H.WEGELING
en Jhinbod
DRUKKERIJ
HET ÉÉNE ONRECHT
WEEK-OVERZICHT
H
i-
DRUKKERIJEN
St* JAAfMANA
IUARI 1»M
W
VAN 01
Bil IOCS WIRK
IfVIRIH, I*
KIN DER BESTE
NOONOtTftAAT 44
TBLIFOON N«. ISO
Bureaux sum Uvtqavij
DRUKKERJJ H. WEQEUNQ
NOOtMTRMT 44 Ttt. 130 VUMRM
PorrRsxsMNQ Ha stiff
DRUKKERJJ DB LANQE JAM
UüOtDtUTBMé - MBWWK
40 CEKT PER S MAANOEM,
FRANCO PER POST 85 CERT
LOSSE NUMMERS I CENT
ADVBRmmxpRQS
Van 1—4 rbqbls 60 cent,
INDUS rboel meer 15 cent.
INGEZONDEN MEDEDEEUNOEN 60 CENT PER REQEL
(dubbele kolom)
Bl] CONTRACT AANMERKELIJK VERMINDERD TARIEF
It
bttthlkbttr
voor
Advortontlo
15.- por
plaatsing.
Bi| moordoro
plaatsing,
•poolaal tariaf.
lajara in den trein stapte. Onder hun mantels hielden
zij geweren verborgen. Zij posteerden zich bij de deuren
D|e M e x i c a a n s c h a b a n di e t e n. Een der rei
zigers uit den door Mexicaansche bandieten overvallen
en in brand gestoken trein, een Amerikaan, vertelt, vol
gens de New Yorksche bladen de navolgende bijzon
derheden betreffende den overval, die wel geheel in
strijd zijn met de officieele berichten, dat geen der rei
zigers gedood werd.
Bij het invallen der duisternis, zoo vertelt hij dan,
viel het mij op, dat een twintigtal personen van ongun
stig uiterlijk bij een klein station in de buurt van Gi
dalajara in den trein stapte. Onder hun mantels hf
borgen. Zij posteerden zich bij de d
van eiken coupé. Zonder eenige waarschuwing openden
zij toen plotseling het vuur op hun medereizigers. Niet
alleen de mannen, maar ook de Mexicaansche vrouwen
en kindoren werden zonder genade neergeschoten. Geen
enkele buitenlander werd evenwel gedood. Eenige Duit-
schers in een Pullmanwagen zijn gewond. Alle mannen
zoowel Mexicanen als vreemdelingen, werden beroofd.
De vrouwen van vreemde nationaliteit werden evenwel
noch gefouilleerd, noch zelfs werden zij gesommeerd
haar bezittingen af te geven,
Toen de slachting ten einde was, geleidden de ban
dieten den trein tot het station Yurecaro. Het dorp van
dien naam werd eerst door hen beroofd, waarna de
vreemdelingen uit den trein werden gezet. Vervolgens
doorzochten de bandieten den bagagewagen; de waar
devolste goederen werden door hen op de locomotief
feladen, waarna zij deze loshaakten, en de wagons in
rand staken.
Daarop gingen zij er op de locomotief vandoor. Aan
de op het perron staande vreemdelingen riepen zij toe
„Wij zijn geen bandieten, doch revolutionnairen.
Onmiddelijk na het binnenkomen der eerste berichten
van den overval, zijn door den president van Mexico,
Calles, vierduizend man federale troepen ter achtervol
ging der bandieten uitgezonden. Tusschen beide partijen
ontspon zich een strijd op leven en dood, die eerst na
een verwoed handgemeen in het voordeel der federale
strijdkrachten eindigde.
Op het kantje af. TweeAmerikaansche vrienden
vertrokken een paar weken geleden in een motorboot
uit Boston, om een te Gloucester wonenden vriend te
Saan opzoeken. Dit plaatsje ligt slechts 46 K. M. ver-
er, zoodat men in net geheel geen proviand meenam.
Toevallig was wat brood aan boord, benevens wat water,
Vier uar lang ging alles goed, maar 40 K. M. van de kust
geraakte de machine plotseling defect en ging het
scheepje op drift.
Dagen lang leefden de twee Amerikanen tusschen hoop
en vrees. Niet alleen het feit/dat het voedsel en het
water al vrl) spoedig verbruikt waren, maar ook de
weersomstandigheden maakten hun toestand onhoudbaar.
