H.WEGELING
Draag en Aanbod
Z UID-B E VEL AND
HET EÉNE ONRECHT
IJsco „WALCHERIA"
DRUKKERIJ
DRUKKERIJEN
WEEKBIAQVOOR WALCHEREN
EERSTE BLAD
WEEK-OVERZICHT
Een Uitroeper In de krant
Helpt U uit den brand 11
81e JAARGANG
VRIJDAG 31 JULI 1926
No. 30
dis ooi;d;wi*k;
LEVEREN,VIS
EEN DER BESTE
noordstraat 44
telefoon N9. iso
vlissinqen
bureaux yan üitoavs
HovmntMTM TUl 13ü vusswae»
pQSïREKENiNQ #Q, 5140/
DRUKKERIJ DS-IANQ8 i/Siï
Advertentieprijs
ya9 1—4 misus qo cent,
tEDERB REGEL MEER 15 CENT.
IN0B2QKDBN MJ8DEDEELINGEN QOO^T PER REGEL
(dubbels kolom)
8(J CONTRACT AANMERKELIJK VERMINDERD TARIEF
beschikbaar
voor
Advertentie
ff 6.- per
plaatsing.
Bij meerdere
plaatsing,
speciaal tarief.
In Zuid-Beveland zijn de volgende Agenten aangesteld
G. Krijger, Plein 51, Borsele
Kloet, Papeweg, Wolfaartsdijk
C. den Hollander, B 33 Baarland
C. Meijaard, B 47 Tel. no. 3, Oudelande
G. Vermont, Café Tol, '«-Heer Arend«kerke
P. J. Plat»-Schorre, C 7 Nieuwstraat
Ellewouttdijk
Een abonnement op dit blad kost
sleohts 40 oent per 3 maanden
Franco per post 55 cent
De In zee gevallen juffrouw.
«IE versnapering
VAN OS
Wegeling 'sïïieuwsblad
H I «niimni III mm—I-t#-j-Jiif Hi ii».|-r i 1
DRUKKERIJ H. WEGEUNQ
U*ÖP MJGJMWWW*
J,ENTSPRIJA 40 &NT PER 1 MAANDEN,
ifq \fe FHANC0 PBR PO*T W CENT
kQSSE NUMMERS 9 CSN7
■IH.I». Uil, Uw HUM IffiniMPffruiii'J'.iHglJUi -".I'I JJI nijuiun in
mmi
Is
Men zal zich herinneren, hoe een paar maanden geleden
een zekere Mej. B. nabij Singapore door de patrij»poort
yan haar hut in zee viel en eerst een dag later werd «pgepikt.
Bij haar aankomst op Java is de jongedame door de
een #f andere zwemvereeniging gehuldigd, maar er waren
Enderen, die sceptisch stonden tegenover het verhaal,
omdat de betrokken dame niet eens goed zwemmen kon
en alle kans had beloopen op zoo'n langdurigen drijftocht
door haaien te zijn opgevreten.
En z,et, nu komt de „Java Bode" met een onthulling
Mej. li. is niet des avonds, maar des morgens heel
vroeg uit haar patrijspoort gevallen. En Wel tengevolge
van haar nieuwsgierigheid
«Mej. b. interesseerde zich n.l. ten sterkste foor de hut
welke aan de hare grensde. Interesseerde zich voor be
paalde gebeurlijkheden in deze hut zoo sterk, dat zij zich
uit het raampje', de patrijspoort boog, met haar toiletspiegel
als periscoop gebruikend, zich te ©vertuigen van de ge
beurlijkheden, die haar belangstelling hadden gewekt.
Mej. b., boog zich in haar jeugd g enthousiasme zoover
>it de patrijspoort, dat zij haar evenwicht verloor cn in
zee „belandde"
Mej. B., die werkelijk geen prljszwemster is, wist zich
nochtans boven water te houden en de tijd die verliep
tussche* het ©ogenblik dat zij in zee viel en het oogen-
blik. dat de komende zon de kimmen kleurde, moet haar
eovwen toegeschenen hebben.
