H.WEGELING
Vraag en Aanbod
HET EENE ONRECHT
DRUKKERIJ
EERSTE BLAD
Z UID-B E VEL AND
WEEK-OVERZICHT
DRUKKERIJEN
WEEKBLAD VOOR WALCHEREN
WINTERVOORRAAD BRANDSTOFFEN I
Een Uitroeper in de krant Wk
Helpt U uit den brand 11 H
31e JAARGANG
VRIJDAG 4 SEPTEMBER 192S
No. 36
EEN DER BESTE
lafcttodft&f li 144 Middelburg
Advertentieprijs
van 14 rfiqbls 60 cbnt,
iedere reoel MEER 15 CENT.
beschikbaar
voor
Advertentie
ff 6.- per
plaatsing.
Bij meerdere
plaatsing,
speoiaal tarief.
Een abonnement op dit blad kost
slechts 40 cent per 3 maanden
Franco per post 55 cent
(Wordt weruolgd.)
VAN Dl
Dll OOID WINK
LIVININ, II
NOORDtTRAAT 44
TKLEFOON No. ISO
VLISSINQKN
Wegeling sïïieurvsblad
bUREAUX van ultüave:
DRUKKERIJ H. WEQELINQ
Noordstraat 44 Tel. 130 Vlissinqen
Postrekening No. 51407
DRUKKERIJ DE LANOE JAN
MENTSPRIJS 40 CENT PER 3 MAANDEN,
FRANCO PER POST 55 CENT
LOSSE NUMMERS 5 CLNT
jrgg*
INOEIONDBN MEDF.DEEUNOEN 60 CENT PER REOEL
IDUBBEU KOLOM)
BIJ CONTRACT AANMÖRKSUJK VER541NDERD TARIEF
Is
In Zuid-Beveland zijn de volgende agenten aangesteld
j. Kloet, Papeweg, Wolfaartsdijk
J. C. den Hollander, B 33 Baarland
Vermont, Café Tol, 'a-Heer Arendskerke
P. J. Platschorre, C 7 Nleuwstraat Ellewoutsdljk
M. Welleman Mz., Havenweg H 185, Nieuwdorp
Jacobus Nuite, Burgem. Tlmanweg 38,
's-Heerenhoek
C. IJzerman Mz., Molenweg A 231, Heinkenszand
1 Brutaal. Zondagnacht ongeveer 2 uui bemerkte te
Rotterdam een serveilleerende agent van pel,tie, dat de
buitendeur openstond van het café, gevestigd in pand
39 aan het Noordplein, meldt de „Voorwaarts". De eige
naar werd gewaarschuwd en deze ging dadelijk mee.
Alles werd aan een nauwkeurig onderzoek onderworpen.
Er werd niets verdachts gevonden, terwijl ook niets werd
vermist. Vandaar dat men aannam, dat de deur van het
café niet goed was gesloten, toen de caféhouder zijn
zaak had verlaten.
Des anderen daags kwam 's morgens een nachtwaker
in het café, en daar de caféhouder aangesloten was bij
een particulieren nachtveiligheidsdienst, toonde hij zich
tegenover den nachtwaker ontstemd, dat de politie hem
had moeten waarschuwen en dat dit niet was geschied
door den waker.
Deze echter, den eigenaar van het café niet persoon
lijk kennende, vertelde toen, dat hij s' nachts van alles
op de hoogte was geweest en dat h(j zelfs den caféhou
der had gesproken.
Deze stond stom van verbazing over de brutaliteit van
den nachtwaker en ontkende ten stelligste eerder met
hem gesproken te hebben.
„Wel zeker", aldus de wachtman, „heb ik vannacht
alles gezien." En hij vertelde verder: Zoo onge
veer half twee zag ik de deur openstaan en in het café
licht branden. Toen ik binnentrad zag ik een man ach
ter de toonbank staan. Deze zeide bij mijn binnenkomst
„Goeden avond" en ik beantwoordde zijn groet ook
met „goeden avond",
„Ik kom den boel nazien en ga dan naar huis," al
dus de onbekende man,
Een praatje volgde daarop en de niets kwaad vermoe
dende nachtwaker kreeg tot slot de mededeeling „kom
morgen maar terug, dan zal ik het wel goed met je maken.
