VROUWENRUBRIEK
EEN MATROZENPAKJE VOOR JONGENS.
Een goed poetsmiddel.
„WENKEN VOOR DE HUISVROUW".
Hoe men schoenen duurzamer kan maken. I
Een ,.oven" diner.
Nikkertje en Dikkertje in Sprookjesland.
Moderne vragen.
Het geld en de menschen.
Arbeid ende waardeering.
WECitLING's MltïUWSBLAD VAN II |UNI 1926
haalt men door den zoom een elastiek op heupwijdte.
Het geheel wordt afgemaakt met een stropdas van zwarte
zijde. Het patroon kan worden besteld voor jongens van
vier tot acht jaar onder no. 382 B aan onze bureaux.
Kosten 55 cents.
Als men een eetlepel poetskrijt vermengt met terpen-
ij'h zoodat men een papje krijgt en men voegt daarbij
nog een theelepeltje amoniak, dan zal men een uit
stekend poetsmiddel verkrijgen. Als men het mengsel
bewaart* in een blikken doosje, dan is het altijd voor
het gebruik gereed.
Vrouw: „Er is een inbreker boven, man. Blijf hier
ru stil zitten. Ga vlug wat halen."
Echtgenoot: „|a-a, ik zal den bijl halen."
Vrouw: „Vlug dan, waar is die?
Echtgenoot„lk heb hem aan de buren geleend."
(The Humorist).
Er bestaat geen aardiger en doelmatiger dracht voor
kleine jongens dan een matrozenpakje, hetgeen moeders
met kleine zoons tusschen vier en acht jaar zeker zul
len bevestigen.
Het hierbij afgebeelde pakje kan worden nagemaakt
van wit linnen of flanelook wel van donkerblauwe serge.
Een aardige combinatie is hijvoorbeeld ook een broekje
van donkerblauwe serge en een buisje van wit drill. Het
vest moet, in eik geval, wit zijn. De kraag wordt ge
maakt van donkerblauw linnen (er bestaat een speciaal
soort linnen voor matrozenkragen, dat naar verkiezing
gesteven of ongesteven kan worden), versierd met ban
de^ van wit D.MC. of veterband. De manchetten zijn
eveneens van biauw linnen.
Het patroon bestaat uit elf stukken en kan naar verkie-
zing gewijzigd worden. Wil men bijvoorbeeld de broek
pijpen niet naar onderen uitloopend makenrdan verlengt
men eenvoudig het smalste gedeelte van Iedere pijp.
De^ 'ewenscht kan er dan nog een omslag aangeknipt
wo ten. h^r<zeen tegenwoordig heel veel gedragen wordt.
De blouse k in ook op twee manieren gedragen wor
den a'<; buisje en ais rechte blouse. Voor het buisje
Bedekt de schoenzolen met drie lagen gewone olieverf.
Indien de schoenen nieuw zijn, moet eerst het glimmend
oppervlak met schuurpapier worden afgeschuurd, daarna
wordt de verf er op gebracht. Iedere verflaag moet min
stens acht en veertig uren drogen. De verf zal er na
tuurlijk spoedig afgeloopen zijn, maar doordat JjJn het
zoolleer getrokken is, zal zij de schoenen duurzamer
maken en zal hst onnoodig zijn de schoenenMe laten
repareeren.
Een vlug klaargemaakt diner is, .in deze dagen van
dure kolen, heel veel waard. W%ij spreken van vlug ge
kookt, omdat een gasoven een kostbare luxe is, tenzij
men hem zorgvuldig gebruikt.
Een klaargemaakte soep kan worden opgewarmd in
een flesch. In moten gesneden schol moet worden be
strooid met broodkruim en zout, peper en kruiden, «n
iedere moot wordt in een stuk met boter ingesmeerd,
keukenpapier gerold. Leg ze daarna in een met bote
ingesmeerde^ emaille braadpan, waarna de pan in een
matig warmen oven wordt gezet, (ongeveer een half uur).
Hu het vleesch. Neem drie of vier stukken varkens-
of i undvleescb erf kook deze ongeveer vijftien minute
in het heetste gedeelte van den oven met eetf paar
schijfjes ham. Maak intusschen een beetje opvulsel klaar
Neem het vleesch uit den oven, leg het opvulsel er
tusschen, na de ham in kleine stukjes gesrfeden te heb
ben, doe alles bij elkaar en bak het vleesch nog tien
minuten in den oven, terwijl men betN tweemaal met ve'
besprenkelt.
Om aardappelen te koken, schilt men ze eerst he
dun en doet ze in een pan met een beetje melk, peper
en zout, en een stukje boter of margarinesluit de pan
goed en neemt haar het laatst uit den oven.
Het kind„Boe-ehoeIk wil ook zoo'n baard heb
ben, net als die baby 1"
(The Passing Show).
