No. 103.
Woensdag 17 December.
Anno 1902.
voordeelen
twee edities
FEUILLETON.
De oude viool.
speciale dienst
het land van Hulst
twee Wken te gelijk
het raderwerk
Brieuen, stukken en aduertentiën te zenden aan den Redacteur-Administrateur uan „ZELANDIA" te Zuiddorpe,
t)eze courant verschijnt Dinsdag- en Vrijdagavond.
Abonnementen worden aangenomen op post- en hulpkantoren.
Inzending van advertentiën vóór 3 ure op den dag der uitgave.
Zij die zich met 1 JANUARI
a. s. op ons blad wenschen te
abonneeren, ontvangen de nog tot
dien datum verschijnende num
mers gratis.
GIFTEN
Even willen we nog wijzen op
de postverbindingen.
Zuiddorpe gaf ons twee posten,
de eerste 's morgens om 9 uur A
half 10, de tweede om half drie
's namiddags.
De laatste post voor heel den
dag vertrekt hier reeds om half
12 voormiddags.
Ontvangen wij nu 's morgens
met de eerste post om half 10
Buitenlandsch Overzicht.
ZELANDIA
Prijs per 3 maanden
franco per post 75 cent. Bij vooruitbetaling voor een geheel jaar bedraagt de abonnementsprijs
slechts f2,50 voor Nederland en voor België frs. 6,50.
Aan deze uitgave is verbonden een GEÏLLUSTREERD ZOIVDAGSBLAD tegen den
prijs van 45 cent per 3 maanden, betaalbaar tegelijk met de abonnementsgelden.
A[d verton tién t
van 1 tot 5 regels 50 cent, voor elke regel meer 10.
Bij driemaal plaatsing van dezelfde advertentie wordt de prijs slechts tweemaal berekend
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Dienstaanbiedingen en aanvragen om dienstpersoneel ter grootte van hoogstens 8 regels werden
bij vooruitbetaling geplaatst voor 40 cent per advertentie.
Bij abonnement of herhaalde plaatsing belangrijke reductie.
Voor liet Ne«lerlan«lsch College
te ROME.
Vorige opgaaf f 2,65
F. P. L. Flooren, deken 25,
C. J. Asselman, Ossenisse 2,50
TaJ een zekere intentie ter eere
van den H. Antonius, 0,50
Totaal
f 30,65
In ons vorig nummer gaven
>vlj reeds eenige
aan, die aan «Ie uitgave van
Zelandia te Hulst zijn verbon
den boven Zuiddorpe.
Wij zuilen tlians nog nader
eenige omstandigheden bloot
leggen. die deze voordeelen nog
duidelijker doen uitkomen.
Te Hulst worden
van Zelandia gedrukt.
He eerste editie wordt 's a-
voiuls om 7 uur afgedrukt "en
gaat om half acht ter post voor
de richtingen Terneuzcn, Phi
lippine, Sas van Gent, Westelijk
Zeeuwseli-Vlaandcren, Goes en
Middelhu rg.
In deze editie komen «1e tele
grammen. «lie wij tot 7 uur
i.
Hij speelde eerste viool aan het conser
vatorium en ging vroeg in den morgen
naar zijn dochter Alice, die gehuwd was
met een beambte aan het bureau van O-
penbare Werken, om inlichtingen in te
winnen omtrent den toestand van zijn
kleindochter Paula.
Dat meisje, een aardig ding van tien
jaar met mooie blauwe kijkers, was sinds
een paar maanden sukkelend; met den
dag viel ze af. Bloedarmoede, de groote
plaag van stadskinderen, wierp een ver
ontrustende bleekheid over haar lief, an
ders blozend gezichtje.
Toen Gerards de vijfde verdieping be
reikt had, waarop zijn dochter woonde,
stond hij een oogeriblik stil om adem te
•eheppen, eer hij aanklopte. Smartelijk ge
troffen hoerde hij den geneesheer zacht
spreken. Hij luisterde:
,,U weet, juffrouw, wat ik u gisteren
gezegd heb. Het kind heeft versche lucht
noodig, het moet in de zon gebracht wor
den. Het kind kwijnt weg ia de bedomp
te lucht van de hoofdstad. U zoudt het
naar de hei moeten zenden of naar een
badplaats. Als ze twee maanden aan de
ase doorbracht zoudt u ze niet meer her
kennen, uw Paula zou met een blos op de
wangen weer terugkeeren... Ik bid u, doe
toch al het mogelijke om de kleine naar
♦tn badplaats te zenden... I)at zou meer
geven dan al mijn recepten..."
ontvangen.
