KEG boMwiume la niet nwgsltjk, alleen een tegen- ov r alkaar stuan, ten hoogste, eon scherpe afbakening, Het bolsjewisme draagt rijn gevaarlijkheid niet zooseer z\jn methoden dan wel in z^n doels'elling. D) mannek moet werken, hij moet heerendiensten vorricl ten, Uj wcrdt geknecht, opdat de volledige som van zijn prestaties gestoken wordt in een bepaald politiek doel, in dit geval de proletarische wereldrevolutie. Dit doel echter ia van een vernietigend ka- ralster. Ook do totale oorlog dwingt onB thans tot soortgelijke methoden. Echter, hier is de im puls onze belijdenis aan het volk en het vader land, dat ons er toe brengt, niet meer aan ons zelf te denken en alles wat wij be zitten te richten op oen enkel doel, namelijk op de verdediging van ons volk en van ons vaderland. Maar dat is een positief, een mooi, een edel doel, terwijl het bolsjewisme de knech ting en concentratie van z\jn meuschen wijdt aan het vernietigende en onnatuurlijke doei van de proletarische wereldrevolutie. Eén ding moet menduidelijk inzieneen vergelijk is met het bolsjewisme niet mogelijk, omdat het niet op den bodem eener organische maatschappelijke orde staat, maar omdat het een gefaalde ontwikkeling tot draagster var. zijn ontwikkeling maakt, en zijn doel de ver nietiging is van de volksche substantie onder de afzonderlijke volken en naties. Er wordt soms gesproken over een zachtaardig commu nisme. Menschen, die zoo praten, hebben geen idee wat het bolsjewisme is. Dat zijn gede genereerde salonbolsjewisten, politieke gezond- bididers, die op het oogenblik, dat zij de pistool van den commissaris in hun nek voelen, altijd, nog zeggen, dat hij het zoo kwaad niet meent. Het bolsjewisme kan in het geheel niet dul den, dat er ergens een economische ordening bestaat, die organisch natuurlijk is opgebouwd. Wanneer het zich wil blijven handhaven, moet het alle andere maatschappelijke en economi sche vermen vernietigen. Het Amerikanisme. Ook in "iet Westen kunnen wij een ver schijnsel waarnemen, ''at v'j van den ver, an- de'ijken kant moeten bekijken. Hier is -dat niet zoo eenvoudig, want het Amerikanisme, dat op ons afl ..c, wordt door ons niet zoo zender meer onze 4 sgenstaijder geacht: Wij raeene- lamoiij dat de menschen daarg nds toeh - nakomelingen van onze eigen voor vaderen zijn, die eens uit Europa zijn geimi- greerd. Wij hébben het gevoel, dat zij mensehen zijn van ons bloed. Maar de nakomeli:: ;en van alk Buropeesohe volken daarginds zijn in een smelïkr cs geworpen met negroiden en joödsjhe bijvoef .els. Daar omwikkelt ziek een ges!a 'lit, dat ov;!:r eenige generaties ook door ons als niet meer Europeeseh zal worden er kend. Ton tweede is de methode, de aard en wijze waarop deze Amerikaansche geest tot ons komt, voor ons niet onaangenaam. Hij komt tot ons met die technische uitvindingen, die het leven aangenaammaken. Schijnbaar is het nog de Puriteinsche geest, die daarginds heerseht; "in werkelijkheid ech ter heeft de teugeloosheiÜ, die ook aan dit ■ontinent in zijn onbegrensdheid eigen is, uit ie leer van de predestinatie van het puri- 'einisme geleid tot een,teugeloos vrijbuiterdom, lat in het geheel slechts één vrijheid kent: de vrijheid van de meest meedoogenlooze uit buiting van den evenrncnsch. Vo'or ons per soonlijk komt er nog iets bij, dat ons de leiders van deze menschen moeilijk verdraag baar maakt en dat wij aanvoelen als naam- looze huichelarij: degenen, die bepaald het tegenvoorbeeld van de naastenliefde geven, hebben voortdurend bijbelspreuken in den mond. De categorische imperatief, waardoor dit Amerikanisme geleid wordt, is niet de inschakeling van het individu in een organi sche gemeenschap, maar is de techniek, haar prestaties en vooral het persoonlijke economi sche succes. Dat alleen zijn de beweegredenen