En ook moet de tHd tusschen het oogenblik dat de
zon opkwam cn dat de Chlneescee jonk in zicht kwam
haar die in doodsangst verkeerde ontzettend lang
geschenen zijn. Aldus de „Java-Bode".
Wij hebben v'angs het zonderllngo verhaal ver
meld van een V jch goochelaar, wiens vrouw, een
He moeder sprak in den beginne ook niet; zij zag
•.willend op haar kinddoch toen zij eindelijk in tranen
en ging hem omarmen.
„waarom Zl)t gij tooh zoo
n moot, zal ik immers wel
droe-
bij u
geen
uiu .ie, stond zij o
„Moeder,,' zeide hl
vlg? Indien het zl
terugkomen,"
„Terugkomen?Puns, uwe moeder kan u
oogenblik missen Zonder u zal zij sterven,"
„Ach, spreek toch zoo niet; het zou ml) ook pijnlijk
vallen, ma.ir Ik herhaal het u, moeder, ik zal terugko
men."
„Altijd dat woord, waardoor gij aan mijn bedroefd
hart troost wilt geven Ach, hoe komt men terug I
Ik weet nog, hoe lan van den ouden koster in het dorp
terug keerdehij had zijne oude moeder niet meer lief
als tevorenhij vloekte, dat het de goede vrouw beven
deed en strompelde op krukkenwant men Had hem
zijn been afgezet,.. Frans indien gij ooit zoo ongeluk
kig waart uwe moeder niet meer te kennen, wanneer
gij terug kwaamt zij stierf van verdriet voor uwe
voeten.
„Moeder, welke gedachten hebt gij toch dezen avond 1
Waar ik ooit zijn mocht, ik zou u nooit vergeten j ik
zou u altijd liefhebben u eti Clara, en meester Ivo ook»
dien goeden, braveri manMaar, moeder, wij klagen
en weenen beiden, en het is immers nog rijet zeker, dat
ik ve,trekker! zal? Toriy zal rtog vóór mij fflöetiii ilecrt-
gaanmen zegt wel dat Hij gereklameerd heeft j lil .Ai
ook geloof ik dat hij gezond en stérk isof wel zijn
vader zal voor hem een plaatsvervanger koopen en
dan blijft Frans tooh bij u."
Deonacho, «et haar kind naar Kopenhagen was gevlucht,
omdat baar man haar, volgens haar beweringen, met
een tooverstaf had afgeranseld, terwijl de man verzekerde
dat hij haar slechts per ongeluk had geraakt. Het hu
welijk werd door den rechter ontbonden en het kind
aan den vader toegewezen. De Deensche autoriteiten
weigerden echter het uit te leveren, waarop de vader
de hulp van het departement van buitenlandsche zaken
inriep.
De googelaar vreesde echter,*dat het nog wel gerui-
men tijd zou duren, voordat de diplomatieke tusschen-
komst van hef rijk resultaat zou hebben opgeleverd, en
besloot daarom zelf zijn kind te gaan halen. Per vlieg
tuig begaf hij zich kaar Kopenhagen, waar hij vernam
at zijn gewezen vrouw met het kind naar Aarhuis was
verhuisd. De man ging daar heen. Hij kreeg op straat
ook inderdaad zijn kind te zien, maar alleen op een af
stand van 200 M., want toen hij het kind wilde naderen
werd hij gearresteerd. De aandacht van de autoriteiten
was ook alweer door een zonderling toeval op den
goochelaar gevestigd. De man had op de boot van Ko
penhagen naar Aarhuis een brief, waarin hij zijn plannen
uiteenzette, laten liggen, deze brief had de kok van het
schip gevonden, die daarop do politie had verwittigd.
De Deensche autoriteiten hebben den man in vrijheid
gesteld, nadat hij had beloofd eerst het resultaat van
de bemoeiingen van het rijksdepartement van buiten
landsche zaken af te wachten.
Hetoorlogsmaterlaal voorAbd el Krim.
Eduard Helsey vertelt in het „journal" hoe Abd el
Krim aan schiettuig komt. Hij heeft een soort minister
van Munitie, Si Abd es Selam gcheeten, Van de werk
plaats, waar hij vervaardigd wordt tot aan de borst van
den soldaat, waar de chirurgijn hem vindt, volgt de Rif-
fijnsche kogel een vreemden weg.
