MSite.
WEGELING's NIEUWSBLAD VAN 4 SEPT. 1925?
Een Teekenles door Oom Theo.
VROOLIJK HOEKJE.
Afkoeling.
„Kom eens aan haar als Je durft!"
Al te luchtig.
AL TE NAUWGEZET.
Bezoeker: Piet, ik ga met je zus
ter trouwen, maar ik ben ze aiet
waant hé?
Pietje: ja, dat zei m'n zus ook
51 tegen mijn moeder, maar die zei:
beter dan niets.
HAAR BESCHERMER!
Een afgdankt minister, die 't leelijk had laten liggen
haalde eens, als op zijn persoon toepasselijk, den vers
regel van Horatius aanIk hul mij in mijne deugd.
Toen hij kort daarna kou vatte en naar bed moest zei ie
mand Dat komt er van als, als je zoo luchtig gekleed gaat!
Hij wist er niets van.
Redenaar in een politieke bijeenkomst: Het land
heeft straks in de eerste plaats behoefte aan mannen met
ruimen blik, aan mannen, met energ e en werkkracht
Boer in de zaalDie kerel weet er ook al niets van. Het
land moet mest hebben, dat hebben we vóór alles noodig l
REBUS No. 12
WEGELINQ'j» NIEUWSBLAD VAN 4 SEPT 1925.
JONGENS ZIJN JONGENS. (Geschiedenis zonder woorden).
die hief algemeen
bel* nc* n.
Neemt ear sinaasappelschil,
etr vouwt deze dubt el, tevens
knijpende, dan spuit er een
vooik uit, ait is mei bekend.t
Neem mi een brandende lucifer
ca houdt deze koor de schil,
terwijl het vacilt a uitspuit, dan
zak uil vocht ontvlammen als
ware 't benzine. D*t is niet
overbekend.
Dat een echte Emserpastille
een; m.tinei it&« u ve? koudheid
is* is overbekend. Steekt men
.aw een utu r w.e pastille
met een lucifer aan. u*n brandt
jc pastille jp.. ».i p. Dit is
.liet overhf t mi
Dat men met behmp ar» zi ep-
sop keilen k; n Mkfci is over-
btkecd, duch tfc w n ook ont
plofbare bomrr» n van ztep.op
kan - maken, mei In e in 'de
keuken b.v. .n de gaskraan
een e nri siarg L.n uoop het-u t-
einde sir goed wt /tepsrp. 7 et
nu de gaskraan open. Er wordt
nu ten bet geb». ged uld met
gas. Doe drg>t»l -ar vee' d cht
en maak met de stang een kot te
ruk als *t utMer'dazen. De
bal stijgt nu omboog, ten bran
dende lutrfér doet hew ontploflen.
ËJ
h* ie n.-tuur-
1 a.n u vader
he-.wwerirg.
Kir al rben n da* ,.»lue
v cg beir gew* e^
lijk geen ftrgrnh
gedacht hé?
Wel waar. pa L'V u ns een
gast in het hotel, are altijd mop
perde over het eten. en eiken
keer dat' ma er kir was, zei ze
Neb al jt pa hoort, né
kinderen.
Prins Peter van Oldenburg had het oppertoezicht
over alle inrichtingen van onderwijs in Rusland. Indien
alle Russische beambten hun taak zoo ernstig hadden
opgevat en uitgevoerd als hij, zou het er op 't oogen-
biik in Rusland wellicht minder Russisch uitzien dan
inderdaad het geval is. Zijn nauwgezetheid was zoo
groot, dat hij alles zooveel mogelijk zelf onderzocht,
zonder zich te storen aan de heeren geleiders, die na
tuurlijk zeer onderdanig waren, maar intusschen alles
verborgen trachtten te houden, wat voor hen wel eens
cci be isping of nog erger had kunnen tengevolge hebben.
Prinsenijver gaf ^eens aanleiding tot het volgende
vermakelijke geval. De Prins had vernomen, dat op
zekere inrichting de kost nog al wat te wenschen over
liet. De Prins toog er tegen het etensuur dus heen.
Zonder te waarschuwen begaf hij zich regelrecht naar
de keuken, om niemand gelegenheid te geven hem te
misleiden. Juist kwamen hem een'paar bedienden tegen,
die een grooten dampenden ketel droegen. De Prins
versperde hun den weg:
„Halt", zei hij, „zet dwa ketel neder".
Terstond werd dit bevel opgevolgd.
De Prins lichtte het deksel "op hit ziende, dat er iets
in was, dat zeker soep moest verbeelden, sprak hij
„Geef mij een soeplepel".
Daarna nam hij een leijel! vadi ®r proefde even. „Bah",
zeide hij, „is dat soep l t Lijkt we» spnelWa-ter."
„Om U te dienen, Hoogheid?'; sprak een der bedien
den, ,/t is ook spoelwaterwij waren juist bezig het
weg te gooien."
Een locaaltrein, die meii! op) tijd aankwam, was wer
kelijk eens op de minuut aam Dfc jonge stationsklerk
schreef verheugd op het bord; waarop dm vertragingen
worden aangegeven
Trein No. van Gouda, op tijd?
Oorzaak onbekend
