De uitbreiding van den oorlog
DE ZEEUW van Woensdag 25 Juni 1941 - Tweede blad.
R. V.
lANBOD
IHUIS
fRAAGD.
ind
in
LEVENSGANG
Binnenland
Wanneer verduisteren?
Uit de Provincie
kloetinge
33.
Het sluitingsuur voor
herbergen, koffiehuizen enz.
VAN DISSEL
ULI 1941,
Torentgd) te
„De Koren-
nilie Mej. M.
/arkoopen:
ngen:
WEI- EN
^ID,
3 H.A. 65 A.
de betaling,
rs en zy, die
el uit te oefe-
ks en zonder
leiding zul-
gegadigden
n.
oor 1942.
erken voor
ste, vrage
Uitgevers
ïorhoeve,
jlle.
rden opge-
lentiën van
ƒ0.55 bij
iere regel
8 regels.
Imer 10 et.
kbles Hengst-
[Hooigras en
jrhooi.
Koudekerke.
|og voorradig
üraanmaaiers
te Grasmaai-
)SE, Tel. 4,
|r,
Iten
leer.
|haduw
ichtig,
Ikwijt.
ben
kd.
koffers
In binnen
Vnl
WESSELS.
loffer
lsts.
anger
tn.
B. W.
Willem Jo-
arles Pieter
Jacoba de
Cornelisse
Passenier
tna van der
"d-Beveland.
li 1941.
Jen 12 gld.
ibeien 30
lie) 70—76,
100 kg.
sboonen 92,
Postelein
fer 100 kg.;
Jen 5, Uien
lies per 100
Jpsla 0.50
alles per
Wij laten hier enkele beschouwingen
uit verschillende bladen volgen.
Het Vaderland schrijft o.a.:
Wat velen sedert eenigen tijd ver
wacht hebben is thans gebeurd. Wij we
ten allen wij voelen het aan den lij vel
dat Rusland niet genoeg geleverd heeft
aan Duitschland om het economische
leven tusschen de beide mogendheden
tot normale ontwikkeling te laten ko
men. Wat wij daarover, een paar weken
geleden mochten hooren in den kring
van de hooge Belgische ambtenaren, die
naar Moskou gereisd waren om over
graanleveranties te praten, was voor ons
het stellige bewijs van Ruslands onwil.
Zooals men met de, door hongersnood
bedreigde, Belgen onderhandelde, zoo
onderhandelde men ook met de Duit-
schers.
Zooals de toestand was kon hij niet
blijven voortduren. Er diende ofwel een
nieuwe regeling te komen, waarbij Rus
land ten deele op crediet zou leveren, of
wel het conflict moest worden uitge
vochten.
Wij wenschen te waarschuwen tegen
de grootste vergissing, die de Neder-
landsche openbare meening op dit oogen-
blik zou kunnen begaan. Het spreekt
vanzelf, dat de Engelsche en de Ameri-
kaansche propaganda de zaak zoo gun
stig mogelijk zal voorstellen voor Lon
den en voor Washington. Men zal dit
doen met een zeer eenvoudige redenee
ring: Duitschland krijgt zooveel vijan
den meer, het zal dus zooveel eerder
verzwakt, wellicht zelfs verslagen wor
den. In werkelijkheid staan de dingen
er echter heel anders voor; wat thans
aanvangt is zeer zeker geen kleine, noch
gemakkelijke onderneming en over het
leed en de smart, die millioenen men-
schen zullen gaan treffen, moet men al
lerminst lichtvaardig denken, maar aan
het resultaat kan niet getwijfeld worden:
Duitschland zal Oekrajina bezetten en
tot een naar het Westen gericht land
organiseeren, zooals het ook, over twee
of drie, wellicht vier maanden, de be
schikking zal hebben over de rijkdom
men van den Kaukasus en over de stra
tegische stellingen aldaar. Dit is een
enorme winst. De macht van de Sovjet-
regeering wordt thans heelemaal uitge
schakeld zoo er al, meer naar het Oos
ten, nog een Sovjetregeering blijft be
staan.
