üraaqenJranöod ir^ v.ROSSEM'* ZEEPAARD IScr WEEKBLAD VOOR WALCHEREN EERSTE BLAD Winterhanden wi ntervoeten Schrale Lippen Ruwe Huid HET SLOT DYMECK 85e JAARGANG VRIJDAG BS FEBRUARI 192» no. e DRUKKERIJ H. WEGELING" VLISSÏNGEN DRUKKERIJ H. WEGELING! VLISSÏNGEN Wij zorgen voor nette uitvoering van uw Drukwerk en zijn toch het laagst in prijs 1 Ook op het gebied van Kantoor- en ABONNEMENTSPRIJS 40 CENT PER 3 MAANDEN FRANCO PER POST 45 CENT LOSSE NUMMERS 5 CENT ADVERTENTIEPRIJS 20;CENT PER REGEL 1NGEZ. MEDEDEEL. 40 CENT CONTRACTEN SPEC. TARIEF Schrijfbehoeften zijn wi] goed* en goedkoop i DRUKKERIJ DE LANGE JAN MIDDELB. DRUKKERIJ DE LANGE JAN h MIDDELB. a Uitgave H. Wegeling, Noordstr. 44, Telef. 130, Vllssingen. BijkantoorDrukk. De Lange Jan, Noordstr. C 34, Middelburg lil LICHTE MARYLAND BAAI IN PATENTVERPAKKINC ILZE - DORE TANNER. Wegeling'sTïieutusblad Uii „Het Vaderland" knippen wij -een leer zaam stukje, dat te denken geeft: De school ging uit, in een onzer volkrijke buurten. In kleine groepjes drentelden de kleuters huis waarts. Voor liepen zes bengels, vermoe delijk in een interessant gesprek gewikkeld. Plots haalde een der jongens een vrij groot knipmes uit den zak, zwaaide er woest mee in het rond. Zij trippelden verder een zijstraat in, met de noodige gesticulaties, en nu zou ik er het myne van hebben en. volgde onze helden. Nu ontspon zich het volgende ge sprek: „jy bent nu Raff lei... en jij... Dick son en jy Wilsonen jyCharley Brand. En nu loop lk een huls In (en met een had de kleine man zyn schoenen uitgetrok ken) en jullie volgt me; dan (tot een der jongens) sla jy de vrouw legen den grond en je stopt d'r je zakdoek in den mond, terwijl ik haar zakken „plunder". En tot de z.g. Raf fles: „Dan moet jy mij arresteeren, maar echt hoor", en tot een ander: „Dan steek jij hem dit mes in zijn borst, zoodat wij den tijd heb ben om te ontvluchten. Maar het mes krijg ik straks wel van je terug". Het Is wel heel duideUjk, dat deze kinderen eenige verderfe>- ïyke detective romannetjes hebben gelezen, Hoe do moordgeschiedenis is afgdoopen, woel ik niet, mnor het feit is, crnsiig genoeg, en ik gevoel het daarom als een plicht te waarschu wen en te protesteeren tegen de uitgave van dergeiyke hoogst gevaariyke boekjes, die on heil brengen, zoowel voor de jeugd, als voor de ouderen. Ligt het niet op den weg van hoogerhand, de uitgave van. deze prikkellec tuur te verbjeden? Ik doe namens duizenden ook een beróep op verschillende kioskonderne mingen, op den spoorwegboekhandel e.a. om deze ongeluk-brengende, nietswaardige „gees tesproducten" voortaan niet meer te verkoo- pen, Het kwaad zal dan spoedig zyn gestuit." Uit de overname van dit artikel, blijkt onzte instemming, maar dan' is er iets, waar wij ook nog op wilden wijzen. Op een scheurka lender lazen wij het volgende „onUeeade" stukje, dat veel te denken geeft. Iemand ver telde: In het huis van een gegoed echtpaar ontmoette ik hun eenig kind een vroolijke, blonde krullebo! van acht laar. Hij liep met een papieren, steek op het hoofd, een sabel op zij, en een houden geweer op schouder Zijn ooeen schitterden. Ik had schik in den longen, trok hem naar mij toe en vroeg- ..Wat wou iï| craag worden, zeg?" ..E°n Wou ter" was het antwoord. „Eert Woufer?" ze{ lk. Wat is dat voor een vak?" FUiks haa'de hij een boek uit de kast en liet het me zien.' On h"f omstag nriikf©: Wouter"', de roover* hoofdman. En diens booze rfad°ti vormden den Inhoud van het hoek. Nu wist lk het Rooverhoofdman wfde hij wTden. ïk schrik te. Doch de mo°der lachte, Derfien laren zijp vcrioonen. De knaan is onbegroeid tot een Jongeling en het doel, dat hij zleh destllds voor oogen steWe, ts bijna bereikt. Zou de moeder nog lachen? Met deze vraa«7 eindigt dit „ontleende" stukle, maar ong kMnkt dïe né In de ooren: „Zou de moeder nog lachen?" Dwaze ouders toch. die lachen, wanneer hun kinderen in hun klndT'ijkheld doen, waarom men schreien zou, indien zij het als groote menschen zouden doen. Laat ons to"h ver standig opvoeden. Dat zijn we verpU^ht