KEG
boMwiume la niet nwgsltjk, alleen een tegen-
ov r alkaar stuan, ten hoogste, eon scherpe
afbakening,
Het bolsjewisme draagt rijn gevaarlijkheid
niet zooseer z\jn methoden dan wel in z^n
doels'elling. D) mannek moet werken, hij moet
heerendiensten vorricl ten, Uj wcrdt geknecht,
opdat de volledige som van zijn prestaties
gestoken wordt in een bepaald politiek doel,
in dit geval de proletarische wereldrevolutie.
Dit doel echter ia van een vernietigend ka-
ralster.
Ook do totale oorlog dwingt onB thans tot
soortgelijke methoden. Echter, hier is de im
puls onze belijdenis aan het volk en het vader
land, dat ons er toe brengt, niet meer
aan ons zelf te denken en alles wat wij be
zitten te richten op oen enkel doel, namelijk
op de verdediging van ons volk en van ons
vaderland. Maar dat is een positief, een mooi,
een edel doel, terwijl het bolsjewisme de knech
ting en concentratie van z\jn meuschen wijdt
aan het vernietigende en onnatuurlijke doei van
de proletarische wereldrevolutie.
Eén ding moet menduidelijk inzieneen
vergelijk is met het bolsjewisme niet mogelijk,
omdat het niet op den bodem eener organische
maatschappelijke orde staat, maar omdat het
een gefaalde ontwikkeling tot draagster var.
zijn ontwikkeling maakt, en zijn doel de ver
nietiging is van de volksche substantie onder
de afzonderlijke volken en naties. Er wordt
soms gesproken over een zachtaardig commu
nisme. Menschen, die zoo praten, hebben geen
idee wat het bolsjewisme is. Dat zijn gede
genereerde salonbolsjewisten, politieke gezond-
bididers, die op het oogenblik, dat zij de pistool
van den commissaris in hun nek voelen, altijd,
nog zeggen, dat hij het zoo kwaad niet meent.
Het bolsjewisme kan in het geheel niet dul
den, dat er ergens een economische ordening
bestaat, die organisch natuurlijk is opgebouwd.
Wanneer het zich wil blijven handhaven, moet
het alle andere maatschappelijke en economi
sche vermen vernietigen.
Het Amerikanisme.
Ook in "iet Westen kunnen wij een ver
schijnsel waarnemen, ''at v'j van den ver, an-
de'ijken kant moeten bekijken. Hier is -dat
niet zoo eenvoudig, want het Amerikanisme,
dat op ons afl ..c, wordt door ons niet zoo
zender meer onze 4 sgenstaijder geacht: Wij
raeene- lamoiij dat de menschen daarg nds
toeh - nakomelingen van onze eigen voor
vaderen zijn, die eens uit Europa zijn geimi-
greerd. Wij hébben het gevoel, dat zij mensehen
zijn van ons bloed. Maar de nakomeli:: ;en
van alk Buropeesohe volken daarginds zijn in
een smelïkr cs geworpen met negroiden en
joödsjhe bijvoef .els. Daar omwikkelt ziek een
ges!a 'lit, dat ov;!:r eenige generaties ook door
ons als niet meer Europeeseh zal worden er
kend.
Ton tweede is de methode, de aard en
wijze waarop deze Amerikaansche geest tot
ons komt, voor ons niet onaangenaam. Hij
komt tot ons met die technische uitvindingen,
die het leven aangenaammaken.
Schijnbaar is het nog de Puriteinsche geest,
die daarginds heerseht; "in werkelijkheid ech
ter heeft de teugeloosheiÜ, die ook aan dit
■ontinent in zijn onbegrensdheid eigen is, uit
ie leer van de predestinatie van het puri-
'einisme geleid tot een,teugeloos vrijbuiterdom,
lat in het geheel slechts één vrijheid kent:
de vrijheid van de meest meedoogenlooze uit
buiting van den evenrncnsch. Vo'or ons per
soonlijk komt er nog iets bij, dat ons de
leiders van deze menschen moeilijk verdraag
baar maakt en dat wij aanvoelen als naam-
looze huichelarij: degenen, die bepaald het
tegenvoorbeeld van de naastenliefde geven,
hebben voortdurend bijbelspreuken in den
mond. De categorische imperatief, waardoor
dit Amerikanisme geleid wordt, is niet de
inschakeling van het individu in een organi
sche gemeenschap, maar is de techniek, haar
prestaties en vooral het persoonlijke economi
sche succes. Dat alleen zijn de beweegredenen
Waardoor de Amerikaansche menschen zich
laten leiden.