De Engelsche hongerblokkade kon
Duitschland niet doen wijken; nu het
machtige Amerika zich echter naast En
geland schaart en er aldus een Angel
saksisch blok gevormd wordt tegen
Duitschland niet alleen, maar tegen heel
Europa, moest men te Berlijn de voor-
raadspositie verbeteren. Aanvankelijk
had men gehoopt dit te kunnen doen
door een steeds nauwere economische
samenwerking met Rusland. De Russen
hebben die hoop verijdeld. Thans dient
het op andere wijze gedaan te worden.
En het wordt gedaan.
Het Alg. Handelsblad merkt
op:
De strijd, welke Zondag tusschen
Duitschland en zijn bondgenooten eener-
zijds, en Sovjet-Rusland anderzijds los
barstte, is de culminatie van een staat
kundigen en ideologischen ontwikke
lingsgang, waarin het vroeg of laat tot
een botsing komen moest. Een oogen-
blik leek het alsof de nationaal-socialis-
tische en bolsjewistische krachtlijnen uit
Berlijn en Moskou, die dreigend op el
kander aanliepen, zouden worden omge
bogen, en alsof een gewelddadige snij
ding zou worden vermeden, toen op 24
Augustus 1939 in Moskou het Duitsch—
Russische non-agressie-pact door Von
Ribbentrop en Molotov werd ondertee
kend. Niet overal zal deze daad toen be-
FEUILLET ON
door
J. VAN DEN BOSCH.
35) _o_ 1
De intieme kennissen van Peter Tui-
nmga weten niet precies, hoe de vork
aan den steel zit. Hg vertelt alleen, dat
zijn zoon op de Universiteit in Amster
dam ia Nu, dat kan de gemeentelgke
zijn. Als gevraagd wordt, waarom hij
met in Maasland gebleven is, antwoordt
de gewezen boer; „Hij wilde liever in
Amsterdam zijn; dat gaat zoo met de
Sf» oa? ^Senwoordig; die wil van
fiuis Peter Tuminga hoort niet, dat de
menschen dan tegen elkaar zeggen: ,,'t Is
dat die Flip een soliede vent is, anders
zou je hem niet vertrouwen in Amster
dam; maar ja, hij is Gerard niet."
van Gerard weten ze, dat die heele-
maal op het verkeerde pad is, sinds de
vader „Zandhoeve" verlaten heeft. De
Krachtige rem is weg. En Gerard gaat
geleidelijk het pad weer op, dat hg, ge
dwongen door zijn vader, verlaten heeft.
F? ®Jn. vrouw bekommert hij zich ab-
oluut met. Noch haar smeekbeden, noch
haar dreigementen helpen. En tenslotte
grepen zijn.
Nu wordt door de jongste gebeurtenis
sen een tip opgelicht van den sluier die
dit alles twee jaar lang heeft bedekt.
De Duitsche regeering heeft lang gezwe
gen en zich in verschillende Russische
eischen die haar onaangenaam moesten
zijn, geschikt. Zoolang zij de handen niet
vrij had als gevolg van den oorlog in
West-Europa, rondom de Middellandsche
Zee en op den Balkan, moest zij jegens
Rusland geduld oefenen. Thans botst de
Duitsche idee van een Eüropeesche
levensruimte onder Duitsche leiding
met geweld van wapenen op de Russi
sche idee van een wereldrevolutie onder
Russische leiding.
Sovjet-Rusland kan de historische ex
pansie-zucht in Europa blijkbaar niet
onderdrukken, en Stalin is blijkbaar niet
tevreden met het nationaal-communisme
in één land zijn eigen en bezwijkt
opnieuw voor de verleiding om ook de
rest van de wereld willens of onwillens
te bekeeren en te beheerschen. Daar
tegenover stelt het Derde Rijk nu een
militair Oost-Europeesch front, van Fin
land tot Roemenië, van de Noordelijke
IJszee tot de Zwarte Zee; terwijl het
jongste Duitsch-Turksche verdrag van
vriendschap een garantie geeft, dat de
Dardanellen niet tegen Duitschland zul
len worden gebruikt.
Zoo is, na bijkans twee jaar Europee-
schen oorlog, in Oost-Europa een nieuwe
strijd losgebarsten die eigenlijk reeds
dreigde van het oogenblik af waarop
twee revolutionnaire totalitaire stelsels
tegenover elkander kwamen te staan.
