DE ZEEDW Een verwaarloosd Landgoed TWEEDE BLAD Luchtoffensief. Uit de Provincie REGELING VAN DEN B0TEREXP0RT NAAR ENGELAND. VAN WOENSDAG 27 MAART 1940. Nr 148. (Van onzen militairen medewerker.) In ons vorige artikel stelden we de vraag: „Is er iemand, die weet hoe een der beide partijen dezen oorlog zou kun nen winnen?" Ter beantwoording zullen we eens na gaan hoe de oorlogvoerenden elkander kunnen bestrijden en hoe hun kansen daarby komen te staan. Zij hebben de keuze, om tot een beslissing te komen, deze te zoeken in: le den luchtoorlog, 2e den zee-oorlog (blokkade), 3e doorbre king van het Westfront, 4e een expedi tie-oorlog (omtrekking door omringende landen). Een offensief kan natuurlyk ook wor den gezocht in een combinatie van twee of meer der genoemde vier ooriogssoor- ten. Duitschland zou b.v. een aanval op i 't Westfront kunnen doen gepaard gaan met een luchtoffensief en verscherping der blokkade door zyn duikbooten en luchtmacht. Hetzelfde kunnen de geal lieerden doen. Wat natuurlijk niet mo gelijk zou zijn, is een aanval der gealli eerden op het Westfront, terwijl zfj tege lijkertijd met het leger van Generaal Weygand een inval op den Balkan zou- den doen. Elk dezer legeracties vergt een overmacht op den tegenstander en daar voor is het krachtsverschil thans te ge- ring. We zullen In enkele achtereenvolgende artikelen de vier genoemde aanvalsme- thoden aan een korte beschouwing onder- j weipen. le. De luchtoorlog. De groote uitbreidingen, welke aan de luchtmachten der mogendheden in de laatste jaren- werd gegeven, waren oor zaak, dat verscheidene militaire deskun digen hun zienswijzen betreffende het gebruik dier luchtvloten gingen publi- ceeren. En hoewel menigeen der ouderen slechts aarzelend de zienswijze der jon geren aannam, bouwden deze laatsten hun stoute luchtkasteelen op ten aan zien van het gebruik der luchtmachten. Algemeen vond het denkbeeld ingang, dat een toekomst-oorlog zou beginnen met het bombardeeren der vijandelijke groote steden, fabrieken, havens, ver- keerscentra enz. Vanzelfsprekend zou de eigen lucht vloot deze vernielingen door den vijand willen beletten door hem reeds te voren aan te vallen en zoo mogelijk te vernieti gen, met als gevolg groote luchtslagen. Deze jonge schrijvèrs zagen den oorlog feitelijk reeds in de eerste dagen beslist wie dan, nadat de vijandelijke luchtmacht was vernietigd, zelf nog beschikte over eenige luchtstrijdkrachten, was overwin naar. Onnoodig te zeggen, dat van al deze beschouwingen niets is uitgekomen en dat de wederzijdsche luchtkrachten zich in het eerste halve jaar van dezen oor log, bepaald hebben tot verkenningen, aanvallen op vliegvelden, schepen en het verjagen van vijandelijke vliegtuigen. Het evacueeren van vrouwen en kinde ren uit steden is tot dusverre noodeloos gebleken en reeds klaagt de Engelsche regeering steen en been, dat de meesten weer naar honk zijn terug gekeerd. Wie heeft nu gelijk gehad, de bevolking, die het niet noodig vindt de kinderen van huis te zenden, of de regeering, die nog steeds de mogelijkheid van bombardee ring onder de oogen ziet. Waarom zou het niet geloopen zijn zooals de lucht oorlog te voren was geschetst Ten eerste omdat van weerszijden re- pressailles werden gevreesd, welke dok zeker niet zouden zijn uitgebleven. Het eigen leed weegt zwaarder dan de vol daanheid den vijand kwaad te hebben gedaan. Eenmaal er mede begonnen bur gerbevolking te bombardeeren, komt men van kwaad tot erger en waar is het einde FEUILLETON door AMY LE FEUVRE. 