aap de wereld rondom ons, ook aan de kinderen, die we zoo lief hebben. Onverstand kan zoo machtig veel bederven. Een vergoeielijkende lach is het begin van een heel bittere traan. Laat ons dat bedenken. VLISSÏNGEN. De vW-chiHende berichten houden ditmaal verband met de strenge koude en heb vriesweer. Aan hot A1 gemeen Armbe stuur zijn door de brigade Vllssingen van het Ncd. Roode Kruis 20 nog In voorn ad zijnde dekens afg^s'aan, Od inl'iatlef van Mevr. van Woelderen is een damescomité opgeriht om gelden en kleederen in te zamelen, om zoovee) mogelijk den nood te lenigen, die door de felle koude is veroorzaak'. De scheepvaart on dervond veel last van drijfiis. De waart naar Antwerpen was door het loodswezen stopgezet, doch is inmiddels weer gedeeltelijk hervat. De Prov. boot van Ter Neuzen naar hier deed Vrijdag 3 uur over deze neis, omdat het ijs voor de haven van Ter Neuzen zoo dik was. Op de reede liggen wegens ijsgang vele schepen voor anker. Een Congoboot en een Harwichboot kwamen in de buitenhaven om de passagiers (tfef lossen. Eerstgenoemde boot bekwam echter orders om naar Zeebrugge te vertrekken, teneinde daar de ieizigers te ont schepen. In de buitenhaven kwam nog aau het Zweedsche stoomschip „Margaret Nilsson" van Oslo bestemd naar San Francisco tot het inschepen van passagiers, waarna het naar zee vertrok. Verder kwamen wegens ysgang binnen de Hoilaudsche motorscbocncfs „Ma ria" en „Havik" en dc Duitscue motor^choe»- ner „Marcie". I,e Belgische Red Star boot „Pennland" passeerde Zaterder, komend van Antwerpen en bestemd voor New-York, Toen Donderdagavond van de stooinloodsboot no. 9 van het Ned. Loodswezen, die zich bevond om de Noord, een sloep zou worden uitgezet, geraakte er aan boord iets in het ongerecde tengevolge waarvan twee matrozen A. Pot en Wielinga te water geraakten. Het duurde lan gen tijd voor beiden aan boord waren ge bracht, zij waren ernstig door de koude be vangen, Vrijdagavond kwamen zij met de loods boot in de haven aan. De mai'boot „Oranje Nassau" werd naar de werf der Kon. Maalsch, „de Schelde" overgebracht, teneinde van een nieuwe krukas te worden voorzien. Het Duit schei stoomschip „Noord-Afrika" heeft alhier gebunkerd en is in de binnenhaven gekomen in afwachting van de voortzetting der reis naar Libau. De avondgodsdienstoefening in de Groote Kerk werd wegens de koude in de Nieuwe Kerk gehouden, De bevolking onzer stad bestond op 1 Januari uit 10650 mannen en 10819 vrouwen of 21169 personen. Hoewel het bevolkingscijfer zuchlkens aan eenigszins terugloopt, komt hel B. en W. voor, dat do teruggang geen bewijs is van achteruitgang der gemeente. Het aantal kiezers wordt steeds grooter. Met 11 tegen 6 stemmen werd In den ge meenteraad besloten tot verkoop van grond aan de vereeniging „Be'.hesda" voor een zie kenhuis, ook wat de prijs betreft, werd het voorstel van B. en W. aangenomen, nadat het voorstel van dhr. Harts, om den grond te verkoopen tegen f5, was verworpen met het zelfde aantal voor en tegen. Op de haven zijn nog gekomen het Ned, stoomschip „Roberta" en de Engelsche motor schoener „Majols". Langs de geheele Wal- chersche jcust is veel drijfïjs. Vele vogels lijn omgekomen. Een stalhouder alhier vond een reiger voor zyn woning, welke vogel geheel uitgeput was. Vanwege de afdeellng Vllssin gen der Ned. Ver. tot bescherming van dieren, is in het ijs van den Spuiboezem een bijt gehakt, voor de vogels, ook werden de beeeU jes gevoederd. Zaterdag gaf de «fd. VRsstngerv van „Mem curius", Nat, Boud van Handeis- en Kantoor bedienden een feestavond voor leden en ge nood igden in Grand Hotel Britannia", ter gelegenheid van haar 20-jarig bestaan. Da bondsvoorzitter, hoor J. Bakker, sprr.k bestrede uit, X: de pauze werden bloempjes j verkocht Jsobran.- J; bedroeg t tfè.