UraagenJranbcd
T
DE HEER VAN WODENBLQCK
v. ROSS EM'S ZEEPAARD 15» STT!
WEEKBLAD VOOR WALCHEREN
EERSTE BLA
85e JAARGANG
VRIJDAG 19 APRIL 1929
DRUKKERIJ
H. WEGEL INQ
VLISSINGEN
WIJ zorgen veor
nette uitvoering
van uw Drukwerk
en zijn toch het
laagst In prijs
DRUKKERIJ
DE LANGE JAN
MIDDELB.
ABONNEMENTSPRIJS
40 CENT PER 3 MAANDEN
FRANCO PER POST 45 CENT
LOSSE NUMMERS 5 CENT
ADVERTENTIEPRIJS
20 CENT PER REGEL
INGEZ. MEDEDEEL 40JCENT
CONTRACTEN SPEC. TARIEF
No. 16
DRUKKERIJ
H. WEGELING
VLISSINGEN
Ookjop het gebied
van Kantoor- en
Schrijfbehoeften
zijn wij goed| en
goedkoop]
DRUKKERIJ
DE LANGE JAN
MIDDELB.
*§p>
3.
Wegeling'sJtieuwsblad
^tSm
Men klaagt vaak over het gebrek dat vele
menschen hebben aan verantwoordelijkheids
gevoel. En dat is maar al te vaak, helaas
wéér. Men doet het werk dat te doen is, maar
altijd even nauwgezet? Men heeft verplichtin
gen op zich genomen, kan men er op aan
dat die nu met de meeste nauwgezetheid wor
den vervuld? Niets is verdrietelijker, dan dat
men op iemand niet &ènkan, dat men steeds
de gedachte moet hebben, „zou hij het doen"
goed doen? De bloei van een of andere
vereeniging kan afhangen van de accuratesse
van een enkel bestuurslid, de vooruitgang
van een 'zaak kan afhangen van de meerdere
of mindere verantwoording die een enkele
bediende toont te bezitten. Groot is ons aller
plicht dit verantwoordelijkheidsbesef te ver
sterken. En daarom zal het goed zijn, dat in
de jeugd reeds aan te kweeken. We vonden
ergens een uitnemend artikeltje daarover van
de hand van J. M. W.-W., in een bijblad van
het „Schouwvenster". Laat ons het onzen le
zers mogen voorleggen.
VERANTWOORDELIJKHEIDSGEVOEL.
Een moeder zei in gezelschap: „o ik heb
voor vandaag de zorg voor 't huisgezin aan
mijn dochter overgedragen".
Toen antwoordde een ander: „maar u blijft
toch verantwoordelijk".
Waarop de moeder weer kwam: „nee, als ik
wat doe, dan doe ik het goed. Dan draag ik
ook de verantwoordelijkheid over".
't Ging schertsend, maar er was een onder
toon van ernst in.
En als ik er nu over denk, hoe het komt
dat er betrekkelijk zoo weinig menschen een
stevig ontwikkeld gevoel van verantwoorde
lijkheid hebben, dan geloof ik, dat het is
omdat het hun niet jong genoeg werd bijge
bracht. Er wordt den kinderen wel een taak
opgelegd, wel werk opgedragen, maar er is
altijd iemand bij, een vader, of een moeder,
of een meester, om te kijken of het wel goed
gaat. En als er iets scheef loopt, dan laten
we 't kind niet eens even doortobben, om' het
te laten zien: dat komt er van, als je je plicht
niet doet; als je Je taak niet ernstig opvat.
Welnee, ze grijpen dadelijk in, ooi de wagen
op 't rechte spoor te houden.
Maar zoo doen we in 't natuurlijke toch
ook niet. Wie altijd op een pas afstands ach
ter z'n kind gaat, om het bij rok of trui te
pakken, nog voor het recht gevallen is, krijgt
een kind dat nooit flink leert loopen, laat
staan klauteren en klimmen. Tenzij het
kind zelf genoeg geest heeft, om aan die voort
durende leiding te ontsnappen.
