H.WEGELING
Vraag en Aanbod
Nu staan ze in ons magazijn
HET EENE ONRECHT
DRUKKERIJ
EERSTE BLAD
Onze Postabonné's
WEEK-OVERZICHT
DRUKKERIJEN
WEEKBLAD VOOR WALCHEREN
Drukkerij H. WEGELING
Drukkerij De Lange Jan
Een Uitroeper in de krapt
Helpt U uit den brandI H§
31e JAARGANG
VRIJDAG O OCTOBER 1025
No. 40
EEN DER BESTE
drukkerij h. weoelino
Noordstraat 44 Til. 130 Vlisswoek
POSTREKENINO No. 31407
drukkerij de LANQE JAN
abonnementsprijs 40 CENT per 3 maanden,
Jfm franco per post m cent
Advertentieprijs
Van 14 reqels 60 cent,
iedere reqel meer 15 cent.
(dubbele kolom)
besohlkbaar
voor
Advertentie
f5.- per
plaatsing.
BIJ meerdere
plaatsing,
speciaal tarief.
L. Delft B 144, Middelburg
13
VAN DK
DIK QOED WERK
LEVEREN,IS
NOORDSTRAAT 44
TEwEPOON No. 130
VLISSINQEN
WegelingsTlieuwsblacl
Bureaux van Uitoave
Delft B 144 Midoclsurq
cJl\ .èilji- losse nummers 5 cent
INGEZONDEN MEDEDEELINOEN 60 CENT PER REGEL
BIJ CONTRACT AANMERKELIJK VERMINDERD TARIEF
Is
verzoeken wij beleefd hun abonnementsgeld per giro te
voldoen. Dit is de goedkoopste wijze en kost U slechts
5 cent voor verzenden. Giro-biljetten worden door ons
niet meer ingesloten, daar dit voor ons te omslachtig is.
Men storte dus op onze postrekening no. 51407 vóór
Vrijdag 23 October a.s. 55 cent.
Over abonnementsgelden vóór dien tijd niet betaald
wordt met bijtrekking van 15 cent incassokosten be
schikt De Administratie.
De i d e a a l-m a n. Den laatsten tijd legt 'men In
Afnerika veel belangstelling aan den dag voor de soort
man, die bi) het Amerikaansche meisje het meest in
den smaak valt. Algemeen komt men tot de conclusie,
daj dit de „caveman" is, d.w.z. de man, die het dichtst
bij de natuur staat, wiens hart meer uitgaat naar
lichaamsoefening en de frissche buitenlucht, dan naar
de vreugden van het café-leven. Dezer dagen heeft de
Kan&as State Agricultural College deze conclusie ge
toetst door aan de vrouwelijke stud-enten In de gemengde
onderwijsinstellingen in het Midden-Westen van Amerika
de vraag voor te leggen, aan welk soort van echtge
noot zij de voorkeur zouden geven. Het resultaat van
de ondervragingen was, dat 85 pCt. der meisjes ant
woordden, dat zij geen man wilden hebben, die alcohol
dronk, terwijl veertig procent verklaarden, dat zij be
zwaar hadden tegen een man, die rookte of tabak kauwde.
Vijf-en-twintig procent der meisjes zeide een afschuw te
hebben van het type man. die vreugde vond in de he
vige flirtations op „pettingparties" en eischte honderd
procent physieke geschiktheid in haar toekomstigen
echtgenoot. Vijf-en-zestig procent verlangde den „be
schaafden caveman", zooals die zich in Rudolf Valentino,
den bekenden filmartisten den echtgenoot van Mary
Pickford, demonstreerde. Vijf procent der meisjes ver
langde kinderloos te blijven.
Een brutaal stukje. Woensdag heeft zich te
Berlijn een herhaling van de Köpenickaffaire voorgedaan.
Twee incasseerders van een grqote bank begaven zich
in den loop van den middag naar één der filialen van
de Duitsche Bank om geld te halen, dat voor uitbetaling
van loflnen bestemd was.