Helsey noemt als voorbeeld een fabriek in Andaloesië,
bij Sevilla, die nei maal voor het Spaansche leger werkt.
Een meesterknecht weet met de fabricage te knoeien enbe-
hendig teveel aangemaakte kisten te verdonkeremanen. Ze
worden een vo§r een in een völksbodega gedeponeerd.
Zij worden tusschen de to inen opgestapeld zender de
aandacht te trekken van de militairen, die er hun wijn
komen drinken. Van Selv la zendt men ze zegt do
schrijver als het aantal voldoende is, naar Rot
terdam. Zij gaan aldus door Spanje, Frankrijk en België
d. w. z. dat zij als transitogoederen drie douanes pas-
seeren. In Nedeiland worden ze dan beweert de
Frinsche journalist bij belangrijker voorraden gevoegd,
dienen dan in Hull of Liverpool ter aanvulling van groot®
Engelsche ladingen en verliezen voor eea oogenblik haar
clandestien karakter. Dan worden ze te Oporto ontscheept
als bestemd voorhet Portugeescho leger. Maar daar wor
ds* ze door de kustvaart overgenomen en hoeten dan
voor den Balkan bestemd. Zij komen aldus In Cadlx en
maken soms vier of vijf heen- en terugreizen tusschen
verschillende havens, tot de gelegenheid zich voordoet
Er blonk een zachte glans van geluk door ae tranen
der weduwe heen. Een balsemende straal van hoop
zalfde de wonde van haar hart. Hier blijvenhaar
Frans aan het hart geklemd houden, terwijl de andere
lotelingen zouden vertrekkenwat geluk voor die
moeder I
„O, sprak zij, Frans, zeg nog4 eens dat er hoop is l
Wat klonk mij dat daar zoet in de ooren I Die booze
menschen In het, dorp, die zwarte Hikplk, allen hebben
er dan genoegen in gehad de arme moeder te doen tra
nen Horten door te zeggen, dat hij soldaat moest wor
den Gij zelf, Franr"
„Ach, moeder, Ik vergeet soms In mijne droefheid,
dat Ik hopen moet. Vader Ivo en Clara hopen ook
welnu, laat ons dan allen met vertrouwen de toekomst
inzien, en bidt gij maar lang en veel voor mij."
Hoe licht vleit zich ons hart met een flauw straaltje hoop I
De moeder ging nu weer op hare plaats zitten, en bad
den hemel, opdat zij haren zoon zou mogen behouden.
Van tijd tot tijd richtte zij haar oog liefdevol op Frans,
en als een droeve zucht uit zijne ziel opwelde, smeekte
zij vuriger troost en genade af.
Frans hoopte echter niet meer. De schoolmeester en
zijne dochter hoopten inderdaad de eerste, omdat hij niet
kon gelooven, dat Hikpik een zoo boos man was, dat,
hij het kirtd der weduwe aan zijnfe listen zuu opofferen,
zou als meri heimelijk itl het dorp zeidede tweede,
omdat zij beminde, met al de reine liefde die het Hart
eener maagd doöftitttëlen kartomdat zij zich geert
sérteide kun Vérbeeldeti vdn hetri, met wieri Zij van de
wie,/ af wa.ï opgegroeid, Maar Frarts geloofde aa l hèt
W iarste vaii den slag; Fraris dacht aan het afsCliè d,
aan de tranen zijner moederaan den' handdruk van
Ivo, aan het vaarwel van Clara hij dacht aan dat
IJselijke afsoheid. waarna zij elkander in langen ti|d niet
ze over te laden op feloeken (Middellandscho zee-vaar
tuigen) die ze aan de Riffijnen leveren.
lntusschen wordt niet altijd een dergelijke omweg ge
maakt. Groote zendingen komen rechtstreeks uit Enge
land naar Tarfger, Gibraltar, Pbrt Say (in het westen
van Algiers) of Melilla, van waaruit ze vrij «nel haar
bestemming bereiken. Een heirlegger van tusschenper-
sonen en kleine fabrikanten doet aan de levering mee,
die geschiedt aan grossiers, welke groote magazijnen
hebben. De betalingen geschieden voor verreweg het
grootste deel in Europa, zoodat het voor Abd cl Krim
alleen een quaestie van crediet is. Door allerlei beloften
van concessies heeft hij zekere financiers lekker gemaakt
Vandaar aldus Helsey, dat men thans in alie hoofdste
den menschen vindt, blakend van ijver voor de onafhan
kelijkheid van het Rifgebied.
