Openbare Verkooping. Wordt gevraagd Bekendmaking-, „Hei Wapen van Zeelai" Diamant- en Zilyerwerk 11 MBtselmaterialen, en Reparation. „Zelandja," Hel Gemustreerd zoiHlai R. K. Nieuwsblad Nichtje Thilde. H.H. Winkeliers!! EGBERTS, G. J. A. F. NEELEMANS, HULST. SCH00NE JUWEELEN, In den Remontoir. IS. WILLEMYNS. Maart I902. lil Zeeuiusch- Vlaanderen. DUIZEND GULDEN De Notaris E. B. DUMOLEIJN te Hon- tenisse, zal ten sterfhuize van Mejuf frouw Anna Catharina Yiereck, laatst weduwe van den heer A. Polfliet, te Groenendijk, gemeente Hontenisse, op Woensdag 2 April t!»02, des namiddags 12'/. uur, in het open baar verkoopen bestaande onder meer uitx diverseTafels, Stoelen, Canapé, Feau teuil, Vouwstoel, Brandkast, Ka binetten, Schrijftafeltje, Wasch- en Nachttafel, Archiefkast, Linnenpers, Spiegels, Lampen, groote en kleine Ledikanten, Ressort en Matrassen, Bedde- en Linnengoederen, Pendu le, Kachels, waaronder nieuwe Vulkachel, Karpetten en Loopers, Gordijnen, Vuurscherm, Queuenrek met 6 queuen, Bloemenstandaard, Schilderijen, Harmonica, Fruitscha len, Tafelservies, Iveukengerief, Pe troleumstel, partijtje Wijn, Steen kolen, en wat meer zal worden gepresenteerd. Koopen tot en met /"3.— contant. Terstond of 1° Mei eene van goede getuigschriften voorzien. Adres „Goedkoope Winkel", Noordstraat Ter Neuzen. Bij het overlijden van onze dierbare moeder en grootmoeder Anna Catha rina Verflieren, Wed. van P. J. Goossen, wordt het vak op den ouden voet voortgezet. Zich in ieders gunst aanbevelend, P. J. ROELS, Schoenmaker Molenhoek, Zuiddorpe. Bij per K° Heden noteer ik vrij blijvend Prima Inlandsch geslacht VET ROOKSPEK. afname van 25 a 50 K° f 0,65 per K' n a a 100 a - 0,64 Gezouten VET SPEK. Bij afname van 25 a 50 K° f 0,64 it n 100 -0,63 Prima zuiver Inlandsch gesmolten REUZEL in vaatjes van 10, 25 en 50 KG. k f 0,65 per KG. ZULT (Boterhamworst) 0,60 BLOKWORST p. 10 K°.0,90 Rookvleesch, Saucise, Ham, Rook worst, enz. enz. Uitsluitend prima kwaliteiten en van Inlandsch geslacht. Orders boven de/10,half franco (vrachtgoed) naaste station. Onbekend Rembours. Ëmliallii^c en vaatjes vrij. Aanbevelend, UTRECHT. Leidsche weg 7, HOTEL CAFÉ RESTAURANT. Ten alle tijde gelegenheid tot dineeren. Itenfstack a la minute, enz. RUIME KAMERS. BILLIJKE PRIJZEN. Allerbeste Horloge s en Pendulen, zijn te bekomen aan matige prijzen Veldstraat 22, GENT. als Kalk, Tras," Cement, Steen, Pan nen, Vloertegels, Arduinen Bakken en Dorpels, Slijpsteenen enz. enz. steeds aan concurreerende prijzen te bekomen aan de magazijnen vari H. MAERTENS, te Hujst. O P In de rij der overschoone novellen, wel ke elkander bijna onafgebroken in dit tijd schrift hebben opgevolgd, zal de nieuwe, groote en rijk geïllustreerde roman, waar van het begin reeds in het nummer van 9 Maart wordt opgenomen, eene waardige plaats innemen. De Romantische Avonturen Prozaïsehen Engelschman zal den lezer in hooge mate boeien om de inderdaad spannende, pakkende tooneelen, en de talrijke, uitmuntende gravures. In het Geïllustreerd Zondagsblad van 9 Maart e. k. zal verschijnen een lioogst interessante Prijsvraag. Aan de goede beantwoording daarvan hebben de uitgevers verbonden een eersten prijs van VIJF EN TWINTIG GULDEN en tien andere prijzen van VIJF GULDEN ELK een en ander overeenkomstig de aankon diging. Wij vestigen de bijzondere aandacht van onze lezers op dit nummer en zijn over tuigd dat onze abonnés de daarin gebrach te aardige verrassing op prijs zullen stellen. Brengen wij ten slotte onze