DE ZEEUW
KL0Q5TERBAL5EM
Fouten in de Russische
strategie.
Een verwaarloosd Landgoed
1
TWEEDE BLAD
stram heid. f. dag)
AKKER'S
De strenge winter van t'jaar 1667.
Wat er deze week voorviel.
Nog geen beslissing over
ambtenaren-salarissen.
Uit de Provincie
GOES.
ZATERDAG 17 FEBR. 1940. Nr 117.
(Vervolg.)
(Van onzen militairen medewerker.)
Wanneer al het materieel, noodig voor
zulk een veldtocht, was aangevoerd, en
bovendien nog groote levensmiddelen
stapelplaatsen waren aangelegd, had
men kunnen beginnen met aanvoer der
troepen. Daarna had de opmarsch naar
de Finsche grens over de geheele breed
te van het marschfront kunnen begin
nen.
Aangezien in deze streken zoo goed
als geen geschikte wegen bestonden, had
men wegentroepen moeten samenstellen,
voorzien van stoomwalsen, motorploe-
gen, motorzaagwagens, die de boomen,
met hun cirkelzagen, vlak bij den grond
afzagen) en van alle verdere noodzake
lijke materiaal.
De Italiaansche veldtocht tegen Abes-
sinië heeft hiervoor een goed voorbeeld
gegeven. De wegentroepen rukken, al
wegen-makend, gelijk op met de troepen,
welke hun marschsnelheid regelen naar
het voortschrijden der ontstaande wegen
en tevens dat werk beschermend en be
veiligend. De practijk heeft getoond, dat
men in boschterreinen 10 K.M. per dag
kan aanleggen, achterblijvende werkers
verbeteren voortdurend den reeds uitge-
kapten weg.
Om door de wespen-taille naar het
kustgedeelte Kemi (bij Zweedsche grens)
tot Oulu te komen, rukten de Russen op
met colonnes tusschen Kuhmo als zuid
flank, en Salla als noordflank; dus over
een frontbreedte van ruim 300 K.M.,
welke echter steeds smaller werd naar
mate men westwaarts rukte; de flank
colonnes volgden in het zuiden den weg
KohmoKasaani en Oulu en in 't noor
den den weg SallaKemijarviRova-
niemiKemi. Wanneer zij over dit
marschfront (300 K.M. breed) ongeveer
30 divisies (300.000 man) verdeeld had
den, dus 10 K.M. breedte per divisie, en
als legercorpsreserve 200.000 man daar
achter hadden laten volgen, dan zou dit
leger van millioen man veilig de Bot-
nische Golf bereikt hebben in ongeveer
30 dagen (de wespen-taille is 300 K.M.
breed).
Elke divisie had kunnen marcheeren
in twee colonnes met tusschenruimten
van 5 K.M. Als elke colonne zich dan be
hoorlijk in front beveiligd had, zouden
geen ski-patrouilles hebben kunnen door
dringen en de voortmarsch zou lang
zaam en geleidelijk hebben plaats gevon
den.
Het ging hier dus om goed georgani
seerde en uitgeruste wegentroepen. Bij
al te strenge vorst zou hoogstens enkele
dagen halt gehouden worden. Zij waren
echter zeker thans reeds aan de kust ge
weest. Op ,deze wijze zou er geen sprake
zijn geweest van hokken bij den aanvoer.
Ter wille van het goede onderlinge
verband tusschen de naast elkander op
rukkende colonnes, had men om de 10
K.M. dwarswegen van minder breedte
kunnen maken, zoodoende zop het moge
lijk geweest zijn naar een plaats, waar
heftig verzet door de Finnen werd gebo
den, snel flinke reserves te zenden om
het verzet te breken.
De Russen hebben echter gedacht zich
spoedig meester te kunnen maken van
den spoorwegknoop Kontiosnaki (op den
noordelijken flankweg) en van daaruit
gebruik te kunnen maken van de spoor
wegen.