Je leest soms van die advertenties: „kost en
inwoning aangeboden aan kinderen, met de
gelijk toezicht op de studie". Ik heb 't altijd
vreeselijke dingen gevonden, al weet ik dat
ze helaas voor sommige karakters noodig zijn.
Misschien komen de leerlingen, dank zij dat
voortdurende toezicht op tijd door hun exa
men, maar flinke menschen, met gevoel van
verantwoordelijkheid, worden ze niet. De mijn
heer, bij wien ze in huis lagen, was immers
verantwoordelijk voor hen.
Ik wilde dat alle ouders eens lazen: „Onder
het stroodek". Het is eigenlijk een kinderboek
maar is 't niet voor ouders geschreven wat
Dr. van Arlewort tegen zijn zoontje zegt, als
deze thuiskomt met een slecht rapport, ver
oorzaakt doordat hij zijn best niet deed. Als
Frits daar dan staat, heel klein in die groote
studeerkamer, voelt de vader even neiging hem
op z'n knie te nemen en te troosten. Maar hij
zegt ernstig en streng: „Als alles goed gaat,
moet je 't volgend jaar naar de stad, in een
vreemd huisgezin. Denk je soms, dat ik dan
tegen die mijnheer zal zeggen: „Hier is mijn
zoon; ik wil dat hij gaat studeeren, maar hij
is eigenlijk te lui of te dom, dus er moet toe
zicht op hem gehouden worden, dat hij werkt
en z'n lessen moeten hem overhoord worden".
Als je dat denkt, heb je 't mis; ik zou me
schamen het te zeggen; ik zou me schamen
voor mijn Vader en Grootvader en mijn naam.
Nee, Frits, dan ga je niet studeeren, want
ik wil niet, dat je de eerste wordt. En nu wil
ik geen beloften van je. Ik zeg je: je krijgt
geen privaatles; er zal niets worden overhoord,
of nagezien. Je moet zelf maar weten wat je
doet, maar je moet jezelf bijwerken".
Dat was een heel waagstuk. Maar 't was
ook 't eenigste, wat van Frits een mensch met
verantwoordelijkheidsgevoel kon maken.
We moeten wat durven wagen met onze kin
deren. We moeten desnoods de teleurstelling,
de mislukking, die we zien aankomen, rustig
laten komen, als we er zeker van zijn dat dit
is voor hun bestwil. Alleen: we moeten nauw
gezet wegen en wikken, of de verantwoorde
lijkheid, die we hen opleggen, niet gaat boven
hun kracht. Of ze er tegen opgewassen zijn.
Want wie een kind belast boven z'n kracht,
is er zelf oorzaak van, als straks de veerkracht
verlamd. J. M. W.-W.
VLISSINGEN. In het Concertgebouw werd
een familie-avond gehouden van den Chr. Be
sturenbond, waar als sprekers optraden Dr.
J. E. B. Blase en Ds. J. S. Hartjes, zoomede
de wethouder voor sociale zaken, de heer P.
G. Laernoes. Een orkest speelde feestliederen.
Aan Mej. de Hondt, leidster daarvan, werden
bloemen aangeboden.
De directie der Spoorwegen besloot met
15 Mei, op Woensdagen, bij wijze van proef,
een motor trein in te leggen van Goes naar
hier en terug. Vertrek van Goes 6.42 aankomst
alhier 7.20 in aansluiting met de boot naar
Breskens, welke 7.30 vertrekt De terugkeerende
trein vertrekt van hier ooi 7.30 uur en komt
te Goes om 8.07 aan.
Uit het verslag van de Ko-n. Mij. de
Electro Tinfabriek bleek, dat na afschrijving
geen dividend wordt uitgekeerd. In Augustus
was deze fabriek genoodzaakt het werk stop
te zetten wegens gebrek aan grondstoffen.
