Redevoeringen van Mussert en den Rijkscommissaris. Herdenking van 9 en 11 November. - Lot van Europa wordt liet Oostfront beslist. DINSDAG 9 NOVEMBER 1943 58e Jaargang, No. 34 christelijk dagblad voor zeeland FEUILLETON beëindigd. Ern»ttge tijd. De tijden ctjn ernstig, De Sovjeti «taan een de landengte van de Krim. De Engel- ichen en Amerikanen zijn geland in Italië en itaan tusschen Rome ea Napels. Europa is een belegerde vesting en in den komenden tijd wordt beslist over ons aller lot. Wij, oude nationaal socialisten staan jarenlang in de branding. Golven zijn over ons heengeval len en wij hebben daarvoor geen angst meer. Wij weten, hoe wij deze golvep moeten op vangen. Nog een maand, en dan viert de be weging zijn twaalfjarig bestaan en in die twaalf jaren hebben wij koers gehouden, steeds dezelfde koers. PAGKALENPER ■Hij is het begin, de eerstgeborene uit de dooden, zoodet Hij onder alles de eerste ge- worden is. Col, 118. VOOR HOOFD EN HART t t Rnraaux- L. Vorststraat 70, Goes. Postrekening no. 44455. Tel. no. 2438. Bijkantoor Middelburg: Fa Boekh. J. J. FANOY, N. Burg 26—28 en Noord weg 155. Tel. no, 3128. Dir -Hoofdrad.A, DE LANGE, Goes. Adm. (Advertentiechef)B. P. DAVIDSE, Goes. VERBITTERDE GEVECHTEN BIJ PEREKOP EN KIEW; - DUITSCH SUC- CES TEM ZUIDEN VAN NIKOPOL. - DE STRIJD IN ZUID-ITALIfe. - REDE VAN HITLER. Fet rpperbevel van de Duitsche weer- mach. taakt bekend: Op de landengte van P e r e k o p had den ooi 'teren de met sterke strijdkrach ten ontt.'moten aanvallen der bolsjewisten slechts geringe plaatselijke successen. Al dagen lang gedragen zich in dezen frontsec tor op bijzondere wijze het Brandenburg- sche pionierbataillon 71, welks commandant, majoor Schneider, in de laatste gevechten is gesneuveld en de in den strijd op deur grond gebruikte deelen van de. negende-hicht afweerdii visie. Aan hét front van den D n j, e p r verliep de dag, afgezien van succ wijke eigen aan vallen, rustig. Bij de voortzetting van onze aanvals actie ten Z. van Nikopol, werd een ingesloten groep vijandelijke strijdkrach ten uiteengeslagen en nieuwe gevangenen en buit binnengebrach.. In het afweergebied van K i e w bieden onze troepen op een breed"front aan bolsje wisten, die met verre superieure strijdkrach ten oprukken, verbitterden tegenstand. In deze, met onverminderde felheid voortduren de afweergevechten, hebben zich de Fran- kisch-Sudetenduitsche 183ste infanteriedivi sie, onder leiding van luit.-generaal Dettling er d* Otst-Pruisiacho 2l7e infanterie-divisie onder leiding van luit-generaal Poppel, bij zonder onderscheiden. In het onoverzichtelijke meren- en moe- rassentqrreln van het penet'ratiegebied van Newel staan eigen gevechtsgroepen in af- weerstrijd tegenover vrij sterke vijandelijke strijdkrachten. Pogingen van de bolsjewisten om het penetratiegebied naar de kanten uit te breiden, mislukten. Uit de overige sectoren van het centrale en Noordelijke Oostelijke front wordt ook gisteren slechts plaatselijke verkennings- en stoottroepen-activiteit gemeld. - Aan 'tZuid-Italiaansche front blijft de vijand met geconcentreerde strijd krachten hardnekkig onze stellingen ten N.