Zij rukten dus in ver van elkander ge
scheiden colonnes, die elkaar niet kon
den steunen en elk open flanken hadden,
voorwaartshun aanvoer werd verstoord
door de ski-troepen, we kennen het ver
dere verloop, dat alleen het gevolg was
van hun verregaande zorgeloosheid in de
voorbereiding van dezen veldtocht.
Ook de omtrekking van het Ladoga-
F E UILLETO N
door AMY LE FEUVRE.
65)
„Waarom zou ik weggaan? Zoolang
u mij hier noodig heeft, ben ik bereid, te
blijven. Ik heb mijn werk lief en ben
toch niet van plan, om mijn leven met
niets doen door te brengen."
Vivian wist niet, wat zij daarop zeg
gen moest. Zij begon te begrijpen, dat
ziJ beter had gedaan, met er over te
zwijgen. Hij wilde niet in het ongelijk
gesteld worden, en zou haar wel nieuws
gierig en bemoeiziek vinden.
„Ik zou er niet over begonnen zijn",
ze> „als ik niet gedacht had, dat het
u aanleiding zou geven, om hier weg
gaan, en in dat geval zou ik het
graag eenigen tijd vooruit weten."
vrvT/12^.11 het wenscht, heb ik daar
"oorloopig nog geen plan op."
wil ik liever, dat u blijft,
het lijkt mij wel een scheeve po-
voor een man met fortuin."
u was het Baldwins beurt, om te
tooir Cn Vivian vervolgde op koelen
"Gisteravond keek ik uit myn raam,
meer had veel beter voorbereid moeten
worden.
Wanneer de Russen in de wespentail
le heer en meester van den toestand wa
ren geweest, zou het forceeren der Man-
nerheim-linie ook een geheel ander beeld
hebben gegeventhans zullen zij hier nog
moeite genoeg mee hebben.
MIDDELBURGSCHE BRIEVEN.
Amice,
Daar sta ik deze week op ons markt-
pein en voer een gesprek met mezelf.
Hier komt 't.
Brr, het is nog geen zomer. In den
winter wachten op onze tram, is ook
geen lolletje. Met iedere seconde daalt
je eigen temperatuur. Maar och, wat
geeft dat eigenlijk? Straks in die onver
warmde electrische zet het proces van
warmteverlies zich toch voort. Toch
wel een prachtuitvinding zoo'n schok
kend rammelend onverwarmd tramwa
gentje bij 14 graden onder nul. Ha, daar
komt dat ding. Vastrecht 4 ct. per K.W.
Wat een verwarmende gedachte. Die
stroom is toch goedkoop tegenwoordig.
Ook voor verwarming, lees je. Jawel,
maar verwarming in de tram is toch te
duur, zeker. Of werkt men aan onze op
leiding voor Poolbewoner. Verwarmde
tramwagens. Het zou wat. Nog niet eens
een verwarmd wachtlokaal. Wat zeg ik.
Er is heelemaal geen wachtlokaal hier.
We hebben een volle hectare open
marktterrein. Maar daarop is natuurlijk
geen enkel plaatsje voor een wachtlo
kaal.
Daar draait met een sierlijke boog
een sierlijke bus van GoesMiddelburg
om ons heele marktveld heen. Dat is
nog eens een onderneming. Die meneer
van Fraassen uit Goes weet wat een bus
patiënt noodig heeft. Heerlijke veering,
een makkelijke zetel en in den winter
verwarmd. Dat is een onderneming die
er zijn mag. Altijd het nieuwste mate
riaal, altijd op tijd, flink personeel. Die
tram van ons heeft wel eens een uur
aan de kant van den weg gestaan, wach
tend op een beetje stroom uit Vlissin-
gen, maar ik heb nog nooit gezien, nog
nooit gehoord, nog nooit gelezen ook,
dat de bussen van Goes, aan de kant
van den weg stonden. Die rijden snel en
veilig, zitten maklijk en zijn verwarmd.
