No. 16.
Zaterdag 15 Februari 1902.
le Jaargang.
De Doodstraf
FEUILLETON.
Advertentieblad, voor* Zeeland.
Brieuen, stukken en aduertentiën te zenden aan den Redacteur-Administrateur uan „ZELANDIA" te Zuiddorpe.
De Fortuinzoeker.
Prijs per 3 maanden t
franco per post 75 cent, voor België frs. 2.50. Bij vooruitbetaling voor een geheel jaar bedraagt
de abonnementsprijs slechts f 2,50 voor Nederland.
Aan deze uitgave is verbonden een GEII.1.USTRKERI) ZOIVRAGSHLAD tegen den
prijs van 45 cent per 3 maanden, betaalbaar tegelijk met de abonnementsgelden.
Deze courant verschijnt Dinsdag- en Vrijdagavond.
Abonnementen worden aangenomen op post- en hulpkantoren.
Ad vertentiën
van 1 tot 5 regels 50 cent, voor elko regel meer 10.
Bij driemaal plaatsing van dezelfde advertentie wordt de prijs slechts tweemaal berekend.
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Dienstaanbiedingen en aanvragen om dienstpersoneel ter grootte van hoogstens 8 regels worden
bij vooruitbetaling geplaatst voor 40 cent per advertentie.
Bij abonnement of herhaalde plaatsing belangrijke reductie.
Inzending van advertentiën vóór 3 ure op den dag der uitgave.
Bij dit nummer behoort
een Bijvoegsel.
Lijst van giften voor Z. II.
den PaiiH.
Vorig bedrag f 143,05.
Wed. J. B. Joossen te Ossenisse,
Woorden wekken, voorbeelden
trekken 10,00.
Uit liefde en dankbaarheid voor
den alom Hooggeëerden Opper
herder Paus Leo XIII, van N.
N., landbouwer te Ossenisse 8,50.
Van L., landbouwer Ossenisse, op
Hoop van Zegen 1,00.
A., dienstmeid Ossenisse, Lang Le
ve Leo XIII 0,50.
M., dienstmeid Ossenisse, Hulde
aan Leo XIII 1,00.
K. te Ossenisse, voor den 92-jari-
gen grijsaard P. Leo XIII 0,50.
Op mijn verjaardag A. V. H. te
Ossenisse 0,10.
J. P., Diensknecht Ossenisse 0,25.
C. J. te Ossenisse, ter eere van
den H. Joseph 2,50.
A. A. te Ossenisse, ter cit v™«
den H. Antonius 0,65.
J. A. van Rompu, Terneuzen 10,00.
C. IJsebaert, St. Jansteen 10,00.
E. B. Dumoleijn, Hontenisse 10,00.
A. Moerdijk, Zuiddorpe, ter eere
van den H. Antonius 10,00.
De Pastoor en de Parochianen van
Boschkapelle. Voor Z. H. den
Paus, op hoop van navolging 30,00.
B. Smoor, kap. Koewacht. Voor
Z. H. den Paus 2,50.
Totaal
f240,55.
Toen het vorige jaar een Christelijk
ministerie aan het bewind kwam, wer
den bij velen onzer partijgenooten groo
te verwachtingen opgewekt. Of deze
verwachtingen zullen vervuld worden
zal de toekomst leeren, en zooals de
zaken nu staan, bestaat er goede hoop.
Op een punt, de wederinvoering der
doodstraf, schijnt men echter te zullen
worden teleurgesteld. Immers, daarnaar
14
Sedert hij een vast besluit had genomen
om Amerika voor altijd te verlaten, was
hij zonderling te moede, vrolijk en treu
rig, hij wist zelf niet hoe.
Zijn bijna dertigjarig leven zonder huis
vesting zou thans een einde nemenhij
wilde het vaderland wederzien.
Reeds voor jaar en dag had hij voor
zichtig en langs omwegen naar het lot zij
ner kinderen vernomen, en wij willen
den lezer hiervan zeggen, wat John ter
oore is gekomen.
Zijn oudste zoon was geneesheer, de jong
ste jager, beiden gehuwd en brave huis
vaders. Zij hadden nooit iets van hun on-
gelukkigen vader vernomen.
De omkeering welke in John had plaats
gegrepen, stond met zijn verblijf bij zijn
landgenoot en het blokhuis in het nauw
ste verband, doch had nog langen tijd noo-
dig gehad alvorens te worden wat het
moest zijneen berouwvol, ootmoedig le'
ven.
Dat hij in Amerika niet kon blijven
zoo hij een braaf mensch wilde worden,
ondervraagd, gaf de minister van Jus
titie onbewimpeld ten antwoord, dat
bij daartoe, vooreerst althans, nog niet
kon overgaan.