91) o— Toen begon zij aan haar meisjesver- eeniging te denken. „Ik moet nu niet egoïstisch zijn en omdat ik zelf gelukkig ben, bet geluk van mijn meisjes op den achtergrond schuiven. Baldwin zal er mij zeker bij willen helpen. Ik moet toch nog probee- ren een huisje buiten te vinden. Al kan ik er dan niet wonen, dan zal ik wel een plaatsvervangster kunnen vinden." En toen, overweldigd door haar ge luk, stond zij op en knielde neer en bad, °f zü bewaard mocht worden om niet geheel in haar eigen belangen op te gaan en niet uitsluitend om zichzelf te denken. Zij dankte God voor het geluk, dat haar nu geschonken was en vroeg Hem, haar te helpen, om voort te gaan met het eenzame leven van zoo velen te vervroolyken, en te geven, dat er uooit iets of iemand tusschen haar en haar Heer mocht komen, maar zij Hem haar leven mocht blijven wijden. Toen zij van haar knieën opstond, Weliswaar ligt de Roerstreek zeer tref- baar dicht bij de Fransche vliegvelden, daarentegen liggen Londen en Parijs veel dichter bij de Duitsche luchtbases, dan Berlijn van die der geallieerden. Vooral de afstand, welke over land moet worden gevlogen telt dubbel, omdat als dan met topsnelheid gevlogen moet wor den voor het gevaar van het luchtaf weergeschut, terwijl het oversteken der Noordzee met kruissnelheid kan ge schieden. Berlijn te bombardeeren kost wel tienmaal zooveel benzine dan men noodig heeft om Londen of Parijs te be reiken. De voornaamste reden waarom de to tale luchtoorlog nog niet is begonnen, ligt echter in het feit, dat geen der beide partijen voldoende overmacht op den te genstander heeft, wat zijn luchtmacht betreft. By het begin van den oorlog was Duitschland sterker, had veel meer bom bardeermachines. Toch achtte het deze overmacht niet voldoende. Thans groeit de luchtmacht der geallieerden harder dan de Duitsche, toch zal echter voor- loopig ook hun overmacht niet voldoen de zijn om zich aan waagstukken te kun nen overgeven. De bekende Engelsche militaire schrij ver Liddell Hart schat een dubbele over macht nog maar nauwelijks voldoende voor den totalen luchtoorlog. Er ont staat echter, vooral in Engeland, lang zamerhand een drang tot handelen, zich niet langer ongestraft neer te leggen bij de verliezen der handelsvloot. Stemmen gaan op, die roepen om actie der lucht macht, nu men ter zee en tegen den Westwall onmachtig blijkt te zijn. Men voelt hoe langer hoe meer, dat de blok kade alleen den oorlog niet zal kunnen beslissen, dus waarom dan geen luchtof fensief begonnen Do legerleiding beseft zeer goed het gevaar daar thans reeds toe over te gaan. Doch zal mogelijk de drang in het Lagerhuis en de Fransche Kamer niet sterkei blijken dan het gezond verstand der militaire bevelhebbers? De Britsche regeering weet zeer wel, dat als het op wraaknemen aankomt, Engeland all9 slagen zal te incasseereu hebben, die voor de geallieerden samen bedoeld zijn, gezien de stemming in Duitschland te gen Engeland. En zij weet tevens, dat terwijl Duitsch land tusschen Nederland en Denemar ken slechts 190 K.M. luchtfront te ver dedigen heeft, de Engelsche kust tus schen het Kanaal en de Shetland-eilan- den 1100 K.M. lang is, terwijl de groote steden daar dicht achter liggen. Zoolang het gezond verstand de overhand be houdt, zullen we dus geen luchtoffensief te aanschouwen krijgen, want er valt meer mee te verliezen dan te winnen! Men roept er echter reeds om! (Wordt vervolgd). EEN HERDENKINGSDAG VOOR MR P. DIELEMAN. Heden, 27 Maart, is het 40 jaar gele den, dat Mr P. Dieleman voor de eerste maal gekozen werd tot lid van de Provin ciale Staten van Zeeland en wel in het toenmalige kiesdistrict Middelburg by een herstemming met wijlen dhr H. P. den Bouwmeester. In 1905 kozen de Staten hem tot lid van Ged. Staten, doch by de periodieke verkiezingen van 1907 hebben