DE ZEEUW Een verwaarloosd Landgoed KLOOSTERBALSEM VERSTUIKINGEN horloge TWEEDE BLAD ID-GOES (Z.) Vlucht in den middenstand. Wat er deze week voorviel N orloge 3.50 aar 'HORLOGERIE \.A. (5 G. 97 R.) ibg den Schroeweg AKKER'S Minister Gerbrandy. g, doch het als talen U ijktijdig i zwaar verohroomd» jgbaar als heerenzak- angwerplge ultvoerlna Bij aan- OER, dus f 2.50 meet, want door den slechts 1000 Roskopf. chroomarmband wordt e aanbieding is slechts 44 - UTRECHT SHAAR jor goed verwijderd. ÏRBETERING len pijnloos behandeld :e jaar garantie (zijn vooruit te bespreken, edasohestr. 13 GEN OP ZOOIVI s. den. /raag, D. C. VAN DISSEL |5 APRIL 1940, |r te 's-Heerenhook, an dhr C. Verdonk, zan de Familie H, -DE JONGE—DE verkoopen: Borssele: ^TEEDJE, bestaan- ihuis, Schuur, Erf a. d. Borsselschen 1 A. 60 c.A. (1 Gem. bezichtiging daags koop, van 24 uur. •EL BOUWLAND, brig perceel, groot (1 Gem. 6Vz R.). en in massa, lik bp de betaling. VAN DER HARST i voornemens om op 11 APRIL 1940, twee uur, in het de Koepoort- Jelburg publiek te (3 G. 65 R.) WEI- len Binnenweg, na- len het Arnemuid- e Middelburg. 25 Nov. 1941 aan [>oijer. 194 R.) BOUW- den Kraayenhol- Arnemuiden. 1 Nov. 1941, aan ogaard. [G. 165 R.) WEI- den Ouden Vliss. Joorbij den Molen. Iperc. 35 bp be- kaart en verdere krijgbaar ten kan- ïen Notaris, Lange C. VAN DISSEL 4 APRIL 1940, 'erkoopen: n J. BUTIJN, des Ir, in het „Wapen ■erhouden WOON- 'nuurtje en flinken id-Bath, a. d. Der- Il2, groot 3 A- 9° Ivoorzien van elec- (waterleiding. Op He betaling. |en J. BUTIJN— im. 1V2 uur> aan huis, a contant. I B O E D E L, Linet, Eiken Chif- len, Tafels, Stoe- ïpiegels, Lampen' fine, Klokken, met toebehooren, Vloerbedekking f ia- en Aardewerk, Petr. stellen, Bv uingereedschap, A) ±40 Zakken, een groote partlJ Boeken van oude trvan een lijs* p 'anwezig zal z9 Donderdag uur. ZATERDAG 30 MAART 1940. Nr 151. Dr W. Hofstee te Groningen, heeft eenigen tijd geleden interessante cijfers gegeven over „de vlucht in het hand werk en in de winkelbedrijven". Tusschen 1920 en 1030 nam de bevol king van de Noord-Groninger bouwstreek met slechts 2.4 pet. toe. Het aantal schilders en glazenmakers steeg echter met 39 pet. en het aantal slagers met 21 pet. Ook in de Groninger veenstreken was de aanwas van bevol king gering, slechts 3.5 pet., doch het aantal schilders en glazenmakers steeg met 18 pet., het aantal bakkers zelfs met niet minder dan 39 pet. en het aantal slagers met 24 pet, Het Groninger weide gebied had een vrij sterke bevolkingstoe name (16 pet.), doch het aantal schil ders steeg dan ook met 42 pet., het aan tal bakkers zelfs met 50 pet. en het aan tal slagers met 47 pet. Alleen in de stad Groningen was de groei van het aantal ambachtslieden iets minder sterk, hoewel nog altijd groot. Werd dus het handwerk tot een vlucht- beroep, nog in sterkere mate geldt dit voor den handel. Zooals gezegd, nam de periode 1920—1930 bef aantal inwoners van de Noord-Groninger bouwstreek toe met 2.4 pet. Het aantal in den handel werkzaam nam echter toe met 39 pet. De bevolking van de Groninger veenstreken nam toe met 3.5 pet., het aantal in den handel werkzamen met 31 pet. De bevol king van de Groninger weidestreek nam toe met 16 pet., 't aantal in den handel werkzamen met 99 pet. Alleen in de stad was de toename weer iets matiger: de be volking nam toe met 16 pet., het aantal in den handel werkzamen met 35 pet. Deze