üraagenJïanbod
v.ROSSEM's ZEEPAARD I5cr
WEEKBLAD VOOR WALCHEREN
EERSTE BLAD
tabletten
HET SLOT DYMECK
38o JAARGANG
VRIJDAG 18 JANUARI 192)9
drukkerij
H. wegelino
vlissinoen
drukkerij
de lange jan
middelb.
No. 3
drukkerij
h. wegeling
vlissingen
abonnementsprijs
40 cent per 3 maanden
franco per post 45 cent
losse nummers 5 cent
advertentieprijs
20 cent per regel
ingez. mededeel. 40 cent
contracten spec. tarief
Ultgavfl^!; I). Wegellng, Noordstr. 44, Telef. 130, Vlisslngen. BijkantoorDrukk. De Lange Jan, Noordstr. C 34, Middelburg middelb.
drukkerij
ANGE
LICHTE MARYLAND BAAI A
IN PATENTVERPAKKING. f
MIJNHARDT'S
bij Griep en Influenza
ilze - dore tanner.
15.
WIJ zorgen voor
nette uitvoering
van uw Drukwerk
en z(Jnktoch het
laagst in prijs}!
fflege/ingsIheuMsbliii
Gok op het gebied
van Kantoor- en
Schrijfbehoeften
zijn wij goed en
goedkoop
In de „Delftsche Crt." van 3 Januari kwam
een merkwaardig hoofdartikel voor, dat we
verdient in meerdere kringen te worden ge
lezen, waarom wij het hier onverkort over
nemen. Het gaat over de onze oude cultuur,
waarvan velen zeggen, dat die verdwijnen gaat,
maar die dan toch maar telkens weer word'
gezocht in kringen, welke buiten onze cultuur
staan. Men oordeele zelve:
Er wordt op onze oude cultuur veel ge
scholden en de Europeanen zelf doen er graag
aan mede. Zij kunnen met een zeker dédain
een sneer uiten over die beschaving „zooge
naamde beschaving', zeggen ze dan bij voor
keur, op een wijze alsof zij die zoo spreken
Ter boven die „zoogenaamde" zip geste'd
en van een veel fijnere samenstelling zijn dan
het overige profanum die slechts dragers der
„zoogenaamde" zijn.
Toch is d|e oude West-Europeesche be
schaving blijkbaar nog wel een gezocht arti
keL Japan is vele jaren geleden al begonnen
zich op Europeesche leest te schoeien. China
Is nog in de barensweeën en hoe fel de haat
ook is tegen de buitenlanders, men wil niette
min in het Hemelsche Rijk dolgraag de produo-
ten van die vreemdelingen aankoopen of over
nemen. Rusland dat voor enkele jaren met
zijn cultuur niet veel verder gevorderd was
dan W.-Europa in de 16e eeuw, heeft die eeu
wen welke het was achtergebleven niet alleen
willen inhalen, maar heeft beproefd ook een
voorsprong te maken. Aangezien, echter iemand
van het jaar 1929 niet kan weten hoe er in
2129 geleefd zal worden, hebben ze er daar
maar een slag naar geslagenen toen bleek
het dat zij er vamen naast geslagen hadden.
In Turkije was 't nog erger. Daar was men
geen 400, maar wel 600 jaren achter bij West-
Europa. Ook de Turksche hervormers zijn met
tjver en haast aan 't werk getogen om die zes
eeuwen In eenige jaren bij te werken. Alle
oude zeden en gebruiken werden met eenige
haast afgeschaft, maar men was daar tenmin
ste zoo verstandig niet verder te willen gaan
dan het gekozen voorbeeld en niet zooals Rus-
land te beproeven om met een bijl den groei
>ran een plantje te bevorderen. Daarom ook
leeft de bevolking die plotselinge veranderin
gen en die sprongsgewijze ontwikkeling veel
>eter doorstaan dan in Rusland. Opvallend
s in die staten de buitengewone aandacht die
de hervormers hechten aan uiterlijkheden. Het
;chijnt dat zij meenen dat de beschaving eigen
lijk vooral zit in de kleeding en ceremonieën.