de Wal- chersche kiezers zyn mandaat als Staten lid niet hernieuwd. In 1910 was er een vacature in het. toenmalige district Hulst en by verkie zing van een opvolger kwam op 19 April Mr Dieleman in herstemming met dhr H. R. W. Kramer (R. K.). Op 29 April had de herstemming plaats en werd Mr Dieleman herkozen en sedert 30 jaar is hij by iedere aftreding weer herkozen. In Ged. Staten keerde hy in 1911 terug, doch in 1913 by de groote linksche over winning, moest hjj deze plaats weer af staan. In 1916 liep reeds de tydeiyke linksche meerderheid ten einde en in dat jaar kozen de Staten hem weer tot lid van Ged. Staten, Totaal Is Mr Dieleman dus tol. nu toe 37 jaar lid van do Prov. States m ongeveer SS jaar lid van tied. Staten. De Zecuwsche badplaatsen In den a.s. zomer. In aansluiting op een vroeger bericht, dat de militaire autoriteiten voornemens waren het vreemdelingenverkeer in den I aanstaanden zomer in Zeeland zoo min mogelyk aan banden t'e leggen, kunnen wij thans mededeelen, aldus de N. R. Crt, dat het badleven aan de kust van Walcheren normaal voortgang zal kunnen vinden. Practisch wordt het ge- heele strand voor baden vrij gegeven. Ook de duinen worden ter beschikking van de toeristen gesteld. Alleen enkele duinen, die in de onmiddellyke nabyheid van de militaire versterkingen liggen, zullen verboden zyn. In de na byheid der militaire versterkingen zal ook niet gefotografeerd mogen worden. Hoewel voor de kust van Zeeuwse li- Vlaanderen een en ander nog niet definitief geregeld is, staat reeds zoo goed als vast, dat ook daar practisch geen beJemmeringen van militairen aard het badseizoen zullen verstoren. Hetzelfde kan echter niet gezegd worden voor Schouwen-Du ive- 1 a n d. Vermoedelijk zal de kust op dit eiland op verschillende plaatsen afgeslo ten blyven. Verplaatst met ingang van 1 Mei a.s. de adjunct-commies by den Post-, Telegraaf- en Telefoondienst K. M. van Houte van Middelburg (Inspectie) naar Rotterdam (Postkantoor). MIDDELBURG, WEER EEN ONDERSCHEIDING UITGEREIKT. Dat voor de opleiding van de leerlin gen der S.D.O.A. alhier onderofficieren met een flinken staat van dienst worden genomen, blykt wel uit het groot aantal onderscheidingen dat aan die school wordt uitgereikt voor langdurigen dienst. Nadat een paar weken geleden een gouden medaille voor 36-jarigen dienst was uitgereikt, had Dinsdagmid dag wederom zulk een uitreiking plaats. Ditmaal geschiedde dit in een der can- tlnae van het schoolgebouw aan dan SXudfjtEgel a» betrof het den adjudant» onderofficier, den heer W. Verdonck. Nadat deze met zyn familie en beken den en ook de officieren en onderofficie ren van de school plaats hadden geno men, kwam majoor P. F. Kamrn, com mandant der school met zyn adjudant in de zaal. Nadat de adjudant het officieele be- De leden van het nieuwe Fransche ministerie met den premier Paul Reynaud, die hen aan president Lebrun voor stelde. Links naast den minister-president (vooraan in het midden) Daladier, minister van Landsverdediging in het nieuwe kabinet. THEE doBt p goed! leunde zij een oogenblik uit het raam, om de frisscbe, heerlijke morgenlucht in te ademen. Baldwin zal mij helpen, voor anderen te werken. Hij zal nooit een hinderpaal zijn voor iets, dat goed is. O, wat voel ik mij vandaag gelukkig!" Voor zij naar beneden ging, nam zij den ouderwetschen Bijbel, die op de ta fel lag en ging er mee bij het raam zit ten. Was het toeval, dat zij hem op sloeg bij Genesis 18 en haar oog viel op het negentiende vers? „Want Ik heb hem gekend, opdat bij zijne kinderen en zijn huis na hem zoude bevelen, en zij den weg des Heeren hou den, om te doen gerechtigheid en ge richte." „Ik