Samen waren ze toen naar buiten gegaan, waar nog
eenigen tijd het gesprek werd voortgezet, nadat de deur
was dichtgetrokken. Na afloop van de discussie hadden de
mannen elkaar een hand gegeven en met een „Tot mor
gen, mijnheer", had de nachtveiligheidsman daarop af
scheid genomen.
Men kan zich voorstellen het gezicht van den nacht
waker toen hij hoorde, dat hij des nachts niet den ca
féhouder, doch den ubreker had gesproken.
Zij die genegen zijn, 1ste kwaliteit en goedkoop
Steenkolen,Elerbt Iketten of Anthraclet te betrekken,
kunnen zich bij een der onderstaande adressen
vervoegen tot Zaterdag 12 September nm. 2 uur
P. SINKE, Winkelmanstraat 22, O. WISSE, Gravenstraat 22, C. BODE,
Vrijdomw. 34, J. J. DE RAAD, Molenstr. 17, W. VERHAGE, Singelw.23
Raadselachtig. Een jongedame stuurde eenige
handkoffers als bestelgoed per spo i var. Huis ter heide
bij Zeist naar Den Haag.
Toen ze na a inkomst een der handkoffers opende
v el het haar op, dat een onaangename zuurachtige lucht
uit den koffer opsteeg, terwijl de inhoud vochtig aanvoelde
Ten zeerste zich hierover vei wonderend daar ze goe
deren geheel droog had ingepakt en de inhoud ook niets
breekbaars gevuld met vloeistof bevatte, haastte ze zich
den koffer uit te pakken. Hoezeer steeg echter haar ver
wondering, toen ze bemerkte, dat de inhoud van den
koffer, bestaande uit ondergoed, geheel was bedorven.
In de kleedingstukken zaten bruine vlekken en ze gin
gen in flarden, wanneer men ze aantrok. Hier moest
beslist kwaadwilligheid in het spel zijn geweest. De
zurige lucht, die uit den koffer opsteeg, doet vermoeden,
dat een of ander ziekelijke maniak vitriool of zwavel
zuur gegoten heeft door het sleutelgat van den koffer,
waaromheen sporen ook zichtbaar waren.
Een strenge winter? Een bekende bijenhouder
te Veendam, die van jongsaf veel studie heeft gemaakt
van zijn bijenvolk, weet nu reeds met vrij groote ze
kerheid te vertellen, dat we een kouden winter tegemoet
gaan. Zijn bijen, die op de Drentsche heide bezig zijn
honing te vergaren, hebben ook nog tijd den binnenwand
van de korf met een vrij dikke slijmerige laag te be
dekken. Dit doen ze hij weet dat bi) ervaring
uitsluitend als de winter streng wordt.
In den nazomer van 1924 dacht de nijvere bevolking
er niet aan zoo iets te doen. Zoodra de tijd van het
honing-winnen voorbij ia, zoo verwacht deze bijenvriend,
zullen de bijen, ook alweer met het oog op de te ver
wachten koude, de vlieggaten met een soherm bedek
ken met een toegang van onder uit de korf. De vlieg
gaten zijn dan vooraf gedeeltelijk door de diertjes dicht-
bemetseld. De wind kan dan niet rechtstreeks de korf
ginnen dringen.
Gevaarlijke helling. De befaamde helling van
den Cauberg te Valkenburg, waar reeds meerdere ern
stige ongelukken gebeurden, heeft weder bijna een slacht
offer geëischt.
Twee jonge dames, leerling-verpleegsters uit Amster
dam, maakten een fietstocht naar Maastricht en keerden
terug langs den weg over den heuvelrug (Berg en Ter-
blijt.) In den Cauberg gekomen, bleken van een der fiet
sen de remmen defect te zijn en bij de poging, om den
Dahlemerweg in te rijden en zoo een mogelijke botsing
tegen de Grendelpoort te vermijden, is een der Fietsers
tegen het ijzeren hek van het monument op het Gren
delplein gebotst, met het noodlottig gevolg, dat een der
uitstekende scherpe punten een ernstige wonde aan de
rechterzijde veroorzaakte. De fiets was totaal vernield.
