UraagenJtanbod
v.ROSSEN'1 ZEEPAARD I5«
DE KEER VAN W00ENBL0CK
Roos op het hoofd
MIJNHARDT'S
WEEKBLAD VOOR WALCHEREN
EERSTE BLAD
Zenuwstlllend
85e JAARGANG
VRIJDAG 5 APRIL 1929
DRUKKERIJ
H. WEQELINQ
VLISSINGEN
DRUKKERIJ
DE LANGE JAN
MIDDELB.
ABONNEMENTSPRIJS
40 CENT PER 3 MAANDEN
FRANCO PER POST 45 CENT
LOSSE NUMMERS 5 CENT
ADVERTENTIEPRIJS
20 CENT PER REGEL
INGEZ. MEDEDEEL. 40 CENT
CONTRACTEN SPEC. TARIEF
Uitgave :ctf. Wegellng, Noordstr. 44, Telef. 130, Vllssingen. BijkantoorDrukk. De Lange Jan, Noordstr. C 34, Middelburg
No. 14
DRUKKERIJ
H. WEGELING
VLISSINGEN
DRUKKERIJ
DE LANGE JAN
MIDDELB.
zenuwtabletten
Wij zorgen voor
nette uitvoering
van uw Drukwerk
en zijn toch het
laagst In prijs I
WegelingsTlieumsblad
■sa
Ook op het gebied
van Kantoor- en
Schrijfbehoeften
ïljn wij goed en
goedkoop I
F.r bestaat in ons land ©en stichting „Het
Hooge Land", een vereeniging tot stichting
en instandhouding van arbeidskolonies. Het is
wellicht niet onbekend, dat te Beekbergen een
dier arbeidskoloniën gevestigd is, en dat aldaar
ontslagen gevangenen, zwervers, alcoholisten
en maatschappelijk ongeschikten, een rustig
tehuis vinden, om krachten te verzamelen
voor hun weder-intrede in de maatschappij.
Velen hebben hun behoud aan den arbeid dier
nuttige inrichting te danken. Onder den titel
„Levenstragiek" nemen wij een interessant ge
sprek op, dat de directeur, een jiitnemend man,
had met een der verpleegden en dat ons we
der een kijkje geeft in het leven van sommi
gen onzer medemenschen.
LEVENSTRAGIEK
Zoo was er eens iemand, die om zijn aan
houdende mopperij naar boven werd gezonden,
en dien avond niet weer in de conversatiezaal
mocht terugkeeren. Den volgenden morgen
komt de directeur hem tegen en zegt hem na
tuurlijk vriendelijk goeden morgen. „Dag mijn
heer, 'k ben slecht te spreken", was zijn ant
woord. „Zoo, zeker om de moppers, die je
gisteravond had verdiend?" „Waarom heb ik
die verdiend", was zijn antwoord. „Kan ik het
soms helpen, dat mijn moeder een publieke
vrouw was. Dat ik raijn vader nooit heb ge
kend? Dat ik niet weet of ik ooit een vader
heb gehad, dat ik in een bestedelinghuis ben
grootgebracht, en vandaar uit ben gevoerd naar
een café? Daar moest ik dienen als glaasjes-
wasscher en likte ik ze eerst uit, voor ze het
water ingingen. Daar heb ik het drinken ge
leerd. Op 14-jarigen leeftijd ben ik verkocht
aan een kermisreiziger, die mij voor zijn bedrijf
exploiteerde. Daar moest ik leeren het stelen
en het bedelen. Is dat nu alles mijn schuld?
Waarom ben ik niet onder andere levensom
standigheden geboren, gelijk U en andere men-
schen? Herhaaldelijk ben ik opgepakt weigens
landlooperij en bedelarij, en nu ben ik hier in
de kolonie, zonder vrijheid, zonder vrinden".