Waardoor de Amerikaansche menschen zich laten leiden. Het resultaat van dit Amerikanisme is het tot een schabloon maken van alle beschaving. Alles mpet hetzelfde zijn. De menschen moe ten geiijk zijn, want wie zich niet in de rij schikt wordt uitgestooten en economisch ver nietigd. k x Bij oleze beschouwing heb ik aan een machts factor nog !n het geheel niet gedacht, die tot voor kort een zeer groote rol heeft gespeeld: het Britsche wereldrijk Engeland. Dat was niet opzettelijk. Wanneer wij heden ten dage de krachten beschouwen, die vorm geven aan de wereld, dan is voor allen Engeland sterk op den achtergrond getreden. De Engelschen ho pen, dat zij in dit conflict tusschen het bols jewisme en het Amerikanisme zooiets als scheidsrechter xof als de wijzer aan de weeg- schaal zullen zijn. Daarbij vergeten zij echter, dat de essentiëele voorwaarde voor een scheids rechter het eigen gezag is, d.w.z, de eigen kracht, die zij verloren hebben. Zjjn dominions zijn min of meer door de Amerikaansche wsreld opgeslokt, zijn buitenlandsche saldi ziju opgeteerd, zgn groote koopvaardijvloot ver dwijnt in toenemende mate naar den bodem der zee, terwijl de Amerikanen hun koopvaardij vloot machtig uitbreiden. Men verwyt ons soms, dat wij,, nationaal- socialisten, aanspraak maken op wereldheer schappij. De beide eenige mogendheden echter, die op dit oogenblik aanspraak maken op wereldheerschappij, zijn de bolsjewisten en het grootkapitalisme van den heer Roosevelt. Die willen, zonder met de naties rekening te hou den, de geheele wereld onder hun heerschappij brengen. Wij nietl Wjj weten heel precies, dat de ordening, die wij willen hebben, op ons bloed is opgebouwd en dat onze aanspraak op ordening of onze wensch naar ordening de ge meenschap van ons eigen bloed niet te buiten kan gaan. Wat is Europa? Maar nu vraag ik mij af: Wat zijn wijt Wat is Europa? Dit Europa onderscheidt zich van de groote samenhangende massa's land als Amerika, Afri ka of Azië in kenmerkende ma,to door de om standigheid, dat het. een ongemeen rijk ge varieerde schepping is.Het bevat schiereilan den, baaien, hooggebergten, middelgebergten, rivier- en dal-landschappon. In dit door de natuur ingedeelde gebied is het Arisch ras en in het bijzonder het Noorsch gestemde ras ontstaan en heeft hier haar bakermat. Wij zouden ophouden Europeanen te zijn, wanneer wij er.niet moer onze roeping in zou den zien, dezen rijkdom aan bloesem van de aan aard eigen en door bloed gebonden cul turen der Europeesol e volken te behouden en +e bevorderen. Wanneer wij dit ons kenmerk duidelijk voor oogen houden, dan zien wij hot vernietigende in van den invloed uit het Oosten, die onze rassen wil uitroeien, doch o k het verderfelijke van den invloed uit het Westen, die immers ook on^e volkapersoon- Sjkhsdsa wil nivelleeren. S> Juist'deze veelvuldigheid van onze culturen biedt natuurlijk ook de mogelijkheid van voort durende penetraties uit het Oosten en uit het Westen. De Westelijke geest dringt bij ons v ~jO-. o>* ducr in do burgerlijke lago», en in do k.ln„on intelligentie en wol don te storkor, uaar-iai- j, n.«'. .'.o Wm'.kuct ran SurcpV us/'cna. 2et er, hot it sen aangsname bescha vingsvorm, die *'nn ginic tot ons komt, en bij d->zen beschavingsvorm ziet men meestal over het hoofd, dat men daarbij tot een schabloon gemaakt en genivelleerd wordt. Het internationalisme alleen is troef. Het volk en de verbondenheid met het volk wordt beschouwd als verouderd en belachelijk. Een volkseh, naar hun aard eigen bewustzijn heb ben deze lieden niet meer. Wanneer het om de laatste dingen van een volk gaat, moet men reeds het richtsnoer van het eigen hande len uit een andere diepergaande zedelijkheid verkrijgen, uit de overtuiging, dat men voor zijn volk tot het uiterste moet