ongezonde toename betreft inzon- heid de winkeliers. Hun aantal nam in de Noord-Gronin ger bouwstreek en in de veenstreken toe met 33 pet. in de> stad met 40 pet. en in de weidestreken zelfs met 108 pet. Deze cijfers hebben gelijk gezegd betrekking op 1930. Als zeker kan echter wel worden aan genomen dat dit proces zich heeft voort gezet. Het behoeft geen betoog, dat op deze wijze de bona fide middenstand in gevaar moet komen. Gelukkig hebben wij nu de Vestigings wet, die er toe kon bijdragen de vlucht in den middenstand te beperken. Hiermee is echter de oorzaak, waar van deze vlucht mede het gevolg is, de niet-voldoende werkgelegenheid in land- en tuinbouw niet weggenomen. MIDDELBURGSCHE .BRIEVEN. Amice, Middelburg centrumgemeente. Dat is een leus die in de kringen van handel en verkeer meer gestalte begint te krijgen. In de laatste vergadering van „Han delsbelang" is dit onderwerp door een der leden aan de orde gesteld. Om de functie in bovengenoemde leus uitgedrukt te behouden, zijn twee din gen noodig. In de eerste plaats een goed geleide, zakelgk opgevatte reclame-campagne voor Middelburg als koop- en kijk- en vergaderstad. En vervolgens, flat wat is uit te druk ken met het woord, de: verkeerskwestie. Niet wat de verkeersmiddelen betreft, maar wel wat de verkeerskosten betreft. Wij hebben toch niet te veel pretenties als wij zeggen, dat wij centrumgemeente zijn voor West-Zeeuwsch-Vlaanderen en voor Noord-Beveland. Het is nog maar zeer korten tijd geleden dat ik ontdekte dat op verschillende onderwijs-inrichtin- gen in onze stad, leerlingen waren af komstig uit beide genoemde streken. Wie op de Breskensche Boulevard of op den Kamperlandschen dijk wandelt, moet als 't ware tegen onzen Lange Jan opkgken, maar om er werkelijk vlak big M F E UILLETO N door AMY LE FEUVRE. 94.) o— „Neen, ik heb geen behoefte aan een vroolijken man, die altijd grappen ver koopt. Ik wou alleen, dat je er zonnig en gelukkig uitzag. Weet je heusch, dat ik de rechte vrouw voor je ben?" „Je hengelt naar een complimentje! Nu, ik kan je eerlijk zeggen, dat ik zeer voldaan ben." „Baldwin," het was nu haar beurt om ernstig te kijken, „je hebt me laatst op den dag van het onweer verteld, dat je ook den Hëere voor je hart bezat en nu kijk je toch nog altijd even streng en ernstig. Dat begrijp ik niet. Het is bij jou nu toch ook niet meer een dienen uit plicht, maar uit liefde." „Misschien zie ik nog wat te veel op den ernst van het leven, en vergeet dan op te zien tot God." „Maar dat mag toch niet, is het wel? God wil aan onze zijde gaan en Zijn te genwoordigheid moet ons vrede en te komen, dient hy zich eerst te overtui gen van den welstand van zgn porte- monnaie. Ik zal nog eens twee concrete voor beelden geven, om duidelijk te maken, welke geweldige belemmeringen onze ve ren zijn, onze veelbesproken provinciale veren. Een Breskensch gezin, bestaande uit man en vrouw en vier kinderen van 11 tot 17 Jaar, wil per fiets naar Middel burg om wat inkoopen te gaan doen. Dit gezin betaalt alleen voor overzetkosten van het veer BreskensVlissingen f 6,60. Een gezin van dezelfde samenstelling uit Kamperland, dat eveneens de Don- derdagsche Middelburgsche Markt eens bezoekt, betaalt voor het veer Kamper landVeere (fietsen inbegrepen) f 5,40. Het is zonder meer duidelijk dat de doorsnee Bressiaander en de idem Kam- perlander daar eenvoudig niet aan den ken kan. Het