DE ZEEDW
Een verwaarloosd Landgoed
TWEEDE BLAD
Luchtoffensief.
Uit de Provincie
REGELING VAN DEN B0TEREXP0RT
NAAR ENGELAND.
VAN
WOENSDAG 27 MAART 1940. Nr 148.
(Van onzen militairen medewerker.)
In ons vorige artikel stelden we de
vraag: „Is er iemand, die weet hoe een
der beide partijen dezen oorlog zou kun
nen winnen?"
Ter beantwoording zullen we eens na
gaan hoe de oorlogvoerenden elkander
kunnen bestrijden en hoe hun kansen
daarby komen te staan. Zij hebben de
keuze, om tot een beslissing te komen,
deze te zoeken in: le den luchtoorlog, 2e
den zee-oorlog (blokkade), 3e doorbre
king van het Westfront, 4e een expedi
tie-oorlog (omtrekking door omringende
landen).
Een offensief kan natuurlyk ook wor
den gezocht in een combinatie van twee
of meer der genoemde vier ooriogssoor-
ten. Duitschland zou b.v. een aanval op i
't Westfront kunnen doen gepaard gaan
met een luchtoffensief en verscherping
der blokkade door zyn duikbooten en
luchtmacht. Hetzelfde kunnen de geal
lieerden doen. Wat natuurlijk niet mo
gelijk zou zijn, is een aanval der gealli
eerden op het Westfront, terwijl zfj tege
lijkertijd met het leger van Generaal
Weygand een inval op den Balkan zou-
den doen. Elk dezer legeracties vergt een
overmacht op den tegenstander en daar
voor is het krachtsverschil thans te ge-
ring.
We zullen In enkele achtereenvolgende
artikelen de vier genoemde aanvalsme-
thoden aan een korte beschouwing onder- j
weipen.
le. De luchtoorlog.
De groote uitbreidingen, welke aan de
luchtmachten der mogendheden in de
laatste jaren- werd gegeven, waren oor
zaak, dat verscheidene militaire deskun
digen hun zienswijzen betreffende het
gebruik dier luchtvloten gingen publi-
ceeren. En hoewel menigeen der ouderen
slechts aarzelend de zienswijze der jon
geren aannam, bouwden deze laatsten
hun stoute luchtkasteelen op ten aan
zien van het gebruik der luchtmachten.
Algemeen vond het denkbeeld ingang,
dat een toekomst-oorlog zou beginnen
met het bombardeeren der vijandelijke
groote steden, fabrieken, havens, ver-
keerscentra enz.
Vanzelfsprekend zou de eigen lucht
vloot deze vernielingen door den vijand
willen beletten door hem reeds te voren
aan te vallen en zoo mogelijk te vernieti
gen, met als gevolg groote luchtslagen.
Deze jonge schrijvèrs zagen den oorlog
feitelijk reeds in de eerste dagen beslist
wie dan, nadat de vijandelijke luchtmacht
was vernietigd, zelf nog beschikte over
eenige luchtstrijdkrachten, was overwin
naar.
Onnoodig te zeggen, dat van al deze
beschouwingen niets is uitgekomen en
dat de wederzijdsche luchtkrachten zich
in het eerste halve jaar van dezen oor
log, bepaald hebben tot verkenningen,
aanvallen op vliegvelden, schepen en het
verjagen van vijandelijke vliegtuigen.
Het evacueeren van vrouwen en kinde
ren uit steden is tot dusverre noodeloos
gebleken en reeds klaagt de Engelsche
regeering steen en been, dat de meesten
weer naar honk zijn terug gekeerd. Wie
heeft nu gelijk gehad, de bevolking, die
het niet noodig vindt de kinderen van
huis te zenden, of de regeering, die nog
steeds de mogelijkheid van bombardee
ring onder de oogen ziet. Waarom zou
het niet geloopen zijn zooals de lucht
oorlog te voren was geschetst
Ten eerste omdat van weerszijden re-
pressailles werden gevreesd, welke dok
zeker niet zouden zijn uitgebleven. Het
eigen leed weegt zwaarder dan de vol
daanheid den vijand kwaad te hebben
gedaan. Eenmaal er mede begonnen bur
gerbevolking te bombardeeren, komt
men van kwaad tot erger en waar is het
einde
FEUILLETON
door AMY LE FEUVRE.
91) o—
Toen begon zij aan haar meisjesver-
eeniging te denken.