opkomen, ook dan wanneer de maatregelen, die men moet nemen, en waarvoor men moet instaan, ver vloekt hard^zijn. Tenminste even groot echter zijn de pene traties, die uit het Oosten komen. Ik herinner aan een gebeurtenis, die ik kort geleden meemaakte. Ik bevond mij onlangs in Limburg, waar ik een gesprek aanknoopte met een mijnwerker en hem VToeg: „Nu, wat den ken eigenlijk de mijnwerkers in het Limburg schef" Mijn zegsman zeide' mij heel eerlijk „Ik wil heel openlijk met u praten. Er be- sfaat een zeer groot aantal mijnwerkers, die voor het nationaal-socialisme geen begrip heb ben,, Zij willen niet,dat Duitschland overwint, maar zij willen ook niet, dat de Engelschen en de Amerikanen overwinnen". Toen heb ik gevraagd, wie er dan de overhand moest krij gen. Mijn zegsman antwoordde mij: „ja, wan neer men met deze menschen ter plaatse spreekt, dus daar, waar zij afgesloten van de rest van de wereld niet lichtvaardig dénken, krijgt men ten antwoord: de Russen". Dat is opmerkelijk. In Limburg heerseht onder een niet gering deel van de mijnwerkers de meening, dat de Russen moeten winnen. Waarschijnlijk hebben zij daarbij een onduidelijke voorstelling, wat dat eigenlijk voor een winst en een overwin ning zou zijn. Maar deze meening is er en zij is bijzonder opmerkelijk, omdat wij toch alle maal weten, dat in Limburg de katholieke kerk een ongemeen grooten invloed op deze men schen uitoefent, en stellig niet in le richt 'ng, die de bolsjewisten vertegenwoordigen. Dat bewijst echter aan den anderen kant, dat de politieke vormingskracht van de confessies, hoe sterk zij ook eenmaal geweest is, thans ver loren is gegaan. Hetzelfde is aan den dag getreden in Italië toe Bagdoglio probeerde het fascisme terzijde te dringen. Wat is er toen gekomen? Een ka tholiek-communistische partij. Op den Balkan is het precies zoo. Daar hebben zieh groepen van verzet gevormd, die de bosschen zijn ingetrok ken en partisanen geworden zijn. Op den Bal kan heeft nu de communist Tito de leiding in handen, die Stalin tot bolsjewistengeneraal be noemd heeft. Nieuw-Zeelandsche en Engelsche officieren, die aan valschermen bij Grieksche partisanengroepen werden neergelaten, werden juist door die partisanen doodgeschoten. Dat zijn geen toevalligheden, dat zijn allemaal tee kenen, die erop duiden, in welke richting de ontwikkeling kan gaan. Duitsche mentaliteit. Houdt u één ding voor oogen, den totalen oorlog en zijn uit het steeds toenemend gebrek aan goederen voortspruitende gevolg-en. Het is •thans reeds zoo, althans de tijd is niet al te ver meer, dat degene in Duitschland, 'die van vroeger pog een goedingerichte woning heeft, dit bezit mettertijd zal voelen als een druk tegenover die volksgenooten, die inmiddels alles verloren hebben. Ik heb juist gesproken met den burgemeester van Bochum, een zwaar ge teisterde stad. Hij heeft mij bevestigd, dat zijn lieden alles op zich nemen, maar voor alles hun geboorteland niet wilden veriaten. Zij ko men terug, bouwen zich verblijfplaatsen in de bergen, zij leven in de meest primitieve om standigheden. Versagen kennen deze menschen niet. Alleen een vreeselijke verbittering. Zij willen vergelding en wraak. De vergelding gaat tegen Engeland en Ame rika, tegen het Westen. Het bolsjewisme in het Oosten is dierlijk wreed, maar het is een strijd tegen mannen. De Engelsche en Ame rikaansche vliegers vermoorden vrouwen en kin deren. Dat is®het geboorteuur van een doode- lijken, niet me.er te overbruggen haat in het Duitsche volk. Een vreeselijke storm schokt ons thans tot in ons binnenste. Als zeelieden zult u weten, dat een schip, dat in een zwaren storm van het anker wordt losgeslagen, niet opnieuw aan het anker kan worden vastgelegd. Dan drijft het zonder hoop op redding rond waarheen de storm het