De jonge dame werd in hotel-restaurant „Limburgi.t"
binnengedrag^ i, waar haar collega een voorloop g ver
band legde. Geneeskundige hulp wis /.eer spoedig ter
plaatse. Geconstateerd werd een ernstige ribfractuur. De
patiënte mocht zelfs niet naar haar hotel worden vervoerd.
D&n mag u passeeren. Dezer dagen wilde één
onzer bekende groot-industrieelen met zijn auto Borculo
binnenrijden. Men weet, dat dit nu niet meer altijd zoo
makkelijk gaat en dat de marechaussee toeristen aan
houdt. Ook I tmaal werd de auto tegengehouden.
De bezoeker, vertelt het „Vad." legde zich onmiddelijk
bij het verbod neer, doch vroeg om een collectant, daar
hij een gift wenschte af te dragen. De collectant kwam
al gauw en de bezoeker zeide„Hier is f 500. En hier
is f 500 van mijn vrouw. En hier is f 500 van mijn doch
terEn hier is f 500 van mijn chauffeur
De marechaussee kwam vlug tusschenbeiden en zei:
„O... maar dan mag u natuurlijk wel passeeren I"
„Neen", antwoordde de bezoeker, „ik -wil mij aan de
bepaling houden dat, waar het om gaat, is nu afge
dragen, en als om vijf uur de versperring opgegeven
wordt, kom ik wel terug 1"
Een nieuwe veemarkt te Rotterdam?
Naar ,,De Slagerscourant" ve- neemt, is er door de be-
trekkeliiKe Rotterdamsche vakvereenigingen een comité
van actie gevormd, dat zal trachten om te komen tot
een nieuwe veemarkt en abattoir te Rotterdam.
De nieuwe ramp in japan. Zooals reeds ge
meld, heeft In japan op nieuw een ramp plaats gehad,
die door geweldige overstroomingen is veroorzaakt. Vele
tienduizenden huizen zijn hierdoor ondergeloopen, terwijl
tientallen woningen zijn ingèstort.
De correspondent van de „Chicago Tribune" meld hier
omtrent aan zijn blad het volgende.
8
De schoolmeester zat suffend in zijnen zetel en gaf
^erstroo)d les. Soms zweeg hij eene geruime poos, streel
de dezen of genen knaap en zeide hem „Wordt zoo
braaf als Frans, kind." Clara, die hem altijd behulpzaam
was, luisterde ter nauwernood naar de antwoorden der
kinders, en deze waren allen bedroefd, omdat zij den goe
den Ivo en de zoete Clara zoo bedroefd zagen.
Middelerwijl trad Martha met eene zinnelooze uitdruk
king op net wezen, achter den hoek eener woning uit
en stond plotseling voorden boozen Hikpik. Hare oogen
vonkelden onder de grijze wenkbrauwen, en op haar
gerimpeld gelaat lag eene gramschap te lezen, die men
anders te vergeefs in het oog der weduwe zou gezocht
hebben' De gescheurde roode schoudermantel dien zij
droeg, gaf aan hare gestalte iets spookachtigs, hetgeen
Hikpik deed terugdeinzen.
„Zwarte man, Hikpik 1 Waar js mijn kind? Gij hebt
hetjmij ontnomen, wreedaardMijn Fransgeef mij
hem weêr of God lal u straffen I"
Zij stak hare magere hand, tot vuisten, genepen .drei
gend in de hoogte. Hikpik beefde voor die wanhopige
moeder, welke floor droefheid overmeesterd, niet meer
wist wat zij deed, nog wat zij zeide.
