DE ZEEUW KL0Q5TERBAL5EM Fouten in de Russische strategie. Een verwaarloosd Landgoed 1 TWEEDE BLAD stram heid. f. dag) AKKER'S De strenge winter van t'jaar 1667. Wat er deze week voorviel. Nog geen beslissing over ambtenaren-salarissen. Uit de Provincie GOES. ZATERDAG 17 FEBR. 1940. Nr 117. (Vervolg.) (Van onzen militairen medewerker.) Wanneer al het materieel, noodig voor zulk een veldtocht, was aangevoerd, en bovendien nog groote levensmiddelen stapelplaatsen waren aangelegd, had men kunnen beginnen met aanvoer der troepen. Daarna had de opmarsch naar de Finsche grens over de geheele breed te van het marschfront kunnen begin nen. Aangezien in deze streken zoo goed als geen geschikte wegen bestonden, had men wegentroepen moeten samenstellen, voorzien van stoomwalsen, motorploe- gen, motorzaagwagens, die de boomen, met hun cirkelzagen, vlak bij den grond afzagen) en van alle verdere noodzake lijke materiaal. De Italiaansche veldtocht tegen Abes- sinië heeft hiervoor een goed voorbeeld gegeven. De wegentroepen rukken, al wegen-makend, gelijk op met de troepen, welke hun marschsnelheid regelen naar het voortschrijden der ontstaande wegen en tevens dat werk beschermend en be veiligend. De practijk heeft getoond, dat men in boschterreinen 10 K.M. per dag kan aanleggen, achterblijvende werkers verbeteren voortdurend den reeds uitge- kapten weg. Om door de wespen-taille naar het kustgedeelte Kemi (bij Zweedsche grens) tot Oulu te komen, rukten de Russen op met colonnes tusschen Kuhmo als zuid flank, en Salla als noordflank; dus over een frontbreedte van ruim 300 K.M., welke echter steeds smaller werd naar mate men westwaarts rukte; de flank colonnes volgden in het zuiden den weg KohmoKasaani en Oulu en in 't noor den den weg SallaKemijarviRova- niemiKemi. Wanneer zij over dit marschfront (300 K.M. breed) ongeveer 30 divisies (300.000 man) verdeeld had den, dus 10 K.M. breedte per divisie, en als legercorpsreserve 200.000 man daar achter hadden laten volgen, dan zou dit leger van millioen man veilig de Bot- nische Golf bereikt hebben in ongeveer 30 dagen (de wespen-taille is 300 K.M. breed). Elke divisie had kunnen marcheeren in twee colonnes met tusschenruimten van 5 K.M. Als elke colonne zich dan be hoorlijk in front beveiligd had, zouden geen ski-patrouilles hebben kunnen door dringen en de voortmarsch zou lang zaam en geleidelijk hebben plaats gevon den. Het ging hier dus om goed georgani seerde en uitgeruste wegentroepen. Bij al te strenge vorst zou hoogstens enkele dagen halt gehouden worden. Zij waren echter zeker thans reeds aan de kust ge weest. Op ,deze wijze zou er geen sprake zijn geweest van hokken bij den aanvoer. Ter wille van het goede onderlinge verband tusschen de naast elkander op rukkende colonnes, had men om de 10 K.M. dwarswegen van minder breedte kunnen maken, zoodoende zop het moge lijk geweest zijn naar een plaats, waar heftig verzet door de Finnen werd gebo den, snel flinke reserves te zenden om het verzet te breken. De Russen hebben echter gedacht zich spoedig meester te kunnen maken van den spoorwegknoop Kontiosnaki (op den noordelijken flankweg) en van daaruit gebruik te kunnen maken van de spoor wegen. Zij rukten dus in ver van elkander ge scheiden colonnes, die elkaar niet kon den steunen en elk open flanken hadden, voorwaartshun aanvoer werd verstoord door de ski-troepen, we kennen het ver dere verloop, dat alleen het gevolg was van hun verregaande zorgeloosheid in de voorbereiding van dezen veldtocht. Ook de omtrekking van het Ladoga- F E UILLETO N door AMY LE FEUVRE. 