Zeg, meneer van Fraassen uit Goes, als
U die tram van ons eens over wilt ne
men en opruimen en dat lijntje met Uw
prachtbussen gaat rijden, steek ik vast
de vlag uit. Ja, dan vlagt Stentor. En
dan zullen veel Middelburgers vlaggen.
Daar rijdt diezelfde bus alweer de
markt rond. Voor de tweede keer. O, ja,
nou rijdt de Gortstraat in, weer
naar Goes. Dat is ook een mooie rege
ling. Iedere bus die hier uit Goes komt,
moet 2 rondjes geven. Most niet magge.
Zeventien bussen per dag, maal twee
rondjes om de markt is vier en dertig.
Wat een benzine. Wat een aantal kilo
meters. Dat is per jaar 5 a 6 maal de af
stand MiddelburgAmsterdam heen en
terug. Kom het maar gerust nameten,
als je me niet gelooft.
De kortste weg van de Lange Delft
naar de Gortstraat is langs de Oostzijde
van de Markt. Dat zou heel goed moge
lijk zijn, als aan die zijde het ver
hoogde gedeelte van de markt met twee
Meter werd ingekort. Dan kon daar on
gehinderd tweezijdig verkeer zijn. De
passagiers konden dan altijd op het ver
hoogde gedeelte in- en uitstappen. Zoo
dra de functie van verkeersdictator te
Middelburg openkomt, ga ik daarnaar
solliciteeren en eenmaal geworden, ga ik
dat zoo regelen.
Trouwens, ik zou me dan tevens ern
stig bezinnen over de meerdere practi-
sche bruikbaarheid van ons geheele
marktterrein voor de zes werkdagen per
week, en niet alleen denken aan de Don-
derdagsche markturen.
Wat een gedachte-productie in enkele
minuten.
Ik draai me om en ga naar huis. De
klokslagen van het volle uur zijn ver
stomd. Al die oude graven en gravin
nen in den voorgevel van ons Stadhuis
kijken in steenen onbewogenheid op me
neer. Maar dat zit 'm niet alleen in de
kou. Dat doen die dames en heeren
's winters en 's zomers met dezelfde ge-
toen ik tot mijn verbazing twee men-
schen den tuin zag binnengaan door het
poortje, waar u en ik alleen een sleutel
van hebben. Eerst maakte het mij erg
onrustig, maar daarop herkende ik u
en juffrouw De Burgh."
„Vond u het erg brutaal?" vroeg hij
rustig. „Ik had den avond bij haar door
gebracht, en zij wilde haar oude tehuis
zoo graag nog eens bij maanlicht zien.
U weet misschien wel, hoe haar hart
nog aan de Abdij hangt."
Toen sprong Vivian van haar stoel
op en zei driftig:
„Ik weet, dat zij en u graag zouden
zien, dat ik de plaats verkocht, opdat
zij hier weer zou kunnen wonen; maar
dat zal u niet zoo gauw gelukken. Nie
mand kan mij dwingen om de bezitting
op te geven, die mijn man mij nagela
ten heeft. Ik heb mijn heele inkomen
uitgegeven aan verbeteringen, en waar
om zou ik er dan nu aan denken, om
het huis van de hand te doen?
Z\j liep woedend de kamer uit, en
Baldwin staarde haar na met een ver
wezen uitdrukking op zijn gezicht.
„Wat een complicaties! Wat een com
plicaties!" herhaalde hij op bezorgden
toon.
Daarop greep hij zijn hoed en liep de
trap af met gefronst voorhoofd en een
zorgvollen blik in zijn oogen.
voelloosheid. Ik vermoed dat ze zelf» in
het haast ondenkbare geval van ver
warmde tramwagens op ons marktveld
nog niet zullen glimlachen. Maar dat
zullen wij dan wel doen.