Met i Januari wordt «loor ons
voor «le telegrammen een
ingericht, waardoor wij nog
vlugger in 't bezit zijn van de
berichten «Ier voornaamste ge
beurtenissen.
De tweede e«litie voor
wordt na half aelit afgedrukt
en bevat «le laatste berichten.
Ze bereikt den lezer op het
zelfde uur, als dit tegenwoor-
«lig gebeurt.
Moeten we hier PER SE voor
half acht S Dinsdag en Vrij
dagavond «le hecle oplaag heb
ben af^etlrukt en ter post ge
bracht, in Hulst kan des noods
«le tweede e«litie nog Woens
dag en Zaterdagmorgen ter
post worden gebracht.
Zie«laar zoo maar een enkele
greep. Wij zouden er hierom
trent nog honderilcn kunnen
doen.
Nu volgden eenige geheimzinnige, korte
woorden, die de oude Gerards niet precies
kon verstaan maar wat hij verstond viel
hem als een looden last op de borst en be
nam hem schier den adem.
De geneesheer vertrok.
Vader Gerards trad het vertrek binnen.
,.Zoo, zoo," zei hij tot zijn dochter, ,,het
schijnt, dat het nog niet goed gaat... Ik
vind dien dokter een verwaanden kerel...
Dat spreekt me van badplaatsen, alsof het
niets was. Ze zijn allegaar eender die dok
ters Hij moest niets dan Engelsche lords
en Italiaansche tenoren onder hehandeling
hebben!... Met dat alles ga ik-even Paula
goeden dag zeggen en kom dan wat met
je praten, ik heb wat nieuws te vertellen.."
II
De oude muzikant zat nu in de kamer
bij zijn dochter en weldra was hij in
opgewekt gesprek.
„Verbeeld je, Alice, dat ik bezoek ge
had heb van zoo'n zonderling, zoc'n groo-
ten Engelschman met 'n rooien knevel,
hij kwam om.... nu raad eens, ik zet het
je in honderd.... in duizend... hij kwam
om mijn viool te koopen, mijn Stradiva
rius. Hij bood me duizend gulden!... Een
aardig bod zooals je ziet. Ik heb het ech
ter van de hand gewezen en hem ge
zegd Gij kunt deze tafel met gouden
tientjes beleggen, mijnheer, of met goud
stukken waarop het beeld jvan hare ko
ninklijke Majesteit Victoria staat, ik zou
u er mijn viool niet voor geven, 't is een
juweel, mijnheer, nog trillend gekomen
uit de handen van den beroemden mees
ter Antonio Stradivarius en door hem zelf
in 1702 gemaakt."
„Ik kan me die scène voorstellen," zei
zooals dat aan de Administratie van
Zelandia altijd gebeurt, dan is het niet
mogelijk om dienzelfden dag op- alle
brieven te antwoorden, daar vóór half
12 's morgens alles moet zijn afgedaan
voor de laatst vertrekkende post.
Daarbij komt dat de redacteur niet
onmiddelijk 's morgens de couranten
kan nalezen, wijl hij de corresponden
ties hals over kop moet afwerken en
tevens kopie zou moeten geven voor de
courant, na eerst gelezen te hebben de
nieu wsbladeiy^>v
Nu,
doen is ook, helaas, voor redacteurs een
onmogelijke zaak.
Ik zeg helaas Ja, de mensch
moest eigenlijk zes werken te gelijk
kunnen doen in het korte en veelbewo
gen leven.
Doch wie geleidelijk aan werken kan,
werkt méér, dan hij, die op een gege
ven moment driedubbele drukten heeft
en daarna jplotseling weer een oogen-
blik voor een slappen tijd komt te staan.
In Hulst nu zijn de postverbindingen
meer en beter geregeld.
De correspondenties komen daardoor
geregelder in, het zetten op de drukkerij
gaat daardoor geregelder, in één
woord
der geheele zaak redactie, administra
tie en drukkerij werkt, evenals dat
eener klok, geregeld en geleidelijk en
daardoor goed.
Een klok toch, waarvan het eene rad
zijn dochter met een meewarigen glim
lach. „Die goeie Engelschman trof het al
heel slecht, zoo'n ouden dweper als u in
handen te vallen. Ik geloof, al boden ze
er u een goudmijn voor, dat ge nog uw
viool niet zoudt willen mi^en."