In de Nieuwe Rotterdamsche
Courant lezen wij
De politiek van „vrede en neutraliteit",
welke Rusland in 1939 afkondigde en
sindsdien bij vele gelegenheden meer ge
predikt heeft, was ook een politiek van
„de vrije hand". De wereld heeft zoo het
een en ander gezien van wat dat betee-
kende: de stapsgewijze inlijving van de
Oostzeelanden, de strijd met Finland, de
inval in Roemenië, een diplomatieke ver
klaring als die bij het binnentrekken van
de Duitsche troepen in Bulgarije werd
afgelegd, het sluiten van een vriend
schapsverdrag met een Zuid-Slavische
regeering, die zooeven de aansluiting van
dit land bij het Driemogendheden-ver-
drag ongedaan had gemaakt, dat waren
alles voldoende aanwijzingen, dat Rus
land de vrije hand, welke het Duitsche
Rijk het liet, ruim gebruikte om zich op
een eventueele botsing met ditzelfde Rijk
voor te bereiden.
Uit den oproep van Hitier weet men,
dat Rusland nog veel verder gaande
plannen had; zoowel in Roemenië als in
Finland heeft het verdere gebiedsuitbrei
ding beoogd; het heeft Bulgarije een be
scherming willen opdringen, waardoor
dit land in den weg van een Duitschen
opmarsch naar het Zuiden was komen
te liggen; helt heeft steunpunten aan
Dardanellen en Bosporus geëischt.
Maar bovendien heeft Von Ribbentrop
de Rijksminister van buitenlandsche za
ken, in zijn nota aan de Sovjet-regeering
nog een extra boekje opengedaan van
een en ander, dat achter de schermen
voorgevallen is, waaruit men kan lee-
ren, hoe driest en op het uitdagende af,
Moskou dit dubbele spel heeft gespeeld.
De Standaard schrijft:
De eeuwen door heeft de strook lan-
i den in Oost-Europa, gelegen tusschen de
Centraal-Europeesche grootmachten en
Rusland en Turkije, telkens weer con
flicthaarden opgeleverd, die den vrede
in Europa bedreigden. Sinds de tweede
helft van de vorige eeuw was dit inzon
derheid met den Balkan het geval.
Het vriendschapsverdrag tusschen Sov
jet-Rusland en Joego-Slavië, vlak voor dit
laatste land door Duitschland werd be
zet, wees wel op de bijzondere verbinding,
die er ook nu nog tusschen Moskou en
laat Clasien de zaak gaan. Dan moet
Gerard het zelf maar weten. Het eind
zal den last dragen. Zg is evenwel te
trotsch, om te klagen tegenover haar
eigen ouders en haar schoonouders. Die
meenen dat het goed gaat op „Zand
hoeve" al bespeuren ze wel, dat het hu
welijk niet zóózóó is.
Gaat het goed op „Zandhoeve"? Och
ja, gezien de tijdsomstandigheden wel.
Peter Tuininga gaat er zoo nu en dan
eens een bezoek afsteken. Het is nog
niet voorgevallen, dat Gerard dan niet
thuis was. Het moet gezegd, dat hij zijn
boerderij niet verwaarloosd nog. Zijn uit
stapjes naar de stad, die hem veel geld
kosten, beperken zich nog tot den markt
dag en tot enkele avonden in de week,
zoo nu en dan des Zondags.
Hij klaagt alleen tegen zijn vader, dat
het bedrijf niet best gaat. Nu, Tuininga
begrijpt dat. Alle boeren hebben een har
den dobber. Alleen de kapitaalkrachtigen
kunnen het uitzingen. De Regeering
heeft nu maatregelen genomen, die lang
zamerhand een 'betere uitwerking heb
ben. Maar verdiend, zooals vroeger,
wordt er lang niet. Het bedrijf kan zoo
wat uit, meer niet. En Gerard boft dan
nog, want het is al een keer voorgeval
len, dat Peter Tuininga hem de volle
rente heeft kwijtgescholden.
Dat doet een boer niet gauw, vooral
niet een boer in de buurt van Maasland,
Belgrado bestond. En een van de sterke
grieven bij de Duitsche Rijksregeering
is ook deze, dat Rusland, ondanks het
in 1939 gesloten vriendschapsverdrag met
Berlijn, sterke interessen op den Balkan
bleef koesteren en niet genegen bleek
met de hem in den schoot gevallen buit.
genoegen te nemen.
