, dat een woesle Teutone weg
kom zou zijn in dit kasteel van Grandpré. Toch
wil Blanche het zoo hebben, naar het schijnt".
„Neen vader", riep Blanche blozende, „U
was liet zelf, die naar Dui schiand schreef en
oen vijand mee terugbracht'.
„Onder medischen raad", viel Huët in de
rede. „Wel drommel, ik wilde niet nog een be
grafenis hebben en daar de gezondheid van de
juffrouw zoo slecht was schroef ik het eenige
genoP«rrdde1 '<'Oir. E f? "Toolljk gelach weer
„Ik béu gjëètl TVuiulle iïlêet\ ik 'lëb blijft
.liiUonaiiieit, waar*ik mijn leven vond in hel
kasteel van Grandpré".
Hier zei de kleine pastoor „Dat is allemaal
goed en wel, maar als er nog eens oorlog-
kwam, wat dan?"
„In elk geval", zei Hartmann. „ben ik voor
altijd een invalide. Voor mij geen vechten meer.
Ik blijf met mijn lieve verpleegster bij de ka
chel; en als er ooit weer oorlog komt, zal ik
zoggen
„Vrede voor Frankrijk. Vrede voor de heele
wereld", riep de Chevalier,
En allen dronken op deze welgemeende toe
spraak.
EINDE
