ui
SNUFFELGRAAG EN'KNAGELIJNTJE
PRIJSVRAAG VOOR DE JEUGD
Wt-ü ^itUWSBLAD VAN 22 JAN. 1926
VAN KEES, DIE GEEN ZIN HAD
„Kees» sch ct je goed op met je Iusm k?" vioeg
mevrouw van der Goes aan haar tien ja zoontje.
„Och nee, moeder hccieniaal niet. Die ks is <Hk zoo
vervelend. *k Heb niets geen zin in leeren. Ik zou veel
liever lezen."
Moeder keek haar jongen eens aan, scheen zich heel
even te bedenken en ze» toen
„Goed Kees» ga dan maar lezen. |e moet nooit iets
doen waar je geen zin in hebt."
Kees kon •zfn ooren bijna niet gelooven. Was het
moeder wel, die dat zei, moeder, die hem altijd aan
spoorde zqn best te doen?"
Nu, hij wilde niets liever ,dan lezen in het nieuwe
boeit, dat hq op zqn verjaardag van oom Guus gekre
gen had. 't Kon wat een heerlijken avond worüen. Echt fqn!
Kees was weidra zóó in zijn boek verdiept, dat het
bedtqd was, eer hij het wist Morgen vóó' schooltijd zou
- hij ïijti les nog wel even doorkijken. Dan zat die er
her iversch rn en zou Kees „er wel door rollen."
Den volgenden morgen half negen werd Kees ver
schrikt wakker. Hij had zich leelijk verslapenHoe
vreemd, zou moeder hem niet geroepen hebben Och
en zijn lesDaar bracht hq natuurlijk hetlemaal n ets
van terecht
Haastig kleedde hij zich aan en holde hij daarna de
trap af naar de huiska er. Zijn boterhammen zou hq
we! gauw naar binnen werken. M tar wat was dat? Er
lag mets op zijn bord en het glas, dat moeder altijd
vol melk voor hem schonk, was nog leeg. Hq begreep
er niets van en keek verwonderd zijn moeder aan.
„Ja Kees," zei mevrouw van der Goes, „ik had van
morgen geen zin om je te roepen en ook niet om je
boterhammen te maken en je een glas melk in te schen
ken Ik keek liever de krant eens in en op *t oogen-
blik heb ik er eigenlijk nog geen zin in. Help dus je
zelf maar."
Beschaamd sneed onze Kees zich een scheeve boter
ham af, smeerde er haastig wat boter op en at met
groote happen, 't Scheelde piet veel, of hq verslikte
zich nog.
Nu moest hij weg; 't was hoog tijd. En met maar
£én boterham in zqn nog bijna leege maag, stapte Kees
naar school, waar hij nog juist op het nippertje aankwam.
Natuurlijk moest hq oin twaalf uur 't was Woens
dag school blijven om zijn les over te leeren. Echt
jammer, want 't was prachtig weer en moeder en hq
hadden een paar dagen geleden een plannetje gemaakt
voor een fietstochtje op den eersten den besten, mooien
middag, dien Kees vrij zou hebben.
Toen hij thuis kwam, moest hij al weer zqn eigen
boterhammen maken en zichzelf een glas melk inschenken.
„Wat krqg ik er op?" vroeg Kees half verlegen.
„]a, 'k heb eigenlijk niets in huis de koek en de kaas
zqn juist op en 'k had geen zin nieuwe te bestellen. En
om. heeiemaal naar den kelder te gaan en een ktukje
vleesch voor je af te snijden, vond ik te vervelend,
zei mevrouw van der Goes.
Kees had moeite zqn tranen in te houden, niet omdat
hij niets op de boterham kreeg, nee, daar huilt een jon
gen van tien jaar niet meer om, maar omdat moeder
in toepassing bracht wat hij zelf gewild tiad en dit zoo
streng volhield.
Eindelijk dan had Kees zijn boterhammen verorberd,
want hoewel hq 's morgens niet veel gegeten had,
smaakten ze hem toch niet zoo goed als anders een
„boterham met niets" dit deed.
Na de koffie bleef Kees nog wat in de kamer hangen.
Zou bq moeder vragen mee te gaan fietsen? *t Was
zalk moo» weer!
begon hij.
„Ja Kees
„Moeder, gaat u vanmiddag mee fietsen
„Nee Kets daar heb ik nu niets geen zin m. Tl Ga
veel liever bij tante Coba een praatje maken en een
eindje omwandelen. Doe jq ook maar wat je 't liefst wilt."
