Herdenking 30 Januari 1933
DINSDAG 2' FEBRUARI 1943 57e Jaargang, No. 103
Dit nummer bestaat uit twee bladen - EERSTE BLAD
Proclamatie van den Führer.
De Rijkscommissaris hield op 30 Januari een
rede - Ordening of chaos - De beslissende
phase - Stalins opzet - Europa's bijdrage.
CHRISTEL IJ K DAGBLAD VOOR ZEELAND
Bureaux: L, Vor'ststraat 70, Goes. Postrekening no. 44455. Tel. no. 2438, Bijkantoor
I Middelburg: Fa Boekh. J, J, FANOY, N. Burg 26—28 en Ncordweg 15*. Tel, no. 3128.
Abonnementsprijs ƒ2,73 per kwartaal. Weekabonnementen voor Middelburg, Goes en
plaatsen waar een agent is aangesteld 0,21. Losse nummers 6 cent.
Advertentiën 12 cent per millimeter. Ingezonden mededeelingen 24 cent per millimeter.
Bij contract belangrijke korting. Kleine advertentiën (maximum 8 regels) van 1—5 regels
65 cent, iedere regel meer 13 cent. Dienstaarivragen en dienstaanbiedingen van 1—5 regels
55 cent, iedere regel meer (max. 8 regels) 11 cent. Onder letter of motto^ 10 cent extra.
Advertentiën in deze rubriek bij vooruitbetaling.
Dir.-Hoofdrad.ft. DE LANGE, Goes. Adm. (Advertentiechef): B. P. DAVIDSE, Goes.
(D.N.B.) De) Führer heeft de volgende
proclamatie uitgevaardigd
Voor de tiende maal verjaart heden de
dag, waarop mij de .Rijftspresident, generaal-
veldmaarscbsalk Von Hindenburg, de verant
woordelijkheid overdroeg voor de ,l«iding
van het Rijk. De veertienjarige worsteling
van de Nationaal-Socialistische Beweging
om de macht, die, ,zelf uit -een zeer klein
bègin ofttstaande, tóen als verreweg de
sterkste partij van het Rijk het legale recht
tot- ..vorming der regeering bezat, kreeg
daarmede zijn succesvolle afsluiting.
Dit overnemen van de verantwoordelijk
heid geschiedde echter eerst, nadat alle par
tij én in min of meer langen tijdsduur haar
onbekwaamheid om Duitschland weer om
hoog te leiden hadden bewezen. Duitschland
leed steeds meer onder de gevolgen van de
nederlaag na een oorlog, die het niet ge
wild heeft en waarvoor het derhalve ook op
geenerlei wijze was voorbereid. Na een held-
haftigen tegenstand, die ruim vier jaren
door geen vijandelijke macht gebroken kon
worden, was het den van binnen en van
buitpn bevorderden defaitistischen elemen
ten gelukt eindelijk over te gaan tot ,de
openlijke revolutie. De ArfTsrikaansche pre
sident Wilson, had met de opstelling van 14
punten dei: werelcj/ het visioen van een toe-
komstigen. vrede voor oogen getooverd, die
des te begeeriger door het Duitsche volk
voor waar werd gehouden, daar het zoowel
in zijn breede massa alsook in den gedach-
tengang van zijn leidende mannen geenerlei
positieve oorlogsdoelen bezat. De natie voer
de den strijd voor haar zelfbehoud en was
derhalve in vele lagen bijna dankbaar een
vrede van .verzoening en overeenstemming
aangeboden te krijgen.
Terstond na de daardoor van het Duit
sche volk uitgelokte overgave zijner wapens
volgde het historische bedrog. Een woord
breuk'zooals de wereldgeschiedenis dien tot
dusverre nog niet had beleefd. In plaats van
den vrede der verzoening en overeenstem
ming kwam dat dictaat van Versailles, dat
de Duitschenatie en de met haar verbon
den' volken tot slaven vernederde, militair
weerloos maakte, politiek ontrechtte en eco
nomisch voor onafzienbare tijden vernie
tigde.