Men verwacht een beter jaar.
Zaterdagmiddag werd van de werf der
Kon .Mij. „de Schelde" met goed gevolg te wa
ter gelaten het stalen enkelschroefmotorvracht
schip „Poelau Bras" in aanbouw voor de
Stoomvaart Maatschappij „Nederland" te Am
sterdam. De laatste beletselen werden weggeno
men door Mevr. A. E. Lebert-Havenhorst te
Amsterdam. Op de vrijgekomen helling zal
binnenkort de kiel gelegd worden van het
dubbelschroef-motormailschip „Dempo" voor
den Rotterdamschen Lloyd.
Het Engelsche stoomschip „Gaboon" stoot
te op het wrak van de „Coxtett Hall", doordat
het licht van de daarliggende boei was uitge
gaan. Verschillende sleepbooten brachten het
naar de Spijkerplaat. Vandaar wordt getracht
naar Rammekens te sleepen.
Voor het examen als machinist, diploma
B slaagde de heer J. van Tuijl, als 2e stuurman
de heer P. Fritz.
De heer S. N. Paul vielen twee prijzen ten
deel in de afdeeling suikertrekwerk en marse-
pijn, vanwege den cursus van bakkersgezellen,
in Dordrecht gehouden.
Machinist-majoor C. Blok van de „Van
Speijck" wordt overgeplaatst naar het wacht
schip alhier. Aan dit schip worden ook ge
plaatst de luitenant ter zee 3e klasse L. D.
de Kroon en A. P. L. de Gelder met ingang
van 30 April.
Door den heer S. M. Polak zijn aan de
gemeente een 3-1al mooie parkbanken geschon
ken, welke op den Singel zullen worden ge
plaatst.
Een drietal Engelsche stokers, die be
weerden van een Fifisch schip te Rotterdam
te zijn afgemonsterd, en naar hier waren ge
komen, waren zonder middelen van bestaan.
De politie nam maatregelen om hun verwijde
ring uit ons land te bevorderen.
Een jongen van tien jaar moest bood
schappen doen, maar had het geld deels ver
loren, deels versnoept en durfde nu niet naar,
huis. De knaap werd des nachts door de po
litie aangetroffen, nadat hij slapend in een
portiek van een woning den nacht gedeeltelijk
had doorgebracht. Of de ouders blij waren,
toen hun kind hen werd thuisgebracht.
De 25-jarige gehuwde schippersknecht P.
van der Velde is van het sleepschip „Willem
van Driel" onder Brakel afgegleden, te wa
ter geraakt en verdronken. Tusschen een
bestelwagen der Ned. Spoorwegen en. een auto
had een botsing plaats. Persoonlijke ongeluk
ken kwamen niet voor, maar de carosserie
van den auto werd beschadigd. Bij het ver
voeren van een kraan voor de genie, liep aan
Oranjedijk een der wieltjes van den wagen,
waardoor deze omviel, en den sleeper aan
het hoofd verwondde. Gelukkig niet ernstig.
Op het Mariniersplein schrok een paard voor
een stukje papier en sloeg op hol met het
geeft menige huisvrouw en dienstbode ruwe
en roode werkhanden. Deze worden wederom
spoedig gaaf, zacht en blankdoor Purol.
andere voor den wagen gespannen paard. In
dolle vaart renden zij verschillende straten
door, tot op het Bellamypark, waar de wagen
achter een boom bleef haken. Gelukkig kwa
men ook hier geen persoonlijke ongelukken
voor.
De verkoop van de Emma-bloem bracht
op de som van f 1014.
Onze burgemeester, de heer C. A. van
Woelderen, is als eer e-voorzitter benoemd in
eene eere-comité voor de kringuitvoering van
den kring Zeeland-West-Noord-Brabant van
het Kon. Ned. Gymnastiekverbond. De Com
missaris der Koningin, Jhr. Mr. J. W. Quarles
van Ufford is beschermheer.
