-*» #6
EEN CRETONNE HUISJAPON.
„OPEN DE DEUREN!"
CATH. M. v. D. HAAR
Wat is het, dat een mooie vacantiedag, hoe kort hij
ook moge zijn, zoo vroolijk maakt? Dat is, dat de deu
ren worden geopend van ons kunstmatig bestaan, dat
wij worden bcvnjd uit de beklemmende omgeving van
vier muren.
De Zandstorm.
HERMANNA.
Nikkertje en Dikkertje in Sprookjesland
Muzikale buren.
WLGELING's NIEUWSBLAD VA 1' ).L1 19/b.
Een van de aardigste en prettigste stoffen voor een
japon voor iederen dag is wel cretonne. Het ziet er al
tijd frisch uit en is buitengewoon sterk in het dragen.
Doch deze stof leent zich niet alleen voor een huisjapon,
ook voor de vacantiedagen en voor sport is zulk een
japon onmisbaar. De meeste* vrouwen en meisjes, die
het hierbij afgebeelde modelletje zien, zullen zich on
middellijk zulk een toiletje laten maken of zelf vervaar
digen, hetgeen niet de minste moeite zal opleveren met
behulp van het knippatroon. Wanneer men bijvoorbeeld
cretonne neemt met een li<jht, Saksisch blauwe onder
grond, waarop groote rose moemen of patronen, en deze
stof garneert met rood linnen, dan zal men een heel
aardig effect bereiken. De roode kleur moet natuurlijk
in overeenstemming zijn met de donkerste tint der rose
bloemen of patronen.
De japon is gemaakt met een aparten rok en blouse,
welke aan elkaar zijn gezet nadat ze beiden afzonderlijk
waren afgewerkt. De rok heeft een stolpplooi van voren
en de blouse heeft korte ingezette mouwen. Het patroon
bestaat uit een voorpand, een rugpand, een mouw, een
kraag met rever aan een stuk en een manchet voorde
blouse en een Jhalf voorpand voor het rokje. Het rug
pand van het rokje is gelijk aan het voorpand.}
Een knippatroon kan aan onze bureaux besteld wor
den onder no. 385 B in de maten 42, 44, 46 en 48.
Kosten 55 cents.
door
Deuren Zij zijn verwant aan gevangenschap. Zij slui
ten de groote, wijde, scnoone, wonder ijke wereld buiten,
en sluiten de alledaagsche wereld in, welke, op haar
voordeeligst, somtijds benauwend, vervelend en ondraag
lijk wordt.
De'irenZij sluiten het kind op met zijn schoolwerk
zij sluiten de moeder op bij haar dagelijksche plichten
zij sluiten de vader, de broeder, de zuster op in de fa
briek, warenhuis of kantoor
Dan komt de lang verbeide vacantiedag laat ons
zeggen Pinkster. De stevig-gesloten deuren vliegen
plotseling open en presto 1 gij en ik, groot en klein,
oud en jong, drinken met gretige teugen van de frissche
buitenlucht. Wij zijn vrij
Niemand, die staat op een frissche heuveltop, die
wandelt langs steile rotswanden, die zich koestert aan
het zonnige strand, die zich verfrischt in de zee of die
rustig zit in de schaduw der boomen, kan lang in twij
fel blijven omtrent de natuurlijke omgeving van den
mensch. Geen wonder dus, dat de historie ons hot
eerste menschenpaar in een tuin toont.
„God maakte de natuur, de menschen maakten de
stad," zingt de dichter, en hij zingt waarheid. De stad,
met haar ontelbare deuren, haar gesloten, verzegelde,
getraliede deurenen daartegenover de natuur, het
open veld met haar door regen gezuiverde atmosfeer en
haar door dauw bevochtigd grashet koele woud met
met zijn door dansende zonnestralen bevlekte paden
het land, met zijn vrijheid, vrede en rust.
Onze beschaving, waarop de menschen zich beroemen,
wordt meer en meer een zaak van deuren, welke met
ontstellende regelmatigheid geopend en gesloten worden.
Het streven van de laatste vijftig jaar is geweest om ze
wat vaker te openen en dan een beetje langer en een
beetje wijder!
Immers, in deze dagen van grootestadsleven en ma
terialisme moet de innerlijke drang, de behoefte naar
geestelijke ontspanning en zielsverheffing, noodzakelijker
wijze grooter en sterker zijn dan oort het geval zou kun
nen zijn, wanneer alle menschen gedurende hetgeheele
jaar in de onmiddellijke nabijheid der vrije natuur zou
den vertoeven.
En zoo komen wij tot het eindoordeel, dat het voor
u en ieder ander noodig en goed is op tijd de „deuren
te openen". De vacantie moet u buiten zien, in de vrije
natuur. En als daardoor geen ontroering in uw hart
verwekt wordt en als uw longen er niet«beter en regel
matiger door werken - dan ligt de schuld bij de va
cantie, die u niet zóóveel goeddeed als waartoe zij in
staat is. Dat is dan de ongewoonte van de „open deu
ren" en het beste is er zoo spoedig mogelijk een twee
de vacantie op te laten volgen weer in de vrije
natuurNogmaalsde deuren open
(Nadruk verboden).