Tot dan, je vriend,
STENTOR.
Wordt Ge gekweld door stramheid in de lede
maten? Hebt Gij last van pijnlijke spieren?
Gij ztjt toch nog veel te jong, om nu reeds
als een oude gebroken man een pijnlijken en
stijven rug en stroeve gewrichten te hebben.
Laat U toch wrijven met den beproefden
Akker's Kloosterbalsem, welke de bij
zondere eigenschap heeft diep ln de
weefsels door te dringen. Kloosterbalsem
bevat aromatische, geneeskrachtige stof
fen, die verwarmend, afleidend en oplos
send werken tegen de stoffen, die zich
in Uw spieren en gewrichten vastzetten.
Kloosterbalsem tast dus die stijfheid in
Uw spieren en gewrichten in haar oor
zaak aan, dat voelt Ge na elke wrijving.
Ongeëvenaard als wrijfmiddel bij spit,
rheumatiek, spierverrekkingen. stram
heid, kneuzingen, ischias, pijnlijkespieren.
Per pot van 25 Gram f 0.621/], pot van 50 Gram f 1.04
Een inzender schrijft in het „Algem.
Handelsblad":
Over de strenge en langdurige winters
gesproken: die van 1667 mocht er ook
wezen, te oordeelen naar het rijm dat
eens in de gildekamer van het Loods-
mansgilde in den Haringpakkerstoren
hing.
Op het Vriesen van 't Jaer 1667.
In January sestien Hondert seven en
sestig
Doen vroort en het Sneeuwde seer heftig.
Stijf ses Weeken stont de Vaert heel stil,
Drie Weeken voermen weer geheel na
wil:
Het voornaemste dat hier wort genoteert,
Is datter soo veel IJs quam in Meert.
Den 16 Maert begont weer hart te
Vriesen.
Den 17 moesten de Visschers de winst
verliesen.
Den 18 Liep veel Volk voor de Laeg
op 't IJ.
Den 19 passeert men van d' een tot d'
ander sij.
Den 20 Boot Weer en Wint nog weynig
soen.
Den 21 Leek of Weer en Wint anders
wou doen.
Den 22 was de Wint weer felder aan
's Vriesen.
Den 23 begont IJs door de Son hart te
verliesen.
Den 24 Al Vriesende verloor 't IJs zijn
kragt.
Den 25 Zijn der veel over 't IJ komen
met voordagt.
Den 26 Liepen der nog drie van Stee
over 't IJ.
Namiddag zeylden de Schuyten de stad
voorbij.
Den 27 Heeft d' Ooste wint 't IJs op
Pampus hoog geset.
Den 29 was 't Varen daar over nog wel
belet,
Den 30 quamen eenige daer over varen
en lopen mee.
Den 1 April liep eenige persoonen nog
op de Zuyder Zee.
Den 2 dito is in 't Val een schip door
't IJs vastgehegt.
Dit is genoteert van M. T. de Lootsen
haer Knegt,
Om Godes groote Wonder ende Kragt.
Te doen helpen houden in gedagt.
Val van Urk.
HOOFDSTUK XX.
Baldwin spreekt.
„Het is niet billijk, om haar in onwe
tendheid te laten. Ik vind het afschu
welijk, om onder een valschen naam
door te gaan. Natuurlijk heb ik tot kort
geleden gedacht, dat ik recht op den
naam had; maar ik heb nu het gevoel,
dat ik niet langer zoo voort kan gaan."
Baldwin stond in de zitkamer van
juffrouw De Burgh en keek haar bijna
wanhopig aan.
Juffrouw de Burgh glimlachte.
„Het is je eigen schuld. Wat deed je
het ook alles stil te houden? Had je
soms het romantisch idee, om haar ten
huwelijk te vragen als Baldwin Hun-
ter, den rentmeester, een man zonder
fortuin
Baldwin lachte verlegen.