Dit alles echter wat sedert 1919 tot 1933
het Duitsche volk aan onrecht, onderdruk
kingen, economische plundering en politieke
discriminatie werd toegebracht, ontmoette
geen ndtionaal-socialistische, maar het door
en door democratisch-marxistische Duitsch
land. Iedere poging van de democratische
afbrekerige en marxistische machthebbers. 1
om de overige wereld door een beroep op de
daar naar het schijnt vermoede gelijke gees
telijke richting te kalmeeren, of zelfs te
brengen tot inzicht in het onverstand dezer
dictatuur van het zinnelooze geweld, mis
lukte. Met taaie volharding trachtte het in
ternationale jodendom de natie èerst kapi
talistisch leeg te plunderen ten einde haaf
aldus economisch en daarmede door de
stemming voor het joodsche bolsjewisme
rijp te maken. De dwaasheid van het z.g.
vredesvedrag van Versailles leidde echter
niet slechts tot de vernieling van de Duit
sche economie, maar in haar gevolgen tot
een niet minder groote verwoesting van het
economische leven ook in de andere landen
met inbegrip van dat in de z.g. ovérwin-
naarsstaten.
Toen 1932 ten einde liep.
Toen 1932 ten einde iep, bevond de we--
red zich in een tóestand van voortdurend
onafgebroken scherper wordende economi
sche crisis, de werkoosheid drukte niet al
leen op het Duitsche volk, maar ook op de
rijke landen van het westen en in Ainerika
in het bijzonder op de Vereenigtle Staten.
In den winter van 1932 op 1933 was in
DuitscHlapd het aantal werklooZen gestegen
tot keven millioen en dat deV arbeiders, d-e
slechts korten tijd werkten, tot ongeveer
hetzelfde aantal. Het Engelsche moederland
dat ruim een kwart van de oppervlakte dm
aarde beheersc-hte, had 2% millioen werk-
loozen. De Ver. Staten met. haar j-eusachtige
rijkdommen in den grond en een onbe
grensde vruchtbaarheid hadden rond 13 mil
lioen werkloozen.
In Duitschland zelf waren de economische
omstandigheden in overeenstemming met
den toestand van hét algemeené leven. In
tallooze partijen verscheurd, geremd door
de egoïstische vastgeroestheid der verte
genwoordigers der landen en van de belang-
hebbers der verschillende beroepsstanden en
partijen, leek het voor iedere regeering van
den aanvangaf kansloos om ook slechts
aan de meest dringende taken tot behoud
van het leven van ons volk mét de tot dus
verre gebruikelijke methodes en -de aanwe
zige krachten recht te doen wedervaren. D»
innerlijke tmtbinding van het volkslichaam
had zulke vorderingen gemaakt, dat nog
slechts de overgang naar. den chaos als
eenige uitweg voor een mogelijke oplos
sing scheen over te blijven. Terwijl de jood
sche partijleiders en economisdhe hyena's
aan den eenen kant de grondslagen van het
politieke en economische leven steeds meer
vernietigden, predikten dezelfde joodsche
agitatoren de noodzakelijkheid der bolsje
wistische revolutie.
Het was daarbij duidelijk, dat wannepr
Hoffmann,1 Stapf.
veertien jaar marxisme, democratie en par
lementarisme er in geslaagd waren Duitsch
land te ruïneeren, een jaar bolsjewisme vol
doende moest zijn, om bet. Duitsche Rijk
volledig te vernietigen. Zoo stond het Duit
sche volk, innerlijk in tweedracht en uiteen
gevallen, in zijn staats- en landsfinanciën
onder schulden gebukt en doorschokt voor
het volslagen bankroet. Veertien millioen
arbeidende menschen hadden voor de eene
helft onvoldoende voor de andere helft in
het geheel geen werk, het bedrijfsleven dolf
steeds meer het onderspit, -de handel doofde
uit, scheepvaart en yerkeer schrompelden
steeds meer ineen, de boep verlbor huis 'en
hof, de levensvreugde begon te verdwijnen
en het dalende aantal geboorten deed het
einde van ons volk bijna systematisch voor
zien en b'erekenen.
Vierjarenplan.
Dit was dus dé erfenis,, die mij op 30 Jan.
1953 verantwoordelijk overhandigd werd.-In
de eerste procamatie aan het Duitsche volk
verkondigde ik als kanselier van de toen
malige Rijksregeering het besluit de natie
als voorwaarde voor iedere opkomst tot een
heid te brengen, haar rechten naar beste
weten en geweten van nu af weer te behar
tigen zoowel tegen de waanzinnige harts
tochten in het binnenland alsook tegenover
de afpersingen 'van de omringende wereld.