Ik maak een zandstormjuicht |o
En roerde met een stokje
In 't emmertje vol zand o wee,
't Vloog alles op haar rokje
jo lachte, 't wilde, kleine ding
Gaf niets om nette kleeren
Ha, zooals [aapie, in een trui,
Zoo wou ze 't wel probeeren.
En 's avonds vroeg ze 't moederKtoe',
„Mag 'k net als (aapie loopen
„En wilt u morgenochtend gauw
„Voor mij een truitje koopen
„Dm k. n k knot en met het zand
„En 't zal geen ziertje hind'ren
Aan 't strand zijn mooie kleeren toch
„Niets waard voor wilde kind'ren I"
WtVjELlNü's hlLuWóbLAÜ V. v.1 2 |ULI 19_'Ü
Toen Nikkertje en Dikkertje hun weg door Sprookjesland ver
volgden, zagen zij in de verte de torens van een stad. Dikkertje
werd nu zoo ongeduldig, dat hij Nikkertje uitdaagdé tot een
hardloop. Nikkertje had er eigenlijk niet veel zin in, doch hij
vond het toch maar beter, om Dikkertje zijn zin te geven an
ders was er toch geen goed garen meer met hem te spinnen.
Zij. begonnen te loopen en te loopen, totdat ze zoowat een kilo
meter achter den rug hadden, want toen bleven ze staan. Zij
waren in de buitenwijken van de stad aangekomen en zagen
in den tuin van een allerlie st klein huisje een klein meisje staan
dai er minder allerliefst uitzag. Zij heette Marietje.
Nikkertje en Dikkertje keken over den tuinmuur en vroegen
haar„Wat heb je allemaal in je tuin „Zilveren bellen en
mosselschelpen," antwoordde zij," en een heele rij kleine meisjes."
„Oh, je bedoelt zeker poppen?" vroeg Nikkertje. mom
pelde Marietje kort.
Marietje scheen niet in een goed humeur te zijn, -laai om be
sloten de tv/ee vriendjes niet langer te blijven, want anders zou
ze zeker boos worden.
(Wordt vervolgd.)
De landen van beschaafd Europa „vei heu
gen" zich de laatste jaren in het bezit van zoo
genaamde Statistiek-bureaux. Deze kantoren
probeeren zich verdienstelijk te maken door het
samenstellen van statistieken, waai op de men
schen ongeveer alles kunnen zien. Zoo is het
bijvoorbeeld een heel klein kunstje om te weten
te komen hoeveel pond Nieuwe Mollandsche
haring er dit jaar in Amsterdam verorberd
wordt. Men kijke slechts op de statistieken en
men 'weet het. Zoo kan men tot in het onein
dige doorgaan en zij, die het doen beweren dat
er niets zoo gezellig is als het op kaarten nagaan
van de hoeveelheden, we^lke anderen naar bin
nen werken 1 Dit „droog-eten" moet een kolos
saal snelwerkende vermageringskuur zijn. Ver
standige menschen beweren voorts, dat deze
statistieken en de bureaux, waar zij gemaakt
worden, zeer nuttig zijn. Minder begaafden van
geest zeggen echter, dat zij liever het geld, dat
voor zulke instellingen noodig is, zouden aan
wenden voor belastingverlaging, onderwijs-ver-
betering en tuberculose-bestnjding, maar die dat
zeggen zijn blijkbaar heel erg dom.
Ünze Iandgenooten, die in de grootere steden
wonen, worden niet getroffen door watersnood,
storm, droogte en andere rampen van het plat
teland. Maar daartegenover hebben zij de ram
pen van de stad het gevaar, de ongezonde
lucht; de woningnood en... niet te vergeten,
de muzikale buren. Dat is inderdaad een ramp,
hetgeen u zich gemakkelijk voor kunt stellen
indien u probeert te droomen, dat u in een groote
stad woont op de vierde verdieping van een
groot huis. Beneden u leert kleine Piet piano
spelen: a, b, c, d, e, f, g, aa,_g, f, e, d, c,
b, a,Boven u stelt buurman zijn radio in
London Savoye-Hote!Dansavond Jazz-
Band Valencia... Brrr. |e zou bijna een
moderne dans plegen. Vóór u zet buurvrouw
een nieuwe plaat op de gramafoon. Als je niet
beter w'st, zou je zeggen: 't is een oude plaat."
want het ding krast alsof er een varken geslacht
wordt. Hoort u wat ze spelen? Luister„Tante,
tante je rokken zijn tc kortOh, het is niet
om aan te hooren. En achter, in de cenigst
overgebleven kamer, waar géén muziekinstru
menten zijndaar zit teneinde raad eti
overgeleverd aan de grootsie verbijstering. Neemt
een goede /aad aan van menschen, die het we
ten slik asparine cn ga naar bed. Mocht u daar
niet van houden, doe dan zooals die meneer in
Rotterdam. De bovenburen leerden viool spelen
en de benedenbuur werd er zoo dol van, dat hij
een schuiftrompet ging koopen. Dien zelfden dag
staakten de bovenburen bun vioolspel, cn een
heele week bleef liet stil, zoodat de doüe be
nedenbuur tenslotte dacht„Ik heb overwonnen,
ik behoef niet meer te Wazen, ik kan ndjn
schuiftrompet wel opbergen-" En juist had hi
de schuiftro pet aan era jtraatkfv»pfuan mee
gegeven, toen de bovenburen thu»s kwamen van
een week vacantie cn het fceve leventje weet
begon