Het resultaat van dit Amerikanisme is het
tot een schabloon maken van alle beschaving.
Alles mpet hetzelfde zijn. De menschen moe
ten geiijk zijn, want wie zich niet in de rij
schikt wordt uitgestooten en economisch ver
nietigd. k x
Bij oleze beschouwing heb ik aan een machts
factor nog !n het geheel niet gedacht, die tot
voor kort een zeer groote rol heeft gespeeld:
het Britsche wereldrijk Engeland. Dat was niet
opzettelijk. Wanneer wij heden ten dage de
krachten beschouwen, die vorm geven aan de
wereld, dan is voor allen Engeland sterk op
den achtergrond getreden. De Engelschen ho
pen, dat zij in dit conflict tusschen het bols
jewisme en het Amerikanisme zooiets als
scheidsrechter xof als de wijzer aan de weeg-
schaal zullen zijn. Daarbij vergeten zij echter,
dat de essentiëele voorwaarde voor een scheids
rechter het eigen gezag is, d.w.z, de eigen
kracht, die zij verloren hebben. Zjjn dominions
zijn min of meer door de Amerikaansche
wsreld opgeslokt, zijn buitenlandsche saldi ziju
opgeteerd, zgn groote koopvaardijvloot ver
dwijnt in toenemende mate naar den bodem
der zee, terwijl de Amerikanen hun koopvaardij
vloot machtig uitbreiden.
Men verwyt ons soms, dat wij,, nationaal-
socialisten, aanspraak maken op wereldheer
schappij. De beide eenige mogendheden echter,
die op dit oogenblik aanspraak maken op
wereldheerschappij, zijn de bolsjewisten en het
grootkapitalisme van den heer Roosevelt. Die
willen, zonder met de naties rekening te hou
den, de geheele wereld onder hun heerschappij
brengen. Wij nietl Wjj weten heel precies, dat
de ordening, die wij willen hebben, op ons
bloed is opgebouwd en dat onze aanspraak op
ordening of onze wensch naar ordening de ge
meenschap van ons eigen bloed niet te buiten
kan gaan.
Wat is Europa?
Maar nu vraag ik mij af: Wat zijn wijt
Wat is Europa?
Dit Europa onderscheidt zich van de groote
samenhangende massa's land als Amerika, Afri
ka of Azië in kenmerkende ma,to door de om
standigheid, dat het. een ongemeen rijk ge
varieerde schepping is.Het bevat schiereilan
den, baaien, hooggebergten, middelgebergten,
rivier- en dal-landschappon. In dit door de
natuur ingedeelde gebied is het Arisch ras
en in het bijzonder het Noorsch gestemde ras
ontstaan en heeft hier haar bakermat.
Wij zouden ophouden Europeanen te zijn,
wanneer wij er.niet moer onze roeping in zou
den zien, dezen rijkdom aan bloesem van de
aan aard eigen en door bloed gebonden cul
turen der Europeesol e volken te behouden en
+e bevorderen. Wanneer wij dit ons kenmerk
duidelijk voor oogen houden, dan zien wij
hot vernietigende in van den invloed uit het
Oosten, die onze rassen wil uitroeien, doch
o k het verderfelijke van den invloed uit het
Westen, die immers ook on^e volkapersoon-
Sjkhsdsa wil nivelleeren.
S>
Juist'deze veelvuldigheid van onze culturen
biedt natuurlijk ook de mogelijkheid van voort
durende penetraties uit het Oosten en uit het
Westen. De Westelijke geest dringt bij ons
v ~jO-. o>* ducr in do burgerlijke lago», en in do
k.ln„on intelligentie en wol don te storkor,
uaar-iai- j, n.«'. .'.o Wm'.kuct ran SurcpV
us/'cna. 2et er, hot it sen aangsname bescha
vingsvorm, die *'nn ginic tot ons komt, en bij
d->zen beschavingsvorm ziet men meestal over
het hoofd, dat men daarbij tot een schabloon
gemaakt en genivelleerd wordt.
Het internationalisme alleen is troef. Het
volk en de verbondenheid met het volk wordt
beschouwd als verouderd en belachelijk. Een
volkseh, naar hun aard eigen bewustzijn heb
ben deze lieden niet meer. Wanneer het om
de laatste dingen van een volk gaat, moet
men reeds het richtsnoer van het eigen hande
len uit een andere diepergaande zedelijkheid
verkrijgen, uit de overtuiging, dat men voor
zijn volk tot het uiterste moet opkomen, ook
dan wanneer de maatregelen, die men moet
nemen, en waarvoor men moet instaan, ver
vloekt hard^zijn.