Toen zij uit de bank te voorschijn kwamen werden
zi) aangehouden door twee heeren, die zich als detec
tives van het politiepresidium legimiteerden. Zij verzoch
ten den incasseerders in een auto te stappen en mede
naar het politiepresidium te rijden. ïulks werd gedaan.
Bij het politiepresidium aangekomen, lieten de'twee
detectives zich door één der wachtdoende beambten de
deur openen en begaven zij zich met hun orooi In een
leegstaande kamer. Hier verdween een der detectives,
onder voorgeven zijn komst bij den nolitie-commissaris
aan te melden. Ondertussehen verklaarde de andere
den inhoud der beide portefeuilles voor in beslag ge
nomen en verdween ook spoedig met dezen buit. Nadat
de incasseerders een paar uur hadden zitten wachten,
begonnen zij argwaan te koesteren en stelden zij zich
met de in het gebouw aanwezige politie in verbinding.
Deze zoekt nu naar de beide daders.
9-Cents postzegels, fn gebruik zullen worden
gesteld postzegels van 9 cent. Zoo mogelijk zullen deze
zegels tegen het einde der loopende maand aan de
kantoren der posterijen verkrijgbaar zijn.
Een 10-jarige jongen In het anker
touw verward. Zatermiddag werd bij de onstljging
op het feestterrein te Leiden van den luchtvaarder Van
Pottum, een 10-jarige jongen dooreen lus In het anker
touw van den ballon gegrepen en meegenomen In het
luchtruim. Van Pottum bemerkte spoedig zijn onver-
wachten passagier, liet onmiddellijk gas ontsnanpen en
na tien minuten landde de ballon achter het Koolpark.
Het bleek dat de jongen wonder boven wonder geen
letsel had bekomen Wel liep hij een nat pak op, daar
hij bij het dalen door enkele sloocen werd gesleurd.
Een ooggetuige deelt ons mede, dat verscheidene da
mes uit het publiek flauw vielen op het gezicht van
den buitenboord hangenden passagier.
Tengevolge van de omstrengeling van het touw was
de arm van den jongen opgezwollen, overigens bleef hij
ongedeerd.
Een slang in de flesch. Een Inwoner van
Folkestone had dezer dagen een flesch bier gekocht om
zijn dorst te lesschen.
Thuisgekomen schonk hij zich een glas van het, vol.
gens het etiket, gewaarborgd zuivere bier in en ledigde
het met smaak. Het bier beviel herri zoo goed dat hij
zich een tweede glas wilde Inschenken maar toen kwam
plots, door de opening der flesch een glimmend slan-
genhoofd naar bulten kf|ken.
's Mans dorst was dadelijk voorbfj. Hij bracht de flesch
naar een laboratorium waar men de slang, die meer
dan 40 c.M. lang was, te voorschijn haalde.
Behandeling der landarbeiders In Rus
land. Kort na de revolutie beloofdeu de Sovjets, dat er
voortaan op het platteland geen landarbeiders meèr
zouden, zijn. Deze belofte Is niet In vervulling gegaan.
Er werken nu honderdduizenden mannen en vrouwen
op het land tegen een zeer gering loon en de afgelegde
verklaring, dat ieder die wilde, grond genoeg zou kun
nen krijgen om er van te leven, bleef een verklaring.
Er heerscht een nieuw soort slavernij waarover het of-
flcieele orgaan van de communisten zich aldus uitlaat t
„Meisjes uit het Kiejewsche en Priloeksche zijn door
die heele wagon visitekaarten met enveloppen.