Er pleit, zooals wij zullen zien, veel
vóór de doodstrafmaar wanneer wij
de moeilijkheden beschouwen, die hare
wederinvoering in den weg staan, dan
dunkt mij ten minste, dat op principi-
eele gronden niet veel tegen het stand
punt des ministers valt in te brengen, al
thans niet van Katholieke zijde.
Wij Katholieken zijn met den mi
nister in beginsel vóór de doodstraf.
Geheel anders de liberalen. In het ge
heel niet, of op hunne manier aan de
Goddelijke gerechtigheid geloovende,
ontzeggen zij aan ook de overheid het
recht om de doodstraf toe te passen.
Bovendien betwisten velen hunner
de volkomen vrijheid van den wil der
misdadigers, door hen als het ware als
zieken te beschouwen. Deze en andere
redenen alsmede een verkeerd begrip
van overdreven meuoounevenaneia, de
den hen tot de afschaffing der doodstraf
besluiten.
Dat de overheid het recht heeft om
misdadigers ter dood te brengen, dit
zal wel geen enkel Katholiek ontken
nen. God immers, de Heer over leven
en dood heeft volle vrijheid, om zijn
recht over het leven der menschen
aan de overheid af te staan. En nu
blijkt uit Gods woord, uit de H. Schrift
duidelijk, dat hij dit gedaan heeft, in
het Oude Testament. Hoe dikwijls heeft
God niet aan de Overheid van zijn volk
Israël bevolen, over sommige misdrij
ven de doodstraf uit te spreken Bloed
voor bloed eischte Hij in de Oude Wet.
En in het Nieuwe Testament heeft God
nergens dit recht herroepen, integen
deel zegt Hij door den mond van Pau-
lus »Niet te vergeefs draagt de over
heid het zwaard, want zij is de diena
resse van God, de wreekster (Zijner)
gramschap (op) hem, die het kwaad
doet." En als wij dan weten, dat vol-
dit begreep hij zeer goed.
Toen hij echter voor goed besloten had
naar Let vaderland terug te keeren, scheen
zijn speculatiegeest en zijne werkzaamheid
plotseling geheel verlamd te zijn.
Zijn hart hing dagelijks meer aan het
dierbare geboorte-oord, dat dagelijks met
levendiger kleuren voor zijnen geest ver
scheen.
Hij had in de laatste jaren veel geld ver
diend, doch meer dan de helft ging we
der in mislukte ondernemingen verloren;
ook werd hij meermalen in den effecten
handel, waarvan hij geene genoegzame
kennis had, bedrogen, en daardoor werd
zijn afkeer van Amerika en de eerlooze
handelwijzen waarvan hij meer dan eens
een ondergeschikt werktuig geweest was,
steeds grooter.
Hij redde gelukkig de laatste 10,000 dol
lars, om, zoo als hij zeide, niet met ledige
handen bij zijne kinderen terug te komen.
John had zich in de nabijheid der ha
ven voor een koffiehuis nedergezet, en blik
te zwijgend over het gewoel dat aldaar
heerschte, naar de spiegelgladde zee.
Zijn geest vloog-over het water naar de
schoone oevers van den Rijnzijn hart
was reeds niet meer in Amerika.
In zijne nabijheid zat een jong mensch
die aanvankelijk over onverschillige zaken
sprak, waarop John nauwelijks antwoord
gaf.
gensBijbelschspraakgebruik »het zwaard
dragen" be teekent: macht hebben over
leven en dood, dan blijkt uit dien tekst,
dat God dat recht der overheid in de
Nieuwe Wet niet herroepen, maar be
vestigd heeft. Bovendien verhoogt dit
recht de eerbiedwaardigheid van het
gezag, dat van God zulk eene macht
ontvangen heeft, en het schrikt de
boosdoeners af van het kwaad.
Het bestaan der doodstraf is voor een
land dus heilzaam en goed. Maar hier
in ons land en dit is het groote
bezwaar bestaat de doodstraf niet
meer, het geld hier dus eene wederin
voering. En evenals het niet aangaat
om b.v. de Leerplichtwet, nu zij er
eenmaal is, zoo maar over boord te wer
pen, maar men met haar bestaan dient
rekening te houden, zoo moet men wel
degelijk ernstig overwegen, dat bij ons
de doodstraf is afgeschaft, dat de rechts
pleging daarnaar geregeld is, en dat er
veel moeite, tijd én hoofdbreken noodig
is, om die straf in oift*?-nuhLöa rechts
pleging wederom in te voeren. En ze
ker zou de toepassing er van op groo
te moeilijkheden stuiten.
In ons strafrecht is de macht en dus
ook de verantwoordelijkheid der rech
ters zeer groot. Zoo zou het kunnen
gebeuren dat ten opzichte van éénzelf
de misdrijf de eene rechter wel, de an
dere niet de doodstaf zou uitspreken,
want voor elk misdrijf is het maxi
mum en en minimum der straf bepaald.