Tenminste even groot echter zijn de pene
traties, die uit het Oosten komen.
Ik herinner aan een gebeurtenis, die ik kort
geleden meemaakte. Ik bevond mij onlangs in
Limburg, waar ik een gesprek aanknoopte met
een mijnwerker en hem VToeg: „Nu, wat den
ken eigenlijk de mijnwerkers in het Limburg
schef" Mijn zegsman zeide' mij heel eerlijk
„Ik wil heel openlijk met u praten. Er be-
sfaat een zeer groot aantal mijnwerkers, die
voor het nationaal-socialisme geen begrip heb
ben,, Zij willen niet,dat Duitschland overwint,
maar zij willen ook niet, dat de Engelschen
en de Amerikanen overwinnen". Toen heb ik
gevraagd, wie er dan de overhand moest krij
gen. Mijn zegsman antwoordde mij: „ja, wan
neer men met deze menschen ter plaatse spreekt,
dus daar, waar zij afgesloten van de rest van
de wereld niet lichtvaardig dénken, krijgt men
ten antwoord: de Russen". Dat is opmerkelijk.
In Limburg heerseht onder een niet gering
deel van de mijnwerkers de meening, dat de
Russen moeten winnen. Waarschijnlijk hebben
zij daarbij een onduidelijke voorstelling, wat
dat eigenlijk voor een winst en een overwin
ning zou zijn. Maar deze meening is er en zij
is bijzonder opmerkelijk, omdat wij toch alle
maal weten, dat in Limburg de katholieke kerk
een ongemeen grooten invloed op deze men
schen uitoefent, en stellig niet in le richt 'ng,
die de bolsjewisten vertegenwoordigen. Dat
bewijst echter aan den anderen kant, dat de
politieke vormingskracht van de confessies, hoe
sterk zij ook eenmaal geweest is, thans ver
loren is gegaan.
Hetzelfde is aan den dag getreden in Italië
toe Bagdoglio probeerde het fascisme terzijde
te dringen. Wat is er toen gekomen? Een ka
tholiek-communistische partij. Op den Balkan is
het precies zoo. Daar hebben zieh groepen van
verzet gevormd, die de bosschen zijn ingetrok
ken en partisanen geworden zijn. Op den Bal
kan heeft nu de communist Tito de leiding in
handen, die Stalin tot bolsjewistengeneraal be
noemd heeft. Nieuw-Zeelandsche en Engelsche
officieren, die aan valschermen bij Grieksche
partisanengroepen werden neergelaten, werden
juist door die partisanen doodgeschoten. Dat
zijn geen toevalligheden, dat zijn allemaal tee
kenen, die erop duiden, in welke richting de
ontwikkeling kan gaan.
Duitsche mentaliteit.
Houdt u één ding voor oogen, den totalen
oorlog en zijn uit het steeds toenemend gebrek
aan goederen voortspruitende gevolg-en. Het is
•thans reeds zoo, althans de tijd is niet al te
ver meer, dat degene in Duitschland, 'die van
vroeger pog een goedingerichte woning heeft,
dit bezit mettertijd zal voelen als een druk
tegenover die volksgenooten, die inmiddels alles
verloren hebben. Ik heb juist gesproken met
den burgemeester van Bochum, een zwaar ge
teisterde stad. Hij heeft mij bevestigd, dat
zijn lieden alles op zich nemen, maar voor alles
hun geboorteland niet wilden veriaten. Zij ko
men terug, bouwen zich verblijfplaatsen in de
bergen, zij leven in de meest primitieve om
standigheden. Versagen kennen deze menschen
niet. Alleen een vreeselijke verbittering. Zij
willen vergelding en wraak.
De vergelding gaat tegen Engeland en Ame
rika, tegen het Westen. Het bolsjewisme in
het Oosten is dierlijk wreed, maar het is een
strijd tegen mannen. De Engelsche en Ame
rikaansche vliegers vermoorden vrouwen en kin
deren. Dat is®het geboorteuur van een doode-
lijken, niet me.er te overbruggen haat in het
Duitsche volk.
Een vreeselijke storm schokt ons thans tot
in ons binnenste. Als zeelieden zult u weten,
dat een schip, dat in een zwaren storm van
het anker wordt losgeslagen, niet opnieuw aan
het anker kan worden vastgelegd. Dan drijft
het zonder hoop op redding rond waarheen de
storm het voortjaagt. Zoo 13 het te begrijpen,
toen de Führer zeide, dat geen burgerlijke
staat in Europa dezen oorlog zal overleven.