„Maar", zeide de directeur, „dat laatste is
toch niet waar". „Ben ik je vriend niet? Je
weet toch wel beter? En je leven is hier niet
doelloos. Integendeel. Je hebt hier bij ons een
roeping te vervullen. Je bent hier kamerwacht,
en moet op de kolonie blijven. We kunnen je
niet missen, en je kunt andere mannen nog
tot een zegen zijn. Wij hooren bij elkaar, en
laten je niet meer los".
Na een poosje stil gezwegen te hebben was
zijn antwoord: „Och ja mijnheer, het is zoo.
'k Ben voor de maatschappij ongeschikt, en
het is hier goed, al krijg je dan ook moppers.
Ik had ze trouwens verdiend. Ik heb nu in
elk geval nog een dak boven mijn hoofd en
eten en kleeren".
„En een roeping", zei de directeur. En kerel,
er kunnen voor jou ook nog wel weer betere
tijden aanbreken. Hier beneden is het alles
moeite en verdriet, zoo goed voor mij als voor
U". En na nog een tijdje ernstig en vriendelijk
met hem te hebben gesproken, was die arme
stakker voor dat oogenblik weer terecht.
Dat zijn menschen, die kunnen daar zelf
niets aan doen. Wanneer deze vrij rondloopen
in de maatschappij, dan gaan ze drinken, ten
koste van alles.
VLISSINGEN. De Minister van Defensie, de
heer Lambooy, vergezeld van den inspecteur-
generaal van het loodswezen, bracht een be
zoek aan het loodswezen alhier. Met de „Coert-
zen" vertrok de minister weder. Ook kreeg
onze stad bezoek van een aantal Engelsche
journalisten, een gezelschap van ongeveer 100
personen, die hun intrek namen in het Grand
Hotel „Britannia". Allerlei bezienswaardighe
den werden in oogenschouw genomen, waarna
per auto-car een tocht door Walcheren werd
gemaakt.
De trekhonden in onze gemeente zijn ge
keurd. Het bleek, dat-,ï9 honden moesten wor
den afgemaakt. Er zijn nu nog 28 trekhonden
over. Aan slechts één trekhondenhouder is
vergunning gegeven, om te zitten op de hon
denkar, op grond van zijn gebrekkigen toe
stand.
Wrijf met de vingertoppen wat Purol in Uw
hoofdhuid en wasch daarna Uw hoofd met
warm water en gewone zeepof nog beter
met Purolzeep. Herhaal dit zoo nu en dan.
Uw hoofdhuid wordt daardoor roosvrij,
het haar schoon en zacht en valt niet uit.
Op den Prins Hendrikweg reden twee
auto's tegen elkaar. De bestuurder van een der
auto's beweerde, den ander niet te hebben ge
zien. Een auto werd ernstig beschadigd.
Met het oog op de mogelijkheid van toe-
nemenden mist, werden de 96 passagiers van
het stoomschip „Malines" van de Harwichlijn
bestemd naar Antwerpen, alhier ontscheept,
om de reis verder met den mail trein voort vte
zetten. Op de haven is aangekomen het En
gelsche stoomschip „Everleith" van Mexico
komend van Antwerpen, om een gedeelte van
de lading petroleum te lossen. Het Nederl.
stoomschip „Jagersfontein" raakte het anker
spil onklaar en verloor daardoor het bakboord
anker met circa 120 vadem ketting. Het
Belgisch lichtschip „Westhinder" is door een
Engelsch stoomschip aangevaren. Het werd
naar Oostende gesleept. Een sleperspaard
schrok voor een orgel, dat in de Scheldestraat
speelde en kwam in de etalage van de Firma
Albert Hein terecht, na eerst een daarvoor
staande fiets te hebben stukgetrapt. Er was
alleen materieele schade.
Bij de Avondschool voor Nijverheidson
derwijs alhier zijn bevorderd van de eerste
naar de tweede klasse 64, niet bevorderd 20,
van de tweede naar de derde 58 en 9, van de
derde naar de vierde 37 en 4, en van de vierde
naar de vijfde 38 en 6.