abonnés nog herinnering dat in de MAAND MEI k. de Gratis-V erloting ten bedrage van zal worden gehouden aan welke alle abon nés op bet Geïllustreerd Zondagsblad ge heel kosteloos deelnemen en wij meenen niet te veel te zeggen, wanneer wij vol houden, dat het Geïllustreerd Zondags blad de meest uitgelezen Premie is die bij eene couraut kan worden aange boden. Abonnés op onze courant, die daarop nog niet zijn ingeteekend, wekken wij op zich tlinns te abonneeren, opdat zij de prachtige roman van het begin af kun nen volgen. Stoombootdienst op do Wester-Scheide. UREN VAN VERTREK GEDURENDE DE MAAND West-Europeesche of Spoortijd. Dage- lijks Van Vlissingen naar Breskens a) Breskens naar Vlissingen Van Ter Neuzen naar Borsselen Borsselen naar Vlissingen Vlissingen naar Borsselen Borsselen naar Ter Neuzen Woensdags vm. 5,— 7,30 9,30 11,55a) nm. 3,301») 5,30 8,10,nm. 12,20a) 3,55 vm. 5,15 7,30«l) 10,25 nm. l,55f) 5,35 7,50d) 10,45 2,15 6,10c) 9,10tl)e) 11,55 3,301») 6,30c) c) 12,15 3,50 Van Ter Neuzen naar Hoedekenskerke vm. 8,10 Van Hoedekenskerke naar Ter Neuzen 8,50 het eenige PREMIE voor de abonné's op onze Courant. Het kan niet anders dan dat het Geïl lustreerd Zondagsblad alom wordt gewaar deerd en zijne komst telken week met ver langen wordt verbeid, wanneer men ziet dat geene kosten, geene zorgen worden ge spaard om het blad steeds fraaier te doen zijn en het te maken tot een familieblad bij uitnemendheid. Eene dergelijke illustratie, onzen lezers als premie aaiigcl»o«lcn tegen den spotprijs van 45 cent per kwar taal, is dat bedrag tiendubbel waard. voor Mengelwerk. Deze reizen worden des ZONDAGS niet gemaakt. Bij vertraging van trein 3,23 wachten de booten van 3,30 naur Breskens, Borsselen en Ter Neuzen hoogstens 15 minuten. Des ZONDAGS en WOENSDAGS vertrekt de boot van <>,10 van Vlissingen naar Borsselen en Ter Neuzen om Deze reizen worden des ZONDAGS en WOENSDAGS niet gemaakt. Op deze reis wordt te Borsselen niet aangelegd. Bij vertraging van trein 1,25 wacht de boot van 1,55 nm. van Ter Neuzen naar Borsselen en Vlissingen ten hoogste 20 minuten. Omnibus tusschen de aanlegplaats der stoombooten en het spoorwegstation te Ter Neuzen ad 15 cent per persoon en per rit. Tusschen VlissingenBreskensj VlissingenBorsselen, VlissingenTer Neuzen, BreskensTer Neuzen, BorsselenTer Neuzen en omgekeerd, worden rotourkaarten af gegeven, geldig voor vier dagen, als de abonnementskaarten per maand Willem en Thilda waren neef en nicht. Thilda's vader was groothan delaar en onder-consul te Bracksala, die van Willem was kapitein en woon de in dezelfde stad. De beide moeders waren zusters, vandaar, dat Thilda Lündeqvist en Willem Stark heette. Stond de naam P. Lündeqvist slechts op een wissel, dan deed de grootte van het bedrag er niets toe; hij werd toch in geheel Bracksala en zefs daarbuiten evengoed aangenomen als papieren geld. Daarentegen beteekende de naam C. Stark op zoo'n stukske papier weinig niets, daar de kapitein indertijd ban kroet had geslagen. Dezusters nu gingen wat vreemd met elkander om, doch dit was de schuld van Mev. Stark, want zij was eenigzins afgunstig op hare rijke zusters. Het is dan ook niet zoo gemakkelijk, wanneer en zelf met allerlei nooden ontbe ring te kampen heeft, wanneer men menigmaal gewone menschen" een dieperen blik in zijne financiën moet laten slaan, omdat men niet eerder een paar kronen heeft, dan «wanneer mijn man thuiskomt", te moeten toezien hoe de andere zuster, die thuis op ver re na niet zoo bemind