voortjaagt. Zoo 13 het te begrijpen, toen de Führer zeide, dat geen burgerlijke staat in Europa dezen oorlog zal overleven. Ofwel het volksche socialisme zal als groote taak van onzen Führer in Europa de pi keren eens tot een nieuwe en betere ordening brengen, ofwel een teugelloos bolsjewisme breekt Mven ons los. Dit inzicht vam het volksche socialisme is het, dat ons de maatschappelijke en economi sche problemen en de kwesties, die de ont wikkeling gebracht heeft, laat overwinnen. In die opvatting hebben wij den klassenstrijd over wonnen. Want in die opvatting, die ons het volk ais organische gemeenschap, en eenheid voorstelt, bestaat er geen klasse, die egoïstisch alles naar zich toetrekt en de andere vernietigt. Vooral de jongeren onder ons zullen zich de vraag stellen of het juist is, dat er een bezit van recht en een bezit van goederen be staat, dat de een iets heeft en dat de ander niets heeft. Wanneer wij ons het volksche so cialisme als de organischen gemeenschapsvorm van het volk voor oogen stellen, dan kunnen wij een aanspraak op een recht bevestigen. Maar aan elk recht is ook een plicht tegenover de algemeenheid verbonden. Zoo verbindt zich voor ons het begrip van het recht tevens met dat van den plicht en wij onderscheiden thans een hooger begrip, dat van de verantwoorde lijkheid. Het gebouw, dat wij voor de volksgemeen schap willen optrekken, is niet gereed: men heeft het ons niet laten afbouwen. Integen deel, men heeft dezen oorlog ontketend, opdat dit gebouw niet gebouwd zou worden. Wij zijn het ér over eens, dat er bij ons nog groote resten van kapitalistisch deuken aanwezig zijn. En wij hebben ook groote pene traties van collectivistische methoden. Daartoe dwingt onB de oorlog. Maar wij zijn hard en fanatiek besloten, het socialisme door te zet ten. Socialisten moeten wij zijn. En nu zutt u het begrijpen, wanneer de Führer zegt: ik zal uit - dezen oorlog nog als fanatieker na- tionaal-socialist terugkeeren. Wij moeten lezen oorlog volhouden, want wij scheppen daarmede onze leefruimte. Wanneer ik leefruimte zeg, denkt u dan thans niet in de eerste plaats aan economische din gen. Het is iets anders. Het is de" roep van een tijd, die zoo sterk is, die zoo'rijk is aan groote leofwaarden, en die het leven zoo waard maakt cm geloofd te worden, dat menschen bereid zijn in dc ccrsta plaats door de sociale ordening, doordat wij aan elk individu bowg- zen, waarom hot leven voor hem waard is om te leven on schoon is. In elk Germaansch volk leeft het verlangen naar een zoodanige ordening, waarin de Ger- maansche mensch de leiding heeft. Wij verstaan thans de daad van Karei den Grooten, die do Germaansche stammen in het midden tezamen gedreven heeft in een rijk en daarmede den grondslag gelegd he,eft voor de wording van het Duitsche volk. Deze daad is het uitgangspunt, dat thans tot een gebalde krétcht van bijna 90 millioen is geconcentreerd en dat deze den geweldigen beslissenden strijd kan voeren om de toekomstige geestelijke ont wikkeling van dit werelddeel en ten deele van de geheele wereld. Deze wording van het Duit sche volk is ook de redding van ons allen, want wanneer wij ons hier in het midden van Europa vijf, zes of zeven kleine volksstaten zouden moeten voorstellen, dan zou de ont wikkeling van het Oosten en Westen al lang over ons zijn heengejaagd. Derhalve ook de wensch van de anderen, Düitsckland weer te verpletteren en te verdeelèn. Het nieuwe Europa. Ons denkbeeld is revolutionair, maar het is ook conservatief. Want alle geestelijke aan winsten van Europa, vooral van onze Noordsch gerichte volkeren, brengen wij bijeen. Men kan een zoodanige ordening niet aan de groene tafel maken, die wordt gevormd waar gestre den wordt en waar slachtoffers vallen. Wan neer uw vrijwilligers, kameraden, aan