H.WEGELING
üraag en Aanbod
eerste blad
week-overzicht
blAderen
De Gevangene van If
DRUKKERIJ
SAPPIGSTE
DRUKKERIJEN
WEEKBLAD VOOR WALCHEREN
32e JAARGANG
VRIJDAG 2 APRIL 1926
No. 13
EEN DER BESTE
Bureaux van Uitoave
DRUKKERIJ H. WEGELINO
Noord straat 44 Tel. 130 Vusmooi
PomtexENiNO Na 51407
DRUKKERIJ DE LANQE JAN
Lange Delft B 144 Mkxmelbubo
c ABONNEMENTSPRIJS 40 CENT PER 3 MAANDEN,
FRANCO PER POST 55 CENT
LOSSE NUMMERS 5 CENT
Advertentieprijs
Van 14 regels 60 cent,
iedere reoel meer 15 cent.
V.hr9
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN 60 CENT PER REGEL
(DUBBELE KOLOM)
BIJ CONTRACT AANMERKELIJK VERMINDERD TARIEF
or -ontLe
orgouusecéie. dt
wanden efój'aarsxCéden nteiuven,
*rve£ o-e#d dc
diesvordsi
tve&e
cm /fetxc&eréesÓ2. qox&épeótéd
^emxzg/i&per.-een,
/iaMiéueci/?rui/nCkx^i/L ye/èvercCcfaz
/taa utorcCesv.
IN HET GEBRUIK DE GOEDKOOPSTE
rrtonct
/uHtc&xtiz/i /zrx&sze soor&sv.
13'2E Ihl. /-s </vecót ccp/
8.
VAN DE
DIE GOED WERK
LEVEREN,\S s.
NOORDSTRAAT 44
TELEFOON No. 130
VLISSINGEN
Is
beschikbaar
voor
Advertentie
f 5.- per
plaatsing.
Bij meerdere
plaatsing,
speciaal tarief.
Rijksambtenaar-radi o-a m a t e u r. Een rijks
ambtenaar, gestationeerd op een der grensstations, mid
den op een onmetelijke heide en een uur gaans van het
naaste dorp, Zegt „het Volk", greep naar het meer en
meer gebruikelijke middel om in verbinding te komen
met de buitenwereld, hij schafte zich een radiotoestel
aan, vroeg en verkreeg van den opzichter der Ned.
Spoorwegen, verlof m een der antennepalen op het
spoorwegterrein te slaan en stuurde hiervoor ook de
voor den vorm vereischte schriftelijke aanvraag aan de
directie.
Wie schetst 'smans verbazing, toen hij in plaats van
de schriftelijke vergunning een rekening van de directie
kreeg voor huur van het door den paal in beslag ge
nomen handgroote deel der dorre, grenzelooze heide en
van het terrein, waarboven zijn draad zou zweven
De. jaarlijksche huur zou niet minder bedragen dan
f 17.25, geen ongeschikte prijs voor een vierkanten de
cimeter in het centrum van een wereldstad. Uit de spe
cificatie want de rekening was gespecificeerd—bleek,
dat men per abuis nog f 3.25 te veel gerekend had voor
de schaduw, die des ambtenaars radiodraad op zijn eigen
tuin wierp.
De ambtenaar was een redelijk man en hoewel wetende
dat de meter heidegrond bij aankoop vijf cent hoog
stens een dubbeltje kost, deed hij voor jaarhuur van het
honderdste van een meter, dat hij behoefde, een bod
van f2.50.
De directie bleek handelbaar en verminderde haar
huureisch tot f6 per jaar. Onder meer liet zij de vorde
ring wegens huur van draadschaduw op den ambte-
naarstuin vallen.
De ambtenaar is nu gegaan tot f3.50. Ma^r de maat
schappij oordeelt, dat het welletjes is. E)e directie der
Nederlandsche Spoorwegen heeft betaling van de f6
vóór 31 Maart, verlangd, zullende zij anders er toe
overgaan den paal op de heide van Baarle- Nassau te
sloopen.
Door een tijger gedood. Uit Rome wordt ge
meld, dat Hugo Vellershagen, de hoofdopzichter van
den Dierentuin aldaar, door een tijger gedood is voor
de oogen van eenige honderden bezoekers, die niet bij
machte w^ren hem hulp te verleentn.
Amor aan boord. Op zee in het huwelijksbootje.