was darNook goed gezien en goed bedoeld, om deze kwestie nog eens aan te snijden op een vergadering van het Prov. Comité van A.R. Kiesverenigin gen, waar een ex-Excellentie redevoerde en deze zaak ter beoordeeling voorge legd kreeg. Dat Mr de Wilde, als oud-minister van Financiën, in verband met de tijdsom standigheden een voor de Zeeuwen zoo'n onbevredigend antwoord moest geven, was te denken. Maar dat er nu heele- maal niets aan te doen is, dat geen en kele moderatie in uitzicht kan worden gesteld, is op zijn zachtst gezegd, zeer onbevredigend. Kunnen terzake deskundigen en be voegden er niet toe komen een in eenige jaren afloopend tarief voor de Prov. ve ren te ontwerpen en in Den Haag gaan verdedigers B.v. 'n jaarlijks met 20 pet. afloopend tarief, waardoor wij na 5 jaar gratis-veren zouden hebben. Dan kunnen de resp. Rijks- en Prov. begrootingen zich van lieverlee aanpassen. Wij hebben al zoo veel en zoo lang moeten aanpas sen. Daar zijn eigenwijze Middelburgers, die meenen, dat deze kwestie er een is, uitsluitend die overjordaansche streken betreffend, doch bij eenig nadenken zal het duidelijk zijn, dat het evenzeer een Middelburgsche kwestie als een Zeeuwsch-Vlaamsche of Noord-Beve- landsche is. Middelburg centrumgemeente. Wij mogen het dan niet in bovenbe doelden zin bereikt hebben; de vergade ring die ik zooeven noemde bereikte het wel in de keuze van een voorzitter. De door het overlijden van den heer Domi- nicus nog steeds onbezette voorzitters zetel is thans door Dr K. Huizenga be zet. Een keuze, waarmee deze politieke organisatie te feliciteeren is. Reeds aanstonds heeft de nieuwe voor zitter, zoo maar losjesweg, een opmer king gemaakt, die ik gaarne wil doorge ven. In eigen woorden gezegd komt dat hierop neer, dat heel veel christenen met een uitstekende opleiding achter den rug, op de drie levensterreinen van Kerk, Staat en Maatschappij er een zeer onevenredige arbeidsverdeeling op na houden. In procenten uitgedrukt geven ze zich voor de Kerk voor 100 pet., voor de Kiesvereen. en Vakorganisatie schiet dan niets meer over. Waar blijft dan het werk op Kiesvereen. en Patrimonium? Dat wordt verwaarloosd. Anderen geven zich uitsluitend voor werk op maatschappelijk terrein. Velen zien de kiesvereen. alleen als verkiezingsapparaat en niet als een ver- eeniging zooals b.v. de Mannenvereeni- ging. Als de laatste 12 of 15 maal per jaar vergadert,, zullen ze op geen ver gadering ontbreken, maar als de Kies vereen. vier maal per jaar samenkomt, komen ze op geen der vier. Hier is een manco. Het werk op de Kiesvereen. vraagt ook buiten de verkiezingsdagen getrou we medewerkers, die hun werk op elk levensterrein in evenwichtigheid ver richten. Daartoe kunnen de vergaderin gen (de weinige) van de Kiesvereen. niet gemist worden. Met de nieuwe voorzitter is het daar mee hartelgk eens Uw STENTOR. De spieren zijn plotseling gerekt en uit hun verband geweest. Geef die splerver- rekklng rust door een goed verband met flink Kloosterbalsem erop en vernieuw dat dagelijks. Na eenige dagen zachtjes met Akker's Kloosterbalsem masseeren en dan zult Ge er spoedig niets meer van merken. Akker's Kloosterbalsem ls 'n Ideaal wrijf- en massage-middel tegen splerverrekkingen. Kloosterbalsem heeft de bijzondere eigen schap diep ln de weefsels te dringen en daar soepel makend en lenigend te werken op de spieren die aangetast en stijf zijn. Daardoor onovertroffen tegenrheumatische pijnen, spit, spierpijnen, stramheid enz. Per pot van 25 Gram f 0.621/j, pot van 50 Gram f 1.04 Een Calvinist met liberale ambtenaren. Haganus wijdt in „Ons Noorden" (R.