H.WEGELING Vraag en Aanbod Nu staan ze in ons magazijn HET EENE ONRECHT DRUKKERIJ EERSTE BLAD Onze Postabonné's WEEK-OVERZICHT DRUKKERIJEN WEEKBLAD VOOR WALCHEREN Drukkerij H. WEGELING Drukkerij De Lange Jan Een Uitroeper in de krapt Helpt U uit den brandI H§ 31e JAARGANG VRIJDAG O OCTOBER 1025 No. 40 EEN DER BESTE drukkerij h. weoelino Noordstraat 44 Til. 130 Vlisswoek POSTREKENINO No. 31407 drukkerij de LANQE JAN abonnementsprijs 40 CENT per 3 maanden, Jfm franco per post m cent Advertentieprijs Van 14 reqels 60 cent, iedere reqel meer 15 cent. (dubbele kolom) besohlkbaar voor Advertentie f5.- per plaatsing. BIJ meerdere plaatsing, speciaal tarief. L. Delft B 144, Middelburg 13 VAN DK DIK QOED WERK LEVEREN,IS NOORDSTRAAT 44 TEwEPOON No. 130 VLISSINQEN WegelingsTlieuwsblacl Bureaux van Uitoave Delft B 144 Midoclsurq cJl\ .èilji- losse nummers 5 cent INGEZONDEN MEDEDEELINOEN 60 CENT PER REGEL BIJ CONTRACT AANMERKELIJK VERMINDERD TARIEF Is verzoeken wij beleefd hun abonnementsgeld per giro te voldoen. Dit is de goedkoopste wijze en kost U slechts 5 cent voor verzenden. Giro-biljetten worden door ons niet meer ingesloten, daar dit voor ons te omslachtig is. Men storte dus op onze postrekening no. 51407 vóór Vrijdag 23 October a.s. 55 cent. Over abonnementsgelden vóór dien tijd niet betaald wordt met bijtrekking van 15 cent incassokosten be schikt De Administratie. De i d e a a l-m a n. Den laatsten tijd legt 'men In Afnerika veel belangstelling aan den dag voor de soort man, die bi) het Amerikaansche meisje het meest in den smaak valt. Algemeen komt men tot de conclusie, daj dit de „caveman" is, d.w.z. de man, die het dichtst bij de natuur staat, wiens hart meer uitgaat naar lichaamsoefening en de frissche buitenlucht, dan naar de vreugden van het café-leven. Dezer dagen heeft de Kan&as State Agricultural College deze conclusie ge toetst door aan de vrouwelijke stud-enten In de gemengde onderwijsinstellingen in het Midden-Westen van Amerika de vraag voor te leggen, aan welk soort van echtge noot zij de voorkeur zouden geven. Het resultaat van de ondervragingen was, dat 85 pCt. der meisjes ant woordden, dat zij geen man wilden hebben, die alcohol dronk, terwijl veertig procent verklaarden, dat zij be zwaar hadden tegen een man, die rookte of tabak kauwde. Vijf-en-twintig procent der meisjes zeide een afschuw te hebben van het type man. die vreugde vond in de he vige flirtations op „pettingparties" en eischte honderd procent physieke geschiktheid in haar toekomstigen echtgenoot. Vijf-en-zestig procent verlangde den „be schaafden caveman", zooals die zich in Rudolf Valentino, den bekenden filmartisten den echtgenoot van Mary Pickford, demonstreerde. Vijf procent der meisjes ver langde kinderloos te blijven. Een brutaal stukje. Woensdag heeft zich te Berlijn een herhaling van de Köpenickaffaire voorgedaan. Twee incasseerders van een grqote bank begaven zich in den loop van den middag naar één der filialen van de Duitsche Bank om geld te halen, dat voor uitbetaling van loflnen bestemd was. Toen zij uit de bank te voorschijn kwamen werden zi) aangehouden door twee heeren, die zich als detec tives van het politiepresidium legimiteerden. Zij verzoch ten den incasseerders in een auto te stappen en mede naar het politiepresidium te rijden. ïulks werd gedaan. Bij het politiepresidium aangekomen, lieten de'twee detectives zich door één der wachtdoende beambten de deur openen en begaven zij zich met hun orooi In een leegstaande kamer. Hier verdween een der detectives, onder voorgeven zijn komst bij den nolitie-commissaris aan te melden. Ondertussehen verklaarde de andere den inhoud der beide portefeuilles voor in beslag ge nomen en verdween ook spoedig met dezen buit. Nadat de incasseerders een paar uur hadden zitten wachten, begonnen zij argwaan te koesteren en stelden zij zich met de in het gebouw aanwezige politie in verbinding. Deze zoekt nu naar de beide daders. 