Ofwel het volksche socialisme zal als groote
taak van onzen Führer in Europa de pi
keren eens tot een nieuwe en betere ordening
brengen, ofwel een teugelloos bolsjewisme
breekt Mven ons los.
Dit inzicht vam het volksche socialisme is
het, dat ons de maatschappelijke en economi
sche problemen en de kwesties, die de ont
wikkeling gebracht heeft, laat overwinnen. In
die opvatting hebben wij den klassenstrijd over
wonnen. Want in die opvatting, die ons het
volk ais organische gemeenschap, en eenheid
voorstelt, bestaat er geen klasse, die egoïstisch
alles naar zich toetrekt en de andere vernietigt.
Vooral de jongeren onder ons zullen zich
de vraag stellen of het juist is, dat er een
bezit van recht en een bezit van goederen be
staat, dat de een iets heeft en dat de ander
niets heeft. Wanneer wij ons het volksche so
cialisme als de organischen gemeenschapsvorm
van het volk voor oogen stellen, dan kunnen
wij een aanspraak op een recht bevestigen.
Maar aan elk recht is ook een plicht tegenover
de algemeenheid verbonden. Zoo verbindt zich
voor ons het begrip van het recht tevens met
dat van den plicht en wij onderscheiden thans
een hooger begrip, dat van de verantwoorde
lijkheid.
Het gebouw, dat wij voor de volksgemeen
schap willen optrekken, is niet gereed: men
heeft het ons niet laten afbouwen. Integen
deel, men heeft dezen oorlog ontketend, opdat
dit gebouw niet gebouwd zou worden.
Wij zijn het ér over eens, dat er bij ons
nog groote resten van kapitalistisch deuken
aanwezig zijn. En wij hebben ook groote pene
traties van collectivistische methoden. Daartoe
dwingt onB de oorlog. Maar wij zijn hard en
fanatiek besloten, het socialisme door te zet
ten. Socialisten moeten wij zijn. En nu zutt
u het begrijpen, wanneer de Führer zegt: ik
zal uit - dezen oorlog nog als fanatieker na-
tionaal-socialist terugkeeren. Wij moeten lezen
oorlog volhouden, want wij scheppen daarmede
onze leefruimte.
Wanneer ik leefruimte zeg, denkt u dan thans
niet in de eerste plaats aan economische din
gen. Het is iets anders. Het is de" roep van
een tijd, die zoo sterk is, die zoo'rijk is aan
groote leofwaarden, en die het leven zoo waard
maakt cm geloofd te worden, dat menschen
bereid zijn in dc ccrsta plaats door de sociale
ordening, doordat wij aan elk individu bowg-
zen, waarom hot leven voor hem waard is om
te leven on schoon is.
In elk Germaansch volk leeft het verlangen
naar een zoodanige ordening, waarin de Ger-
maansche mensch de leiding heeft.
Wij verstaan thans de daad van Karei den
Grooten, die do Germaansche stammen in het
midden tezamen gedreven heeft in een rijk
en daarmede den grondslag gelegd he,eft voor
de wording van het Duitsche volk. Deze daad
is het uitgangspunt, dat thans tot een gebalde
krétcht van bijna 90 millioen is geconcentreerd
en dat deze den geweldigen beslissenden strijd
kan voeren om de toekomstige geestelijke ont
wikkeling van dit werelddeel en ten deele van
de geheele wereld. Deze wording van het Duit
sche volk is ook de redding van ons allen,
want wanneer wij ons hier in het midden van
Europa vijf, zes of zeven kleine volksstaten
zouden moeten voorstellen, dan zou de ont
wikkeling van het Oosten en Westen al lang
over ons zijn heengejaagd. Derhalve ook de
wensch van de anderen, Düitsckland weer te
verpletteren en te verdeelèn.
Het nieuwe Europa.
Ons denkbeeld is revolutionair, maar het is
ook conservatief. Want alle geestelijke aan
winsten van Europa, vooral van onze Noordsch
gerichte volkeren, brengen wij bijeen. Men kan
een zoodanige ordening niet aan de groene
tafel maken, die wordt gevormd waar gestre
den wordt en waar slachtoffers vallen. Wan
neer uw vrijwilligers, kameraden, aan het
Oostelijke front strijden en sneuvelen, dan
vormen •zij daar Europa en onze toekomst.
