Openbare Verkooping.
Wordt gevraagd
Bekendmaking-,
„Hei Wapen van Zeelai"
Diamant- en Zilyerwerk
11
MBtselmaterialen,
en Reparation. „Zelandja,"
Hel Gemustreerd zoiHlai
R. K. Nieuwsblad
Nichtje Thilde.
H.H. Winkeliers!!
EGBERTS,
G. J.
A. F. NEELEMANS, HULST.
SCH00NE JUWEELEN,
In den Remontoir.
IS. WILLEMYNS.
Maart I902.
lil
Zeeuiusch- Vlaanderen.
DUIZEND GULDEN
De Notaris E. B. DUMOLEIJN te Hon-
tenisse, zal ten sterfhuize van Mejuf
frouw Anna Catharina Yiereck, laatst
weduwe van den heer A. Polfliet, te
Groenendijk, gemeente Hontenisse, op
Woensdag 2 April t!»02,
des namiddags 12'/. uur, in het open
baar verkoopen
bestaande onder meer uitx
diverseTafels, Stoelen, Canapé, Feau
teuil, Vouwstoel, Brandkast, Ka
binetten, Schrijftafeltje, Wasch- en
Nachttafel, Archiefkast, Linnenpers,
Spiegels, Lampen, groote en kleine
Ledikanten, Ressort en Matrassen,
Bedde- en Linnengoederen, Pendu
le, Kachels, waaronder nieuwe
Vulkachel, Karpetten en Loopers,
Gordijnen, Vuurscherm, Queuenrek
met 6 queuen, Bloemenstandaard,
Schilderijen, Harmonica, Fruitscha
len, Tafelservies, Iveukengerief, Pe
troleumstel, partijtje Wijn, Steen
kolen, en wat meer zal worden
gepresenteerd.
Koopen tot en met /"3.— contant.
Terstond of 1° Mei eene
van goede getuigschriften voorzien.
Adres „Goedkoope Winkel",
Noordstraat Ter Neuzen.
Bij het overlijden van onze dierbare
moeder en grootmoeder Anna Catha
rina Verflieren, Wed. van P. J.
Goossen, wordt het vak op den ouden
voet voortgezet.
Zich in ieders gunst aanbevelend,
P. J. ROELS, Schoenmaker
Molenhoek, Zuiddorpe.
Bij
per K°
Heden noteer ik vrij blijvend
Prima Inlandsch geslacht VET
ROOKSPEK.
afname van 25 a 50 K° f 0,65 per K'
n a a 100 a - 0,64
Gezouten VET SPEK.
Bij afname van 25 a 50 K° f 0,64
it n 100 -0,63
Prima zuiver Inlandsch gesmolten
REUZEL in vaatjes van 10, 25 en 50
KG. k f 0,65 per KG.
ZULT (Boterhamworst) 0,60
BLOKWORST p. 10 K°.0,90
Rookvleesch, Saucise, Ham, Rook
worst, enz. enz.
Uitsluitend prima kwaliteiten en van
Inlandsch geslacht.
Orders boven de/10,half franco
(vrachtgoed) naaste station.
Onbekend Rembours.
Ëmliallii^c en vaatjes vrij.
Aanbevelend,
UTRECHT.
Leidsche
weg 7,
HOTEL
CAFÉ RESTAURANT.
Ten alle tijde gelegenheid tot dineeren.
Itenfstack a la minute, enz.
RUIME KAMERS. BILLIJKE PRIJZEN.
Allerbeste Horloge s
en Pendulen,
zijn te bekomen aan matige prijzen
Veldstraat 22, GENT.
als Kalk, Tras," Cement, Steen, Pan
nen, Vloertegels, Arduinen Bakken en
Dorpels, Slijpsteenen enz. enz. steeds
aan concurreerende prijzen te bekomen
aan de magazijnen vari
H. MAERTENS, te Hujst.
O P
In de rij der overschoone novellen, wel
ke elkander bijna onafgebroken in dit tijd
schrift hebben opgevolgd, zal de nieuwe,
groote en rijk geïllustreerde roman, waar
van het begin reeds in het nummer van
9 Maart wordt opgenomen, eene waardige
plaats innemen.
De Romantische Avonturen
Prozaïsehen Engelschman
zal den lezer in hooge mate boeien om de
inderdaad spannende, pakkende tooneelen,
en de talrijke, uitmuntende gravures.
In het Geïllustreerd Zondagsblad van 9
Maart e. k. zal verschijnen een
lioogst interessante Prijsvraag.
