No. 48. Zaterdag 7 Juni 1902. le Jaargang. FEUILLETON. Wedergevonden. Brieuen, stukken Zij, die zich tegen 1 Juli op ons blad wenschen te abonneeren, ontvangen de nog tot dien tijd ver schijnende nummers gra tis. aduertentiën te zenden aan den Redacteur-Administrateur uan „ZELANDIA te Zuiddorpe. Over Katholieke Organisatie en nog iets. Deze courant verschijnt Dinsdag- en Vrijdagavond. Abonnementen worden aangenomen op post- en hulpkantoren. Inzending van advertentiën vóór 3 ure op den dag der uitgave. Wij lezen in de geschiedenis, dat onze voorvaderen altijd kloek en onverschrok ken wisten testrijden, wanneer zij door hunne aanvoerders ten strijde gevoerd werden, maar was eenmaal de over winning behaald, en vooreerst geen vij and meer te vreezen, dan ontstonden er maar al te vaak binnenlandsche onee- nigheden en twisten. Hunne nakofnelingen schijnen eeni- germate althans, deze eigenschap be houden te hebben. 01 zagen wij niet, toen de liberalen bij ons aan de regeering waren, dat zij spoedig door onderlinge twisten ver deeld werden? En zegt men niet dat de 'vereenigde Katholieken en Anti-Revolutionairen beter geschikt waren om eene krachtige oppositie te voeren dan om zelf te re- geeren Wat hier van zij, de overwinningen van 1884 en '87 waren niet van langen duur j en ook thans laat zich de toe komst niet zoo rooskleurig aanzien, of schoon onze oneenigheden nog slechts ondergeschikte punten betreffen, en er geen direct gevaar te vreezen is. Met name over de Katholieke Kies- vereenigingen wordt in den laatsten tijd veel geschreven en gewreven. Ik wil dat dan ook niet wijd on breed herhalen, maar hier slechts een paar opmerkingen ten beste geven en nog iets. Een democratische strooming onder de Katholieken wil ook de Katholieke organisatie op meer polycratischen leest geschoeid zien, terwijl de meer conser vatieven liever bijhetoudewillenblijven. Nu, hervormingen in het bestuur en de werking van sommige kiesvereeni- gingen ware zeker niet ongewenscht. Vooral in N.-Brabant waar verschil lende dezer vereenigingen hunne, nog al eens partijdig gestelde candidaten door hunne partijgenooten zagen tegen gewerkt, en zelfs verworpen. Dat personen, die als candidaat voor eenig politiek ambt optreden en hunne nauwste bloedverwanten in de besturen zitting hebben en daarin een overwe genden invloed uitoefenen, is zeker niet aan te bevelen. Die vereenigingen moeten zooveel mo gelijk onafhankelijk zijn en de kiezers van het geheele district vertegenwoor digen, kortom zij moeten zijn solidair met de kiezers, Doch dat is alles gemakkelijker gezegd dan gedaan, vooral omdat de politieke personen gewoonlijk de voornaamste leiders zijn van de Katholieke organi satie in eene streek; hun invloed bui ten die vereenigingen te houden is dik wijls onmogelijk. Ook in het Centrum werd door een Oud-Gediende, iemand die wel op journalistiek gebied zijne sporen ver diend heeft, 'maar niet op politiek ter rein, hierover gehandeld. De welbekende Oud-Gediende schijnt in theorie vóór een demo-polycrati schen (I) bestuursvorm te zijn, maar in practijk zal ook hij de be zwaren daarvan wel eens ondervonden hebben. En toch ik ken eene kiesvereeniging, den Oud-Ged. welbekend, die in theo rie demo-polycratisch is, maar in prac tijk nog al tamelijk monarchaal. Doch in dit schrijven (hier komt het »nog iets") begaat hij een onvergeef lijke fout. Maar ik zou hier moeten gaan gewa gen van schandelijke beschuldiging en laster, en dat stuit mij tegen de borst. Ik zal dus anderen laten spreken. Spreek, inzender in Zelandia en verklaar wat gij in het ingezonden stuk van no. 45 zoo snedig en fijntjes zegt, maar een goed verstaander Spreek Avondsterdie niet gewoon zijt een blad voor den mond te nemen, en hem geducht de les leest. De «Avondster" zegt; dat het niet aangaat in een poliÜeken strijd, den politieken persoon in zijn privaat leven te beleedigen. En dan zulk eene bloe dige