De Turken brachten die veranderingen althans
nog met kennis en begrip van zaken aan, dat
■Je Russische hervormeis, meestal vreemdelin
gen, niet konden. 2
Nu is er weer een land onderworpen ge
worden aan een met den hamer en domme-
racht ingedreven West-Europeesche bescha-
ing: Afghanistan. De koning en de koning n
van dat land hadden hier rondgereisd als leer
lingen in Europeesche cultuur en waren a's
.beschaafden" teruggekeerd. De koning vond
die nieuwe levensstaat zóó plezierig, dat hij
^en koninklijk besluit uitvaardigde waarin be-
olen werd dat alle onderdanen zich eveneens
zouden beschaven.
Zoo'n bevel is wel in strijd met „de" be
schaving maar dat wist de koning nog niet,
Zijn onderdanen weigerden afstand te doen
van hun tradities, kwamen in opstand en de
nieuwe beschaving werd ingewijd met 400 doo-
den en 1000 gewonden.
VLISSINGEN. Was het ijs eerst weinig be
trouwbaar, waarom op den Spuiboezem de
zwakte pelskken waren afgezet, en zakten ook
op andere plaatsen zelfs nog rijders door het
ijs, zoodat de heele Spuiboezem door de po
litie werd ontruimd, op de banen der IJs
club „Vlissingen" had toch een welgeslaagd
ijs'eest plaats. Wedstrijden werden gehouden
voor leden boven de 18 jaar over 400 M.,
voor dames en heeren en wedstrijden ook in
het schoonrijden voor paren.
Door "het optreden van den brandwacht
J. C. van Beers is een schoorsteenbrand in de
Bouwen Ewoutstraat ontstaan, gebluscht, even
als een brand in een perceel in de Verkuyl
Quakkelaarsfraat, welke door omwonenden met
emmers water werd gebluscht.
In Antwerpsche scheepvaartkringen klaagt
men over het gebrek aan rivierloodsen alhier.
Verschillende schepen zijn genoodzaakt op de
reede te wachten, hetgeen groote schade ver
oorzaakt.
Namens den VHastngschen Oranjebond
werden ter gelegenheid van het 50-jarig ver
blijf van H. M. de Koningin-Moeder de zie
ken in het gemeenteziekenhuis en in het St.-
Tosephziekenhuis, alsmede de verpleegden in
het gasthuis en de weezen op versnaperingen
onthaald. In het Militair Tehuis was voor de
bezoekers van leger en vloot een gezelligen
avond georganiseerd, om te luisteren naar de
uitzending van het jubileum-programma via
Huizen. Ook hier werden de aanwezigen ont
haald en sprak de heer P. G. Laernoes over
de beteekenis van dezen dag.
In het gemeentelijk ziekenhuis zijn in
1928 verpleegd 380 patiënten me. 19.053 ver-
pleegdagen w.o. 22 patiënten uit het gesticht
met 1651 verpleegdagen. Er hadden 129 ope
raties plaats, terwijl 140 foto's werden ge
nomen.
La .ooral op den naam Sanapirin daar d«te tabletten
m op den naam Sanapirin
wettig bcécbertnd lijn tegen namaak en vervaliching
Prij» 25. 40 en 75 ct
Ds. H. A. Wiersinga te Medan, tijdelijk
te Buss urn en alhier beroepen bij de Geref,
Kerk, ontving ook aldaar een beroep,
Voor Tiet doorlaten van het motorschip
..Kota Baroe" is de Schipbrug verleden Maan
dag enkele uren weggenomen en was de pas
sage aldaar gestremd.
Zondagmiddag is het nieuwe Vincentius-
gebouw met bewaarschool aan de Brouwe-
naarstraaf door den Zeer Eerw. Heer Deken
P. G. W. J. van der Aa ingewijd. Daarna werd
het gebouw bezichtigd.