Neem b. v. maar eens een rechtbank
wier leden overwegend christelijk die
in beginsel vóór, of daarentegen eene,
wier leden liberaal en dus in princiep
tegen de doodstraf zijn. Voor welke,
dezer rechtbanken zou een misdadiger 't
liefst verschijnen? En gesteld de schuld
van den beklaagde is menschelijker wij
ze zeker, doch hij blijft hardnekkig ont
kennen. Wat dan Dwalen is men-
schelijk
De doodstraf zou een schrik zijn voor
de booswichten. Maar als zij zelden of
Eindelijk vroeg -hem de jongeling recht
streeks of de master ook met de Columbus
naar Europa averstuk, hij meende hem gis
teren op het schip te hebben gezien, en
daar ook hij naar Engeland ging, zouden
zij reisgenooten zijn.
John beschouwde den jongeling van ter
zijde en draalde een oogenblik met ant
woord te geven, doch de laatste zag er zoo
eerlijk, zoo rechtschapen uit, dat John ee-
nig vertrouwen in hem opvatte.
Toen de vreemdeling nu ook verhaalde,
dat hij een Duitscher was en zoo zeer naar
zijn vaderland en zijne familie verlangde,
dat hij het onmogelijk langer in Amerika
kon uithouden, tastte John in den zak en
bood hem met een vriendelijk gelaat eene
sigaar aan.
Hiermede was de kennismaking aange
knoopt, en een uur later zaten zij vertrou
welijk bij eene flesch Rijnwijn op eene
voorspoedige reis te drinken.
Van dat oogenblik af was de jongeling
steeds bij John, die hem in zijne bescher
ming scheen te nemen.
Den volgenden morgen stond John op
het dek der stoomboot, welker raderen in
beweging gebracht werden, terwijl dikke
rookwolken uit den schoorsteen naar bo
ven stegen.
Hij wierp een blik op de stad welke bin
nen dertig jaren in omvang en bevolking
verdubbeld was, op het land dat hem eens
nooit werd toegepast wat te verwach
ten is In Belgie bestaat de doodstraf,
maar zij is er, als ik mij niet vergis,
sedert 30 jaar niet meer toegepast, daar
de Koning altijd gratie verleent. Zoo
wordt het een formaliteit. En wan
neer een misdadiger tot een misdaad
besloten heeft, denkt hij dan wel al
tijd aan de straf die volgen kan Het
vooruitzicht van levenslange gevangen
schap is toch ook wel afschrikwek
kend. Ziet wanneer men zoo eens na
denkt, dan valt er nog al wat tegen
de wederinvoering der doodstraf te zeg
gen. En dan begrijpt men, dat een mi
nister voor zoo iets terugschrikt. Bo
vendien is het nu wel de aangewezen
tijd Er zijn zoovele dringende zaken
die den tijd en studie des ministers in
beslag nemen.
Zoovele misstanden die om verbete
ring roepen o. a. de verschrikkelijke
toestand der openbare onzedelijkheid.
Zoovele wetten die een herziening
hoogst noodig hebben o. a. de ouder
wetten, d° huwelijkswetten het straf
recht enz.
En zou de minister dan zijn noug-
noodigen tijd gaan besteden, aan het
bestudeeren eener wet, die hoe heil
zaam ook, toch niet zoo urgent is, als
die welke hem thans met arbeid en
drukte overladen.
Carpenaer
Staatkundig Overzicht.
IR' (torlus;.
Het nieuws van 't oorlogsterrein is in
de laatste dagen merkwaardig.
De Wet heeft weer een staaltje van be
leid gegeven, waarover de wereld verstomd
staat.
Kitchener seint daaromtrent uit Wolve-
lioek van don 9en dezer
Den 6en Februari bevond De Wet zich
binnen verschillende linies, maar hij gaf
zijn mannen bevel uiteen te gaan en trok
zelf met enkele volgelingen en een kudde
vee naar de blokhuizenlinie van Kroonstad
met verachting van plicht en geweten in
zijn toovercirkel gelokt, dertig jaren ge
voed, gekweld en gemarteld had. Dat ge
prezen land der vrijheid en des rijkdoms
had voor hem geene bekoorlijkheid meer
hij had er niets gevonden dan hebzucht,
eerloosheid en zelfzucht.
Hij gevoelde thans wel dat dit veelal
zijne eigene schuld geweest was, en dat
hij slechts eene welverdiende straf ontvan
gen hadmaar hij verliét toch zonder een
enkelen zegenwensch het land, alwaar hij
geen enkele maal de vertroostingen van
den godsdienst ondervonden had.