„De kat is nu uit den zak; ze weet
nu dat ik geld heb. Wat doet de naam
er dus toe. Om u de waarheid te zeg
gen, ben ik bang, dat zij, zoodra zij het
weet, een anderen rentmeester zal ne
men."
Laat zij haar gang gaan. Het is ook
geen positie voor je.
Juffrouw De Burgh sprak op trot-
schen toon. Het was vreemd, dat ze zoo
Het is waarlijk geen wonder, dat de
pers der neutrale landen ziedt van ver
ontwaardiging over 't schandelijk, onbe
hoorlijke optreden van den duikboot
kapitein (in Scandinavische taal zeeroo-
ver genoemd), die „de Burgerdijk" naar
den kelder joeg. Na de „Sliedrecht" en
de „Arendskerk",dus nu „de Burgerdijk".
Van eenige vergissing is geen sprake.
Dat blijkt wel uit de rapporten van den
kapitein. Neen, er steekt heel wat an
ders achter. De Duitsche heeren hebben
zich blijkbaar op het standpunt gesteld,
dat het eenvoudige feit van het ge
dwongen aanloopen van een Britsche
haven een motief kan zijn voor het ver
nietigen van een schip. Zelfs geteekende
verklaringen van onze regeering omtrent
de bestemming van de goederen kun
nen daaraan blijkbaar niets veranderen.
Deze regel zou dus voor alle neu
tralen moeten gelden. Maar tot heden
hoorden we nog niet, dat Amerikaansche,
Italiaansche of Japansche schepen een
zelfde lot treft als „de Burgerlijk". Wel
Scandinavische. De kleine worden dus
aangepakt, de groote worden ontzien.
Het wordt door deze handelingen, die
we niet nader wenschen te kwalificeeren,
voor onze scheepvaart een ellendige toe
stand.
Een schip, dat tusschen twee neutrale
havens vaart, op weg naar Nederland,
met een lading, welke bijna geheel, voor
ongeveer negentig procent, aan de Ne-
derlandsche regeering geconsigneerd is,
dat uit eigen beweging geen Engelsche
haven aandoet; en zelfs als het door
Britsche oorlogschepen ter onderzoek
naar de Duins zou worden opgebracht,
binnen den kortst mogelijken tijd, zon
der dat eenig deel der lading zou gelost
worden, de reis zal kunnen voortzetten,
wordt toch getorpedeerd.
We staan hier voor een flagrant ge
val van onmiskenbare schending van de
rechten, zelfs de levensrechten van een
neutraal land, voor een beleediging van
de Nederlandsche regeering, welke ons
volk zeer hoog moet opnemen.
Wij ondervinden het als een zeer on
aangename zaak, als de Engelschen onze
schepen naar een controlehaven opbren
gen voor onderzoek naar contrabande,
ofschoon dit opbrengen in overeenstem
ming is met het internationaal recht.
Precies hetzelfde en dat vergeet men
blijkbaar te Berlijn doet Duitschland,
dat het verkeer met Scandinavië en de
Oostzee aan de Duitsche controle onder
werpt.
Maar het maakt een essentiëel ver
schil uit, of een Nederlandsch schip lang
in een Britsche of Duitsche controle
haven wordt opgehouden; of dat de ge
heele levensmiddelenvoorziening van
Nederland stopgezet zou moeten worden,
wijl elk Nederlandsch schip, dat wellicht
een Britsche haven zou kunnen moeten
aandoen zonder meer door Duitsche duik-
booten zou mogen worden getorpedeerd.
Dat zou op een uithongering van Neder
land uitloopen.
Het is daarom te hepen, dat. onze
regeering het krachtigste protest zal
indienen, dat mogelijk is en. als dit niet
mocht helpen, in samenwerking met an
dere neutralen kracht zal zoeken. Het
betreft hier werkelijk geen kleinigheid.
