II
H.WEGELING
üraag en Aanbod
De Wagon wordt geladen
HET EENE ONRECHT
DRUKKERIJ
EERSTE BLAD
WEEK- OVERZICHT
DRUKKERIJEN
WEEKBLAD VOOR WALCHEREN
F:
Z UID-B EVELAND
Drukkerij H. WEGELING Drukkerij De Lange Jan
Een Uitroeper In de krant Mj
Helpt U uit den brand!!
Sla JAARGANG
VRIJDAG 26 SEPTEMBER 1926
No. S8
EEN DER BESTE
Bureaux van Uitoave
DRUKKERIJ H. WEGEL.INQ
Noordstraat 44 Tel. 130 Vlissingen
postreken1no No. 51407
DRUKKERIJ DE LANGE JAN
Langs pEfcfttP 144 Middelburg
(lENTSPRJJS 40 CENT PER 3 MAANDEN,
FRANCO PER POST 55 CENT
LOSSB NUMMERS 5 CENT
Advertentieprijs
Van 14 regels 60 cent,
iedere regel meer 15 cent.
(dubbele kolom)
BIJ CONTRACT AANMÖRKSI4K VERMINDERD TARIEF
beschikbaar
voor
Advertentie
f 5.- per
plaatsing.
Bij meerdere
plaatsing,
speciaal tarief.
J. Kloet, Papeweg, Wolfaartsdijk
M. Welleman Mr., Havenweg H 185, Nleuwdorp
Een abonnement op dit blad kost
slechts 40 cent per 3 maanden
Franco per post 65 oent
(Wordt vervolgd)
VAN Dt
DIK QOKD WERK
LEVEREN,IS
NOORDSTRAAT 44
TELEFOON No. 130
VLISSINGEN
Wegeling'sllieuwsblad
INGEZONDEN MEDEDEELINQEN 60 CENT PER REGEL
Is
ln Zuid-Beveland zijn de volgende agenten aangesteld
C. den Hollander, B 33 Baarland
G. Vermont, Café Tol, 's-Heer Arendskerke
P. J. Platschorre, C 7 Nleuwstraat Ellewoutsdljk
Jacobus Nulte, Burgem. Timanweg 38,
's-Heerenhock
C. IJzerman Ml., Molenweg A 231, Heinkenszand
Tramineen balzaal. Te Scarborough (Enge'
land) is een tramwagen door een steenen muur heenge
reden en vervolgens door een glazen dak in een 3JJvoet
User gelegen balzaal terecht gekomen.
De tram reed een steile helling op, toen er een de
fect aan de machine ontstond, tengevolge waarvan ze
met groote snelheid achteruit reed en bij een bocht aan
den voet der helling uit de rails vloog, met het boven
gemelde resultaat.
Er warenjjslechts twee passagiers, een man en een
vrouw. Zij konden, evenals de conducteur, van de wa
gen springen.
De bestuurder bleef echter op zijn pdst. Hij werd van
het eene eind van den wagen naar het andere geslin
gerd en lag onder de puinhoopen bekneld.
Na verloop van een paar minuten werd hij echter ge
red Hij was nog bij zijn volle bewustzijn, ofschoon hij
uit verschillende wonden aan het hoofd bloedde.
Het eerste, waarnaar hij vroeg, was zijn pet en ver
volgens verzocht hij om een sigaret, welke hij nog aan
het rooken was toen hij per ambulance-auto naar het
gasthuis werd vervoerd.
B ejs c h a v i n g s w e r k. De correspondent van de
„Daily News" te Tanger meld uit volstrekt betrouwbare
bron, dat tijdens de jongste feestelijkheden, het Spaansche
vreemdelingenlegioen in de straten van Tetoean voor
Primo de Rivièra defileerde met afgesneden ooren en
tongen van de verslagen Riffijnen op de punt van de
bajonet.