Vooral echter beloofde ik de werkloosheid
op te heffen en den Duitsche'n boer in de
toekomst te behoeden voor het verdrijven
van huis en hof, Ik verzocht toen het Duit
sche vólk mij vier jaren tijd te geven Om
datgenè weer goed te maken, wat in een
verval van veertien jaar vernietigd of ver
woest was.
Ik heb nu, gesteund door mijn medestrij
ders, in rustelooze onafgebroken activiteit,
jaar na jaar gewerkt aan de wederoprich
ting van het Duitsche Rijk in het binnen
land en naar buiten. Nog voor de door mij
verzochte termijn verstreken was, }was reeds
de laatste werklooze weer aan het' werk. De
joodsche aanval op den grond en bodem
van het Duitsche hoerendom was afgesla
gen, het behoud der hofsteden verzekerd,
het handwerk en het overige bedrijfsleven
begonnen weer op te bloeien, de financiën
van rijk, landen en gemeenten werden in
orde gebracht, het gelukte het verkeerswe
zen tot nieuw leven te brengen, wegen en
spoorwegen werden verbeterd, nieuv)e kana
len aangelegd, begonnen met den aanleg van
de rijksautobaan.
Met de saneering van het economische le
vert ging de ontwikkeling-van hef"cultureele
hand in hand Bouwkunst, theater, muziek,
film, radio, zij beleefden een opbloei als
nooit te voren. Daajbij stond bovenal één
gebodsteeds meer 't breede volk te 'doen.
deelnemen, niet alleen aan de materieele,
maar ook aan de cultureele goederen en
scheppingen der natie, Daarmede waren in
overeenstemming de beginselen der nieuwe
opvoeding. Zc-"Vr rekr-ing te houden met
afkomst, stann bero-p der ouders moest
ieder bekwaam kind van ons volk op kos
ten van de volksgemeenschap de studie en
daarmede de sociale opkomst mogelijk wor
den gemaakt.
Wat op de 'gebieden van de economische
cultureele en sociale ontwikkeling sedert '33
in het Duitsche Rijk onder de nieuwe lei
ding gepresteerd werd, is uniek, het is zoo
uniek, dat vooral in de democrati*che lan
den niets evenwaardigs daarnaast geplaatst
kan worden. Alleen het fascistische Italië
heeft door zijn Puce in zijn inwendigen op-
bouwarbeid vergelijkbare daden volbracht.
Dit alle? echter kon slechts gelukken door
e$n concentratie van aTe krachten der na
tie en doorthaar eensgWiityie oriënteering op
de als noodzakelijk erkende doelstellingen.
Zoo zijn in enkele jaren tallooze verschijn
selen van ons innerlijk verval opgeheven'.
In plaats van het in confessie, partijen en
klassen verscheurde en derhalve in onmacht
vegeteerende Rijk van Weimar, was het
Duitschland van de concentratie der natio
nale kracht getreden. In plaats van de al-
gemeene partij-wantoestanden was een en-
kele volksverbonden beweging gekomen. De
parlementen der landen werden vervangen
door een gemeenschappelijke vertegenwoor
diging van het Duitsche volk in den Rijks
dag, werknemers- en werkgeversorganisa
ties werden samengevat in het Duitsche Ar
beidsfront, pers, film en radio hielden op
elementen der ontbinding van ons volks
lichaam te zijn en werden in plaats daarvan
in diens* gesteld van de nationale eenwor
ding. Een geweldig werk van wetgeving
schiep de- grondslagen voor een nieuw
Duitsch rijk, zooals dit in dezen vorm in de
geschiedenis tot dusver nog niet heeft be
staan.
Aanbiedingen aan het buitenland.
Uit de daarmede verworven innerlijke
kracht van ons volk vloeide pas de moge
lijkheid van de oplossing der buitenlandsche
taken voort. Ik heb in deze lange jaren de
wereld steeds weer practische aanbiedingen
gedaan voor ren verstandige begrenzing def
bewapeninger voor een loyale samenwer
king. Latere geschiedvorschers zullen eens
constateeren, dat echter nog nooit de vreed
zame voorstellen van een man met meer
haat ontvangen werden als de mijne. De
belanghebbers der'kapitalistische en bolsje
wistische volkerenplundering begonnen hét
nieuwe Duitschland evenzeer te haten als
het aanving een voorbeeld te worden voor
de vreedzame oplossing van aanwezige te
genstellingen, sociale problemen of econo
mische moeilijkheden. Vooral het internatio
nale jodendom deed zijn opruiing tegen het
nieuwe Duitschland toenemen, dat noch be
reid was zich te buigen voor de internatio
nale beursbelanghebbers, noch zich te laten
intimideeren door bolsjewistische bedreigin
gen. Ondanks, deze vijandschap gelukte het
telkenjare steeds grootere vorderingen te
bereiken, ook op den weg van de vreedzame
'herziening van het dictaat van Versaillès en
het herstel dhr Duitsfche levensrechten. Eerst
na de afwijzing van al mijn voorstellen voor
een gemeenschappelijke bewapeningsbeper
king heb ik bevel gegeven tot den, opbouw
van de nieuwe Duitsche weermacht, en die
ten uitvoer gelegd.