geloof, dat dit net zoo goed ge zegd kan worden van Baldwin als van Abraham; want ik heb gezien, hoe hij is en dat het hem er alleen om gaat, om God getrouw te dienen. O, ik ben zoo dankbaar, dat wij één weg gaan en elkaar tot steun kunnen zijn!" Haar trein vertrok om tien uur. Dou glas reed haar naar het station, en zij nam hartelyk afscheid van hem en zyn vrouw. „Ik kom eens gauw naar de Priorie kyken", zei ze, „maar dan kom ik sa men met meneer De Burgh. Terwijl de trein haar naar Londen bracht, trachtte Vivian tevergeefs om plannen voor de toekomst te maken. Haar hart zong voortdurend. „Baldwin regelt in het vervolg nu al les voor mij. Ik behoef nooit weer voor mezelf te denken." Toen zij Paddington Station binnen reed, was Baldwin de eerste persoon, dien zij op het perron zag. Hij begroette haar heel rustig, maar de klank van zijn stem doortrilde haar. Hij riep een taxi aan en toen zij wegreden, boog hij zich over haar heen. „Ik heb den heelen nacht niet kunnen slapen", zei hij. „Ik moest steeds aan mijn groote geluk denken. Als ik je niet hier zoo dicht bij mij had, zou ik bijna kunnen denken, dat het een droom was." „Voor my is het geen droom", zei Vi vian. Toen legde zij haar hand vertrou welijk in de zijne. „Ik heb je zooveel te vertellen en zooveel raad en advies noo dig. Heb je wat tyd voor me te mis sen?" „Vandaag is myn tyd uitsluitend voor jou", antwoordde hy, „maar je zult wel moe zyn. Zal ik je hy je huis afzetten en later terugkomen?" „Kom lunchen. We kunnen dan daar na een langen middag samen hebben." Dit werd vastgesteld, en Vivian bracht een rustig uurtje voor de lunch door met aan haar moeder en aan juffrouw De Burgh te schrijven. Haar gelaat straalde van geluk, toen zij Baldwin ontmoette, en hij haar in zijn armen sloot en haar woorden toefluis terde, die alleen voor haar ooren be stemd waren. Toen zij aan tafel waren, stuurde ze den ouden huisknecht weg. „Ik heb hem nooit in de kamer, als ik alleen ben", zei ze. Nu kunnen we rustig samen praten. Wat zal je tante er van zeggen?" „Ze zal erg in haar schik zyn, maar zeg me nu eens eerlyk, schat, heb je ooit gedacht, toen ik je den eersten keer vroeg, dat het mij misschien wel om de Abdij ging?" „Nooit", zei Vivan met vaste stem. „Ik heb er mij later over gekweld". „Dat geloof ik best. We hebben er sa men een mooien warboel'van gemaakt. Baldwin; en alles, omdat ik niet wist, wat ik wou. Ik had de Abdij niet behoe ven te verkoopen, en jy hadt haar niet behoeven te koopen. Hoe kunnen we alles nu nog terecht brengen Het eenige, dat my met het geval verzoent is, dat jy nu de rechtmatige eigenaar van de Abdij bent. Ik was er in een valsche positie, en ben bly, dat ik er nu heenga, omdat ik VERZENDING NAAR ZEVEN AAN GEWEZEN ADRESSEN. Op vragen van het Tweede-Kamerlid A1 g e r a betreffende de regeling van den boterexport naar Engeland, heeft de minister van Economische Zaken o.m. het volgende geantwoord: Het is den minister bekend, dat de Nederlandscbe Zuivelcentrale aanvan kelijk heeft overwogen aan hem voor te stellen, dat de export van boter naar Engeland alleen toegestaan zou worden aan exporteurs of combinaties van ex porteurs met een minimum export van 1.800.000 kg. in de basisjaren 1 Septem ber 1937 tot en met 31 Augustus 1939. Een zoodanig voorstel heeft den mi nister echter niet bereikt, aangezien de Centrale inmiddels was gebleken, dat tegen een zoodanige regeling in het by- zonder by de kleine exporteurs overwe gende bezwaren bostonden. Naar den minister is gebleken, vloei de de drang tot centralisatie voort uit de omstandigheid dat van Nederland scbe zyde de vrees bestond, dat de uit voering van de voor den export