- K.) de volgende beschouwing aan de zeer bijzondere figuur van onzen minister van Justitie, prof Gerbrandy, met wiens keu ze in zijn kabinet de heer De Geer naar hij meent wel een zeer goeden greep heeft gedaan. „Deze keuze moge den heer De Geer eenigermate zijn opgedrongen, doordat hij gaarne een anti-rev. aan zijn Kabinet verbond en practisch buiten prof. Ger brandy. die altijd een onafhankelijke figuur is geweest, niemand uit die krin gen kon krijgen, we gelooven, dat achter af de heer De Geer en alle leden van het Kabinet met hem, het niet zullen be treuren, dat de keuze voor een anti-rev. minister toen zoo beperkt is geweest. Want men had moeilijk een meer voor treffelijke Excellentie kunnen krijgen. Men zou het hem intusschen zoo niet aanzien. Zijn grooten knevel heeft niet het aartsvaderlijke gemoedelijke van den baard van prof. Slotemaker de Bruine en zelfs niet de waardigheid van den knevel van zijn partij- en geloofsgenoot prof. Anema. De heer Anema is een groote rijzige figuur en zoo'n groote kne vel past daarbij. De heer Gerbrandy is echter klein van gestalte en zijn groote knevel staat hierin niet tot de jiliste ver houding. Die knevel heeft iets weg van den martialen houwdegen, maar zijn mond staat altijd in een ietwat lachende en spottende plooi en uit zijn mond klinkt nooit een commandotoon, maar een aan eenrijging van lijzig ironische grapjes. Hij maakt den indruk van een ietwat onverschiligen staatsrechtelijken wilde bras, die met alle belangrijke zaken schertst, maar zijn humor is altijd vol diepe beteekenis. Hij bezit alleen de gave om diepe waarheden in een humoristi- schen vorm te debiteeren. De heer Mussert, die in het nummer van „Volk en Vaderland" van deze week een geheele voorpagina aan dezen Ex- God gaf ons het rjjke voorrecht, dat de groote internationale „verrassing", waarop vorige week na het onderhoud tusschen Hitler en Mussolini op den Brenner werd gezinspeeld, uitbleef, zoo dat we in rust en vrede het Paaschfeest konden vieren, Onze gemobiliseerden konden profiteeren van het hun in uit zicht gestelde Paaschverlof, onze jonge lingen kwamen allerwegen in Provinciale Bondsdagen bijeen, tal van bijeenkom sten, gewijd aan de belangen van kerk en school, konden doorgaan en de Chr. Hist Unie hield haar algemeene vergadering. Wat een zegeningen werden ons in dit alles geschonken. Voor buitengewone spanning werden we bewaard, al leven we nog voortdurend in afwachting, wat de tegen het voorjaar aangekondigde verscherping van den strijd zal beteeke- nen. Het schijnt, dat de actie der oorlog voerenden zich vooral op twee punten concentreert: de blokkade en de diplo matie. By de eerste zyn de neutralen ten nauwste betrokken en by de laatste biykbaar ln het byzonder Rusland en Italië. De grootere activiteit, welke de En- gelsche vloot in de Noordeiyke wateren ontplooide, is een duideiyke aanwijzing, dat Londen voornemens is de ertsver scheping van Scandinavië naar Duitsch- land grooter moeilijkheden in den weg te leggen. Reeds zyn enkele Duitsche schepen door Britsche duikbooten getor pedeerd, terwy'l ook weer schendingen der Noorsche neutraliteit hebben plaats gehad. Zweden en Noorwegen, die nu wel spyt zullen