65) „Waarom zou ik weggaan? Zoolang u mij hier noodig heeft, ben ik bereid, te blijven. Ik heb mijn werk lief en ben toch niet van plan, om mijn leven met niets doen door te brengen." Vivian wist niet, wat zij daarop zeg gen moest. Zij begon te begrijpen, dat ziJ beter had gedaan, met er over te zwijgen. Hij wilde niet in het ongelijk gesteld worden, en zou haar wel nieuws gierig en bemoeiziek vinden. „Ik zou er niet over begonnen zijn", ze> „als ik niet gedacht had, dat het u aanleiding zou geven, om hier weg gaan, en in dat geval zou ik het graag eenigen tijd vooruit weten." vrvT/12^.11 het wenscht, heb ik daar "oorloopig nog geen plan op." wil ik liever, dat u blijft, het lijkt mij wel een scheeve po- voor een man met fortuin." u was het Baldwins beurt, om te tooir Cn Vivian vervolgde op koelen "Gisteravond keek ik uit myn raam, meer had veel beter voorbereid moeten worden. Wanneer de Russen in de wespentail le heer en meester van den toestand wa ren geweest, zou het forceeren der Man- nerheim-linie ook een geheel ander beeld hebben gegeventhans zullen zij hier nog moeite genoeg mee hebben. MIDDELBURGSCHE BRIEVEN. Amice, Daar sta ik deze week op ons markt- pein en voer een gesprek met mezelf. Hier komt 't. Brr, het is nog geen zomer. In den winter wachten op onze tram, is ook geen lolletje. Met iedere seconde daalt je eigen temperatuur. Maar och, wat geeft dat eigenlijk? Straks in die onver warmde electrische zet het proces van warmteverlies zich toch voort. Toch wel een prachtuitvinding zoo'n schok kend rammelend onverwarmd tramwa gentje bij 14 graden onder nul. Ha, daar komt dat ding. Vastrecht 4 ct. per K.W. Wat een verwarmende gedachte. Die stroom is toch goedkoop tegenwoordig. Ook voor verwarming, lees je. Jawel, maar verwarming in de tram is toch te duur, zeker. Of werkt men aan onze op leiding voor Poolbewoner. Verwarmde tramwagens. Het zou wat. Nog niet eens een verwarmd wachtlokaal. Wat zeg ik. Er is heelemaal geen wachtlokaal hier. We hebben een volle hectare open marktterrein. Maar daarop is natuurlijk geen enkel plaatsje voor een wachtlo kaal. Daar draait met een sierlijke boog een sierlijke bus van GoesMiddelburg om ons heele marktveld heen. Dat is nog eens een onderneming. Die meneer van Fraassen uit Goes weet wat een bus patiënt noodig heeft. Heerlijke veering, een makkelijke zetel en in den winter verwarmd. Dat is een onderneming die er zijn mag. Altijd het nieuwste mate riaal, altijd op tijd, flink personeel. Die tram van ons heeft wel eens een uur aan de kant van den weg gestaan, wach tend op een beetje stroom uit Vlissin- gen, maar ik heb nog nooit gezien, nog nooit gehoord, nog nooit gelezen ook, dat de bussen van Goes, aan de kant van den weg stonden. Die rijden snel en veilig, zitten maklijk en zijn verwarmd. Zeg, meneer van Fraassen uit Goes, als U die tram van ons eens over wilt ne men en opruimen en dat lijntje met Uw prachtbussen gaat rijden, steek ik vast de vlag uit. Ja, dan vlagt Stentor. En dan zullen veel Middelburgers vlaggen. Daar rijdt diezelfde bus alweer de markt rond. Voor de tweede keer. O, ja, nou rijdt de Gortstraat in, weer naar Goes. Dat is ook een mooie rege ling. Iedere bus die hier uit Goes komt, moet 2 rondjes geven. Most niet magge. Zeventien bussen per dag, maal twee rondjes om de markt is vier en dertig. Wat een benzine. Wat een aantal kilo meters. Dat is per jaar 5 a 6 maal de af stand MiddelburgAmsterdam heen en terug. Kom het maar gerust nameten, als je me niet gelooft. De kortste weg van de Lange Delft naar de Gortstraat is langs de Oostzijde van de Markt. Dat zou heel goed moge lijk zijn, als aan die zijde het ver hoogde gedeelte van de markt met twee Meter werd ingekort. Dan kon daar on gehinderd tweezijdig verkeer zijn. De passagiers konden dan altijd op het ver hoogde gedeelte in- en uitstappen. Zoo dra