het Oostelijke front strijden en sneuvelen, dan vormen •zij daar Europa en onze toekomst. Thans echter zien wij reeds duidelijk de beginselen, volgens welke dit nieuwe Europa en in dit Europa het nieuwe Germaansche ge- meenschapsgebied moet worden gevormd. Het eerste beginsel is: Voor elk Europeeseh volk de vrijheid om volgens den eigen aard te kun nen leven. En het tweede beginsel is de ver plichting tot het gemeenschappelijke optreden van alle krachten voor de verdediging van het gemeenschappelijke gebied. Vrijheid om naar den eigen aard te leven en gemeenschappelijk optreden voor de gemeen schappelijke leefruimte: dat is het parool, waarnaar het lot van Europa wordt bepaald en dat is 'het parool, waarop wij de nauwere Ger maansche lotsgemeenschap binnentreden. Ik moet u iets heel openhartigs zeggen. Wanneer wij, Duitschers, in eenigerlei gebied hier in het Westen of in Scandinavië enz. het gevoel zouden hebben, dat deze volkeren daar besloten en in staat zouden zijn, de vrijheid van hun gebied te bewaren, en' te verhinderen, dat invasies uit het Westen succes teouden kun nen hebben, of dat de terreurbommenwerpers van de Engelschen en de Amerikanen zonder krachtigen afweer over het land vliegen, dan zouden wij gelukkig zijn, want dan zouden wij- het lot van dit gebied rustig in handen van de menschen geven en wij zouden naar het Oosten trekken om het lot daar voor ons en onze toekomst in veiligheid te brengen. U moet voor aogeh houden: wij koesteren in het ge heel niet, den wensch om over een door Duitschland beheerscht Europa te heerschen. Wij koesteren slechts den wensch, dat er wer kelijk slechts een Europeeseh, een van zijn Europeesche zending bewust Europa ontstaat en wel doordat wij onze groote taak in het Oosten vervullen, doordat wij dien stormloop altijd weer met ons zwaard en onze borst terugdringen. Daartoe zijn wij geroepen en hebben wij gekozen voor Europa. De Duitschers in Nederland. Soms wordt tot ons en soms ook tot u de vraag gerichtwaarom zijn de Duitschers hier gekomen en hebben zij ons land bezet? De toe stand van heden geeft u het antwoord. Stelt u zich eens den toestand van heden voor, het oogenblik van den 'beslissenden strijd, waarbij de Engelschen en Amerikanen op een of an dere wijze moeten stormloopen, daar de bolsje wisten anders aan den anderen kant doodbloe den. Den geringsten tegenstand en den besten weg voor: hun aanval zouden de Engelschen en Amerikanen vinden over België en Ne derland naar het hart van het Duitsche rijk. Kameraden, gelooft u dat eenige Duit sche staatsman of een Duitsche generaal ook maar één rustig uur zou kunnen beleven, wan neer zij Jn den huidigen militairen toestand Nederland zoovoor zich zouden zien als dit er uit zag in. Mei 1940? Nederland met zijn regeèring, die met het hart aan den anderen kant stond. Nederland met een leger, dat zijn taak in geen opzicht vervuld heeft ep vervullen kon Niet als een teeken, "dat de* Nederlander geen soldaat is, want de soldaat heeft aan den Grebbeberg goed gestreden en de Nederland- sche soldaat in het Oosten vecht voortreffe lijk. Maar geen Duitsche staatsman zou een rustig uur meer hebben, wanneer dit vroegere systeem hier thans nog heerschte, Wellicht heeft men dat ia Mei 1940 nog niet algemeen ingezien, maar gelooft u mij, de Führer heeft de ontwikkeling gezien, hij heeft geweten, wat er in het Oosten opdoemde. Hij heeft geweten, dat het Amerikaansche con tinent met zijn aanspraak op wereldheerschappij zou aantreden om over ons los te breken en om ons te verpletteren en te vernietigen. Op het bogenblilk, waarop de Engelschen hier vliegvelden zouden bezetten en zouden gaan landen en tegenover een op zichzelf onmach tige organisatie van militairen tegenstand zou den staan, zou het te laat zijn. Nooit had