No. 85.
Woensdag 15 October.
Ansichts-Kaarten.
FEUILLETON.
Verwoeste Levens
Brieven, stukhen en advertentiën te zenden aan den R
■>4erd verkocht. Per Heet. f 7.50 a
Nieuwe- was, bij kleinen aanvoer,
te plaatsen. De beste f 7.10
f 9 A f 9.75. Het
Prijs per 3 maanden t
franco per post 75 cent. Bij vooruitbetaling voor een geheel jaar bedraagt de abonnementsprijs
slechts f2,50 voor Nederland en voor België frs. 6,50.
Aan deze uitgave is verbonden een GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD tegen den
prijs van 45 cent per 3 maanden, betaalbaar tegelijk met de abonnementsgelden.
Deze courant verschijnt Dinsdag- en Vrijdagavond.
Abonnementen worden aangenomen op post- en hulpkantoren.
d v e rjt entiën't
van 1 tot 5 regels 50 cent, voor elke regel meer 10.
Bij driemaal plaatsing van dezelfde advertentie wordt de prijs slechts tweemaal berekend
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Dienstaanbiedingen en aanvragen om dienstpersoneel ter grootte van hoogstens 8 regels worden
bij vooruitbetaling geplaatst voor 40 cent per advertentie.
Bij abonnement of herhaalde plaatsing belangrijke reductie.
Inzending van advertentiën vóór 3 ure op den dag der uitgave.
Heusch, de tijd dringt, dat op t ge
bied der prentbriefkaarten eens wat
krachtiger worde ingegrepen tegen de
onzedelijke dingen, welke meer en meer
op die kaarten worden afgebeeld
Hier en daar, het is zoo, werd be
reids tegen de verspreiders van immo-
reele «ansichten" opgetreden. We hoor
den al van een inbeslagneming van
dergelijke prentjes, zelfs van een ver
oordeeling, welke een verspreider van
vieze kaarten moest ondergaan.
Maar tegenover deze sporadische fei
ten staat de chronische, immer voort
woekerende kwaal, dat de concurrentie
en de verzamelwoede steeds nieuwe
voorstellingen blijven eischen en dat de
winzucht die voorstellingen meer en
meer zoekt op een gebied, dat men zich
schamen moest te betreden.
Stadsgezichten zijn al niet zoo erg
meer in trek, evenmin als kaarten, die
betrekking hebben op actueele gebeur
tenissen. Reeds lang heeft de kaarten-
productie het onuitputtelijke veld der
fantasie betreden. Van alles wordt op
postprenten afgebeeld. Zoo raar kan
men het soms niet verzinnen, of men
kan het voor één cent als «drukwerk"
in zijn huis krijgen.
De levendige handel in dit vlug van
de hand gaand artikel zou natuurlijk
alleszins zijn toe te juichen, als men
maar niet behoefde te vreezen voor de
voetangels en klemmen der onzedelijk
heid. Een vrees, die te grooter moet
zijn, waar vooral de jeugd, in nog hoo
ger mate de jongelingschap zoo sterk
met de ansichten-manie behept is. 't
Zijn toch vooral de jeugdige verzame
laars, welke door de ongebreidelde post
kaarten-productie op ernstige wijze wor-
Oorspronkelijke novelle
door
P. IV. Hroiins.
4.) (o)
Anna ging naar binnen, sloot de deur
der veranda achter zich dicht en schel
de Martha, de keukemeid, aan wie ze
't voorval vertelde.
Martha echter, een goeie, gemoede
lijke deern van drie kruisjes ruim, was
er niet het minst over verwonderd, in
tegendeel ze lachte er om.
„Dat is heel eenvoudig, mevrouw,"
sprak ze, ,,'t is natuurlijk weer Klaas,
de wildstrooper, u weet wel. Als die
maar een haasje of konijntje, of een
wild eendje weet te pikken, ook al is
't een uur uit de buurt van zijn wo
ning, ik beloof u, 't ontspringt den
dans niet. De boschwachters weten 't
wel en houden streng een oogje in 't
zeil, maar betrappen Al waren
ze met d'r tienen, nog zop Klaas er
door heen weten te sluipen, en ze ach
ter 't net laten visschen.
„Maar 't gaat er ook slim naar toe.
Hij is uit de hel gekropen, toen de
duivel sliep. Dat moet u zien, me
vrouw. Hij heeft zoo'n huishouentje
van een stuk of zes en die helpen alle
maal mee in 't stroopersvak. Hij zet
den bedreigd in hun zedelijke belangen.
Niet dat zij de afkeurenswaardige din
gen altijd bij voorkeur koopen, want
daarvoor zijn die vaak te duur; maar
zij zien ze geëtaleerd door schaamteloo-
ze handelaars en zoo sluipt het gif soms
ongemerkt in hun schuldelooze harten.