Deze barbaarsche betooging door Europeesche troepen
in een stad als Tetoean, welke door hoogbeschaafde
Arabieren wordt bevolkt, schaadt het aanzien der ge-
heele christelijke bevolking in Marokko, en het wordt
in het belang der Europeanen noodzakelijk geacht dat
de Europeesche mogendheden bij Spanje daartegen pro
testeeren.
Oorlogsellende. Een tragisch verhaal wordt
gemeld uit het Slovaaksche dorpje Munkatsj,
Nikolai Petresjak, een inwoner van dat dorpje, werd
bij het uitbreken van den oorlog in 1914 opgeroepen
naar het front en in gezelschap van een groote troep
kameraden, verliet hij zijn geboorteplaats, vrouw en kin
deren bedroefd achterlatend.
Geregeld verschenen echter brieven van vader, en dat
t-oositi de achtergeblevenen. Maanden lang kwamen de
brieven getrouw, toen hield het schrijven plotseling op.
Maanden, jaren gingen voorbij, zonder dat iets van Pe
tresjak werd vernomen. De kameraden kwamen terug
van het slagveld en opperden de veronderstelling, die
in het gegeven geval heel aannemelijk leek, dat Petresjak
wel gesneuveld zou zijn. De vrede werd geteekend, maar
Petresjak keerde niet terug en berichten van hem kwa
men evenmin. Toen werd 2ijn naam eervol ingeschreven
in het kleine oorlogsgedenkboek van het dorp.
jaren verliepen en ieder in het dorp was Nikolai Pe
tresjak reeds vergeten.
Maar op een avond van de vorige week, ln de val
lende duisternis, kwam een eenzame reiziger Munkatsj
binnen. Nicolai Petresjak had na elf jaren afwezigheid
zijn dorp weer gevonden. Veel veranderd was er niet,
sinds hij het al die jaren geleden verlaten had. Nikolai
was in Russische gevangenschap geweest, uit een ge
vangenkamp diep fn Siberië ontsnapt en had eindelijk,
na schier onoverkomelijke moeilijkheden, weer zijn ge
boorteplaats kunnen bereiken.
Zijn kleine houten huisje stond er nog, net als vroe
ger. Voorzichtig sloop hl) naderbijdoor het venster
keek Nikolai naar binnen, in de gezellig verlichte huis
kamer, waar hij met zijn gezin zoo gelukkig was ge
weest.
Ze waren er allemaal nogzijn vrouw, ginds zijn twee
kinderen wat waren ze al groot, maar Petresjak
ziet meer. Aan de tafel zit een man, een ander, en er
zijn ook twee kleinere kinderen, zeker van dien ander.
Nikolai Petresjak begrijpt en wendt zich dol van woede af.
Tegenover het huisje staat een kleine herberg. Daar
vertelde men den vreemdeling wat er gebeurd was, hoe
zijn vrouw, meenende dat haar man gestorven was, her
trouwd was en dat er bij de twee kinderen uit het eerste
huwelijk nu ook twee uit het tweede waren.
Petresjak had zijn plan gemaakt. Niemand in 'tdorp
had hem herkend. Hl) wachtte tot het geheel donker
was en alle dorpelingen sliepen. Toen ging hij naar het
huisje, zijn huisje eens, en stak het in brand. Aan alle
kanten stak hij het aan, weloverlegd, zoodat het geheele
huisje opeens in lichtelaaie zou staan en niemand zou
kunnen ontsnappen. En er ontsnapte niemand. Vrouw
man, en de vier kinderen, allen kwamen zij in de vlam
men om.
met de bestelde prima kwaliteiten Visite
kaarten en Enveloppen. We kochten
zéér voordeelig. Ons adres Is U bekend.
Noordstraat 44 Vlissingen L. Delft B 144, Middelburg
En terwijl het vuur zijn verwoestend werk deed, leunde
Petresjak tegen een donkeren muur van den herberg en
zag het alles aan, met een wreeden glimlach op de lippen.