Nadat zij een ontzettenden storm doorstaan hadden,
volgden hevige sneeuwbuien. Plotseling scheen de red
ding nabij. Uit het dikke sneeuwgordijn kwam eenklaps
een schip te voorschijn, dat later de schoener „Mant-
clair" bleek te zijn. Driemaal faalden de pogingen van
de bemanning van dit schip, om het ongelukkige twee
tal te redden, en ten slotte verdween het uit het gezicht.
Op den dertienden dag waren de Amerikanen zoo
uitgeput, dat hun gezichtsvermogen begon te ver
minderen zoodat zij zelfs naderende schepen niet meer
konden onderscheiden. Zij gaven dan ook alle hoop
op en gingen in de kajuit om te sterven.
Plotseling werden zij evenwel door een schelle sirene
opgeschrikt, kropen op ,tdek en ontwaarden op geen
30 M. afstand het stoomschip „Newby Hall", dat hen
aan boord wist te krijgen en hen redde.
De la|atste eerl Te Cetrarasalerno (Italië) was
een zekere Dacunto gestorven, in leven president van
een hengelaarsclub.
Toen Dacunto begraven zou worden, kwam het tus
schen de leden der twee concurreerende hengelaarsclubs
van het plaatsje tot een twist over de vraag, wie het
eerst achter de lijkkist mocht loopen.
Het liep op een formeele vechtpartij uit, waarbij re
volvers en messen te voorschijn gehaald werden. Ver
scheidene deelnemers aan den rouwstoet gingen elkaar
met brandende fakkels te lijf, terwijl de dragers het
hazenpad kozen.
Vijftig carabinieri moesten ten slotte ter voorkoming
van nieuwe wanordelijkheden de lijkkist naar de begraaf
plaats vergezellen.
Bijzonder auto-ongeval. Een auto-ongeluk van
wel bijzonderen aard heeft zich bij Barschwil, niet ver
van Bazel voorgedaan.
Een auto, waarin twee heeren gezeten waren, kwam
in snelle vaart uit de richting Deisberg gereden, toen
de wagen bij een bocht van den weg in de rivier de
hirse vloog, die door de jongste regens zeer gezwollen was.
DOET UW
SCHOENEN
GOED_t
AUIMVtt-01
De auto kantelde in het water om en werd door de
stroom meegesleurd. De twee toeristen klampten zieh
nu eens aan den boven- dan weer aan den onderkant
van de auto vast en werden zoo eenige honderden
meters ver voortgesleept.
Het ongeval zou zeker een ernstiger wending genomen
hebben, wanneer twee rotsen de auto niet hadden te
gengehouden.
Een der beide heeren kon toen al zwemmende den
oever der rivier bereiken, terwijl de andere nog de
kracht had, op een der rotsen te klimmen, waar hg be
wusteloos ineenzonk.
Na langdurige pogingen slaagde men er in, hem te
vinden en in veiligheid te brengen. De auto werd door
de golven meegevoerd.
De Russische Kroon ju woelen. Zooals men
weet, is de Russische regeering van plan, In de eerst
volgende maanden de Russische kroonjuweelen door
veiling van .de hand te doen, ter versterking van de
schatkist met naar schatting een som vaa drie milliard
29
De grijsaard lag op den grond.
Toen de buren kwamen toegesneld, verliet Trans den
ouden man en verdween achter het schoolhuis.
XII.
Die slag had den schoolmeester diep getroffen. Met ge
bogen hoofd zat hij somtijds onder den vlierboom en
bleef er zwijgend zitten, totdat deze of gene moeder
hem zeide op te etaan, om zich tegen de avondkoude
te beschermen.
Meestal was hij droefgeestig, somtijds glimlachte hij
ook welmaar dan was het een glimlach, die den aan
schouwer pijn deed, een glimlach zonder kracht, zonder
ziel: een zinnelooze glimlach.
De kinderen van het dorp waren niet vroolljk meer
omdat hij nooit hun spel meer regelde, en zelfs som
tijds bang en onrustig voor hen wegsloop. Arme kin
deren, zij zelf kregen schrik voor hunnen vriend als zij
hem uren Isng aan hst grsf vsn Clsrs zagen zitten,
of hem een weinig sarde vsn hetzelve, sis iets dat hem
heilig was, naar zijne woning zagen dragen.
De school was verlaten. De plaats, waar hl] zoo veis
lassen vin christenzin In de jeugdige harten gestrooid
bid, werd niet meer bezocht, en men had er reeds
ernstig san gedicht, den ouden schoolmeester door een
nieuwen te vervingen.
