Aan onze Lezers No. 4. Zaterdag1 4 Januari 1902 le Jaargang FEUILLETON. Brieuen, stukken en aduertentiën te zenden aan de administratie aan ZELAND/Ate Zuiddorpe. De Fortuinzoeker. Deze courant verschijnt Dinsdag- en Vrijdagavond. Abonnementen worden aangenomen op post- en hulpkantoren. Inzending van advertentiën vóór 3 ure op den dag der uitgave. Staatkundig Overzicht. Binnenland. Prijs per 3 maanden t franco per post 75 cent, voor België frs. 2.50. Bij vooruitbetaling vooreen geheel jaar bedraagt de abonnementsprijs slechts f2,50 voor Nederland. Aan deze uitgave is verbonden een GEILIATSTREERR ZONDAGSRLAD tegen den prijs van 45 cent per 3 maanden, betaalbaar tegelijk met de abonnementsgelden. A <1 v c r t e n t i n t van 1 tot 5 regels 50 cent, voor elke regel meer 10. Bij driemaal plaatsing van dezelfde advertentie wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Dienstaanbiedingen en aanvragen om dienstpersoneel ter grootte van hoogstens 8 regels worden bij vooruitbetaling geplaatst voor -4Ö cent per advertentie. Bij abonnement of herhaalde plaatsing belangrijke reductie. wordt medegedeeld, dat, zoodra de overeenkomst met onze corres pondenten geheel is geregeld, de voornaamste markten onzer pro vincie, alsmede die van Rotterdam zullen worden opgenomen, bene vens andere onderwerpen van al- gemeenen aard. Met hen, die zich hebben aange meld als agent of correspondent, wordt binnen enkele dagen nader gecorrespondeerd. Door de groo te drukte waren we vooralsnog niet in staat daartoe over te gaan. De Administratie. Correspondenten en Agenten voor dit blad worden gevraagd op de gewone voorwaarden Adres Administratie van de „Zelandia" te Zuiddorpe. I>e Oorlog;. I)e jongste Kerstdagen zullen niet spoedig uit Engeland's geheugen worden uitge- wischt. Dat juist Bethlehem's naam in dezen slag moest gemengd worden is wel merkwaardig. Bethlehem, waar eenmaal de kindermoord plaats greep om den Grooten Koning, die gekomen was, het leven te benemen, gelijk thans in de concentratiekampen een schan delijke kindermoord geschiedt tot uitroeiing van geheel een volk. De Wet heeft dien naamin bloedigen glans aan de wereld in herinnering gebracht tij dens deze Kerstdagen. Wat in Dorner omging, wanneer hij op zijne gewone plaats in het bierhuis zat en zijne vonkelende oogen op den Amerikaan gevestigd hield, waneer deze hem van de rijkdommen der Nieuwe-Wereld verhaalde; hoe hij dan somwijlen diep adem haalde en eene gretige teug uit zijn glas nam, niet uit dorst en toch uit begeerte, dan konden zijne buren, die met de snorkerijen van den ouden soldaat den spot dreven, zelfs in de verte niet vermoeden, welke heillooze, strafbare gedachten in zijne ziel omgingen. Geen wonder dus dat Dorner, in wiens hoofd zulke ijselijke plannen rijpten, zich in den schoot van zijn gezin zeer misplaatst vond, daar zijne zieke vrouw en ook zijne kinderen slechts voorwerpen waren welke de uitvoering van zijne plannen verhin derden. Aan de kerk, de godsdienst en het gebed werd niet meer gedacht. Of schoon in zijne jeugd grondig onderwezen en door deugdzame ouders opgevoed, was hij nooit een ijverig Christen geweest, daar hij reeds vroegtijdig in eenen kring van zoogenaamde verlichte jongelingen ver keerd had, die in hem het zaad van het eenvoudige, kinderlijk geloof hadden ver stikt. Hij maakte zich in het bierhuis zeer gaarne vroolijk oVer de geestelijken, wier gebreken hij haarfijn wist bloot te leggen, zonder daarbij nog wel zeer met de waarheid te rade te gaan. De hatelij ke gewoonte of liever ondeugd, om de pries- De nederlaag, die de Britten bij Tweefon tein en Bethlehem werd toegebracht, is een van de geduchtiten uit geheel den oorlog. Kitchener stamelt een verslag, een verslag echter, dat nog veel te vragen overlaat. De verrassing blijkt volkomen te zijn geweest. De Boeren hadden de voorposten overrom peld en stonden midden in het kamp voorde Britten wakker waren. Toen ontstond een paniek. Vergeefs poogden de officieren hun manschappen stand te doen houden. Links en rechts, van alle kanten maaiden de Boe- ren-kogels officieren en soldaten tegen den grond. Bijna de heele colonne werd