beleediging 1 Zoo iets zijn we zelfs van onze bit terste tegenstanders de socialisten, niet gewoon En dan het woord van Pater v. d. Eisen «Wij Katholieken hebben onder meer ééne groote foutWanneer ie mand bij ons op de een of andere wij ze boven anderen excelleert dan schep pen wij er behagen in na te gaan of hij geen zwak punt heeft, om dal dan zooveel mogelijk wereldkundig te ma ken, breed uit te meten en te overdrij ven." En hier was het overdrijving in haar meest weerzinwekkenden vorm. Ten slotte een woord van den edelen Graaf de Mun, den leider der Katho lieken in Frankrijk. Toen in de Fran- sche Kamer een Katholiek députe ook een «subaltern officier" (II) het dorst wagen de kloosterlingen te beschim pen verhief zich de waardige Graaf «Schaam u, mijnheer, zulke beschuldi gingen passen allerminst in uwen mond." Ik heb gezegd, of liever laten zeggen, Staatkundig Overzicht. LANDIA Prijs per 3 maanden: franco per post 75 cent, Bij vooruitbetaling voor een geheel jaar bedraagt de abonnementsprijs slechts f2,50 voor Nederland en voor België frs. 6,50. Aan deze uitgave is verbonden een GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD tegen den prijs van 45 cent per 3 maanden, betaalbaar tegelijk met de abonnementsgelden. Advertentiën t van 1 tot 5 regels 50 cent, voor elke regel meer 10. BijCdriemaal plaatsing van dezelfde advertentie wordt de prijs slechts tweemaal berekend Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Dienstaanbiedingen en aanvragen om dienstpersoneel ter grootte van hoogstens 8 regels wor en bij vooruitbetaling geplaatst voor >ÏO cent per advertentie. Bij abonnement of herhaalde plaatsing belangrijke reductie. (I) Demo-polycratisch, veelhoofdig volks- bestuur. (II) Subalterne officieren zijn de luite nants, tot en met de kapiteins. »Maar ik vergeet," ging hij voort met een oogenblikkelijken zweem van bitter heid in zijn glimlach; »dat Evelyn Blake misschien, nu zij naar haar eigen land is terug gekeerd, de laatste twee jaren zoo ver heeft vergeten, dat zij weer behagen schept in het speelgoed en de genoegens harer jeugd. Zulke dingen zijn meer ge beurd, hoor ik." En met half sarcastische hulde boog hij bijna tot op den grond. «Evelijn Blake! Het is lang geleden, dat ik dien naam heb gehoord," prevelde zij. Hij kon niet beletten, dat een hevige blos zijn voorhoofd bedekte. «Vergeef mij,,' zeide hij, »als hij u droef heid of onaangename herinneringen voor den geest roept. Ik beloof u, dat ik niet weer zal zondigen." Een flauw glimlachje speelde om hare plotseling verbleekte lippen. »Gij vergist u," zeide zij; «indien mijn naam mij een verleden herinnert vol bit tere herinneringen en door berouw om floerst, brengt hij mij toch ook veel aan genaams en onvergetelijks voor den geest. Ik heb er niets tegen, dat mijn meisjes naam wordt uitgesproken door mijn naasten bloedverwant." «Het antwoord was afgemeten." «Uw naam is Gravin de Mirac, uwe bloedver wanten kunnen er trotsch op zijn dien te noemen." Een straal niet ongelijk aan een bliksem flits schoot uit de oogen, die zij voor hem neer sloeg. «Is het Holman Blake, dien ik hoor?" zeide zij. «Ik herken mijn ouden vriend niet in den koelen, sacrastischen man van de wereld, die nu voor mij staat. «Wij herkennen dikwijls het werk on zer handen niet meer, mevrouw, nadat wij het hebben laten vallen." «Wat," riep zij uit, bedoelt gij wilt gij zeggen, dat «Ik wilde niets zeggen," viel hij haar bedaard in de rede en bukte om den waai er op te rapen, dien zij had laten vallen. «Bij een onderhoud, dat tegelijk een we derzien en een afscheid is, zou ik niets willen uiten, dat op eene beschuldiging geleek. Ik «Wacht," riep zij plotseling, hare hand uitstrekkend naar haar waaier met een trotsch en vastberaden gebaar. «Gij hebt een woord gesproken, dat verklaring eischt; wat heb ik u ooit gedaan, dat gij het woord beschuldiging tot mij moógt spre ken?" «Wat? Gij hebt