Thans op den tienden verjaardag na het
overnemen van de macht zien wij eerst ge
heel, wat van 'Duitschland en Europa zou
zijn geworden, wanneer op 30 Januöfri 1933'
de Voorzienigheid door den Rijkspresïdent,
generaal-veldmaarschalk Von Hindenburg,
niet de macht zou hebben overgedragen aan
het nationaal-socialisme. Want het Duitsch
land van den systeemtijd zou niet zijn ge
bleven, zooals het was, maar zijn politieke
en economische verzinking in ellende en
militaire hulpeloosheid zouden noodzakelij-
kerwijzer geleid hebben tot een steeds groo
tere onmacht tegenover de omringende we-
1 reld.
Slechts twee mogelijkheden.
In ditzelfde tijdsbestek heeft echter reeds
vanaf tien jaren tevoren het bolsjewisme
voor den overval op Europa een systema
tische bewapening van waarlijk reusachti-
gen omvang nagestreefd. Wat zou van het
Duitsche volk en van Europa geworden
zijn, wanneer op 22 Juni 1941 niet op het
laatste oogenblik de nieuwe Duitsche weer
macht haar schild voor het yaste land had
gehouden. Wie wil gelooven, dat de be
lachelijke garanties of' even onbelangrijke
papieren verklaringen van Angelsaksische
staatslieden de wereld zouden hebben gered
van den overval door een macht, die naar
thans Amerikaansche correspondenten rus
tig uitspreken, sedert 20 jaren slechts één
doel had, om, zooals eens ten tijde van de
volksverhuizing of van de Mongolenstormen
Europa te overvallen, zijn cultuur te vernie
tigen, vooral echtér zijn menschen uit te
roeien om slavenarbeiders voor de Siberi
sche toendra's te krijgen, welke staat be
halve Duitschland zou dit gevaar hebben
kunnen tegemoet treden?
Wanneer" sedert 1941 het grootste deel
van Europa zich om Duitschland schaart
in den strijd tegen de gevaren van het Oos
ten, kan dit slechts geschieden, omdat dit
Duitschland in 1933 de politieke, moreele
en materieele" voorwaarden heeft gekregen
voor de leiding in den strijd, die thans over
1 het lot van de wereld beslist. Evénals toen
in het binnenland slechts twee mogelijkhe
den bestondende overwinning der. natio
naal socialistische revolutie en daarmede een
systematische sociale nieuwe opbouw van
Duitschland, ofwel de bolsjewistische om
wenteling en daarmede de verwoesting en
knechting van allen, zoo zijn er ook thans
slechts deze beide alternatievenofwel
Duitschland de Duitsche weermacht, en de
met ons verbonden landen en dus Europa
zegevieren óf e, breekt uit het Oosten de
binnen ,Aziatch-bolsjewistische golf los
over het ouds.e cultuurcontinent, even ver
woestend en vernietigend als dit in Rus
land zelf reeds het geval was.
Alleen de jr-raid afgekeerde fantas
ten kunnen ernstig geloof hechten aan de
joodsche pocherij, dat een of andere Brit-
sche of Amerikaansche papieren verklaring
een dergelijke volkerencatastrophe tot staan
zou vermogen te brengen,
Toen in 1939 Frankrijk en Engeland zon
der eenige reden DuitscHTand den oorlog
verklaarden en daarmede den tweeden we
reldoorlog dedèn uitbreken, hebben zij on
bewust slechts dit eene goede tot stand ge
bracht, n.l.het grootste conflict der ge
schiedenis te doen uitbreken juist op het
oogenblik waarop de hoogste kracht van
Duitschland was bereikt een strijd, waartoe
zooals wij thans weten, door de machtheb
bers van het Kremlin al lang was besloten
en die elk jaar nog slechts zwaarder zou
hebben moeten worden.