9-Cents postzegels, fn gebruik zullen worden gesteld postzegels van 9 cent. Zoo mogelijk zullen deze zegels tegen het einde der loopende maand aan de kantoren der posterijen verkrijgbaar zijn. Een 10-jarige jongen In het anker touw verward. Zatermiddag werd bij de onstljging op het feestterrein te Leiden van den luchtvaarder Van Pottum, een 10-jarige jongen dooreen lus In het anker touw van den ballon gegrepen en meegenomen In het luchtruim. Van Pottum bemerkte spoedig zijn onver- wachten passagier, liet onmiddellijk gas ontsnanpen en na tien minuten landde de ballon achter het Koolpark. Het bleek dat de jongen wonder boven wonder geen letsel had bekomen Wel liep hij een nat pak op, daar hij bij het dalen door enkele sloocen werd gesleurd. Een ooggetuige deelt ons mede, dat verscheidene da mes uit het publiek flauw vielen op het gezicht van den buitenboord hangenden passagier. Tengevolge van de omstrengeling van het touw was de arm van den jongen opgezwollen, overigens bleef hij ongedeerd. Een slang in de flesch. Een Inwoner van Folkestone had dezer dagen een flesch bier gekocht om zijn dorst te lesschen. Thuisgekomen schonk hij zich een glas van het, vol. gens het etiket, gewaarborgd zuivere bier in en ledigde het met smaak. Het bier beviel herri zoo goed dat hij zich een tweede glas wilde Inschenken maar toen kwam plots, door de opening der flesch een glimmend slan- genhoofd naar bulten kf|ken. 's Mans dorst was dadelijk voorbfj. Hij bracht de flesch naar een laboratorium waar men de slang, die meer dan 40 c.M. lang was, te voorschijn haalde. Behandeling der landarbeiders In Rus land. Kort na de revolutie beloofdeu de Sovjets, dat er voortaan op het platteland geen landarbeiders meèr zouden, zijn. Deze belofte Is niet In vervulling gegaan. Er werken nu honderdduizenden mannen en vrouwen op het land tegen een zeer gering loon en de afgelegde verklaring, dat ieder die wilde, grond genoeg zou kun nen krijgen om er van te leven, bleef een verklaring. Er heerscht een nieuw soort slavernij waarover het of- flcieele orgaan van de communisten zich aldus uitlaat t „Meisjes uit het Kiejewsche en Priloeksche zijn door die heele wagon visitekaarten met enveloppen. De bergruimte was haast te klein, maar in 3 maanden zijn ze allen weg. Onze afnemers blijven afnemers en het aantal neemt steeds toe. Dit danken wij aan de prima kwaliteit, lage i- prijzen en prima afwerking. -i Noordstraat 44 Vlissingen beloften van de agenten van de suikertrust (men ver- gete niet, dat trusts rijksinstellingen zijn) verlokt tot in diensttreding op de plantages van het gebied van Loebny {in de Oekrajine), De plaatselijke komsomollers (leden van de Communistische jeugd-Organisties) beslóten kennis te maken met de meisjes, poolshoogte te nemen van de arbeidsvoorwaarden en een poging te doen de meisjes als leden van hun organisatie te werven. Toen de meisjes hoorden, wie de bezoekers waren, begonnen zij zich te beklagen over haar zwaar lot. Zij zeiden „Wij werken 16 uur per dag, Wij worden gevoed er ger dan de honden. Wij slapen In schuren op den vie- zen grond zonder stroo. Wij worden vastgehouden en kunnen niet naar huis gaan. We kunnen zelfs geen schoon ondergoed aantrekken." De komsomollers gingen toen naar de schuren, waar de zieken lagen om den toestand in oogenschouw te nemen. Daar vonden zij zieke arbeiders, die op den grond, op vuil lagen, zonder toezicht, zonder medische nulp. Verontwaardigd over dezen toestand begaven de komsomollers zich naar den „zawchoz" (directeur) en protesteerden bij hem tegen de schandelijke exploitatie van de arbeiders. De directeur antwoordde: „Ik kan er niets, aan doen. Ik moet er voor zorgen, dat de productie van de suikerfabriek opgevoerd wordt. En hoe kan ik dat anders bereiken Alle klachten tegen de vrienden van de agenten van den Landarbeidersbond verdwijnen steeds op een onver klaarbare wijze. Gebeurt het een enkele maal, dat zoo'h. aanklacht toch den rechter bereikt, dan is de arbeider nog weinig gebaat, want de toestanden op rechterlijk ge- bied#zi)n, naar de „Prawda" zegt, ook verre van vol maakt. De sovjet-rechters, zegt het bolsjewistische blad, zijn echte bureaucraten geworden en trekken zich niets aan van de belangen van hen, die zich tot hen wenden. Dikwijls wordt de dag der behandeling van een pro ces lang van te voren bepaald. Partijen en alle geiu gen verschijnen op het gegeven uurzij moeten meestal Gij weet, Frans, wij hebben niet veel het is bij toe val dat wij dit bezitten. Gebruik het zuinig. Het is de deugd in uwe hand, als gij het goed gebruikthet is het ongeluk, de misdaad in diezelfde hand, als gij het ge bruiken zoudt gelijk'Kobe en joost. Vaarwel, wij hebben u, lief. God bescherme u 1M i „O," dacht Ivo, en hief het oog ten hemel, „dat hij ml) goed moge verstaan I" „Waarom, schrijft