Naast onschuldige plaatjes zien zij reek
sen hangen van voorstellingen, die el-
cen eerbare het schaamrood naar de
kaken jagen. Onwillekeurig vestigen
zij er den blik op, vooral wijl zij groo
teren en wijze ren in deze het af
keurenswaardig voorbeeld zien geven.
Dit betreurenswaardige feit heeft reeds
zulke afmetingen aangenomen, dat men
onlangs in de N. R. Cl. de navolgen
de waarschuwing van een inzender zag
opgenomen
»Vergun mij door middel van uw ge
acht blad de aandacht te vestigen op
een groot kwaad, dat in onze stad voort
woekert, zonder dat de bevoegde auto
riteiten tot nu toe ingrepen ik meen
den verkoop en vooral het etaleeren van
onzedelijke prentbriefkaarten. Waar dit
vroeger beperkt werd tot enkele win
kels, die briefkaarten van dubbelzinni-
gen aard uitstalden, daar werden de
verkoopers, ziende, dat toch geen maat
regelen tegen hen genomen werden, o-
vermoediger
Wie getuige wil zijn van de
heillooze werking dezer briefkaarten,
moet om 12 of 4 uur eens een kijkje
gaan nemen, dan kan hij kleine school
kinderen zien staan te midden van groo
teren, die hun vuile opmerkingen naar
aanleiding dezer afbeeldingen ten beste
geven, dan kan hij zien hoe weinig tijd
er slechts noodig is om jonge onschuld
te vermoorden."
En de Nieuwe Ct., deze waarschu
wing overdrukkend, voegde^er een har
tig woordje aan toe, dat zij aldus be
sloot
»Het is werkelijk stuitend dagelijks
kinderen, jongens, aankomende meisjes
ze uit als voorposten en patrouilles en,
geloof me, mevrouw, die twaalf oog
jes weten 't onraad wel op te duiken.
Zoo'n zes helpertjes doen goeien dienst.
Maar ik kan er waarlijk met m'n kop
niet bij, hoe hij de maagjes van dat
stelletje gevuld krijgt. Als u die zes
stumpertjes naast elkaar ziet, zijn 't
net de orgelpijpen uit onze kerk, de
een al maar grooter dan de ander.
Joost mag weten, waar die arme men-
schen ze vandaan halen. Ik denk dik
wijls," zei ze schalksch lachend; „als
de ooievaar er onze mevrouw een paar
van had cadeau gedaan, dat was vrij
wat verstandiger"
„Och Martha, zwijg daarover; ieder
krijgt 't deel dat 't blinde noodlot hem
bestemt," onderbrak Anna treurig.
„En als ze bij den weg zijn, me
vrouw", ging Martha voort, zonder
den pijnlijken trek op te merken, die
over Anna's gelaat schaduwde, „dan
zijn het precies moriaantjes. Met barre
voetjes en bloote beentjes loopen en
stoeien ze, dat je ze haast niet meer
zien kunt in de stofwolken, die om
hen opkringelen. En er uitzien
Ja, gezond als een visch, maar fcóó al
lemachtig zwart en grijs, dat je bij hen
niet roomsch hoeft te wezen om te ge-
looven, als de pastoor op Aschwoens-
dag preekt, dat de mensch van stof en
asch is. En als ze thuis op den drem
pel van hun hutje zitten, met zoo'n
dikken roggen boterham in d'r vuis
tjemevrouw, dan doet 't werkelijk
goed, te zien hoe smakelijk er dat bij
zich voor dergelijke uitstallingen te zien
opeenhoopen en de uitingen te hooren,
waartoe ze aanleiding geven. Hier is
zedebederf, dat door maar een weinigje
krachtsinspanning van overheidswege
kan worden gestuit."
Welnu, als liberale bladen, die b. v.
op 't gebied der tooneelspeelkunst niet
al te streng plegen te zijn, waar 't
geldt de zedelijkheid der voorstellingen
zich gaan ergeren aan de uitspattingen
der drukkers en verspreiders van prent
briefkaarten, daar moet het kwaad toch
al erg uit de kluiten zijn gewassen.
Algemeen eens zijn we het dus over
de noodzakelijkheid van inperkende
maatregelen. De vraag is nu waarin
zullen deze bestaan
't Is o. i. niet genoeg, als de uitstal
ling van onzedelijke prentbriefkaarten
verboden wordt. Natuurlijk juichen wij
maatregelen, welke de winkelramen
van vuile plaatjes vrij pogen te houden,
van ganscher harte toe, zoodat wij met
voldoening hebben kennis genomen van
de voorschriften, welke voor eenigen
tijd de Officier van Justitie te Amster
dam te dien aanzien aan de politie
commissarissen gaf.