Rusland bleef zich inlaten met het
Zuid-Oosten van Europa en bleek niet
bereid zich daar te laten uitschakelen.
De Dardanellen worden ook nu weer ge
noemd in de proclamatie van den Führer
van het Duitsche Rijk.
De strijd, nu in het Oosten van ons
werelddeel losgebarsten, werd, naar uit
de publicaties blijkt, direct geforceerd
door een opeenhooping van Russische
militaire krachten aan de Duitsche grens.
Tot een verkoeling tusschen de beide
landen kon reeds eenigen tijd worden
geconcludeerd.
Het blijkt thans, dat de reis van Mo
lotov ln November van het vorig jaar
naar Berlijn op ultnoodiging der Rijks
regeering ondernomen, het eigenlijke
crisispunt is geweest in de Duitsch-Rus-
sische betrekkingen.
Levendige herinneringen aan territo
riale verliezen, thans ongeveer een jaar
terug ondergaan en door de omstandig
heden gedwongen te dragen, doet bij
dezen keer der gebeurtenissen de Roe
menen teruggrijpen naar Bessarabië en
Noordelijke Boekowina. Dat bijzondere
gevoelens uitgaan naar het Finsche volk,
dat na een half jaar lang gevoerden hel-
denstrijd voor wreed geweld heeft moe
ten zwichten en bij het vredesverdrag
een gewond hart en een verminkt land
over hield, ligt in den aard der zaak.
Destijds werd in ons blad reeds opge
merkt, dat niet verwacht moest worden,
dat met dezen compromis-vrede de com
munistische landhonger gestild zou zijn.
Thans bleek, dat dit fiere land door Mos
kou het lot van een algeheels liquidatie
beschoren was. En ons oordeel over het
vorige argument van bedreiging door
Finland kan het zelfde blijven als toen
maals in onze kolommen uitgesproken.
Een in waarheid gigantische strijd is
aan de reeds loopende gebeurtenissen
thans toegevoegd. Moge God onze ver
scheurde menschheid genadig zijn.
In welke richting zal de hoofdaanval
gaan, vraagt het blad. Naar de algemee-
ne opvatting in Z.O. richting naar de
Oekraïne en eventueel verder door de
Kaukasus naar het meest Zuidelijke ge
bied Van Rusland, het schiereiland, ge
legen tusschen de Zwarte Zee en de Kas
pische Zee. Twee rijke gebieden, het
eene aan graan en het andere aan olie
en koper, zouden dan de naastbije doel
witten van het ingezette offensief zijn.
Tevens zal wel alle aandacht geschonken
worden aan de omgeving van de Oost-
Zee, waarbij dan de Sovjet-marine aldaar
machteloos zou worden gelegd.
De Oekraïne was van ouds Europa's
korenschuur. Het land der Zwarte aarde
biedt rijke opbrengsten aan tarwe, sui
kerbieten en'vlas en een felle doorstoot
in deze richting is dan ook allerminst
onwaarschijnlijk, daar het bezit hiervan
met nog een op het veld staanden oogst,
een belangrijke factor zou kunnen zijn
in een kamp, die evenzeer van economi-
schen als van militairen aard is.
Een vraag van gewicht is daarbij ook
de houding van de Oekraïnsche bevol
king zelf.
Het is steeds het lot der Oekraïners
geweest verdeeld te zijn over meerdere
staten. Dat de West-Oekraïners binnen
de Sovjet-grenzen zijn gebracht, komt de
eenheid der natie ten goede, maar of
daarop prijs gesteld is, nu die eenheid
onder de vlag met de sikkel en hamer
is bewerkstelligd, is zeer de vraag. Heel
de geschiedenis van het Oekraïnsche
volk getuigt van den strijd tegen de Rus
sische overheersching.
De groote vraag is, hoe de bevolking
zich zal houden, als op haar grondge
bied de strijd ontbrandt. Waarschijn
lijk mag worden geacht een opnieuw
zich herhalen der historie en een her
haald steun zoeken bij de Germanen, in
casu de Duitsche weermacht.
