BIJVOEGSEL Zaterdag 4- October. EMILE ZOLA, t Uit Parijs komt de tijding, dat Emile Zola is overleden. Het korte maar veel zeggende bericht luidt aldus PARIJS, 29 Sept. Emile Zola werd hedenmorgen dood in zijn wo ning gevonden hij is door een nood lottig toeval gestikt. Zijn vrouw is ernstig ziek. De omstandigheden van Zola's dood hebben reeds aanleiding gegeven tot het vermoeden, dat er zelfmoord was ge pleegd, maar 't schijnt, dat deze moge lijkheid buitengesloten is. Men vond Zola in zijn huis op den vloer liggen, terwijl zijn vrouw geheel bewusteloos te bed lag. Drie uren lang werd getracht de levensgeesten weder op te wekken maar bij Zola te vergeefs. Bij zijne vrouw slaagde men beter. Maandagmiddag om 4 uur kwam deze bij kennis en verhaalde het volgende Mijn man was gisteravond onwel. 's Nachts werd ik wakker met zware hoofdpijn toen ik het mijn man ver telde, antwoordde hij er eveneens aan te lijden. Ik verzocht hem het venster te openen, daar er geen lucht was. Emile stond op en viel een weinig ver der neder. Bijna op hetzelfde oogenblik geraakte ik buiten bewustzijn. Aan het feit, dat zij te bed bleef, heeft mevr. Zola waarschijnlijk haar behoud te danken. In de andere kamer hing nl. de zwaardere gasdamp, die uit een calo- rifére, waarvan de buis ontzet was, ont snapte. Volgens de verklaring der doc toren moet Zola gestorven zijn aan ver stikking Aan de omstandigheid, dat Zola's bed geheel omringd is door een ijzeren hek is het misschien te wijten, dat hij er niet meer in geslaagd is een venster te openen. Het tijdverlies, voor het openen van de deur van het hek ver- eischt, moet noodlottig zijn geweest. Onverklaarbaar is het dat twee honden, die ook in de kamer aanwezig waren, in 't geheel niets mankeeren. Het lijk van Zola rust op een divan in de salon van zijn huis. Zijne vrouw is thans met den dood van haar echt genoot in kennis gesteld. Zij weigerde eerst het huis te verlaten maar stemde er ten slotte toch in toe naar een zie kenhuis overgebracht te worden. Ziedaar door een nietige oorzaak het leven verwoest van een man, die heel de wereld in rep en roer wist te zetten. Zola begon zijn loopbaan als bedien de in den bekenden boekhandel van Hachette te Parijs. In zijn vrijen tijd hield hij zich onle dig met schrijven van romans, die aan vankelijk niet veel opgang maakten. Hij liet [zich echter niet ontmoedigen, maar hield aan, totdat eindelijk zijn werken bekroond werden met een we reldsucces. Het is de verregaande zede loosheid en het Godtergend cynisme zijner werken, die hem dit succes hebben verworven. Zijn meest bekende werken »Bête Humaine, «Germinal", «Rome" »Lour- des" en ook een zijner laatste «Fécon- dite" zijn alle zonder uitzonderling voor Christenen ongeschikte lectuur, omdat het Christelijke gevoel walgt van de realistische voorstellingen der aller laagste zonden en van den laster, God en Zijne Kerk aangedaan. 't Laatste werk van Zola, pas voor eenige dagen verschenen, is het meest welsprekende bewijs, dat de groote ro mancier, maar nog grooter pornograaf, slechts aasde op het laagste vuil der aarde, om daarin zijn lezers wellustig te laten rondwentelen. an de Dreyfus-zaak hoeven we hier niet te gewagen, want elkeen kent den held die deze kwestie in de wereld schopte Emile Zola. Thans heeft de dood Zola verrast, en hij is verschenen voor Gods rechterstoel, om rekenschap af te leggen der talen ten, hem door God geschonken. Het is niet aan ons een oordeel te vellen, want het oordeel is alleen aan God. Hopen wij dat Emile Zola genade moge gevonden hebben in zijn laatste