&'-ju. I i Een rijwwiplaatje. doos» Üi; Aa- j gustus verlonsu, Ss nu gevonden, ma®*- In ©an lederen etui, Dat geeft :e denken. Bij oen vechtpartij in een café, werd een man zoo danig aan het oog verwond, dat een dokter er aan te pas moest komen. Een machinist van een sleepboot, liggende in de buitenhaven, bedreigde zijn kapitein. De politie kwam cT aan te pas. Hy kreeg *jjn gage en moest ver trekken. Benoemd tot onderwijzeres aan de Chr, school te Lemele Mej. N. S. van der Madeu en tot onderwijzeres aan de rijksleerschool te Middelburg Mej. G. van Oorschot, kweek*- ling met acte aan de openbare lagere school A alhier. MIDDELBURG, Op dip bovenzaal van de sociëteit „De Vergenoeging" is de vorige week een ysclub opgericht met een 7-tal bestuurs leden, een tiental commissarissen en een 50-teI Uxlen. Als bestuursleden werden gekozen de dames Mevr. G. M. Koolman-ven Middendorp en Mej. P. J. Reynlorse en do hoeren Mr. W, F. E. baron van der Feltz, A. de Jong, L. T.^jdesdorff, H, A. Enklaar en C. Doet». Door dat er een misverstand bleek te bee'aan over het afslaan van een der vesten aan deze nieu we ysclub, kon Donderdag door deze club nog niet veel worden bereikt. Men heeft nu de vest van de Winterstraat tot de Lange» vielebrug In gebruik gekregen. De burgemees ter heeft de hoofden van openbare scholen gemachtigd, Indien zij In het belang van kin deren en onderwijzend personeel wegens de koude de school meenen te moeten sluiten, daartoe over te gaan. De grafdelver liep vier BOOR 20. Haar stem beefde, toen zij sprak: „Ik dank U, mijnheer von Wackera'h maar ik moet uw woorden als niet gehoord beschouwen: ik ben reeds met. graaf Roleneck verloofd". Ze was bleek geworden, en één oogenblik streden medeleden en verontwaardiging ip Eckart von Wackera'h om den voorrang maar de verontwaardiging zegevierde; dus ook zij, die hij voor zoo heel anders gehouden had, was voor den glans en het goud gezwicht was zóó in dezen ban gedwongen geworden, dat zij zelfs voor een huwelijk met een man, zooals graaf Roleneck niet terugschrikte. „Ah", zei hij terugtredend, „zeker, dan heb ik U, juffrouw Köntg, niets meer te zeggen, vaarwel". En beleefd groetend, met bleek ge laat, verwijderde hij zich en vo'gde den door de zon beschenen weg door de dennen naar i!fn ntet eenmaal keek hij om, dof klonken zijn langzaam wegstervende voetstap pen haar in de ooren, Henny was verslagen het was haar of de grond onder haar voeten wegzakte, ze leunde, naar steun zoekend, tegen een boom stam. In gedachten herhaalde ze Wackerath's woorden - dus zulk een afgrond ging zy tegemoet. Gravin Roleneck zou ze worden en daarvoor zich verkoopen met lichaam en ziel, voor altijd voor lange, lange jaren mis schien, aan dezen man, die haar zoo vreemd en zoo veraf was, aan wien nog niet de min ste klopping van haar hart behooixle? Het was, alsof zy den slotzin uit haar moe- ers brief lag neen liefhebben kon zy graaf Roleneck niet nooit, en duizendmaal liever wilde zij thuis Henny König blijven. En Wackerath. Nu niet aan hem denken hoe «martoiyk iu zijn blik gawoaat, dién hy voor het laatst op haar gericht had. Alles in haar was verbrijzeld ze voelde zich niet in staat, een besluit te nemen, en wist toch, dat zij een besluit nemen moest. Langzaam, als droeg zij een zwaren last, ging zij door de wegen van het park naar den burcht terug. Henny voelde, dat het haar onmogelijk was, aan het diner rustig tegenover tante Klarissa te zitten, terwijl er zulk een storm van gevoe lens in haar streed. Ze liet zich met ondrage lijke hoofdpijn verontschuldigen. En toen liep zij rusteloos in haar kamer rond, af en toe de handen aan haar pynlijke slapen brengend. Het besluit stond nu heel vast en helder voor haar geest, dat zij nooit de vrouw van graaf Roleneck zou kunnen worden. Niet alleen wegens de bijzonderheden, die Eckart von Wackerath haar vandaag over den graaf had verteld, maar ook omdat zij zich nu bewust geworden was, dat haar hart aan dien man, ginds op den Olmenhof behoorde, en die nu wel vol verachting alle gedachten aan haar uit zijn hoofd zou zetten, die denken moest, dat zij zich voor glans en geld verkocht had, dat zij bang was voor eenvoud en arbeid en buiten de engte van het ouderlijk huis trachtte te blijven. Had zij eigenlyk niet altyd van hem gehou den van den eersten dag