mijn geloof in de vrou wen geschokt; gij beweest mij, dat eene vrouw, die eens een man hare liefde had bekend, die liefde zoozeer kon vergeten, dat zij iemand huwde, dien zij niet kon achten, ter wille van titels en juweelen. Gij beweest mij «Houd op," zeide zij weer, ditmaal zon der eenig gebaar of beweging, maar hare lippen waren marmerwit geworden; «en wat hebt gij mij bewezen?" De Vrede in Zuid-Afrik». De Engelsche Pers geeft beschouwingen over het einde van den oorlog en de mi- nisterieele mannen brengen hulde aan hun Beminde-mannen en prijzen de dapperheid der Boeren. De Scotsman uit Edinburg gaat echter in het hulde brengen aan de Regeering nog verder Het blad zegt De medestanders der regeering kunnen gerust zijn zij hebben zich toevertrouwd aan de wijsheid en volharding der minis ters, zij zijn vast overtuigd geweest van het geduld van Lord Milner en Lord Kit chener. Deze laatsen hebben de koppigste en dapperste Boeren er toe weten te brengen, eenstemmig toe te geven aan onzen wil, en 's Konings souvereiniteit te erkennen. Voor de overgroote meerderheid der En gelsche onderdanen is het boven twijfel verheven, dat dit gelukkige resultaat be reikt is zonder dat de eer of de belangen van het land opgeofferd, of da toekomstige vrede in Zuid-Afrika in gevaar gebracht is. Irish Independent te Dublin spreekt een meer waarheidlievende taal over het ein de van den oorlog. Welke ook de vredes voorwaarden zijn, de Boeren hebben zich voor eeuwig met roem bedekt. De helden moed in de worsteling die zij twee jaren lang tegen een overstelpende meerderheid volgehouden hebben, is in de geschiedenis zonder voorbeeld. Zwichtende voor het on vermijdelijke hebben zij de geheele wereld een voorbeeld gegeven, waaraan de tijd een nog grootere kracht zal bijzetten. Met de overwinnaars is het anders ge steld. Gegeven zijnde, dat dezen den oor log hebben uitgeioktdat zij hem gevoerd hebben met schandelijke handelingen, thans erkend; dat hun geringe bekwaam heid in militair opzicht tegenover de Boe ren der twee Republieken voldingend be wezen is; dat zij ten slotte slechts door hun getalsterkte hebben overwonnen zal het optreden der Engelschen in Zuid- Afrika in de geschiedenis geboekstaafd worden als de schandelijkste en minst roemrijke van alle overwinningen, uitge zonderd de zoogenaamde veroyering van Ierland. Wat wij gedacht hebben wordt door de imperialistische Engelsche bladen den vol ken verkondigd. Zij roepen het als om strijd uit, dat het laatste spoor der onaf hankelijkheid van de Boerenrepublieken thans verdwenen is. Hulde wordt gebracht aan den minister Chamberlain en Lord Milner, aan wie het Britsche Rijk zeer veel verschuldigd is. Tevens roemen zij het genie en de groote bekwaamheid van Kitchener; de Daily Telegraph beschrijft hem als de hoogste en grootste figuur van allen, het krach tigste en oorspronkelijkste militaire genie sedert Moltke. Van den anderen kant wordt den Boe ren lof toegezwaaid voor hun tallooze ede le hoedanigheden tijdens den strijd getoond. Wij, Engelschen, zegt de Times, zijn er thans trotsch op, hen onder hun vaandel te zien. De vredesvoorwaarden verzekeren ons het bezit van Zuid-Afrika, maar vormen tevens den grondslag van een toestand, waarbij wij kunnen rekenen op onze oude tegenstanders, om ons in dat bezit te hand haven. Het zal thans ons doel zijn, hen over te halen om op het rijk dat door Ko ning Edward bestuurd wordt, hun schit terende vaderlandsliefde over te dragen, die zij tot nog toe gevoelden Voor de klei- Hij schrikte, kleurde sterk, en verloor een oogenblik zijne volkomen zelfbeheer- sching. «Ik vraag u vergiffenis," zeide hij, «Ik neem het woord beschuldiging terug." Nu was het hare beurt het hoofd op te richten en hem op te nemen. Met een minder koelen, maar even rustigen blik als hij, zag zij zijn trotsch hoofd voor haar buigen, en bestudeerde zij zijn gelaat trek voor trek, van het strenge