oogenblikken, want God is goed en barmhartig. Gemengd Nieuws. Moord. "Omtrent een te Stadskanaal gepleegden moord meldt men De vermoorde is eene weduwe, L. Vos genaamd en 42 jaar oud. Zij heeft twee kinderen. Den avond van den moord is zij te ongeveer 9 uur in gezelschap gezien van den gearresteerden Woppenkamp, een ontslagen veldartillerist. De moord schijnt ongeveer te 11 uur gepleegd te zijn. Bei den hebben geen gunstige reputatie. Zij moet eene vrouw zijn van verdachte ze den, terwijl hij bij de politie als een ge vaarlijk sujet bekend is. Op het geroep van „moord" kwamen de buren toeschie ten en vonden de vrouw badende in haar bloed. De hals was letterlijk afgesneden. Slechts een enkele zucht werd nog opge vangen. De moordenaar schijnt toen juist het huis hebben verlaten. Onmiddelijk ver scheen de politie en de vermoedelijke dader werd nogdenzelfden nacht uitzijn bed gelicht en gearresteerd. Hij ontkent de misdaad te hebben gepleegd. Op zijn handen en kleederen heeft men echter bloedvlekken gevonden. De kinderen van de verslage- ne getuigen ook tegen hem. Het Nederl. moordhol. Men schrijt uit Tilburg aan de Nbr. In den afgeloopen nacht tusschen 12 en 1 uur is een moordaanslag gepleegd door zekere C., vroeger te Breda, thans te Tilburg woonachtig. Hij bracht zijn vrouw, waarmede hij eerst kort gehuwd is, een messteek in de borst toe. Hij had de steek zoo krachtig toegebracht dat het mes dat op 't been afgestuit was, geheel krom gebogen was. De agent van politie Brekelmans, wiens hulp was inge roepen, arresteerde hem en bracht hem naar hel politiebureau, alwaar hij beken de den steek opzettelijk en met voorbe dachten rade te hebben toegebracht met het doel zijn vrouw, waarmede hij in ongenoegen leefde, te dooden. Dr. Daa- men heeft haar behandeld. Hedenmorgen was haar toestand bevredigend. Humor. De soldaat van het 8e reg. inf. te Deventer, die verleden week door een korporaal naar het depót van discipline zou worden overgebracht, doch kort na het verlaten der kazerne aan zijn geleider wist te ontsnappen, heeft een ansichtkaart uit Brussel overgezonden, waarop hij geschreven heeft: ik ben ze aardig ontsnapt. Adieu!" Een bom Het stille dorp Budel (N.Br.) werd dezer dagen, 'savonds om elf uur, plotseling door een geweldigen knal opgeschrikt. Bij nader onderzoek vond men voor de deur van het raad huis een zinken bus, van een opening voorzien, waaraan een lont verbonden ge weest was; de ontploffing van dit voor werp heeft duidelijk sporen nagelaten Of men hier met een grap ofkwaadwil- ligheid te doen heeft, onderzoekt de po litie. Een weerspannig schutter In het vo rige jaar werd zekere de K. te Assen schutter, doch hij heeft nooit als zoodanig dienst gedaan, daar hem van gemeentewe ge geen uniform werd verstrekt en hij beweerde geen fondsen te bezitten om zich deze aan te schaffen. Hij verscheen steeds ter plaatse van aantreden in zijn burger- kleeding, voorzien van koppel en patroon- tasch, doch werd steeds weer door den commandant teruggezonden, die hem in zoo'n kleeding niet in het gelid wilde hebben. De K. werd herhaaldelijk tot boete veroordeeld, welke niet betaald werd. Dat heeft zoo een jaar lang ge duurd. Thans is aan dit spelletje een ein de gekomen, daar de K. Zaterdagavond in een der café's door den daartoe bevoeg den persoon in hechtenis werd genomen, om de straf, welke de boeten vervangt, te ondergaan. Spelen met duiven. Men schrijft uit Zeeuwsch-Vlaanderen In deze streken wordt veel werk ge maakt van het spelen met postduiven. Vooral in de grensgemeenten kan men bijna geen huis voorbijgaan