Er moet echter meer geschieden, want
zoolang de Nederlandsche posterijen zich,
tegen den minimen prijs nog wel van
één cent, blijft belasten met het ver
zenden der meest vieze dingen, is geen
enkel huisvader er zeker van, dat zijn
huis van onzedelijke voorstellingen zal
vrij blijven, 't Zou dus ernstig aanbe
veling verdienen, dat bij de posterijen
bezwaar werd gemaakt tegen het rond-
bezorgen van voor de zedelijkheid aan
stoot gevende platen. Men kan zich
daarbij beroepen op art. 240 Wetboek
van strafrecht, dat zegt«Hij, die ee-
nige voor de eerbaarheid aanstootelijke
afbeelding of vliegend blaadje, waarvan
hij den inhoud kent, verspreidt, open-
lijk ten toon stelt, aanslaat of ter ver
spreiding in voorraad heeft, wordt ge
straft met gevangenisstraf van ten
hoogste drie maanden of geldboete van
ten' hoogste drie honderd gulden." Wij
cursiveerden een woord, om onze be
doeling te verduidelijken als de Staat
anderen de verspreiding van een of an
der verbiedt, moet hij beginnen met het
zelf ook niet te doen. Ten aanzien der
ansichtkaarten ware dan aan de direc
teuren der postkantoren een duidelijke
en strenge aanwijzing te geven.
Deze maatregel zou de verkoop der
onzedelijke postkaarten natuurlijk ver
minderen, maar niet verhinderen. En
dit moet toch het einddoel zijn I Zoo
gaarne zagen wij daarom van hooger-
hand een maatregel genomen, welke
dit doel bereikbaar stelt.
Buitenlandsch Overzicht.
die bloedjes ingaat, precies als honing
en suiker. En dan die gelukkige, te-
vreje gezichtjes.... Och mevrouw,
menig rijke zou er misschien naar
smachten'zóó arm te zijn, maar zoo ge
lukkig.......
„Ja Martha, ja 't is goed," onder
brak Anna wier week gemoed allicht
tot schreiens toe ware volgeschoten,
als ze hadde geluisterd naar dit een
voudig, hoewel eenigszins ruw verhaal.
Maar haar gedachten toefden elders en
waren onder den invloed van 't gebuer-
de
„Martha" hernam ze, met de hand
over haar voorhoofd strijkend, ,,'t was
een vrouw, die ik zag, een vrouw daar
aan den kant 't boschWaar zag
ik haar meerIk weet het niet!
Die vrouw, dat schot't is vreemd."
En als bij tooverslag gleed plotseling
een vreemde uitdrukking over haar ge
laat, alsof een wilde herrinnering op
sprong op den bodem van haar ziel.
«Groote God, Martha Ik weet 't al,
ik weet het al riep ze gejaagd, ter
wijl haar lippen zich samentrokken en
haar oog vlamde met een bangen gloed.
«'t Is of ik een voorgevoel heb. Die
vrouw dezelfde Frans is nog
niet thuis, he Mijn gemoed heeft
me van avond gezegd, dat er een rus-
telooze geest uit het verleden in mijn
omgeving toeft. De gedachten, de droo-
men van den mensch immers zijn af
hankelijk, zegt men, van bekende gees
ten, die hem nabij zijn."
En met de hand over 't voorhoofd
AMERIKA.
De Stecnkolennootl.
Ds toestand in de Vereenigde Staten
schijnt nog in geen enkel opzicht te ver
beteren, zoo seint de New-Yorksche cor
respondent van de Times. Het koude jaar
getij is begonnen en de steenkolen staan
op 22 dollars de ton.
In een tafelrede heeft de oud-minister
Lyman Gage gezegd «Wij bevinden ons
in omstandigheden, die naar mijne mee
ning de ernstigste zijn welke de maatschap
pij in Amerika nog heeft doorgemaakt."
Gage voegde er bij dat de vraag zich op
drong of het recht van ieder mensch op
vrijheid erkend moest worden, of dat dit
recht door een ruwe volksmenigte met
voeten getreden mocht worden.
Laffan's bureau meldt uit New-York
De vertegenwoordigers der mijneigenaars
en der voornaamste spoorwegen hebben
eergisteren een conferentie gehouden. Daar
stemden de mijneigenaars er in toe, 1500
ton anthraciet beschikbaar te stellen, om
tot den kostprijs aan de armen te verkoo-
strijkend, fluisterde ze, verbleekt en
bevend
«Ik herken haarJa, ja, 't was
diezelfde gestalte, dezelfde wilde manier
van doen Ha, 't is zij weer, 't is zij
weer Daarom moest ik van avond
zeker zoo droomen P Daarom
«Mevrouw, wat is er Waar denkt
u aan riep Martha. «Hoe kan een
wildstrooper u zóó ontstellen. Die
vrouw zal geschrokken zijn door 't on
verwachte schot. Ik begrijp niet, wat
u doet beven. Of 't was wellicht de
vrouw van Klaas, die vaker als spion
meegaat op strooptocht."