gevangen genomen. De Wet liet echter eenige mannen achter om de gewonden en dooden te trans porteeren. Na ze van wapenen enz. ontlast te hebben, liet De Wet de gevangenen los. Kitchener huldigt De Wet om deze mensch- lievende daden. De achterna gezonden twee regimenten lichte cavalerie konden niets uitrichten en moesten de Boeren met hun rijken buit on- gehinderdiu den Landberg zien verdwijnen. Gruwelijk zijn de verliezen6 off. en 52 man gedood, 9 off. gewond en 4 off ver mist. Het aantal gekwetste manschappen werd nog niet opgegeven. Afgaand op het verhaal van een aan de slachting ontvluchten officier, vertelt Kit chener, dat deze bij de Boeren twee wagen ladingen met lijken zag. Kitchener plaatst tegenover de verplet terende nederlaag een succesje van majoor Beresford, die een „vruchtbaren tocht" maakte van Botha-ville naar Kroonstad. Hij bracht mee 25 gevangenen, 25 wagens, 80 paarden en wat ammunitie en vee. Volgens een telegram uitPiquetberg-weg deden de in het westen van de Kaap ver zamelde commando's een aanval op een con- vooi voor Calvinia. De aanval werd met zware verliezen afgeslagen. Men verzekert, dat 5 Boeren sneuvelden en 20 gewond werden. Een zonderling verhaal Scheepers verklaarde voor den krijgsraad te Graaf Reinet, dat hij slechts eenmaal een Kaffer doodschoot. Hij deed dit op be ters te belasteren en te bespotten, bestond destijds niet zoo erg als in onzen tijd; het had meer van lach- en spotlust, een na tuurlijk gevolg van de zucht om altijd aar dig en vroolijk te willen zijn, waaronder zelfs de heiligste niet wordt ontzien. Se dert de ziekte der jonge vrouw meer en meer een dreigend aanzien begon te krij gen, werd Dorner meer afgetrokken en koudhij liet de verpleging der oude vrouw over aan de dienstmaagd Geertrui en aan pater Ambrosius, haren oom, die vaak uren lang bij het ziekbed doorbracht. Men ziet vaak dat bij eene slepende ziek te de dood eensklaps geheel onverwachts zijn offer wegneemt. Op een' avond, ter wijl de man volgens gewoonte in het bier huis zat, nam de ziekte zulk eene gevaar lijke wending, dat Geertrui haastig hulp ging inroepen en onverwijld naar den biechtvader zond. In een oogenblik was het ziekbed door deelnemende buren om ringd, die geknield hunne gebeden voor het zieleheil der stervende vrouw ten he mel stierden. Men had ook onmiddellijk om Dorner gezonden. Bij het onverwach te bericht scheen hij zich voor zijne vrien den over zijne nalatigheid te schamenhij dronk verward en bevend zijn glas ledig en ging zonder groet naar huis. Toen hij te huis kwam, was de priester bezig de gebeden voor de stervenden te bidden. De oude Geertrui en de beide knaapjes knielden voor het bed en ween den overluid. Dorner bleef voor een oogen blik ganscli verlegen aan den ingang der deur staan mot zijne oogen gevestigd op zijne stervende vrouwhet beste hart, dat hij op deze aarde had bezeten en dat hij tot dusverre niet had weten te waardee- ren. Eenige oogenblikken later was de vel van zijn superieur, De Wet, die gelast had spionnen streng te behandelen. Gevan genen had hij steeds goed behandeld, ver klaarde hij. Over de andere succesvolle gevechten der Boeren, houdt Kitchener wijsselijk de lip pen voor de tanden. Vereenijsde Sinten. Tusschen Chili en Argentinië, tusschen Venezuela en Duitschland en ook in Co lumbia blijft de toestand zeer onzeker en zijn de gemoederen nog erg opgewonden Wat uit een en ander zal broeien zul len we aan den tijd overlaten. ITALIË. Zooals steeds, wanneer een of ander feest voor den Paus op handen is, duiken ook thans weer berichten op, omtrent een min der gunstigen gezondheidstoestand van den H. Vader. Een journalist echter, die dezer dagen in audiëntie werd ontvangen, verzekert daar tegenover dat de gezondheid van den hoog bejaarden kerkvorst zoo goed als mogelijk is. ZWITSERLAND. Te Bazel vergaderde onder grooten toe vloed van belangstellenden het vijfde in ternationale Zionisten-Congres. De Zionisten-bond heeft ten doel, zooals men weet, de verzameling van alle joden, thans over den aardbodem verspreid, en de stichting van een eigen Rijk in Palestina. Vooral groote indruk werd gemaakt door de