gij hem zoo gestreng, vader?" zei- de Clara mismoedig, nadat de schoolmeester met eene bewogen stem, den brief had voorgelezen. „De goede Frans, zal bedroefd zijn." „Neen, kind. dat zal hij niet. Weet hij dan niet, dat het zijn vader is die tot hem spreekt?" „|a," onderbrak Martha, „het is zoo schrijf hem nog, dat hij zijne moeder niet van verdriet mag doen sterven." „En gij schrijft hem niets van het dorp, van zijne vrienden, van... Mag ik er één woord bij schrijven?" vroeg Clara aarzelend. „Waarom niet, Clara I" was het goedhartige antwoord van Ivo. Opgeruimd greep zij de pen en schreef, terwijl, de arme weduwe, met een gelukkigen lach op het wezen, de beweging der vingers volgde. Zij schreef van alles wat den jongeling dierbaar was, tot zelfs van de bloe men die hij weieer verzorgde, en eindigde aldus „Frans, vergeet ons toch nooitgij weet wel dat Clara veel van u houdt, en dat zij u nooit voor Tony zou vergeten." De maagd bloosde toen Ivo glimlachend die woorden las. De oude Martha was uitgelaten van vreugde, over hetgeen Clara geschreven had' Eene poos nadien werd het geld ingesloten, en Ijlde Clara blij en tevreden den landweg op, om den brief bij den voetbode te gaan bestellen. Voor de eferste maal verliet Martha met een opgehel derd gemoed, het huis van den schoolmeester. Deze laatste echter was zoo opgeruimd niet j hij luisterde nauwelijks naar het blijde gesnap van Clara, die weer gekeerd, elk harer ontmoetingen, elk harer Invallen ver telde en weldra weer een lied aanhief, hetwelk sinds maanden In het huis van Ivo niet meer gegalmd h d. VI. De dagen snelden heen Frans had van tijd tot tijd ge schreven, en zijne brieven ademden nog altijd het ge voel van eenvoud en deugd. Het was zelfs zóó ver ge komen, dat de oude schoolmeester alle gevoel van vrees begon te verbannen. Nu echter, sedert geruimen tijd, had men niets meer van den rekruut vernomen. Als de vrouwen daarover klaagden, troostte Ivo h «ar met het oude spreekwoord „geen niews, goed nieuws." Maar ook die woorden misten weldra haar uitwerking, en Clara vooral begon zich een ongeluk voor te spiegelen, Het verlangen.werd eindelijk voldaan: men ontving eenen briefmaar helaas I hl] was van eene vreemde pen, en onder denzelve stona de naam van Frans, zicht baar met eene bevende hand geschreven. De schrik maakte zich reeds van allen meester, toen men nog slechts het schrift zag. |vo las, en de vreemde vroeg geld voor den zieken Frans. In ieders oogblonk eenen traan; elks woorden waren door snikken onderbroken. Maar het was nog verlichtend, toen men vernam dat de ziekte niet erg'was, en de jongeling weldra het hospitaal zou kunnen verlaten. Er werden duizende plannen gevormdmen zocht naar de mogelijkheid #om de reis naar de groote stad tedoen doch alles kwam neer op geld, en dat bezaten die brave menschen niet. Clara had zes jaren van haar leven ge geven, om Frans in het hospitaal te mogen gaan ver zorgen. De vreemde brief meldde den aard der ziekte niet; doch de opmerking dat Frans nog had kunnen teekenen, hoe bevend ook, moest doen veronderstellen, dat men met eenige hoop de tranen moch,t afdrogen. Men schreef een hartioerende brief aan den jongeling; nien voegde er wat geld bij en wachtte daarna met ongeduld een antwoord af, dat hen geheel en al over de ziekte zou gerust stellen. Zoo dikwijls de bode van de naburige stad aankwam, stormden Ivo of Clara op den weg. om hem "af te wach ten maar te vergeefs! nog Frans, nog zijn onbekende kameraad schreven. Het was In den schemeravond, dat Martha bij den schoolmeester binnentrad enjdezen eenen brief van den jongen soldaat toereikte. Hij meldde slechts een half woord over zijn ziekte, en begon zijde letteren met de gewone woorden van „gezondheid." De schoolmeester werd onder het lezen nadenkend. Frans vroeg nogmaals geld aan zijne arme moeder, Geld, al weer geld dacht Ivo. Toen hij aan het einde van den brief gekomen was, kreeg zijn gelaat plotseling eene pijnlijke uitdruk king; tranen overwolkten zijne oogen hl) wischte ze herhaalde malen _weg, om te zien of hl) zich niet be droog. Nean, daar-onder stond geschreven „Laat mijne brieven aan Ivo niet zien Dit trof den goeden man tot in het diepste der ziel. „Wat is er dan?" zeiden Clara en de arme weduwe te gelijk. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Nieuwsblad/Wegeling’s Nieuwsblad | 1925 | | pagina 1