of men ziet op het dak één of meer uitleiders. Dat met dit spelen nog al geld gewaagd wordt, blijkt uit het volgende: Zondag 22 September zijn de prijsvluch- ten voor dit jaar gesloten en toen hield Brussel haar 612e prijsvlucht. Men bere kent, dat alleen in Brussel 500.000 duiven dit jaar naar Frankrijk gezonden zijn om daar opgelaten te worden. Gewoonlijk rekent men in België voor iedere duif 3 francs inleg, terwijl boven dien voor de zoogenaamde poelen soms op éen duif nog 50 a 60 francs wordt gezet, zoodat meu voor iedere duif, die vliegt, gerust 8 francs door elkander mag reke nen. Dat zou dan voor Brussel alleen maken een som van 4 millioen francs Bedenkt men bovendien, dat gedurende den geheelen zomer geen Zondag voorbij gaat, of in alle plaatsen van eenig belang worden prijsvluchten gehouden, dan kan men zoowat uitrekenen, welk. een kapi taal jaarlijks in België met het spelen van reisduiven verhandeld wordt. Gestoorde bruiloft. Een treurige ge beurtenis heeft een Russisch bruilofsfeest in het dorp Merba bij Moskou verstoord. Ongeveer 400 boeren hielden bruiloft in een groote schuur, toen onder een dans een van hen een brandend einde van een sigaret in het hooi liet vallen. In een oo genblik stond de schuur in vlam. Een vreeselijke paniek volgde, iedereen drong naar de eenige deur, die daardoor versperd werd. Meer dan honderd perso nen kwamen om, 't zij verbrand, 't zij doodgedrukt of vertrapt. De bruid en haar moeder verbrandden, maar de bruidegom ontsnapte. Hij keerde terug om zijn vrouw te zoeken en toen hij haar lijk vond werd hij krankzinnig. Vroeg winter. Tn den nacht van Vrij dag op Zaterdag j.1. heeft het in de om streken van Meppel zóo fel gevroren, dat de wateren met ijs bedekt waren. De schoolkinderen liepen 's morgens met stuk ken ijs in de handen. Ook de twee daar opvolgende nachten heeft het flink gevro ren. De Röntgenstralen worden tegen woordig met sucoes aangewend ter onder zoek van edelgesteenten en mineralen. Volgens eene ons toegezonden mededeeling van het technisch bureau van Richard Züders te Görlitz, wordt de door Sir William Grootes aangewezen phosphores- centie, die de genoemde stoffen onder den invloed van de kathodenstralen aan- toonen ter onderscheiding der afzonderlijke soorten en tot bevestiging van imitatien, gebruikt. De proefneming van Leconteur en Cosfor gave een duidelijk kleurenver- schil van verscheidene steenen. Vier 28 karaatsch Birna-robijnen b. v. gloeiden in prachtig vurig rood. Singalesische worden van Siamesische robijnen duidelijk door hunne verschillende kleuren in de phosp horescence onderscheiden. Diamanten straalden in helderblauwe of groenen glans, al naar de herkomst, enz. Deze nieuwe onde. zoekingsmethode heeft dit voordeel dat de voorwerpen niet bescha digd worden. Het is ook te hopen dat de Röntgenstralen aan de medicinale weten schap bijzondere voordeelen zal schenken, vooral bij het onderzoek van alkalische vergiften is daarvan veel te verwachten. Wat heeft Juffrouw toch schoon blauw oogen. Dat geloof ik: 't is erfelijk, d'r va der was een eerste vechtersbaas! Och! riep de jonge man uit, terwijl hij zijn hand op zijn linker binnenzak legde. Oh! gebroken. Uw hart! vroeg zijn meisje teer. Neen, mijn cigaren Zes voor 15 centiemen. Geen crediet meer. Mevrouw Kwist- graag: „Je ziet er bedrukt uit, manlief. Is het omdat je diep in schulden steekt?" Mijnheer Kwistgraag (somber): „Neen omdat ik mij er niet dieper in steken kan.'' Wel mogelijk. Dokter: „Zonderling, op eens zoo'n heftige catarrhe zeker gisteren bij 't baden natte voeten