Een badhuis-dief. In het Zuiderbad te Amster
dam is uit het in ;en kleedkamer opgehangen vest een
refu ontvreemd, waarop bij de bewaarster der inrichting
9. a. een portefeuille, inhoudende f 800.— aan bankpa
pier, een portemonnaie, inh. kleingeld, een gouden hor
loge, door een onbevoegde in ontvangst zijn genomen
De Poort van In naam van Oranje 11 Uit
Den Briel schrijft men aan de N.Z.Crt.:
Nadat in 1922, naar aanwijzingen van den archivaris,
de grondslagen van de vermaarde Brielsche Noordpoort
en de daarbij behoorende oude verstingwerken waren
teruggevonden en opgegraven, zoodat zij op den lsten
April van dat jaar door de Koninklijke familie in oogen-
schouw genomen konden worden, ging daar weer de
aarde van den wal overheen, en alleen een zeer een
voudig monumentje, door Koningin Wilhelmina onthuld,
duidt voortaan de plek aan, waar de watergeuzen Den
Briel bestormd hebben, een van de popula rste voor.
«telingen uit onze geschiedenis. Het monumentje zelf,
in den trant van de steenhoopen, die in den Oud Tes-
tamentischen tijd op geheiligde plaatsen werden opge
richt, spreekt juist door dien eenvoud tot het Hollandsche
hart, zou hier ep deze door de geheele beschaafde wereld
bekende plek niet anders mogen zijn, op straffe van aan
stellerigheid. En het opschrift is insgelijks een eenvou
dige vermelding van het gebeurde, zonder eenige kleuring
Of opsiering.
Dit alles echter "neemt niet weg, dat het wederom
wogstoppen van die oude poort en interessante vesting
werken onder de aarde, wel héél jammer is. In een ver-
zouden weerzien, en wie weet 1 of Clara hem In ;die af
wezigheid niet vergeten zou
Dat denkbeeld joeg onheilspellende gedachten door
zijn hoofd maar als hij dan in zijnen geest het beeld
van Clara zag, die ziete maagd met hare schoo ie oogen,
welke door de tranen als diamanten glinsterdenals hij
haar zag met de handen saam gevouwen .biddende al i
een engel aan het hoogaltaar der dorpskerk want
zoo had hij haar des avonds nog gezien dan Jdacht
hij in zich/,elven i „Zij zal ml) niet vergeten, zij heeft ml)
veel te lief I" en meer bemoedigd hief hij het oog van
de vlammen op,
Dien avond werd de kleine lamp niet ontstokende
spijs bleef onaangeroerd en het vuur,- door geene zorg
zame hand opgestookt, verging In assche.
De stilte maar niet do rustige slaap, heerschte weldra
in de woning.
Frans hoorde van tijd tot tijd een langen zucht uit
den moederlijken boezem opstijgen, en die zucht kwam
zijne halve sluimering storen, t ij, even als de moeder,
groette, met een meer verlicht gemoed, de morgensche
mering.
II.
De dagen verliepen. Men verwachtte In het huis van
den schoolmeester en bij de arme weduwe, geduldiger
de Uitkomst tf, lichter was er de gewone kalmte ver-
bartnerl j de onrust prangde altijd de erave en eértVdU-
dige harten
Op andere tijden had Clara, mét zóóveel vféugde, de
eerste lente* höefflin begroet, óf den eersten lónnéstraah
die de uitbuitende knópies koesterde thans za£ ilj
dit alius onverschill g aart.
(Wordt Vervolgd.)