„Ik moet nu niet egoïstisch zijn en
omdat ik zelf gelukkig ben, bet geluk
van mijn meisjes op den achtergrond
schuiven. Baldwin zal er mij zeker bij
willen helpen. Ik moet toch nog probee-
ren een huisje buiten te vinden. Al kan
ik er dan niet wonen, dan zal ik wel
een plaatsvervangster kunnen vinden."
En toen, overweldigd door haar ge
luk, stond zij op en knielde neer en bad,
°f zü bewaard mocht worden om niet
geheel in haar eigen belangen op te
gaan en niet uitsluitend om zichzelf te
denken. Zij dankte God voor het geluk,
dat haar nu geschonken was en vroeg
Hem, haar te helpen, om voort te gaan
met het eenzame leven van zoo velen
te vervroolyken, en te geven, dat er
uooit iets of iemand tusschen haar en
haar Heer mocht komen, maar zij Hem
haar leven mocht blijven wijden.
Toen zij van haar knieën opstond,
Weliswaar ligt de Roerstreek zeer tref-
baar dicht bij de Fransche vliegvelden,
daarentegen liggen Londen en Parijs
veel dichter bij de Duitsche luchtbases,
dan Berlijn van die der geallieerden.
Vooral de afstand, welke over land moet
worden gevlogen telt dubbel, omdat als
dan met topsnelheid gevlogen moet wor
den voor het gevaar van het luchtaf
weergeschut, terwijl het oversteken der
Noordzee met kruissnelheid kan ge
schieden. Berlijn te bombardeeren kost
wel tienmaal zooveel benzine dan men
noodig heeft om Londen of Parijs te be
reiken.
De voornaamste reden waarom de to
tale luchtoorlog nog niet is begonnen,
ligt echter in het feit, dat geen der beide
partijen voldoende overmacht op den te
genstander heeft, wat zijn luchtmacht
betreft. By het begin van den oorlog was
Duitschland sterker, had veel meer bom
bardeermachines. Toch achtte het deze
overmacht niet voldoende. Thans groeit
de luchtmacht der geallieerden harder
dan de Duitsche, toch zal echter voor-
loopig ook hun overmacht niet voldoen
de zijn om zich aan waagstukken te kun
nen overgeven.
De bekende Engelsche militaire schrij
ver Liddell Hart schat een dubbele over
macht nog maar nauwelijks voldoende
voor den totalen luchtoorlog. Er ont
staat echter, vooral in Engeland, lang
zamerhand een drang tot handelen, zich
niet langer ongestraft neer te leggen bij
de verliezen der handelsvloot. Stemmen
gaan op, die roepen om actie der lucht
macht, nu men ter zee en tegen den
Westwall onmachtig blijkt te zijn. Men
voelt hoe langer hoe meer, dat de blok
kade alleen den oorlog niet zal kunnen
beslissen, dus waarom dan geen luchtof
fensief begonnen
Do legerleiding beseft zeer goed het
gevaar daar thans reeds toe over te
gaan. Doch zal mogelijk de drang in het
Lagerhuis en de Fransche Kamer niet
sterkei blijken dan het gezond verstand
der militaire bevelhebbers? De Britsche
regeering weet zeer wel, dat als het op
wraaknemen aankomt, Engeland all9
slagen zal te incasseereu hebben, die
voor de geallieerden samen bedoeld zijn,
gezien de stemming in Duitschland te
gen Engeland.
En zij weet tevens, dat terwijl Duitsch
land tusschen Nederland en Denemar
ken slechts 190 K.M. luchtfront te ver
dedigen heeft, de Engelsche kust tus
schen het Kanaal en de Shetland-eilan-
den 1100 K.M. lang is, terwijl de groote
steden daar dicht achter liggen. Zoolang
het gezond verstand de overhand be
houdt, zullen we dus geen luchtoffensief
te aanschouwen krijgen, want er valt
meer mee te verliezen dan te winnen!
Men roept er echter reeds om!
(Wordt vervolgd).
EEN HERDENKINGSDAG
VOOR MR P. DIELEMAN.
Heden, 27 Maart, is het 40 jaar gele
den, dat Mr P. Dieleman voor de eerste
maal gekozen werd tot lid van de Provin
ciale Staten van Zeeland en wel in het
toenmalige kiesdistrict Middelburg by
een herstemming met wijlen dhr H. P.
den Bouwmeester.