gekre gen De ongelukken in de Zwitser- sche bergen zijn dezen zomer welhaast aan de-orde van den dag. Nu weer meldt het Aargauer Tagbladtt het volgende Maandagochtend vroeg wilden drie hee- ren uit Aarau met gidsen en dragers de Spann-örler beklimmen Toen zij tegen 5 uur, terwijl het nog bijna volkomen donker was, aan den voet van een meer dan 100 meter hoogen rotswand kwamen, zagen zij, ter hoogte van 80 a 60 meter aan dien wand, tot hun groote verwon dering, een lichtje branden. Spoedig daar op hoorden zij van boven de stem van een man, die om hulp riep. Hij was bij het klimmen langs dien rotswand een eind naar beneden gevallen en had beide beenen gebroken. Dadelijk liep een der dragers naar de clubhut terug om hulp te halen, en het overig gezelschap be gon inmiddels den verongelukte uit zijn benarde positie te redden Hoewel 't zeer moeilijk was hem te bereiken en nog veel moeilijker den man, die daar hulpeloos lag, aan touwen te bevestigen om hem naar beneden te laten, ging de redding betrekkelijk vlug in zijn werk en slaagde volkomen, dank zij de handigheid van de gidsen De verongelukte bleek te zijn pro fessor Egger, uit Basel; hij had Zondag ochtend alleen, zonder gids, den toer on dernomen; daarbij was hij, in plaats van den goeden weg op te gaan, langs den bijna loodrechten rotswand naar boven ge- klouterd; bijna boven, was hij uitgeleden, vele meters gevallen, en op een uitstekend rotsblok, ter breedte van nog geen hal ve meter, blijven hangen. Hij had zijn rechter dijbeen en zijn linker scheenbeenge- gebroken, en haast bezwijmende van pijn, liad hij daar juist 24 uur op dal kleine rotsvlakje moeten blijven liggen, roerloos, omdat hij bij elke beweging 50 60 me ter in de diepte dreigde te storten. Doch hij had zoo weinig zijn bewustzijn verlo ren, dat hij, toen de nacht begon te val len, telkens een lucifer had aangestoken, om door dat lichtje de aandacht te trek ken. Was het weer slecht geworden, zoo dat bergtochten onmogelijk waren geweest, dan was de ongelukkige op dat duizeling wekkend hooge plekje van eenige decime ter oppervlakte zeker onopgemerkt geble ven, en dan zou hij er zeker zijn omge komen De hoogleeraar werd nu door de gid sen zorgvuldig naar beneden gebracht en in Engelberg opgenomen, terwijl de drie heeren uit Aarau alleen het groote Span- nort bestegen en door een prachtig hel der panorama de emoties van den och tend zagen vergoed. Eigenzinnigheid. Een dame, die met haren echtgenoot de meeste krankzinnigen gestichten zoowel in Engeland als op het Vasteland bezocht, heeft als hare meening te kennen gegeven, dat de groote meerder heid der lijders uit zulke personen bestaan, wier eigenzinnigheid in de jeugd niet ge fnuikt was geworden, terwijl zij, die vroegtijdig aan gehoorzaamheid en zelfbe- heersching gewend waren, veel zeldzamer aan stoornissen in de geestvermogens leden. Paniek. Uit Birmingham, in den Amerikaanschen staat Alabama, komt een bericht over een zeer noodlottige paniek in een kerk. Een National Baptist Con vention vergaderde daar; de 1500 aan wezigen waren meest negers. Dr. Booker uit Washington, hield juist een voor dracht, toen door een onbeteekenende aan leiding een woordentwist, waarop een vrouw begon te gillen het gerucht ontstond, dat er brand was. In de paniek die toen volgde, vielen ontzettende too- neelen voor; honderden raakten onder den voet, en bij de uitgangen vormden zich klompen van menschen, waarover de stroom van verbijsterde vluchtelingen zich bleef bewegen Er moeten honderd en vijftig menschen omgekomen zijn, en honderden min of ernstig