Na eene poos ging zij echter op zachter toon voort:
„O ja, geef mij mijnen zoon weer, en dat de uwe in
zijne plaats ga. Hij heeft geene moeder meer, die over
hem weenen zal. Gij, vaders, gij hebt kracht om dat af
zijn te verdragen; maar ik, meester, ik zal sterven van
verdriet, als ik mijn Frans moet missen. Wie zal de
arme moeder helpen en bijstaan, si* sU ziek wordt of
sterven **1 F'
De weduwe viel op de knieën zij dacht dat de zwarte
man alvermogend was, dat hij haren zoon in hare armen
kon terugvoeren. Zij wilde deelneming opwekken en de
ongelukkige herinnerde zich slechts, dat Hikpik voor
geen medelijden vatbaar was, toen hij weer zijn scha
terlach hooren het.
Nog po; gde zij
„Ontferming, mijnheervoor mijn kindontferming
voor eetie mocui die niet meer weet wat zij doen zal
Ach, wist gij hoeveel ik geleden heb, en nu ik in mijnen
ouden dag gelukkig begon te worden, nu Js men mij
komen zeggen, dat Ik mijn kind moest afstaan, dat 'zijne
moeder geen recht meer had om het te behouden
Meester, gij zijt rijk het geld vermag alles. Leen mij
wat geld, om mijnen zoon vrij te maken. Ik zal voor u
werken, dag en nacht. Ik zal mij voor u dood wei ken
als gij het wilt."
„Weg schooister I" was het antwoord van den boozen
man. „Wie kan op zulke versleten beenderen nog cre-
diet gevenen wat is er daarenboven aan uwen zoon
gelegen I"
Als een furie vloog Martha opverschlkkelljkcr dan
toen zij hem naderde, stond zij voor den deurwaarder;
hare oogen gloeiden en terwijl zij hare beenderige hand
uitstak, riep zij
„Deugniet 1 gij heot mij mijnen zoon ontstolengij
hebt mij mijn bloed geroofd, om het uwe vrij té maken.
Verdrukker van den armel denk dat de vloek eener we
duwe verschikkelijk isdat gij het voor God zult ver
antwoorden, indien ik u geene vergiffenis geschonken
heb en neen, neen! ik schenk ze u nietl"
Driftig wendde zij zich om, stapte een eind wegs voort
bleef dan plotseling staan, en kalmer geworden, begon
zij andermaU te wcencn. Hikpik had zijne deur verlaten.
Hij had niet gelachen integendeel, voor de eerete
maal zijns levens had hij inderdaad gebeefd.
Met gebogen hoofde trad Martha over den weg. Wat
zochten hare dwalende oogen De voetdruksels van Frans,
die zij te vergeefs van de andere trachtte te onderscheiden.
Op dat oogenblik trad de schoolmeester haar nader
en stortte, door eenige balsemende woorden, troost in
hare ziel. Ivo kon troosten. Zijn vertrouwen op God had
hem meer dan eens boven het lijden verheven, en zelfs
anderen van dit gevoeg doen deelachtig worden.
De tijd snelde voort. De groete van Frans,door een, bij
zonder geval, aan allen toegekomen, bracht den renten
glimlach weer op Clara's lippen. Dat oogenblk h/n, Tony
afgewacht: hij dacht, hi) het zien van die herleving
want zoo mocht hij het noemen dat Clxalleigs
zou vergeten.
Tony kr> eg soms eenige hoop: het meisje «prc k in-
inderdaao gaarne met hem doen meestal kwam de naam
van Frans die met een onbeschrijfbaai gevoel over hare
lippen vloeide, deze hoop weer verflau ven. Arme Tony!
wat bad hij te vergeefs om liefdewat al zuchten ste
gen in de »*en7aamhoid uit zijne horst op; wat martelde
hem dat gevoel, aan 'rwelk hij meende dat zijn levens
geluk gehecht was 1 Indien Clara boos op hem gewor
den ware, hij bet hooren zijner liefde-woorden, dan ware
die liefde misschien in haat veranderd, maarzij was al
tijd zoo zoetaardig; zij antwoordde hem zoo zuchtend;
zij bewees hem zooveel vriendschap, dat dit gevoel al
lengs almeer zijne ziel doorbrandde.
De schoolmeester zag Tony's lijden; hij had hem dik
wijls de hand gedrukt en gezegd „Drijf dat denkbeeld
uit uw hart, beste jongen." Maar de jongeling had bij
die woorden enkel pijnlijk geglimlacht