hunner kennisma king af en desondanks was ze toch de ver loofde van graaf Roleneck geworden? Maar zou het niet mogeüjk kunnen zyn, dat de graaf haar niet oprecht liefhad. Dan had zy ook geen verachting te dragen, moest zij hèm ook smart berokkenen. Wat zouden haar ouders wel zeggen? Haar vader, die zoo streng en rechtvaardig dacht. Wie zou het kunnen begrijpen, dat zy de ver loofde van den graaf geworden was zonder liefde, en dat zij nu haar woord brak, zonder dat hij eenige schuld tegenover haar droeg. Kon ay don ooit «figan. dot da vtaomdan van een anderen man over h&ar verloofde haar hadden gebracht tot het besluit, haar verloving te verbreken? Zou zij dan ooit Eckart von Wackerath's naam uit kunnen' spreken, zonder daarbij gelijktijdig haar liefde ie verraden? En tante Klarissa? Henny rilde, toen zij aan haar dacht. Zij hield niet van tante, het was of zij een gevoel van antipathie, ja van weerzin tegen haar had, en tochzij had haar vriende lijkheden bewezen, had haar in huis genomen, had haar en de haren rijk willen maken; Henny was haar daar beslist dankbaarheid voor schuldig. En nu? Henny wist dat gravin Dymeck het haar nooit zou vergeven, wanneer zy den graaf afwees. Dan was alle» uit oe toekomstplannen van haar broers, vaders vreugde over het feit, dat het leven van zijn geliefde vrouw nu ge makkelijker zou worden.... en zij zou weer thuis haar moeder moeten helpen. Bij de ge dachte aan haar moeder kwam het ineens in Henny op: Zij zou wel de eenige zijn, die haar dochter begreep, zij zou in het geheel niet boos zijn, aan haar hart zou zij kunnen uitweenen en uitrusten. En toen Henny aan haar steeds zachte, verstandige goedheid dacht, kwamen de verlossende tranen, en zij weende den laatsten twyfel, het laatste dralen van haar hart weg. Toen haalde zij haar schrijfmap voor den dog en begon aan graaf Roleneck te schryven. Beste Vriend, Dezer dagen zeldet ge tegen ntf], dat gy myn beste vriend wilde zyn. Ik herinner U heden aan deze woorden, en verzoek U, mij te willen begrijpen. Ik kan nooit uw vrouw worden, want het is my iiU heel duidelyk geworden, dat lk niet van U houd en nooit zal kunnen houden van U. En ik kan niet de vrouw worden van een man, aan wien mijn hart niet behoort myn leven zou daardoor ver nietigd worden. Tracht te vergeten. Uw HBNNY KAMIGw Zij adresseerde en verzegelde den brief en besloot, hem den volgenden morgen heel vroeg aan den tuinman ter bezorging te geven de eenige gedienstige geest op Dymeck, dien zij vertrouwde. Den dag van morgen zon dan allicht de laaiste zijn, dien zy op Dymeck doorbracht. Het was laat geworden, haar horloge wees elf uur, toen Henny klaar was en volgens haar gewoonte ging zij nog eenmaal naar heit venster om naar den toren te kijken. En zy kromp ineen daar was het wer kelijk weer, het geheimzinnige licht. Zij was nog geheel gekleed als zij eens den moed vond, den geheimzinnigen torenbo- zoeker te beluisteren? Haar hart klopte zoo luid, dat zij de slagen meende te hooren. Er waren toch geen spoken, de zaak moest immers op een heel natuurlijke wijze opge helderd kunnen woerden, en misschien kon zy werkelijk tante Klarissa een dienst bewijzen? Een zoo groote dienst, dat zij ten laatste waf verzoenender gestemd zou zijn? Henny trok in groote haast haar schoenen uit, opende onhoorbaar haar kamerdeur..- en sloop naar de met yzer beslagen gangdeur. Een oogenblik nog «tond zy er bevend voor, toen draaide zij voorzichtig den ileutel om, schoof den grendel terug en gleed naar buiten op het platform, de deur voorzichtig achter zich dichttrekkend, IJzig voelde zy de koude van den steenen vloer door haar kousen heen, het was aloof de kilte door haar geheele lichaam trok en bevend van koude en opwinding drukte zich dicht tegen den muur aan. Daar zog zij ook al, dat het licht zich wtsar bewoog, en daar kwam het uit de deur van de torenkamer en langzaam de stelle, kort* trap af. Sn bestonden er dan toch spo ken? (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Nieuwsblad/Wegeling’s Nieuwsblad | 1929 | | pagina 1