hebben, dat zy over geen sterkere verdediging beschikken (zy heb ben in toepassing gebracht, wat hier te lande sociaal- en vry'zinnig-democraten jarenlang ook wilden!) komen wel in een moeilijke positie. Het Fransche blad Le Temps kwam deze week met een bericht dat wel werd tegengesproken, maar dat toch niet zoo geheel onmogelijk lykt dat de ge allieerden zich gerechtigd achtten de neutraliteit der Noorsche wateren niet meer te respecteeren. Nu is de aardrijkskundige ligging van Noorwegen inderdaad zoo, dat de Duit- schers daarvan profiteeren. Maar is dat de schuld van Noorwegen? Hier mag alleen maar gelden het in ternationaal recht, dat vast legt, dat de handels scheepvaart van de oorlog voerenden ongehinderd gebruik mag ma ken van de neutrale wateren. Dit recht dient geëerbiedigd te worden Natuurlijk is bet te begrijpen, dat Engel land tracht de Duitsche schepen te tor- pedeeren in het plekje open zee, dat ze moeten passeeren. Maar de territoriale wateren dienen ontzien te worden. Het is echter de vraag, of de Noorsche lan den, waarin het socialisme zoo den bo ventoon voert, in staat zyn hun rechten naar alle zijden te verdedigen. Dat weet men natuuriyk in de oorlogvoerende lan den ook zeer wel. Nu de diplomatie. Hierover zou veel te zeggen zyn. Beter gezegd; hier kan men allerlei vermoadens uitspreker.. De vorige week werden van Beriyn uit allerlei geruchten gelanceerd over een Paaschverrassing, welke Europa met stomheid zou slaan. En duideiyk genoeg werd te kennen gegeven, waarin die sur prise zou bestaan: Duitschland en Italië zouden een accoord sluiten om Zuid-Oost Europa buiten den oorlog te houden, en mede daarvoor zou een Italiaansch-Rus- sische toenadering doorgezet worden, zoodat men Inderdaad van een nieuwen Europeeschen driehoek: Duitschland, Italië en Sovjet-Rusland zou kunnen spreken. Maar, zooals gezegd, die verrassing is uitgebleven. En nu komen de vragen op zetten. Onderhandelt Sovjet-Rusland weer, juist zooals in den zomer van het vorig jaar, met twee partyen, derhalve zoo wel met Duitschland als met de gealli eerden en zoekt het de grootst mogeiyke voordeelen te behalen? Wat beteekenen de ongewoon drukke besprekingen eenerzijds tusschen de Rus sische en Turksche diplomaten te Anka ra, anderzijds tusschen den Turkschen ambassadeur te Londen en het Britsche ministerie van buitenlandsche zaken? Wat zit er ach'ter de welwillender hou ding van een groot deel der Italiaansche pers jegens Engeland en Frankryk? Is het gerucht waar, dat de zeer Itali- aansch-gezinde Fransche oud-minister- president Laval binnenkort naar Rome gaat? Men kan van dit alles moeiiyk hoogte krijgen. Het is duidelijk, dat Mussolini een sterke positie inneemt. Daarom hoeft hg ook dezer dagen verklaard, dat. Rome niet voor een vrede tot lederen prijs te vinden was. Hij neemt blijkbaar een af wachtende houding aan en gevoelt wei nig er voor om een-twee-drie vriendschap met Rusland te sluiten. Misschien wil hg in ieder geval eerst probeeren zaken te doen met Londen en Pargs. Opmerkelijk is nog, dat in Engeland, maar vooral in Frankrijk de publieke opinie een krachtiger oorlogvoering wil. Men verwaóht dan ook na de vergadering van den Oppersten Oorlogsraad der ge allieerden een forscher optreden. Omdat we echter niet weten waarin dat zal be staan, blijft de ongerustheid en onzeker heid hangen. Daarom ook blijft Nederland paraat. Het zal voor zijn