In 1905 kozen de Staten hem tot lid
van Ged. Staten, doch by de periodieke
verkiezingen van 1907 hebben de Wal-
chersche kiezers zyn mandaat als Staten
lid niet hernieuwd.
In 1910 was er een vacature in het.
toenmalige district Hulst en by verkie
zing van een opvolger kwam op 19 April
Mr Dieleman in herstemming met dhr
H. R. W. Kramer (R. K.). Op 29 April
had de herstemming plaats en werd Mr
Dieleman herkozen en sedert 30 jaar is
hij by iedere aftreding weer herkozen. In
Ged. Staten keerde hy in 1911 terug,
doch in 1913 by de groote linksche over
winning, moest hjj deze plaats weer af
staan. In 1916 liep reeds de tydeiyke
linksche meerderheid ten einde en in dat
jaar kozen de Staten hem weer tot lid
van Ged. Staten, Totaal Is Mr Dieleman
dus tol. nu toe 37 jaar lid van do Prov.
States m ongeveer SS jaar lid van tied.
Staten.
De Zecuwsche badplaatsen In den
a.s. zomer.
In aansluiting op een vroeger bericht,
dat de militaire autoriteiten voornemens
waren het vreemdelingenverkeer in den
I aanstaanden zomer in Zeeland zoo min
mogelyk aan banden t'e leggen, kunnen
wij thans mededeelen, aldus de N. R.
Crt, dat het badleven aan de kust van
Walcheren normaal voortgang zal
kunnen vinden. Practisch wordt het ge-
heele strand voor baden vrij gegeven.
Ook de duinen worden ter beschikking
van de toeristen gesteld. Alleen enkele
duinen, die in de onmiddellyke nabyheid
van de militaire versterkingen
liggen, zullen verboden zyn. In de na
byheid der militaire versterkingen zal
ook niet gefotografeerd mogen worden.
Hoewel voor de kust van Zeeuwse li-
Vlaanderen een en ander nog niet
definitief geregeld is, staat reeds zoo
goed als vast, dat ook daar practisch
geen beJemmeringen van militairen aard
het badseizoen zullen verstoren.
Hetzelfde kan echter niet gezegd
worden voor Schouwen-Du ive-
1 a n d. Vermoedelijk zal de kust op dit
eiland op verschillende plaatsen afgeslo
ten blyven.
Verplaatst met ingang van 1 Mei
a.s. de adjunct-commies by den Post-,
Telegraaf- en Telefoondienst K. M. van
Houte van Middelburg (Inspectie)
naar Rotterdam (Postkantoor).
MIDDELBURG,
WEER EEN ONDERSCHEIDING
UITGEREIKT.
Dat voor de opleiding van de leerlin
gen der S.D.O.A. alhier onderofficieren
met een flinken staat van dienst worden
genomen, blykt wel uit het groot aantal
onderscheidingen dat aan die school
wordt uitgereikt voor langdurigen
dienst. Nadat een paar weken geleden
een gouden medaille voor 36-jarigen
dienst was uitgereikt, had Dinsdagmid
dag wederom zulk een uitreiking plaats.
Ditmaal geschiedde dit in een der can-
tlnae van het schoolgebouw aan dan
SXudfjtEgel a» betrof het den adjudant»
onderofficier, den heer W. Verdonck.
Nadat deze met zyn familie en beken
den en ook de officieren en onderofficie
ren van de school plaats hadden geno
men, kwam majoor P. F. Kamrn, com
mandant der school met zyn adjudant in
de zaal.
Nadat de adjudant het officieele be-
De leden van het nieuwe Fransche ministerie met den premier Paul Reynaud, die hen aan president Lebrun voor
stelde. Links naast den minister-president (vooraan in het midden) Daladier, minister van Landsverdediging in het
nieuwe kabinet.
THEE doBt p goed!
leunde zij een oogenblik uit het raam,
om de frisscbe, heerlijke morgenlucht in
te ademen.
Baldwin zal mij helpen, voor anderen
te werken. Hij zal nooit een hinderpaal
zijn voor iets, dat goed is. O, wat voel
ik mij vandaag gelukkig!"
Voor zij naar beneden ging, nam zij
den ouderwetschen Bijbel, die op de ta
fel lag en ging er mee bij het raam zit
ten. Was het toeval, dat zij hem op
sloeg bij Genesis 18 en haar oog viel
op het negentiende vers?
„Want Ik heb hem gekend, opdat bij
zijne kinderen en zijn huis na hem zoude
bevelen, en zij den weg des Heeren hou
den, om te doen gerechtigheid en ge
richte."