MIDDELBURG. Mej. E. P. van der Weel en
de heer H. Vermeulen, beiden klerk aan de
Bewaring van de Hypotheken alhier, zijn met
ingang van 1 April j.l. benoemd tot tijdelijk
Rijksklerk aan genoemde Bewaring.
Door de afd. van den Alg. Bond van
Handels- en Kantoorbedienden, is besloten] ac
tie te voeren voor het toekennen van een
vrijen middag in de week. Bij de Firma Vroom
en Dreesman had dit het gewenschte resul
taat. Ingaande 1930 wordt de wekelijksche vrije
middag ingevoerd, bij wijze van overgang
wordt dit jaar tot na de vacanties één vrije
middag per 14 dagen en daarna 2 in de drie
weken gegeven. Het betreft hier 24 bedienden
Ook met andere zaken zal overleg gepleegd
worden.
In de Schuttershofzaal wend het tienjarig
bestaan der Ver. tot Exploitatie van Volkstui
nen van land- en tuinbouw „Kweeklust" ge
vierd. De monjdharmonicavereeniging „Crescen
do" verleende hare medewerking. De feestrede
werd uitgesproken door den heer ir. Bloem s-
ma. Na de pauze vertoonde de heer L. P. de
Bree een serie lichtbeelden, betrekking heb
bend op de vereeniging.
Door de A. N. W. B. en de K. N. A. C.
is aan den Minister van Waterstaat een ver
zoek gericht, een nieuwe brug over het ka
naal te doen leggen. Verouderde bewegingsin
richting en het onmogelijke^ de brug te mo-
derniseeren, geven kracht aan dit verzoek.
In een perceel aan de Lange Delft is door
de politie een vrij ernstige schoorsteenbrand
gebluscht.
Vernomen wordt, dat geheel vrijwillig
enkele vereenigingen zich aanmeldden voor
deelname aan den avondoptocht, die „Uit het
Volk—Voor het Volk", organiseert, als een
der onderdeelen van de feestviering, ter eere
van den 20sten jaardag van H. K. H. Prinses
Juliana.
De verkoop van de Emmabloem bracht
f650 op.
De 56-jarige werkman F. die in de Abdij
bezig was, met het afbreken van een stelling,
is uit een hooge goot op straat gevallen. De
man bekwam een schedelbreuk en was onmid
dellijk dood.
De heer C. Vader herdacht den dag, waar
op hij voor 25 jaar werkzaam werd in de dro-
(Naar het Engelsch)
Het toeval wilde, dat hij in de richting ging
van de Schie en weldra het huis van mijnheer
Turning voort in het oog kreeg. Toen begon
hij uit alle macht den kunstenaar om hulp te
roepen. Deze keek uit zijn raam, met een heel
verwonderd gezicht.
„Schelm", riep Wodenblock uit, „kom eens
dadelijk naar buiten. Je hebt een been voor
me gemaakt van heb ik jou daar. Het wil geen
oogenblik stilstaan. Ik heb steeds rechtuit
geloopen, sedert ik mijn eigen huis verliet,
en als ik mij niet laat stilstaan, mag de hemel
weten hoe ver ik nog zal moeten loopen. Sta
daar niet .zoo onnoozel te kijken, maar kom
naar buiten en help mij, anders ben ik al
weer voorbij en zult ge me niet meer kunnen
Inhalen".
De werktuigkundige werd zeer bleek, klaar
blijkelijk was hij op deze nieuwe moeilijkheid
niet voorbereid. Hij liet echter geen oogenblik
voorbijgaan en volgde dadelijk den koopman
om te prnbeeren hem te helpen. De koopman
of liever gezegd het been van den koopman
liep zeer snel, en Turningvoort, die al een
dagje ouder was, vond het geen gemakkelijke
taak hem in te halen. Toch, op 't laatst ge
lukte het hem, en terwijl hij hem ïn zijn ar
men opving, lichtte hij hem van den grond.