- W. van den Volturno aanvallen. Daarbij is het vooral bij V e n a f r o tot felle en voor de Britten en Amerikanen uiterst verlies- rijlk#- gevechten gekopen. Snelle Duitsche gevechtsvliegtuigen hebben doeltreffende aanvallen in scheervlucht gericht op vijan delijke concentraties van auto's. Formaties vijandelijke vliegers zijn giste- ren overdag de b e z e t t e W e s t e 1 ij- ke gebieden binnengevlogen en zijn bij weersomstandigheden, die slecht zicht boden, doorgedrongen tot in het West- Duitsch gebied. Ook storingsaan- vallen in den afgeloopen nacht hadden slechts gering effect. Vijf Britsch-Amerikaansche vliegtuigen werden neergeschoten. Duitsche vliegtuigen hebben ook in den nacht van 7 op 8 Nov. afzonderlijke doelen in het stedelijk gebied van Londen met bommen van zwaar kaliber bestookt. De strijd aan het Oostelijke front. De correspondent van het Vaderland te Ber lijn seint Het prijsgeven van Kiew sedert 20 September 1941 in Duitsche handen is een nieuw, belangrijk moment in de ontwikke ling van den grooten strijd aan den Zuide lijken vleugel van het Oostelijke front, welke nu reeds bijna een maand duurt en gevechten heeft meegebracht van- een hevigheid en met een concentratie van materiaal, zooals zelden is voorgekomen. Het opgeven van de stad was onvermijdelijk geworden, omdat voor de ver dedigers een critieke situatie was geschapen door de dreiging vart een vijandelijken dqpr- braak. De gebeurtenissen van dé frontgédeelten van Kiew tot en met De Krim houden nauw ver band met elkaar en moeten alle in samenhang worden gezien met de grootscheepsche poging van. de aanvallers om den Zuidelijken vleugel van de Duitschers een beslissenden slag toe te brengen. Een tweede belangwekkende sector is de Krim geworden; nadat van het roode legér, dat in de Nogaische steppe was doorgedrongen een aanzienlijk deel was afgetakt naar het Zuiden, hetwelk den strijd aanbond met de Duitsche verdedigingsformaties op de land- „DE VERDOEMDEN" 'door H. K i n g m a n s. 105.) -o- „Niéts jongen, dat heb ik je immers al ge zegd I Alleen, ik kan je vrouw niet worden. Daarbij komt liefde te pas, is het niet? En liefde moet van twee kanten komen". „Dus je bent liever een ploeterende dienst bode dan mijn vrouw?" „Ik heli geen andere keus, Hermann. Laat ons er niet meer over spreken. Wat je wilt, kan niet". „Maar dat is idioot 1 Je bent dwaas.!" barst hij los. „Jij eti een ander kunnen dat misschien niet begrijpen, ïngar ik kan niet anders, Her mann. Je meent het goed met 'mij en ik ik ben je er dankbaar voor" Lize heeft moeite om niet in tranen uit te barsten „maar ik kan je geen ander antwoord ge ven". „Dus je hebt een hekel aan mij Waaraan, heb ik dat verdiend? Ik. ben...." „Stil, Hermann. Je moet geen onzin uit kramen. Waarom zou ik een hekel aan je hebben?" „Omdat jmmijn vrouw niet wilt worden. Je kunt het goed bij m'ij hebben en je gaat dienstbode worden. Ofer komt sar casme in zijn stem, „wil je> soms probeeren, den een of, anderen boer aan den haak te slaan? Ja, tegen zoo iemand kan ik niet concurreeren. Een rijk bestaan kan ik je niet geven". engte van P e r e k o p, ondernamen contingen ten van het Kaukasusleger, ondersteund door eenheden van de Zwarte Zeevloot en een flot- tille van het Zee van Azow-eskader, landingen op De Krim bij Kertsj. Hieruit hebben zich harde gevechten ontwikkeld, te meer daar de aanvallers' met niet onbelangrijke formaties trachtten de gejvonnen posities uit te breiden en voorwaarden te scheppen yoor operatieve acties. De ontwikkeling van de laatste dagen op De Krim heeft meegebracht, dat de land verbindingen met dit schiereiland zijn afgesne den. Daarnaast bestaan er natuurlijk nog ver- keersmogelijkheden over zee.'' De formuleering van de opperste Duitsche leiding en de commentaren laten er geen twij fel aan bestaan, dat de groote aanval tegen het Zuidelijke front met ontzagwekkende mid delen wordt ondernomen. Men verheelt niet, dat het Duitsche front zwaar,op de proef wordt gesteld. Om deze proef te doorstaan moet de leiding veel van de manschappen