Den volgenden dag vond men zijn lijk in het bosch.
ln een der zakken bevond zich een briefje, waarop kort
het droeve verhaal stond geschreven. De dader bekende
daarin zijn vreeselijke daad, die hij, naar het briefje ver
meldde, had begaan, omdat „Slowaaksche liefde sterk
en blind is en gewroken wil zijn",
De moord op de Tsaren-familie. In eendoor
de sowjet uitgegeven volkskalender voor 1926 wordf
onder het hoofd„De executie van Nicolaas 11" mede
gedeeld
„Nicolaas en zijn gezin werden door de tijdelijke re
geering gearresteerd en te Zarskoje Selo in huisarrest
gezet. Later werden zij diep in 't land naar de geboorte
plaats van hun ouden vriend Raspoetin gebracht. Op 4
Aug. 1917 bracht een extra-trein het gezin van den tsaar
en zijn gezelschap naar Toeman, waarna een stoomschip
hen naar Tobolsk voerde. Hier leefde Nicolaas met zijn
familie met gevoelen van wraak jegens de boeren en
arbeiders van Rusland en maakte hij ook de October-
revolutle mede In den herfst begonnen zich daar om den
tsaar contrarevolutionnaire elementen te verzamelen.
Er kwamen berichten van een samenzwering, aan het
hoofd waarvan de bekende reaktionnaire bisschop Her-
mogeen stond. De districts-sowjet van Oeralsk besloot
in Februari 1918 de Romanofs naar jekaterinenburg te
brengen, waarvoor het aj-Russischo executieve Jcomité
toestemming verleende.
„Door het groeien van de contra-revolutionnaire be
weging vreesde men, dat jekaterinenburg door de con-
tra-revolutlonnairen zou worden ingenomen. Ook merkte
men, dat van alle kanten leidende personen in de con
tra-revolutionnaire beweging naar de stad kwamen. Men
wilde den tsaar bevrijden, vóór de stad door de witten
zou zijn ingenomen.
Zoo oordeelde de districts-sowjet van Oeralsk het noo-
dig de geheele familie Romanof te fusileeren. In den
nacht van 16 op 17 juli 1918 werd dit vonnis voltrok
ken. Keizer, keizerin en kinderen weiden doodgeschoten"
11
Hoe zou ik toch met dien blinkenden vreemdeling, die
uwe plaats dreigt te komen innemen, over mijne herin
nering spreken
De brave man stond glimlachend opj hij verkeerde
zelfs in eene goede luim. De schoolmeester bracht het
boek der herinneringen, dat hem zulk een goede raads
man geweest was, op zijne plaats terug. En smeekend
klinkt eene kinderstem aan lvo's deur, eene stem die
het Onze Vader bidt.
De schoolmeester houdt den adem In,* en drukt dén-
kend den wijsvinger op de lippen. Die stem vraagt hem.
in naam van den hemelschen Vader, eene aalmoes. Hij
nadert het geopend venster, en ziet arm kind op
zijnen dorpel staan, terwijl een even arm zusterke, bal
dadig van Hikpik's deur gedreven wordt.
Ivo gaf, met een ontroerd gemoed, eene aalmoes j be
klaagde de arme ongelukklgen, die, om te bedelen, een
weldadig onderwijs moeten derven en staarde de
twee van blijJs-tlup huppelende bloedtjes achterna.
„En ik," zeido Ivo, die mij overvloed geven wilde, ter
wijl anderen gebrek lijden I"
De edelmoed ge man zette zich in tljnen leuningstoel j
hi| gevoelde dat de tevredenheid overstroomde. Weldoen
geeft zaligheid I Vele zoele beelden dreven voor hem
heen, en hij sloot de oogen om ze des te beter, In zijne
verbeelding, te kunnen zien. Van tijd tot tijd murmelde
hl) i „Clara... FransMarthaon het blanke, voor
hoofd van den ouden man helde naar de borst. Glim*
lachend sliep hij in.