de Führer het voor de toekomst kunnen verant woorden, wanneer hij dit gevaar over het hoofd had gezien, dat rechtstreeks voor Duitschland's hart was ontstaan, een gevaar, dat niet alleen door de ontoereikendheid en onbetrouwbaarheid van de vroegere regeering aanwezig was, doch ook door de brutale vastberadenheid van de En gelschen en Amerikanen om op het gegeven oogenblik over alles, ook over Nederlandsche lijken, heen te looper.. Bij de Azoren hebben zij het precies zoo gedaan. Zij hebben het overal zoo gedaan en zij zouden het overal zoo doen wanneer zij niet het Duitsche zwaard voor hui) neus zouden zien. Waarom mengen de Duitschers in Nederland zich dan in alles? Waarom bemoeien zij zich practisch met alle aangelegenheden; waarom beperken zij zich niet tot de militaire bezet- tingsaangeiegenheden,? Kameraden, dat hangt samen met het feit, dat wij ons in een totalen in den totaalsten oorlog bevinden, dat het ons, die vier jaren wereldoorlog en nog meer be leefd hebben, volkomen duidelijk is, dat er aan het slot een oogenblik van spanning ontstaat, waarin absoluut geen grens meer mogelijk is tusschen wat belangrijk voor de oorlogvoering en militair is, en hetgeen particuiier en civiel is. Er bestaat geen mogelijkheid van organi satie van openbaar karakter, die op een der gelijk oogenblik niet op de een of andere wijze door de tegenstanders wordt uitgebuit voor be wegingen van verzet. Wij hebben ook de mogelijkheid moeten ge ven om bepaalde organisaties op te richten, waarin voldaan kan worden aan bepaalde be hoeften van de gemeenschap. Nemen wij b.v. de Winterhulp of den Volksdienst. Met deze organisaties moeten werkelijk belangrijke so ciale functies vervuldworden, die om redenen van het algemeen belang in andere vormen niet meer geduld kunnen worden. Dit geschiedt echter niet opdat zij op de een of andere wijze door ons speciaal gevormd worden, doch uit sluitend, opdat zij geschieden in een vorm, waarin zij niet tegen ons kunnen worden ge bruikt. Want dat zou ik u willen zeggen: de laat ste zin, het doel en de rechtvaardiging voor ons om dat allemaal te doén, bestaat enkel en alleen hierin, dat wij Voor elk geval onze voorzorgsmaatregelen moeten nemen. Immers, niet alle Nederlanders zijn nationaal-socialis- ten. Wanneer het overwegende deel nationaal- socialisf zou zijn, dan zouden de zaken er an ders voorstaan. Maar op één ding komt het niet aan, op de gelijkschakeling. Wanneer een overigens zeer goede ambtenaar tot mij komt, dat in zijn werkkring alles reeds precies zoo is als bij ons, dan klop ik hem op den schouder en zeg hem, dat hij het heel braaf, maar niet verstandig gemeend heeft. Het is onze taak er voor te zorgen, dat in dit land alles goed en voor ons overzichtelijk verloopt, dat voorts nergens bewegingen van verzet ontstaan en dat wij adiezen uit de door de zoo oneindig leed verkregen ervaringen aan de Nederlanders wil len mededeelen. Maar hetgeen dan gebeurt, moet van Nederlandschen geest en leven ver vuld worden.. Imme.rs, ook de Nederlanders zijn een moedig volk, dat zich niet laat buigen. De.Nederlanders móeten uit eigen ervaring in volle vrijheid het nationaal-socialisme binnen- groeien. De huidige zware strijd. Wij bevinden ons in een zwaren strijd. Ik wil zonder meer toegeven, dat het veel mooier zou zijn, wanneer'' wij nog in Stalingrad ston den, in El Alamein en in Tunis. Dat wij daar niet meer zijn, vindt zijn oorzaak in de om standigheid, dat wij onze fronten moeten in richten volgens onze militaire krachten en mogelijkheden. Dat geldt speciaal thans voor het Oostelijke front. Van de bolsjewisten kan erkend worden, dat zij over bepaalde resul taten kunnen sprektn. In militair opzicht zijn ze allen anderen ver vooruit en wanneer het Duitsche zwaard de bolsjewisten niet tegen