eischen, dikwijls ook boven- menschelijks. De Duitsche divisies en gevechts groepen vechten heldhaftig, dikwijls zonder slaap en onderbreking. Zij overtreffen zichzelf. Ook wunncer men met soldaten spreek^, die van het front met verlof zijn, verneemt men van de kolossale hoeveelheden wapens waar over de aanvaller de beschikking heeft. In te genstelling tot de levensmiddelen, waarmee de bolsjewistische soldaat wordt verzorgd de conserven b.v. bestaan voornamelijk uit Ame- rikaansche producten zijn de wapens toch overwegend van Sowjet-Russisch maaksel. REDE VAN HITLER. Maandagavond heeft Hitier te Müncben voor zijn oude partijgenooten een rede gehouden (waarop wij nog' nader zullen terugkomen) waarin hij verzekerde, dat Duitschland nooit zal capituleeren en nooit de fout van 1918 zal herhalen. Engelach-Turksohe bespreklrfgen (DNB). De Britsche berichtendienst meldt dat Eden Zondagavond zijn besprekingen met den Turkschen minister van Buitenland- sche Zaken geëindigd heeft, Het Turksche telegraaf-agentschap heeft het volgende communiqué verspreid, dat Maandagavond .te Cairo gepubliceerd is „De Turksche minister van Buitenlandsche Zaken, Noeman Menemendzjogloe, en de Britsche minister van Buitenlandsche Zaken Anthony Eden, zijn op 5 en 6 Nov. te-Cairo bijeen geweest. Zij wisselden hun opvattin gen over den algemeenen toestand aan de hand van de resultaten der conferentie te Moskou uit. De besprekingen tusschen de beide ministers vonden plaats in den geest van de vriendschap en het bondgenootschap tusschen de beide landen". Korte Berichten. (DNB). Er zijn veel teekenen, die er op wijzen, zoo meldt United Press, dat een ont moeting tusschen Roosevelt, Stalin en Chur chill in het voornemen ligt. z Werp geen „scherp" tusschen de aardappelschillen. Zooals wij gisteren reeds- meldden, hebben in een druk bezochte vergadering van N. S. D. A. P. en N. S. B. te Utrecht op den dag der solidariteit Mussert en de Rijkscommis saris het woord gevoerd. Rede van Mussert. Mussert hield een groote rede, waarin hij de twee data, n.l. 11'-November 1918 en 9 No vember 1923 naar voftn bracht. Wij herdenken tezamen, aldus spr., 11 No vember-van het jaar 1918: wapenstilstands dag en 9 November 1923, den opmarsch tfan de nationaal socialisten te München. Wij hebben deze gelegenheid gebruikt om samen te betuigen onzen, wil tot solidariteit, onzen wil om voort te gaan op datgene wat vorige nationaal socialisten gebouwd hebben voor ons. Ik weet het, velen zullen er zijn, misschien wel honderdduizenden, die zeggen „Wat hebben wij,^Nederlanders, te -maken met diqn wapenstiistandsdag, wij waren toch niet in den oorlog van 1914—1918"? en andere honderdduizenden zullen zeggen: „Wat heb ben wij, Nederlanders,'te maken met die Duitsche nationaal socialisten, die daar in München in 1923 opmarcheerden?" Wij zeggen„Wij hebben er alles mee te maken, want het hangt samen met de soli dariteit en die moet er zijn tusschen natio naal socialisten en solidariteit moet er zijn tusschen Germaansche volkeren, tusschen 't Duitsche, het Nederlandsche, het Noorsohe, het Deensche en het Zweedsche en daar over heen de solidariteit van het continent Euro pa, dat zich nog altijd niet weet te gedragen als een continent, d.w.z. als een eenheid in den afweer naar buiten. In 1917 was Amerika den oorlog ingegaan onder Wilson en 11 November was de tri omfdag voor Amerika. Amerika had voor het eerst over Europa getriomfeerd. Voor het eerst over Europa, ja, maar dan toch over een verdeeld Europa. Wilson was met zijn 14 punten gekomen, die van alles voorspiegelden, Duitschland moest