rede van dr. Max Nordau, die een vurig voorstander is van het nieuw te stichten Joden-rijk, maar betoogde, dat eerst het Joodsche volk moest worden opgeheven geestelijk, lichamelijk en sociaal. FRANKRIJK. De Orde der Augustinessen van O. L. Vr. van Lorcttc te Parijs, is ontbonden en hare goederen, zijn tengevolge der nieuwe wet op de jCongregaties, gerechtelijk geliqui deerd. I)it is de eerste congregatie, welke tengevolge der nieuwe wet ontbonden is. De ontbinding is gegrond op het feit, dat de Orde der Augustinessen, waartoe slechts goede vrouw een lijk, zonder dat hij een' stap nader gekomen was, deels uit schaam te voor de omgevenden, deels uit eene on verschilligheid welke hij niet kon over winnen. Toen pater Ambrosius de deelnemende bu ren bedankt en de kinderen verwijderd had, sprak hij Dorner bij het lijk zijner vrouw ernstig aan. Hij zeide hem, dat wel de overledene Lom alles had vergeven, maar dat hij God, die een belooner van het goed en een straffer van het kwaad is, door het verzuim der heiligste plichten zwaar had beleedigd, en vermaande hem ten slot te ernstig aan zijne bekeering te denken, ten einde de straffende hand Gods te ont gaan. Toen de priester vertrokken was, regel de Dorner alles om aan zijne vrouw eene eervolle en deftige begrafenis te gevenhij gedroeg zich uiterlijk zoo als alle menschen gewoonlijk in zulke omstandigheden doen. II. EEN PLEEGVADER. Nauwelijks twee maanden na dit sterf geval, omstreeks het midden der maand Mei, werd eens des avonds aan de deur eener eenvoudige woning geklopt, door eene ou de vrouw die twee kinderen aan de hand hield. Het was reeds donker, en de he mel was met zware regenwolken bezwan gerd, zoodat men de drie personen in het smalle, door eene olielantaarn spaarzaam verlicht straatje nauweiijks kon zien. Het oudste kind, een knaapje van vijf jaren, verhief zich op de steenen stoep op de tee- nen om den ijzeren scheltrekker te kun nen bereiken hij droeg om den rechter arm eenen strik van zwart krip. Het an- drie personen behoorden, haar gebouw had afgestaan aan eene niet goedgekeurde Con gregatie. De radicale bladen protesteeren er tegen, dat onder de professoren aan de Katholieke universiteit, te Parijs, Jesuïeten, Dominica nen en Benedictijnen zijn, ofschoon deze Congregaties niet zijn goedgekeurd. DUITSCHLAND. Men weet nog, hoe eenige jaren geleden een onmisbaar sujet zooveel opschudding te weeg bracht te Amsterdam, door jonge meisjes messteken toe te brengen. In Duitschland schijnt men dergelijke su jetten gemakkelijker te kunnen achterha len. Althans volgens de Frankfurter Zei- tung, is de bekende messensteker te Kiel, in Euskirchen, ten huize zijner ouders ge vangen genomen, 't Was een jonge student in de medicijnen, die te Kiel studeerde. BELOIE. De Senaat onzer buren heeft geheel on verwacht de wet op de hasardspelen aan genomen. Dit besluit heeft in de plaatsen, waar de burgerij ruimschoots profijt trekt van het bestaan van de speelclubs, groote opschud ding gewekt. De stad Namen trok 300,000 frs. van hare speelzaal. De Opinion Libe rale noemt het gemis van die bijdrage een ramp voor de stad. Te Ostende heeft het schepencollege, bij eengeroepen tot een spoedeischende verga dering, besloten een laatste beroep te doen op de Kamers, om het privilege van de stad te redden. 'tZal niet veel helpen, hopen we. Postzegeljubileum. Op 1 Januari was het 50 jaar geleden, dat de postzegels hier te lande werden ingevoerd. In het geheele Rijk waren toen slechts 95 Post- en Hulpkantoren, tegen 1322 in 1900. Het getal brievenbestellers in heel dere kind, insgelijks een knaapje, doch twee jaren jonger, hield de hand der ou de vrouw in de zijne gevat. De vrouw sprak geen woord, maar hield het oog on afgewend op de vensters der eerste verdie ping gericht, alwaar zich nog licht ver toonde. Spoedig werd dan ook het ven ster geopend, en er vertoonde zich een hoofd met sneeuwwitte haren en een klein zwart kapje bedekthij boog zich voorover om te zien wie nog zoo laat zijne hulp begeer de, en vroegWie is daar Ik bid u, open de deur, pater Am brosius riep de oude vrouw haastig, ter wijl zij begon te weenen, zoodat de