de functie van verkeersdictator te Middelburg openkomt, ga ik daarnaar solliciteeren en eenmaal geworden, ga ik dat zoo regelen. Trouwens, ik zou me dan tevens ern stig bezinnen over de meerdere practi- sche bruikbaarheid van ons geheele marktterrein voor de zes werkdagen per week, en niet alleen denken aan de Don- derdagsche markturen. Wat een gedachte-productie in enkele minuten. Ik draai me om en ga naar huis. De klokslagen van het volle uur zijn ver stomd. Al die oude graven en gravin nen in den voorgevel van ons Stadhuis kijken in steenen onbewogenheid op me neer. Maar dat zit 'm niet alleen in de kou. Dat doen die dames en heeren 's winters en 's zomers met dezelfde ge- toen ik tot mijn verbazing twee men- schen den tuin zag binnengaan door het poortje, waar u en ik alleen een sleutel van hebben. Eerst maakte het mij erg onrustig, maar daarop herkende ik u en juffrouw De Burgh." „Vond u het erg brutaal?" vroeg hij rustig. „Ik had den avond bij haar door gebracht, en zij wilde haar oude tehuis zoo graag nog eens bij maanlicht zien. U weet misschien wel, hoe haar hart nog aan de Abdij hangt." Toen sprong Vivian van haar stoel op en zei driftig: „Ik weet, dat zij en u graag zouden zien, dat ik de plaats verkocht, opdat zij hier weer zou kunnen wonen; maar dat zal u niet zoo gauw gelukken. Nie mand kan mij dwingen om de bezitting op te geven, die mijn man mij nagela ten heeft. Ik heb mijn heele inkomen uitgegeven aan verbeteringen, en waar om zou ik er dan nu aan denken, om het huis van de hand te doen? Z\j liep woedend de kamer uit, en Baldwin staarde haar na met een ver wezen uitdrukking op zijn gezicht. „Wat een complicaties! Wat een com plicaties!" herhaalde hij op bezorgden toon. Daarop greep hij zijn hoed en liep de trap af met gefronst voorhoofd en een zorgvollen blik in zijn oogen. voelloosheid. Ik vermoed dat ze zelf» in het haast ondenkbare geval van ver warmde tramwagens op ons marktveld nog niet zullen glimlachen. Maar dat zullen wij dan wel doen. Tot dan, je vriend, STENTOR. Wordt Ge gekweld door stramheid in de lede maten? Hebt Gij last van pijnlijke spieren? Gij ztjt toch nog veel te jong, om nu reeds als een oude gebroken man een pijnlijken en stijven rug en stroeve gewrichten te hebben. Laat U toch wrijven met den beproefden Akker's Kloosterbalsem, welke de bij zondere eigenschap heeft diep ln de weefsels door te dringen. Kloosterbalsem bevat aromatische, geneeskrachtige stof fen, die verwarmend, afleidend en oplos send werken tegen de stoffen, die zich in Uw spieren en gewrichten vastzetten. Kloosterbalsem tast dus die stijfheid in Uw spieren en gewrichten in haar oor zaak aan, dat voelt Ge na elke wrijving. Ongeëvenaard als wrijfmiddel bij spit, rheumatiek, spierverrekkingen. stram heid, kneuzingen, ischias, pijnlijkespieren. Per pot van 25 Gram f 0.621/], pot van 50 Gram f 1.04 Een inzender schrijft in het „Algem. Handelsblad": Over de strenge en langdurige winters gesproken: die van 1667 mocht er ook wezen, te oordeelen naar het rijm dat eens in de gildekamer van het Loods- mansgilde in den Haringpakkerstoren hing. Op het Vriesen van 't Jaer 1667. In January sestien Hondert seven en sestig Doen vroort en het Sneeuwde seer heftig. Stijf ses Weeken stont de Vaert heel stil, Drie Weeken voermen weer geheel na wil: Het voornaemste dat hier wort genoteert, Is datter soo veel IJs quam in Meert. Den 16 Maert begont weer hart te Vriesen. Den 17 moesten de Visschers de winst verliesen. Den 18 Liep veel Volk voor de Laeg op 't IJ. Den 19 passeert men van d' een tot d' ander sij. Den 20 Boot Weer en Wint nog weynig soen. Den 21 Leek of Weer en Wint anders wou doen. Den 22 was de Wint weer felder aan 's Vriesen. Den 23 