de wapenen neerleggen en dan zou het heil over de wereld komen. En nauwe lijks had Duitschland de wapenen neergelegd of er Werd een aanvang gemaakt met de knechting, ontwrichting en berooving en er werd een volkenbond onder Engelsche leiding opgericht om het onrecht in stand te hou den. De oorlog werd met andere middelen voortgezet. TerwijL de Sovjetunie nog in haar kinder schoenen stond, probeérde ze al haar greep te leggen op Europa. Bela Kun in Hongarije, Eisner in Beieren, in de Pövlakte, in Milaan, het Roergebied, in Berlijn, overal begon de Sovjet zijn invloed uit te brejden. Elf November, een dag van schijn en be drog. Schijn voor millioenen menschen, wien werd gezegd, dat de dageraad van een betere wereld aanstaande was. En bedrog aan milli- Een toornige blos glijdt over Lize's bleeke wangen. En dan heeft zij weer haar besluit genomen. „Ik neem het je heel kwalijk, dat-je1' zóó spreekt, Hermann. Want je bent er vlak naast, 'k Was niet van plan, je. te zeggen, waarom ik je vrouw niet worden kan, maar - het is beter, dat ik het nu wèl meedeel. Mis schien had ik dat toen al moeten zeggen, dan was deze tweede teleurstelling jou be spaard. Maat ik wist niet...." I De ietwat toornige trek verdwijnt op het gelaat van den naar zijn meening veronge lijkten jongeman. Met belangstelling wacht hij verder af. Mogelijk is het argument, dat Lize gaat uitspreken, nog omver "te praten. „Ik heb niets tegen jou. Maar er is een ander. Hèm heb ik mijn woord gegeven. En dat woord moet ik houden, is het nigt Hermann?" Woest springt hij op. Hij is verrast, ont steld, ontgoogeld. Alles heeft hij kunnen verwachten, maar dit.... Hij gelooft het niet eens. „Een ander? Daar weet ik niets van. Waarom hebben we dat dan niet gemerkt? Je maakt me wat wijs, geloof ik". „Ik zeg de waarheid, Hermann. Alleen heeft niemand het geweten dan je moeder en ik". v „Mijn moeder?" „Ja, jouw moeder heb ik het verteld. Zij mocht het ook wel weten. Want die ander wasJochem, je broer. Nu weet jij het ook. Ik hoop, dat je er geen misbruik van maken zult". oenen menschen, die al zooveel geleden had den, zoo ontzaglijk veel in vier jaren tijds en wien werd wijsgemaakt u„Leg de wapens neer en aan uw lijden zal een eind komen", terwijl juist een nieuwe phase daartoe werd ingeluid. Millioenen menschen waren aanwe zig en waren vol vreugde op 11 November 1918. Van deze millioenen leven nog millioe nen. Waar zijn diegenen, die nu nog na 25 jaa.r denken aan 11 November 1918, dien dag van schijn en bedrog? En nu, na 25 jaar, wordt Europa wederom gepaaid met beloften. De punten van Wilson zijn vergeten. Al leen de herinnering is gebleven aan den schijn en aan het bedrog. En nu zijn er waar schijnlijk weer punten verschenen, maar nu niet van Wilson, maar nu zijn het punten van Stalin. Deze worden ons niet geopen baard. Maar één ding weten wij precies en dat is de wil van Stalin. Deze wil is precies dezelfde gebleven gedurende 25 jaar, van 1917 tot nu toe en dat is de wereldrevolutie. Sovjet-Rusland wil nu eerst vergroot wor den met Oost-Europa en met den Balkan. En dan, wanneer dat gebeurd is, wanneer het nationaal socialisme verslagen zal zijn, wie zal dan den opmarsch tegenhouden? Dan is er geen macht meer in Europa, die dat kan houden. Daarmede zou 'dan voltrokken wor den, wat zoovelen heben voorspeldde on dergang van het avondland en een bescha ving yan duizenden jaren zou ten onder gaan En Roosevelt, de Wilson van onzen tijd, zou, wanneer dat lot zich over Europa voltrok ken zou hebben, verder van Europa geen last meer hebben. Europa zou geen concurrent meer zijn. De helft, die dq^ Sovjets niet zou den hebben, zou dan Roosevelts helft zijn. Waarschuwing en leering. 