De heer A. J. Lavooy, onderwijzer aan
de Chr. School te Breda is benoemd tot onder
wijzer aan de Herv. School alhier.
Tot onderwijzeres aan de Chr. School te
Driewegen (Neuzen) is benoemd Mej. J. J. de
Koster.
De Chr. Vereen, voor Kunst, Wetenschap
en Ontwikkeling besprak in een comité-verga
dering het a.s. winterprogram. Voorloopig stel
de men vast, zoo mogelijk in September een
stedenavond, met uitzending via Huizen te
organiseeren, in Octobereen filmavond, zoo
mogelijk de „Eeuwige Stilte", in November een
Hullebroeck-avond, later een lezing van Ds.
de Hartog. Februari een feestavond. Maart een
Bunyan-avond, met als spr. Ds. Barky Wolf
en April een declamatie-avond. Gedurende de
kermisweek zullen een drietal anti-kermisavon
den worden georganiseerd. In beginsel werd
overgegaan tot oprichting van een sportclub.
In het Concertgebouw leidde de voorzittre
van A. G. O., den heer D. van Bombeek in,
die over het onderwerp „De Dessah" een be
langrijke lezing hield. Een serie lichtbeelden
verduidelijkte het gesproken woord.
Onze gemeente zal uit het te vormen „Ge
meentefonds" de som van f283.351 on'vangen
in tegenstelling met de som van f71.341 welke
zij nu volgens de wet van 1847 krijgt. Voor an
dere plaatsen zijn de volgende cijfers:
Middelburg f283.730 en f63.128.
Souburg f35.911 en f8.345.
Ritthem f3.846 en f 1.591.
Biggekerke f4.554 en f 1.869.
Westkapelle f6.350 en f5,655.
Domburg f 11.605 en f2.773.
Zoutelande f2 959 en f 1.686.
Koudekerke f16.209 en f5.336.
MIDDELBURG. In café ,,de Koophandel"
ontstond een schoorsteenbrand. Met veel moei
te en na lang werken mocht het de politie
en een gemeentewerkman gelukken, uitbrei
ding te voorkomen.
In het Dpmburgsch Schuitvlot schrok een
paard door de welluidende klanken van een
orgel, een wielrijds^er schrok van het paard
sprong van haar fiets, welke door het paard
duchtig werd bewerkt.
Op den Dam botsten een wiel rijdster te
gen het rijwiel van een boerinnetje, dat twee
melkkannen met zich droeg. Gelukkig on'stond
slechts materieele schade. In de St.-Janstr.
liep een jongetje tegen een auto aan en werd
verwond, zoodat geneeskundige hulp moest in
geroepen worden.
Op de begraafplaats had de teraardebe
stelling plaats van wijlen den heer J. H. Deibei
in leven directeur-hoofdredacteur van de
„Middelburgsche Courant". Achter den lijkwa
gen volgde een rijtuig met tal van bloemstuk
ken, w.o. van de Nederlandsche Dagbladpers
en van de locale pers. Verschillende toespra
ken werden gehouden. Dr. H. van der Kamp,
sprak namens den raad van hoofdcommissaris
sen, en personeel van redactie en administratie,
de heer J. P. Ph. Doorenbos namens den Ned,
Journalistenkring, de heer H. J. G. Hartman
als vriend. Een zwager van den overledene
dankte voor de groote belangstelling.
In de Sociëteit St.-Joris is de algemeene
vergadering gehouden van de Coöp. Melkin
richting en Zuivelfabriek „Walcheren". De wer
king van deze coöperatie stemt tot tevreden
heid. Besloten werd, de vergoeding voor vroege
leverantie af te schaffen, zoodat met ingang
van 1 Mei voor alle leden dezelfde prijs geldt.
In den loop van dit voorjaar zal met de kaas
bereiding een aanvang worden genomen.
In het 30ste jaarverslag van de N. V.