Thans echter zien wij reeds duidelijk de
beginselen, volgens welke dit nieuwe Europa
en in dit Europa het nieuwe Germaansche ge-
meenschapsgebied moet worden gevormd. Het
eerste beginsel is: Voor elk Europeeseh volk
de vrijheid om volgens den eigen aard te kun
nen leven. En het tweede beginsel is de ver
plichting tot het gemeenschappelijke optreden
van alle krachten voor de verdediging van het
gemeenschappelijke gebied.
Vrijheid om naar den eigen aard te leven
en gemeenschappelijk optreden voor de gemeen
schappelijke leefruimte: dat is het parool,
waarnaar het lot van Europa wordt bepaald en
dat is 'het parool, waarop wij de nauwere Ger
maansche lotsgemeenschap binnentreden.
Ik moet u iets heel openhartigs zeggen.
Wanneer wij, Duitschers, in eenigerlei gebied
hier in het Westen of in Scandinavië enz. het
gevoel zouden hebben, dat deze volkeren daar
besloten en in staat zouden zijn, de vrijheid
van hun gebied te bewaren, en' te verhinderen,
dat invasies uit het Westen succes teouden kun
nen hebben, of dat de terreurbommenwerpers
van de Engelschen en de Amerikanen zonder
krachtigen afweer over het land vliegen, dan
zouden wij gelukkig zijn, want dan zouden wij-
het lot van dit gebied rustig in handen van de
menschen geven en wij zouden naar het Oosten
trekken om het lot daar voor ons en onze
toekomst in veiligheid te brengen. U moet
voor aogeh houden: wij koesteren in het ge
heel niet, den wensch om over een door
Duitschland beheerscht Europa te heerschen.
Wij koesteren slechts den wensch, dat er wer
kelijk slechts een Europeeseh, een van zijn
Europeesche zending bewust Europa ontstaat
en wel doordat wij onze groote taak in het
Oosten vervullen, doordat wij dien stormloop
altijd weer met ons zwaard en onze borst
terugdringen. Daartoe zijn wij geroepen en
hebben wij gekozen voor Europa.
De Duitschers in Nederland.
Soms wordt tot ons en soms ook tot u de
vraag gerichtwaarom zijn de Duitschers hier
gekomen en hebben zij ons land bezet? De toe
stand van heden geeft u het antwoord. Stelt
u zich eens den toestand van heden voor, het
oogenblik van den 'beslissenden strijd, waarbij
de Engelschen en Amerikanen op een of an
dere wijze moeten stormloopen, daar de bolsje
wisten anders aan den anderen kant doodbloe
den. Den geringsten tegenstand en den besten
weg voor: hun aanval zouden de Engelschen
en Amerikanen vinden over België en Ne
derland naar het hart van het Duitsche
rijk. Kameraden, gelooft u dat eenige Duit
sche staatsman of een Duitsche generaal ook
maar één rustig uur zou kunnen beleven, wan
neer zij Jn den huidigen militairen toestand
Nederland zoovoor zich zouden zien als dit
er uit zag in. Mei 1940? Nederland met zijn
regeèring, die met het hart aan den anderen
kant stond. Nederland met een leger, dat zijn
taak in geen opzicht vervuld heeft ep vervullen
kon Niet als een teeken, "dat de* Nederlander
geen soldaat is, want de soldaat heeft aan den
Grebbeberg goed gestreden en de Nederland-
sche soldaat in het Oosten vecht voortreffe
lijk. Maar geen Duitsche staatsman zou een
rustig uur meer hebben, wanneer dit vroegere
systeem hier thans nog heerschte,
Wellicht heeft men dat ia Mei 1940 nog
niet algemeen ingezien, maar gelooft u mij,
de Führer heeft de ontwikkeling gezien, hij
heeft geweten, wat er in het Oosten opdoemde.
Hij heeft geweten, dat het Amerikaansche con
tinent met zijn aanspraak op wereldheerschappij
zou aantreden om over ons los te breken en
om ons te verpletteren en te vernietigen. Op
het bogenblilk, waarop de Engelschen hier
vliegvelden zouden bezetten en zouden gaan
landen en tegenover een op zichzelf onmach
tige organisatie van militairen tegenstand zou
den staan, zou het te laat zijn. Nooit had de
Führer het voor de toekomst kunnen verant
woorden, wanneer hij dit gevaar over het hoofd
had gezien, dat rechtstreeks voor Duitschland's
hart was ontstaan, een gevaar, dat niet alleen
door de ontoereikendheid en onbetrouwbaarheid
van de vroegere regeering aanwezig was, doch
ook door de brutale vastberadenheid van de En
gelschen en Amerikanen om op het gegeven
oogenblik over alles, ook over Nederlandsche
lijken, heen te looper.. Bij de Azoren hebben
zij het precies zoo gedaan. Zij hebben het
overal zoo gedaan en zij zouden het overal
zoo doen wanneer zij niet het Duitsche zwaard
voor hui) neus zouden zien.