rechten opkomen zoo veel in zijn vermogen ligt. Naar alle zg- den. cellen tie wijdt en demonstreert, dat hij een geestige mop niet weet te sauvou- reeren, is deswege buitengewoon gebeten op den heer Gerbrandy. Alsof men be langrijke dingen altijd moet zeggen met een uitgestreken ernstig gezicht. Met zulk een imitatie-Calvinisme, moet men dezen Calvinistischen bewindsman echter niet aan boord komen en het is voor den heer Mussert een geluk, dat de heer Gerbran dy, volgens zijn eigen verklaring, „Volk en Vaderland" nooit leest. Hij heeft voor deze „lorrenjournalistiek" niet de minste belangstelling. Was het anders, dan zou bij de eerste de beste gelegenheid minis ter Gerbrandy, op dit arrogante artikel in „Volk en Vaderland" reageeren op een wijze, welke den Nederlandschen dictator in spe tot een risée van heel het land zou maken. Want de humor van dezen minister is niet alleen zeer geestig, hij is ook buitengewoon scherp en wee dengene, die er het slachtoffer van wordt. Geestig, maar toch zoo volkomen juist, typeerde de minister de toestanden aan 7The doetjegoecLi t vreugde aanbrengen. Het is zoo gemak- kelgk, om Hem in getrouwheid te die nen, als Hg aan onze zijde gaat." Baldwin zweeg een oogenblik. „Ik denk, dat je een ander tempera ment hebt," zei hij toen,, „en dat je ge loof sterker is dan het mijne. Ik denk, dat ik nog wat bg jou in de leer moet gaan." „Ik kan je niets leeren," zei Vivian haastig, „maar ik ben zelf zoo gelukkig, sedert ik den Heere heb leeren danken, dat Hg ook voor mg alles volbracht heeft, dat ik het graag iedereen zou gunnen. Ik geloof niet, dat een waar christen ooit somber mag zién. Zelfs toen ik van je gescheiden was en dit heerlijke huis miste, was ik niet ongeluk kig, want diep in mijn hart was er groo te blijdschap. Als ik dat niet bezeten had, zou ik wanhopig zijn geweest, want ik vond het verschrikkelijk om van je vandaan te gaan." Zij werden hier gestoord door de komst van Effie Rockmorton in haar dogkar. „O," riep ze uit, terwgl zij naar hen toekwam om hen te begroeten, „ik ge loof, dat ik jullie stoor in een tête-a-tête. Het spgt me erg." Vivian lachte vroolgk. „Onzin, ga maar gauw mee. Is het geen heerlijke dag voor November?" „Ik moet jullie verlaten," zei Baldwin, „want ik moet noodig naar Halcombe Farm, en dat is een flink eind uit de buurt." „Nu, ik blijf theedrinken," zei Effie lachend. „Ik heb Vivian een massa te vertellen en blgf dus den heelen middag. Ik weet, dat ze erg naar mg verlangd heeft. Is het niet, Vivian?" „Ja, heel erg," zei Vivian opgewekt; „we hebben elkaar in geen eeuw gezien, en, ik heb je ook zóóveel te vertellen." Baldwin verliet hen dus, en daar het zonnig weer was, liet Vivian twee rieten stoelen op het terras zetten en daar gin gen zij samen zitten praten. „Ik heb groot nieuws van mezelf te vertellen," zei Effie, „maar dat kan nog wachten. Ik verlang er erg naar, om te hooren, hoe jij het vindt, om in de groo te kamers van de Abdij te wonen in- plaats van in de oude kinderkamer. En hoe maken juffrouw De Burgh en Prissie het?" „Juffrouw De Burgh is een schat. Ze is erg lief voor me geweest, sedert ik terug ben. Ik had een afschuwelijk ge voel, omdat ik haar door mijn komst eigenlgk verjaagd had, en heb dat, toen ze hier op een avond was, tegen haar ge zegd, en zg antwoordde: „Ik zou voor niemand zoo graag zgn weggegaan als voor jou; en een ongetrouwde vrouw heeft nu