Verpleeghuis, wordt herinnerd aan het aftreden
van Zuster van Schagen-Langejan, in wie de
vereeniging een zeer gewaardeerde zuster ver
loor. Zij werd opgevolgd door Zuster Van Rijn.
De Zusters brachten samen 7910 bezoeken in
145 gezinnen. Mevrouw Evers-Keg trad toe als
bestuurslid. De rekening wijst een batig saldo
van f 833.69.
en zenuwsterkend is de werk'n" van
Glazen Buisje 75 ct. Bij Apoth. en Drogisten
BIGGEKERKE. De afd. der vereenigmg „Rij
wielpad Walcheren" vergaderde onder voor
zit'erschap van den burgemeester. U t het jaar
verslag bleek, dat deze afd. 45 leden telt. Het
pad bij VaHtenlsse is veel verbeterd. Aan con-
'ribu,ie was ontvangen f63.45 en aan gemeente
subsidie f20.
Donderdagavond bad de eindles plaats
'•an den door den heer Spin^aaij gegeven land-
bouwwintercursus. Alle 15 dee^emers kon
den tot het tweede gedeelte van den cursus
worden toegela'en. De heT Stevens sprak de
'eTling-m toe evenals d~ heT S'monse, voorz.
van de Commissie van Toezicht.
Dienzelfden avond vergaderde de afd.
„Patrimonium", waar de vertegenwoordiger
van bet gewest, den heer Den Hollander, op
bezoek was. De lieer C. S'uij leverde een inlei
ding over „Werkstaking". In de p'aa's van den
secrétaris, de heer G. Geschiere, die onze
woonplaats veria'en gaat, werd gekozen de
heer W. Geschiere.
KOUDEKERKE. In de Chr. school op Ger.
grondslag werd openbare les gegeven in tegen
woordigheid der ouders. Met veel belangstel
ling werd het werk der kinderen bezien, voor
al de collectie handwerken. De burgemeester
zeide, het op hoogeu prijs te stellen, dat deze
school er is.
Donderdag vergaderde de An'i Rev. kies-
vereeniging „Nederland en Oranje". Men stem
de in met het program van actie. Voor de te
(Naar het Engelsch)
1.
Ieder, die in Rotterdam geweest is en zich
niet alleen het genoegen gegund heeft met
de Rotterdammers kennis te maken, maar zich
ook op de hoogte heeft willen stellen van de
merkwaardige gebouwen der Maasstad, moet
ook kennis gemaakt hebben met het huis van
den heer Turningvoort. Dit huis staat aan den
buitenkant van de stad, dichtbij den waterweg,
die naar Den Haag en Delft voert. Jaren ge
leden werd het bewoond door een der meest
vindingrijke kunstenaars, die ons land ooit
heeft opgeleverd. De heer Turningvoort woon
de er toet zijn eenige dochter, een van |de
liefste meisjes, welke in Nederland te vinden
waren. Doch, het is ongelukkigerwijs niet over
de mooie Blanche, dat we veel vertellen zul
len, al zou er alle aanleiding zijn het vele
goede te vermelden, waardoor zij zich onder
scheidde van haar vrouwelijke stadsgenooten.
Zij deelde in de beroemdheid van haar vader,
den ouden heer Turningvoort. Deze oefende
het beroep uit van heelkundig instrumentma
ker. Zijn roem had hij hoofdzakelijk te danken
aan de bedrevenheid.
waarmede hij houten en kurken beenem, kunst-
beenen dus, wist te vervaardigen. Zijn goeden
naam op dit gebied van menschelijke kunst
en wetenschap was zoo groot, dat zij, die zulk
een noodzakelijk lichaamsdeel als eeij been nu
eenmaal is, misten in grooten getale strompe
lend en hinkend bij hem kwamen. En, hoe
wanhopig hun geval ook mocht zijn geweest,
zij waren, zooals het spreekwoord zegt, spoe
dig weer op de been geholpen. Menigeen, die
kreupel was en gemeend had altijd invalide
te zullen tooeten blijven, vond zich door
mijnheer Turningvoort zoo mooi en zoo netjes
opgeknapt, dat hij haast begon te twijfelen of
een been van hout of kurk eigenlijk niet verre
te verkiezen was boven een gewoon been, van
vleesch en bloed. Inderdaad, wie gezien had,
hoe keurig de 'beenen door den bedreven kun
stenaar gemaakt waren, zou moeilijk antwoord
hebben kunnen geven op de vraag, wat voor
het dagelijksch gebruik beter was. een gewoon
been of een kunstbeen, dat den bezitter vrij
waarde tegen jicht en eksteroogen.