„Ik geloof, dat dit net zoo goed ge
zegd kan worden van Baldwin als van
Abraham; want ik heb gezien, hoe hij
is en dat het hem er alleen om gaat, om
God getrouw te dienen. O, ik ben zoo
dankbaar, dat wij één weg gaan en
elkaar tot steun kunnen zijn!"
Haar trein vertrok om tien uur. Dou
glas reed haar naar het station, en zij
nam hartelyk afscheid van hem en zyn
vrouw.
„Ik kom eens gauw naar de Priorie
kyken", zei ze, „maar dan kom ik sa
men met meneer De Burgh.
Terwijl de trein haar naar Londen
bracht, trachtte Vivian tevergeefs om
plannen voor de toekomst te maken.
Haar hart zong voortdurend.
„Baldwin regelt in het vervolg nu al
les voor mij. Ik behoef nooit weer voor
mezelf te denken."
Toen zij Paddington Station binnen
reed, was Baldwin de eerste persoon,
dien zij op het perron zag. Hij begroette
haar heel rustig, maar de klank van zijn
stem doortrilde haar. Hij riep een taxi
aan en toen zij wegreden, boog hij zich
over haar heen.
„Ik heb den heelen nacht niet kunnen
slapen", zei hij. „Ik moest steeds aan
mijn groote geluk denken. Als ik je niet
hier zoo dicht bij mij had, zou ik bijna
kunnen denken, dat het een droom
was."
„Voor my is het geen droom", zei Vi
vian. Toen legde zij haar hand vertrou
welijk in de zijne. „Ik heb je zooveel te
vertellen en zooveel raad en advies noo
dig. Heb je wat tyd voor me te mis
sen?"
„Vandaag is myn tyd uitsluitend voor
jou", antwoordde hy, „maar je zult wel
moe zyn. Zal ik je hy je huis afzetten
en later terugkomen?"
„Kom lunchen. We kunnen dan daar
na een langen middag samen hebben."
Dit werd vastgesteld, en Vivian bracht
een rustig uurtje voor de lunch door
met aan haar moeder en aan juffrouw
De Burgh te schrijven.
Haar gelaat straalde van geluk, toen
zij Baldwin ontmoette, en hij haar in zijn
armen sloot en haar woorden toefluis
terde, die alleen voor haar ooren be
stemd waren. Toen zij aan tafel waren,
stuurde ze den ouden huisknecht weg.
„Ik heb hem nooit in de kamer, als ik
alleen ben", zei ze. Nu kunnen we rustig
samen praten. Wat zal je tante er van
zeggen?"
„Ze zal erg in haar schik zyn, maar
zeg me nu eens eerlyk, schat, heb je
ooit gedacht, toen ik je den eersten keer
vroeg, dat het mij misschien wel om de
Abdij ging?"
„Nooit", zei Vivan met vaste stem.
„Ik heb er mij later over gekweld".
„Dat geloof ik best. We hebben er sa
men een mooien warboel'van gemaakt.
Baldwin; en alles, omdat ik niet wist,
wat ik wou. Ik had de Abdij niet behoe
ven te verkoopen, en jy hadt haar niet
behoeven te koopen. Hoe kunnen we alles
nu nog terecht brengen Het eenige, dat
my met het geval verzoent is, dat jy nu
de rechtmatige eigenaar van de Abdij
bent. Ik was er in een valsche positie, en
ben bly, dat ik er nu heenga, omdat ik
VERZENDING NAAR ZEVEN AAN
GEWEZEN ADRESSEN.
Op vragen van het Tweede-Kamerlid
A1 g e r a betreffende de regeling van
den boterexport naar Engeland, heeft
de minister van Economische Zaken
o.m. het volgende geantwoord:
Het is den minister bekend, dat de
Nederlandscbe Zuivelcentrale aanvan
kelijk heeft overwogen aan hem voor te
stellen, dat de export van boter naar
Engeland alleen toegestaan zou worden
aan exporteurs of combinaties van ex
porteurs met een minimum export van
1.800.000 kg. in de basisjaren 1 Septem
ber 1937 tot en met 31 Augustus 1939.
Een zoodanig voorstel heeft den mi
nister echter niet bereikt, aangezien de
Centrale inmiddels was gebleken, dat
tegen een zoodanige regeling in het by-
zonder by de kleine exporteurs overwe
gende bezwaren bostonden.