De heer J. J. Tromp behaalde op de
n'ilionkle tentoonstelling te Dordrecht in de
zangklasse van kanarievogels in de klasse van
vier vogels eigen kweek, Sen derden prijs en
een eere prijs met 297 punten.
- Cand. S. van Wouwe, ontving een beroep
niar de Geref. kerk te O verschild. Sergeant-
konstabel C. Pieterse wordt met 1 Februari
overgeplaatst van het wachtschip alhier naar
de „Van Meerlant".
Daar de arbeidstijd in den scheepsbouw
*an 52 tot 48 uur is teruggebracht, worden de
uurloonen van de bij leden van den Metaal-
bond werkende arbeiders verhoogd met 4 pCt*
MIDDELBURG. Op de Markt werd een jon
gen door een auto over den voet gereden, die
daardoor verwond werd. Ook had aldaar een
aanrijding plaats tusschen een autobus van
de stoomtram „Walcheren" en een particu
liere auto uit Zuid-Beveland, welke au'o's bei
den beschadigd werden. Tegen den bes uurder
der particuliere auto is proces-ve baa' opge
maakt, daar hij zijn beslagen voorruit niet
schoon had gehouden.
In de algeraeene vergadering van de R.-K.
kiesvereeniging werd candi 'aat geste1 d voor
de Tweede Kamer voor de kwaliteitszetel van
den middenstand de heer Emile Lockefeer te
Hulst en als plaatsvervanger de heer J. Lam-
bermont alhier.
De gymnastiek- en scherm vereen. „Me-
dioburgum" gaf haar iaarlijksche uitvoering
waar de heer Chr. J. Mazure werd gehuld gd
die juist 25 jaar voorzi'ter der ve-een. was.
Zaterdagmiddag werd in de groote zaal
van het Schuttershof de algemeene vergade
ring gehouden van de vereeniging Schoolmu
seum, in welke samenkomst de heer Dr. K.
Huizenga sprak over China's ontwaken, ^pn
waarin de heer 'S. Brandsma afscheid nam.
erschillende sprekers voerden het woord.
In een perceel op de Vlasmarkt heeft
zich, door het laten openstaan van een gas-
kraantje, een geval van gasbedwelming met
iloodelijken afloop voorgedaan. Een oude
vrouw en haar 12-jarigen kleinzoon werden
bewusteloos in bed gevonden. Naar het gast
huis vervoerd, zijn bidden daar overleden.
Op 78-jarigen leeftijd overleed de emeri
tus-predikant, Ds. J. van den Bergen, die ook
de gemeente Westkapelle gediend heeft.
T ZAND. Donderdagavond hield de Anti-
Rev, kiesvereeniging een openbare vergadering
waar aan de orde kwam de bespreking over
de advieslijst van het Centraal Comité in ver
band met de a.s. verkiezing van de leden der
Tweede Kamer. Met een drietal namen werd
deze lijst aangevuld, n.L oud-minister v« Dijk,
Ds. Severijn en Mr. Dambrink.
BIGGEKERKE. De kolenvereeniging „Helpt
Elkander" kwam in openbare vergadering bij
een. Deze vereeniging telt nu 139 loden. In be
ginsel werd besloten het geheele bestuur een
jaarlijksche vergoeding te geven.
DOOR
„Vijandschap tusschen twee families is Iets
verschrikkelijks, juffrouw Henny, U kunt niet
gelooven, hoe men daaronder lijdt, vooral wan
neer, eooals hier nog allerlei andere kleine
en grootere g~ensoneenigheden er bij komen".
„Ja, maar moest U dan juist zoo in de on
middellijke nabijheid van Dymeck bleven?"
vroeg Henny.
„Vader en wij allemaal zijn hier bijzonder
aan de streek gehecht, omdat grootvader de
oorspronkelijke bezitter was".