„Neen zeker niet, beste kind, ik zou
er niet over denken. Ik heb al heel wat
goede violen in mijn handen gehad, ik
heb de Duitsche violen van Bernard Rom
berg geprobeerd, de Italiaansche van Ama-
te met zacht geluid, zeer geschikt om de
stem, de harp of de piano te acoompag-
neeren, ook de voortreffelijke violen van
Steinen, die voor ongeveer honderd jaar
stierf in een klein plaatsje van Tyrol, bij
Innsbrück, ik heb ze alle geprobeerd,
maar, neen, heer, geen enkele kan in de
schaduw staan van mijn oude Stradivari
us van 1702!.... Maar ik zit te snappen als
een ekster en vergeet heelemaal, dat ik
om negen repetitie heb.... Ik ga dus gauw.
De groeten aan je man en zorg vooral
voor je Paula.... O ja, ik kom Zondagoch
tend bij jullie ontbijten ik zal een koek
meebrengen... tot ziens.... ik moet me
haasten
En de daad bij het woord voegende,
ging de oude Gerards, ondanks zijn vijf
en zestig jaar, met haastige schreden naar
het conservatorium, daar hij bang was te
laat te komen voor de repetitie.
juffrouw Timan zuchtte.
Zij dacht er aan, of ze van het inko
men van haar man haar dochter voor eeni-
gen tijd naar een badplaats zou kunnen
zenden. Maar belaas, ijdele hoop gezichts
bedrog, dwaze gedachten. Ze moest er
liever niet aan denken.
Ze voelde de tranen over haar oogen
loopen, als ze er aan dacht, dat haar doch-
nu eens met driedubbele snelheid zou
vliegen, en het volgend kwartier met
van die snelheid, kan natuurlijk
onmogelijk goed loopen.
Zoo is 't precies niet alleen met onze,
maar met elke zaak.
Ook couranten lezen eischt tijd, veel
tijd, zeer veel tijd zelfs.
Hij, die uit plezier zijn dagelijksche
cotfrant leest, doet dit op zijn dooie
gemak, in de luie stoel met een lange
Zpijp bijvoorbeeld, na 't eten in een ver
loren uurtje..
Maar voor hem, die uit plicht cou
ranten moet lezen met de opgen van
een valk, waaraan het kleinste berichtje
niet mag ontsnappen, daarbij moet
denken, critiseeren en gevolgtrekkingen
maken, wordt dat vrij wat anders.
Dan is daar tijd voor noodig, kalm
en zonder stoornis.
Dan is er nog een zeer voornaam
punt, en dat is de ligging aan het
spoor voor het leven van deD verslag
gever.
Moet die een uur loopen om trein of
tram te bereiken, en straks weer een
uur loopen om terug te keeren naar
zijn redactie, dan komt 'ter vaak niet
van om vergaderingen te bezoeken,
zittingen van gemeenteraden, enz.,
wijl er dan voor een enkele vergade
ring soms driekwart van een dag noo
dig is.
Want ons doel is, zooveel mogelijk
vergaderingen bij te wonen en versla
gen uit te brengen.
Daarenboven worden de meeste ver
gaderingen van allerlei corporaties en
maatschappijen bijna uitsluitend te
Hulst gehouden, zooals men weet.
Ziedaar een massa groote voorrech
ter misschien zou sterven bij gebrek aan
frissche lucht.
Plotseling klaarde haar gelaat op.
De geschiedenis van de Stradivarius
kwam haar voor den geest. Die duizend
gulden door den Engelschman aan vader
Gerards geboden, zouden uitkomst kunnen
gevenDaarmee zou de reis van Paula
bekostigd kunnen worden. Duizend gul
den, die Engelschman was-gek, maar een
weldadige gekheid was het, die Paula
misschien de gezondheid zou verzekeren.
Ja, maar....
juffrouw Timan voelde haar vreugde
verminderen. Zou vader er in toestemmen
zijn viool te verkoopen Daar had ze
niet zoo gauw aan gedacht. Neen, hij
zou nooit zijn Stradivarius willen ver
koopen. In zijn dweepzieke vereering voor
het instrument, waarvan hij de eigenaar
was, had hij zich nooit van dat voorwerp
willen ontdoen, was hij een egoïst ge
worden.
