■Mi
Bijblad van
SM
f
SF
ffeielinq s Ureuws^F/rd
SNUFFELGRAAG EN KNAGELIJNTJE
EEN SPELLETJE
Oom Theo.
VROOUJK HOEKJE.
Enfant terrible.
Ti - X
H
Neem een vel carton en tëeken daarop
de getallen 5-10-5 volgens bet raodeL
Onderaaan plakt ge de een of andere
plaat, om bet speelplan te
(Zie a.) In de punt boven elk
steekt ge in schuine richting 3 lange
spelden. Zie b. Nu neemt ge een dun,
buigzaam stokje en steekt er op T 3
c-M. van den bovenkant af een schijfje
carton doorheen, waarin ge twee kruis-
sneden hebt gemaakt (c). Dan maakt
ge eer. ronde schijf met vierkante ope
ning (d) en legt deze zoodanig om het
stokje, dat de schijf op het car tonnetje
rust (e). Nu moet ge zóó behendig het
schijfje n^ar het spceiphn schieten,
het om één der spelden bluft hangen.
Het (Liarondei staande nummer noteert
ge en degene, d e het eerst 50in totaal
heeft is w nnaar van den pot
VERGEETACHTIG ANSJE
T ante Mies had Ansjc een snoezig klein katje voor
haar verjaardag gegeven. Het was heelemaal zilvergrijs
niet een donker staartje en het was zóó lief, dat ieJr
n er dadelijk van hield
Zelfs Tnri, de meid, dit- het anders heelemaal met op
..jften begrepen had, zooals ze zei, kon nu niet fialaten
Poesje tusschcnbeide eens e^en over het zachte vellet je
te strijken.
roesje verstond zoo aardig de kunst om verstopper
tje te spelen met Ansje en haar nichtje Truusje, die in
de vacantie bij haar gelogeerd tas. De kinderen warer
Poes|e\> schuilplaatsje nog niet voorbij of Poesje stak
zqr» ktipje te voorschijn.
»Z'c je me met? Kun je mij met vinden schenen
Je verstandige oogjes dan te vragen.
Ook speelde Poesje dikwijls met Ansje en Truusje in
n tu.n en voor een veranderingetje ook wél eens op
zo/der.
„Doe vooral net zolderraam dicht als Poesje soms
boven blijft en jij weer naar beneden komt, Ansje, zei
moeder op een regenachtigen middag, toen de kinderen
hoven gingen spelen.
Vergeet bet niet, anders klimt Poesje op het dak en
als het er eens afvalt, is het te laat
„Ja, moeder", beloofde Ansje, „we zullen erom denken."
Ze speelden een tijd verstoppet tje op zolder en toe^
vond Ansje achter een groeten koffer een bal die een
lijd geleden zoek was geraakt.
„Ga je mee, Truus?" riep ze, „ik heb mijn bal terug
gevonden. Laten we in den turn wat gaan ballen.
Vlug liepen ze naar beneden en deden tegen den
vlakken nruur bij de keuken om beurten het spelletje
„Kaatsebal, ik vang je al
„In één hand, in twee hand."
„We hebben Poesje op zolder gelaten en het raam
n et dicht gedaan", riep Ansje op eens uit „Ik ga het
gauw sluiten, ik ben dadelijk terug
Ansje was ook werkelijk dadelijk terug, maar ze keek
heef angstig
„Moesje is niet op zolder Zou het op dak geklommen
zijn V
De tranen schoten haar in de oogen. Waarom was
ze ook altijd zoo vergeetachtig Dat had haar al heel
wat onaangename dingen bezorgd
„Zullen we even samen gaan kijken stelde Truusje
voor. „Ik heb overal gekeken en geroepen", vertelde
Ansje, „maar Poes vast op het dak. Ze kan ons niet
nagefoepen zijn, want de zolderdeur was dicht".
Samen keken ze nog eens achter alle koffers en kisten.
maar Poesje was neigens te z»en
Toen ze n de buurt van het zolderraam kwau.
hoorden ze ineens „Miauw! Miauw!" iug keken z* ut
het raam en zagen Poesje eert eindje verder in de g *ct
zitten
„Poes, poes, poesKom danriep Ansjc.
Maar Poes verroerde zich niet en bleef maar ku^cajfr
miauwen.
Wat nu te doen
Poesie scheen bang te zijn en zou stellig niet uil
zichzelf terugkomen en het daar laten z- ten, ging toch
ook niet. Ansje nam vlug een besluit
Ze nam een laken van een drooglijn en bond een punt
daarvan aan haar schortje vast.
„De goot is breed," zei ze, „ik durf e best in Hou
jij me nu vast aan het laken."
Truusje vond het een geweldig avontuu en da ent er
niet aan, haar medewerking te weigertn.
En zoo gebeurde het, dat toen moede: om den hoek
van de straat kwam ze was even een boodschap
wezen doen en ze toevallig naar boven keek of het
zolderraam dicht was, ze Ansje recht overe nd in de dak
goot zag stian, met het poesje in haar armen en een
laken als een sleep achter zich aan Dat Truusje den
sleep vasthield kon moede» van de straat af niet zien
Ze rende naar huis en naar boven en toen ze einde
lijk met een doodsbleek gezxht op zolder aankwam,
klom Ansje heel bedaard door het zolderraam weer naar
binnen Poesje ging weer dadelijk verstoppertje spelen
achter de koffers en k sten Maar dat er wat voor Ansje
opzat, begrijpen jullie wel.
Moeder was héél verdrietig, dat Ansje ook haar be
lofte om nooit uit het zolderraam te klimmen, vergeten was.
Ansje beloofde plechtig, dat ze in het vervolg n»et
meer zoo vergeetachtig zou zijn. Maar dat veranderde
niets aan bet feit, dat ze dadelijk naar bed moest, ter
wijl het pas vier uur was.
Truus vond het een treurig einde van het dakgoot-
avontuur.
Mientje was op haar eerste kinderpartijtje en toen er
voor den tweeden keer een portie ijs rondgediend werd
bedankte zij met een Neen, dank u wel, ofschoon
ze er dolle trek in had.
Toe neem het maar, zei de gastvrouw. Moeder
heeft gezegd, dat ik den tweeden keer nee moest .zeg
gen, legde Mientje uit maar ze zal niet geweten heb
ben. dat de porties zoo klein zouden wezen.
VRIJDAG 13 NOVEMBER 1926
No. AS
Voor Jong en
Toen
ri het
mm x ons wee den kelder m. Ze
Bemaal m een knngetje om haar hee*
züftea. En toen begoc ze ons te leercn
6 „Hoor eens kinderen'', zei ze. „Het leven van een
muisje is vol van de vreeselijkste gevaren. [>aar
heb je bijvoorbeeld Kater de Reus. Die is een
boeman, grooter dan twintig muizen. Hij heeft een
muil met vreeselijke tanden en zijn klauwen zijn
haast zoo laag als mijn staart"
7 „Dan
N*
er ook van die aardige huisjes van ijzer-
moeder voort, „waar het zoo heerlijk
aar daar mag je vooral niet dicht
hoor. Want ais je erm gaat, flapDan
toe en je bent
8 „Volg me nu maar heelemaal netjes, dan zal ik je
op de heerlijkste plaats brengen in bet heele hui».
Zien jullie daar die mooie gang Welnu die hebben
kloeke voorvaderen heelemaal mtgeknaagd. Pro-
beeren jullie ook maar om zulke wijze en verstan
dige muizen te worden."