„De Schelde" schrijft: „Het s.s. „Bendigo" bepaalt zich
niet uitsluitend tot het overbrengen van landverhuizers
naar Australië. Tal van Australische echtparen getuigen,
dat de reis op die boot de basis legde voor toekomstig
geluk.
Op de laatste reis is het record behaald. Zes verlo
vingen kwamen tot stand, een paartje is zefs getrouwd
aan boord.
Snelle vorderingen inde vliegtuigen-
in d u s t i e. De heer Fokker deelde aan het „Hbl
mede, dat hij in Amerika opdracht heeft gekregen om
een ontwerp te maken voor een reuzen passagiersvlieg
tuig, plaats biedende aan 40 personen. Dit vliegtuig zal
uitgerust worden met 4 of 5 motoren van 400 p.k elk
zoodat het totale vermogen 16 a 2000 p k. zal bedragen.
De ruimte voor de passagiers wordt* in twee étages ver
deeld en aangezien dit vliegtuig voornamelijk voornacht-
vluchten gebezigd zal worden, zal men vermoedelijk in
de bovenste étages de slaapplaatsen installeercn. De heer
Fokker hoop.t dit ontwerp binnenkort geheel gereed te
hebben en is reeds zeer ver daarmede gevorderd.
Vader en kind verdronken. Zondagmiddag
zou de schipper T. K, liggende met zijn schip aan de
machinefabriek „Holland" te Wardinxveen, met zijn kind
op de arm aan boord gaan, toen de plank plotseling
brak. Het gevolg was dat vader en kind te water raakten
en verdronken. Het lijk van den vader is opgevischt. STEVIGSTE,
Dooreen hond aangevallen. De 16-jarige
dochter van den heer H. te Geleen werd de vorige week
aangevallen door een hond en schrok daardoor zoodanig,
dat zij sindsdien in ziekelijkeri toestand verkeerde. Het
meisje is thans overleden.
Autoongeval. Een vrachtauto der fabriek van
schoenpoetsmiddelen, firma Loewenthal en Co. te Keulen,
is in volle vaart tegen den gevelmuur van een huis ge
reden Hij vloog door den muur heen en stiet /.elfs tegen
den wand van het naburige huis. De auto werd onder
neerstortende steenmassa's bedolven.
De twee inzittenden werden door de brandweer on
der de puinen uitgehaald. Eén hunner was reeds dood,
de andere moest zwaar gewond naar het ziekenhuis
vervoerd worden. Zijn toestand is hofloos.
Vlucht over de daken. De dagelijksche kroniek'
IliliifHHi
DOET UW
5CMOENEN
GOED_
KOSTEN NOCH MOEITE WORDEN GESPAARD
LOUIS OOBBELMANN - «OTTERDAM.
I
van processen en misdaden in de Fransche bladen is
wederom met één misdaad aangevuld.
Camille Bracq, een loodgieter te Parijs, die een wan
hopige liefde voor Juliette Volin had opgevat, etn liefde
die niet beantwoord werd, wilde des avonds het cafètje
binnendringen in de Rue Tiquetonne, waar zijn geliefde
woont. De eigenares hield hem tegen doch hij bedreigde
„Zijt gij n:et vroeg Dantes hem na eenig stilzwijgen,
„zijt gij niet de geestelijke, dien men voor krank uitgeeft.
„Dien men voor krankzinnig uitgeeftwilt gij zeg
gen," sprak de abt.
„Neen, dat wilde ik niet zeggen," hervatte Dantes
lachend.
„|a, ik weet het wel, "voegde de kleine man hem toe; „ik
werd door de suppoosten der gevangenis voor krank
zinnig gehouden en zij zouden mij laten bespotten door
de kinderen, indien wij hier kinderen hadden in deze
verblijven des jammers."
„Geeft gij dan alle hoop op van te ontkomen vroeg
Dantes.
„De vlucht schijnt mij iets onmogelijks," hernam Faria.
„Besef slechts wat ik heb doorgestaan. Vier jaren had
ik noodig om de werktuigen te maken, die ik u heb
laten zien, en twee jaren heb ik besteed aan het door
kratsen van steenen, die dikwerf zoo hard waren als
graniet. Meermalen achtte ik mij gelukkig als ik des
avonds slechts een vierde van een duim was gevorderd.