Voor de grootte dezer reusachtige wor
steling verbleeken alle andere gebeurtenis
sen, want wanneer de nieuwe bestorming
van binnen-Azië naar Europa succes zou
hebben, zou de tegenwoordige wereld pre
cies zoo stukbreken als eens de oude uit
eengebroken is door de bestorming der
Hunnen. Een menschelijke arbeid van meer
dan duizewd jaren zou daarmede weer ver-
geefsch zijn geweest,over de continenten
der aarde zou de-chaos komen, in plaats
van de cultuur ondenkbaar barbarisme.
Wat derhalve sedert 1933 gepresteerd
werd op economisch, cultureel of op poli
tiek gebied, treedt ondanks alle grootheid
'op den achtergrond tegenover de taak die
ons thans gesteld is. Wanneer het natio
naal socialisme niets tot stand zou hebben
gebracht dan datgene, wat achter ons ligt,
zou het reeds een der geweldigste ver
schijnselen der wereldgeschiedenis zijn, maar
Europa zou desondanks verloren zijn.
Neen, de wonderbaarlijke weg onzer Be
weging van de enkele mannen uit den eer
sten tijd tot op den dag der overneming
van de macht en van toen tot heden 'is
slechts denkbaar en begrijpelijk als een uit
drukking van den wil der Voorzienigheid
om het Duitsche volk en bovendien geheel
Europa de mogelijkheid te geven met suc
ces het hoofd te kunnen bieden aan de
grootste bedreiging van alle tijden. Het zal
derhalve slechts aan ops liggen den zin
van dezen oorlog te begrijpen, den ons op
gedrongen strijd zoo vastbesloten en zoo
lang te voeren, tot dit vasteland kan wor
den, beschouwd als definitief gered. Wat ons
daarbij in het bijzonder aan noodlotslagen
moge treffen, is niets vergeleken met wat
allen zouden lijden wanneer de horden der
barbaren van het Oosten over ons wereld
deel zouden vermogen te rollen. Eens trok
ken Duitsche ridders naar wijde verten om
te strijden voor het ideaal van hun geloof,
thans strijden oftze soldaten in de einde
loosheid van het Oosten om Europa te be
hoeden voor de vernietiging. Ieder afzon
derlijk. menschenleven, dat in dezen strijd
valt, zal aan generaties der toekomst het'
leven verzekeren.
Ik heb, zoolang ik het op eenigerlei wijze
mogelijk achtte, de overige wereld steeds
weer de hand toegestoken tot verzoening.
In Juli 1940, na de verwerping van mijn
laatste vredesaanbod, werd het echter dui
delijk, dat iedere herhaling slechts als zwak
heid zoü worden uitgelegd, aangezien de'
verantwoordelijke opruiers voor dezen oorlog
onder geen beding den vrede wenschten.
De samenzwering van internationaal ka
pitalisme en bolsjewisme, is daarbij geens
zins een krankzinnig verschijnsel, maar een
natuurlijk feit, aangezien de drijvende
kracht in beiden dat volk is, dat door zijn
haat sedert duizenden jaren de menschheid
steeds weer opnieuw verscheurd, innerlijk
tot ontbinding gebracht," economisch geplun
derd en politiek vernietigd heeft. Het inter
nationale jodendom is het „ferment der ont
binding der volken en staten", thans nog
precies zooals in' den ouden tijd en zal. het
zoo lang blijvén als niet de volken de
kracht vinden om zich te ontdoen yan
dezen ziekteverwekker.
In dezen geweldigsten strijd aller tijden
mogen wij niet verwachten, dat de Voorzie
nigheid. de overwinning cadeau geeft. Ieder
individu en ieder volk wordt gewogen en
wat te lioint bevonden wordt moet vallen.
Ik heb derhalve reeds op 1 September 1939
verklaard, dat, volkomen onverschillig wat
er ook moge komen, tijd noch wapengeweld
de Duitsche natie zullen dwingen.
De achter ons liggende tien jaren zijn
derhalve niet slechts vol geweldige presta
ties op alle gebieden van vreédzamen arbeid,
van cultureelen vooruitgang en sociale sa
neering, maar ook van militaire daden van
unieke grootheid. Naast de overwinningen,
die de Duitsche weermacht en haar bond-
genooten in dezen oorlog hebben bevochten,
staat tot d usverre historisch niets even
waardigs.