„Hoe kwam Jürgen Wackerath dan aan dit
land?"
„Door de liefde", zeide Eckart eenvoudig.
„De vervallen boerderij en het toentertijd woes
te landgoed behoorde aan e"n armen, invaliden
officier, die er met zijn doch'er woonde. Reeds
lang had Jürgens hart warm voor Liesje Ul-
mann geklopt, hij ver'oofde zich met haar,
trouwde haar en nam zijn intrek op de boer
derfj, aan de verwaarloosde landerijen al zijne
krachten wijdend."
„En wat zei zijn oom, de oude graaf Dy
meck?"
„Die maakte eerst monde'ins, daarna r h If-
telijk Jürgen Wackera h de bitterste verwijt n,
waartegen Jürgen zich net kon verdedigen. H i
verdroeg ze stilzwijgend. Jarenlang zag of
hoorde hij niets van de bewoners van Dymeck,
maar later vertelde de oude baker, dat, wan
neer rij den kleinen zoon vaa Jürgen, mijn
vader, naar het boschje had gereden, he ze.fie
dennenbosch je, waarin U, juffrouw König ver
dwaald raakte, om daar takkenbo schen of
paddenstoelen te verzamelen in het armoe
dige huishouden moest men van a"u gebruik
maken dat de oude graaf, wanneer zijn wan
deling hem toevallig door dat boschje voerde,
dikwijls was blijven staan, den blonden jongen
aandachtig bekijkend en als hij zich ongezien
waande, zijn haren gestreeld had. Eens, kort
voor den dood van den graaf, moet ook groot
vader, naar aanleiding van een door een bode
te paard gebrachten brief, naar den burcht
Dymeck zijn gegaan, mijn vader was toen nog
maar heel klein, zijn moeder reeds dood, en
daarom heeft niemand ooit gehoord, of dat
werkelijk zoo was. want grootvader had er met
niemand over gesproken. Men beweerde toen,
dat graaf Dymeck zich met zijn neef had ver
zoend. De oude heer stond later wel geheel
onder den invloed van zijn nicht, hij had een
beroerte gekregen en was lang ziek en bedle
gerig. Na rijn dood heeft niemand zich er ooit
over verwonderd, dat Dymeck en de daaibij be-
hoorende ui'gestrekte g-ondon, evenals hat
groote privé-vermogen aan gravin Kla issa tan
deel viel".
Henny liep stil en nadenkend naast Eckart
von Wackerath voort. Het schoot haar nu
Plotseling te binnen, wat zij onlangs aan het
diner over dc nalatenschap van tan'e Klarissa
had gehoord. Als tante Klarissa nu haar, Hen
ny König, tot erfgename van haar vermogen
benoemde, dan werd zjj feitelijk bezitster van
een landgoed, dat aan andere familieleden ont
nomen was. Bij deze gedachte was zij bleek
geworden. Wat had Molhagen .toch gezegd: an
dere familieleden zijn er niet.
Haar recht vaa digheidsgevoel verzette zich In
hooge mate daar tegen, maar lege ijker:ijd
;choot het haar te binnen, dat zij niet meer
als ©en kind, dat van de wereld niets afweet,
in het ouderlijk huis leefde, doch door haar
eigen wil in een geheel andere omgeving was
geplaatst. In ieder geval wist zij nu, waarom
taute Klarissa zoo in toorn was ontstoken, toen
zij over den heer WackeraLh had gesproken en
waarom rij dezen naam niet wilde hooren. Zij
was tante Klarissa's gast en den wil van haar
gastvrouw diende zij te respecteeren. Zij wierp
snel een Wik om zich heen op den weg was
geen mensch te ontdekken niemand had
haar dus met Wackerath gezien en als ja
als het uitkwam, dat zij hem in de stad had ge
sproken, dan moest rij de gevolgen natuurlijk
dragen.