«Neen, Martha, die niet Ik ken ze,
't is een andere, het is zij, die"
«Och kom, mevrouw, al was 't ook
een andere, wat kan u dat deren
«Mij deren Een andere Ha
juist, Martha, een andere zou me wel
eens kunnen deren Een andere,
wier nabijheid ik vloeken zou, al heb
ik diep medelijden met die arme onge
lukkige, wier leven ook is verwoest,
evenals het mijne. Maar waarom mijn
hart weer opnieuw komen verscheuren.
Is haar wraak niet groot genoeg Het
is slecht van haar. 't Is immers toch
niet anders
«Mevrouw, u doet zoo vreemd 1 Nog
nooit zag ik u zoo ontroerd 1"
«Mij zoo nog nooit gezienMartha
weet je dan niet meer wat twee jaar
geleden is geschied Och kom,"
vervolgde zij pijnlijk en bitter glim
lachend, «je zou je den dag van ons
huwelijk niet meer kuunen herinneren,
pen. Mocht het noodig zijn, dan zou er
nog meer beschikbaar worden gesteld.
Tal van gewelddadigheden zijn in het
mijnengebied voorgekomen en schijnen de
overtuiging te versterken dat de troepen
gemobiliseerd moeten worden, aangezien
de militie niet bij machte is de ongeregeld
heden te keer te gaan. De staking strekt
zich uit over 857 kolenmijnen. Donder
dag hebben de stakers een trein door mid
del van dynamiet in de lucht laten vlie
gen een honderdtal stuks vee kwam daar
bij om. Onder de stakers zijn gedrukte
stukken uitgedeeld, waarin zij aangespoord
worden, zich de revolutie te herinneren,
en te doen wat hun plicht is.
De lezer begrijpt dat berichten als de
bovenstaande, en over het geheel alle be
richten over de staking slechts voorwaar
delijk geloof verdienen.
De belangen van de eene of de andere
partij, en vooral beursbelangen, doen sterk
hun invloed gevoelen op het nieuws dat
verspreid wordt.
De conferentie van Donderdag blijkt,
behalve door Quay en Penrose, ook door
senator Platt en gouverneur Odell bijge
woond te zijn. Duurde de werkstaking
nog een paar weken, zoo werd er door
de politieke leiders betoogd, dan zou het
succes van de republikeinsche partij bij de
verkiezingen ernstig in gevaar worden
gebracht. Voortzetting van den strijd zou
het tot stand komen eener wetgeving,
zeer schadelijk voor de maatschappij, in
de hand werken.
Maar de patroons lieten zich, naar Reu
ter seint, door deze overweging niet over
halen. Zij verzekerden dat de politieke
kwestiën geen invloed hadden op hun za
ken. Zij bleven op hun stuk staan, ver
trouwen stellende in een billijk rechtsstel
sel dat hen zou*beschermen tegen wette
lijke maatregelen tegen hun belangen.
Gisteren zijn Platt, Quay, Penrose, O-
dell, Baer en Thomas opnieuw saamgeko-
men. Eenige uitwerking schijnen de be
sprekingen nog niet gehad te hebben. Tho
mas, namens de mijneigenaars sprekende,
zeide dat men onmogelijk tot overeenstem
ming zou kunnen komen op den grond
slag van de eerste conferentie. Welke
voorstellen er gedaan zijn, weet men nog
toen aan het bruiloftsmaal óók een
vrouw, een arm jong meisje, een krank
zinnige, zooals men haar beliefde te
noemen"
«Toe, mevrouw, zwijg daarover
Spookt die schaamtelooze nog altijd door
uw hart
«Ja, door mijn hart, door mijn ziel,
door mijn heele leven, eiken dag, elk
uur, elk oogenblik. Of zou jij denken,
dat ik ooit zoo'n verschijning, die mijn
leven maakte tot een strijd vol bitter
heden, die alle geluk en hoop, wreed
en ruw, maar rechtmatig van mij weg
scheurde zou jij denken, dat ik die
zou kunnen vergeten
„Dat is vreeselijk, mevrouw maar
wat hebt u haar dan misdaan?"
„Martha, je weet, er zijn al bijna
twee jaar overheen gegaan, sinds ze
verdween van hier, ver weg misschien
vanwaar ze gekomen was. 't Is waar
jij kent niets van het verleden; jij
weet niet wat er is tusschen ons en
haar; jij weet niet, wat ik haar mis
daan heb, wat ik haar ontstolen heb.
„Onstolen, mevrouw?"
„Ja ontstolen, buiten mijn weten,
buiten mijn schuld. Maar ze heeft me
met gelijke munt betaald.
(Wordt vervolgd.)
ZELANDIA