van bo ter naar Engeland getroffen regeling in de practyk met moeiiykheden gepaard zou gaan. Onder deze regeling kan de boter n.l. naar zeven aangewezen adres sen de z.g. consignees en naar vyf bestaande havens worden verzonden. Het behoeft nu geen nader betoog, dat het deelnemen van een belangrijk aan tal exporteurs (pl.m. 60) aan den ex port voor een juiste uitvoering van deze regeling meer moeiiykheden oplevert dan wanneer het aantal exporteurs tot son geringer ai'"tsl aov baperitt. Ten aanzien var dit punt moge nog worden medegedeeld, aldus de minister, fc vsa UJngolach» sjjds prijs werd si die, eter boter naar énu adres, Ten einde echter voor de Neder landscbe exporteurs de mogelykheid tot handhaving van eenig contact met den Engelschen boterhandel te behouden, is op aandrang van Nederlandsche zyde door Engeland voorloopig accoord ge gaan met verzending naar zeven adres sen. Zou alsnog, in overeenstemming met den van Engelsche zyde bestaanden wensch, tot verzending der boter aan één adres worden overgegaan, dan zal voor moeilijkheden bij de uitvoering der regeling minder vrees behoeven te be staan en daarmede dus tevens de aan leiding tot het opnieuw in overweging nemen van de wenschelijkheid van cen tralisatie als vervallen kunnen worden beschouwd. Plannen van de Ned. Zuivelcentrale, daarin bestaande, dat alleen groote ex porteurs hun zelfstandigheid ten op zichte van den uitvoer zouden behou den, zullen niet ten uitvoer worden ge bracht dan nadat den minister de vol strekte noodzaak daartoe zal zyn geble ken. sluit tot het toekennen van de medaille had voorgelezen spelde de commandant den heer Verdonck het eere-metaal op de borst. Hierop wees majoor Kamm er op, dat de eigenlijke datum, 22 Maart, een lasti ge was. Ten eerste was het Goede Vrij dag en er waren geen officieren, geen onderofficieren en geen manschappen in verband met het Paaschverlof. De heer Verdonck zelf stelde voor, dat de com mandant hem de medaille maar zonder meer moest uitreiken. Gelukkig kwam mevrouw Verdonck tot het initiatief, als her, niet voor het front van den troep gebeurde, het maar zoo te doen als nu geschiedde en daarvoor komt haar een woord van lof toe. Het is de hoogste on derscheiding, die een onderofficier kan bekomen. Het is een bewijs van 36-jari- gen getrouwen dienst aan H. M. en het Vaderland. Maar daarnaast ook voor de maatschappij en het gezin. Spr. stelde den heer Verdonck en zijn plichtsbe trachting aan zijn kinderen ten voor beeld. Zooals te doen gebruikelijk, bood spr. namens officieren en onderofficieren een draagmedaille aan. je vrouw ben en niet, omdat ik er recht op heb". „In gedachten zal het altijd jouw huis zijn". Daarop begonnen zy over Vivians meis- jesvereeniging te spreken. „Die behoef je volstrekt niet heele- maal óp te geven", zei hij. „Ik heb je nog niet verteld, dat Reynolds zich uit de politiek terug trekt. Hij heeft een Italiaansch meisje getrouwd, dat Lon den haat, en het zonnige Zuiden bemint. Hij heeft daarenboven een lichte aandoe ning der longen, en het gevolg is, dat hij mij graag in zijn plaats zou zien. Als het mij gelukt om lid te worden van het Parlement, zal ik een groot gedeelte van het jaar in Londen moeten wonen". „Ja", zei Vivian, „dat begryp ik, en ik kan dus nog voeling met mijn meisjes houden; maar op dit moment snak ik er naar, om buiten te zijn en er te blyven". „Wanneer zullen we trouwen? Laat me niet te lang wachten". „We moeten minstens een paar maan den wachten", zei ze, „en alles moet heel stil en eenvoudig zyn, Baldwin. Je kunt wel begrijpen waarom ik dat graag zou willen". (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1940 | | pagina 5