gekwetst. Verloren Voorwerpen. Dat Lon den eene wereldstad is van buitenge wone afmetingen valt wellicht nie mand meer op dan den vreemdeling, die voor het eerst uit een kleine pro vinciestad daarheen komt. De drukte op straat, het rijden en rossen is genoeg om iemand met zwak ke zenuwen geheel van de wijs te brengen, en het oversteken van straat of plein is een kunststuk, dat men eerst na een lang verblijf in Londen met kalmte tot stand kan brengen. Men verhaalt van een Schot, die 24 uren na zijn vertrek naar Londen we derom in zijn geboortestad terugkeerde, dat hij aan Euston Station aangekomen, een paar uren lang getracht had den Euston Road over te steken en uit wanhoop, na talrijke mislukte pogin gen, maar weer met een volgenden trein naar Schotland terug was ge gaan. Maar de grootheid, de uitgestrekt heid dezer onmetelijke stad welke jaar aan jaar verder hare armen uitstrekt, wordt m. i. iemand nooit duidelijker dan wanneer hij leest hoe gedurende een jaar meer dan 41,000 voorwerpen in omnibussen en cabs worden achter gelaten, welke alle een tijdelijke rust plaats vinden in het „lost property of fice" van New-Scotland Yard." Daar dit aantal niet de voorweroen insluit welke in spoorwagens worden achtergelaten, wijl de verschillende spoorwegmaatschappijen er hare eigen „Lost Property Offices" op nahouden en men bovendien geene raming kan maken van de tallooze voorwerpen, die wel in allerlei cabs en omnibussen wa ren achtergelaten, doch niet door de eerlijkheid van de koetsiers of de con ducteurs naar „Scotlana Yard" verhui zen zoo is dat zeker dat men het bovenvermelde aantal voorwerpen, dat door de nalatigheid van het publiek verloren wordt, gerust met 10 mag vermenigvuldigen. Ik heb toch een enkel maal zoo'n „Lost Property Office" van eene spoor wegmaatschappij geïnspecteerd hoe het mogelijk is uit de duizenden voor werpen welke zich daarin opgestapeld bevinden datgene terug te vinden, het welk Jan, Piet of Klaas een week ge leden in den trein die te 10,25 aan Blackfriars arriveerde mocht hebben laten liggen, is niet alleen een raad sel, maar heeft veel van het zoeken naar een naald in een hooiberg. Alles is evenwel zoo kunstig en stel selmatig geclassificeerd dat een ama- neunsis van de grootste bibliotheek ter wereld er pleizier aan zou hebben en wanneer het verloren voorwerp wer kelijk zich in het Office bevindt krijgt men het zeker in 9 van de tien geval len terug. Het „Lost Property Office" in New Scotland Yard herbergt evenwel alleen voorwerpen, die hetzij op straat, in cabs of in omnubussen gevonden zijn en die door de eerlijkheid van conduc teur of koetsier daarheen gebracht werden. Die eerlijkheid wordt zooveel moge lijk aangemoedigd door toekenning van eene zeer liberale percentage van het verloren voorwerp zoo het teruggeëischt mocht worden, en door eigendomsrecht van het voorwerp zelf, indien na drie maanden geen eigenaar er van is ko men opzetten. Bovendien houdt de politie een scherp oog in het zeil een cabman kan bijv. nooit weten of een rechercheur wellicht niet, om hem op de proef te stellen, een oude parapluie of een por- temonnaie in een cab laat liggen, zoo dat, hoewel eerlijkheid nog steeds be weerd wordt het langst te duren, de mannen van de wet wellicht in de meeste gevallen de voornaamste drijf veer zal zijn. Maar wat wellicht het meest won derbaarlijk is, is de verscheidenheid van de voorwerpen, welke verloren worden. Van de 41.000 artikelen, die verle den jaar achtergelaten werden, tellen wij reeds 19.000 parapluies en 850 wan delstokken. Wanneer men haast heeft, is