begont IJs door de Son hart te verliesen. Den 24 Al Vriesende verloor 't IJs zijn kragt. Den 25 Zijn der veel over 't IJ komen met voordagt. Den 26 Liepen der nog drie van Stee over 't IJ. Namiddag zeylden de Schuyten de stad voorbij. Den 27 Heeft d' Ooste wint 't IJs op Pampus hoog geset. Den 29 was 't Varen daar over nog wel belet, Den 30 quamen eenige daer over varen en lopen mee. Den 1 April liep eenige persoonen nog op de Zuyder Zee. Den 2 dito is in 't Val een schip door 't IJs vastgehegt. Dit is genoteert van M. T. de Lootsen haer Knegt, Om Godes groote Wonder ende Kragt. Te doen helpen houden in gedagt. Val van Urk. HOOFDSTUK XX. Baldwin spreekt. „Het is niet billijk, om haar in onwe tendheid te laten. Ik vind het afschu welijk, om onder een valschen naam door te gaan. Natuurlijk heb ik tot kort geleden gedacht, dat ik recht op den naam had; maar ik heb nu het gevoel, dat ik niet langer zoo voort kan gaan." Baldwin stond in de zitkamer van juffrouw De Burgh en keek haar bijna wanhopig aan. Juffrouw de Burgh glimlachte. „Het is je eigen schuld. Wat deed je het ook alles stil te houden? Had je soms het romantisch idee, om haar ten huwelijk te vragen als Baldwin Hun- ter, den rentmeester, een man zonder fortuin Baldwin lachte verlegen. „De kat is nu uit den zak; ze weet nu dat ik geld heb. Wat doet de naam er dus toe. Om u de waarheid te zeg gen, ben ik bang, dat zij, zoodra zij het weet, een anderen rentmeester zal ne men." Laat zij haar gang gaan. Het is ook geen positie voor je. Juffrouw De Burgh sprak op trot- schen toon. Het was vreemd, dat ze zoo Het is waarlijk geen wonder, dat de pers der neutrale landen ziedt van ver ontwaardiging over 't schandelijk, onbe hoorlijke optreden van den duikboot kapitein (in Scandinavische taal zeeroo- ver genoemd), die „de Burgerdijk" naar den kelder joeg. Na de „Sliedrecht" en de „Arendskerk",dus nu „de Burgerdijk". Van eenige vergissing is geen sprake. Dat blijkt wel uit de rapporten van den kapitein. Neen, er steekt heel wat an ders achter. De Duitsche heeren hebben zich blijkbaar op het standpunt gesteld, dat het eenvoudige feit van het ge dwongen aanloopen van een Britsche haven een motief kan zijn voor het ver nietigen van een schip. Zelfs geteekende verklaringen van onze regeering omtrent de bestemming van de goederen kun nen daaraan blijkbaar niets veranderen. Deze regel zou dus voor alle neu tralen moeten gelden. Maar tot heden hoorden we nog niet, dat Amerikaansche, Italiaansche of Japansche schepen een zelfde lot treft als „de Burgerlijk". Wel Scandinavische. De kleine worden dus aangepakt, de groote worden ontzien. Het wordt door deze handelingen, die we niet nader wenschen te kwalificeeren, voor onze scheepvaart een ellendige toe stand. Een schip, dat tusschen twee neutrale havens vaart, op weg naar Nederland, met een lading, welke bijna geheel, voor ongeveer negentig procent, aan de Ne- derlandsche regeering geconsigneerd is, dat uit eigen beweging geen Engelsche haven aandoet; en zelfs als het door Britsche oorlogschepen ter onderzoek naar de Duins zou worden opgebracht, binnen den kortst mogelijken tijd, zon der dat eenig deel der lading zou gelost worden, de reis zal kunnen voortzetten, wordt toch getorpedeerd. We staan hier voor een flagrant ge val van onmiskenbare schending van de rechten, zelfs de levensrechten van een neutraal land, voor een beleediging van de Nederlandsche regeering, welke ons volk zeer hoog moet opnemen. Wij ondervinden het als een zeer on aangename zaak, als de Engelschen onze schepen naar een controlehaven opbren gen voor onderzoek naar contrabande, ofschoon dit opbrengen in overeenstem ming is met het internationaal recht. Precies hetzelfde