Maar die krijgslist als het zoo genoemd mag
worden gelukte niet, want de kracht van
het been joeg hem met zijn last voort in toe
nemende snelheid. Daarom zette Turningvoort
den koopman weer op den grond en in ge
bukte houding met en naast hem voortsnel
lende, drukte hij krachlig op een der een
weinig uitstekende veeren. Plotseling schoot
nu de ongelukkige mijnheer van Wodenblock
vooruit als een pijl uit den boog, terwijl hij
op angsligen en verschrikten toon uitriep:
„Ik >ben verloren. Ik ben verloren. Ik ben
door een duivel bezeten in de gedaante van
een kurken been. Hou me tegen. Om Godswil,
hou me tegen. Ik ben buiten adem, ik bezwijm.
Wil dan niemand mijn been stuk slaan? Tur
ningvoort, Turningvoort, jij hebt me vermoord"
Intusschen bevond de kunstenaar zich even
eens in een allesbehalve benijdenswaardige toe
stand. Nauwelijks wetende, wat hij deed, vieil
hjj op zijn knieën, wrong zijn handen en keek
met dof starende oogen den rijken Rotterdam
schen koopman na, die als een dolle stier
voortliep langs de vaart naar Leiden, steeds
om hulp schreeuwende, zoo luid zijn vermoeid
heid zulks toeliet.
Leiden ligt meer dan dertig kilometer van
Rotterdam, maar de zon was nog niet onder,
toen van Wodenblock er aankwam.
De dames Backsneider, die vlak voor de
„Gouden Leeuw" woonden zaten voor hun
raam thee te drinken. Opeens zagen ze iemand
in een dolle vaart door de straat rennen. Zijn
gezicht was aschgrauw en hij snakte naar
lucht. Zonder zich naar links of rechts te
wenden, holde hij voorbij. Bijna was hij alweer
uit liet gezicht verdwenen, voor de dames den
tijd' hadden te roepen: „Goede hemel, was dat
niet mijnheer van Wodenblock, de rijke koop
man uit Rotterdam? Wat zag de man er uit.
Vreeselijk".
Den volgenden dag was het Zondag. De in
woners van Haarlem gingen als naar gewoonte
in hun beste plunje naar de kerk om de preek
te hooren en te genieten van hun schoon or
gel. Bedaard stapte de menigte kerkwaarts,
toen er iets in razende vaart dwars over het
marktplein schoot. Het zag er uit als een le
vend lichaam, blauwachtig wit, koud en stom,
met starende oogen, doodsbleeke lippen, vast
op elkaar geklemde tanden en gebalde vuis
ten. Ieder ging in stille vrees uit den weg;
ieder was er van overtuigd, dat de schrikwek
kende verschijning een dood lichaam was. Van
Haarlem ging het verder door stad en land
naar de groote wouden van Duitschland. We
ken, maanden, jaren gingen voorbij, slechts af
en toe werd de vreeselijke gedaante gezien in
verschillende deelen van Noord-Europa. Lang
zamerhand waren de kleeren, die mijnheer van
Wodenblock placht te dragen geheel verteerd;
het vleesch was van de beenderen gevallen,
verdroogd en verschrompeld. En van den
heer van Wodenblock is niets over dan een
geraamte en het been van kurk, dat in zijn
oorspronkelijke ronding en gladheid ongeschon
den vast blijft zitten aan de spookachtige ge
daante. „Perpetuum mobile", immer voortsnel
lende, eeuwgidurende beweging, welke de ver
moeide beenderen over de aarde voortjaagt.
Mogen alle goede geesten ons behoeden voor
gebroken beenen. En moge er nooit meer een
kunstenaar geboren worden als Turningvoort:
een man, die kunstbeenen maakte met zoo'n
ontzettende geheime kracht, dat het eerste au
eenige slachtoffer nog steeds op de aarde doet
ronddolen.
EINDE.