Op een morgen was meester Turningvoort
juist bezig de laatste hand te leggen aan een
kuit en een enkel, toen een man zijn werkka
mer binnentrad. Deze man verzocht hem, of
hij onmiddellijk wou meegaan naar de woning
van den heer Wodenblock. De heer van Wo-
denblock was de rijkste koopman in Rotterdam
en een man van invloed en gezag, Meester (Tur
ningvoort wist dit. Hij wilde dadelijk aan het
verzoek van mijnheer van Wodenblock vol
doen. Hij zette zijn mooiste pruik op en ver
trok, zijn driekantigen steek in de eene en zijn
wandelstok met zilveren knop in de andere
hand. Wat zou de reden zijn, dat de heer
van Wodenblock hem ontboden had? Eenige
dagen tevoren had deze bezoek gekregen van
een arm bloedverwant. Daar hij in den regel
op vrij slechten voet stond met zijn vele min
der gegoede bloedverwanten, was het familie
lid, dat hem dezen keer kwam lastig vallen al
even onvriendelijk ontvangen als velen van
zijn voorgangers. De man was meedoogenloos
buiten de deur gezet, en wel op vrij hardhan
dige wijze. Een poging van den heer van Wo
denblock om zijn familielid van de trappen te
gooien, had tot gevolg, dat hijzelf het even
wicht verloor en hals over kop naar beneden
tuimelde. Toen hij onder aan de trap was aan
geland en na eenige oogenblikken weer tot
zichzelf was gekomen, bemerkte hij, dat hij
zijn rechterbeen gebroken had en dat de val
van de trap hem drie tanden kostte. Door
welwillende buren werd hij weer naar boven
gebracht. Op zijn bed had hij gelegenheid over
het gebeurde na te denken. Aanvankelijk was
hij van meening. dat hij aan zichzelf verplicht
was den armen bloedverwant wegens moord of
poging tot moord bij den rechter aan te klagen.
Maar zijn ongeluk maakte hem barmhartig; hij
liet ten slotte den man slechts in de gijzeling
zetten wegens een oude, onbetaalde schuld.
Zoo barmhartig was de heer van Wodenblock
evenwel niet, of hij verkneukelde zich bij de
gedachte, dat vrouw en kinderen van den ge
gijzelde tijdens diens afwezigheid alle kans
en gelegenheid zouden hebben van honger om
te komen.
Een tandarts viel het genoegen ten deel den
ongelukkig edrie tanden in den mond te mogen
zetten,welke hij kort geleden uit den mond
van een armen dichter had moeten verwijde
ren. Aangezien de heer van Wodenblock zeer
riik bekend stond, werd de prijs van drie gul
den per tand speciaal voor hem vertienvou
digd. Dit wat de tanden betreft voor het ge
broken been werd een chirurg geroepen
Deze onderzocht het been nauwkeurig en,
zich herinnerende dat hij voor zijn heelkundige
studie juist een been noodig had. gaf hij als
zijn fneening te kennen, dat het been er af
moest. Hij amputeerde het volgens de regelen
der kunst en nam het mee in zijn rijtuig om
het op het college met zijn studenten te be
handelen. Mijnheer van Wodenblock was nu
zijn been kwijt en daarom liet hij onzen vriend
Turningvoort roepen, wien hij dp levering
van een kunstbeen wilde opdragen.
(Wordt vervolgd).