en dat vergeet men blijkbaar te Berlijn doet Duitschland, dat het verkeer met Scandinavië en de Oostzee aan de Duitsche controle onder werpt. Maar het maakt een essentiëel ver schil uit, of een Nederlandsch schip lang in een Britsche of Duitsche controle haven wordt opgehouden; of dat de ge heele levensmiddelenvoorziening van Nederland stopgezet zou moeten worden, wijl elk Nederlandsch schip, dat wellicht een Britsche haven zou kunnen moeten aandoen zonder meer door Duitsche duik- booten zou mogen worden getorpedeerd. Dat zou op een uithongering van Neder land uitloopen. Het is daarom te hepen, dat. onze regeering het krachtigste protest zal indienen, dat mogelijk is en. als dit niet mocht helpen, in samenwerking met an dere neutralen kracht zal zoeken. Het betreft hier werkelijk geen kleinigheid. Dank zij het vlugge werken van Twee de en Eerste Kamer kon spoed gemaakt worden met het leening-ontwerp. Nu de stok achter de deur staat, zal een mis lukking der Staatsleening wel uitgeslo ten zjjn. We werden dezer dagen ook reeds verblijd met nieuwe heffingen op benzine, koffie en suiker, waarvan da beide laatste evenals bijna alle indi recte belastingen de groote gezinnen weer het zwaarste zullen treffen. Er is zeker reden voor de vraag waar de O.W.- belasting blijft en waarom de regeering daarmee niet wat meer haast maakt. De toestand voor Finland begint, zij het dan gelukkig niet hopeloos, toch ern stig te worden. Steeds feller worden de aanvallen van de Russische legers op de Finsche Mannerheimliniesteeds drin gender ook worden de Finsche oproepen, smeekbeden bijna, om hulp. Op alle fronten hebben de Finnen tot dusverre stand gehouden. Maar in den tweeden slag van de Mannerheimlinie, welke nu reeds meer dan twee volle weken duurt, wordt de kamp moeilijker. De Russen, die zes en twintig actieve divisies, door reserves gesteund, in den strijd hebben geworpen, laten aanvals golf na aanvalsgolf op de Finsche ver dediging beukenmenschenlevens heb ben voor hen geen waarde. Te vreezen valt, dat de Finnen hun mannen geen voldoende rust na de geweldige inspan ningen kunnen geven; en het is de Rus sische tactiek, dat zij de Finnen door een ononderbroken activiteit volkomen afmatten. Wil Finland op groote schaal gehol pen worden, dan zullen troepen, hetzij via het Noordelijkste deel van Finland, hetzij over de Scandinavische landen aangevoerd moeten worden. Of wel, er zal op een ander deel van Rusland een nieuw en sterk front gevormd moeten worden, waarheen de overmacht der Rus sische troepen wordt getrokken. Wil een dezer plannen echter ten uit voer worden gebracht, dan zal Engeland het risico van een openlijk conflict met Sovjet-Rusland moeten aandurven; met het gevolg, dat Duitschland en Sovjet- Rusland steeds inniger tot elkaar ge bracht worden. Als over al die dingen echter lang gepraat moet worden, kan de hulp voor Finland wel eens te laat komen. De gedelegeerden der zes vakcentrales van rijksambtenaren waren tegen Woens dag uitgenoodigd tot een bespreking met den regeeringsvertegenwoordiger in het georganiseerd overleg voor rijksambtena renzaken. Zij hoopten dan de beslissing der regeering te vernemen over de vraag of er in de traktementen der rijksambte naren een verbetering zou komen, resp. in welke mate dit eventueel zou gebeu ren. Op "het laatste moment echter kregen zij bericht, dat de vergadering niet door zou gaan. Zoodoende weten zij nog niet, welk standpunt de regeering inneemt. Jntusschen, zoo meldt de „Tele graaf" blijven er velerlei tegenstrijdige opvattingen heerschen. Er is een strooming, die verwacht, dat de regeering de bestaande salariskorting van 5 pet. zal opheffen, in elk geval voor de laagst bezoldigde categorieën; deze