was, zich het eene nieuwmodische toilet na het ande re aanschaft, kleedingstukken als af gedragen beschouwt, die men o, zoo •aarne voor zijn „beste" zou willen «zitten, en haar huis zoo smaakvol mogelijk inricht. Maar de beide zwagers, de consul en de kapitein, konden het goed met elkaar vinden. Stark vergaf Lünde qvist, dat hij geld had, daar hij ten allen tijde bij hem kon aankloppen; hij trok het zich niet erg aan, dat zijn zwager een schoon huis en prach tige paarden had, omdat hij van oor deel was, dat hij zelf eene hooger maatschappelijke betrekking bekleedde; eene overtuiging, die, behalve hijzelf, niemand deelde. Die arme Lüdeqvist moest indertijd toen hij bediende in de zaak was, die hem nu behoorde, den winkel opvegen, terwijl hij, Stark, in Kalberg op "de krijgsschool was. Hij rookte Kalmar Rose en bezat nog oude kennissen, die er vrij verloopen uitza gen, uit dien tijd der dienstbaarheid. Hij was dus eigenlijk te beklagen. Men mocht hem werkelijk zijn half mil- lioen wel gunnen. Dat is waar ook, kunt ge mij tot de' volgende week honderd kronen leenen was de eeuwige afscheidsgroet van den kapitein, als hij met zijne vrouw een avond bij de familie Lün deqvist had doorgebracht. Mev. Stark kreeg eene kleur van schaamte, en Mev. Lündeqvist beet zich op de lippen, terwijl er een schelmsch lachje over haar gelaat vloog. De consul echter haalde de gevraagde som uit zijnen zak en zegde zonder eene spier van zijn gezicht te vertrekken: Hier, zwager Na verloop van elf jaren waren drie of vier van die leeningen, ieder van honderd kronen, terugbetaaldméér niet. Hoe dikwijls hebt gij nu eigen lijk al bij Lündeqvist geleend vroeg Mev. Stark wel eens als zij weer thuis waren. O, het zal nu wel even over duizend kronen zijn. Zoo Nu, Goddank dat het nog niet meer is Maar consul Lündeqvist, die een stip te man van zaken was, hield ook boek van schuldvorderingen, waavan hij naar alle waarschijnlijkheid, wel nooit geld zou ontvangen'. Kapitein Stark zou er zich dan ook over ver wonderd hebben, als hij had kunnen zien, dat zijn rekening 9416 kronen en 95 öre bedroeg ten gunste van Lünde qvist. Maar waneer Mev. Sark wel eens tien kronen, die zij in haar huishouden te kort kwam, bij hare zuster kwam leenen, dan werdén zij altijd binnen eene week teruggegeven. Was de re kening vereffend, dan gevoelde de ka piteinsvrouw zich als van een zwaren last ontheven. Och, gij behoeft er niet zulk ee ne gewetenszaak van te maken, Ame lia zegde Mev. Lüneqvist meer dan eens. Niet zoo 'n gewetenszaak van te maken! Wat bedoelt gep Ge zult toch niet denken, dat ik u een enkelen pen ning te kort wil doen zegde de ka piteinsvrouw en richtte zich in hare volle lengte op, waardoor zij veel in drukwekkender scheen dan hare zus ter. Kleine Willem groeide een aardige jongen. Zijn raad waren zijne bruine door hun geschitter hem op en werd grootste sie- oogen, die eene eigen aardige bekoorlijkheid gaven. Ook de kleine Thilda Lündeqvist werd grooter en was een lief, aardig meis je met krulhaar en poezele armen en beenen, den blos der gezondheid op het gezichtje. Zij liefkoosden elkander en speelden samen. Haal eens gauw een paar van uwe lekkere koekjes. Mama heeft er geen, commandeerde Willem meermalen. Ja, lieve Willy En Willy werd-al een jong heerke, dat nu en dan wat geld noodig had, als hij met zijne aankomende vrienden uitging. Kwam hij thuis met zulke praatjes aan boord, dan werd papa kwaad en mama begon te schreien. Hoor eens, Thilda, houd ge wer kelijk