Dank zij het vlugge werken van Twee
de en Eerste Kamer kon spoed gemaakt
worden met het leening-ontwerp. Nu de
stok achter de deur staat, zal een mis
lukking der Staatsleening wel uitgeslo
ten zjjn. We werden dezer dagen ook
reeds verblijd met nieuwe heffingen op
benzine, koffie en suiker, waarvan da
beide laatste evenals bijna alle indi
recte belastingen de groote gezinnen
weer het zwaarste zullen treffen. Er is
zeker reden voor de vraag waar de O.W.-
belasting blijft en waarom de regeering
daarmee niet wat meer haast maakt.
De toestand voor Finland begint, zij
het dan gelukkig niet hopeloos, toch ern
stig te worden. Steeds feller worden de
aanvallen van de Russische legers op de
Finsche Mannerheimliniesteeds drin
gender ook worden de Finsche oproepen,
smeekbeden bijna, om hulp.
Op alle fronten hebben de Finnen tot
dusverre stand gehouden. Maar in den
tweeden slag van de Mannerheimlinie,
welke nu reeds meer dan twee volle
weken duurt, wordt de kamp moeilijker.
De Russen, die zes en twintig actieve
divisies, door reserves gesteund, in den
strijd hebben geworpen, laten aanvals
golf na aanvalsgolf op de Finsche ver
dediging beukenmenschenlevens heb
ben voor hen geen waarde. Te vreezen
valt, dat de Finnen hun mannen geen
voldoende rust na de geweldige inspan
ningen kunnen geven; en het is de Rus
sische tactiek, dat zij de Finnen door
een ononderbroken activiteit volkomen
afmatten.
Wil Finland op groote schaal gehol
pen worden, dan zullen troepen, hetzij
via het Noordelijkste deel van Finland,
hetzij over de Scandinavische landen
aangevoerd moeten worden. Of wel, er
zal op een ander deel van Rusland een
nieuw en sterk front gevormd moeten
worden, waarheen de overmacht der Rus
sische troepen wordt getrokken.
Wil een dezer plannen echter ten uit
voer worden gebracht, dan zal Engeland
het risico van een openlijk conflict met
Sovjet-Rusland moeten aandurven; met
het gevolg, dat Duitschland en Sovjet-
Rusland steeds inniger tot elkaar ge
bracht worden.
Als over al die dingen echter lang
gepraat moet worden, kan de hulp voor
Finland wel eens te laat komen.
De gedelegeerden der zes vakcentrales
van rijksambtenaren waren tegen Woens
dag uitgenoodigd tot een bespreking met
den regeeringsvertegenwoordiger in het
georganiseerd overleg voor rijksambtena
renzaken. Zij hoopten dan de beslissing
der regeering te vernemen over de vraag
of er in de traktementen der rijksambte
naren een verbetering zou komen, resp.
in welke mate dit eventueel zou gebeu
ren.
Op "het laatste moment echter kregen
zij bericht, dat de vergadering niet door
zou gaan. Zoodoende weten zij nog niet,
welk standpunt de regeering inneemt.
Jntusschen, zoo meldt de „Tele
graaf" blijven er velerlei tegenstrijdige
opvattingen heerschen.
Er is een strooming, die verwacht, dat
de regeering de bestaande salariskorting
van 5 pet. zal opheffen, in elk geval voor
de laagst bezoldigde categorieën; deze
zijn, zoo wordt betoogd, door de recente
verhooging der steunnormen al in een
bijzonder ongunstige positie komen te
verkeeren. Een andere strooming wenscht
verhooging der traktementen voor alle
ambtenaren, onafhankelijk van de hoogte
hunner bezoldiging. Daarnevens is er
dan, zooals wij reeds eerder meldden,
een groep, die van oordeel is, dat een
verbetering der ambtenaren-traktemen-
onwillekuerig in houding en gedachten
veranderd was, sedert zij wist, dat Bald
win haar neef was.