voorhoofd tot de samengeperste lippen, waarop de me lancholie voor altijd haar zegel scheen te hebben gedrukt, en toen kwam er eene verandering in haar gelaat«Holman," zeide zij, met eene plotselinge opwelling van teederheid, «zoo wij in vroeger jaren beiden met te veel wereldsche voorzichtig heid hebben gehandeld, dan dat wij het een van beiden een groot genoegen zou den vinden daarop terug te zien, is dat eene reden, waarom wij onze geheele toe komst zouden bederven door te lang te blijven broeden over wat wij zeker nog jong genoeg zijn te begraven, zoo niet te vergeten? Ik erken, dat ik op meer ide ale wijze zou hebben gehandeld, indien ik, nadat'gij mij hadt opgegeven, mij uit de wereld had teruggetrokken en den kna- #genden worm der wanhoop mijne nog over gebleven levenslust en jeugd had laten verteren. Maar ik was jong, en de wereld had hare bekoringen, evenals het vooruit zicht van rijkdom en rang, hoe hol die ook bleken'te zijn; gij, die nu beide in uw bezit hebt, omdat gij een jaar geleden Evelyn Blake opgaaft, gij moest de laat ste zijn om mij dat te verwijten. Ik ver wijt u niets; ik zeg alleen, laat het ver leden vergeten zijn." «Onmogelijk," riep hij uit, terwijl zijn gelaat eene 'sombere uitdrukking aannam, die ik niet kon peilen. «Wat toen gedaan is, kan niet meer ongedaan worden ge maakt. Voor u en mij is er geene toe komst. Ja," zeide hij, zich naar haar toe keerend, toen zij eene lichte beweging van tegenspraak maakte; «geen toekomst; wij kunnen het verleden begraven, maar wij kunnen het niet weer opwekken. Ik twijfel er aan, of gij het zoudt wenschen, als wij het konden; daar wij het niet kunnen, zult gij zelfs niet verlangen weer over dit onderwerp te spreken. Evelyn, ik heb gewenscht u eens te zien, maar ik wil u niet weer zienwilt gij mij mijn openhartig spreken niet kwalijk ne men en mij laten gaan?" «Ik wil u uw openhartig spreken ver geven, maar Haar blik zeide, dat zij hem niet wilde laten gaan. Hij scheen het te begrijpen, en glim lachte, maar zeer bitter. In het volgende oogenblik boog hij en was verdwenen en zijP keerde terug naar de menigte harer bewonderende aanbidders. VI. Omstreeks dezen tijd nam ik mijn ver blijf in een soort van hotel garni, dat op den hoek tegenover het huis van den heer Blake stond. Ik droeg er zorg.voor eene kamer te kiezen, die op dit huis uitzag, en van uit mijne vensters kon ik gemak kelijk het gaan en komen bespieden van den heer, wiens handelingen mij dage lijks meer en meer belang inboezemden. Want schrijf het toe aan eene gril en mannen zijn dikwijls even grillig als vrouwen of verklaar het, zooals gij wilt, zijne ongedurigheid in dien tijd was waarlijk opvallend. Geen dag ging voor bij, dat hij zijn tijd niet verkwistte met langs de straten te wandelen, en dat niet op zijne gewone doellooze, onverschillige wijze," maar haastig, terwijl hij scherp om zich heen zag als een roofvogel, die op zijne prooi loert. 'Dikwijls was het reeds vijf uur, eer hij thuiskwam en zoo hij, wat nu dikwijls gebeurde, geene gasten te eten had, zag men hem na zeven uur weer uitgaan langs dezelfde straten als des morgens en met een ingespannen blik, dien hij ver geefs beproefde onverschillig te doen schij nen, naar de gelaatstrekken der vrouwen, die hij voorbijging, kijken. Ik volgde hem dikwijls in dezen tijd, evenzeer voor mijn ei "en vermaak als in de hoop iets te ont dekken, dat mij in mijne taak zou hel pen. Maar toen hij plotseling van wandel terrein veranderde en in plaats van langs de deftige straten van Broadway en de Veertiende straat te gaan, een wandeling ging maken naar Chatham square en de donkere nauwe straten van Eastside, be gon ik te bespeuren, welke prooi hij zocht, en nu stelde ik alle bedenkingen terzijde en volgde trouw zijne voetstappen, zooals alleen ik, met mijne ontelbare vernom- mingen, kon doen. Wordt vervolgd.

Krantenbank Zeeland

Zelandia | 1902 | | pagina 1