Naar den minister is gebleken, vloei
de de drang tot centralisatie voort uit
de omstandigheid dat van Nederland
scbe zyde de vrees bestond, dat de uit
voering van de voor den export van bo
ter naar Engeland getroffen regeling in
de practyk met moeiiykheden gepaard
zou gaan. Onder deze regeling kan de
boter n.l. naar zeven aangewezen adres
sen de z.g. consignees en naar vyf
bestaande havens worden verzonden.
Het behoeft nu geen nader betoog, dat
het deelnemen van een belangrijk aan
tal exporteurs (pl.m. 60) aan den ex
port voor een juiste uitvoering van deze
regeling meer moeiiykheden oplevert
dan wanneer het aantal exporteurs tot
son geringer ai'"tsl aov baperitt.
Ten aanzien var dit punt moge nog
worden medegedeeld, aldus de minister,
fc vsa UJngolach» sjjds prijs werd
si die, eter boter naar énu
adres, Ten einde echter voor de Neder
landscbe exporteurs de mogelykheid tot
handhaving van eenig contact met den
Engelschen boterhandel te behouden, is
op aandrang van Nederlandsche zyde
door Engeland voorloopig accoord ge
gaan met verzending naar zeven adres
sen.
Zou alsnog, in overeenstemming met
den van Engelsche zyde bestaanden
wensch, tot verzending der boter aan
één adres worden overgegaan, dan zal
voor moeilijkheden bij de uitvoering der
regeling minder vrees behoeven te be
staan en daarmede dus tevens de aan
leiding tot het opnieuw in overweging
nemen van de wenschelijkheid van cen
tralisatie als vervallen kunnen worden
beschouwd.
Plannen van de Ned. Zuivelcentrale,
daarin bestaande, dat alleen groote ex
porteurs hun zelfstandigheid ten op
zichte van den uitvoer zouden behou
den, zullen niet ten uitvoer worden ge
bracht dan nadat den minister de vol
strekte noodzaak daartoe zal zyn geble
ken.
sluit tot het toekennen van de medaille
had voorgelezen spelde de commandant
den heer Verdonck het eere-metaal op
de borst.
Hierop wees majoor Kamm er op, dat
de eigenlijke datum, 22 Maart, een lasti
ge was. Ten eerste was het Goede Vrij
dag en er waren geen officieren, geen
onderofficieren en geen manschappen in
verband met het Paaschverlof. De heer
Verdonck zelf stelde voor, dat de com
mandant hem de medaille maar zonder
meer moest uitreiken. Gelukkig kwam
mevrouw Verdonck tot het initiatief, als
her, niet voor het front van den troep
gebeurde, het maar zoo te doen als nu
geschiedde en daarvoor komt haar een
woord van lof toe. Het is de hoogste on
derscheiding, die een onderofficier kan
bekomen. Het is een bewijs van 36-jari-
gen getrouwen dienst aan H. M. en het
Vaderland. Maar daarnaast ook voor de
maatschappij en het gezin. Spr. stelde
den heer Verdonck en zijn plichtsbe
trachting aan zijn kinderen ten voor
beeld.
Zooals te doen gebruikelijk, bood spr.
namens officieren en onderofficieren een
draagmedaille aan.
je vrouw ben en niet, omdat ik er recht
op heb".
„In gedachten zal het altijd jouw huis
zijn".
Daarop begonnen zy over Vivians meis-
jesvereeniging te spreken.
„Die behoef je volstrekt niet heele-
maal óp te geven", zei hij. „Ik heb je
nog niet verteld, dat Reynolds zich uit
de politiek terug trekt. Hij heeft een
Italiaansch meisje getrouwd, dat Lon
den haat, en het zonnige Zuiden bemint.
Hij heeft daarenboven een lichte aandoe
ning der longen, en het gevolg is, dat hij
mij graag in zijn plaats zou zien. Als het
mij gelukt om lid te worden van het
Parlement, zal ik een groot gedeelte van
het jaar in Londen moeten wonen".
„Ja", zei Vivian, „dat begryp ik, en ik
kan dus nog voeling met mijn meisjes
houden; maar op dit moment snak ik er
naar, om buiten te zijn en er te blyven".
„Wanneer zullen we trouwen? Laat me
niet te lang wachten".
„We moeten minstens een paar maan
den wachten", zei ze, „en alles moet heel
stil en eenvoudig zyn, Baldwin. Je kunt
wel begrijpen waarom ik dat graag zou
willen".
(Wordt vervolgd.)