Aan de goede beantwoording daarvan
hebben de uitgevers verbonden een eersten
prijs van
VIJF EN TWINTIG GULDEN
en tien andere prijzen van
VIJF GULDEN
ELK
een en ander overeenkomstig de aankon
diging.
Wij vestigen de bijzondere aandacht van
onze lezers op dit nummer en zijn over
tuigd dat onze abonnés de daarin gebrach
te aardige verrassing op prijs zullen stellen.
Brengen wij ten slotte onze abonnés nog
herinnering dat in de MAAND MEI
k. de
Gratis-V erloting
ten bedrage van
zal worden gehouden aan welke alle abon
nés op bet Geïllustreerd Zondagsblad ge
heel kosteloos deelnemen en wij meenen
niet te veel te zeggen, wanneer wij vol
houden, dat het Geïllustreerd Zondags
blad de
meest uitgelezen Premie is
die bij eene couraut kan worden aange
boden.
Abonnés op onze courant, die daarop
nog niet zijn ingeteekend, wekken wij
op zich tlinns te abonneeren, opdat zij
de prachtige roman van het begin af kun
nen volgen.
Stoombootdienst op do Wester-Scheide.
UREN VAN VERTREK GEDURENDE DE MAAND
West-Europeesche of Spoortijd.
Dage-
lijks
Van Vlissingen naar Breskens
a)
Breskens naar Vlissingen
Van Ter Neuzen naar Borsselen
Borsselen naar Vlissingen
Vlissingen naar Borsselen
Borsselen naar Ter Neuzen
Woensdags
vm. 5,— 7,30 9,30 11,55a) nm. 3,301»)
5,30 8,10,nm. 12,20a) 3,55
vm. 5,15 7,30«l) 10,25 nm. l,55f)
5,35 7,50d) 10,45 2,15
6,10c) 9,10tl)e) 11,55 3,301»)
6,30c) c) 12,15 3,50
Van Ter Neuzen naar Hoedekenskerke vm. 8,10
Van Hoedekenskerke naar Ter Neuzen 8,50
het eenige
PREMIE
voor de abonné's op onze Courant.
Het kan niet anders dan dat het Geïl
lustreerd Zondagsblad alom wordt gewaar
deerd en zijne komst telken week met ver
langen wordt verbeid, wanneer men ziet
dat geene kosten, geene zorgen worden ge
spaard om het blad steeds fraaier te doen
zijn en het te maken tot
een familieblad bij uitnemendheid.
Eene dergelijke illustratie, onzen lezers
als premie aaiigcl»o«lcn
tegen den spotprijs van 45 cent per kwar
taal, is dat bedrag tiendubbel waard.
voor
Mengelwerk.
Deze reizen worden des ZONDAGS niet gemaakt.
Bij vertraging van trein 3,23 wachten de booten van 3,30 naur Breskens, Borsselen
en Ter Neuzen hoogstens 15 minuten.
Des ZONDAGS en WOENSDAGS vertrekt de boot van <>,10 van Vlissingen naar
Borsselen en Ter Neuzen om
Deze reizen worden des ZONDAGS en WOENSDAGS niet gemaakt.
Op deze reis wordt te Borsselen niet aangelegd.
Bij vertraging van trein 1,25 wacht de boot van 1,55 nm. van Ter Neuzen naar
Borsselen en Vlissingen ten hoogste 20 minuten.
Omnibus tusschen de aanlegplaats der stoombooten en het spoorwegstation te Ter
Neuzen ad 15 cent per persoon en per rit.
Tusschen VlissingenBreskensj VlissingenBorsselen, VlissingenTer Neuzen,
BreskensTer Neuzen, BorsselenTer Neuzen en omgekeerd, worden rotourkaarten af
gegeven, geldig voor vier dagen, als de abonnementskaarten per maand
Willem en Thilda waren neef en
nicht. Thilda's vader was groothan
delaar en onder-consul te Bracksala,
die van Willem was kapitein en woon
de in dezelfde stad. De beide moeders
waren zusters, vandaar, dat Thilda
Lündeqvist en Willem Stark heette.
Stond de naam P. Lündeqvist slechts
op een wissel, dan deed de grootte van
het bedrag er niets toe; hij werd toch
in geheel Bracksala en zefs daarbuiten
evengoed aangenomen als papieren geld.
Daarentegen beteekende de naam C.
Stark op zoo'n stukske papier weinig
niets, daar de kapitein indertijd ban
kroet had geslagen.