11 November 1918 moge dan voor ons al len. zijn en is voor ons allen een waarschu wing en een leering. - Voor Italië was de waarschuwing onvoldoende., Dat is nu het meest beklagenswaardige volk van Europa, in tweeën gesneden en den oorlog ^huis. Er is voor het Italiaansche volk nog maar één lichtpuntMussolini leeft 1 Dank zij de trouw van Hitier, dank zij "de heldhaftigheid van zijn bevrijders. Al moet Mussolini dan weer na 20 jaren van voren af aan beginnen, maar ditmaal op een grondslag steviger en vaster dan ooit te voren. Nooit, nooit meer een 11e November. Dit geldt zeker in 4e eerste plaats voor het Duit sche volk,, maar even goed voor het Neder landsche volk. Midden-Europa kapot beteekent na korten tijd ook West-Europa kapot, en het is mij een raadsel, dat er menschen zijn in Neder land,, die zeggen dit niet in te zien. En nu de 9de November 1923. Op den 9den November 1923 marscheerden de nationaal socialisten door München. Het republikein- sche en democratische Duitschland, geknecht en uit elkander gehaald, was onherroepelijk de voorpost van het communisme. Men be sefte, dat dit niet voort mocht gaan en dat dit besluit moest worden vervangen door een sterk nationaal en sociaal regiem. Dat droe gen diegenen, die met elkander in München opmarcheerden in November 1923 en dat leefde in ge harten van hen, die vielen. En zouden wij, Nederlandsche nationaal socia listen dat niet herdenken? Zij zijn ook voor ons gevallen. In 1933 was het dan zoover, dat de nationaal socialisten de macht in den ouden Duitschen staat overnamen. Van 1933 tot 1939, in deze zes jaren werd een begin gemaakt met den nationaal socialistischen opbouw en met de voorbereiding van den af weer. In 1939 is de stormloop begonnen. De stormvloed ris opgevangen door een dam, die voor ten minste 90 pet. ontstaan is uit den wil van het nationaal socialisme. Er zijh in Nederland menschen, die zeggen: „Wat bols jewisme I Ik wil geen bolsjewisme I" Ja, gij wilt geen bolsjewisme, goed I En gij wilt ook geen nationaal socialisme. Welnu, dan zeg gen wij Nederlanders tot iemand, die zegt ik wil geen overstrooming, maar ik wil ook geen dijk I Dan zeggen wijgij zijt 'n dwaas. Gij hebt te kiezende overstrooming of den dijk. i. V Wij bouwen aan dezen dijk en daarpm past het ons zeker vanmiddag om onze er kentelijkheid van hieruit te betuigen aan al len,'die aan,dezen dijk werken en wel in de eerste' plaats aan den verantwoordelijken dijkgraaf Adolf Hitler, die naar onze mee ning, ons Europeanen door God gegeven is om Europ» te behoeden tegen de oven tro ming. Vier citaten gaf spr. om te doen zien hoe al deze jaren spr. steeds weer voor oogen heeft gestaan de solidariteit. De solidariteit beheerscht onze toekomst en bij deze woorden is het niet gebleven. Daden hebben gesproken. Iedere week staat in Volk en Vaderland een korte of langere lijst van hen, die hun jonge leven daar gaven in het Oosten, opdat hun volk zou leven, Schouder aan schouder Hebben zij met hun Duitsche kameraden gestaan. Samen ston den zij en samen zijn zij ook,gevallen, indien dit noodig was. De lotsverbondenheid van de Germaansche volken is met bloed bezegeld. Wij hebben kunnen lezen, dat daar in het Oosten een; groot Aziatisch blok gevormd wordt van volkeren en staten. U weet ook, dat in het Westen een Amerikaansch conti nent gevormd wordt en dat er nu reeds zulk 'een stérk Oost-Eumpeesch-Aziatisch-Sovje- tisch blok bestaat. Daartegenover kan alleen staan een solidair Europa. Zijn wij, Nederlanders, bang