Geen wonder dus dat hij zich naar het
Oosten wendde, naar het verafgelegene
vaderland.
Hij verheugde zich kinderlijk dat de
stoomboot hem in weinige dagen naar Eu
ropa zou voeren, en hij bad God, hem, hoe
onwaardig ook, te vergunnen, zijne kin
deren weder te ziendaar, in het vader
land zou hij zijne daden in rust en boete
slijten.
Men berekende reeds op het schip dat
binnen drie of vier dagen de kust van En
geland in het gezicht zou zijn, ingeval het
weder gunstig bleef; doch eensklaps kreeg
men tegenwind, de zee werd hol, en men
kon slechts mot halve kracht werken.
Bij deze gelegenheid verhaalde de jon
geling aan John, dat hij in het bezit was
van een middel tegen de zeeziekte, dat
naar Lindley. »Terwijl de nacht zeer don
ker was, brak hij door de linie, door het
vee door de draadversperring te drijven en
daartusschen te gaan. Hij verloor 3 gesneu
velden, 25 paarden en veel vee. (Mislukt
dus alle pogingen van de 23 kolonnes, al
tracht Kitchener het feit ook zooveel mo
gelijk te bemantelen. De Wet is nu voor
de 100ste maal doorgebroken
In den nacht van 7 Februari werden
vele pogingen gedaan om door onze linies
te breken. Een troep liet tien gesneuvel
de Boeren achter in een poging om bij
Heilbron door te breken.
In 't geheel verloren de Boeren voor zoo
ver gebleken is, bij deze operaties 283 ge
sneuvelden, gewonden en gevangenen, als
mede 700 paarden en veel vee.
De Britschc verliezen waren tien man.
Deze getallen laten we voor Kitcheners
rekening.
Het bericht van de Wets ontsnapping is
niet het eenige goede nieuws uit de Boe
ren republieken.
Bovenal verblijdend zijn de tijdingen uit
de Kaapkolonie. Deze toch bewijzen, dat
de Kolonie minder dan ooit tot rust is ge
komen, dat de opstand machtiger en drei
gender dan ooit den kop opsteekt.
In het Zuiden Kolonie, waar French bij
na al zijne troepen heeft samengetrokken,
hebben de Engelschen een paar geduchte
klappen gehad. De Engelschen seinen dat
nu pas maar voor meer dan een week heb
ben zij al medegedeeld, dat er in die stre
ken gevochten was thans komen de bij
zonderheden.
Kitchener seint ze over in het volgende
telegram
Generaal French rapporteert, dat een
konvooi van 60 wagons, dat van Beaufort
West naar Fraserburg trok onder escorte
van 160 man op 30 mijlen van de bestem
mingsplaats door de Boeren werd buit
gemaakt zij namen een twaalftal wagens
mede en verbrandden de overigen. Kolonel
Crabhe, die aanrukte, verdreef de Boeren
na een hevig gevecht. De Britten verloren
2 officieren en 11 minderen aan dooden en
1 officier en 47 minderen aan gewonden.
Aan Boerenzijde sneuvelden 24 man en
werden er 47 gewond.
De colonne van kolonel Doran die in de
buurt van Calvinia opereert, verloor toen
zij na een nachtelijken aanval terugtrok,
3 officieren en 7 man aan dooden en 17
gewonden.
Het gevecht van Crabbe is een der bloe
door hem op zijne reis naar Amerika met
goed gevolg aangewend was.
John gevoelde reeds weder de eerste be
ginselen der kwaal, welke hom bij zijne
eerste reis zoo vreeselijk aangetast had, en
ofschoon hij lang weigerde van het hem
aangeboden middel gebruik te maken, liet
hij zich eindelijk door den jongeling be
praten.
Nauwelijks had hij er echter een half
glas van gebruikt, of hij werd door eene
namelooze smart in de ingewanden ge
kweld.
De jongeling wilde hem overreden om
ook het overige te gebruiken, doch juist
kwam de scheepsdoctor de kajuit binnen,
om te zien of ook iemand zijnen bijstand
behoefde.
Hij zag terstond dat hier een buitenge
woon voorval had plaats gevonden, en ge
bood den jongeling zich te verwijderen.
John, die verschrikkelijke pijnen leed,
wees hem op het glas, dat nog half ge
vuld op de tafel stond.
De doctor onderzocht den inhoud, ging
ijlings heen, kwam oogenblikkelijk terug
en reikte den zieke een ander geneesmid
del toe, waarop hevige brakingen volgden.
Er was geen twijfel meer: de jongeling
had hem willen vergiftigen.
De booswicht werd onmiddellijk in boei
en geslagen, ten einde later aan den rech
ter te worden overgeleverd. Slot volgt.)
ZELANDIA