een weinig van mij vroeg hij dan wanneer hij in de war zat, en sloeg zijnen arm om haar forsche middel. Ja, lieve Willy. Ja, maar ik bedoel, zoo ver schrikkelijk" veel, dat ge alles voor mij doen zoudt, wat ik u maar vroeg Ja zeker. Toe, geef mij dan wat zakgeld Ja, lieve Wiliy. Met de jaren werd de wederkeerige toegenegenheid dieper en inniger, en toen Willem zijn eind-examen aflegde, ïadden zij elkander boven alles lief, zi ïielden meer van elkaar dan van va der of moeder of iemand anders ter we reld. Maar nu kusten zij elkaar alleen, als een van beiden jarig was. De ka pitein had het tijdige met het eeuwige verwisseld en de consul, die het in dien tijd tot een millioen gebracht had, stel de zijne schoonzuster gerust, door te zeggen Maak u maar niet bezorgd over uw zoon, Amelia, ik zal verder voor zijne opvoeding zorgen. Gedurende het eerste half jaar, dat Willem, van de zijnen gescheiden, te Lund doorbracht, werd het hem duide- "ijk, dat het met zijne gemoedsrust ge daan was, en toen hij met Kerstmis voor eenige dagen thuis kwam, wan delde hij met zijn nichtje naar den oe ver van het meer, niet ver van de stad, drukte haar de hand, zag haar teeder aan en fluisterde Houdt ge van mij, Thilda? Ja, lieve Willy. Maar zie eens Wat veel water staat er op het ijs! Vandaag kunnen wij niet schaatsen gaan rijden Maar Thilda, ik bedoel nu niet, of ge als nicht mij een beetje liefhebt, maar of ge mij van ganscher harte be mint zooals eene vrouw haren man p Ja, lieve, lieve Willy! juichte zij, zich tegen hem aanvlijend, terwijl zij het kloppen van zijn hart kon hoóren'. De winter, die veel sneeuw bracht, ging voorbij. Willem had eene aanstel ling gekregen alj buitengewoon plaats vervangend rechter te Stockholm en had zijne Thilda in een vol jaar niet gezien. Toen hij evenwel met Kerstmis thuis kwam, was hij in het oog loopend ver anderd, hij zager mager en bleek uit, zijn kus was vluchtig en koel en de Kerst mislekkernijen schenen hem niet te smaken. Thilda zocht vergeefs naar de reden van dien ommekeer en was er bitter bedroefd om tante Julia, die meende, dat zijne gezondheid niet al te goed was, raadde een huismiddeltje aan. Maar dat was nog niet alles. Hij toonde een bepaalden afkeer van alle gebraad en gebak en gaf Thilda niet eens meer een morgenkus. Tante Julia vroeg, of zij bloedzuigers zou laten halen. Toen zij op zekeren avond alleen in het salon waren, kwam het tot eene uitbarstiug. Hij was, wanhopig en wil sterven. Ja, hij had zich in zijne gevoe. lens bedrogen. Hij had gemeend, dat het liefde was, wat hij voor zijn nicht je en zijn klein speelmakkertje gevoel de doch bij nader inzicht bleek, dat het slechts innige, warme vriendschap was. Nu eerst had zijn hart werkelijk gesproken, nu het te laat wasen daarom was zijn leven vernietigd.... De schemering was gevallen, van daar, dat hij niet zag hoe onrustig zij zich op haren stoel bewoog, evenmin, hoe strak en verschrikt hare oogen hem aanstaarden en zijne eigen slapen klop ten zoo hevig, dat hij niet hoorde hoe wild haar arm gefolterd hart sloeg. Nieuwjaar brak aan. Driekoningen ging voorbij, en voordat de dertiende Januari, het einde van het Kerstfeest aanbrak, had Thilda haren neef woord teruggegeven. Hij greep hare handen en kuste die, noemde haar zijn goeden engel en schold zichzelf voor een nietswaardige. Hij vroeg, of zij het verleden vergeten wil de en zijn lief en zacht „nichtje Thil da" blijven zou. Ja, lieve Willy Verscheidene jaren waren verloopen, toen Willem met