Voor de Ger maansche solidariteit? Zijn wij kleinmoedig daarvoor? Eens heb ik gezegd en dat blijft gezegd, dat wie het Nederlandsche volk zou willen aantasten, natuurlijk in het Nederlandsche nationaal socialisme zijn grootsten vijand zou vinden. Maar is dat een aantasting? In tegendeel 1 Het is de normaalste en de nood zakelijkste zaak van de wereld. Het ?ich bekennen tot een grfcotere ge meenschap is niet de ondergang, maar de op gang van een volk, dat zichzelf bewust is en dat een groote traditie heeft en dat zooveel goede eigenschappen van geest en lichaam heeft. Geen ondergang, maar een opgang is de Germaansche solidariteit, gegrond op de rassengemeenschap, gegrond op de gemeen schappelijke wereldbeschouwing met een zeer vasten wil, tot een gemeenschappelijke ver dediging van levensrüimte en levensbelan gen. Daardoor wordt niets prijsgegeven van eigen aard. Voor ons, Nederlanders, komt daardoor de bevrijding van ons gevoel van machteloosheid, van het vernederende, neer drukkende besef, dat wij niets dan 'n speel bal zijn van groote machten. Wij komen daardoor op een hooger plan. Een deel van het\ Germanendom, dat als eenheid alle Nederlanders omvat, welke volk- sche eenheid in rich bergt de ontplooiing van plaatselijke variaties, zie, dit is ons ideaal. En dit zal verwezenlijkt moeten worden op straffe van een totalen ondergang. De draag sters van deze gedachte zijn de N. B. in het Nederlandsche volk en de N. S. D. A. P. in het Duitsche volk. In deze jaren is er tusschen ons gegroeid een werkelijk kame raadschappelijke band. De N. S. B. en de N. S. D. A, P. hier in de Nederlanden willen een voorbeeld zijn van solidariteit. Wij hebben in deze jaren tijden van op gang gekend en tijden van neergang. Den wind in de zeilen hebben wij practisch nooit. Eens op een dag, toen de Führer Mussolini had bevrijd, toen hadden wij den wind in de zeilen. Anders was het altijd moeilijk en zwaar. En'dat is-ook noodig. Het maakt u sterk. Het is geen kinderwerk, om een volk op te voeren naar een toekomst- die beter is. Dat eischt alle gaven van hoofd, van hart en van verstand. En daarom reken ik op u, kameraden. En tenslotte een enkel woord tot u, mijn heer de Rijkscommissaris. Ik weet, dat gij hier zijt als vertegenwoordiger van den Füh rer, -van den man, die verantwoordelijk is voor de toekomst, niet alleen6van zijn eigen volk, maar van Europa. En,wij, Nederland sche nationaal socialisten heóben te dien aan zien maar één wensen, namelijk hem te steu nen in zijn strijd met alle mi4delen waarover wij beschikken. En ik vraag u, mijnheer de Rijkscommissaris, als zijn vertegenwoordiger wil hem dat overbrengen. Ik weet het, gij verwacht van mij zeker niet op dezen dag woorden van lof. Maar ik ben nu1 eenmaal de Nederlander, die meer dan alle andere Nederlanders ook weet,, wel ke inspanningen gij u getroost, welke moei lijkheden gij hebt te overwinnen en dat gij uw best doet uit plichtsbesef en verantwoor- delijksheidsbesef en uit toewijding voor ons volk, maar daarboven uit principieel, omdat gij overtuigd zijt, dat èn het Duitsche èn het Nederlandsche belang ons voorlichten, ons voorgaan eischt. Doelbewust hebt gij steeds naar deze solidariteit gestreefd. Ik mag u Jaarvan wel de pionier noemen. En op dezen dag van solidariteit mag ik daarvan getuigen en u daarvoor mijn diepe erkentelijkheid be tuigen. REDE VAN DEN RIJKSCOMMISSARIS Daarna sprak de Rijkscommissaris. Wij zijn hier bijeengekomen om twee ge beurtenissen in de geschiedenis van het DuiJ- sche volk te herdenken en de heer Mussert heeft de beteekenis van deze herinnering en