Gelukkig waren de menschen vin het dorp geen on
dankbaren. Velen waren door Ivo gevormd en zi) had
den iets in het haft behouden, dat nun zeide den braven
man te moeten ondersteunen, nu hii onvermogend was
geworden, en zonder dat hij vruchten voor de toekomst
vergaderd had. Hikpik zelve zette
sinas hij in elke schaduw
een
zijne giften voort,
grijnzend spook zag
sinds het rammelen van zijn goud, dat hij vroeger zoo
sterk beminde, hem deed sidderen.
Als men hem den naam van Martha noemde, wendde
hij het aangezicht af; als die van Frans in zijne ooren
klonk, dacht hij dat de vagebond, gewapend, hier of
daar hem den doodslag zou toebrengen. Doch als men
van Ivo sprak, had hij hoopdan verlangde hij naar
het oogenblik waarop hij den armen man, die zoo in
nig aan die wezens was gehecht geweest, om vergiffe
nis zou kunnen bidden.
Het waa op een schoonen morgen van het najaar,
als de zon de herfstdampen van de ledige akkert doet
opklaren, als het geel en bruin geworden loover meer
naar beneden zwindelt, om verder en verder door den
storm weggeslingerd te worden, tot dat het eindelijk
onder het witte sneeuwkleed zal bedolven zijn.
Ivo zat in zijne woning. Niets duidde atn dat zijne
ziet nog gedachten had. liij was een kind, met geknakte
ledematen en witite harenZijn oog, noch zijne lippen
bewogen zich. Hij verkeerde in een oogenblik, waarin
hij zelfs het bewustzijn van zijn bestaan niet had.
Zacht ruiste er een lied In de verte. Het waren kin
deren die zongen. Hunne
stemmen versmolten zich,
stierven soms langzaam weg of stegen weer harmonisch
op. Allengs naderde de zang
lied. Het soheen dat in die toonen iets trilde, dat weer.
zang sn klonk sis esn toovsr-
klsnk had in het hart vsn Ivo. Hij richtte zich opzijn
oog kreeg leven en zAg strsk| en denkend voor zich,
terwijl hij de hand san het hoofd bracht, als wilde hij
den nevel verwijderen, die zich over zijne herinnering
uitbreidde.
„Dat lied IHeb ik dat nooit gehoord f" sprak de
oude man. „Stildat lied voegde hij er langzaam
bij, en verviel weer in zijne gevoelloosheid. Maar toen
het andermaal opsteeg, toen het krachtiger tot In de
eenzame woning kwam galmen, hief hij het hoofd op,
zijne borst joeg en plotseling vloeiden de tranen alt
zijne oogende herinnering was opgewekt.
„O, ja," riep hij uit, „ik heb het herkend 1 Dat Is kat
lied van Clara."
Hij luisterde met ingehouden adem, en het was hem
alsof de hemelen zich geopend hadden, en zijn kind,
in gezelschap der engelen, nem dat zoete lied toezong.
Hij dacht te droomenmaar hij hoorde het te wei
het klonk immers in zijne nabijheid 1
Hij luisterde nog naar die tonen, toen de deur van
de woning geopend werd en een aantal kindersn, in
Zondags-gewaad, binnen drongen. Eenigen droegen eene
mand mat vruchteneen ander eene kroon vaa herfst
bloemen.
Een der kinderen kwam vooruit, vloog den srmen
schoolmeester omlden hals, kuste hem en riep vroolljk uit J
„Meester Ivol het is heden uw verjaardag I" welke
woorden juichend door de dorpsjeugd beantwoord werden.
Maar weldra werd men stil, en het kind dat de kroon
droeg, klouterde op 'a meesters knieën en zette hem
den krans op het noofd. De oude man bleef stil zitten
maar in zijn oog was «r Iets onrustig, iets vragend i
hij veratond niet wel wat men deed.'
„Zingt... zingtTaprak hii stil sn twijfelend.
En sis de kinderen het lied vsn Clsrs andermaal
zongen, weende de grijaaard. Somt onderbrak hij den
zang en vroeg naar Claradan weer liet hij de kinderen
zingen, of neuride met eene gebroken stem het lied der
kinderen na.
(Wordt vervolgd.)
Wegeling'sïïieuwsblad
jua-
Hoofdvertegenwoordiger J. VAN SLUIS, „Da Rooda Torsa"
Broots Markt Middelburg Telefoon-lntsro. 606.
Hoofdvertegenwoordiger voor Vllsslngon sn Omstrokea A.
POLOERMAN A ZONEN, Walstraat Vllsslngon.
ZIT NIET OVER MALAISE TE PRATEN,
ALLEEN EEN UITROEPER ZAL U BATEN llll