pries ter haar boven kon hooren snikken. Hoe, zijt gij daar met de kinderen, Geertrui vroeg de pater verwonderd. Toen schoof hij ijlings het venster dicht en be gaf zich zoo snel zijne beenen hem dit ver gunden, met het licht in de hand naar beneden. Nauwelijks waren zij binnenge treden en de deur weder gesloten, toen de pater, die verwonderd op Geertrui en de kinderen nederzag, met een angstig voor gevoel vroeg»Wat voert u zoo laat in den avond met de kinderen tot mij «Geer trui, de oude dienstmeid van Dorner, kon van verdriet en ergernis nauwelijks aan het woord komenzij verhaalde in afge- brokene woorden dat haar meester voor goed het huis verlaten en haar met de kin deren had laten zitten. Zij had niet ge weten wat zij moest beginnen, en was eindelijk tot het besluit gekomen om de arme verlatene kinderen naar den eenigen bloedverwant der overledene moeder te brengen. «Het huis verlaten herhaalde pater Am brosius, waar is hij dan?" Doch hij wacht te het antwoord niet af, maar geleidde de Nederland bleef beneden de 200 (nu zijn er in Amsterdam alleen 300). In den Haag was maar één brievenbus. De wet van 1850, waarbij vastgesteld werd dat postzegels zouden worden ingevoerd, (Engeland was daartoe reeds in 1840 overgegaan) bracht veel veranderingen ten goede in het postverkeer. Vóórdien tijd liet de regeling van den postdienst veel te wenschen over. We kunnen ons in dien toestand eenvoudig nietindenken, ons er in schikken zou waarschijnlijk nog veel minder gaan. In 1848 werden ongeveer 31/» milli- oen brieven verzonden. (In 1900 bedroeg dat getal 100 millioen. Op het platte land kreeg men zijn brie ven gewoonlijk per „vriendelijke gele genheid." Slechts enkele plattelands kantoren waren met de bestellingen belast en konden daarvoor z.g. distribu tiebon en bestelgeld heffen. Een brief kostte toen ook gemiddeld 40 cents (franco thuis). Meestal moest men zijn brieven aan een naburig postkantoor afhalen of laten afhalen. Het is waar, wij bewoners van Z. Vlaanderen hebben nog wel reden tot klagen over slechte postgemeenschap (vooral in het lokaal verkeer), doch als we de toestanden van nu vergelijken bij die van 1848, dan zijn we toch aan merkelijk vooruitgegaau. Aan het Departement van Finan ciën is men begonnen met de eigenlijke werkzaamheden voor de samenstelling van het in de Troonrede aangekondigde ontwerp tot wijziging van het tarief van invoerrechten. oude vrouw in de naaste kamer, ontstak daar een ander licht, bracht de beide knaapjes in zijn studeervertrekgaf hun een prentenboek en voegde zich toen weder bij Geertrui, om nadere ophelderin gen in te winnen. De oude dienstmaagd had zich intusschen eenigszins hersteld. Zij verhaalde dat Dor ner in den laatsten tijd veel met Joden verkeerd en aan hen alles verkocht had wat eenige waarde bezat; wat eigenlijk nu eerst voor goed aan den dag gekomen was. Voor een paar dagen was hij onder voorwendsel voor zaken op reis gegaan, en had eenen grooten koffer met goed voor uit gezonden. Geen mensch wist waar heen hij gegaan was. In den loop van dien dag had zij vernomen dat Dorner naar Holland vertrokken was, en einde lijk had voor een paar uren een schipper haar verhaald dat hij Dorner op een schip ontmoet had, en dat deze waarschijnlijk niet zou terugkomen, daar zijne reis veel verder ging dan naar Holland. Dit alles vertelde Geertrui met allerlei bittere toe spelingen op den trouweloozen vluchteling, die haar met de onschuldige kinderen in nood en ellende had achtergelaten. Zij wilde er eenen eed op doen dat hij zijn gansche vermogen en dat zijner kinderen tot geld gemaakt had, daar zij zeer goed wist dat hij reeds bij het leven zijner vrouw, onder voorwendsel van zijne zaken uit te breiden, zijn huis met geld bezwaard had. «Het is onbegrijpelijk, zeide hij dat de lieve God zulk een' eerloozen, plichtverge- ten vader van onschuldige kinderen onge straft kan laten." Hoe zacht van aard en gemoedelijk de oude Geertrui ook anders mocht zijn, zij liet zich thans zoozeer door hare opgewondenheid wegslepen dat menig liefdeloos woord haren mond ontviel. Wordt vervolgd.

Krantenbank Zeeland

Zelandia | 1902 | | pagina 1