Vervolg pag. 2 Bijblad.
maar Peter Tuininga is in een royale
bui soms. Hoe dat komt? Ja, dat weet
niemand. Zelfs moeder Dirkj'e niet. En
die weet anders alles. De zaak zit zoo,
dat de boer meent: wat niet weet, niet
deert. Hg is er van op de hoogte dat zijn
vrouw niets van speculeeren hebben
moet. De boer vroeger ook niet. Maar hg
is er ongemerkt ingerold en het gaat
goed. Nu moet gezegd, dat zgn commis
sionair 'n consciëntieus man is. Die laat
Tuininga er niet opzettelijk inloopen. In
tegendeel: hg waarschuwt hem steeds
tijdig, stukken te verkoopen, als die nei
ging tot daling verkondigen.
En zoo „verdient" Peter Tuininga flink
met er niets voor te doen. Zgn „winst"
vergoedt verreweg het verlies, dat de
boerderij oplevert, nu Gerard zoo moei-
lgk zit in deze benarde tgden. En zoo is
het verklaarbaar, dat Peter Tuininga
goed gemutst is en zgn zoon niet al te
dwars zit, hem integendeel helpt. Had hg
nu geweten dat diens levenswijze ver van
soliede was en dat Gerard weer vervallen
was in zijn oude kwaal, vrij zeker zou de
boer anders opgetreden zijn. Maar Ge
rard weet dat alles handig te bemante
len en prijst het in zgn vrouw, dat die
niets vertelt, naar hem gebleken is. Het
is zoo gemakkelgk mogelijk. Zg dreigt
niet meer, zg smeekt niet meer. Ze leven
naast elkaar, schier als twee vreemden.
Per saldo vindt Gerard, dat de keus van
DE UNIFORME REGELING
VOOR HET GEHEELE LAND
VAN KRACHT.
Dezer dagen heeft de Hooge Raad een
beslissing genomen van verstrekkende
beteekenis door verwerping van een be
roep in cassatie tegen een vonnis van de
arrondissementsrechtbank te Zwolle van
23 Januari 1941, waarbij by verstek be
vestigd werd een schriftelgk vonnis van
het kantongerecht aldaar van 5 Decem
ber 1940. Bg laatstgenoemd vonnis werd
de caféhouder J. Brouwer te Genemui-
den ontslagen van alle rechtsvervolging
ter zake van overtreding van een bepa
ling der algemeene politieverordening
van Genemuiden, betreffende den slui
tingstijd voor logementen, herbergen,
koffiehuizen, slaapsteden, bierhuizen,
tapperijen en andere huizen waar men
gelagen zet.
Zooals bekend wojdt o.m. het slui
tingsuur en de Zondagssluiting voor de
café's e.d. geregeld bg plaatselijke ver
ordening. Intusschen is echter versche
nen een verordening van den Rijkscom
missaris voor het bezette Nederlandsche
gebied, waarin het begin en het einde
van den tijd, gedurende welken o.a. be
drijven tot het verschaffen van nacht
verblijf en inwoning, herbergen, tappe
rijen en andere voor het publiek toegan
kelijke huizen, waar men gelagen zet,
voor het publiek gesloten moeten zijn,
voor alle dagen van het jaar worden
vastgesteld.
Direct na de verschijning van deze
verordening heeft zich de vraag voor
gedaan, of hiermede de bepalingen van
de plaatselijke verordeningen buiten wer
king werden gesteld. De verorde
ning van den Rgkscommis-
saris bepaalt b.v. als slui
tingsuur 11 uur. Velen meen
den, dat dit als grens was te beschou
wen, zoodat de plaatselijke wetgever be
voegd bleef het sluitingsuur te bepalen
op b.v. 10 uur en dat dus ook de bepa
lingen van algeheele sluiting op Zondag
van kracht bleven.
Genoemde caféhouder had op Zondag
17 November 1940 zijn koffiehuis open
voor het publiek, zulks niettegenstaande
de politieverordening van Genemuiden
bepaalt, dat de café's aldaar op Zondag
en eersten Kerstdag den geheelen dag
gesloten moeten zijn.