Zij waren bij de tweede stadspoort aangeko
men, Wackerath bleef staan en nam rijn hoed
af: „En nu vaarwel, juffrouw König tot
weerziens kan ik moeilijk zeggen, want we ken
nen immers de zienswijze van de gravin Dy
meck. Wij zijn zoo gelukkig geweest, in nood
en zwaren arbeid, zonder de rijkdommen der
Dymecks en wij zullen het naar ik hoop ook
blijven".
Een smartelijke trek vertoonde zich onder
deze woorden op zijn gelaat. „Maar wij beiden
willen van die oude vijandschap niets weten
wij kunnen er toch niets aan doen dat er vij
andschap tusschen onze voorouders is ont
staan".
„Stellig niet, mijnheer von Wackerath
wilt U mijn beste groeten aan uw moeder over
brengen en hartelijk dank voor uw geleide".
Zij schudden elkander de hand als twee
goede, oude kameraden, daarna b gaf Henny
zich door de stadspoort naar „de gouden ster
en Wackerath ging den weg terug, dien zij
gekomen waren. 2
0 0 0-
De herfst had het gebladerte in. 'tDymecker
park reeds bonte tinten "egeven en iedere
windvlaag waaide een regen van verdorde bla
deren voor Henny's voeten, als zij langs de
stille paden wandelde. De lucht was scherp en
met die eigenaardige geur vervuld, die het
sterven der natuur steeds met zich medebrengt.
En toch was deze Octobermaand esnig mooi
en beider met veel zonnige dagen.
Sedert den dag, dal Henny König en Eckart
von Wackerath elkander in de stad hadden
ontmoet en zij wist, waarom de vijandschap
heerschte tusschen Dymeck en den Olmenhof,
stond zij dikwijls bij het kleine parkpoortje en
keek in de richting van het bosch, waarachter
de arme, kleine bezitting lag en waar de Wa-
ckerath's door zwaren arbeid de vruchten aait
den hun dierbaren grond ontworstelden.
En rij moest er telkens opnieuw aan denken,
hoe geheel anders het zou rijn, als 7\ daar
ginds met deze eenvoudige, openhartige, haar
zoo sympathieke menschen vriendschappelijk
n-ocht omgaan, hoe veel huiselijker rij zich
d »ii op het slot Dymeck zou gevoelen. Want
n o- tante Klarissa zou rij nooit echte gene-
i'rnheid kunnen opvatten, dat voelde rij wel.
Wrscheidene keeren, op tijdstippen, dat zij
kcr wist. dat rij niet ontdekt zou worden,
h id rij alle vrees en lichte gewetenswroeging
wegens haar ongehoorzaamheid op rij gezet,
en was weer over het weiland en door het
.lonnenbosch gelooo.r. waarin rij de eerste
maal verdwaald was. Zij was nu voorzichtig,
(f lic nauwkeurig op den weg en maakte zelff
nel haar klein zakmesje hier en daar een ken-
leeken in de schors der boo men.
En dan stond rij in gepeins verzonken te
starrn naar de lage. grijze hofstede en de lang
werpige stallen, die de binnenp'aats omring
den en dacht eraan, dat Eckart von Wackerath
die toch eigenlijk haar neef was thans stellig
in den omtrek vlijtig aan den arbeid zou zijn
en die ly?m zeer zeker geen tijd overliet om
pens aan Henny König te denken. Of misschien
toch?
Op zekeren dag, toen rij juist uit het bosch
te voorschijn trad stond hij plotse'ing voor
haar en rij bloosden beiden hevig bij de go
dachte, dat rij eigenlijk geen van belden hier
iels te zoeken hadden.
Hij herstelde zich het eerst: „Als de gravin
Dymeck mij hier ontdekte, dan zou zij mij
stellig direct aanklagen wegens het betreden
van haar grond. Het bosch is namelijk al Dy-
meck's gebied, de wei hier drie passen verder
behoort daarentegen tot den Olmenhof.
(Wordt vervolgd.)