Met het oog op het l inzicht dat er in
Ter gelegenheid
van den lOden
van
het overnemen
der macht in
Duitschland
door Adolf Hit
ler werd Vrij
dagavond j.l. in
den Raftgschen
Dierentuin een
groote bijeen
komst gehouden
v. d. N.S.D.A.P.
en N.S.B. Ge
deeltelijk over
zicht van de. zaal
tijdens de rede
van den Rijks
commissaris,
Rijksminister dr
Seyss-Inquart.
Arbeitsber. der
N.S.D.A.IV
Stapf-Paz' m
dezen oorlóg geen overw.nnar? en over
wonnenen, maar alleen overlevenden of ver
nietigden kunnen zijn, z&l derhalve de na
tionaal socialistische staat den strijd voort
zetten met dat fanatisme, dat de Beweging
van het eerste oogenblik af bezat toen zij
begon de macht in Duitschland te ver
overen.
Ik heb derhalve reeds op 30 Januari 1942
uitgesproken, dat ieder zwakkeling overwin
ningen vermag te dragen, terwijl het lot
met zijn slagen eerst den sterke beproeft.
Reeds in den afgeloopen winter juichten in
'de plutocratieën de joodsche leiders over de
in hun oogen onvermijdelijke ineenstorting
van de Duitsctfie weermacht, Het is anders
uitgekomen. Zij mogen in dezen winter
weer hetzelfde hopen. Zij zullen weer be
leven dat de kracht van de nationaal-socia-
listische idee sterker is dan hun verlangen.
Zij zal ieder manen tot vervulling van zijn
plicht.en zij zal ieder vernietigen, die tracht
zich aan zijn plichten te onttrekken. Zij zal
dezen strijd zoo lang voeren tot als .duide
lijk resultaat een nieuwe dertigste Januari
komt, n.l.de ondubbelzinnige overwinning.
Opvoering van Ben totalen arbeid.
Wanneer ik op den dag van heden terug
blikkende, de resultaten der prestaties van
den vrede in de achter ons liggende tien
jaren overdenk, bevangt mij het gevoel vn
diepste dankbaarheid jegens al degenen, d e
als medestrijders en medevormers aan dit V
yrerk éen zoo rijk en beslissend aand el
hebben. Niet minder echter ook moet ik
dank zeggen aan de millioenen Dui's'he
mannen en vrouwen, die in de fabrieken en
kantoren, op de boerenhofsteden aan al fe
ontelbare instellingen van ons particuliere
en staatsleven hun vlijt en hun bekwaam
heid ter beschikking hebben gesteld. Sed rt
den eersten September 1939 komt deze- dank
echter in de eerste plaats toe aanonze
soldaten, den maarschalken, admiraals, gene
raals en officieren, in het bijzonder echter
aan de honderdduizenden en millioenen on
bekende lagere leiders en soldaten. Wat ons
leger, onze marine en ons luchtwapen aan
trotsche daden van roem hebben volbracht,
zal door de lauweren van het onverganke
lijke omkranst, de geschiedenis ingaan. Wat
de onbekende grenadier heeft moeten dra
gen kunnen heden en toekornst wel nauwe
lijks afmeten. Te beginnen bij het booge
Noorden tot aan de Afrikaansche woestijn,
van den Atlantischen Oceaan tot in de ver
ten van het oosten, van de Egeïsche Zee
tot .Stalingrad weerklinkt eèn heldenlied,
dat duizenden jaren zal overleven. Dat het
vaderland even waardig blijft aan deze
unieke en juist in de huidige dagen zoo
moeilijke daden is een gebod van zijn eer.
Wanneer het tot dusverre in stad en land
zijn geweldige bijdrage leverde ter uitvoe
ring van dezen strijd moet de totale arbeid
der natie nu nog opgevoerd worden.
De heldenstrijd van onze soldaten aan de
Wolga moet voor ieder een vermaning zijn
om het uiterste te doen voor den sjrijd om
de vrijheid van Duitschland en de toekomst
van ons volk .en daarmede in verdere betee-
kenis voor het behoud van ons geheele con
tinent. De nationaal-socialistische partij
echter heeft de plicht om, èvenals haar le
den in, alle wapendeelen onzer weermacht
in voorbeeldige dapperheid onderling te
wedijveren, ook de leidster van het vader
land te zien.