Een vervolging werd ingesteld, doch
de kantonrechter ontsloeg verdachte van
alle rechtsvervolging, welk vonnis in be
roep door de arrondissementsrechtbank
werd bevestigd. Het'hiertegen ingestelde
beroep in cassatie is tenslotte door den
Hoogen Raad verworpen, waarbij over
wegende, dat bepalingen in gemeentelijke
verordeningen omtrent den sluitingstijd
van herbergen e.d. niet vereenigbaar zijn
met de desbetreffende bepalingen uit de
verordening van den Rijkscommissaris
en dus geen toepassing meer kunnen vin
den.
Ongetwijfeld dus een beslissing van
buitengewoon groot belang, aangezien
hierbij is vastgelegd de uniforme rege
ling dienaangaande voor het geheele
land.
In geïrieenltlenl, waar het sluitingsuur
tot nu toe vroeger dan 11 uur was, «kun
nen de herbergen open blijven tot 11 uur,
terwijl eventueele voorschriften omtrent
sluiting van de bedoelde inrichtingen
gedurende den geheelen Zondag of een
gedeelte van dien dag, eveneens buiten
toepassing blijven.
DE ENGELSCHE
LUCHTAANVALLEN.
Acht burgers licht gewond.
Gisternacht zijn hier en daar Britsche
vliegtuigen in gering getal boven ons
land gekomen. Zij hebben brisant- en
brandbommen neergeworpen. De schade
beperkte zich in hoofdzaak tot geringe
terreinschade. Slechts werd in een
zgn vader nog zoo slecht niet is geweest,
al had die het anders bedoeld
Zeker, Peter Tuininga, die er vroeger
geen goed woord voor over had, voor dat
bedrgf, speculeert. Zelfs op zijn ouden
dag kan een mensch, die niet geremd
wordt door de tucht van Gods Woord,
domme dingen doen. Tuininga noemt ze
niet dom. Hij vindt ze handig. Hij „ver
dient" flink. Maar... hij spreekt er toch
met niemand over. Zoowel zgn vrouw,
als zgn kinderen verkeeren in de stellige
meening, dat vaders geld goed en safe
belegd is. Ze weten niet, dat de boer
soms zoo goed als niets meer op de bank
heeft, om dan in eenen weer te zwem
men in het geld. De „tip" van zgn mede
werker is goed geweest. Hij vertrouwt
dien financier volkomen. Ach, waarom
zal hg dat niet doen? Er is geen enkele
reden voor wantrouwen. Elke week gaat
Tuininga naar het kantoor in de stad, om
te praten. En de man zegt onomwonden,
wat hij doen en laten moet. Het is zelfs
eenmaal voorgekomen, dat er een brief
werd bezorgd, twee dagen nadat hij in de
stad was geweest, met de mededeeling:
kom zoo spoedig mogelgk. Waarom? Hij
moest stukken verkoopen. Met spoed.
Tuininga heeft even geaarzeldwaarvoor
was dat nu noodig? De adviseur heeft
de schouders opgehaald. „U moet het
zelf weten, ik verzeker u, dat ze over een
paar dagen kelderen gaan; wilt u het
plaats in het Oosten des lands een sport-
tribune licht beschadigd, waarbg een
groot aantal naburige woonhuizen glas
schade heeft opgeloopen. Ongeveer acht
burgers werden door glassplinters licht
gewond.
DE LUISTERVERGUNNINGEN.
Wie hun aangifte moeten herhalen.
De luistervergunningen aan hen die
een aangifteformulier hebben ingezon
den, zjjn thans alle verzonden.
Houders van een radio-ontvangtoestel
die vóór medio Mei j.l. daarvan aangifte
hebben gedaan en nog geen luisterver
gunning hebben ontvangen, moeten op
nieuw een aangifte formulier inzenden.
Op de keerzgde daarvan moet de aan
wijzing: Herhaalde aangifte
worden gesteld.
De aangifteformulieren, welke koste
loos aan alle postinrichtingen verkrijg
baar zijn, moeten na invulling en onder-
teekenlng aldaar worden ingeleverd.
NED. ARBEIDERS IN DUITSCHLAND
Ongevallen-vergoeding.