eenmaal te leeren, dat haar ge luk bestaat in het geluk van anderen. Ik leer niet vlug, maar langzamerhand dringt deze waarheid toch tot mij door." Ik omhelsde haar, want ik had het ge voel, dat ik het niet zoo lief zou opgeno men hebben, als ik in haar plaats was geweest. Prissy is net als altgd; volmaakt te vreden met haar kruiden en haar huisje. Ze zei, dat ze altgd wel geweten had, dat ik terug zou komen; en dat het alleen maar een kwestie van tijd was. De men- schen schijnen meer van mijn zaken af geweten te hebben dan ik. Ja, ik vind de groote kamers heerlijk en de ruimte en de geriefelgkheid ook; maar Baldwin en ik gaan nog dikwijls naar de oude kin derkamer, en doen dan net, alsof ik daar nog woon, en hij mijn rentmeester is. Ik was heel gelukkig in die dagen, Effie." „Behalve toen het dorp zooveel op je aan te merken had." „O, maar ze zgn nu heel anders." „Nu, dat mag ook wel. Vader zegt, dat meneer De Burgh een model landeige naar is, en als alle grondbezitters zoo waren, zooals hg, zouden die opruiers wel weggejaagd worden. Zal ik je nu mgn nieuws vertellen?" onze departementen, waar het liberalisme door de liberale benoemingen van de laatste 20 jaren nog altijd domineert en tevens signaleerde hij den ongezonden toestand van de overheersching der libe rale wetenschap aan onze universiteiten. Men had den minister in de Eerste Ka mer geadviseerd om toch de herziening van ons Burgerlijk Wetboek eens ter hand te nemen en als hij zelf daarvoor geen tijd had, dan eenige van zijn be kwame ambtenaren daarmee te belasten. Alles goed en wel, zeide de minister, maar in die zes maanden, dat ik minister van Justitie ben, slaagde ik er helaas nog niet in van mijn liberale ambtenaren goede Calvinisten te maken, dat merk ik eiken dag als ik zoo eens met de heeren spreek. En ik, als Calvinistisch jurist, denk over tal van problemen van ons burgerlijk recht geheel anders dan vele Nederlandsche juristen, die aan de open bare universiteiten zijn opgevoed als be wonderaars van de heidensche Romeinen. De Kamer lachte eens over deze bou tades, maar er zat toch 'n zeer scherpe critiek in verscholen. Wij hebben de laat ste jaren herhaaldelijk christelijke be windslieden gehad, die echter wel tot de zelfde ervaringen zijn gekomen als de heer Gerbrandy, dat ze daar aan de de partementen zaten opgescheept met ambtenaren van geheel andere beginse len. „Ben je geëngageerd?" vroeg Vivian ademloos. „Ja, en raad eens met wien." „Met kapitein Hannard?" „Neen, veel dichter deze buurt uit." Vivian fronste de wenkbrauwen. „Ik weet niemand anders hier in de buurt," zei ze. „En meneer Trenchard dan?" „O, Effie, dat meen je toch niet?" „Waarom niet?" Effie's toon klonk afgepast. „O, dat weet ik niet. Ik dacht niet, dat hij ooit nog aan trouwen zou denken; maar hij is een erg aardige man. Ik ben natuurlijk heel big voor hem; alleen erg verbaasd." „Je bedoelt, dat je heel blij voor mij bent. Hij is veel te verstandig en te goed voor mij, maar ik heb hem altijd meer bewonderd dan eenigen anderen man, dien ik ken. Ik houd niet van jonge man nen, dat weet je. Meneer Trenchard weet wat er in het leven te koop is, en hij heeft verdriet gekend en is nog altgd even opgewekt en vroolgk. Dat was het wat mij direct aangetrokken heeft, zgn groote opgewektheid. Niets verveelt hem ooit!" (Slot volgt.)

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1940 | | pagina 5