De bergruimte was haast te klein, maar in 3
maanden zijn ze allen weg. Onze afnemers blijven
afnemers en het aantal neemt steeds toe. Dit
danken wij aan de prima kwaliteit, lage
i- prijzen en prima afwerking. -i
Noordstraat 44 Vlissingen
beloften van de agenten van de suikertrust (men ver-
gete niet, dat trusts rijksinstellingen zijn) verlokt tot in
diensttreding op de plantages van het gebied van Loebny
{in de Oekrajine), De plaatselijke komsomollers (leden
van de Communistische jeugd-Organisties) beslóten
kennis te maken met de meisjes, poolshoogte te nemen
van de arbeidsvoorwaarden en een poging te doen de
meisjes als leden van hun organisatie te werven. Toen
de meisjes hoorden, wie de bezoekers waren, begonnen
zij zich te beklagen over haar zwaar lot. Zij zeiden
„Wij werken 16 uur per dag, Wij worden gevoed er
ger dan de honden. Wij slapen In schuren op den vie-
zen grond zonder stroo. Wij worden vastgehouden en
kunnen niet naar huis gaan. We kunnen zelfs geen
schoon ondergoed aantrekken."
De komsomollers gingen toen naar de schuren, waar
de zieken lagen om den toestand in oogenschouw te
nemen. Daar vonden zij zieke arbeiders, die op den
grond, op vuil lagen, zonder toezicht, zonder medische
nulp. Verontwaardigd over dezen toestand begaven de
komsomollers zich naar den „zawchoz" (directeur) en
protesteerden bij hem tegen de schandelijke exploitatie
van de arbeiders. De directeur antwoordde: „Ik kan er
niets, aan doen. Ik moet er voor zorgen, dat de productie
van de suikerfabriek opgevoerd wordt. En hoe kan ik
dat anders bereiken
Alle klachten tegen de vrienden van de agenten van
den Landarbeidersbond verdwijnen steeds op een onver
klaarbare wijze. Gebeurt het een enkele maal, dat zoo'h.
aanklacht toch den rechter bereikt, dan is de arbeider
nog weinig gebaat, want de toestanden op rechterlijk ge-
bied#zi)n, naar de „Prawda" zegt, ook verre van vol
maakt. De sovjet-rechters, zegt het bolsjewistische blad,
zijn echte bureaucraten geworden en trekken zich niets
aan van de belangen van hen, die zich tot hen wenden.
Dikwijls wordt de dag der behandeling van een pro
ces lang van te voren bepaald. Partijen en alle geiu gen
verschijnen op het gegeven uurzij moeten meestal
Gij weet, Frans, wij hebben niet veel het is bij toe
val dat wij dit bezitten. Gebruik het zuinig. Het is de
deugd in uwe hand, als gij het goed gebruikthet is het
ongeluk, de misdaad in diezelfde hand, als gij het ge
bruiken zoudt gelijk'Kobe en joost.
Vaarwel, wij hebben u, lief. God bescherme u 1M
i
„O," dacht Ivo, en hief het oog ten hemel, „dat hij
ml) goed moge verstaan I"
„Waarom, schrijft gij hem zoo gestreng, vader?" zei-
de Clara mismoedig, nadat de schoolmeester met eene
bewogen stem, den brief had voorgelezen. „De goede
Frans, zal bedroefd zijn."
„Neen, kind. dat zal hij niet. Weet hij dan niet, dat
het zijn vader is die tot hem spreekt?"
„|a," onderbrak Martha, „het is zoo schrijf hem nog,
dat hij zijne moeder niet van verdriet mag doen sterven."
„En gij schrijft hem niets van het dorp, van zijne
vrienden, van... Mag ik er één woord bij schrijven?"
vroeg Clara aarzelend.
„Waarom niet, Clara I" was het goedhartige antwoord
van Ivo.
Opgeruimd greep zij de pen en schreef, terwijl, de
arme weduwe, met een gelukkigen lach op het wezen,
de beweging der vingers volgde. Zij schreef van alles
wat den jongeling dierbaar was, tot zelfs van de bloe
men die hij weieer verzorgde, en eindigde aldus „Frans,
vergeet ons toch nooitgij weet wel dat Clara veel
van u houdt, en dat zij u nooit voor Tony zou vergeten."