(A.N.P.) Het Ned. Perskantoor meldt,
dat de Duitsche minister van Binnen-
landsche Zaken bepaald heeft, dat in
Duitschland werkende buitenlandsche
arbeiders, die door een bedrijfsongeval
mochten worden getroffen, op grond
van de bepalingen, die voor Duitsche
arbeiders gelden, behandeld zullen wor
den en schadevergoeding zullen krijgen.
Verder is in overleg met het „Ober-
kommando der Wehrmacht" bepaald, dat
lijken van buitenlandsche werklieden,
die in Duitschland ten gevolge van een
bedrgfsongeval mochten zgn overleden,
volgens de bepalingen, die voor binnen-
landsche arbeiders gelden, naar hun
oorspronkelgke woonplaats zullen wór
den vervoerd en aldaar ter aarde zullen
worden besteld. De kosten worden uit
rgksmiddelen voorgeschoten en zullen
later door het bevoegde „Versorgungs-
amt" moeten worden terugbetaald. Iede
re nationaliteit wordt door een bijzon
der „Versorgungsamt" behandeld. Voor
Nederlandsche arbeiders is evenals voor
Belgische het „Versorgungsambt" te
Aken bevoegd verklaard. Voor ongeval
len, die vóór 1 October 1940 gebeurden,
kan geen vergoeding worden gegeven.
REGEERINGSCOMMISSAR1S VAN
ZAANDAM BENOEMT DRIE
WETHOUDERS.
Met ingang van gisteren heeft de Re-
geeringscommissaris tot wethouders der
gemeente Zaandam benoemd D. Oud, J.
B. Ydenberg en A. v. d. Stolk.
De heer Oud zoowel als de heer Yden
berg zijn geen lid van een politieke par
tij ir v. d. Stok is sinds 1933 lid van de
N.S.B.
DONDERDAG 26 JUNI.
's Morgens tot 5.18 u.
's Avonds van 22.07 u.
VEEL LIEFHEBBERIJ VOOR
KONIJNEN.
De kongnenteelt is in de laatste maan
den zeer toegenomen. De oorzaak hier
van is licht te begrgpen. In dezen tgd
van vleeschdistributie is een konijnen
boutje niet te versmaden. De prgs van
levende kongnen is dan ook bijzonder
hoog. Kostte voor den oorlog een speen-
konijntje van een week of zes 30 k 40
cent, thans vraagt men er een gulden
en meer voor. Voor een volwassen dier,
waarvoor vroeger f 1,50 betaald werd,
geeft men nu 15 tot 20 gulden. Voor
den werkman is dus het kweeken van
kongnen een aardige bijverdienste.
Vele stedelingen beginnen ook konij
nen te houden. Zij hebben er echter niet
altgd voldoende voedsel voor. Brood kan
er niet op overschieten. Niet zelden eige
nen zg zich gras of klavers van anderen
toe, zoodat de eigenaars daarvan zich
daarover bij de politie komen beklagen.
verlies nemen?" Natuurlijk niet! Tui
ninga heeft ze verkocht, zonder een cent
winst. Maarals hg het drie dagen
later had gedaan, dan zou hij geducht
verloren hebben. Is die adviseur be
trouwbaar of niet?
Peter Tuininga is al enkele jaren op
een groot dagblad geabonneerd. „Ik heb
nu den tgd, om te lezen," heeft hg tot
moeder Dirkje gezegd. De ware reden is,
dat hg de financieele rubriek spelt. Een
dagblad is niet voldoende. Zgn adviseur
raadt hem ook enkele financieele bladen
aan. Wanneer de boer zich aan de ver
schillende adviezen houdt, kan hem niets
overkomen, force majeur natuurlgk
voorbehouden. Tegen het noodlot, niet
waar? kan niemand op, o zoo.
Peter Tuininga is de eerste jaren zoo
verstandig geweest, zich inderdaad te
houden aan de adviezen. Dus behoudt hg
bij zijn speculatie een rustig leven en
even rustigen gemoedstoestand. Maar hij
denkt er niet aan, dat, wanneer iemand
die koorts goed te pakken heeft en geen
rem weet aan te leggen, hij „weg" is en
goede adviezen in den wind slaat. Dan
wenkt alleen het geld, dat stomme geld,
dat al zoo menigeen ten verderve heeft
gevoerd.
(Wordt vervolgd.)