Toen zij indertijd de Abdij en alles, wat
er bij behoorde, had moeten opgeven, en
na eenigen tijd in haar veranderde om
standigheden berust had, had zij een
tevreden en gelukkig leven geleid. Nu
was zij rusteloos en koesterde groote
verlangens. Dag en nacht droomde zij
van de toekomst; en verlangde vol on
geduld, om haar hoop bewaarheid te
zien. Effie en Vivian vonden haar beide
erg veranderd, maar begrepen haar hee
lemaal niet en gaven een verkeerde uit
legging aan haar woorden en daden.
Juffrouw de Burgh was geen zelfzuch
tige vrouw. Als de gedachte al bij haar
opgekomen mocht zijn, dat de mogelijk
heid zou kunnen bestaan, dat zij weer
eens op de Abdij het bestuur in handen
zou kunnen krijgen en daar het huishou
den van haar neef waarnemen, zette zij
dit gauw van zich af, want zij wilde geen
voedsel geven aan dat idee. Zij verzeker
de zichzelf, dat zij er niets op tegen had,
om daar een jonge vrouw het bestuur in
handen te zien nemen, en dat zij er ook
niets op tegen had, als dat Vivian zou
zijn.
Als zij echter aan de mogelijkheid
dacht, dat Vivian Baldwins hand zou
weigeren, of haar huis niet zou willen
ten geen consequenties behoeft te hebben
voor het overige personeel in overheids
dienst (provincies en gemeenten), terwijl
er ten slotte een strooming is, die naar
verbetering over de geheele linie streeft.
Uit het feit, dat de bijeenkomst der
voltallige commissie voor het georgani
seerd overleg nu al ten tweeden male is
uitgesteld, wordt afgeleid, dat de regee
ring nog niet tot een besluit is gekomen
of dit althans niet bekend wil maken.
Dat er in de lagere categorieën eenige
verbetering zal komen, is een mogelijk
heid, welke men in de betrokken kringen
het meest waarschijnlijk acht.
J.l. Donderdagavond werd door de
vereeniging „De Ambachtsschool" hare
algemeene- en bestuursvergadering ge
houden, waar o.m. de volgende punten
werden behandeld
Rekening en verantwoording afd. Am
bachtsschool: ontvangsten over 1939
f5435.97; uitgaven over 1939 f42601.95.
Begrooting 1941: ontvangsten f6624.10,
uitgaven f 45919.05.
Afd. Avondschool: ontvangsten over '39
f807.83, uitgaven over 1939 f3752.76. Be
grooting 1941: ontvangsten f 1042.53, uit
gaven f4746.47.
Afd. Vakschool voor Meisjes: ontvang-
verkoopen, dan kookte haar bloed en
had zij het gevoel, dat zooiets niet mocht
gebeuren; en ergerde zij zich aan zijn
blijkbare kalmte en gebrek aan hoog
moed.
Op scherpen toon wendde hij zich nu
tot haar en zei:
„Neen, ik heb geen lust, dat een an
dere man mijn werk vervolgt. Ik neem
mijn ontslag niet, en daarom wil ik ook
niets overhaast doen."
„En ik zit er eenvoudig naar te snak
ken, om aan iedereen te vertellen, wie je
bent", zei juffrouw De Burgh impulsief.
„Ik had het Vivian laatst bijna verteld.
Waarom spreek je je niet uit tegen
haar?"
„Het is te vroeg. Het is nog geen twee
jaar, dat zij weduwe is."
Daarop zwegen zij beiden eenigen tijd.
Juffrouw de Burgh was benieuwd, wat
Vivian zou doen, als zij de waarheid wist,
betreffende haar rentmeester en Bald
win liep met gefronst voorhoofd de ka
mer op en neer.
Zij werden in hun overpeinzingen ge
stoord door de verschijning van juf
frouw Fanshawe.
(Wordt vervolgd.)