houdt, dan bestaat er practisch geen militaire macht ter wereld meer, die hen zou kunnen tegenhouden. Maar waar het thans om gaat, is het volgende: wij moeten de historische taak, die wij altijd vervuld hebben, weer ver vullen. Het is niet onze eerste taak dit of dat gebied te winnen, maar de voornaamste his torische taak is den vloed uit het Oosten tegen te houden en het essentieele is, dat het Duit sche front in het Oosten stand houdt. De voedselvoorziening. Wellicht zult u dan zeggen: ja, maar hoe staat het thans met de voedselvoorziening? In de eerste plaats zijn de gebieden, die wij in het Oosten bezitten, het geheele Westelijke deel van die Oekraine, nog zeer groot en bij inten sieve bewerking brengt het zeer veel op. Wij hebben dit jaar een goeden oogst gehad en het volgend jaar zal Onslieveheer oog nog iets laten groeien. Wanneer men dat bij elkaar legt, zijn de volgende twee oogstjaren aan dezen kant in ieder geval gewaarborgd. Ik geloof, dat het een vervloekt onaangenaam vooruit zicht voor onze tegenstanders is, wanneer zij tot zichzelf moeten zeggen, dat zij ten minste nog twee jaar lang oorlog moeten voeren. Ons schrikt dat niet af, wij voeren dezen oorlog ook nog zeven, en zoo noodig, tien jaar, om dat wij dezen oorlog zuilen kunnen voeren zoo lang wij worden aangevallen. 4 Vragen wij ons eens af wat onze tegenstan ders rin Moskou toch- wildën bereiken. Wat wilden de bolsjewieken? De primaire behoefte van de bolsjewieken is, dat Engeland en Ame rika eens werkelijk met den oorlog beginnen en militaire acties ondernemen. Al het andere is den bolsjewieken onverschillig. Het tweede is, dat de bolsjewieken zich er voor geïnteres seerd hebben om overal te kunnen ipeepraten, waar de anderen beraadslagen. Die onderschei dene gesprekken, die onder vier oogen tusschen Cfyjrchill en Roosevelt hebben plaats gehad, zijn hun niet aangenaam. Daar willen zij bij zijn. En wat willen de anderen? Dien gaat het er vooral om, dat de bolsjewieken doorvech ten. Maar in hun eigen gelederen wordt het dringen steeds grooter. Ook hier in N ed e r- LOFFELIJK GETUIGENI13 VOOR ONZEN LANDBOUW. De Rijkscommissaris, Pr Seyss Inquart, heeft zich in zijn rede van .3 Oct. j.l. zeer waardeerend uitgelaten over onzen Nedef- landschen landbouw. Hij gewaagde van „de hooge prestaties van den Nederlandschen landbouw, die voor aan staan, niet alleen in Europa, maar in de geheele wereld" en sprak als de overtuiging uit niet alleen van de verantwoordelijke mannen hier in Nederland, doc.h ook van de bevoegde mannen in Duitschland, dat Ne derland in het nieuwe Europa imoet worden opgenomen als het bijzondere land van de veredelingsproductie. „Immers" zoo ver volgde hij ,de veefokkerij en de groente- eh fruitteelt staan hier 'op een aoo toonaan gevend peil, dat Nederland juist qp die ge bieden in zijn volledig productievermogen behouden moet blijven". Onze landbouw, veefokkerij, groente- en fruitteelt, alle onderdeelen van het agrarisch bedrijf alzoo, ontvangen hier het meest lof felijk getuigenis, dat mogelijk is. Hier klinkt een geheel ander geluid dan wel eens ge hoord is uit den mond van hen, die verkon digden, dat er hier zoo ongeveer niets deug de en dat wij bij het buitenland nog in de leer moesten gaan. Wat van onzen landbouw in het algemeen geldt, heeft zeker ook betrekking op de sui kerbietenteelt in het bijzonder. Nu het weer volop bietentij.d is, richt zich als vanzelf daarop onze aandacht. Het Alg. Hbld wees er dezer 'dagen op, j dat Nederland zoowel in den verbouw van suikerbieten, als in de teelt van naad daar voor een belangrijke plaats inneemt. Ons zaad werd naar heel veel landen uitgevoerd, waaronder met geheel andere klimaten, als Japan, Rusland, Spanje, Finland. Het vol deed daar goed. Sinds het ontstaan van de