Kees dacht even na. Zou hq dan maar alleen gaan
fietsen
Nee hoor zoo in zqn eentje was daar niets aan. Dan
bleef hij. nog maar liever thu s zitten lezen.
Kees nam zijn boek en ging in een gemakkelijken
stoel voor het open raam zitten. Telkens keek hij naar
buiten, 't Zou toch wel fijn zqn geweest, als hij met
moeder had kunnen fietsen
Och, ocli, wat verveelde hq zich. Van *t lezen had hij
spoedig de aardigheid at De woorden „geen zin" ver
volgden hem steeds.
't Was net, alsof zq met groote letters op iedere blad-
zqde stor.den Kou, hij zou flink zqn en zin maken
Vlug zocht hij zijn boeken bij elkaar en leerde hij zij
lessen en toen hq er eenmaal in verdiept was, vond hij
"t eigenlijk mets vervelend meer. Toen moeder thuis
kwam, kende hq ze op zijn duimpje.
Moeder begreep dadelijk, hoe het met Kees gesteld was.
„Zie je wel, vent, dat het niet aangaat, altijd m.*ar
te zeggenik heb geen zin Als je je met ijver toelegt
op dingen, waarin je geen zin hebt, ben je veel meer
voldaan over jezelf dan wanneer jc alleen doet, waar je
zin in hebt Maar weet je, waarin i k nu eens zin heb
In een lekker kopje tliee. Zal ik dat eens vlug zetten
Prettig, dat je je lessen al kent, want nu kunnen we
na het eten nog best een beetje rond fietsen, *t b ijft
nog lang genoeg licht"
Kees zei niets, maar sloeg zijn armen om moeders
hals. En daarmee zei hq veel meer dan hij met woorden
had kunnen doen. Dat het een prettig fietstochtje werd,
behoef ik jullie zeker niet té vertellen.
VROOLJK HOEKJE
Verkeerd begrepen.
Wel jongeman, vroeg de grootvader vriendelijk aan
zqn kleinzoon hoe maak je 't wel op school
Uitstekend, opa. zei de jongen trots, de meester
zeide vandaag nog, dat als alle jongens zoo waren als
ik, de school moigen wel kon gesloten worden
Ver aden.
Is jullie geheelonthoudersmeeting een succes geworden.
Niet het lcmaal. Toen de spreker drinken wou van
zqn glas water, wilde hij er eerst het schuim afblazen
en toen hebben z'm de deur uitgegooid.
nV 1LIGHEIDS- EN
VOLKSGEZONDHEIDS HOEKJE
ELKEN DAG worden gevallen van GASVER-
STiKKING gemeld. Weest op Uw hoede Let op het
goed gesloten zijn van Uw kraantjes, en zorg ervoor,
dat de gasslang niet van de gaspïjp afglijden kan.
Als de BEHANGER of de WITTER aan het werk
zqn, er dan Uw kinderen op, dat zq niet onder
de £3 s moeten gaan staan. Veel ongelukken
gesc*.. en tengevolge van vallende voorwerpen.
ZORG VOOR EEN STEVIGE LEUNING om het
TRAPGAT op Uw zolder. 99 maal loopt gij er
langs, doch de 100ste keer valt gij erin
M ii
43 fk zou het vast gewonnen hebben, als Knevel-
snoetje mijn staart niet gepakt had Hij ginger
met zijn volle gewicht aanhangen. „Laat je 't,
aap van een jongen r riep 9c hem toe. jMaar hij
lachtenen bleef hangen.
47 Daar^pakte ik hem bij zijn ooren en wilde hem
een pak slaag geven. Want dat had hij verdiend
Maar plots hoorden we een zware stem„Wie
zijn daar aan 't vechten 7* Lieve help, daar was
diender muizenschrik.
46 „Wacht maar," dacht ik. En plotseling liet ik ma
naar oenedeo vaJen ta het stroo. Knevelsnoetje
r trachtte zich nog vast te (qpes, maar 'twas al
f" te laat. Hij plofte naar Le»eden en kwam naast
me in het stroo terecht
48 In een oogwenk waren we overeind. En we
stoven met ons negenen bij moeder de huiska
mer binnen. Moeder had net kcffie gezet en
wilde zich een kopje inschenken. Van schrik liet
ze den koffiepot vallen, zoodat de koffie over
de tafel liep.
Volgende week en de daaropvolgende komt in dit bijblad een prijsvraag vror, waar
voor een aantal fraaie boekwerken als prijzen worden uitgeloofd. OOM THEO.