zijne jonge vrouw zijne familie kwam bezoeken. Oom en tante deden zich geweld aan, zoo vrien delijk mogelijk te wezen, maar hun ge zicht toonde duidelijk genoeg, dat de ware hartelijkheid ontbrak, en het was alsof een ijzige wind over den anders zoo vriendelijken huiselijken kring streek. De jonge vrouw begreep alles; het bloed vloog haar naar het gezicht en zij zag er uit alsof zij op het punt was, in tranen uit te bersten. Willem boog zijn hoofd naar Thilda en zijne stem trilde hoorbaar, haasti toen haar hij beetje van haar toefluisterde Och, wilt gij een houden Ja, lieve Willy antwoordde zij, terwijl een flauwe glimlach zich op haar gelaat vertoonde, en zij breidde de armen uit voor haar, die haar het levensgeluk ontnomen had. De rijkdom van consul Lündeqvist naderde twee millioen, en hij bezat maar vier kinderen. Geen wonder, dat Thilda een menigte aanbidders had en reeds menig huwelijksaanzoek had ge kregen, zelf schitterende partije»; maar daar zij ze alle zonder onderscheid af sloeg en reeds de dertig gepasseerd was, begonnen de jonge mannen, die veel bij Thilda's vader aan huis kwamen, meer werk te maken van hare jonge re zuster Agatha. Het kostte mama Lündeqvist meermalen heete tranen, zij sloeg kan de armen om den hals van hare oudste en snikte: Och, kondt ge hem maar verge ten! Het zal uwe dood nog zijn! Doch daarvoor behoefde men niet te vreezen. Thilda reeg zich niet, was door en door gezond en zag er te forsch uit om aan eene ongelukkige liefde te sterven. Maar diep in haar binnenste bewaarde zij het beeld van den vriend harer jeugd, en geen ander had het nog weten te verdringen. Wanneer men jong en vol vuur is, valt het moeilijk genoeg,van twee we gen den besten te kiezen. Willem nu was den verkeerden ingeslagen. Geen der beide echtgeuooten was zoo slecht, om het huwehjk tot een ondraaglijken last te maken; het was er een, als zoo vele, waar men niet mét maar ntóst elkander leeft, en den schijn voor de wereld bewaart. Maar toen zijne vrouw na eenige jaren de grootste reis aan vaardde, waarvan niemand terugkeert, schokte dit Willem hevig. Toch ver pletterde de slag hem niet. Iwee jaar later belde hij bij oom Lündeqvist aan. Is de familie thuis P vroeg hij het dienstmeisje, dat de deur open deed. Ja, lieve Willy klonk Thilda's stem uit de kamer. Weer schemerde het, en weer zaten zij samen alleen in het oude, lieve sa lon. Zij had kleine, fijne rimpels boven de oogen gekregen, en zijn haar begon aan de slapen grijs te worden. Zij was nu vier-en-dertig jaar, en zijne houding was eenigszins voorovergebogen. Hij boog zich over haren stoel heen, haar hart klopte hevig en zijne stem beefde, toen hij zegde: Ik heb u verraden, Thilda; als een ellendeling heb ik u behandeld, en ei genlijk moest ik het niet durven wa gen u te naderen. Maar in mijn hart waart ge steeds mijne eerste, mijne eenigste liefde. De bedwelming der zinnen was zoo spoedig voorbij, en uit den nevel trad uw beeld te voorschijn, liefelijker, schooner, duurbaarder dan ooit te voren. Kunt ge mij vergeven? Kunt en wilt ge den bedelaar nu ge ven, wat de dwaas, wien gij eenmaal uwe liefde schonkt, toen nog niet waar- deeren kon? Mag ik u nog liefhebben, Thilda? Haar hoofd met de weerbarstige krul- lekes boog zich, hare borst ging hij gend op en neer, maar helder en zacht donk het door hare vreugdetranen: Ja, lieve Willy! Snelpersdruk A. Moerdijk, Zuiddorpe. n n VAN EEN <l) e) DOOR A. IIKIUWSTJKIt X A. zijn

Krantenbank Zeeland

Zelandia | 1902 | | pagina 4