deze herdenking samengevat door onze sa menkomst en dezen dag te bestempelen als den |dag der solidariteit. Ik neem dit woord volkomen over. Ook voor mij is juist deze dag, die gewijd is aan twee tragische oogen- blikken in het Duitsche volk, de dag der so lidariteit. Nov. 1918 en Nov. 1923. In November 1918 heeft het Duitsche volk deze solidariteit vergeten; daaruit ontstond de verschrikkelijkste ineenstorting van zijn geschiedenis. Die ineenstorting blijft een eeuwige vermaning voor ons allen, nooit de solidariteit, deze door God gewilde saamho- righeiH van een vqlk te vergeten. November 1923 echter, die tóen bij den afloop der ge beurtenissen niet tot succes-heeft 'geleid, maar die dooden zag liggen op de straten en pleinen, bewijst ons, dat het tijdelijk misluk ken van een daad, die gesteld werd uit de diepste volksche verantwoordelijkheid, nooit vergeefsch is. Want van dézen dag af stroomt geleid en altijd waakzaam gehou den dooi1 onzen Führer de oneindige kracht, door het geheele Duitsche volk, die dit volk heeft opgeroepen, heeft wakker ge- DINSDAG 9 NOVEMBER 1843. Zon op 7.50, onder 16.57, Maan p 16.23, onder 4.03. V. maan 12 Nov. L. kw 20 Nov. Waarlijk, het is de hoogste eer, die den zondaar kan worden aangedaan, tot God te mogen spreken, en vertrouwelijk te mogen spreken; tot God, die den hemel en de aar de vervult, Wiens Majesteit zelfs voor het oog der Engelen verblindend is. Welk een afstand tusschen dien grooten God en ons! O, onberekenbaar is onze verplichting aan den Heere Jezus, die voor arme zondaren den toegang heeft gebaand tot den Vader, en in den hemel voor Zijn aangezicht hun voor spraak wil zijn. En welk een heil, onze noo- den, al onze nooden, voor Hem te mogen openleggen, al wat ons ontbreekt, van hem te mogen verzoeken, al wat drukt of dreigt Hem te mogen klagen, verzekerd dat hq, hetgeen wij naar Zijn wil bidden, om Chris tus' wil, genadig zal schenken. Welgelukza lig, wanneer wij ons zeiven bewust mogen zijn, dat wij die eer e» dat voorrecht eenigs- zins naar waarde leerden schatten. Maar wie heeft zich in dezen niet te schamen? Wie' moet ook hier vanwege zijn nalatigheid of traagheid, niet zijn eigen aanklager bij den Almachtige zijn? Ds J. J. KNAP, roepen en capabel, groot en sterk heeft ge maakt tot deze enorme prestaties, dié het thans noodig heeft om het tegen zijn vijan den vol te houden. Ziet u, kameraden, zoo bewijst November 1918, dat elk optreden tegen 4e solidariteit, dood, vernietiging en einde beteekent en zoo bewijst November 1923, dat elk optreden uit volksche verantwoordelijkheid, ook wanneer het niet terstond tot succes leidt, toch ten slotte de overwinning voor volk en gemeen schap zal beteekenen. Het is uitgesloten, dat men een Ger- maansch volk op den duur doet buigen. Het verweert zich en laat zich liever vernietigen, alvorens z'ch te laten buigen en zijn vrijheid en innerlijke kracht prijs te geven. Wat konden een paar mannen toen tegen de overmachtige Entente. Wat konden zij hopen? Die hebben niet gevraagd, maar zij zijn aangetreden, omdat zij wisten en omdat hun innerlijke' stem hun heeft toegeroepen: jullie moet thans voor Duitschlands eer en vrijheid, aantreden. Thans verstaan wij den dieperen zin van beide gebeurtenissen. Vier jaren en meer van de zwaarste offers werden gebracht, heldendaden, die haars ge lijken in de geschiedenis pog nauwelijks ge had hebben, werden volbracht. En dat alles zou tevergeefs geweest zijn? En toen kwam November 1923 en weer trad een vastberaden schare aan en werd neergeworpen en'-neer- geslagen en weer kon bij iemand de gedach te