het begrijpelijk, dat men zijn regen scherm of stok achterlaat, maar hoe men er toe kan komen om vevolvers, naaimachines, muziekinstrumenten, bicycles, kinderwagens, honden, kat ten en konijnen te vergeten of over 't hoofd te zien, is zonder twijfel een raadsel. En toch bevinden al die voorwerpen zich onder de 8.657 verschillende arti kelen, welke als „miscellaneous" op de lijst van het Office voorkomen. Van horloges vond men er 180, van portemonnaeis 3.230, van tasschen 2.813 en van overjassen en andere kleeding- stukken 4.260. Verscheidene van de portemonnaies bevatten meer dan 10 ond sterling aan geld, enkelen zelfs ankbiljetfen groote bedragen, terwijl wat snuisterijen, diamanten, broches ketingen en ringen betreft, verscheide ne juweliers hun hart zeker flink zou den kunnen ophalen. Indien de eigenaar het verlorene te rug komt vragen, moet hij aan den eersten vinder eene belooning geven, gelijkstaande met 15 pCt. van eenige geldswaarde onder 10 pond sterling; van andere artikelen 12'A pCt. van de ongeveere marktwaarde. Boven de 10 pond sterling wordt het bedrag van de belooning door den com missaris van politie vastgesteld en de decisie van dezen schijnt in de meeste gevallen voldoening te geven. De grootste belooning, toegekend, wordt beweerd 125 pond sterling en 10 pond sterling komen evenwel zeer vaak voor, hetgeen men te eerder kan aannemen, wanneer gereleveerd wordt, dat verleden jaar aan belooningen tot een dedrag van 3000 pond sterling werd uitbetaald. Nog slechts korten tijd geleden liet een gelukkig bruidegom aan den voor avond van zijn huwelijk een étui ju- weelen in een gab liggen, die beweerd werden eene waarde van duizenden ponden sterling te vertegenwoordigen en de eerlijke cabby, die zeker niet het flauwste idee van de enorme waar de had, welke daar zoo kalmweg in zijn hansom werd achtergelaten, kreeg ongetwijfeld eene belooning, die hem voorzeker meer dan ooit te voren de waarheid van het hierboven aangehaal de eerlijkheidsspreekwoord heeft doen erkennen. Wat evenwel wel verloren, doch niet op de daarvoor aangewezen plaat sen teruggebracht wordt, moet in deze wereldstad eenvoudig fabelachtig we zen het menschdom schijnt erg ver geetachtig en slordig te ziju en de haast waarmede men hier steeds van plaats tot plaats trekt, draagt daartoe voorzeker wel bij. De waarde van wat hier jaarlijks verloren wordt, loopt ongetwijfeld in de honderdduizenden ponden. Een stijfhoofdig Hollander. In 1865 kwam een zekere Herman Taaien- berg in Parijs, twee jaar later werd hij tot zes maanden gevangenisstraf veroordeeld wegens het roepen van „Leve de republiek 1" Nadat hij zijn straf ondergaan had, werd hij verban nen. Sedert dien tijd is hij 27 maal in Frankrijk teruggekeerd en telkens werd hij veroordeeld wegens inbreuk op het verbanningsvonnis. Onlangs is hij voor de 28e maal teruggekomen eri vestigde zich met zijn 97-jarige moeder in de rue de la Condamine, te Parijs. Opnieuw moet hij nu voor de rechtbank verschijnen. Maar ditmaal zal'de rechtbank zich toegevender betoonende prefectuur van politie, getroffen door de hardnek kigheid van den ouden Hollander, heeft besloten hem voortaan kalm in Parijs te laten wonen. Ritueele moord. Een tegenhan ger van de verhalen omtrent ritueelen moord vindt men in de Globe Dit blad vertelt, dat een groep Hon- gaarsche Joden, die naar Engeland wilden oversteken, zijn teruggekeerd, voordat zij de grenzen van hun geboor teland hadden bereikt. Men heeft na melijk den ongelukkigen op de mouw VAX ZELANDIA VAX

Krantenbank Zeeland

Zelandia | 1902 | | pagina 5