Het was de wil van onze vijanden om
vreedzame steden en dorpen met de midde
len der wreede vernietiging te bed- 'gen.
Het is echter reeds thans bewezen d-t
slechts huizen of menschen ver-meG^en nrar
den geest niet breken, doch slechts vermo
gen te sterken".
Wat bij den aanvang van dezen oor'og
aan vele Duitsche mannen en vrouwen nog
onbekend was, is hun thans duidelijk ge
worden: de strijd, dien ons dezelfde vinn-
den als eens in 1914 opgedrongen hebben,
beslist over het zijn of de vernietiging van
ons volk. De Almachtige zal de rechtvaar
dige' rechter zijn.
Onze taak echter is het onzen plicht zoo
te doen, dat wij voor Hem als voor den
Schepper aller lyérelden naar de door Hem
gegeven wet den strijd om het leven ver
mogen te bestaan,, dat wij zonder ooit te
versagen, geen leven sparen en peen arbeid
schuwen om het leven van ons volk voor de
toekomst te behouden. Dan zal in dezen
strijd eens het groote oogenblik komen,
waarop ons volk bevrijd zal zijn van dén
vijand van buiten.
Uit de offers der dooden en de ruïnes
onzer steden en dorpen zal dan een nieuw
leven opbloeien, om den- staat verder te
vormen, waaraan wij gelooven, waarvoor
wij strijden en arbeiden: den Germaanschen
staat der Duitsche natie als eeuwig en ge-
lijk vaderland van alle mannen en vrouwen
van ons volk: het nationaal-«ocialistische
Groot Duitsche Rijk. Daarin echter zat dan
voor alle tijden die kracht aanwezig zijn,
die noodig is, om ook in 'de toekomst de
Europeesche volkeren-familie te beschermen
tegenover de gevaren van het Oosten. Het'
Groot Duitsche Riik en de daarmede ver
bonden naties zullen zich bovendien ook
nog die leefruimten gemeenschappelijk moe
ten verzekeren die voor het behoud van h-t
materieele bestaan dezer volkeren onont
beerlijk zijn.
Hoofdkwartier, 30 Jan. 1943.
ADOLF HITT
's-Gravenhage, 30 Jan. 1943. A.N.P.
Aan een van de vele herdenkingsbijeen
komsten, die in verschillende plaatsen van
ons land wprden gehouden ter gelegenheid
van het feit, dat de Führer van het Duit
sche rijk heden tien jaar geleden tot rijks
kanselier werd benoemd, hebben de rijks
commissaris, rijksminister Seyss-Inquart en
Mussert bijzondere beteekenis verleend door
het uitspreken 'eener herdenkingsrede. Het
was de bijeenkomst, die gisteren op den
vooravond van den dertigsten Januari, werd
gehouden in de -groote zaal van den Dieren
tuin. in Den Haag, en welke werd bijge
woond door tal van vertegenwoordigers van
s.taafj weermacht en partij, Nederlandsche
autoriteiten en Vertegenwoordigers der Ne
derlandsche nationaal-socialistische forma
ties.
De zaal, w^rvan de balcons waren inge
nomen door het vroolijke wit en blauw van
de blouses der nationaal-socialistische jeugd,
was met rood vlaggedoek, gouden adelaars,
bladslingers en witte seringen omgetooverd
in een imposante ruimte.
Eenige duizenden BDuitsche en Nederland
sche nationaal-socialisten hebben daar ge
luisterd naar woorden, die getuigden van
ijzeren vastberadenheid en een onwrikbaar
geloof in de toekomst. Uitgesproken, rustig
en waardig op een moment waarin het har
de fibden van den strijd rondom Stalingrad
de herdenking van den glorieuzen fakkelop
tocht, tien jaar geleden in de Wilhelmstrasse
te Berlijn, haast op den achtergrond dringt.
Als zoodanig hadden zij specifieke betee
kenis. Zij legden getuigenis af van de ver
antwoordelijkheid, die beide nationaal-socia
listische Leiders weten te dragen op dit
historisch oogenblik, waarin een worsteling
zonder weerga zal beslissen over de toe
komst van ons continent, en van hun ver
trouwen in den Führer in wièns handen het
lot van Europa en van de Germaansche lan
den in het bijzonder is gelegd.
1 Nadat Mussert de vergadering had "toe-