zijn, zoo wordt betoogd, door de recente verhooging der steunnormen al in een bijzonder ongunstige positie komen te verkeeren. Een andere strooming wenscht verhooging der traktementen voor alle ambtenaren, onafhankelijk van de hoogte hunner bezoldiging. Daarnevens is er dan, zooals wij reeds eerder meldden, een groep, die van oordeel is, dat een verbetering der ambtenaren-traktemen- onwillekuerig in houding en gedachten veranderd was, sedert zij wist, dat Bald win haar neef was. Toen zij indertijd de Abdij en alles, wat er bij behoorde, had moeten opgeven, en na eenigen tijd in haar veranderde om standigheden berust had, had zij een tevreden en gelukkig leven geleid. Nu was zij rusteloos en koesterde groote verlangens. Dag en nacht droomde zij van de toekomst; en verlangde vol on geduld, om haar hoop bewaarheid te zien. Effie en Vivian vonden haar beide erg veranderd, maar begrepen haar hee lemaal niet en gaven een verkeerde uit legging aan haar woorden en daden. Juffrouw de Burgh was geen zelfzuch tige vrouw. Als de gedachte al bij haar opgekomen mocht zijn, dat de mogelijk heid zou kunnen bestaan, dat zij weer eens op de Abdij het bestuur in handen zou kunnen krijgen en daar het huishou den van haar neef waarnemen, zette zij dit gauw van zich af, want zij wilde geen voedsel geven aan dat idee. Zij verzeker de zichzelf, dat zij er niets op tegen had, om daar een jonge vrouw het bestuur in handen te zien nemen, en dat zij er ook niets op tegen had, als dat Vivian zou zijn. Als zij echter aan de mogelijkheid dacht, dat Vivian Baldwins hand zou weigeren, of haar huis niet zou willen ten geen consequenties behoeft te hebben voor het overige personeel in overheids dienst (provincies en gemeenten), terwijl er ten slotte een strooming is, die naar verbetering over de geheele linie streeft. Uit het feit, dat de bijeenkomst der voltallige commissie voor het georgani seerd overleg nu al ten tweeden male is uitgesteld, wordt afgeleid, dat de regee ring nog niet tot een besluit is gekomen of dit althans niet bekend wil maken. Dat er in de lagere categorieën eenige verbetering zal komen, is een mogelijk heid, welke men in de betrokken kringen het meest waarschijnlijk acht. J.l. Donderdagavond werd door de vereeniging „De Ambachtsschool" hare algemeene- en bestuursvergadering ge houden, waar o.m. de volgende punten werden behandeld Rekening en verantwoording afd. Am bachtsschool: ontvangsten over 1939 f5435.97; uitgaven over 1939 f42601.95. Begrooting 1941: ontvangsten f6624.10, uitgaven f 45919.05. Afd. Avondschool: ontvangsten over '39 f807.83, uitgaven over 1939 f3752.76. Be grooting 1941: ontvangsten f 1042.53, uit gaven f4746.47. Afd. Vakschool voor Meisjes: ontvang- verkoopen, dan kookte haar bloed en had zij het gevoel, dat zooiets niet mocht gebeuren; en ergerde zij zich aan zijn blijkbare kalmte en gebrek aan hoog moed. Op scherpen toon wendde hij zich nu tot haar en zei: „Neen, ik heb geen lust, dat een an dere man mijn werk vervolgt. Ik neem mijn ontslag niet, en daarom wil ik ook niets overhaast doen." „En ik zit er eenvoudig naar te snak ken, om aan iedereen te vertellen, wie je bent", zei juffrouw De Burgh impulsief. „Ik had het Vivian laatst bijna verteld. Waarom spreek je je niet uit tegen haar?" „Het is te vroeg. Het is nog geen twee jaar, dat zij weduwe is." Daarop zwegen zij beiden eenigen tijd. Juffrouw de Burgh was benieuwd, wat Vivian zou doen, als zij de waarheid wist, betreffende haar rentmeester en Bald win liep met gefronst voorhoofd de ka mer op en neer. Zij werden in hun overpeinzingen ge stoord door de verschijning van juf frouw Fanshawe. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1940 | | pagina 5