Dezusters nu gingen wat vreemd met
elkander om, doch dit was de schuld van
Mev. Stark, want zij was eenigzins
afgunstig op hare rijke zusters. Het is
dan ook niet zoo gemakkelijk, wanneer
en zelf met allerlei nooden ontbe
ring te kampen heeft, wanneer men
menigmaal gewone menschen" een
dieperen blik in zijne financiën moet
laten slaan, omdat men niet eerder een
paar kronen heeft, dan «wanneer mijn
man thuiskomt", te moeten toezien
hoe de andere zuster, die thuis op ver
re na niet zoo bemind was, zich het
eene nieuwmodische toilet na het ande
re aanschaft, kleedingstukken als af
gedragen beschouwt, die men o, zoo
•aarne voor zijn „beste" zou willen
«zitten, en haar huis zoo smaakvol
mogelijk inricht.
Maar de beide zwagers, de consul
en de kapitein, konden het goed met
elkaar vinden. Stark vergaf Lünde
qvist, dat hij geld had, daar hij ten
allen tijde bij hem kon aankloppen;
hij trok het zich niet erg aan, dat
zijn zwager een schoon huis en prach
tige paarden had, omdat hij van oor
deel was, dat hij zelf eene hooger
maatschappelijke betrekking bekleedde;
eene overtuiging, die, behalve hijzelf,
niemand deelde. Die arme Lüdeqvist
moest indertijd toen hij bediende in de
zaak was, die hem nu behoorde, den
winkel opvegen, terwijl hij, Stark, in
Kalberg op "de krijgsschool was. Hij
rookte Kalmar Rose en bezat nog oude
kennissen, die er vrij verloopen uitza
gen, uit dien tijd der dienstbaarheid.
Hij was dus eigenlijk te beklagen. Men
mocht hem werkelijk zijn half mil-
lioen wel gunnen.
Dat is waar ook, kunt ge mij tot
de' volgende week honderd kronen
leenen was de eeuwige afscheidsgroet
van den kapitein, als hij met zijne
vrouw een avond bij de familie Lün
deqvist had doorgebracht.
Mev. Stark kreeg eene kleur van
schaamte, en Mev. Lündeqvist beet
zich op de lippen, terwijl er een
schelmsch lachje over haar gelaat
vloog. De consul echter haalde de
gevraagde som uit zijnen zak en zegde
zonder eene spier van zijn gezicht te
vertrekken:
Hier, zwager
Na verloop van elf jaren waren drie
of vier van die leeningen, ieder van
honderd kronen, terugbetaaldméér
niet.
Hoe dikwijls hebt gij nu eigen
lijk al bij Lündeqvist geleend vroeg
Mev. Stark wel eens als zij weer thuis
waren.
O, het zal nu wel even over
duizend kronen zijn.
Zoo Nu, Goddank dat het nog
niet meer is
Maar consul Lündeqvist, die een stip
te man van zaken was, hield ook
boek van schuldvorderingen, waavan
hij naar alle waarschijnlijkheid, wel
nooit geld zou ontvangen'. Kapitein
Stark zou er zich dan ook over ver
wonderd hebben, als hij had kunnen
zien, dat zijn rekening 9416 kronen en
95 öre bedroeg ten gunste van Lünde
qvist.
Maar waneer Mev. Sark wel eens
tien kronen, die zij in haar huishouden
te kort kwam, bij hare zuster kwam
leenen, dan werdén zij altijd binnen
eene week teruggegeven. Was de re
kening vereffend, dan gevoelde de ka
piteinsvrouw zich als van een zwaren
last ontheven.
Och, gij behoeft er niet zulk ee
ne gewetenszaak van te maken, Ame
lia zegde Mev. Lüneqvist meer dan
eens.
Niet zoo 'n gewetenszaak van te
maken! Wat bedoelt gep Ge zult toch
niet denken, dat ik u een enkelen pen
ning te kort wil doen zegde de ka
piteinsvrouw en richtte zich in hare
volle lengte op, waardoor zij veel in
drukwekkender scheen dan hare zus
ter.
Kleine Willem groeide
een aardige jongen. Zijn
raad waren zijne bruine
door hun geschitter hem
op en werd
grootste sie-
oogen, die
eene eigen
aardige bekoorlijkheid gaven.
Ook de kleine Thilda Lündeqvist werd
grooter en was een lief, aardig meis
je met krulhaar en poezele armen en
beenen, den blos der gezondheid op het
gezichtje.
Zij liefkoosden elkander en speelden
samen.
Haal eens gauw een paar van uwe
lekkere koekjes. Mama heeft er geen,
commandeerde Willem meermalen.