Sovjet-Unie is een eind gekomen aan den uitvoer naar Rusland, dat met het zelf ge wonnen zaad den aanbouw in de 'Oekraine ter hand nam. Dat Russische zaad', is hier bekend. De opbrengsten halen niet bij die, welke met hét Nederlandsche zaad van voor heen werden verkregen. De Zweedsche sui kertrust laat haar zaad in Nederlajnd ver meerderen, een bewijs, dat de Nederlandsche boer een goede zaadteler is. Nederland heeft een wereldvermaard bedrijf dat suikerbieten- zaad teelt en selecteert. De zaadwinning in Zeeland is gestaakt, omdat het klimaat daar iets te vochtig ik. De suikerbiet zelf gedijt daar zeer goed. Voor de zaadteelt zijn boeren noodig met veel ervaring. In bieten- en suikeropbrengst staat Nederland in Europa aan de spits. Op brengsten van meer dan 6000 kg suiker per ha als gemiddelde van den geheelen oogst zijn hier geen uitzondering. Wij moeten ons daarop niet verhoovaardigen. Wel mogen wij vaststellen, dat de Nederlandsche boer veel zorg aan zijn gewassen en ook aan de bie ten besteedt. God heëft ons, wat onze voedselproductie betreft, rijk gezegend en de; mannen van de wetenschap em-die van de practijk hebben op succesvolle wijze samengewerkt. Dit al les mag met dankbaarheid worden vastge steld. Nederlandsche Vrijwilligers bij de Duitsche Oorlogs marine. De inspec tie. De commandant bij het geweerappèl. Hij is tevreden en betuigt den Vrijwil ligers zijn waardee ring. Andres-Stapf- Pax-m. land zijn er immers menschen, die hun .hoop stellen op de overwinning van de anderen. Maar ook over hen komt een zekere onrust. Waar zullen de bolsjewieken blijven staan, wanneer er eenmaal een opmarsch naar het Westen zou ontstaan? Voor dit dringen een afbakening te vinden, dat was het primaire dat voor den heer Roosevelt en den heer Churchill aanleiding was toe te stemmen in een zoo groote deemoediging, die reeds daarin gelegen is, dat zij hun eerste medewerkers, n.l. liun ministers van buitenlandsche zaken, naar Mos kou stuurden. Daarbij hadden zij nog een an der plan. In Italië is het wel niet heelemaal zoo afgeloopen als zij wilden. Integendeel, van onzen kant uit gezien, wordt Italië langzaam een activapost, in ieder geval actiever dan het vroeger schijnbaar actief was. Maar zij hebben er op gerekend, dat het wellicht mogelijk zou zijn, nog den een of ander van onze bondge- nooten uit onze gelederen weg te 'halen. Dat heeft echter tot voorwaarde, dat zij in een- grootscheepsche en plechtige verklaring, die niet alleen door Roosevelt en Churchill, ^maar ook door Stalin onderteekend is, zouden kunnen zeggen: Ge hebt uw zelfstandigheid behouden, ge wordt niet door de bolsjewieken opgeslokt. Dat was het politieke doel. En nu, li weet welk resultaat daaruit is voortgevloeid. Waarschijnlijk afspraken over militaire onder nemingen. Dan hebben de bolsjewieken dus reeds wat zij hebben willen. Vooral zijn de bolsjewieken echter in de z.g. commissie voor Europa te Londen met een eigen man ver tegenwoordigd, waardoor thans de bijzonder heid ontstaan is, dat over Europa een orgaan beslist, waarin in het geheel geen Europeanen /zitting hebben. De uitwerking die dat met zich meebrengt, zien wij reeds in Italië en de Middellandsche Zee. Heden heb ik juist gelezen, dat een com munist benoemd is tot commissaris van Algiers en ook tot burgemeester van Napels werd een communist benoemd. Het is den bolsjewisten volkomen voldoen- PROFESSOREN zijn niet zó6 verstrooid of ze hebben opge merkt, dat er niets gaat boven een kopje koffie, gezet van Keg's Kofmix. Ook U zult ver rukt zijn o*er Keg's Kofmix - ver- lang 'n pak op Uw koffie-bon. RECEIVINGS. KOF«IESUK*OCAAT 38 et 0. pak k 250 gr. C. KEG'S GROOTHANDEL N.V. Verkoopbureau: P. H. M. ADRIAANSENS, Middelburg.

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1943 | | pagina 2