Waarom mengen de Duitschers in Nederland
zich dan in alles? Waarom bemoeien zij zich
practisch met alle aangelegenheden; waarom
beperken zij zich niet tot de militaire bezet-
tingsaangeiegenheden,? Kameraden, dat hangt
samen met het feit, dat wij ons in een totalen
in den totaalsten oorlog bevinden, dat het ons,
die vier jaren wereldoorlog en nog meer be
leefd hebben, volkomen duidelijk is, dat er aan
het slot een oogenblik van spanning ontstaat,
waarin absoluut geen grens meer mogelijk is
tusschen wat belangrijk voor de oorlogvoering
en militair is, en hetgeen particuiier en civiel
is. Er bestaat geen mogelijkheid van organi
satie van openbaar karakter, die op een der
gelijk oogenblik niet op de een of andere wijze
door de tegenstanders wordt uitgebuit voor be
wegingen van verzet.
Wij hebben ook de mogelijkheid moeten ge
ven om bepaalde organisaties op te richten,
waarin voldaan kan worden aan bepaalde be
hoeften van de gemeenschap. Nemen wij b.v.
de Winterhulp of den Volksdienst. Met deze
organisaties moeten werkelijk belangrijke so
ciale functies vervuldworden, die om redenen
van het algemeen belang in andere vormen
niet meer geduld kunnen worden. Dit geschiedt
echter niet opdat zij op de een of andere wijze
door ons speciaal gevormd worden, doch uit
sluitend, opdat zij geschieden in een vorm,
waarin zij niet tegen ons kunnen worden ge
bruikt.
Want dat zou ik u willen zeggen: de laat
ste zin, het doel en de rechtvaardiging voor
ons om dat allemaal te doén, bestaat enkel
en alleen hierin, dat wij Voor elk geval onze
voorzorgsmaatregelen moeten nemen. Immers,
niet alle Nederlanders zijn nationaal-socialis-
ten. Wanneer het overwegende deel nationaal-
socialisf zou zijn, dan zouden de zaken er an
ders voorstaan. Maar op één ding komt het
niet aan, op de gelijkschakeling. Wanneer een
overigens zeer goede ambtenaar tot mij komt,
dat in zijn werkkring alles reeds precies zoo
is als bij ons, dan klop ik hem op den schouder
en zeg hem, dat hij het heel braaf, maar niet
verstandig gemeend heeft. Het is onze taak er
voor te zorgen, dat in dit land alles goed en
voor ons overzichtelijk verloopt, dat voorts
nergens bewegingen van verzet ontstaan en dat
wij adiezen uit de door de zoo oneindig leed
verkregen ervaringen aan de Nederlanders wil
len mededeelen. Maar hetgeen dan gebeurt,
moet van Nederlandschen geest en leven ver
vuld worden.. Imme.rs, ook de Nederlanders
zijn een moedig volk, dat zich niet laat buigen.
De.Nederlanders móeten uit eigen ervaring in
volle vrijheid het nationaal-socialisme binnen-
groeien.
De huidige zware strijd.
Wij bevinden ons in een zwaren strijd. Ik
wil zonder meer toegeven, dat het veel mooier
zou zijn, wanneer'' wij nog in Stalingrad ston
den, in El Alamein en in Tunis. Dat wij daar
niet meer zijn, vindt zijn oorzaak in de om
standigheid, dat wij onze fronten moeten in
richten volgens onze militaire krachten en
mogelijkheden. Dat geldt speciaal thans voor
het Oostelijke front. Van de bolsjewisten
kan erkend worden, dat zij over bepaalde resul
taten kunnen sprektn. In militair opzicht zijn
ze allen anderen ver vooruit en wanneer het
Duitsche zwaard de bolsjewisten niet tegen
houdt, dan bestaat er practisch geen militaire
macht ter wereld meer, die hen zou kunnen
tegenhouden. Maar waar het thans om gaat,
is het volgende: wij moeten de historische
taak, die wij altijd vervuld hebben, weer ver
vullen. Het is niet onze eerste taak dit of dat
gebied te winnen, maar de voornaamste his
torische taak is den vloed uit het Oosten tegen
te houden en het essentieele is, dat het Duit
sche front in het Oosten stand houdt.