Ja, lieve Willy
En Willy werd-al een jong heerke,
dat nu en dan wat geld noodig had,
als hij met zijne aankomende vrienden
uitging. Kwam hij thuis met zulke
praatjes aan boord, dan werd papa
kwaad en mama begon te schreien.
Hoor eens, Thilda, houd ge wer
kelijk een weinig van mij vroeg hij
dan wanneer hij in de war zat, en
sloeg zijnen arm om haar forsche
middel.
Ja, lieve Willy.
Ja, maar ik bedoel, zoo ver
schrikkelijk" veel, dat ge alles voor
mij doen zoudt, wat ik u maar vroeg
Ja zeker.
Toe, geef mij dan wat zakgeld
Ja, lieve Wiliy.
Met de jaren werd de wederkeerige
toegenegenheid dieper en inniger, en
toen Willem zijn eind-examen aflegde,
ïadden zij elkander boven alles lief, zi
ïielden meer van elkaar dan van va
der of moeder of iemand anders ter we
reld. Maar nu kusten zij elkaar alleen,
als een van beiden jarig was. De ka
pitein had het tijdige met het eeuwige
verwisseld en de consul, die het in dien
tijd tot een millioen gebracht had, stel
de zijne schoonzuster gerust, door te
zeggen
Maak u maar niet bezorgd over
uw zoon, Amelia, ik zal verder voor
zijne opvoeding zorgen.
Gedurende het eerste half jaar, dat
Willem, van de zijnen gescheiden, te
Lund doorbracht, werd het hem duide-
"ijk, dat het met zijne gemoedsrust ge
daan was, en toen hij met Kerstmis
voor eenige dagen thuis kwam, wan
delde hij met zijn nichtje naar den oe
ver van het meer, niet ver van de stad,
drukte haar de hand, zag haar teeder
aan en fluisterde
Houdt ge van mij, Thilda?
Ja, lieve Willy. Maar zie eens
Wat veel water staat er op het ijs!
Vandaag kunnen wij niet schaatsen
gaan rijden
Maar Thilda, ik bedoel nu niet, of
ge als nicht mij een beetje liefhebt,
maar of ge mij van ganscher harte be
mint zooals eene vrouw haren man p
Ja, lieve, lieve Willy! juichte zij,
zich tegen hem aanvlijend, terwijl zij
het kloppen van zijn hart kon hoóren'.
De winter, die veel sneeuw bracht,
ging voorbij. Willem had eene aanstel
ling gekregen alj buitengewoon plaats
vervangend rechter te Stockholm en
had zijne Thilda in een vol jaar niet
gezien.
Toen hij evenwel met Kerstmis thuis
kwam, was hij in het oog loopend ver
anderd, hij zager mager en bleek uit, zijn
kus was vluchtig en koel en de Kerst
mislekkernijen schenen hem niet te
smaken. Thilda zocht vergeefs naar de
reden van dien ommekeer en was er
bitter bedroefd om tante Julia, die
meende, dat zijne gezondheid niet al te
goed was, raadde een huismiddeltje aan.
Maar dat was nog niet alles. Hij
toonde een bepaalden afkeer van alle
gebraad en gebak en gaf Thilda niet
eens meer een morgenkus.
Tante Julia vroeg, of zij bloedzuigers
zou laten halen.
Toen zij op zekeren avond alleen in
het salon waren, kwam het tot eene
uitbarstiug. Hij was, wanhopig en wil
sterven.
Ja, hij had zich in zijne gevoe.
lens bedrogen. Hij had gemeend, dat
het liefde was, wat hij voor zijn nicht
je en zijn klein speelmakkertje gevoel
de doch bij nader inzicht bleek, dat
het slechts innige, warme vriendschap
was. Nu eerst had zijn hart werkelijk
gesproken, nu het te laat wasen
daarom was zijn leven vernietigd....
De schemering was gevallen, van
daar, dat hij niet zag hoe onrustig zij
zich op haren stoel bewoog, evenmin,
hoe strak en verschrikt hare oogen hem
aanstaarden en zijne eigen slapen klop
ten zoo hevig, dat hij niet hoorde hoe
wild haar arm gefolterd hart sloeg.
Nieuwjaar brak aan. Driekoningen
ging voorbij, en voordat de dertiende
Januari, het einde van het Kerstfeest
aanbrak, had Thilda haren neef
woord teruggegeven.
Hij greep hare handen en kuste die,
noemde haar zijn goeden engel en schold
zichzelf voor een nietswaardige. Hij
vroeg, of zij het verleden vergeten wil
de en zijn lief en zacht „nichtje Thil
da" blijven zou.