Om het puin te verbergen, dat ik uitgroef, moest ik het
gewelf onder een trap doorbreken, en in de holte daar
van begroef ik het tot er geen plaats meer was voor
een handvol."
Dantes had er nog noo't aan gedacht om zich op die
wijze in vrijheid te stellen. De nieuwe hoop, die thans
in hem was ontvbnkt, was wel is waar in den eigen
oogenblik weer verdwenen maar hij verheugde zich nu
bij de gedachte dat hij een metgezel had, die oud en
afge'eefd als hij was, drie jaren had besteed om een
vijftig voet langen, harden muur te doorgraven. En wat
was zijn lot nog als hij gelukkig uit zijn kerker was
ontkomen Hij had den rotswand moeten bereiken van
welken hij zestig, ja wellicht honderd voet diep in zee
had moeten springen. En dan had hij nog te vreezen
gehad dat de kogels der schildwachten hem hadden be
reikt, en in geval hij ook aan dat gevaar was ontkomen,
had hij nog mijlen ver moeten zwemmen. Toen hij dat
alles bedacht, zeide hem zijn gevoel dat hij als jong
man eens zoo veel voor zijne redding moest wagen.
Het voorbeeld van den grijsaard, die met zoo veel geest
kracht aan leven en vrijheid hing, vervulde hem met
den moed der vertwijfeling.
„Ik heb gevonden wat gij zoekt," sprak hij na eenig
stilzwijgen tot Faria.
„Gij vroeg de andere verbaasd, „en wat hebt gij
dan gevonden
„Laat mij 't u zeggen," hernam Dantes. „De gang,
dien gij van uw kerker tot hier hebt uitgegraven, loopt
in dezelfde richting als die buitenweg. Is dat niet,zoo?
Faria gaf een toestemmend antwoord. „Welnu," ver
volgde Dantes, „laat ons van het middenpunt van uw
gang in een rechten hoek een nevengang aanleggen, dan
kunnen wij den buitenweg bereiken en wij zullen de
schildwachten verslaan en ontvluchten."
„Neen, stil, stil," hernam de abt „Toen ik mij zeiven
bevrijdde diende ik God, door een zijner schepselen in
vrijheid te stellen, die onschuldig was en geen straf
verdiende. Met dit bewustzijn kon ik we een muur door
graven doch als een met schuld beladen mensch en
met het bloed van een verslagen medebroeder op mijn
geweten, zou ik niet uit dezen kerker 'kunnen gaan."
„Hoe.?" riep. Dantes, „als gij de vrijheid zoo nabij
waart, zóudt ge dan terug deinzen voor zulk een beletsel
in uwen weg?"
„En gij dan vroeg Faria, „Waarom hebt gij dan
niet op den een of andere avond den cipier met een
poot uwer tafel verslagen, zijne kleederen aangetrokken
en getracht te ontvluchten
„Omdat ik nooit op die gedachte kwam", antwoordde
Dantes.
„Neen," hervatte de abt, ,,'twas veeleer omdat gij
zulk een instinctmatigen afkeer van zulk eene misdaad
hadt, dat gij er zelfs niet aan dacht."
Maar intusschen daalde de avond neder en maakte
een einde aan de gesprekken der beide gevangenén. De
abt keerde naar zijn kerker terug en de opening werd
zorguldig gesloten. Nauwelijks echter was de cipier
vertrokken of Dantes opende den gang opnieuw en kroop
naar ziin medegevangene om zijn avondbrood te zamen
met hem op te eten. Dag en nacht waren de samen
komsten der beiden afgeslotene gevangene op het kasteel
van If eene bron van de reinste vreugde, en beider
vriendschap nam met eiken dag toe in innigheid. De
jongman beschouwde als het ware den abt als een
vader, en deze wijdde een gedeelte van zijn tijd aan 't
onderwijzen van den jongeman in kunsten en weten
schappen, die hem tot dusverre vreemd waren gebleven.
Vijftien maanden snelden op die wijze ras voorbij toen
een droevig voorval hun eenzaam geluk verstoorde. De
arme abt Faria was onderhevig aan vallende ziekte, en
in een der hevigste aanvallen, kreeg hij eene verlam
ming, die hem geheel en al 't gebru k van zijn rechter
arm en been benam. Niets was te vergelijken met de tee-
dere zorg, waarmee de jongeman de grijsaard verpleegde.
Immers, hij beminde en vereerde hem als een vader.
(Wordt vervolgd.)