De arme moeder gevoelde, dat ze ook
van dezen kant geen hulp te verwachten
had, en tranen schoten haar in de oogen,
toen ze ook deze hoop moest laten varen.
Het ging met Paula niet beter, juffrouw
Timan en haar man waren radeloos.
De Zondagmorgen brak aan en vader
Gerards was aan het ontbijt present.
Hij zag er welgemoed uit en, voordat
hij zich aan tafel zette, zei hij tot zijn
kinderen
„O ja, ik had je beloofd een koek mee
te brengen, maar wacht, ik zal je er wat
anders voor in de plaats geven, wat je
nog leuker zult vinden. Ik dacht er over
na, dat ik, door mijn Stradivarius te ver
koopen, mij de weelde kon veroorloven
met Paula naar een badplaats te gaan.
ten voor de uitgave van een blad.
Het is maar hier en daar een ruwe
greep, dien we deden, want moesten
we alles opsommen, we zouden een
heele courant er voor noodig hebben.
AMERIKA.
Een grappige verkiezing;.
In de Amerikaansche Republiek Hondu
ras heeft een presidentskeus plaats gehad.
De candidaat Terrencio Sierro werd met
een te groote meerderheid gekozen. Het
succes was buitengewoon.
Het getal ingeschreven kiezers was vast
gesteld op 59,000, maar de nieuwe presi
dent Kwam uit de stembus te voorschijn
met een cijfer van 85,000 stemmei op
zich vereenigd. Hoeveel stemmon op zijn
tegenstanders nog werden uitgebracht doet
er niet toe, omdat het niet overeenstem
men der cijfers toch reeds voldoende werd
geacht om de verkiezing nietig te ver
klaren.
Men wil nu te weten komen of ds over
vloedige meerderheid, overdreven ijver van
vrienden, of een streek van de tegenstan
ders beteekent.
Grappig blijft in alle geval het feit, dat
59,000 kiezers 85,000 stemmen uitgebracht
hebben op den heer Terrencio Sierro.
VENEZUELA.
8panncn«le toestanden.
De correspondent van de New York He
rald in la Guaira meldt, dat de heele be
volking meehelpt de stad te versterken
vrouwen vullen zakken met zand, waar
van borstweringen worden gemaakt.
De troepen voeren de Venezolaansche
driekleur (geel, blauw, rood van boven
naar beneden), en niet de gele vlag van
president Castro, een bewijs dat men in
den strijd een nationale zaak ziet.
Voordat Woensdag 200 Duitsche en 50
Ik ben dus met mijn viool onder den arm
op weg gegaan «aar mijn Engelschman,
dien ik in het hotel „Posthoorn" terug
vond. De zaak marcheerde uitstekend.
Toen de Engelschman er zijn verwonde
ring over uitdrukte, dat ik zoo spoedig
van gedachten veranderd was, haalde ik
het portret van Paula uit den zak en zei:
Mijnheer, als ik mijn viool verkoop, is het
om het leven van dit kleine meisje hier
te redden, dat tot herstel van gezondheid
noodzakelijk naar een badplaats moet. Het
is mijn kleindochtertje. En wat denk je
dat die duivelsche Engelschman toen zei
Hij keek me met zijn blauwe oogen strak
aan en toen, aan zijn grooten rooien snor
draaiend, zei hij„Mijnheer Gerards, ik
ben niet zoo'n slecht mensch als gij denkt.
Hier heb je duizend gulden, ik schenk ze
u. Gij zijt vijf en zestig en ik vier en
dertig, het is dus logisch, dat gij eer
der zult sterven dan ik... Als gij dus, zoo
als ik hoop, eer sterft dan komt bij testa
ment uw Stradivarius in mijn bezit, sterf
ik eerder, dan vervalt ons contract, gij
behoudt de duizend gulden en verplicht u
alleen bij mijn begrafenis het „Ave Ma
ria" van uw gelief den Gounod te komen
spelen. Wilt gij?" Hij vroeg dat nog, de
brave kerel! Gij begrijpt, dat ik aanstonds
toestemde."
In juffrouw Timan's oogen blonken tra
nen van vreugde.
„En nu," vervolgde vader Gerards met
een welvoldaan glimlachje, „nu ga ik
zelf met Paula mee. Na het ontbijt maakt
ge de koffers maar in orde. Morgen vroeg
gaan we op reis. Wat zal Paula er goed
uitzien, als we weer terugkomen. En nu
kinderen, de boterhammen worden koud,
dus aan den slag en smakelijk eten