Ja, lieve Willy
Verscheidene jaren waren verloopen,
toen Willem met zijne jonge vrouw
zijne familie kwam bezoeken. Oom en
tante deden zich geweld aan, zoo vrien
delijk mogelijk te wezen, maar hun ge
zicht toonde duidelijk genoeg, dat de
ware hartelijkheid ontbrak, en het was
alsof een ijzige wind over den anders
zoo vriendelijken huiselijken kring
streek. De jonge vrouw begreep alles;
het bloed vloog haar naar het gezicht
en zij zag er uit alsof zij op het punt
was, in tranen uit te bersten. Willem
boog zijn hoofd naar Thilda en zijne
stem trilde hoorbaar,
haasti
toen
haar
hij
beetje van haar
toefluisterde
Och, wilt gij een
houden
Ja, lieve Willy antwoordde zij,
terwijl een flauwe glimlach zich op
haar gelaat vertoonde, en zij breidde
de armen uit voor haar, die haar het
levensgeluk ontnomen had.
De rijkdom van consul Lündeqvist
naderde twee millioen, en hij bezat
maar vier kinderen. Geen wonder, dat
Thilda een menigte aanbidders had en
reeds menig huwelijksaanzoek had ge
kregen, zelf schitterende partije»; maar
daar zij ze alle zonder onderscheid af
sloeg en reeds de dertig gepasseerd was,
begonnen de jonge mannen, die veel
bij Thilda's vader aan huis kwamen,
meer werk te maken van hare jonge
re zuster Agatha. Het kostte mama
Lündeqvist meermalen heete tranen,
zij sloeg kan de armen om den hals
van hare oudste en snikte:
Och, kondt ge hem maar verge
ten! Het zal uwe dood nog zijn!
Doch daarvoor behoefde men niet te
vreezen. Thilda reeg zich niet, was
door en door gezond en zag er te forsch
uit om aan eene ongelukkige liefde te
sterven. Maar diep in haar binnenste
bewaarde zij het beeld van den vriend
harer jeugd, en geen ander had het
nog weten te verdringen.
Wanneer men jong en vol vuur is,
valt het moeilijk genoeg,van twee we
gen den besten te kiezen. Willem nu
was den verkeerden ingeslagen. Geen
der beide echtgeuooten was zoo slecht,
om het huwehjk tot een ondraaglijken
last te maken; het was er een, als zoo
vele, waar men niet mét maar ntóst
elkander leeft, en den schijn voor de
wereld bewaart. Maar toen zijne vrouw
na eenige jaren de grootste reis aan
vaardde, waarvan niemand terugkeert,
schokte dit Willem hevig. Toch ver
pletterde de slag hem niet.
Iwee jaar later belde hij bij oom
Lündeqvist aan.
Is de familie thuis P vroeg hij het
dienstmeisje, dat de deur open deed.
Ja, lieve Willy klonk Thilda's
stem uit de kamer.
Weer schemerde het, en weer zaten
zij samen alleen in het oude, lieve sa
lon. Zij had kleine, fijne rimpels boven
de oogen gekregen, en zijn haar begon
aan de slapen grijs te worden. Zij was
nu vier-en-dertig jaar, en zijne houding
was eenigszins voorovergebogen. Hij
boog zich over haren stoel heen, haar
hart klopte hevig en zijne stem beefde,
toen hij zegde:
Ik heb u verraden, Thilda; als een
ellendeling heb ik u behandeld, en ei
genlijk moest ik het niet durven wa
gen u te naderen. Maar in mijn hart
waart ge steeds mijne eerste, mijne
eenigste liefde. De bedwelming der
zinnen was zoo spoedig voorbij, en uit
den nevel trad uw beeld te voorschijn,
liefelijker, schooner, duurbaarder dan
ooit te voren. Kunt ge mij vergeven?
Kunt en wilt ge den bedelaar nu ge
ven, wat de dwaas, wien gij eenmaal
uwe liefde schonkt, toen nog niet waar-
deeren kon? Mag ik u nog liefhebben,
Thilda?
Haar hoofd met de weerbarstige krul-
lekes boog zich, hare borst ging hij
gend op en neer, maar helder en zacht
donk het door hare vreugdetranen:
Ja, lieve Willy!
Snelpersdruk A. Moerdijk, Zuiddorpe.
n n
VAN EEN
<l)
e)
DOOR
A. IIKIUWSTJKIt X A.
zijn