De voedselvoorziening.
Wellicht zult u dan zeggen: ja, maar hoe
staat het thans met de voedselvoorziening? In
de eerste plaats zijn de gebieden, die wij in het
Oosten bezitten, het geheele Westelijke deel
van die Oekraine, nog zeer groot en bij inten
sieve bewerking brengt het zeer veel op. Wij
hebben dit jaar een goeden oogst gehad en
het volgend jaar zal Onslieveheer oog nog iets
laten groeien. Wanneer men dat bij elkaar legt,
zijn de volgende twee oogstjaren aan dezen
kant in ieder geval gewaarborgd. Ik geloof,
dat het een vervloekt onaangenaam vooruit
zicht voor onze tegenstanders is, wanneer zij
tot zichzelf moeten zeggen, dat zij ten minste
nog twee jaar lang oorlog moeten voeren. Ons
schrikt dat niet af, wij voeren dezen oorlog
ook nog zeven, en zoo noodig, tien jaar, om
dat wij dezen oorlog zuilen kunnen voeren zoo
lang wij worden aangevallen. 4
Vragen wij ons eens af wat onze tegenstan
ders rin Moskou toch- wildën bereiken. Wat
wilden de bolsjewieken? De primaire behoefte
van de bolsjewieken is, dat Engeland en Ame
rika eens werkelijk met den oorlog beginnen
en militaire acties ondernemen. Al het andere
is den bolsjewieken onverschillig. Het tweede
is, dat de bolsjewieken zich er voor geïnteres
seerd hebben om overal te kunnen ipeepraten,
waar de anderen beraadslagen. Die onderschei
dene gesprekken, die onder vier oogen tusschen
Cfyjrchill en Roosevelt hebben plaats gehad,
zijn hun niet aangenaam. Daar willen zij bij
zijn.
En wat willen de anderen? Dien gaat het
er vooral om, dat de bolsjewieken doorvech
ten. Maar in hun eigen gelederen wordt het
dringen steeds grooter. Ook hier in N ed e r-
LOFFELIJK GETUIGENI13 VOOR
ONZEN LANDBOUW.
De Rijkscommissaris, Pr Seyss Inquart,
heeft zich in zijn rede van .3 Oct. j.l. zeer
waardeerend uitgelaten over onzen Nedef-
landschen landbouw.
Hij gewaagde van „de hooge prestaties
van den Nederlandschen landbouw, die voor
aan staan, niet alleen in Europa, maar in de
geheele wereld" en sprak als de overtuiging
uit niet alleen van de verantwoordelijke
mannen hier in Nederland, doc.h ook van de
bevoegde mannen in Duitschland, dat Ne
derland in het nieuwe Europa imoet worden
opgenomen als het bijzondere land van de
veredelingsproductie. „Immers" zoo ver
volgde hij ,de veefokkerij en de groente-
eh fruitteelt staan hier 'op een aoo toonaan
gevend peil, dat Nederland juist qp die ge
bieden in zijn volledig productievermogen
behouden moet blijven".
Onze landbouw, veefokkerij, groente- en
fruitteelt, alle onderdeelen van het agrarisch
bedrijf alzoo, ontvangen hier het meest lof
felijk getuigenis, dat mogelijk is. Hier klinkt
een geheel ander geluid dan wel eens ge
hoord is uit den mond van hen, die verkon
digden, dat er hier zoo ongeveer niets deug
de en dat wij bij het buitenland nog in de
leer moesten gaan.
Wat van onzen landbouw in het algemeen
geldt, heeft zeker ook betrekking op de sui
kerbietenteelt in het bijzonder. Nu het weer
volop bietentij.d is, richt zich als vanzelf
daarop onze aandacht.
Het Alg. Hbld wees er dezer 'dagen op,
j dat Nederland zoowel in den verbouw van
suikerbieten, als in de teelt van naad daar
voor een belangrijke plaats inneemt. Ons
zaad werd naar heel veel landen uitgevoerd,
waaronder met geheel andere klimaten, als
Japan, Rusland, Spanje, Finland. Het vol
deed daar goed. Sinds het ontstaan van de
Sovjet-Unie is een eind gekomen aan den
uitvoer naar Rusland, dat met het zelf ge
wonnen zaad den aanbouw in de 'Oekraine
ter hand nam. Dat Russische zaad', is hier
bekend. De opbrengsten halen niet bij die,
welke met hét Nederlandsche zaad van voor
heen werden verkregen. De Zweedsche sui
kertrust laat haar zaad in Nederlajnd ver
meerderen, een bewijs, dat de Nederlandsche
boer een goede zaadteler is. Nederland heeft
een wereldvermaard bedrijf dat suikerbieten-
zaad teelt en selecteert.