WEGELING's NIEUWSBLAD VA 11 |UNI ï^c
Na de ontmoeting met Hans en Hannie wandelden Nikkertje
en Dikkertje naar de andere zijde van den heuvel en zagen
daar een groote kudde schapen.
Zooals alle jongens en meisjes we! weten, is er bij iedere
kudde een zwart schaap, en natuurlijk was er bij deze kudde
ook éénNu is toevallig zwart de lievelingskleur van Nikkertje
en daarom begon hij een beetje met het zwarte schaap te bab
belen. Toen hij vroeg: „Heb je ook wol?" antwoordde het
schaap„)a, meneer|a, meneerdrie zakken vol. Eén voor
den meester, één voor de vrouw ihaar geen voor den
kleinen jongen, die zoo hard schreeuwt op straat". Toen fluis
terde Nikkertje lachend achter den rug van Dikkertje„Hoor je
dat, jongens die schreeuwen, krijgen niets
„Over schreeuwen gesproken," zei Dikkertje, „dat herinnert
n ij plotseling aan kleine Miesje. Wij hoorden plotseling heel
luid snakken, toen wij langs haar huis liepen. Weet je dat nog,
N kkie?" „Neen, daar weet ik niets meer van 1" zei Nikkertje.
„Vertel me dat eens?" „Luister dan," zei Dikkertje. „Wij liepen
op een winteravond langs het huis van kleine Miesje en hoor
den haar huilen. Toen we binnen traden, zagen we haar zitten
op een klein stoeltje bij den haard. Zij wilde haar aardige klei
ne t entjes een beetje warmen, maar haar moeder had het haar
verboden, zoo dicht bij het vuur te gaan zitten, en toen werd
zij geslagen omdat zij haar mooie nieuwe kleertjes had ver
schroeid. Arme Miesje
(Wórdt vervolgd.)
De jeugd en de schoonheid gaan in de andtrt
landen blijkbaar nog vlugger vooruit dan bij ons.
In een der groote Duitsche kranten stelt de re
dactie leukjes de vraag of de moderne „kortge
knipte" dames nu ook niet de hoeden voor elkaar
zullen gaan afnemen, het officieele „doppen"
dus ofeen gemoedelijk tiktje tegen den pet.
Een ander blad stelde de gewichtige vraag of
het pijpen rooken nu ook niet zoo langzamer
hand vrouwelijk ging worden...!
Wij wachten nog maar op de pruimtabak, om
het spel als volmaakt te kunnen beschouwen.
Een merkwaardig feit is het, dat in de brief
wisselingen der kranten en in de consultkamers
der notarissen en advocaten de meeste kwesties
gaan over meeningsverschilien bij het verdeelen
of ontvangen van geld. Soms leest men de on-
verkwikkelijkste opmerkingen vande betrokkenen.
B. v. de ruzie, welke er onder de kinderen ont
staat over het betalen van moeder's begrafenis
kosten. Niét zelden gebeurt het dat een der kin
deren jaren en jaren voor moeder of vader zorgt
en dat de andere kinderen het als van ^elf spre
kend beschouwen, dat ook bij ziekte en dood
de groote onkosten op rekening van die eene
komen. Zij laten slechts iets van zich hooren
als later blijkt, dat er nog een „nalatenschap'
in den vorm van een oud horloge of een antieke
latafel te „verdeelen" is. En dan is het een
vreemde waarheid, dat juist die eene er meestal
het slechtste van af komt
Uit deze voorvallen kan men leeren, dat zelfs
de huidige wetgeving nog niet in alle opzichten
bevrediging geeft Zorgzame en liefhebbende
ouders winden zich dikwijls op, als het hun
duidelijk wordt, dat zij hun nalalenschap niet
zoo mogen verdeelen, als zij dit gaarne zouden
willen. Dit vinden zij een onbillijkheid, maar aan
den anderen kant blijkt maar al te vaak, dat die
zelfde wet nog lang niet streng genoeg is, vooral
in gevallen dat geen testament aanwezig is.
Hoe treurig is het echter, dat nog zoo vaak
het overlijden der oudei's twist en wrok onder
de kinderen brengt. De liefde is hun vreemd
slechts door een allerlaagste geldzucht laten zij
zich leiden. v
In een Amerikaansch vakblad lezen wij een
typisch geval, dat zich in een werkplaats te To
ronto had voorgedaan. Een arbeider had daar
in den tijd van twee dagen zulk een kolossale
hoeveelheid werk verzet, dat de patroon toen hij
het bemerkte zijn verbazing nie( kon verbergen.
De arbeider had feitelijk tc veel van zijn krachten
gevergd en dat, terwijl hij gemakkelijk des
avonds terug had kunnen komen en overuren
verditnen, aangezien bij het werk groote haast
was. De man kieeg toch een extra belooning,
maar toen men hem later vroeg, waarom hij
zich zoo uitgesloofd had, antwoordde hij„Om
dat ik een patroon heb, die mij weet te waar-
deeren Hierin schuilt een les voor vele patroons.