De maagd bloosde toen Ivo glimlachend die woorden
las. De oude Martha was uitgelaten van vreugde, over
hetgeen Clara geschreven had'
Eene poos nadien werd het geld ingesloten, en Ijlde
Clara blij en tevreden den landweg op, om den brief
bij den voetbode te gaan bestellen.
Voor de eferste maal verliet Martha met een opgehel
derd gemoed, het huis van den schoolmeester. Deze
laatste echter was zoo opgeruimd niet j hij luisterde
nauwelijks naar het blijde gesnap van Clara, die weer
gekeerd, elk harer ontmoetingen, elk harer Invallen ver
telde en weldra weer een lied aanhief, hetwelk sinds
maanden In het huis van Ivo niet meer gegalmd h d.
VI.
De dagen snelden heen Frans had van tijd tot tijd ge
schreven, en zijne brieven ademden nog altijd het ge
voel van eenvoud en deugd. Het was zelfs zóó ver ge
komen, dat de oude schoolmeester alle gevoel van vrees
begon te verbannen. Nu echter, sedert geruimen tijd,
had men niets meer van den rekruut vernomen. Als de
vrouwen daarover klaagden, troostte Ivo h «ar met het
oude spreekwoord „geen niews, goed nieuws." Maar
ook die woorden misten weldra haar uitwerking, en Clara
vooral begon zich een ongeluk voor te spiegelen,
Het verlangen.werd eindelijk voldaan: men ontving
eenen briefmaar helaas I hl] was van eene vreemde
pen, en onder denzelve stona de naam van Frans, zicht
baar met eene bevende hand geschreven. De schrik
maakte zich reeds van allen meester, toen men nog
slechts het schrift zag. |vo las, en de vreemde vroeg geld
voor den zieken Frans. In ieders oogblonk eenen traan; elks
woorden waren door snikken onderbroken. Maar het
was nog verlichtend, toen men vernam dat de ziekte
niet erg'was, en de jongeling weldra het hospitaal zou
kunnen verlaten.
Er werden duizende plannen gevormdmen zocht naar
de mogelijkheid #om de reis naar de groote stad tedoen
doch alles kwam neer op geld, en dat bezaten die brave
menschen niet. Clara had zes jaren van haar leven ge
geven, om Frans in het hospitaal te mogen gaan ver
zorgen.
De vreemde brief meldde den aard der ziekte niet;
doch de opmerking dat Frans nog had kunnen teekenen,
hoe bevend ook, moest doen veronderstellen, dat men
met eenige hoop de tranen moch,t afdrogen. Men schreef
een hartioerende brief aan den jongeling; nien voegde
er wat geld bij en wachtte daarna met ongeduld een
antwoord af, dat hen geheel en al over de ziekte zou
gerust stellen.
Zoo dikwijls de bode van de naburige stad aankwam,
stormden Ivo of Clara op den weg. om hem "af te wach
ten maar te vergeefs! nog Frans, nog zijn onbekende
kameraad schreven.
Het was In den schemeravond, dat Martha bij den
schoolmeester binnentrad enjdezen eenen brief van den
jongen soldaat toereikte. Hij meldde slechts een half
woord over zijn ziekte, en begon zijde letteren met de
gewone woorden van „gezondheid." De schoolmeester
werd onder het lezen nadenkend. Frans vroeg nogmaals
geld aan zijne arme moeder, Geld, al weer geld dacht
Ivo. Toen hij aan het einde van den brief gekomen
was, kreeg zijn gelaat plotseling eene pijnlijke uitdruk
king; tranen overwolkten zijne oogen hl) wischte ze
herhaalde malen _weg, om te zien of hl) zich niet be
droog. Nean, daar-onder stond geschreven „Laat mijne
brieven aan Ivo niet zien
Dit trof den goeden man tot in het diepste der ziel.
„Wat is er dan?" zeiden Clara en de arme weduwe
te gelijk.
(Wordt vervolgd.)