De zaadwinning in Zeeland is gestaakt,
omdat het klimaat daar iets te vochtig ik.
De suikerbiet zelf gedijt daar zeer goed.
Voor de zaadteelt zijn boeren noodig met
veel ervaring. In bieten- en suikeropbrengst
staat Nederland in Europa aan de spits. Op
brengsten van meer dan 6000 kg suiker per
ha als gemiddelde van den geheelen oogst
zijn hier geen uitzondering. Wij moeten ons
daarop niet verhoovaardigen. Wel mogen wij
vaststellen, dat de Nederlandsche boer veel
zorg aan zijn gewassen en ook aan de bie
ten besteedt.
God heëft ons, wat onze voedselproductie
betreft, rijk gezegend en de; mannen van de
wetenschap em-die van de practijk hebben
op succesvolle wijze samengewerkt. Dit al
les mag met dankbaarheid worden vastge
steld.
Nederlandsche
Vrijwilligers bij de
Duitsche Oorlogs
marine. De inspec
tie. De commandant
bij het geweerappèl.
Hij is tevreden en
betuigt den Vrijwil
ligers zijn waardee
ring.
Andres-Stapf-
Pax-m.
land zijn er immers menschen, die hun .hoop
stellen op de overwinning van de anderen.
Maar ook over hen komt een zekere onrust.
Waar zullen de bolsjewieken blijven staan,
wanneer er eenmaal een opmarsch naar het
Westen zou ontstaan? Voor dit dringen een
afbakening te vinden, dat was het primaire dat
voor den heer Roosevelt en den heer Churchill
aanleiding was toe te stemmen in een zoo
groote deemoediging, die reeds daarin gelegen
is, dat zij hun eerste medewerkers, n.l. liun
ministers van buitenlandsche zaken, naar Mos
kou stuurden. Daarbij hadden zij nog een an
der plan. In Italië is het wel niet heelemaal
zoo afgeloopen als zij wilden. Integendeel, van
onzen kant uit gezien, wordt Italië langzaam
een activapost, in ieder geval actiever dan het
vroeger schijnbaar actief was. Maar zij hebben
er op gerekend, dat het wellicht mogelijk zou
zijn, nog den een of ander van onze bondge-
nooten uit onze gelederen weg te 'halen.
Dat heeft echter tot voorwaarde, dat zij in
een- grootscheepsche en plechtige verklaring,
die niet alleen door Roosevelt en Churchill,
^maar ook door Stalin onderteekend is, zouden
kunnen zeggen: Ge hebt uw zelfstandigheid
behouden, ge wordt niet door de bolsjewieken
opgeslokt. Dat was het politieke doel. En nu,
li weet welk resultaat daaruit is voortgevloeid.
Waarschijnlijk afspraken over militaire onder
nemingen. Dan hebben de bolsjewieken dus
reeds wat zij hebben willen. Vooral zijn de
bolsjewieken echter in de z.g. commissie voor
Europa te Londen met een eigen man ver
tegenwoordigd, waardoor thans de bijzonder
heid ontstaan is, dat over Europa een orgaan
beslist, waarin in het geheel geen Europeanen
/zitting hebben.
De uitwerking die dat met zich meebrengt,
zien wij reeds in Italië en de Middellandsche
Zee. Heden heb ik juist gelezen, dat een com
munist benoemd is tot commissaris van Algiers
en ook tot burgemeester van Napels werd een
communist benoemd.
Het is den bolsjewisten volkomen voldoen-
PROFESSOREN zijn niet zó6
verstrooid of ze hebben opge
merkt, dat er niets gaat boven
een kopje koffie, gezet van
Keg's Kofmix. Ook U zult ver
rukt zijn o*er Keg's Kofmix - ver-
lang 'n pak op Uw koffie-bon.
RECEIVINGS.
KOF«IESUK*OCAAT
38 et 0. pak k 250 gr.
C. KEG'S GROOTHANDEL N.V.
Verkoopbureau:
P. H. M. ADRIAANSENS, Middelburg.