Gij hebt het gehoord, Ivo was een rijk koopman ge
weest. Alles bloeide in de handep van den eerlijken
handelaar 1 doch hoe spoedig blaast de rampspoed dat
„alles" weg 1 Een bankroet, en al de weelde was red
deloos en zonder terugkeer vervlogen. Gij hebt uit de
bladzijden van zijn dagboek gehoord, hoe zijne vrienden
hem verlietenwaar zijne moeder den geest gafgij
zaagt hem in uwe verbeelding aan gebrek ten prooi
welnu, denk dat gij hem nu de stad ziet verlaten, op
avontuur rondzwervende, tot dat hij eindelijk op eenen
avond ik het dorp kwam, waar wi hem ontmoet heb
ben en Aan eene gastvrije hoeve ging aankloppen.
Daar aan de haard gezeten, verhaalde hij zijne lotge
vallen en begon, ter belooning voor de genotene gast
vrijheid, de kinderen van den pachter onderricht te ge
ven. Stoffelijke rijkdommen kan men ons ontnemen
maar nooit rijkdommen des geestea. Hij werd de school
meester van het dorp, verstond die zending als een pries
terschap ln het burgeiijke leven, en trad met een dorps
meisje in hét huwelijk, dat hem bij het afsterven de
lieve Clara achterliet.
V.
Terwijl hij tllep was Clara naast haren vader komen
staan, en had met liefde de woorden opgevangen, die
In den droom van zijne lippen vloeiden.
Toen hij eindelijk wakker werd, zijde hij i
„Ik droomde daar, Clara van u van Frans van
Martha. Arme Martha I Zij treurde zoo bitter, omdat
Prins was heen gegaan.Zij had honger, de arme 1
Zou mijn droom waarheid zijn, CUraf"
„God verhoede het", sprak zij„maar indien het zoo
ware, zullen wij Vlartha bijstaan, niet waar, vader?"
Zii streelde zaait do wang van den ouden man.
„Zeker Clara. Ü2t is daarenboven zoo zoet, kind, el
kander het leven dragelijk te maken, elkander te be
minnen en te help V
„Hebt gij niet opgemerkt, vader, dat Martha seder
eenigen tijd zoo zonderling is Men zegt in het dorp
dat zij zinneloos *al worden'"
Do schoolmeester zweeg en zag strak voor zich.
juist klonk een holle stap langs het venster. Eene
vrouw, met een rooden schoudermantel om, trad voorbij,
en bijna terzelfder tijd klopte er iemand op de deur.
Clara opende en Martha trad met haast, zonder het
meisje te groeten, binnen. Zij knikte werktuigelijk tot
Ivo, ging bij het vuur zitten en haar blik vestigde zich
strak in den koiengioed.
Angstig zag Clara, nu naar de moeder, dan naar
haren vader, als wilde zij dezen hare woorden, zoo even
uitgesproken, te binnen brengen. De schoolmeester richtte
een onrustige blik op Clara, en op Martha doelende,
wees hij met den vinger op het voorhooft, alsof hij wilde
beduiden: ,,'tla waar, de ongelukkige ia niet wel bi)
hare zinnen."
„Zijt gij ziek, Martha?" vroeg hl) zacht.
ZII hief het hoofd op en schudde droevig neen.
„Waarom zljt gij dan neerslachtiger dan ooit," moeder f
vroeg Clara.
„Moeder I" herhaalde zij, met eenen glimlach op het
beenderige wezen.
„Zeg het ons I" hervatte Ivo spoedig. „Waarom zijt
gij zoo smartelijk aangedaan
„Ik meende hem ginder te zien "ielde zl) op een ge-
heimzlnnigen toon; „maar hij was hetnie', neen I" ging
zij iammerend voort: „hij was het niet I"
„Wie dan toch, goede moeder?" sprak Clata, terwijl
zij liefdevol haren arm om den schouder der arme vrouw
legde.
„ik weet het niethet was een droom