opkooien: Waartoe? Het is zinloos 1 Neen kameraden, uit het gebeuren van de laatste jaren zien wij in, dat alles een diepen zus heeft gehad en voorbestemd was in de Voor zienigheid om het Duitsche volk in staat ie stellen tot de groote taak, die het te wach ten stond, toen de bolsjewisten in Juni rV-4 met honderden divisies naar onze Oostgrens waren opgetrokken. Op dat oogenblik- heest het Duitsche volk, dat weet, wat lijden be teekent, ook de kracht gevonden dit gevaar te boven te komen. Hetzelfde geldt voor No vember 1923. Het is niet een rechtstreeksche zegetocht geweest naar de macht *en hoe zwaarder een zoodanige strijd is, hoe meer offers er gebracht zullen moeten worden, des te sterker wordt een volk voor de laat ste beproeving. Het beeld van dewereld, zooals wij het in het jaar 1914 en tevoren gehad hebben, is volledig veranderd. Nieuwe machtsgroepee- ringen vormen thans de wereld. De mkchts- groepeering Oost-Europa en Azië, met de Slavisch-Oriëntaalsch Mongoolachtige volke ren, voortgekomen uit de steppe, is het, die altijd weer "om de zooveel eeuwen toestormt. Thans is het het bolsjewisme van Stalin. En aan den anderen kant, over den Atlantisphen Oceaan, vormt zich iets nieuws. Het Ameri- kaansche continent wordt tot het V '.stelijke' halfrond van Roosevelt samengeva, en ver heft zich met een machtigen en onbeperkten aanspraak op de heerschappij. En daarginds in OoSt-Azië vörmt zich eveneens een nieu we groepeering. Dan blijven wij, Europeanen nog over. Dat zijn de vier groote machts groepen, die thans bezig zijn te ontstaan. Zij worstelen met elkaar om de vormgeving van de wereld. Het is niet de organisatie, het zijn niet de formaties, het zijn niet dé programma's, die de geschiedenis maken. Het zijn de men schen. De menschelijke geest, zooals hij uit zijn biped geschapen wordt, is het, die de ge- schiedéni3 maakt, die zijn hoogste voltooiing vindt altijd in de heel groote mannen, die uit het volk of uit een ra3 geboren worden tn als leiders voorop gaan. Daarom moeten wij ons met de geestelijke eigenschappen bezjg houden pn moeten wij ons afvragen: waar ligt de laatste impuls voor de uiterlijke mili taire en politieke verschijnselen? Het bolsjewisme. Zoo wil ik eens over het Oosten spreken, over de bolsjewieken. Wij hebben deze vol keren reeds eenmaal, in de jaren 1914, 1915 en 1916 meegemaakt, toen wij in den eersten wereldoorlog tegen Rusland zijn opgetrok ken./ Toen kwam ons de Russische soldaat tegemoet en maakte op ons den indruk van een op de een* of andere wijze handelbaren en tenslotte goedmoedigen boer. Hetgeen thans op ons afkomt is heel iets anders. Hét bolsjewisme heeft het positieve) het goede, van den Russischen boer onderdrukt en het" heeft twee eigenschappen, die in dezen men schen altijd sluimeren, té voorschijn gebracht De menschen van de steppe hebben be paald een heimwee, zij voelden zich bevre digd, wahneer.zij kunnen lijden, wanneer zij gekweld worden. En het tweede is de onbe grensdheid van de steppe. Zij maakt losban dig en teugelloos, zoóals wij dat juist kun nen conStateeren aan' die stormloopen uit Ket Oosteq? die altijd weer tegen Europa aan komen rollen. Uit deze beide eigenschappen en haar po litieke uitwerking kunt u rieh het wezen van het bolsjewisme en van den bolsjewistischen massamenseh verklaren. Tevens kunt n daaraan zien, dat wq hier te doen hesbon met menschen en een systeem, waarmede wjj het volgens Europeesche spel regels nooit zullen klaarspelen. Dat moeten wij duidelijk inzien. Een vergelijk met ket

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1943 | | pagina 1